het te volgen traject



De start vanuit de school Wingerd

Op weg naar het recreatie domein



Verlaten, geren enkel spoor van iets.





Het was beuken tegen de wind, gelukkig was er geen regen bij.

Hier stapten we langs de buitenkant van dit domein.

Hier een zicht op de watersportbaan. De Watersportbaan, officieel Nationale Watersportbaan Georges Nachez is een waterbaan gelegen te Gent. Deze is 2300m lang en 76m breed en werd in 1954 voor het eerst gebruikt. Het water staat in verbinding met talrijke aanpalende rivieren en kanalen zoals de Coupure, de Graslei, het Kanaal Gent-Brugge en de Leie, waarvan een zijarm trouwens dwars door de roeibaan stroomt.

Aangekomen in Drongen, de rust was in het parochiaal Centrum. Hier moesten we een lus maken.



Het parcours was heel gevarieerd, gelukkig waren de veldwegels niet al te smerig.





Af en toe een beetje modder, maar die konden we omzeilen.

Hier Willy in aantocht.

De Sint Gerolfkerk is de kerk van de Drongense parochie Drongen-Centrum. Deze neo-Griekse kerk werd ontworpen door de gentse architect F.Cardon. De kerk bevindt zich op de plaats van een eerdere kerk van de oude abdij van Drongen, waarvan alleen de toren bewaard is gebleven. De kerk is gewijd aan de martelaar Gerulfus. Deze 49m hoge toren rust op een vierkante basis, waarop zes achthoekige verdiepeingen volgen. De toren kreeg zijn huidige vorm tussen 1732 en 1734 nadat zijn voorganger in 1727 door blikseminslag verloren was gegaan.
Terug aangekomen in Drongen, na wat te hebben gegeten en gedronken begonnen we aan het laatste gedeelte van deze wandeltocht.



We gingen terug richting Blaarmeersen

Onderweg zagen we nu en dan wat ondergelopen weiden

De lucht dreigde maar de regen kwam niet, enkel de wind nam wat toe in kracht.





Aangekomen in het domein via een andere ingang stapten we terug naar de startzaal.

De blaarmeersen is een recreatiegebied (100ha) en ligt langs de ringvaart, de Leie en de Watersportbaan. het is een groengebied met bosjes, ligweiden en wandelwegen rond een centrale vijver met strand en sportinfrastructuur.

Eenmaal aangekomen in de startzaal konden we nog genieten van een kopje koffie. Aan de afstand van deze tocht was te merken dat de kms ook niet juist waren, misschien door de wind?

Door het Station van Brugge

Aangename wandeling door Brugge.

Hier en daar al wat water op de velden of weilanden.



Ook sommige paadjes hadden last van water.





Hier het sterrenrestaurant Hertog Jan.

De beekjes waren al aardig gevuld met water.

Na onze rust, begonnen we aan een mooie lus die ons naar het Vloethemveld bracht.









Een voormalig militair domein en krijgsgevangenkamp, dat nu een waar natuurdomein geworden is.




Heel mooi om er te wandelen.







Via het gehucht 'maantjesveld' en een hobbelige aardeweg stappen we verder naar de Hollebeekstraat om opnieuw onze rustpost te bereiken.







Na de rust gingen de grootste afstanden samen terug naar het eindpunt.

De laatste wegel alvorens we de startzaal bereikten.

We kregen mooie zichten te zien.

De opkomende zon



Was een beetje fris deze morgen, maar aangenaam wandelweer.





geniet even mee van de mooi zichten.













De oude Leiemeander














Hier een bananenboom



Het handbediend ophaalbruggetje aan Astensas.

Nog een paar honderd meters verwijderd van de rustpost. Na iets te hebben gedronken, begonnen we aan de lus van een 8tal km.



We stapten richting  Astenedreef  om zo naar het Goed te Parijs te aan te komen.



