Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Ik koos dezemaal voor een wandeling in het pajottenland en reed naar Lennik. Om 8u begon ik aan de wandeling van 32km. Het ging een rondje Lennik worden met het verkennen van de dorpjes er rond. Het Kasteel van Gaasbeek was een van de blikvangers.het was een goede wandeling en de wandelaars hebben veel gezien. kijk even mee
Vandaag stond de Kazemattentocht op mijn wandelprogramma. Het is een tocht van onze buren uit Lauwe. Het beloofde terug een mooie dag te worden. Eenmaal aangekomen te Menen gingen we naar de inschrijvingsplaats en zagen onze vrienden uit Moorsele. Vlug inschrijven en begonnen aan de tocht.
Al de afstanden gingen langs OC De Steiger om zo via het natuurgebied de Poel en het lokale voetbalstadion naar de Golden River. Hier ging de kleinste afstand richting de molen de Goede Hoop. De andere afstanden wandelden naar de Leiebrug, om die over te steken en verder te gaan richting Diefhondbos.
langs het Vaubonstadion van Menen
zicht op de Golden river
de steile trap afdalen
De ingang van het Diefhondbos. Dit natuurgebied is aangelegd op het vroegere stort.
mooi stukje natuur om in te wandelen
is dit Skippy?
Via de Watertoren en een wijk stapten we terug naar de Leieboorden, die we een tijdje volgden tot in het Franse Halluin waar we onze centrale rustpost hadden.
de parcoursmeester en helper van Moorsele
hier wandelden we al op Franse bodem.
de kerk van het Franse Halluin, onze rustpost was er vlak naast. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan een mooie lus, die ons tot Bousbecque leidde en terug.
vergezichten
betere ronde punten dan bij ons
Hier wandelden we in het natuur domein van de Colbras en de Kluitput.
de welriekende brug
de ene kant is hier België de andere Frankrijk
zicht op de kerk van Bousbecque(Busbeke)
via rustige paden kwamen we terug aan in Halluin voor de 2°rust. Na terug iets te hebben genuttigd, gingen we voor de laatste rit richting startzaal. Het laatste gedeelte bestond uit een stuk natuur, met op het einde afgewisseld met een stukje Menense geschiedenis.
achter die betonnen muur is de schrroothandel Galloo gevestigd.
hier wandelden we naar het 40ha grote Leie eilandje gevormd door de oude en nieuwe Leie
mooie zichten
heel rustig om in te wandelen
prachtig weer is goed om mooie foto's te maken
we zijn bijna terug in België
Nu gingen we naar de plaats waar de wandelclub van Lauwe een gratis jenever of frisdrank aanbood. Na deze was het nog zo'n 2tal km die ons restte tot aan de startplaats.
Hier moesten de wandelaars nog door de Kazematten wandelen om dan via de binnenstad naar de aankomst te gaan
Vandaag ging Urbain en ikzelf met de trein richting Lokeren om daar een wandeling te maken van de Reynaertstappers. Het weer was goed en de streek rond Lokeren heeft ook veel te bieden. Vanaf het station was het nog een 2tal km te wandelen alvorens men aan de startplaats was. We vervulden onze plicht, dronken nog een koffie en besloten om te beginnen aan de wandeling. Deze bestond uit 2 grote lussen van respectievelijk 7,2km en een van 7,9km en nog een afsluitertje van 4km. De 1°lus was richting Molsbroek, de andere een combinatie van parken en een klein deeltje stad. We begonnen met richting Molsbroek. Geniet mee van de foto's.
we wandelden meteen richting Buylaertmeersen om zo naar het Molsbroek te stappen
het was heel aangenaam om in deze meersen te wandelen
Na deze meersen kwamen aan het stadspark, om daarna via de dijk naar het Molsbroek te wandelen.
het is een mooi park
hier waren we op weg naar het natuurdomein.
