Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Onze voorkeur ging deze keer naar naar een tocht in het Pajottenland, nl naar Bogaarden. Bogaarden is een plaatsje in de Vlaams Brabantse gemeente Pepingen. Bogaarden ligt op een heuvelrug(65 à 70m), de waterscheidingskam tussen twee zuid-noord gelegen valleien in de vertakte bovenloop van het Zuunbekken. Bogaarden is een kerndorp met een concentratie van huizen rond de kerk. De wandeling vertrok vanuit het 't Schoolhuys. We begonnen meteen met een afdaling om daarna terug een klimmetje te maken. het 1° gedeelte ging over rustige wandelwegen met heel veel vergezichten richting Heikruis.
De parcours
Kerk van Bogaarden.
Hier aangekomen in Heikruis bij de St Bernarduskerk. Hier onze rustpost in het OC van Heikruis. De dorpskern van Heikruis ligt op de waterscheidingskam van het Zuun en het Laubecqbekken(2 zijrivieren van de Zenne), meteen ook het hoogste punt van Groot pepingen. Thans is Heikruis een straatdorp met een Ursilinnenklooster en de natuurstenen kerk Sint Bernardus aan de ene zijde van de straat en de pastorie, het OC en enkele woningen aan de overkant. Het zuidelijke gedeelte van de gemeente heeft een uitgesproken agrarisch karakter met her en der kwadraathoeven. Bossen strekken zich uit aan beide zijden van de taalgrens. We begonnen aan de lus die ons naar het domein Ter Rijst bracht.
Hier kregen we wat meer veldwegels en stapten zo richting de bossen.
Op weg naar het bos. We kregen hier wat meer koeling.
Het was heel rustig Na dit pazrk bereikten we een hoeve die dienst deed voor rustpost. na een halte te hebben gehad begonnen we aan de terug naar Heikruis via het open park Ter Rijst.
Het kasteel domein is een mooi bebost domein van ong.50ha met waterpartijen en een classicistisch kasteel, daterend van ca. 1775. De vorm van het park leunt aan bij de Engelse tuinarchitectuur. Opmerkelijk is het lange wandelpad, dat je langs mooie bomen en planten leidt. Het park mag alleen te voet betreden worden, honden zijn niet toegelaten. Heel mooi park om er te wandelen. Zicht op de waterpartijen. Wij deden een kortere tocht ten opzichte van enkele andere afstanden.
Zicht op het kasteel.
Eenmaal het park te hebben verlaten stapten we verder richting Heikruis voor de 2°maal.
Nu we Heikruis verlieten wandelden we nu naar het eindpunt in Bogaarden via veldwegels en rustige wegen.
Mooie zichten.
Nu nog wat klimwerk en we zijn terug bij onze startzaal. Een rustige en mooie wandeling door het Pajottenland.
We reden deze keer naar Nieuwkerke, een deelgemeente van Heuvelland. Het is de meeste zuidelijke deelgemeente van Heuvelland, tegen de grens met Frankrijk en Wallonië. In het zuiden van de gemeente liggen de grens gehuchtjes De Seule en Romarin. Tot Nieuwkerke behoorde in het zuidoostelijke uitloper van het grondgebied ook het gehuchtje Clef de Hollande. Hier werd Frans gesproken en het gehuchtje werd bij de vastlegging van de Taalgrens in 1963 aangehecht bij Ploegsteert, dat van de provincie West-Vlaanderen naar de Waalse provincie Henegouwen werd overgeheveld. De start was in het Seultje.
Startzaal 't Seultje Het was constant flirten met de grens Frankrijk en België.
Heel veel afwisseling tijdens de wandeling.
Er dreigde wat wolken, maar het bleef ok.
Aangekomen op de rustpost waar we een lus deden.
De Verloren hoek, ook hier was de ene kant Frankrijk de andere België.
Heel rustige wandeling
Hier een zicht op de Kemmelberg. Wat info over de vergezichten.
