Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vandaag gingen we wandelen in Kaster, waar de wandelclub de textieltrekkers uit Vichte hun jaarlijkse tocht organiseren. We waren vroeg, daar er niet veel parkeerplaatsen waren, doordat de wielerwedstrijd Kuurne-Brussel-Kuurne daar passeerde. kaster, is een deelgemeente van Anzegem. Tot de samenvoeging in 1977 was het een zelfstandige gemeente. De start was in het OC Groeninge. We konden uit een zes tal afstanden kiezen, we besloten om de grootste afstand te wandelen (32km). Het beloofde een mooie tocht te zijn, het parcours ging naar de Kwaremont, ook de Patersberg en het paddenbroek kwamen aan bod. We stapten langs landelijke wegen met enkele mooi vergezichten richting Kerkhove waar onze eerste rustpost was.
het parcours Een beetje motregen in het begin van de tocht. De neoclassicistische Sint Petruskerk dateert uit 1819. Enkele vergezichten
Afwisselend parcours Zicht op de Schelde
het weer klaarde wat uit. Hier wandelden we langs de Scheldemeersen op het grondgebied Kerkhove.
Na de doortocht in Kerkhove moesten we nu verder wandelen richting Berchem tot aan het Parochiehuis. Daar aangekomen hadden we al een derde van onze afstand afgelegd. Van daaruit maakten we een hele mooie lus van meer dan 8km richting patersberg en de flanken van de Kwaremont.
We waren op weg naar de Patersberg
Hier zien we deze heuvel voor ons liggen.
We begonnen aan de pittige klim, weten dat de renners deze namiddag hier ook voorbij komen.
Nog een flink stuk te gaan. Hier zijn we dan boven op de heuvel. Na het klimwerk begonnen we dan aan het dalen richting Kwaremont.
Ook hier was er veel afwisseling in het parcours.
Aangekomen aan het Paddenbroek Het paddenbroek is een restant van de oude loop van de nabijgelegen Schelde, die er moerassige gronden achterliet. Het Paddenbroek bestaat in hoofdzaak uit een stervormige waterpartij met een centrale vijver en acht beken. Het Paddenbroek is een natuurreservaat in de Vlaamse Ardennen en bevindt zich op het grondgebied van de gemeente Kluisbergen(deelgemeente Berchem). Het 14 ha grote natuurgebied was een waterwingebied dat in de jaren 80 werd opgekocht door de gemeente. Het moerassige gebied wordt beheerd door natuurpunt. Het Paddenbroek is vrij toegankelijk op de paden, die via bruggetjes en houten vlonders door het gebied lopen. Genbiet even mee van dit mooi stukje natuur.
Na het verlaten van dit domein, kwamen we stilaan terug aan het Parochie huis in Berchem. Na iets te hebben gegeten en gedronken gingen we verder terug naar Kerkhove via het domein Scheytteput.
Hier zijn we dan aangekomen in het domein Scheytteput. Even genieten van dit klein domeintje
Eventjes poseren.
Na een bezoek aan de laatste rustpost(Kerkhove) moesten we nog een 6,5km wandelen tot het einde. Nu stapten we via Waarmaarde naar Kaster langs rustige wegen en paden. Zicht op de kerk van Waarmaarde
De centrale van Ruien
Hier zien we terug de kerk van Kaster in zicht, nog een kleine km te gaan en deze mooie wandeling zit erop.
Na eerst te hebben gewandeld in Tielt reden we richting Menen(De stad is ontstaan aan de Leie, op de handelsweg Brugge-Rijsel. De Leie speelde een belangrijke rol in de ontwikkemling tot een belangrijk lakencentrum. Als grensstad werd Menen al vroeg versterkt. De eerste omwallingen dateren uit 1578 ) waar de wandelclub De 12uren van Lauwe hun jaarlijkse Kazemattentocht houden. De Sint Jorisschool was de plaats waar de wandeling startte. De wandelaars konden uit 3 verschillende afstanden kiezen. We besloten van de 12km te wandelen. Alle afstanden starten over de speelplaats richting OC, even voorbij hebben we al een eerste splitsing. De kleinste afstand verlaat ons en ga richting Leopoldsplein. De grotere afstanden trekken langs de Leie, waar we al vroeg een klein maar mooi stukje natuur doorwandelden. In het park ter Walle komen we terug samen met de kleinste afstand en gaan dan samen naar onze rustpost via het Brouwerspark en het Belfort op de Grote Markt.We komen aan de rust in het Jukebox museum, waar het cafetaria volledig overstelpt was met wandelaars.