Het Goed te Parijs, het stadsbos van Deinze, heeft veel te bieden. Wandelen,fietsen, spelen in de speelzone of op de spelementen langs het wandelparcours. Maar ook een bezoekje aan de boomgaard en de grazers, en misschien een ontmoeting met de schaapskudde zijn hier mogelijk. Sinds 2011 wordt het stadsbos van 55ha verder uitgebouwd. Het gebied kreeg meteen 2 namen: stadsbos Deinze en Goed te Parijs, naar één van de oude hoeves op het terrein. Het landschap is gevarieerd met hooiland,ruigte,akkers, weiland en bos.







Rustig om door dit stukje natuur te wandelen.












En we stapten verder langs de Boswachtersdreef en het Cederpad om zo terug onze rustpost te bereiken.





Daarna keerrden alle afstanden terug via de Hellestraat en het Sas, stappen langs de River Ranche en wandelen het kleine brugje over en trekken verder langs Basiel de Craene pad richting Bachte Maria Leerne. Via de Leiemeersen en Graaf Henridreef waar de kleinere afstanden ons vervoegen, bereikten we zo het domein Ooidonk met zijn prachtig kasteel.

Blik op het kasteel van Ooidonk, de groene long van Deinze.

Het kasteel van Ooidonk is een monumentale oude waterburcht ten zuiden van het dorp Bachte Maria Leerne, niet ver van Deinze. Oorspronkelijk ontstaan in de 12°eeuw als boerderij, spreekt men in de 14°eeuw van een versterkte waterburcht. Het slot werd verwoest in 1491. In 1579, in de periode dat de Gentse opstandelingen FilipsII van Spanje als graaf van Vlaanderen hadden afgezet,werd het nogmaals verwoest. Na de brand van 1579 werd de ruïne opgekocht door Maarten Della Faille en herbouwd tot kasteel in renaissancestijl.

Thans is het kasteel Ooidonk privaat eigendom van de kinderen van graaf Juan 'tKint de Roodenbeke. De familie bezit het sinds 1864 toen Henri 'tKint de Roodenbeke het kasteel aankocht. In de 19°eeuw werd het interieur vernieuwd en de tuinen heraangelegd. Het kasteel werd in 1944 beschermd als monument.(bron wikipedia)

Via de Ooidonkdreef en de stille dorpskern komen we allen terug in de startzaal.

Een hele mooie en rustige wandeling. De zaal was overbevolkt, gelukkig stonden er enkele tenten opgesteld waar we iets konden drinken. Er waren meer dan 2300 wandelaars.

Het parcours

Het OC 't Riet vanwaar de wandeling vertrok.

We wandelden het eerste gedeelte richting Zillebekevijver.

We konden voorlopig niet veel zien van deze vijver door de dichte mist op sommige plaatsen. De Zillebekevijver is 28ha groot en ligt net ten westen van het dorpscentrum. De vijver ontstond in de 13°eeuw, toen voor drinkwater, de lakennijverheid en het voeden van de stadsgrachten een aantal vijvers werd aangelegd rond de stad Ieper. In 1217 werden zo vijf vijvers vermeld, waaraan later nog aanpassingen gebeurden. Door de afdamming van de vallei van de Zillebeek werd de Zillebekevijver gevormd, die rond 1295 ongeveer zijn huidige vorm kreeg. Naast de vijver zijn ook nog de Dikkebusvijver en Bellewaardevijver bewaard gebleven. Tijdens de Eerste Wereldoorlog lag de vijver vlak tegen de frontlijn van de Ieperboog. Tegenwoordig dient de vijver voor de productie van oppervlaktewater en is het een natuurlandschap dat ook wordt gebruikt voor recreatie.

Van de vijver ging het naar de Verdronken weide.

De Verdronken weide ligt aan de zuidelijke stadsrand. Dit laaggelegen, open en natte gebied, heeft een hele geschiedenis achter de rug. Eerst was het een ondoordringbaar moerasgebied waar heel wat beekjes in samenvloeiden. Samen vormden die uiteindelijk de Ieperlee. Van 1200 tot 1383 woonden er veel mensen die er tussen de sloten en de beken hun huizen bouwden. Het waren vooral ambachtslui die zich hier vestigden.




