Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Na vanmorgen eerst een wandeling te maken in Tielt, ging ik in de namiddag wandelen met Doortje in Menen. De club uit Lauwe organiseerde er hun Kazemattentocht. Alle afstanden starten gezamenlijk via het Vaubanstadion, om zo de Leie vallei te bereiken. We passeerden er het natuurdomein de Poel, jammer dat dit niet toegankelijk is. Er is wel een kijkwand zodat je toch een kijkje kan nemen.
Hier het hellend vlak op aan het Vaubanstadion. Hier een blik door de kijkwand van het natuurdomein de Poel. Op weg naar de Leievallei. Hier gaan de wandelaars de brug over om zo de rechteroever van de Golden River te bereiken. Hier verliet de kleinste afstand de rest De andere afstanden wandelden naar het Diefhondbos. Dit 7ha grote speelbos is gemaakt bovenop een vroeger huisvuilstort dat gebruikt werd tot de ingebruikname van de verbrandingsoven van Menen.
Zicht op de Leie
Na dat de 7km terug aansloot bij de andere afstanden, gingen we gezamenlijk naar de wijk de Barakken, het winkelgebied van Menen. Aan de brug van de Rijselstraat verlaat de kleinste afstand ons opnieuw, de andere afstanden gingen richting Frankrijk.
Het jaagpad volgen en zo komen we over de grens en zijn we aangekomen in Halluin waar we een rustpost hadden. Hier aangekomen aan de rustpost. De grootste afstand deed hier een mooie lus. Na wat te hebben gerust was de tijd aangebroken om het laatste deel van deze wandeling aan te vangen. We gaan nu terug samen (12-18km)de grens over en maken nog een uitgebreid kennis met de mooie natuur op het Leie-eilandje.
De achterkant van het recuperatiebedrijf Galloo Hier gaan we door het eilandje, we konden niet door het domein wandelen daar er een hondenwedstrijd was georganiseerd.
Hier kwamen we terug in België via de oude sluizen en gaan nu op zoek naar de volgende rustpost waar iedere wandelaar een gratis citroenjenever aangeboden kreeg door de wandelclub uit Lauwe. Na de jenever wandelen we nu naar de Kazematten. Deze bomvrije ruimtes, waarnaar deze tocht is genoemd, werden in de 17°eeuw in opdracht van Lodewijk XIV door Vauban gebouwd.
Van hieruit stappen we verder de binnenstad in een komen via de bezienswaardige St Franciscuskerk naar het Belfort waar men gratis de toren kan bezoeken. Via de Grote Markt met het mooie stadhuis komen we via de piketpoort het Brouwerspark in
Na een mooie passage door het park komen we stilaan het einde van deze tocht.
Terug aangekomen is de tijd aangebroken om een lekkere wafel te verorberen en eventueel te genieten van een lekkere Franse picon voor de liefhebbers.
Vandaag reed ik naar Wervik om deel te nemen aan hun krokustocht. Ik was heel vroeg ter plaatse, het was nog wat donker en besloot eerst nog een kop koffie te drinken en wat te babbelen met enkele wandelaars, alvorens te starten. Toen Dany en Urbain aankwamen en hun formaliteiten vervulden gingen we op stap.
Onder een dreigende hemel vertrokken richting Geluwe via enkele straten, afgewisseld met wat veldwegels.
De wolken werden dreigender en we hoopten dat we droog de rustpost zouden bereiken. We moesten een 7tal km afleggen alvorens we aankwamen in Geluwe.
hier een speelpleintje in het gehucht Laag Vlaanderen
ook eens tijd maken voor de grote opkuis.
de regenwolken kwamen recht op ons af. Hier begon het lichtjes te druppelen
en dan kwam de volle lading op ons af
het was geen pretje in die regenvlaag met opkomende wind.
de zon kwam een beetje lachen met ons terwijl het fel regende Nog eventjes volhouden tot aan de rustpost.
Na de controle in Geluwe gingen we verder terug naar de startzaal, waar de grootste afstand een rust had. Ondertussen was de regen verdwenen en kregen we wat beter weer.