Hier op weg naar het Leiepad Zicht op de Golden River Hier maakten we kennis met dit klein maar mooi natuurstukje.
Door de tunnel van het Brouwerspark.
Voia het jaagpad langs de Leie en de Arkebrugweg bereiken we de rust in het Jukebox museum. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan onze terugweg richting Sporthal badhuis waar alle wandelaars een jeneverke aangeboden kregen. De ingang van de kazematten De kazematten maken deel uit van de stadsversterkingen. Het zijn bomvrije gewelfde ruimtes en ze werden gebruikt voor militaire doeleinden, om er munitie op te slaan.Ook voor levensmiddelen te bewaren of als schuilplaats voor soldaten en geschut. De Kazematten meten 4 bij 5meter en zijn 3 meter hoog. Ze zijn met elkaar verbonden via manshoge doorgangen. Aan de stadszijde had men een ingang, aan de andere kant, tegen de watergracht, bouwde men een stevige bakstenen muur. Per bomvrije ruimte zijn er aan de buitenzijde vier kijkgaten. Op de gewelven bracht men een dikke laag aarde aan om de inslagen van bommen te neutraliseren. Ook tijdens de 2 wereldoorlogen zochten de bewoners er toevlucht
Een kijkgat
Via de sluizen verlaten we de kleinste en de grootste afstand en wandelen <we via het eilandje en enkele rustige wegen door de barakken om zo bij de andere afstanden in de Rijselstraat aan te sluiten en dan gezamenlijk de laatste km langs het Schippershof naar het einde te stappen.
Plezierhaventje van Halluin
Het was een rustige wandeling, kregen een gevarieerd parcours.
Vandaag was er een wandeling in Reningelst, namelijk de Rookopwandeling. Deze werd georganiseerd door de Witsoonestappers uit Krombeke. De start was in het OC De Rookop, een voormalige brouwerij. Reningelst is een deelgemeente van de stad Poperinge, en telt ongeveer 1400 inwoners. Men kan kiezen uit een 5tal afstanden, wij kozen voor de langste afstand(25km). Bij de start trekt de 5,6km en de 25km richting de Zevekote en volgt een stuk van het Zoetendaal wandelpad, over een glooiend terrein met een mooi uitzicht op het landschap
het parcours Het OC van Reningelst gebouwd op de vroegere site van Brouwerij Six, waar destijds het Rookopbier gebrouwd werd.
Reningelst heeft één kerk, de Sint Vedastuskerk. In het jaar 1568 werden de 3 priesters van Reningelst vermoord, omwille van de godsdienstoorlogen rond die periode. De kerk werd in 1583 in brand gestoken door Ieperse Geuzen. Na de herstelling kreeg de kerk haar huidig uitzicht(omstreeks 1623)
Rustig wandelen door het landelijk Reningelst.
Na onze eerste lus, kwamen we terug aan in het OC. na iets te hebben gedronken begonnen we aan het tweede gedeelte van deze wandeling. Nu stapten we richting Kuiperswijk en volgden deels het Busseboompad. Via het Keibilken kwamen we aan in de rustpost op de Brabant.
Zicht op verschillende hoppe velden.
De Busseboom is een gehucht op de weg van Poperinge naar de Ouderdom(tussen Vlamertinge en Reningelst).
Hier zijn we dan aangekomen op de rustpost. De 2 grootste afstanden maakten hier een lus van 7.6km. Deze lus flirtte mdet de schreve(grens) en via een lange dreef naar het Brits militair kerkhof Lyssenhoek en zo terug naar de rustpost.