We reden vandaag net over de taalgrens richting Peronnes-lez-Antoing, waar de wandelclub Randonneurs du Haute Escaut er hun jaarlijkse wandeling organiseerde. Peronnes-lez-Antoing is een deelgemeente van Antoing en ligt ten zuiden van Doornik, een kleine 50km van bij ons. Toen we er aan kwamen was er al wat volk op de been. We begaven ons richting startzaal (Salle Paroissiale), deden onze verplichten,dronken nog wat en begaven ons op het parcours. We opteerden voor de 25km.
Plannetjes op zijn Waals. Afstandstabel Het kleine startzaaltje. En weg waren wij... Het parcours was heel anders in het begin dan de jaren voordien, nu kregen we meestal veel rustige wegen in plaats van veldwegels. We verlieten Peronnes en stapten richting Fontenoy. Het bekendste koppeltje van West-Vlaanderen(Willy en Christiane)
Na 45minuten kwamen we aan in Fontenoy, waar onze eerste rustpost was, vlak naast de kerk. We dronken daar iets en moesten daar een lus maken. We kregen regelmatig wat mooie vergezichten , maar we wandelden voor het grootste gedeelte op de weg. Na de doortocht door vezon kwamen we na een tijdje terug aan in Fontenoy. Na de tweede rust gingen we richting Maubray.
Hier stapten we omgekeerd als het jaar voordien, nu kregen we meer paden en stille wegen.
het was heerlijk wandelen in deze dreven, daar we wat beschutting kregen tegen de felle zon.
Hier kwamen we voorbij de samenvloeiing met canal du centre. We volgden een hele poos de sluizen van Peronnes.
Hier onze laatste rust bij de hengelclub, vandaar nog een kleine 2kilometer alvorens we terug aan de startzaal aan kwamen.
Vandaag was het een busreis met onze club naar Tollembeek, waar de Urbanustochten plaatsvinden. Even na 9u bereikten we de startzaal, kregen we onze inschrijvingskaart en konden vertrekken voor de wandeling. Ik koos voor de 22km (die er bijna 26was). We stapten richting Herne via St Pieterskapelle. Dit is een deelgemeente van Herne. Na een saaie 9km bereikten we de rustpost in open lucht in een schilderachtig decor alwaar kunstenares Joëlle, de wandelaars verwachtte voor een aangename verpozing. De 32km maakte hier een lus.
Het parcours van de 22km. Het standbeeld van den Urbanus. Kerk van Tollembeek Hier enkele clubgenoten.
Dit is? weet niet wat het is, dit was een heel groot veld met dit gewas erop.
We kregen eindelijk eens een veldweg.
Hier is Paul al de lus van de 32km Aangekomen bij de kunstenares van Art Valley.
Na deze mooie stop gingen we verder met deze tocht, nu richting Herne.
het begin was terug saai, heel veel lange stukken beton, er liggen wel wat veldwegels, maar ze gebruiken ze niet. Dit is wel jammer voor de wandelaar. Via een holle weg en een oversteek van de Markriver(?) belanden de wandelaars in de Konijnenbosweide. In volle natuurgebied en kronkelend naast de Mark bereiken we langzaam onze 2° bestemming.
Dit was al heel wat beter deze passage dan het vorige. Hier een zicht op Herne. Na iets te hebben gedronken en wat gegeten, begonnen we aan een lus.
Ook deze lus was goed, dit mag ook gezegd worden. Een donkere wolk kwam op ons af en we kregen wat regendruppels.Na de 2° halte in Herne begonnen we aan de terugweg naar Tollembeek via wat landelijke wegen en de Tollembeekse meersen. Dit was een mooi stukje om te wandelen.
Wat verdop kwamen we een ijskar tegen, en ja , we konden er niet aan weerstaan. Na onze dessert stapten we de laatste km verder naar de eindstreep. Hier clubgenoten die nog eventjes bleven zitten. Terug aan de Kerk van Tollembeek.