De opklaringen waren al een stuk breder en het wandelen werd aangenamer. Ook hier was er afwisseling in het parcours.
dit was het resultaat van de stortbui. We moesten door de plassen
Nog even langs de spoorlijn en waren terug aan de startzaal. Na een lekkere kop koffie gingen we verder voor de laatste 6km.
We gingen over de marktplaats richting Tabaksmuseum en via de stedelijke begraafplaats trokken we naar het natuurdomein de Balokken.
Hier het Tabaksmuseum. Het Nationaal Tabaksmuseum in Wervik werd opgericht in 1987. Het museum werd ondergebracht in de bijgebouwen van de 18°eeuwse Briekenmolen. In het museum leert je hoe de tabak de wereld veroverde en worden zo goed als alle facetten van de rijke tabakscultuur geïllustreerd. De collectie telt intussen meer dan 10.000 stukken. in het museum krijg je de merkwaardigste voorwerpen te zien om te roken en vuur te maken. Maar ook vergeten vormen van tabaksgebruik(denk bv. aan snuiven en chiquen)komen aan bod. spannende smokkelverhalen kruiden je bezoek en brengen je terug naar de tijd van blauwers, grenzen en douaniers. Bij het zien van de fraaie verzameling tabaksreclamepanelen van verdwenen sigarettenmerken word je misschien wel wat nostalgisch. Het museum beschikt ook over een omvangrijk archief en documentatiecentrum. Na een grondige facelift opende het museum in september 2014 opnieuw zijn deuren. De volgende jaren zal het museum vooral focussen op de Eerste Wereldoorlog. hier aan de ingang van het kerkhof
We gingen de brug over en stapten richting de Balokken.
Hier komen we aan de ingang van het domein "Balokken"
De Balokken, een eiland tussen de Leie en de oude leie-arm. De Balokken is een 20ha groot park in de gemeente Wervik, vlak aan de taalgrens en de grens met Frankrijk. Het park is ontstaan in 1991 na het rechttrekken van de Leie tusen de gemeenten Komen en Wervik. Dat was nodig om grotere binnenschepen toe te laten op de economisch interessante Leie. Men verhoogde de laaggelegen gronden langs de nieuwe Leie met de uitgegraven grond. Het eiland dat zo ontstond, is ongeveer 36ha groot waarvan 20ha als park dienstdoet. De Balokken waren geboren.
Bij de aanleg van het park de Balokken plantte men vooral inheemse bomen en struiken. Traag maar zeker ontwikkelt er zich een waardevol biotoop van nieuwe natuur. Rond het moeras met zeggevegetaties en rietland staan nog een aantal oudere schietwilgen. Hoewel het park nog heel jong is, is het in trek bij heel wat dieren. Zo kwam de in Vlaanderen zeldzame kamsalamander er al op bezoek. Ook heel wat vlindersoorten fladderen rond op de open grasvelden, zoals de kwetsbare bruin blauwtje of de sleedoornpage. De moeraszone in de Balokken terekt vogels van het rietland aan, zoals de rietzanger en de karekiet. Ook de houtsnip is er regelmatig te gast.
Heel rustig om er te wandelen. Hier is de brug te zien die verbinding heeft met Frankrijk, maar die tot op heden nog altijd niet is geopend. Op het einde staan de hekkens er nog altijd. Zicht op de kerk van Wervik. Onze Dany... en Urbain(metgezel voor Compostela)
Hier gaan we de Belgische voetgangersbrug over.
Hier krijgen we zicht op de Briekenmolen, langs de achterzijde van het Tabaksmuseum.De Briekenmolen, ook wel Stenen molen genoemd, is een windmolen in Wervik. De Briekenmolen staat in de Koestraat, straat die vroeger Briquemolenstraat werd genoemd naar de molen. Het aanleggen van de verbindingsweg tussen Komen en Wervik lag aan de basis van de naamvorming van de molen. Na vele verschillende eigenaars te hebben gekend, is de molen sinds 1979 eigendom van de stad Wervik.
Nog een 200tal meter af te leggen en we kwamen terug aan de startzaal. Het was een rustige midweekse tocht. Hebben eern afwisselend parcours gekregen.
