zicht vanaf de startplaats op de kerk van Ghyvelde




Hier een deeltje van de "Dune Fossile" een mooi stukje natuur






de voorzitter en onze 2°parcoursmeester


het was bewolkt weer




heel aangenaam om te wandelen






er was heel veel afwisseling in het parcours, we kregen duinen, verharde en onverharde paden die elkaar snel opvolgden.














hier volgden we een eindje de Veurnevaart






zicht op Bray-Dunes


oude spoorweg




hier terug door de duinen








De gemeentelijke camping als rustpost.


Daarna stapten we langs de zeedijk richting Zuydcoote.






mooie gevels


gedenkplaat van gesneuvelde soldaten








Op weg naar ons volgende stuk natuur die ons naar Zuydcoote bracht. Geniet even van de pracht van dit natuurreservaat.




















onze voorzitter had dorst.




















van het ene natuurreservaat in het andere.


Na deze afdaling kwamen we aan onze 2°rustpost van deze trip in de sporthal van Zuydcoote




Hier maakten de grootste afstanden een mooie lus


Na de rustpost ging het terug richting Ghyvelde via de polders, de Sentier Dubois en Bois Debuyne tot aan de statplaats.


Het stationsgebouw van Zuydcoote


de plaatselijke school


de bibliotheek


het stadshuis














een laatste blik op Zuydcoote


koolzaad




de zon kwam er door en vlug even op de foto






hier en daar nog enkele bunkers te bewonderen













Terug in de startzaal en fier toonde de voorzitter onze behaalde trofee. Het was een unieke wandeltocht, iedere wandelaar kon volop genieten van een zeer gevarieerd parcours met zowel mooie villawijken, zeezicht, duin- en polderlandschappen.

de start vanuit het Kon.Atheneum






We volgden een eindje de Dender






Hier kreeg de wandelaar een bekertje verse karnemelk aangeboden door de organiserende club. Nadien ging men richting Moerbeke via het Moerebekebos en tal van doorsteekjes




de boshyacinten stonden al in lichte bloei


Het was genieten van deze pracht


Eventjes het bos uit, en gingen verder richting 2Akren en het natuurgebied de Rietbeemd.






Een van de vele mooie doorsteekjes




De Rietbeemd is een natuurgebied in de Dendervallei aan de rand van de Vlaamse Ardennen in het zuiden van de provincie Oost Vlaanderen. Het natuurgebied ligt op het grondgebied van de stad Geraardsbergen en loopt over de taalgrens in Wallonië door als natuurreservaat Les Prés Rosières in Lessen(deelgemeente 2Acren) Het 80ha grote reservaat werd gesticht in 1987 en bestrijkt het gebouwvrije deel van de Marke. Het is erkend als Europees Natura 2000-gebied en maakt deel uit van het Vlaams Ecologisch Netwerk.






mooie zichten




Het was genieten van de wandeling, het weer was voorlopig heel goed.




Hier waren we aangekomen aan onze rustpost in Moerbeke.


Na de rust in Moerbeke ging de tocht verder via Atembeke naar het Raspaillebos tot aan de Bosberg in Galmaarden voor onze volgende rust.


de doorsteekjes stonden centaal in de wandeling


na een kleine doortocht door enkele rustige wegen in dit gehucht kregen we opnieuw mooie wandelpaadjes onder de voeten.




hier via draaihekjes dwars door de weide


terug enkele rustige wegen en dan opnieuw via doorsteekjes stapte ik richting Raspaillebos








Aangekomen aan de ingang van het bos. We gingen er niet direct in wegens te drassige paden in het begin van dit bos. We stapten eventjes aan de rand van het bos en wat verder kwamen we er toch in.




Hier kregen we een heel mooi stuk om in te wandelen.




Het Raspaillebos is een bos en natuurreservaat in de Vlaamse Ardennen in het zuiden van Oost-Vlaanderen. Het bosgebied van 50ha ligt op het grondgebied van de stad Geraardsbergen(deelgemeente Grimminge), vlakbij de provinciegrens met Galmaarden in Vlaams Brabant.
Het Raspaillebos ligt op de steile oostelijke flank van de getuigenheuvel Bosberg. Dit beukenbos ligt in het erg reliëfrijke landschap op de grens van de Vlaamse Ardennen met het Pajottenland, met steile valleiwanden, glooiende heuvels en diep ingesneden dalen. Het 50ha grote Raspaillebos behoort samen met het Moerbekebos en het Karkoolbos, tot een 150ha groot bosgebied op de flanken van de Bosberg. Met 107,5 meter is de Bosberg een scheiding tussen de vallei van de Dender van die van haar bijriviertje de Mark.


