Het Molsbroek: dit domein van 80ha is het grootste beschermde natuurgebied van de streek. In het bezoekerscentrum van het reservaat vind je een vaste opstelling over de historiek van het gebied en een dynamische tentoonstelling over de natuur in de omgeving.
hele mooie zichten over dit domein
Een geasfalteerde wandeldijk(4,5km lang) slingert zich door en omheen het domein, er werd ook een wandelroute door het Molsbroek en de aansluitende Buylaersmeersen uitgestippeld.
De wandeldijk biedt grote voordelen voor de mensen, want het volledige natuurgebied is vanaf dit hoger gelegen pad te overzien.
Op weinige plekken in ons land treft men langs een dergelijk mooi pad zoveel verscheidenheid aan: een uitgestrekte moerasvlakte met talrijke watervogels, elzenbroeken, rivierduinen, rietvelden en uitgestrekte vochtige graslanden.
De goede waterkwaliteit en de gevarieerde biotopen bieden natuurlijk levenskansen aan tal van planten- en diersoorten. De vogels zijn ongetwijfeld de meest populaire en best bestudeerde dieren in het Molsbroek.
hier en daar treft men infoborden aan.
Na een eerste bezoek aan dit domein ging de tocht verder terug naar onze startplaats
Het plaatselijk schooltje diende als startplaats en rustpost. De 2°lus begon ook al heel goed met richting de parken.
Hier ook nog een stadspark die Lokeren rijk is. Eenmaal uit dit park stapte men richting Markt om zo langs het info kantoor te wandelen waar men een gadget kreeg van de stad Lokeren.
de Markt van Lokeren
hier gingen we het Prinses Jospehine Charlotte park in
ook mooi om in te wandelen
en zo kwamen we voor de 2° keer terug aan onze rustpost. Na een frisse cola te hebben gedronken begonnen we aan het laatste deel van deze mooie wandeling. We gingen terug naar het molsbroek,maar de andere kant op.
Sinds 1968 werden 235 verschillende soorten vogels genoteerd, waarvan 98 soorten ooit ten minste 1keer hebben gebroed. Ook een 300tal plantensoorten werden genoteerd. Hierbij zijn heel wat zeldzame planten zoalsmoerasbeemdgras en kruipend moerasscherm. minder bekend maar bijzonder boeiend zijn de ongewervelde dieren.
met zijn 10tallen ha ondiep water is het Molsbroek eigenlijk een ideale viskwekerij.
hier waren we bijna aan het einde van dit mooi stuk natuur, dan was het nog een 5tal minuten te wandelen vooraleer we voor de laatste maal aan onze rustpost waren. We dronken nog een kop koffie vergezeld van een eclair en gingen dan heel tevreden naar het station waar de trein ons stond op te wachten. Deze wandeling is zeker een aanrader.
Vandaag ging Willy en ik wandelen in Ruiselede, de molenaarsgemeente. Een tocht van de wandelclub WSV Beernem die vanuit GIBJZ De Zande(Gemeenschapsinstelling Bijzondere Jeugdbescherming) hun 12° Zandetocht aanbood. Het was een weekdag wisselbekertocht gekruid met landelijke en bosrijke omlopen die de Vagevuurbossen, Sint ¨Pietersveld, de Gulke Putten aandeed.
GIBJZ de Zande onze startplaats
Wij stapten de 21km en werden meteen het Wildenburg wandelpad opgestuurd. We passeerden de gebouwen van het Rode Kruis afdeling waar vreemdelingen een onderkomen hebben. Nog een beetje verder mochten we genieten van de gratis bevoorrading een Obstler of een frisdrank. Daar het nog wat vroeg was gingen we gewoon door en zouden later op de dag, na nog een extra lus te wandelen om onze aangeboden drank te komen proeven.
Nu stapten we verder langs een lange asfaltweg tussen de uitgestrekte meersen om na een tijdje het Vagevuurbos te betreden.
op weg naar de Vagevuurbossen
de zon kwam langzaam het landschap opbeuren.
Het begin van een mooi stuk natuur.