Als laatste bezienswaardigheid wandelden de wandelaars voorbij het standbeeld van de "Kaatser". Deze immens populaire balsport kende in de jaren 80&90 zijn gloriejaren in Tollembeek.
Een wandeling in Oost Vlaanderen, we reden naar Oordegem, het centrum van de boomkwekerijen rond het Wetterse en deelgemeente van Lede. Daar organiseerde de wandelclub Land van Rhode er hun Midzomertocht.Eerst onze plicht vervullen, dronken nog een kop koffie, de dames bleven nog wat ter plaatse en wij gingen er van door.
Startzaal Kerk van Oordegem
Alle afstanden maken kennis met deze boomkwekerijvelden, jammer is dat de rozenkweek in deze contreien niet meer is wat het tot voor enkele jaren geweest is, de handenarbeid en intensiteit van onderhoud blijken ook hier de boosdoeners te zijn. De 6km bestaat uit 2 lussen met rust in de startzaal. De overige afstanden (10-15-18-22) gaan samen tot Smetlede door de boomkwekerijen van de streek. De volgende splitsing wandelen de 15en 22km via een ommetje naar de wijk Briel. We komen terug samen aan de kerk van Smetlede en wordt de wandeling verder gezet via mooie paden naar de rustpost te Papegem. Prettig wandelen door deze velden, weg van al die drukte. geniet even mee.
Aangekomen te Papegem waar de centrale rustpost was. Na iets te hebben gedronken maakten hier de 22km een mooie lus.
We zijn vertrokken op de lus. We gingen naar de Wellebeek en Hofsmeer gaan rond Impe en vervolgen onze weg langs Molenbeek en volgden er een deel van de Geelstervallei route. Die is heel nieuwsgierig.
De Geelstervallei ligt in de vallei van de Molenbeek, de levensader van het gebied. De naam van het gebied slaat op de zeldzame bosgeelster die in het gebied voorkomt.
Het is hier ook genieten in dit stukje natuur.
Eens deze wegel voorbij komen we opnieuw aan de rustpost in Papegem. De parcourmeester Etienne is druk bezig. Hier aten we onze boterham op en dronken nog wat. Na deze was de tijd aangebroken om de terugweg aan te vatten.
Ook hier kregen we op de terugweg heel wat onverharde paden onder de voeten geschoven.
De 15 en de 22km maakten hier nog een ommetje vooraleer we het einde bereikten.
Terug aan de kerk van Oordegem
Het was een mooie en rustige wandeling, zeker de moeite waard om er even te gaan.
De wandeling van vandaag startte in het Portaal te Wervik. Een zomerse wandeling in het licht glooiend Leie-landschap dat je kon afsluiten met een barbecue.
We stapten door 't Oud Park( Werviks oudste woonwijk), een sociale woonwijk daterend uit de periode 1920-1930 werd kort na de eerste WO aangebouwd om de Wervikse bevolking te voorzien van nieuwe behuizing. In handen van de Duitse invallers werd Wervik zwaar beschadigd tijdens WO I. Enkele jaren terug werd de woonwijk volledig vernieuwd en groen ingekleurd. Meteen een kleurige aanvang van deze Barbecuetocht. Waarna, eenmaal de behuizing achter ons gelaten, het open landschap van de Wervikse tabakstreek zich ontsluit. Via rustige veld en andere wegen stapten we richting Komen. Deze route leidt ons langs enkele mooie hoeven die ooit deel uitmaakten van de Kasselrijen van Kortrijk en Ieper.
Hier door de oudste woonwijk
Op de grens van Ten Brielen - Comines wenken de wieken van Soetes Molen. Ook Wervik kende vroeger maar liefst 15 molens, vandaag blijven er nog 2 over: de Briekenmolen aan het Tabaksmuseum en de Ma Campagne molen.
Nu stapten we verder richting Zandvoorde.
De kleine doorsteek van Wallonië leidt ons naar de groene contouren van Zandvoorde. Terwijl de langste afstand geniet van een mooie wandellus langs Zandvoorde en de Gasthuisbossen.