Hier zijn we op de lange dreef.
Het Brits militair kerkhof Lyssenhoek.
Op de terug weg kregen we ook enkele mooie vergezichten richting Catsberg.
Hier zijn we dan terug aan de startzaal. Een rustige landelijke wandeling rondom Reningelst.
Het was heel mistig toen we naar Elsegem reden. Elsegem is en deelgemeente van Wortegem-Petegem. Elsegem ligt aan de Schelde, tegen de grens met West-Vlaanderen. Een vermelding van het dorp vindt men al in 1281 als Helsegem- woning van de familie van Elsa. Elsegem was een parochie en heerlijkheid in de Kasselrij Oudenaarde. Ze behoorde toe aan de familie van Aubremont. In 1623 trad Anna d'Aubremont, dame van Elsegem, in het huwelijk met Pierre de Berghes-Saint-Winnoc. Hun kleinzoon Jan Jozef, burggraaf van Berghes-Saint-Winnoc, verkocht in 1718 zijn heerlijkheid Elsegem aan Jean Baptist van Ghellinck, ridder van het Heilig Rijk. Toen we aankwamen op het domein de Ghellinck was er al heel wat volk. We schreven ons in en begonnen dan aan de wandeling. Het was nog mistig, en konden nog niet veel genieten van de vergezichten.
Zicht op het kasteeldomein. Het kasteeldomein de Ghellinck vormt een voorbeeld van een kasteeldomein met authentieke elementen uit de 19°eeuw. het domein omvat het park met zijn waterpartijen, brugjes, omgracht voorhof en brug met 3 bogen van het verdwenen kasteel op de oude motte, de vroegere dienstgebouwen zoals de voormalige paardenstal en zadelmakerij, archiefzaal, oranjerie en bibliotheek, een bijgebouw in Doornikse steen, de vroegere conciergewoning en de voormalige jachtopzichterswoning.
Hier is de parcoursmeester Henri De grootste afstand(25km) moest eerst een lus maken van een 7tal km en kwam terug naar de zaal. We kregen een gevarieerd parcours.
We kwamen terug via een deel van het park. Na onze rust in de zaal gingen we verder, nu wandelden we richting petegem waar we een rust post hadden in het plaatselijk schooltje.
Hier kregen we ook een heel gevarieerd parcours. Jammer dat de mist nogal hardnekkig was.
Hier een zicht op de paardestallen van Willy.
Aangekomen op onze rustpost. Hier moesten we een lus maken.
We kregen terug enkele paden,afgewisseld met enkele wegen.
Kort na de middag brak de zon door, en het was direct heel wat aangenamer, het landschap blaakte in de zon.
Na de tweede passage in het schooltje, begonnen we aan het laatste gedeelte van deze tocht.
We lieten Elsegem achter ons en stapten nu richting het golfterrein
Naar het einde toe kregen we nog een mooi stukje natuur.
Het gemeentelijk domein de Ghellinck is een oud kasteelpark dat in het jaar 1718 aangekocht werd door de familie de Ghellinck. Het kasteel onderging door de jaren heen verschillende verbouwingswerken; einde 18°eeuw in de classicistische stijl en midden de 19°eeuw in neo-Vlaamse renaissancestijl. Het park werd in 1912 in Franse stijl ontworpen en reikte tot de Schelde. Gedurende beide oorlogen werd het kasteel ernstig beschadigd en tot overmaat van ramp brandde het in 1973 af. Lat"er werd het gesloopt. Het domein werd in 1974 aan de gemeente verkocht en op vereenvoudigde manier opgefleurd. De vroegere bijgebouwen van het kasteel met de hoeve, de archiefzaal en de bibliotheek werden stelselmatig gerestaureerd en met nieuwe bestemming bedacht. De gerestaureerde hoeve dateert van 1893 en is gedeeltelijk in gebruik genomen als taverne-restaurant. De bibliotheek doet nu onder andere dienst als trouwzaal, op de benedenverdieping is een oranjerie, op de verdieping is een auditorium ingericht. Het 28ha grote domein is voor de wandelaar een uiterst genietbaar oord.