Het Vagevuurbos is een domein van 220ha groot, samen met het nabije Lippensgoed-Bulskampveld vormen ze het grootste boscomplex van West-Vlaanderen, waarvan 90ha domeinbos en 230ha Provinciedomein. Het is een paradijs voor fauna en flora en dus ook voor de wandelaar. Het heide en boslandschap kunnen heel wat schuchtere dieren bekoren. Roofvogels, zoals de buizerd, bosuil en havik vinden hier een ideale broedplaats.
Mooie dreven, het is genieten om in zo'n weer te wandelen.
De zonnestralen zorgen voor een mooi beeld tussen de hoge bomen.
Kleinere boswegels slingeren heen en weer door het bos
mooie zichten
Kijk es wie we daar hebben
Na een 6tal km te hebben gewandeld, mochten we via de Boskapelledreef een eerste keer rusten in de werkplaats van de Zande, onze centrale rustplaats.
Na iets te hebben gedronken, stapten we verder langs een kleine veldwegel, om dan uit te monden langs de uitgestrekte akkerlanden.
Hier en daar waren er al boeren die hun mest in de grond bewerkten.
Verderop werden we andermaal de bossen ingestuurd, terug genieten van de vele dreven en boswegels.
Ja, daar hebben we die dame opnieuw
de ene dreef na de andere, dit is genieten van de natuur.
Een heel eind verder zagen we een kudde schapenbokken, die zich zeer opgetogen toonden.
Nog een klein beetje stappen en we kwamen terug aan onze rustplaats. Dan was het tijd om te eten en iets te drinken.
Na onze plicht te hebben vervuld begonnen we aan aan onze laatste lus.
Er was heel veel variatie in deze lus.
Om te beginnen met een lange bosdreef op weg naar de vervallen gebouwen van het vroegere "Radio Maritiem", gebouwen nu in restauratie met bestemming bijzondere jeugdopleiding
gebouwen in restauratie
een groot bouwwerf
Via het St Pietersveld wandelpad stapten we nu rond het militair domein en zijn verschillende radiotorens in de uitgestrekte meersen.
Enkele kleine gehuchtjes sierden de omgeving van waaruit men ons een kleine veldwegel opstuurde
eindelijk heeft ze haar ventje tegengekomen.
Natuurdomein " De Gulke Putten", een natuurgebied van ruim 100ha, dat bestaat uit het zendstation, de predikherenbossen en het Disveld.
Hier waren we opweg naar het moordkasteel van Wingene
Een glimp van het kasteel, dat netjes afgesloten was.
Terug bij het vertrekpunt waar de wandeling begon. De zaal was meer dan behoorlijk vol. Gelukkig hadden we een tafelje veroverd en genoten nog van een lekker drankje en reden dan heel tevreden naar huis.
Vandaag besloot ik naar Kaster te gaan om deel te nemen aan hun aktivtocht. Ik schreef me in, nog hier en daar een woordje en vertrok voor een wandeling van 32km. Het eerste gedeelte ging richting Ruien, via rustige paden en enkele doorsteekjes. Na zo'n 8,5km kwamen we aan onze 1° rust van deze wandeling. Er was daar bekend volk en na het slurpen van onze koffie vervolgden we onze weg. Nu gingen we richting Kluisbos, via de Vierschaar, waar we even stilstonden omdat de pijlen waren verdraaid . Na een tijdje zaten we op het goede spooren stapten verder richting Oude Kwaremont. Onderweg kregen we enkele pittige klimmetjes te verwerken. Eenmaal aangekomen op de Kwaremont moesten we daar een lus maken. Nadien ging de tocht verder richting Berchem om zo terug te eindigen in kaster. Het was heel goed wandelweer en kregen ook een mooie tocht. Geniet even mee van de foto's.
