Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vandaag reed ik naar Poppel, een dorp in de provincie Antwerpen en tevens een deelgemeente van Ravels. Poppel was tot 1977 een zelfstandige gemeenten die bij de gemeente Ravels is gevoegd. Tot de voormalige gemeente behoorde ook het gehucht Nieuwkerk, gelegen in de bossen aan de grens met Nederland. Het dankt zijn naam aan een grenskerk die daar in 1652 werd gebouwd ten behoeve van de parochie van Goirle. Al deze plaatsen behoorden tot Hertogdom Brabant. Sinds 1815 behoren Poppel, Ravels en Nieuwkerk bij de provincie Antwerpen, en sindsdien behoort de gemeente Goirle bij Provincie Noord Brabant. Een aanzienlijk deel van de bevolking van Poppel bestaat uit immigranten uit Nederland. Hierdoor is Poppel het eerste en (enige) dorp in België met een niet - Belgische meerderheid.
De start was vanuit de feestzaal Mieke Pap, en de wandelaars konden kiezen uit een heel breed gamma aan afstanden. Vermits Poppel een echt wandelparadijs voorstelt, zal ook deze keer de natuur in al zijn glorie weer ruimschoots aan bod komen. Van bij de start splitsen de afstanden zich op: wij kozen voor de 22km en gaan langs de Aa, door de bossen van Molenheide, flirten met de grens tussen België en Nederland en langs de bossen van Overbroek. Via een breed en lang zandpad komen we na een hele tijd aan in Tulderheide. Na iets te hebben gedronken begonnen wij hier aan een mooie en lange lus, via het landgoed de Utrecht( is ca 2500ha groot), om dan terug in Tulderheide aan te komen. Na terug iets te hebben gedronken en gegeten begonnen we aan de terugtocht naar Mieke Pap via de Tulderse Beemden en langs de bossen van Overbroek. Een pracht van een tocht. Geniet even mee van deze mooie tocht.
de binnen terras van de feestzaal Mieke Pap.
Heel veel dreven en overhard was de leidraad voor deze wandeling.
Zicht op Poppel Hier waren we in de bossen van Molenheide. De gemeentebossen van Ravels beslaan een totale oppervlakte van 630ha en zijn grotendeels eigendom van de gemeente. Deze bossen liggen verspreid over de 3 deelgemeenten en zijn opgedeeld in 12 bosplaatsen, waarvan Molenheide(Poppel), Hoogeindse Bergen(Weelde) en Klein Ravels(Ravels), in die volgorde, uitgesproken de grootste zijn. Heel prachtig en rustig om er door te wandelen.
Doortje, Willy en Christiane
Aangkomen aan de centrale rustpost
Hier een mooi zicht op de vijver Begonnen aan de mooie lus door het landgoed de Utrecht
Schoon koppelke hé
Bijna terug aan onze rustpost. Het was genieten van deze mooie lus.
We begonnen aan de terugtocht naar Mieke Pap
Terug in Poppel aangekomen gingen we onze wandelboeken afstempelen en iets drinken, en daarna gingen we naar... een mooie tearoom waar we voldeden aan wat extra calorieën. Dit was ook genieten. Willy koos voor een coupe romantica
Deze was de mijne, een vol bord met ijsbollen en warme chocolade saus.
Vandaag ging het richting Heuvelland, wel bepaald naar Dranouter. De Heuvellandstappers organiseerden er hun wijngaardentocht. We konden kiezen uit verschillende afstanden en naar gelang de afstand kregen we ook meer wijngaarden te zien en konden er door wandelen. De centrale rustpost was in Loker. Er was heel veel afwisseling op het parcours en het was prima wandelweer, eerst wat bewolkt en later was er toch wat zon.
De startzaal
Zicht op de scherpenberg Hier gingen we richting Rode berg Eerst door een privaatstuk
Dit was een mooi stukje natuur Aangekomen in Loker De Kerk van Loker De centrale rustpost We begonnen aan de lus
Hier kwamen we een oude bekende tegen.