Een  steile kasseihelling snijdt het bos in tweeën en gaat op de top over in een oude Romeinse Heirbaan, gekend als de laatste rechte lijn in de Ronde van Vlaanderen.




Hier op de top van de Bosberg was er een rustpost.


Mooi zicht vanop de Bosberg. Nu wandelde ik terug richting Moerbeke, wederom door leuke wandelpaadjes en een ander deel van het Moerbekebos










terug het bos van Moerbeke in




de boshyacinten fleurden hier en daar de randen op.








hier en daar was het wat drassig op die paadjes


Na het bosavontuur kregen we terug die leuke doorsteekjes afgewisseld met wat rustige wegen.






Kerk van Moerbeke, nog een paar honderd meter en we waren terug aan onze rust voor de 2°maal


Na deze rust in Moerbeke ging ik terug richting Geraardsbergen  via enkele mooie wandelpaden




Gelukkig was het weer nog goed






nog enkele wandelpaden volgen alvorens we de stad binnen gingen.








deze brede weg was de intrede tot het stadsgedeelte die we moesten verwerken.




zicht op de kerk van Geraardsbergen




het was er rommelmarkt


via enkele kleine steegjes kwamen we aan bij onze voorlaatste rustpost.






Hier was onze voorlaatste rust van deze tocht.
De grootste afstanden gingen nu richting Onkerzele via de fameuze muur van Geraardsbergen.


We begonnen aan onze kasseien tocht




hier begon het echte klimwerk zowel voor fietsers als wandelaars.




zicht vanop de top van de muur


Nog een laatste blik en gingen nu richting Onkerzele voor de laaste rust




Hele mooie zichten








Hier de kerk van Onkerzele. De Sint Maartenskerk uit 1842 werd opgetrokken in vroege neogotiek; het interieur bewaart enkele stukken uit de oude kerk.


Na onze laatste rust ging ik terug richting Geraardsbergen waar onze tocht begon.




Nog wat verharde en onverharde paden te verwerken







Vanaf hier begon het te regenen en er was niks meer te bewonderen tot we aan onze startplaats terug waren. Ik heb er veel van genoten, was een hele mooie tocht.

 Nog eventjes de gps juist instellen en we zijn vertrokken.


We starten door het Park van de gemeente om net buiten de dorpskern meteen het bos van Baudour in te stappen.Mooie boswegels laten ons kennis maken met dit mooie stukje natuur. 


De eerste kilometers waren al heel goed met hier en daar wat afwisseling van verharde en onverharde paden. Toen we het bos verlieten waren we bijna aan onze eerste rust van de dag in Villerot.


Het kerkje van Villerot


de mist was hardnekkig en de zon kon zich nog niet de bovenhand maken van deze situatie. Van daar ging de tocht verder richting Hautrage via prachtige dreven en enkele rustige wegen.








Hier waren we in het bos van Stambruges


We kregen nu een hele tijd hele mooie bospaden onder de voeten geschoven. Dit was echt fantastisch om hier te wandelen.








Hier verlieten de 25km ons en de grootste afstanden trokken nog een eindje tesamen verder richting Mers de sable.










Hier kregen we nog gezelschap van andere Vlamingen


Hier waren we op weg naar La Mer de sable.




Mooi zicht op La Mer de Sable








Na de rust hier in een boshut, waar we nogmaals gingen komen stapten we nog een eindje in het bos van Stambruges tot we via enkele dreven aan de boorden van het kanaal Ath-Blaton kwamen.




jammer van de mist maar dit kon de pret niet onderdrukken. We kregen waar voor ons geld.




Willy ging voorop










Mooie dreven , de ene na de andere, er was altijd iets te zien




Ondertussen waren we al op het grondgebied Beloeil waar we een rust hadden niet ver van het centrum.


We kwamen het domein binnen langs de achterkant, veel kon men niet zien wegens de mist.




Nog enkele wandelpaden en we waren bij onze middagrust.









Het kasteel van Beloeil


Nu waren we begonnen aan onze terug weg






We volgden eventjes het kanaal en hier en daar kregen we ter afwisseling wat paadjes die evenredig liepen met het kanaal.




hier volgden we het laatste stukje kanaal tot aan onze rust in Ecacheries voor de 2°maal




Zulke rustposten vind men niet in Vlaanderen, dit heeft ook zijn charmes.