Mooie paden in het park, heel aangenaam om er in te wandelen.
En zo kwamen we stilaan terug waar we deze morgen begonnen aan de mooie wandeling. Ondanks de mist van vanmorgen waren er toch 1585 wandelaars.
Na gisteren te hebben gewandeld, ging ik vandaag naar Oombergen, waar de wandelclub uit Zottegem maandelijks een tocht organiseert vanuit één van hun deelgemeenten. Het was terug een mooie prille lentedag, we kregen een heel gevarieerd parcours.
Na de inschrijvingsformaliteiten en het drinken van een kopje koffie begonnen we aan onze wandeling. Deze keer wandelen we richting Meulebeke via enkele mooie stukjes onverharde wegen.
De St Amandus te Beernem. Alhoewel de huidige kerk dateert van 1901. ligt de oorsprong van het bedehuis eeuwen in het verleden. Reeds in 847 veroverde de Franse koning karel de Kale dat er voor Beernem altaarrechten werden toegekend aan de abdij van St Amands aan de Skarpe. Dit betekent evenwel niet, dat de toenmalige kerk ook door die abdij gebouwd werd. Welke autoriteit het gebedshuis in die tijd heeft opgetrokken, is niet bekend. Het eerste stenen gebouw dateert wellicht van 1150.(wikipedia). Eenmaal voorbij de kerk gingen we richting Kasteeldomein patershof.
Kasteeldomein Patershof te Beernem was meer dan een halve eeuw gekend als het Klooster en Bezinningsoord van de Paters, de missionarissen van het Heilig Hart. Vanaf 1 juni 2013 kreeg het gerenoveerde gebouw door vzw Cura een nieuwe bestemming nl; 43 assistentiewoningen(seviceflats) waar senioren kunnen genieten op leeftijd. Op 4 mei 2015 zetten we een stap verder in het levenslang wonen. De 33 assistentieflats werden geheroriënteerd naar zorgflats. Dit naar aanleiding van een uitbreiding ROB plaatsen. met deze stap willen we de bewoners van de zorgflats de ruimte van een assistentieflat bieden en deze combineren met de 24 uurs zorg en begeleiding van een woonzorgcentrum. Uitzicht op de flatjes Hier stapten we een deeltje door het domein, en keerden naar de startzaal voor de eerste maal.
Nadien begonnen we aan de volgende lus die ons naar een schooltje bracht via een afwisselend parcous.
Tussen Aalter en Brugge moest het kanaal in de loop der jaren op verschillende plaatsen worden rechtgetrokken, omdat de steeds groter wordende schepen 'miserie' kregen om de bochten te nemen. Vandaag is de Miseriebocht een kleurrijk natuurreservaat. het microklimaat van de hellingen zorgde voor een typische flora en een rijke fauan.
Hier zijn we dan aangekomen aan het schooltje . Na hier iets te hebben gedronken keerden we voor de tweede maal naar de startzaal. via rustige wegen en paden. Daarna was er nog een lus van 7.5km via de Vallei van de Zuidleie.
De Vallei van de Zuidleie is een water- en moerasgebied,afgewisseld met bloemrijke graslanden.Het ligt ten zuiden van Brugge in de gemeenten Oostkamp en Beernem. Al vanaf de 13°eeuw is in deze vallei het Kanaal Gent - Brugge uitgegraven, één van de oudste kanalen van het land. Aan beide zijden van het kanaal liggen waardevolle natuurgebieden en oude meanders van de historische Zuidleie. Suytleie, Leye, Reie......zijn middeleeuwse benamingen van het riviertje dat ooit de bovenloop vormde van de tegenwoordig wereldberoemde Brugse reien. Heel rustig om er door te wandelen.
Familie van vroeger
Na de doortocht van het natuurreservaat kregen we nog een mooi wandelpad tot bijna op het einde.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