We stapten door het bos op de Rode berg. Hier en daar een obstakel over het pad.
Ook vlonderenpaden waren aanwezig
de wijnvelden tussen de 2 bergen
We konden rondom door deze velden wandelen.
De laatste beklimming op de Rode berg.
We keerden dan terug naar Loker voor de 2°maal. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan het laatste gedeelte van deze tocht.
Via enkele mooie paden wandelden we terug naar Dranouter. Hier de laatste wijngaard van deze dag.
Na dit laatste stukje natuur kwamen we terug aan onze startzaal. We hebben een rustige en mooie wandeling gekregen.
We reden naar Wallonië richting Péruwelz om hun jaarlijkse Marche Internationale des Sapins te wandelen. Start vanuit Salle Communale des Sports gingen we vandaag voor de langste afstand.Voor het eerst deed ik terug een 30 km sinds mijn heupoperatie in januari. Het beloofde een mooie tocht te zijn, met een landelijk en bebost parcours, de Baseliek van Bonsecours en de bossen. Ook het meer van Bernisart, de berg van Péruwelz, wat geflirt met de Franse grens, de vijvers en de site van Chabaud-latour de Condé -sur-Escaut. Geniet even mee van deze mooie wandeling.
parcours Salle Communale des Sports Direct in het groen
Heel rustig om er door te wandelen
Heel goed wandelweer
Van de ene naar de andere kant.
Dit zijn ook rustposten, groot verschil met Vlaanderen.
De bossen van Bonsecours
Hier op de site van Chabaud-Latour
We zijn hier al enige tijd op Frans grondgebied
Je mag op de foto staan Enkele vijvers
Rustpost in een Frans schooltje (Condé sur Escaut) Na het verlaten van het schooltje was het nog 6.2km tot aan Péruwelz
Zicht op het kasteel
Laatste meters in Frankrijk
Nog een 10 tal minuten te gaan
Na het verlaten van deze steeg kwamen we wat verder aan onze startzaal. Het was een hele mooie tocht, ook het weer viel mee.
Vandaag gingen we richting Berlare, naar de Donkmeertocht, georganiseerd door de Boerenkrijgstappers. De start was in de Festivalhal aan het domein. Men kon kiezen uit een 6 tal afstanden. Een natuurwandeling door de bossen en langs talloze vijvers van de oude Scheldemeander met onder andere Overmere Donk, de Eendenkooi, Berlarebroek, heide- en Scheldemeersen, kortom Berlare op zijn best.
ons traject Vanmorgen was het nog fris rond de vijvers.
Het was zwaar bewolkt weder, gelukkig regende het nog niet.
Het ene natuurstuk na het andere
Hier kwamen we aan de parochiezaal waar de rustpost was voorzien. Na iets te hebben gedronken moesten wij hier een mooie lus van 7.2km maken.
kerk van Berlare Terug naar de natuur.
geniet even mee
Zicht op de talloze vijvers afgewisseld met enkele veldwegels
Af en toe kwam de zon te voorschijn.
het kasteel van Berlare dat zich in het stadspark bevindt. Terug naar onze rustpost Op de terugweg kregen we opnieuw enkele vijvers en mooie stukjes natuur
Ondertussen waren we al aangekomen in het domein
Hier wandelden we door de eendenkooi.
Nog een kleine km te gaan en we kwamen terug aan de festivalhal van deze morgen.
