Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Dit was een van de mindere wandelingen van de club uit Beernem. Er was veel beton te verwerken, ze hebben daar in de streek toch heel wat te bieden. Het eerste stuk van de wandeling was goed tot aan de rustpost, nadien was het een heel stuk minder en in het laatste deel kregen we wat natuur te zien.
Het beloofde een mooie dag te worden en we reden richting Spiere om daar een wandeling van de Waterhoekstappers te maken. Urbain en Frieda waren ook aangekomen en wij(de mannen) besloten om de grootste afstand te wandelen. De grootste afstand moest eerst een lus maken van 6km en kwam terug naar de startplaats, en nadien volgden we hetzelfde traject als de andere afstanden. Scaldis is de benaming voor Schelde, en een eerste maal voorkomend in een Romeinse tekst uit de 1° eeuw voor Christus.
Eventjes wachten op onze wandelvrienden
Hier zijn ze dan, Urbain en Frieda. Nog eerst een kopje koffie en dan zijn we weg.
Een lang tegelpad brengt ons naar het gehucht "De Gaver". Een veldweg laat de wandelaar genieten van het wandelnetwerk "'t land van mortagne", om dan een stukje verder de drukke rijksweg te volgen. Een mooie onverharde weg brengt ons tot aan de Scheldeboorden die we een tijdje volgen.
De Schelde verlatend, kwamen we voorbij een historische hoeve " La Folie", een merkwaardige ingemetselde gedenksteen met opschrift siert de ingangspoort. Nu nog enkele veldwegeltjes en we zijn terug aan onze startplaats. Na terug iets te hebben gedronken, stapten we verder richting Spiere via rustige paden en veldwegels.
Hier moesten de wandelaars het sluizencomplex over. Dit werd gebouwd in 1920, overbrugt 2 meter hoogteverschil, en er kunnen schepen tot 1800ton versast worden. Nu eventjes het kanaal volgen
Nog een kleine kilometer te gaan en we komen aan onze 2° rustpost te Spiere aan.
De neogotische St Amanduskerk van Spiere. Hier moeten we een lus maken van een 7tal km. Volgens de kaart ging het een hele mooie lus worden afwisselend: voet- grint - kassei en graswegen.
We begonnen aan onze lus van 7km
het was een steekspel tussen West-Vlaamse bodem en Henegouwse bodem.
heel veel variatie in het parcours
afdaling met de koord
deze wilde pronken
en die OOK
Op weg voor het laatste deel van de wandeling
mooie verzichten
hier een kasseistrook onder de voeten
kijk eens wie we hier hebben
van wie is dit?
terug van weggeweest. Het was een hele mooie wandeling, prachtig weer en iedereen was tevreden.
Na gisteren een mooie wandeling in Oostkamp besloot ik vandaag naar Mesen te gaan. Het is een tocht van onze vrienden uit Wervik.Men kon kiezen uit een 5tal afstanden oplopend van 6km tot 32km. Na eerst een kop koffie te hebben gedronken, ging ik van start. Een unieke zwerftocht vanuit Mesen met zijn mooie panorama's over het Heuvelland, de grens met Henegouwen en Frankrijk. Ploegsteert met zijn bossen en kleiputten. Het eerste gedeelte ging richting Waasten na zo'n 7,8km tot aan de 1° rust. Daar deed de grootste afstand een lus. Daarna wandelde men via de Leieboorden richting Ploegsteert naar de volgende rustpost waar men na 8,5km aankwam. Dan was het nog een 8tal km tot we terug in Mesen aankwamen.
Het stadhuis van Mesen. Mesen is een stad en faciliteitengemeente in de Westhoek van de provincie West-Vlaanderen. Mesen kreeg bij Wet van 19juli 1985 opnieuw de stadstitel, die het in de Napoleonistische periode verloren was. De stad telt bijna 1000 inwoners en is daarmee de kleinste stad van België. Omdat Mesen een faciliteitengemeente is, fuseerde het niet met andere deelgemeenten.
heel rustige wandelwegen
mooie vergezichten
op weg naar Waasten
af en toe kregen we mooie onverharde paden
in de verte zicht op Waasten
Waasten is een klein dorpje in de provincie Henegouwen, en een deelgemeente van de stad en faciliteitengemeente Komen-Waasten sinds 1977. Net zoals de andere deelgemeenten van de exclave Komen-Waasten, behoorde Waasten tot 1963 tot de Vlaamse provincie West-Vlaanderen. Net zoals Komen ligt Waasten langs de Golden River (Leie), waarvan de oude bedding de grens met Frankrijk vormt. Twee beken, de Douve en de Wamave monden uit in de Leie. Ook net zoals bij Komen het geval is, heeft Waasten aan de overkant van de Leie een gelijknamige Franse gemeente Waasten(Warneton). De kernen Komen en Waasten worden nog gescheiden door de deelgemeente Neerwaasten. In Waasten liggen nog enkele kleinere gehuchtjes, zoals Le Gheer, Pont Rouge en Le Touquet.