Traditiegetrouw wordt jaarlijks in mechelen de pelgrimszegen georganiseerd door de Genootschap. Dit jaar was dit op 21 februari. Alle pelgrims die in 2015 op weg willen gaan naar Santiago de Compostela over één van de St Jacobswegen worden hierop van harte uitgenodigd. We waren met zo'n 200 deelnemers.
In de voormiddag trekken we, na de registratie en een welkomskoffie met ontbijt, gezamenlijk naar de statige Sint Rombouts kathedraal. Hier heeft de pelgrimszegen plaats en krijgt ieder pelgrim een schelp en een takkenbosje met een notitieboekje mee naar huis. Na deze plechtigheid gaan we terug naar de Salons Van Dijck waar we kunnen genieten van een uitgebreide broodjesmaaltijd. Uiteraard is er nog gelegenheid om praktische informatie te verzamelen over de tocht naar Santiago.
Loslaten en verbonden blijven.....daar gaat het ook om. Bij de pelgrimszegen kreeg ik een takkenbosje met bijhorende tekst: "Bewaar dit symbool van onderlinge verbondenheid en kracht tijdens de tocht van je partner. Herinner u de kracht van uw samenzijn. Moge uw band met elkaar zo stevig blijven als de kracht van dit takkenbosje."
Terwijl ik zo'n 6tal weken van huis weg zal zijn, blijft Doortje eenzelfde periode alleen achter. Vele mensen vragen dan: Zal dat wel gaan zo alleen?, terwijl er haast geen enkele die vraag stelt aan de wandelaar(pelgrim). Blijkbaar wordt het voor de thuisblijvers als moeilijker ingeschat. Het is de 2°maal dat ik naar Compostela vertrekt. Ook deze keer heeft Doortje er moeite mee dat ik gedurende die periode haar achter laat. Ik weet dat ik haar ga missen. Uiteraard zal ik contact houden met het thuisfront. Het minste dat Doortje van me vraagt is af en toe een berichtje te sturen hoe alles verloopt.Verder zal ik proberen via mijn blog dagelijks wat nieuws te schrijven zodat de thuisblijvers mij ook op die manier kunnen volgen.Hopelijk zal Doortje regelmatig mijn blog van thuis uit beheren. Ik ben haar ontzettend dankbaar dat ik dit nogmaals kan beleven, want het is uiteraard niet zo vanzelfsprekend, dat besef ik maar al te goed. En ik ben haar ook dankbaar dat ze me ook heel erg steunt met de voorbereiding. Hier nog enkele foto's van deze dag te Mechelen.
Na de registratie kregen we koffie met kleine ontbijtkoeken.
Hier zijn Willy en Brigitta uit Stekene De schelp die iedere pelgrim kreeg ook het takkenbosje en het notitieboekje Hier apostel Jacobus afgebeeld Allemaal pelgrims die dit jaar vertrekken naar Compostela het koor hier in actie de inzegening
het broodmaaltijd deze middag
niks tekort regelmatig kwamen ze bijleggen.
Na deze maaltijd kregen we dan nog even de tijd om nog wat informatie op te halen bij de verschillende thema's. Nadien was er nog een kort verhaal van een pelgrim die deze tocht op zijn manier beleefde. Daarna kon men nog wat bijpraten met een drankje uit de bar.
Vandaag ging ik wandelen in Kaster, waar de wandelclub Textieltrekkers uit Vichte hun jaarlijkse Aktivtocht organiseert. Het beloofde een mooie dag te zijn.We vertrokken vanuit het Parochiaal centrum van Kaster en gingen via rustige paden richting Ruien waar we onze 1° rust hadden. Daar gingen de 2 grootste afstanden nog een lus maken naar de Kluisberg . De andere afstanden gingen dan vanuit Ruien richting Kerkhove via de Paddenbroek.
De zon was al vroeg van de partij.
mooie verzichten
het was heerlijk wandelen,genieten van de 1° lenteprikkels
We zien in de verte de elektrische centrale van Ruien
de kerk van Ruien
Zicht op de centrale
hier wandelen we in de scheldemeersen aan de oevers van de schelde, op de grens tussen West-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen en Henegouwen: bloemrijke graslanden, rietvelden, houtkanten en afgesneden Scheldemeanders met relatief zuiver water. Sommige gebieden zijn vrij toegankelijk op de paden, andere zijjn enkel te zien via het jaagpad langs de Schelde.