Aan alles komt er een einde, zo ook deze wandelvakantie. Na het ontbijt was het tijd om onze bagage naar de bus te brengen. Rond de klok van 9u30 waren al de wandelaars present voor de laatste wandeling van dit mooie weekend. De langste afstand stapte van Moselkrampen tot Ellenz, waar er een rustpost voorzien is. Ze stappen tussen de wijngaarden en door de ongerepte natuur langs een smal bospad. De korste afstand ging een deeltje mee tot aan het bos en keerde terug via de wijngaarden. Daarna reden we richting Ellenz naar de rustpost waar de grotere afstand aankwam. Na de rustpost kon men nog een gezamelijke korte wandeling maken door Ellenz. Daarna reden we terug naar Ernst waar we nog een middagmaal kregen in Mosella Schinkenstube. Er was daar ook gelegenheid tot aankoop van gekende hespen en andere vleeswaren. Tijdens onze middaglunch werden er enkele personen in de bloemetjes gezet, onze organisator, de gidse en de buschauffeur. Na al deze reden we dan terug richting België, waar we nog een avondstop hadden in Barchon. Nog een 2 tal uurtjes te rijden en kwamen terug aan in Torhout. Het was terug een mooie en gezellig wandelweekend en we kijken er al naar uit voor het volgend jaar.
Onze verblijfplaats in Ernst
Klaar om te vertrekken voor onze laatste wandeling. Het was dorstig, de temperatuur was zo'n 32°. Ook hier hadden we terug mooie zichten. Mooi op het fotootje staan. Zicht op de dorpjes aan de overkant.
Hier gingen de langste afstanden door het bos en wij keerden terug via de wijngaarden.
Doortje en onze gidse Nicole.
Een deugddoende rust. Niet iedereen nam nog deel aan de allerlaatste groepswandeling, wegens de warmte.
Het was heel warm tussen de wijngaarden. Binnenkant van dit mooie kapelletje.
Een beetje de schaduw opzoeken. Hier een demonstratie tijdens onze lunch De organisator was in zijn nopjes met het geschenkje Hij was eventjes van zijn melk.
Ook de gidse kreeg een geschenk. Hier onze sympathieke chauffeur. Ook hij deelde in de prijzen.
Na ons ontbijt gingen we vandaag richting Klotten. De lange afstand deed vandaag etappe 19 Moselsteig tot Pommern. Dit is een etappe met veel variatie qua landschappen. De Moselsteig , een pad dat uw hartstocht zal worden. met zijn 24 etappen met lengtes variërend van 11 tot 24km en moeilijkheidsgraden van gemakkelijk tot uitdagend. Dankzij de ligging van Moselsteig en de vele toegangspaden zijn alle etappes afzonderlijk goed bereikbaar, zowel met de auto als met het openbaar vervoer. Daarvan profiteren ook wandelaars die een etappe willen verlaten of een ommetjes willen maken. Op de korte afstand zijn veel dorpen , bezienswaardigheden en haltes voor streekvervoer te bereiken. Frequente bus en treindiensten zorgen voor de gewenste mobiliteit.
We starten in Klotten, een wijndorp op 4 km van Cochem met een steile beklimming, maar eenmaal boven kan men genieten van mooie landschappen. We wandelen door hoog gelegen bossen, door wijngaarden en beekdalen. Een natuurwandeling om duim en wijsvinger af te likken. De korte afstand gaat een tijdje mee met de lange afstand tot aan de Kulturweg Dortebachtal. Na de wandelingen zijn we vrij in Cochem, waar we kunnen aanpikken voor de wandeling naar de burcht.
Zicht op de ruïne in Klotten
De wandeling vertrok vanaf het station in Klotten.
Hier moesten we de overweg dwarsen
Na een tijdje kregen we enkele trapjes voorgeschoteld om naar een hogere gedeelte te wandelen. Mooi zicht op de wandelaars die keurig achter elkaar wandelen.
Hier verliet de langste afstand ons en wij volgden de kulturweg Dortebachtal tot aan de waterval.
Wat info over wat we kunnen tegenkomen of zien. Doortje is aan het zoeken.
Zij is boven aan de waterval. We begonnen aan de terugweg naar Klotten waar de bus ons stond op te wachten. Vandaar ging het dan richting Cochem waar we vrij waren. Het kerkje van Klotten.