Vandaag ging ik naar Eine en besloot de 12km te wandelen samen met Doortje. Start vanuit het MPI refter hadden we al direct een splitsing. De kleinste afstand ging de andere kant op en de rest bleef een tijdje tesamen. We deden een rondje rondom het voetbalveld en gingen dan via enkele woonblokken richting Heurne naar onze rustpost. Het eerste gedeelte was erg saai en we hoopten dat het stuk terug naar de zaal van betere kwaliteit zou zijn. En dit was veel beter. We kregen een heel mooi stuk natuur, de Heurnsemeersen . Het was heel mooi om er in te wandelen met al die sneeuw die er lag. Op het einde van deze tocht kwamen we langs de Einse dorpfiguurnl: Prosper De Maeght.Een levensgroot standbeeld van deze man.
zicht op de oefenvelden van de plaatselijke club
nieuw aangelegd wandelpad
opweg naar de rustpost te Heurne
dit beloofde een beter stuk te worden, hier in het begin van de Heurnsemeersen
even poseren voor een fotootje op een vlonderbrugje
mooie zichten op deze meersen
hier eventjes langs de Schelde
terug in de Heurnsemeersen
deze poel was dichtgevroren
mooie kijk op de poel
alles was hier potdicht
hier een laatste blik op de meersen
de kerk van Eine
en hier de dorpsfiguur van Eine. Het was in 1849 dat de volksfiguur Prosper De Maeght zich te Eine komt vestigen.Hij was handelaar in tabak en snuif, terwijl zijn vrouw - Lucie Hespeels - haar brood verdiende als tapster van het café"De Casino'. Het gezin De Maeght kreeg 14 kinderen. Mevrouw De Maeght ging op bedevaart naar Kerzelare en belastte haar man ermee tijdens haar afwezigheid op de voordeur te letten. Voor haar echtgenoot Prosper was deze opdracht echter geen beletsel om toch maar een pint te gaan pakken. Hij haakte de deur af, en plaatse ze op zijn kruiwagen en sleurde ze tot 's avonds laat mee op zijn achtereevolgende herbergbezoeken.
Vandaag gingen we (Dany en ik) gaan wandelen naar Henegouwen richting Mons. De wegen waren goed berijdbaar, al hoewel er hier en daar toch een laagje sneeuw lag, waren we er na een uurtje rijden ter bestemming. De startplaats was gewijzigd, een paar honderd meter verder in het Athénée prov. Jean d'Avesnes. Na onze formaliteiten begonnen we aan onze tocht. We stapten richting Hyon waar we al een rustpost hadden na een goede 2,5km. Het eerste stuk was nogal tussen de huizen met af en toe een wandelpad. Na deze hadden we stuk van 7,5km te verwerken via Mesvin naar Ciply. Deze afstand was al heel wat beter qua natuur. Er waren volgens ons heel weinig mensen op de been. We kregen mooie zichten te zien en alles lag onder een sneeuwtapijt, die het nog een stukje mooier maakte. Eenmaal aangekomen op onze rustpost, was de tijd aangebroken om iets te eten en te drinken.
op weg naar de startzaal
Athénée Prov. Jean d'Avesnes
zicht op de hoofdkerk van Mons
typische huisjes in deze streek
eventjes weg van de plaatselijke wijken
hier onze rustpost in Hyon waar we 2 keer kwamen
op weg richting Mesvin
rustige besneeuwde paden
wandelpad langs de verlaten spoorweg
het voetbalterrein van Mesvin
Nu gingen we naar Ciply
hier kregen we fraaie panorama's
oppassen voor de gladde plekken op dit traject
een terril
hier de trapjes op voor dit mooi wandelpad
Hier waren we aangekomen te Ciply, waar we iets meer dan de helft van onze tocht hadden gewandeld. Na hier te hebben gegeten en gedronken begonnen we aan het laatste gedeelte van deze tocht. Nu gingen we terug richting Hyon waar we opnieuw een rustpost hadden. We kregen hier een heel afwisselend parcours onder de voeten geschoven.
nu de terugweg aanvangen richting Hyon
nog niet helemaal dichtgevroren
We kwamen heel weinig wandelaars tegen
Zicht op een terril
hier waren we op het terrein waar er een terril was
terug in de bewoonde wereld
Nog enkele mooie dreven
dit was het allerlaatste stukje natuur vooraleer we terug aan onze startplaats aankwamen
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