Het zogenaamde Jacques Breldorp wordt er geruild voor een stukje provinciale Kruiseke wandelroute. Ook hier is het tabaksverleden nooit veraf. De naam De Hooghen Busschen laat vermoeden dat we op het hoogste punt van Wervik vertoeven. Even de tijd nemen voor de mooie panoramisch landschap.
Door de bossen was het prachtig vertoeven en heel rustig.
Zalig om door deze bossen te wandelen.
Een bloeiende vlasveld Terug zicht op Zandvoorde.
Brits oorlogskerkhof.
Hier waren we op de terugweg naar Wervik.
Nog een anderhalve kilometer te wandelen en we waren terug aan onze startzaal.
Vandaag gingen we wandelen in St Maria Aalter, de club uit Aalter, de Lachende wandelaar organiseerde er hun Guldensporentocht. Sint Maria Aalter staat bekend voor hun bosrijk gebied. Het beloofde ook een mooie natuur tocht te worden.Geniet even mee van de mooie natuur rondom ST Maria Aalter.
Deze keer reden we richting Oudenaarde waar de plaatselijke wandelclub, Hanske de Krijger hun Adriaan Brouwertocht organiseerde. De start was vanuit het Sint Bernarduscollege te Oudenaarde. We stapten vandaag de 22km, en die gingen richting Melden via mooie wandelpaadjes en veldwegels.
Afstandstabel
Zicht op het Liedtspark
Via rustige wandelpaden stapten we richting Melden. Een kleine doortocht door het Sprei
Hier wandelden we naar de Koppenberg waar we de flank aandeden.
Hier stapten we langs de flank van de Koppenberg. Mooie zichten. Infobord Bidplaats. Aangekomen in Melden voor onze centrale rustpost.Melden is een dorp in het zuidwesten van de provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Oudenaarde. Het is bekend om z'n Koppenberg. Melden is een langgerekt, kronkelend straatdorp, langs de Schelde. In de jaren 60 had het doortrekken van de N8 Brussel - Kortrijk grote gevolgen voor dit dorp. Er werden heel wat huizen gesloopt waardoor het dorpsbeeld grondig veranderde. Een oude kapel werd ingericht tot een mooi klein zaaltje. Na iets te hebben gedronken, begonnen we hier aan een mooie lus.
De hele lus ging richting Koppenberg via de Rotelenberg.(De Rotelenberg is een straatnaam en heuvel gelegen in Melden. Deze helling loopt parallel aan de veel bekendere Koppenberg. Ook hier werden we getrakteerd op mooie en rustige veldwegels.
Mooie vergezichten.
Hier gingen we het Koppenbergbos in. Het natuurgebied is 29ha groot en ligt op het grondgebied van de stad Oudenaarde(deelgemeente melden) en de gemeente Maarkedal(deelgemeente Nukerke). Het bos ligt op de Koppenberg, een 78m hoge heuvel die oprijst uit de Scheldevlakte. Het reservaat wordt beheerd door de Vlaamse overheidsdienst Agentschap voor Natuur en bos. Het reservaat is erkend als Europees Natura 2000-gebied en maakt deel uit van het Vlaamse ecologisch netwerk.
Ook hier was het heel rustig. Geniet even mee
We waren terug dicht bij onze rustpost. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan de terugweg richting Oudenaarde via de Scheldemeersen en een oude Scheldearm.
Op weg naar een oude Scheldearm.
Na een tijdje kwamen we uit op het jaagpad en we volgden de Schelde tot Oudenaarde.
Voor we de eindmeet bereikten werden de wandelaars nog eens getrakteerd van de plaatselijke wandelclub op een lekkere Adriaan Brouwer of een frisdrank. Vandaar was het nog 1km te wandelen alvorens we terug aan de startzaal kwamen.