Nogmaals zicht op de ruïne Hier zijn we dan aangekomen in Cochem Op weg naar het centrum
Is dit bedrog? Vakwerkhuizen Allemaal klokken aan de gevel. Het was markt en er was veel volk Zicht op de burcht waar we deze middag een kijkje zullen nemen.
Zicht vanop de brug, ondertussen was het kwik al opgeklommen tot een graad of 30.
Hier kregen we uitleg van Nicole die ons meenam naar de burcht. Af te lezen hoe hoog het water stond tijdens de verschillende jaren bij hoogtij. De oudste gevels van Cochem
Waarschijnlijk de maandag gebouwd. Op weg naar de burcht. Hier enkele zichten op deze mooie burcht.
We konden niet op de binnenkoer van deze burcht, daar ze een film aan het opnemen waren. Zicht op Cochem vanaf de burcht
Mooie panorama's
Nu begonnen we aan de afdaling rond de burcht.
Terug op de begane grond.
Er waren heel veel en verschillende motorrijders aanwezig.
Hier stonden we te wachten aan de bushalte waar onze chauffeur ons kwam halen. Het was nog wat warmer dan gisteren met zo'n 30°, voor morgen zouden we de kaap van 30° overschrijden.
Na een goede nachtrust kregen we een ontbijt om 7u30. Om 8u45 vertrokken we naar Bremm, waar de lange afstanden begonnen aan hun wandeling, Etappe 16, Moselsteig van Bremm naar Eller. De Moselsteig, waar wandelen ook beleven, ontdekken en genieten is.Natuurlijk, wie Moezel zegt, denkt vooral aan wereldberoemde wijnen en onafzienbare wijngaarden. maar al tijdens de eerste wandeletappe zal het u duidelijk worden, dat de Moselsteig nog veel meer te bieden heeft. Een afwisselende natuur, waarin bijzonder zeldzame schatten te vinden zijn. Een steile klim in het wijndorp Bremm en wandeling naar het uitzichtplatform van de steilste wijnberg van Europa, de Bremmer Calmont. Daar wachten de wandelaars één van de mooiste panorama's langs de Moselsteig wandelweg met mooi uitzicht op de kloosterruïne Stuben. Langs prachtige wandelpaden gaat het vereder via een idyllische weg naar het dubbelwijdorp Ediger-Eller. In de namiddag gaan ze dan nog naar Beilstein.
De korste afstandswandelaars reden verder tot Neef, waar ze "rund um der Neefer Petersberg" stappen. Een rondwandeling in het wijndorp Neef, langs de kloosterruïne Stuben en door de wijngaarden naar de Peterskapel op de Petersberg. Daarna gaan ze tot Beilstein. In de late namiddag is er nog een wijndegustatie voorzien in Zehnthauskeller in Beilstein. Er worden maar liefst 6 wijnen geproefd. Dat belooft. Daarna rijden we terug naar Ernst waar we ons avondmaal zullen krijgen.
Zicht vanuit ons kamer op de kerk van Ernst Klaar om te vertrekken Ondertussen waren de lange afstanden al aan het wandelen toen wij aankwamen in Neef. Toestel om de druiven te plukken tijdens de oogst. Zicht op de kloosterruïne Stuben, af en toe is er nog eens een concert in deze ruïne.
Wat uitleg tijdens deze wandeling Groepsfoto van de wandelaars korste afstand.
Zicht op de Moezel en de dorpjes. Terug op wandel
Nog even een woordje uitleg Mooie panorama's
Mijn wandelmoeder
Zicht op de burcht van Beilstein. Wat uitleg in het wijndorpje Beilstein
Genieten van het mooie weer.
Ook eventjes mijn vrouwke vastpakken.
Binnenin de kerk van Beilstein. Op weg naar de burcht. Hier een zicht op deze burcht. Ook hier in Beilstein hebben ze een Mannenke Pis of is het wijn? Mooie zwaluwnest
Aandachtig tijdens de uitleg over de wijn. De gidse Nicole met de uitbaatster van bodega.