een kleine helling vooraleer we aan de rustpost kwamen
in het plaatselijk schooltje aangekomen voor onze 1° rustpost na zo'n kleine 8km te wandelen.
hier volgden we een tijdje de Leieboorden richting Ploegsteert
een mooie voetgangersbrug
regelmatig mooie panorama's
een van de mooie veldkapelletjes
zicht op de bossen van Ploegsteert
afwisselend wandelwegen en onverharde paden.
heel rustig en aangenaam wandelen was het hier
Engels graf
een van de vele oorlogsopschriften
eindelijk in de bossen van Ploegsteert
en meteen een stevige klim
hier boven een zicht op Mesen
dit was een heel drassig stukje natuur
zicht op Heuvelland
We naderden stilaan ons einddoel Mesen. De stad telt verschillende aandenkens aan de eerste Wereldoorlog. Hier werd de mijnenslag in Mesen uitgevochten. Er is een vredesbeiaard die om het kwartier muziek speelt van de naties die in de oorlog betrokken waren.
nog een boerenwegel onder de voeten
Mesen telt ook verschillende militaire kerkhoven voor gesneuvelden uit de oorlog.
nu waren we op weg naar het eiland van Ierland Peace Park.
eventjes de trappen afdalen en het vlonderpad nemen
Hier zien we het Ierse Vredespark of Ierse Peace Tower in Mesen.
De 110 voet(34 meterr) toren is in het tradionele ontwerp van een Ierse ronde toren en is gedeeltelijk gebouwd met stenen van het voormalige Britse leger kazerne Tipperary, de rest van de steen van een werkhuis buiten Mullingar.Het ontwerp heeft een uniek aspect waarmee de zon in het interieur licht alleen op de 11 uur van de 11° dag van de 11° maand, de verjaardag van de wapenstildstand die de oorlog en de tijd voor stilte de minuut op Remembrance Day afgelopen.
onze allerlaatsqte boerenwegel van deze mooie wandeling
De Sint Niklaaskerk heeft een opvallende koepelvormig toren. Deze is van ver buiten het centrum zichtbaar en omwille van de vorm spreekt men van de "Dikkop" van Mesen. De basis van de kerk dateert van 1057, maar werd in de loop van de tijd ernstig verbouwd. Na de totale vernietiging in de 1° Wereldoorlog weerd ze pas in 1928 heropgebouwd. De huidige kerk was aanvankelijk de abdijkerk van een klooster van de vrouwenorde van Sint Benedictus, opgericht door Gravin Adela Van Mesen.
het kioske op de markt van Mesen
Hier zijn we dan terug aan onze startplaats. Het was een mooie wandeling.
Vandaag ging ik terug een wandeling maken van de vzw De Vredeseilanden. Ik vond hun vorige wandeling wandeling heel mooi en besloot terug te komen en hield mijn woord. Vandaag was het op verkenning door het Beverhoutsveld en de Assebroekse Meersen. Later meer over deze wandeling.
Hele aangename wandeling, parcours langs kronkelende straatjes, door de villawijk tot de eerste bosdreef. We kregen de bossen van Bulscampvelt, de Vagevuurbossen en nog enkele mooie dreven te bewonderen.
Het was mijn 1° 50km wandeling dit jaar in groepsverband. Vanuit café de Melchior te lommel vertrokken we met een 53 tal wandelaars voor deze tocht. We gingen op verkenning richting Lommelse sahara en deden ook de gehuchten Kolonie, Barrier, Heide-heuvel en Lutlommel aan. We kregen veel natuur aangeboden.
startplaats
richting sahara meteen de natuur in
heerlijke dreven om te wandelen
eventjes afdalen
op weg naar de 1°halte langs het kanaal Bocholt-Herentals
we waren weer vertrokken in de Lommelse bossen
zandpaden
onze 2° rust
terug de natuur in
mooie zichten
verlaten betongebouw
eindeloze dreven
eventjes uit het bos
nieuw aangelegd parkje
onze 3° rust
enkele kangoeroe's
elegante dieren
we begonnen aan het laatste gedeelte van de bossen
mooi zicht op de poel
hier volgden we het blote voetenpad
even een pauze nemen aan het plezierhaventje
onze allerlaatste rust
Nu zijn we vertrokken naar ons eindpunt te lommel
hier verlieten we al het moois om terug te keren naar de binnenstad.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
