Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Na het ontbijt vertrokken we met de bus richting St Luc, waar we aan het benedenstation de funiculaire(bergtreintje) namen richting Tignousa. De wandeling vertrok aan het bergstation van Tignousa. Het beloofde een prachtige hooggebergte wandeing te worden in de omgeving van de Bella Tola en de Touno. We moeten vandaag 697m stijgen en dalen. onderweg houden we halt bij de 3 meren.
Het eerste gedeelte van de tocht volgt hetzelfde parcours als de klim naar de Bella Tola. Op het punt waar de zigzag begint slaan we rechtsaf. Men bereikte vrijwel onmiddellijk het Lac de la Bella Tola. Een heel mooi bergpad leidde ons naar het Lac de l'Armina. bewonder de Bella Tola, de Meidspitz en de Touno. Nog eventjes wat klimwerk en we bereikten het hoogste punt, daar waar de klim naar de Meidspitz begint. Nu wat afdalen tot we aan het Lac du Combavert komen. we zien ook nog enkele andere meren die geen expliciete naam hebben. vanaf het Lac du Combavert gaat het vrij steil tot op het traject van de Planetenweg. Via Chalet Blanc wandelen we terug naar Tignousa waar men de funiculaire naar St Luc nemen.
het parcours van deze wandeling
Zicht vanaf het bergstation in Tignousa
Tijdens deze wandeling kregen we hele mooie panorama's te zien. de funiculaire(bergtreintje)
Af en toe een donkere wolk eventjes een pauze houden, na wat klimwerk.
hier kregen we wat uitleg over de verschillende toppen die we konden bewonderen. Afdalen naar het meertje, we moesten ook wat rotspartijen overwinnen hier een van de vele meertjes die geen naam hebben.
Nog even wat rusten. eventjes wat omkijken hoeveel mensen er achter bleven. Bij dit meertje aten we onze picknick, er viel wat gedruppel op dit tijdstip.
Daarna trokken we verder naar het volgende meer.
Hier aan het Lac de Combavert mochten we eens op de foto staan.
Nog een babbelke slaan alvorens men terug verder stapten. Mooi zicht
Hier nog een laatste blik op het gebergte alvorens men terug de funiculaire nam tot St.Luc. Dit was ook een hele mooie wandeling
Dit waren de woorden van onze gids: Zin in een stevige klim met als bekroning een zalige picknick aan een lieflijk bergmeertje? Er kom wel wat klimwerk aan te pas. We verlieten het hotel en wandelen naar het eind van het dal. deze tocht was een 16tal km lang en men moest 753m stijgen en ook 753m dalen. Na ongeveer 3km begint de weg te stijgen tot men aan de grote brug aan de Naviscence bereikt. Onderweg hadden we al de afslag naar de kopermijn en de splitsing met het bospad naar Petit Mountet gepasseerd.
Onze gids die de laatste richtlijnen uitlegt betreft de wandeling.
Naar het einde van de vallei
We kregen al zicht op de bergen. Hier aan de brug, daarna begon de weg geleidelijk te stijgen. De Naviscence
We zetten de klim verder via het bos. deze tocht maak men beter niet als het daags voordien geregend heeft. Dit gedeelte in het bos kan er behoorlijk glad bijliggen.
We kregen brede en ook smalle paden voor de voeten. De klim in het bos is vrij steil, maar na een uurtje klimmen komen we aan in de alpenweiden van Le Chiesso.
hele mooie zichten.
Hier nog enkele rotspartijen bewandelen.
Op weg naar de alpenweiden.
Hier eventjes rusten vooraleer men naar het meertje verder klimt. Mooie zichten vanop het kruis.
Hier de afdaling vanaf het meertje. Er was weinig water in het meertje.
We keerden terug langs dezelfde weg tot aan ons hotel. Het was een pittige wandeling voor onze eerste wandeldag
Hier wat uitleg over de tocht. Eenmaal aangekomen aan het hotel konden we nog eerst wat drinken, dan douchen en eten en terug voor de volgende dag wat uitleg over de wandelingen. Morgen gaan we de wandeling van de 3 meren doen.