En proef maar... we hebben er nog. Na de wijndegustatie gingen we dan naar hun museum. Het was zeer leerrijk.
Geniet even mee.
Terwijl we stonden te wachten op de bus nam ik nog vlug wat foto's.
We hadden terug een mooie en aangename dag doorgebracht langs de Moezel. Het was nog iets beter dan de dag voordien, we kregen 26°.
De wandelaars werden verwacht in St Henricus te Torhout rond 5u30, onze bagage inladen en stipt om 6u vertrok onze bus richting Duitsland. We kregen een ontbijtstop in Barchon. Na deze reden we verder naar Zeltingen-rachtig voor ons middagmaal. Iets over de grens met Duitsland kregen we een bijkomende stop. Onze gidse Nicole was jarig en kregen een glaasje wijn aangeboden. Daarna ging onze reis verder richting Zeltingen. We kregen er een middagmaal in Hotel Deutschherrenhof. In de namiddag stonden er 2 wandelingen op het programma: de lange afstanden deden er de Etappe 13 van de Moselsteig tot Enkirch. Met zijn 365 km is de Moselsteig een van de langste en tegelijk een van de meest afwisselende kwaliteits-langeafstandswandelpaden van Duitsland: over 24 afzonderlijke etappes volgt het pad de Moezel over zijn gehele Duitse traject, van Perl aan de Duits-Frans-Luxemburgse grens tot aan de uitmonding bij Deutsches Eck in Koblenz. Wouden en wijngaarden, rivierdalen en spectaculaire uitkijkpunten, natuur en cultuur: de Moselsteig is verrassend, meeslepend en kan zo af en toe ook uitdagend zijn. Etappe 13 is een variërende bergtocht met een flinke klim bij aanvang, prachtige panorama's en vergezichten op de Jugendstil-dubbelstad, genietbare wandelpaden en zeer prachtige afdaling naar het wijndorp Enkirch met zijn mooie vakwerkhuizen. De kleine afstand reed nog wat verder met de bus tot Marienburg. Deze wandelden een 6 tal km tot Zell langs de Moselsteig wandelweg met mooie uitzichten. Na de mooie wandeling kwam de bus ons ophalen en reden dan verder tot onze bestemming in Ernst. We sliepen in het hotel Pollmanns. Na de verdeling van de kamers en ons te hebben verfrist konden we genieten van ons avondmaal.
Onze bus De gidse Nicole haalde nog wat wijn boven. Hier samen met haar vriend. Geniet even mee van de mooie zichten tijdens onze wandeling.
Zicht op de rivier de Moezel. We begonnen aan een van de vele beklimmingen.
Prachtig zicht
Nog wat kale velden Na het klimmen, begon men aan de afdaling. Zicht op het dorpje Zell
Het kerkje van Zell Ik genoot van mijn dessert.
Het bekendste koppel was ook van de partij.
Hier namen we afscheid van het dorpje Zell en reden naar ons verblijf in Ernst. Het was een mooie dag met veel zon en een aangename temperatuur van 22°. Morgen terug een mooie wandeling op het programma.
Vandaag stond een wandeling in Huizingen, Vlaams Brabant, op ons programma. De jaarlijkse Lewetocht van wandelclub St Pietersleeuw. Een wandeling in en rond het Provinciedomein van Huizingen. Het prachtige park met de azalea's in bloei en het Hallerbos met geurende hyacinten. De jaarlijkse Lewetocht start traditiegetrouw vanuit Huizingen, een deelgemeente van Beersel, in de Groene gordel rond de hoofdstad en meer bepaald in de Zennevallei. Dit is de streek tussen het Zoniënwoud en de rivier de Zenne. Het landschap is heuvelachtig en doorsneden door talrijke beken en holle wegen. Het is ook een bosrijk gebied. Het grootste bos ervan is zeker het Hallerbos met zo'n 500 ha oppervlakte. Het Hallerbos is tot ver buiten de landsgrenzen bekend om zijn immense tapijten van geurende, wilde hyacinten die bloeien eind april, begin mei. Het schitterende, blauwe tapijt is weggelegd voor de wandelaars die kunnen kiezen uit diverse afstanden. Alle afstanden gaan door het domein.