Vauban zette het gebied onder water door sluizen voor de Ieperlee te plaatsen. legers die Ieper wilden aanvallen, konden de stad nooit vanuit het zuiden naderen. Vanaf 1992 werd de Verdronken Weide als wachtbekken ingericht. het overtollige water kon er een tijdje rusten vooraleer het naar de Ijzer en de zee vloeide. Samen met het water uit Dikkebus-en Zillebekevijver is de voorraad nu voldoende groot om er het hele jaar door drinkwater uit te filteren voor de Ieperlingen. De oevers werden door moerasplanten aangelegd en hiermee ontstond een heel waardevol natuurgebied en vogelparadijs met speciale kijkhutten.

Enkele mooie zichten volgden elkaar in sneltempo op.







Hier kon men al een betere kijk hebben op de vijver.

We naderden stilaan onze startzaal die ook diende als rustpost.

Het tweede luik van de wandeling ging richting palingbeek  via het Zwarte Leen en Vierlingen. Ook Hill 60 werd aangedaan. De wandelaars kregen hier en daar een herinnering aan de Eerste Wereldoorlog.



De Gasthuisbossen zijn een provinciaal domein en bestaan uit een aantal bosdomeinen ten zuidoosten van de stad Ieper. Ze liggen op de heuvelkam van de Ieperboog, op de waterscheidingslijn van de Ijzer en de Leie. De totale oppervlakte is meer dan 200ha

Op weg naar Hill60

Het Hill60 café/museum is nu gesloopt en er is een restaurant voor in de plaats gekomen. De kijk-kastjes van het museum zijn ook niet meer aanwezig, deze zijn privé-bezit.

Hill60 is een heuvel even buiten Zillebeke, waar fel werd gestreden tijdens de Eerste Wereldoorlog. De heuvel ligt nabij de spoorweg Ieper-Kortrijk, langs de Zwarteleenstraat. De heuvel is circa 60m hoog en 230m lang. Eigenlijk is deze heuvel opgebouwd uit grond die vrijkwam bij de aanleg van de spoorweg. De oorlogssite van Hill60 is bewaard gebleven en kan vrij bezorgd worden. Vlak bij was het Hill60 museum gevestigd in een typisch Belgisch café.

na de doortocht langs de Hill60 stapten we verder richting palingbeek.


De palingbeek is een natuurgebied en West-Vlaams Provinciaal Domein in Zillebeke. Het is meer dan 230ha groot en ligt een paar km ten zuiden van het dorpscentrum, op de grens met Voormezele en Hollebeke. Het domein ligt rond het oude kanaal Ieper -Komen. Het gebied ligt op de waterscheidingslijn tussen de bekkens vanb de Ijzer en de Schelde, via de Leie. Men wenste een kanaal te graven dat de Leie zou verbinden met het Ieperleekanaal. In 1864 vingen de werkzaamheden aan. probleem was dat men de tot 63m hoge heuvelrug ten zuiden van Ieper moest doorsnijden. Men trachtte dit te bereiken  hetzij met de aanleg van tunnels dan wel het  graven van een diepe sleuf. De bodem was echter zeer instabiel en bestond uit een zandlaag die op klei was gelegen. Voortdurend stortten de constructies in. Ook een over het kanaal aangelegde brug verzakte en brak. In 1913 staakte men de werkzaamheden. Wat van het kanaal bleef bestaan was een 3km lange sleuf die geleidelijk aan in bezit werd genomen door de natuur. Deze Palingbeek, met het omliggende bos(Molenbos en landgoed De Vierlingen) van meer dan 200ha en bovendien nog een 30ha open landschap, werd in 1970 ingericht als provinciaal  domein. het omvat onder meer een bezoekerscentrum.





Een heerlijk stukje natuur om er te wandelen.

Geniet even mee van enkele sfdeerbeelden

















Hier hadden we een rustpost in het plaatselijke bezoekersboerderij.

Na deze stop trokken we verder door het domein om zo het laatste gedeelte van deze wandeling te doen.






Hier en daar even een herinnering van de Grote Oorlog















Na het verlaten van het domein de Palingbeek gingen we via een rustig pad naar het einde.

Dit model is ook niet van de jongste.

Het laatste stukje van deze mooie wandeling

 Hier kwamen we nog clubgenoten tegen.Het was een hele mooie wandeling en ook het weer was prachtig ondanks de nevel van deze morgen.