Aangekomen aan de startzaal. Het was een mooie tocht met heel wat bezienswaardigheden en veel afwisseling. Proficiat aan Dirk(parcoursbouwer).
Deze keer een wandeling maken in eigen gemeente. De 12uren van lauwe organiseerden er hun 29° Voettocht. De start was in de basisschool de Wonderwijzer. Men kon kiezen uit een 5 tal afstanden. We kozen voor de 18km. Al de afstanden starten gezamenlijk, maar na een korte tijd verliet de kleinste afstand de rest. Wij stapten via de wijk Opstal naar de Leieboorden en langsheen het jaagpad tot burengemeente Marke. Via enkele mooie natuurgebieden bereiken we de Pontestraat(die zijn naam ontleende aan het vroegere veerpont die de oversteek verzorgde in vroegere tijden.) daarna stapten we via het Markebekepad richting het "open groene" waar we onze eerste rustpost hadden.
De startzaal "De Wonderwijzer" Op weg naar het jaagdpad.
De Golden River(Leie)
Het was aangenaam wandelweer.
Rustig wandelen in deze natuurgebieden.
Op weg naar de eerste rustpost via de kleiputten.Na iets te hebben gedronken verlieten we de rustpost en stapten we verder richting de Klarenhoek. Vandaar ging het verder richting Aalbeke via het Preshoekbos naar onze volgende rustpost.
Hier stapten we richting de Klarenhoek door de natuur. Even mee genieten
Zicht op de gemeente Marke
Er kwam regen op ons af. Hier onze Willy, die meewandelde tot aan de rustpost. Aangekomen aan de kapelhoek, nog een n5tal minuten wandelen en we bereikten onze volgende rustpost te Aalbeke.
Na de rustpauze gaan de afstanden(18-25-30) via de Papeyewegel terug de natuur in. Met een mooi zicht op het monument de Sjouwer wandelen we nu naar de Bramier richting Lauwe.
na de 2° rustpost kregen we wat lichte regen te verwerken. Wat later scheen de zon opnieuw.
Na nog een halte hebben voor een gratis Rodenbach of wat fris bereikten we terug onze startzaal. Een hele rustige en aangename wandeling.
Vandaag gingen we wandelen over de taalgrens, naar Wodecq een deelgemeente van Ellezelles. Het pays des Colinnes is een streek in de provincie henegouwen. de sterk heuvelachtige regio bevindt zich tussen Doornik en Brussel, in het gebied tussen de Schelde en de Dender. Het Pays des Collines vormt landschappelijk één geheel met de net noordelijker gelegen Vlaamse Ardennen. De start was vanuit het plaatselijk schooltje. Het beloofde een mooie tocht te worden volgens hun parcours. Heel veel afwisseling, dat is altijd leuk. Regelmatig glooiende natuurpaden doorheen het ganse parcours brachten ons richting Flobecq, daarna richting Ellezelles, waar we een tijdje doorwandelden om dan nadien terug te stappen naar Wodecq. Geniet even mee.
startzaal
We stapten meteen naar een van de vele paadjes.
De hemel kleurde niet alleen blauw. Regelmatig mooie zichten Ook de paden waren hier en daar bedekt met water. Het was uitkijken waar we onze voeten gingen plaatsen.
Het eerste gedeelte hadden we wel zon en een aangename temperatuur. Aangekomen aan de eerste rustpost.
We stapten nu richting Ellezelles.
Zoals gezegd, er was heel veel variatie op het parcours.
Een mooie spin.
Deze is nog niet thuis hoor!
We kregen hier een fikse regenbui Willen of niet we moeten verder.
Aangekomen op onze 2de rustpost in Ellezelles. Hier dronken we wat en aten onze boterham op. Daarna ging het terug richting Wodecq via rustige wegen en onverharde paden.
Ook naar het einde kregen we regelmatig mooie vergezichten.
Er staat nog heel wat water op de paden.
Ook de zon is er terug.
Nog een kleine km en we zijn terug van weggeweest. Het was een hele mooie wandeling.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