De kerk van Huizingen, vlak naast de inschrijvingszaal. Het korste parcours, toegankelijk voor rolstoelen en kinderwagens, loopt grotendeels door het park. Een park met 91 ha ,grotendeels bebost. Je vindt er percelen met bloeiende lentebloemen, een vlindetuin, een roeivijver, een klein dierenpark en verschillende speeltuinen. Ze hebben ook een controle ongeveer halverwege het parcours.
De 7km, die wij deden ging meteen na de splitsing richting Buizingen en vandaar stapten we naar het Kluisbos. Via rustige paden was het aangenaam wandelen, en het weer was uitstekend.
Hier zijn de dames op weg naar de ingang van het Kluisbos. Ook hier konden we genieten van de bloeiende hyacinten. Geniet even mee van dit prachtig stukje natuur.
De mooie ogende blauwe boshyacinten.
Na een tijdje te vertoeven in dit mooie bos kwamen we hier voorbij het kindersanatorium Lucie Lambert.
In 1927 tekende architect Henry Lacoste de plannen voor een sanatorium in het Kluisbos, ten oosten van de dorpskern van Buizingen. Het sanatorium was bestemd voor de opvang van een 48-tal TBC- patiëntjes. Initiatiefneemster was Barones Lucie Lambert, naar wie de stichting werd genoemd. In 1936 werd het complex al uitgebreid, eveneens naar een ontwerp van Lacoste. Tegelijk werd aan de westzijde een opmerkelijke kapel toegevoegd. Het huidige complex bestaat uit een lange vleugel van drie bouwlagen, waarop aan de uiteinden respectievelijk een kapel en een dienstwoning aansluiten. In de jaren 1980 verloor het sanatorium zijn functie. De leegstand leidde tot ernstig verval en vandalisme waarbij ook het door Lacoste zelf ontworpen meubilair verdween. Een tijdlang hield de rijkswacht oefeningen op het terrein, waarbij onder meer het grote glasraam van de kapel als schietschijf werd gebruikt. In 1998 werd het voormalige kindersanatorium beschermd als monument. Het complex werd recent gerestaureerd en omgevormd tot rusthuis. De kapel krijgt binnenkort een nieuwe bestemming als architectenbureau. Daarna wandelden we verder naar Dworp via rustige paden en wegen.
Via een deeltje Krabbos en kronkelende paadjes gingen we naar het provinciaal Domein. Toen we aankwamen werden we gecontroleerd of we wel wandelaars waren. Ze vroegen onze controle kaart te tonen, wie geen bij zich had werd prompt geweigerd. Nu konden we nog wat genieten in het domein zelf.
Zicht op een van de speeltuinen
De roeivijver Zicht op het Kasteel. Kasteel van Huizingen is gelegen in het Provinciale domein van Huizingen, te midden van een prachtige vijver en de prachtige natuur. Het kasteel van Huizingen dateert uit de vroege 16°eeuw, en was aanvankelijk een oudere herenwoning. Na grondige aanpassingen en verbouwingen door Dhr. Albert Vaucamps, van 1877 tot 1880, werd het een sierlijk eclectisch waterkasteel opgebouwd uit de Renaissance en Barokelementen. De arechitect is echter onbekend gebleven. Nu bevinden zich een brasserie en een gastronomisch restaurant op het gelijkvloers. Op het 1°verdiep bevinden zich feestzalen en seminariezalen.
Nog eens door het klein dierenpark wandelen
Lammers van geiten Nog een laatste zicht op het prachtig kasteel. Pauwen
Aangekomen aan de startzaal na een prachtige wandeling. Een dikke pluim voor deze mensen, die er terug in slaagden voor een hele mooie wandeling.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