Hier het gesloten kerkje van Ecacheries.


Hier waren we terug aan de bossen van Stambruges waar we een heel eind gingen in wandelen terug naar La Mer de Sable.




Mooie zichten, ondertussen was Lora van de partij.




Heerlijk om te wandelen




Terug aan de boshut voor controle(2°maal) en dan kregen we een heel mooi stukje bos aangeboden.


Hier was het op en neer voor een hele tijd.












En ook wat hindernissen onderweg.






Hier moesten we een eindje de weg volgen tot Villerot en vandaar ging het terug de natuur in tot aan onze startplaats.






Terug via mooie dreven en boswegels ging het richting startzaal




Ook enkele drassige paadjes kruisten onze voeten






moerasgebied




Via de kasseien eindigde hier onze mooie tocht, nog een dikke kilometer en het zat erop voor vandaag.






Terug aan de zaal waar het vanmorgen allemaal begon.



Nog een glimp in de zaal, we waren heel tevreden over deze hele mooie tocht. We dronken nog iets en reden met een goed gevoel terug richting Vlaanderen. Deze tocht is de moeite waard en staat terug aangestipt voor volgend jaar.

Het OC de Stekke








Wie heeft deze zetel hier gedumpt


Aangekomen aan het vliegveld van Moorsele.Net als de basis van Koksijde is het vliegveld van Moorsele eigendom van het Ministerie van Defensie die het dan ook nog steeds af en toe gebruikt als opleidingscentrum voor de para's, maar huisvest tevens de West-Vlaamse afdeling van het Paracentrum Vlaanderen vzw. Deze gebruiken meestal Cessna Grand Caravan OO-FUS als springtoestel maar je kan er evengoed één van hun andere toestellen aantreffen. Naast de para activiteiten zijn op Moorsele ook tal van ultralichte vliegtuigjes(ULM's) en een handvol toch wel opmerkelijke sport-en old-timers gebaseerd. Het veld heeft één enkele grasbaan van 650m lang en een zeven tal loodsen. Gezien Moorsele militair domein is, is de toegang verboden voor onbevoegden.
Aan de achterzijde van het vliegveld bevindt zich tevens een terrein voor telegeleide vliegtuigjes.




zicht op het vliegveld




Zicht op het Zilveren Spoor




Aangekomen aan het Zilveren Spoor waar er een wedstrijd bezig was voor de jeugd








Kostelijke wagens voor die viervoeters


hier wandelden we via het groene lint richting rustpost. het Groene Lint is een heraangelegde groenzone tussen de Overheulestraat en de Ledegemsestraat.




Heulebeek






Aangekomen aan de rustpost. Daarna ging de tocht verder  via de Bergelenput richting Gullegem.




zicht vanop de brug over de A19 op de Bergelenput.


Hier kwamen we aan de Bergelenput. De Bergelenput (8ha) ontstond midden de jaren '70 door zandwinning voor de start van de snelweg E403(A17). Toen de graafwerken stopten werd er gestart met het storten van afval. Door ingrijpen van de gemeente, onder druk van de toenmalige plaatselijke natuurvereniging De Distel werd het storten verboden. In 1989 besliste de gemeente Wevelgem om de Bergelenput en enkele omliggende percelen aan te kopen.
Intussen is het gemeentelijk gebied een onderdeel geworden van het 50ha groot Domein de Bergelen. Momenteel word het provinciaal natuurgebied de Bergelenput beheerd door NWG De Bergelenput in samenwerking met de provincie West-vlaanderen en de gemeente Wevelgem.


zicht op de vijvers


mooie wandelpaden










zicht op de uitgang






















het kruisbeeld




bekende gezichten van Marke




Onze voorzitter ging er vandoor


Aangekomen te Gullegem voor onze 2° rustpost van de dag. Hier moesten we een lus maken.


onze sympathieke Urbain.







hier waren we aan het beeld van de muziekgroep Burleske uit Gullegem en zo kwamen we terug aan het OC in Gullegem voor de 2°maal.
Nadien begonnen we aan het laatste deel van deze tocht.