Hier de bekende Mira brug, maar zij is nergens te zien.
de kerk van Kluisbergen in zicht.
Nog een zicht op de centrale
Hier aangekomen in de rustpost, waar onze Frans eventjes barman is. Na deze rust stapten we nu via een oude spoorberm richting Kerkhove deze is heraangelegd, weg van alle drukte. zicht op de Kwaremont mooie verzichten
Hier zijn we aangekomen aan het natuurdomein de Paddenbroek. Het Paddenbroek is een natuurreservaat in de Vlaamse Ardennen . het reservaat bevindt zich op het grondgebied van de gemeente Kluisbergen.Het moerassige gebied wordt beheerd door Natuurpunt, de gemeente Kluisbergen en regionaal landschap Vlaamse Ardennen. Het reservaat maakt deel uit van het Vlaams Ecologisch Netwerk. het Paddenbroek is een restant van de oude loop van de nabijgelegen Schelde, die er moerassige gronden achterliet.
Het Paddenbroek is al eeuwenlang een moerasgebied en bijgevolg een belangrijk voortplantingsgebied voor padden. Verder komen hier ook de porseleinhoen, de tafeleend de tureluur op bezoek. Tal van typische moerasplanten komen voor in het Paddenbroek. Stukken van het paddenbroek worden gemaaid, op de minder of niet toegankelijke gronden kan de fauna en flora gewoon zijn weg gaan. Er loopt ook een project om het Paddenbroek als biotoop geschikter te maken voor de moerassprinkhaan. het Paddenbroek is vrij toegankelijk op de paden, die via bruggetjes en houten vlonders door het gebied lopen. In een vogelhut kan men de dieren observeren.
hier was het ploeteren door de uitgang van het domein.
Nu nog enkele paden volgen en we komen aan de rustpost in Kerkhove.
Na onze rust was het nog een 5tal km te gaan alvorens men terug in Kaster aankwam.
Het was een hele mooie tocht, dank zij het mooie weer waren er zo'n 1900 deelnemers op de been.
Vandaag ging ik wandelen in Lauwe. Voor de groep van Kuurne-Ieper was het vandaag een jubileumtocht, ze organiseerden er hun 20°tocht vanuit de zaal Astoria. Er was heel veel volk erop afgekomen. Ik had me ingeschreven voor 50km. Men kon er uitzonderlijk 100km wandelen. Om 11u vertrokken we voor de eerste lus van 25km richting Halluin via mooie rustige paden en veldwegels waar we na 9,5km een wagenrust hadden in Chemin des Meurins in Halluin. Na deze stop wandelden we nog een heel eindje langs de grens en via het eilandje belanden we na 18,5 aan het OC de Steiger in Menen voor onze 2° wagenrust. Daarna gingen we terug via rustige wegen richting Lauwe naar de startzaal. geniet even mee van de sfeerbeelden
Start aan de zaal Astoria
wat flirten met de grens hier zijn we al een eindje op Franse bodem
regenwolken komen eraan Hier op weg naar onze 1° wagenrust te Halluin Aanschuiven op de wagenrust
Hier terug op Belgische bodem, op weg naar de barakken(geduchte coté) Wederom op Franse bodem, hier met de natuurlijke grens de Leie
Hier door het moerasgebied van het eilandje
Terug in België
Via het park in Menen naar de volgende controle
door het tunneltje Aankomst aan het OC de Steiger waar we onze 2° rust hadden.
Nu ging het richting Diefondtbos
mooi stukje natuur
Na onze rust in de zaal was de tijd aangebroken voor de volgende 25km. Nu gingen we richting Aalbeke via rustige paden. Vandaar stapten we naar Moeskroen om dan via Rekkem terug naar Lauwe te wandelen.
de wolken dreigden opnieuw
Onze Walter, de man met de eeuwige glimlach.
hier waren we in Moeskroen
Het laatste stukje natuur vooraleer we terug in Lauwe waren
Nu ging het in een ruk richting startzaal. Eenmaal aangekomen was het voor mij gedaan, mijn 1°50km van dit jaar zit erop.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