Wandelsport Vlaanderen naar Zwitserland 28-08 tot 06-09-2016
Met de Wandelfederatie naar Zinal:
Vandaag vertrokken we met de bus naar Zinal in Zwitserland. Het was het 2°jaar op rij dat Wandelsport Vlaanderen een akkoord bereikte met Intersoc om in een van hun hotels een wandelweek te organiseren. We verbleven in het Hotel Les Diablons in Zinal. Wij vertrokken vanuit Kortrijk via Lille - Reims - Dijon - Bourg en Bresse(grensovergang) - Geneve - Zinal. Met regelmatig een stop bereikten we Zinal ongeveer om 19u15. Na de kamer verdeling en de bagage, konden we gaan eten. Daarna nog de bagage uitpakken en om 20u45 de uiteenzetting voor morgen betreft de verschillende wandelingen. Na deze uiteenzetting nog wat drinken en dan onder de dekens. Want morgen beginnen we aan de bergwandelingen. Het Walliser vakantieoord Zinal ligt op 1670 hoogte in Val d'Anniviers. Een beetje verscholen in het majestueuze berglandschap van vierduizenders Weishorn, Zinalrothorn, Obergabelhorn en Dent Blanche, is Zinal het vakantieoord bij uitstek voor wandelaars. Zinal telt ongeveer 700 inwoners, deze vallei uit het westelijke deel van het kanton Wallis vormt een zuidelijk dwarsdal van de Rhonevallei en eindigt op de grens met Italië. Hier enkele beelden van de laatste stop net over de grens in Zwitserland.
Vandaag reden we richting Sint Gillis Waas, waar de Gasthofstappers er hun Komiezentocht organiseerden. Alvorens we vertrokken, dronken we eerst nog een koffie. Terug uit blessure koos ik voor de 7km, de rest deed meer. We liepen een tijdje tezamen tot aan de splitsing, daarna wandelde ik met Christiane tot aan de centrale rustpost. Daar moesten de grotere afstanden één of meerdere lussen doen. Toen Christiane terug was van de lus, dronken we wat en vervolgden dan onze weg terug naar de start. het was een mooie en rustige wandeling, rondom de streek van de Klinge.
De startzaal Door de boomgaarden
Een van de ingangen van het Stropersbos. Hier wandelden we door een mooie dreef tot aan de rustpost in de Klinge.
Mooie zichten vanuit de dreef.
oud stationneke aan de rustpost.
Vanmiddag was het klompen aan het spit.
De centrale rustpost. na de rust trokken we verder via het stropersbos. Hoe groter de afstand hoe meer men wandelde in het bos.
Hier zijn we op weg naar het bos.
Het Stropersbos strekt zich uit over een oppervlakte van 350ha en ligt op grondgebied van de gemeenten Stekene en Sint-Gillis-Waas. Het is een erkend Vlaams natuurreservaat en domeinbos, een beschermd landschap en het gebied maakt deel uit van het habitatrichtlijngebied 'bossen en heiden van zandig Vlaanderen Oostelijk deel'. De waardevolle natuur werd er hersteld met steun van het Europese LIFE programma. De afwisseling in vochtigheid en voedselrijkdom maakt van het gebied een gevarieerd landschap dat centraal wordt doorsneden door de Linie, een historisch restant van de Spaanse successieoorlog in 1702. In het noorden vinden we de uitloper terug van de dekzandrug Maldegem-Stekene. Deze langgerekte droge dekzandrug is voedselarm en was voornamelijk aangeplant met dennen. Dankzij het project kleuren heide en heischrale graslanden opnieuw de voedselarme vlakte.
Een mooi stukje natuur.
2 dikke vrienden.
Terug aangekomen aan de startzaal.
Een kijkje binnen in de startzaal. Het was een mooie en rustige wandeling.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