Nu gingen we het andere deel van de Bergelenput binnen.








nieuw aangelegd deel










zicht op de vijvers


nog eventjes het talud omhoog om wat verder het af te dalen. We naderden stilaan het einde







Nu nog een paar honderd meter en deze rustige paastocht is ten einde. Na de afstempeling kreeg iedere wandelaar een bakje verse eieren.

op weg naar de startzaal




ingang van het cafétaria




wandelinfo




heel mooi opschrift


Begin van de wandeling, eerst naar het arboretum, kennis making met bepaalde soorten vaste planten.




Ik was meteen verkocht aan de pracht van deze tuin. Geniet mee van de mooie beelden




















Van de ene Arboretum naar andere, deze was een stuk kleiner dan de vorige, niettemin was het ook heel mooi om er door te wandelen.










dit was een prachtig stukje om er door te wandelen



























Na deze verlieten we het Arboretum en wandelden we het domein "Het Leen" in. Het provinciaal domein "Het Leen" is een 262 ha groot boscomplex en bevindt zich op het grondgebied van de gemeenten Zomergem, Waarschoot en Eeklo. Het is grotendeels bebost met een gemengd loofbos.In het Leen zijn er 36km wandelwegen aanwezig waarvan er de helft verhard zijn. De wandelaar beschikt daarnaast nog over evenveel kms onverharde paden, die er als het regent drassig bijliggen en niet te betreden zijn zonder gummielaarzen. Het voordeel van die verharde wegen is dat ze ideaal zijn voor de rolstoelgebruikers.

de verschillende omlopen van de wandeling




de kerk van Kemmel


een klein stukje asfalt die we onder de voeten kregen alvorens zich een weg te banen naar de heuvels.






Deze fikse opwarmer wordt bekroond door een calvarie. Dalend bemerken we in de flank de ingangen van ondergrondse schuilplaatsen.






Rechts hier beneden zijn de ingangen van de ondergrondse schuilplaatsen(heb geen foto ervan genomen)


We wandelen verder rond de Letteberg, komen bij de Kemmelberg en stijgen langs een als villa vermomd, waterreservoir en pompstation. We laten de top even rechts liggen en vervolgen  het pad. Een volgend pad daalt steil af naar de kleinere afstanden tot aan de rust.


Na de rust ging ik verder op stap met Dany. We volgden even de kleinere afstanden richting 'Provinciaal Domein Kemmelberg'. We stellen de Kemmelberg nog wat uit en wandelen verder door het Domein. In 1995 kocht de Provincie 21ha bos, inclusief de Kemmeltop op de noordflank van de Kemmelberg. Hiermee ging het 'Provinciaal Domein Kemmelberg' van start.
In 1999 werden er in één klap 25ha op de zuidflank toegevoegd. Regelmatig werden er terreinen en bosjes bijgekocht zodat het domein vandaag 113ha groot is. 5ha van dit gebied worden gebruikt door het Wijngoed Monteberg die er ongeveer 22000 wijnstokken plantte.





nog even een helling bedwingen




mooie zichten




heel rustig om te wandelen






terug dalen


eventjes poseren voor een fotootje




wie we daar hebben, Lieve
















zicht op Dranouter




de wijnstokken  op de Monteberg


wijdse panorama's over het Heuvelland




Met Dranouter in zicht gaan we naar onze rustpost 'Klakeye'


hier reed een kolonie oude citroens voorbij




hier zicht op de Kemmelberg








zicht op Loker
























even genieten van de prachtige zichten
















We dalen af in een ander deel van het Domein en wandelen verder rond de Monteberg. Voor ons komt de Kemmelberg in zicht. Deze keer zullen we hem niet ontlopen. Een pad brengt ons een deel hogerop tot bij het Frans massagraf.









Onverhard stijgen we naar het Frans Gedenkteken op de top.




Het monument is een 17m hoge obelisk vervaardigd uit wit cementsteen met het opschrift "Aux soldats Français". Op de sokkel staat het beeld van een vrouwenfiguur, een engel voorstellend met de vleugels gespreid tegen de beide zijden van de zuil. In elk hand houdt zij een lauwerskrans als symbool van de overwinning. Ze staart met een treurende blik naar het slagveld en het Ossuarium.






Een trap brengt ons terug naar beneden waar we de kleinere afstanden vervoegen in hun klim naar de top. We dalen onverhard en vervoegen vervolgens de andere afstanden. Na de rustpost in de ' Linde' maken we nog een ommetje door het Warandepark.






Nog enkele minuten te wandelen en deze mooie tocht zit erop.








Het was een hele mooie tocht met heel veel variatie.