Kazemattentocht:

Na eerst een wandeling te hebben gedaan in Tielt kwamen we nog naar Menen om deel te nemen aan de Kazemattentocht. Na onze wagen te hebben geplaatst, kwamen we Anita tegen en besloten dan om tezamen te wandelen. We vertrokken vanuit het St Joriscollege en begaven ons richting Brouwerspark(de naam van dit park verwijst rechtstreeks naar de rijke doch vergane traditie van brouwers in Men) en Park ter Walle.

Hier Doortje en Anita



Aangekomen in het Brouwerspark





Mooi stadspark





Druk aan het overleggen

Hier door de tunnel onder de 'Hoofdwal', waar vroeger de Geluwebeek liep, brengt ons in het Park Ter Walle



Vandaar ging het via enkele rustige wegen richting de Golden River.

Hier de brug naar beneden en stapten dan richting St Theresia naar Wevelgem , waar we onze centrale rustpost hadden.

Hier onder de brug van de expressweg naar Menen



Wandelen richting Wevelgem






Het weer viel best mee, zonnig met wat bewolking en een graad of 10, wat moet een wandelaar nog meer hebben?



Vrachtvervoer te water







Hier en daar wat sompig



Aangekomen aan onze rustpost.

Na wat te hebben gedronken en gegeten zetten we de tocht verder. Nu gingen we terug richting Leie om zo naar de gratis bevoorrading te wandelen.



Via enkele rustige wandelpaden gingen we de Leie opzoeken.





Hier de molen de Goede Hoop. Deze molen dateert uit 1767( op de molenas) of uit 1755( op het klauwijzer) en is een van de oudste stenen molens van West Vlaanderen.



Nu gingen we richting Menen via het jaagpad




We zien het sluisencomplex voor ons, dus we waren al heel dicht bij onze bevoorrading.

Hier zicht op onze buren uit Frankrijk.



Aangekomen op onze gratis bevoorrading. De wandelaars kregen hier een jenever aangeboden door de wandelclub uit Lauwe.

Beide oma's zijn het weer aan het uitleggen.

Een oma mop?

Hoe lief ze zijn. Na het verlaten van deze post gingen we nu naar de Kazematten

Kanon aan de ingang

Hier wandelden we door de Kazematten. De kazematten maken deel uit van de stadsversterkingen. Het zijn bomvrije gewelfde ruimtes en werden gebruikt  voor militaire doeleinden, om er munitie op te slaan, levensmiddelen te bewaren of als schuilplaats voor soldaten en geschut. De kazematten meten 4 bij 5meter en zijn 3 meter hoog. Ze zijn met elkaar verbonden via manshoge doorgangen. Aan de stadszijde had men een ingang, aan de andere kant, tegen de watergracht, bouwde men een stevige bakstenen muur. per bomvrije ruimte zijn er aan de buitenzijde vier kijkgaten. Op de gewelven bracht men een dikke laag aarde aan om de inslagen van de bommen te neutraliseren. Ook tijdens de 2 oorlogen zochten de bewoners er toevlucht. Oorspronkelijk waren er 30 kazematten, nu zijn er nog 11 over.





Nu nog de vestingen op, wat kriskras door het centrum om dan te eindigen waar het allemaal begon deze voormiddag.

Nog een kleine km te gaan en deze tocht zit er ook weer op. We hebben er van genoten. Nog wat napraten en wat te drinken en het was weer tijd om naar huis te gaan.

Midweektocht:

Vandaag reed ik met de trein richting Zottegem, daar eenmaal aangekomen was het nog een 3tal km te voet alvorens urbain en ikzelf in St Goriks Oudenove waren. Dit is een van de mooiste midweektochten die de wandelclub uit Zottegem heeft. We dronken eerst nog een kop koffie en daarna begonnen we aan de tocht. We stapten via landelijke wegen en rustige veldwegels richting St Maria Oudenove en daarna richting Michelbeke waar onze centrale rustpost was.

Vanaf de start kregen we meteen mooi veldwegels.



Hier enkele redelijke veldwegels



Daarna was het een beetje afwisselend qua parcours.

Hier terug het land inwaarts



Door de Zwalmvallei, heel rustig om er door te wandelen







De wandelaars kregen ook bordjes met natuur of verhard, wij kozen natuurlijk voor de natuur.

Dit was hier een heel mooi stukje natuur.














Volgens de laatste dagen was het parcours redelijk, had het anders voorgesteld.







Terug op de verharde weg ging het nu richting rust.







Hier kwamen we aan onze centrale rust in Michelbeke. We aten hier onze worst en dronken een kop koffie. Wij deden hier nog een mooie lus van 7km naar Elst en terug. Het was afwisselend op en neer. Ondertussen kwam de zon nu en dan te voorschijn, wat deugd deed



Eventjes een hindernis omzeilen

Zicht op de kerk van Michelbeke





Ook hier kregen we een heel afwisselend parcours met verharde en onverharde wegen.








Dit hoorde er ook bij.





























Voor de 2°maal in onze rustpost. Deze was al aardig gevuld met wandelaars.

Hier enkele mooie kapelletjes


Nu stapten we terug naar St Goriks ,wederom rustige wegen via Rozebeke en Roborst.



Er kwamen wat meer wolken te voorschijn , maar het was nog altijd aangenaam wandelen.



Mooie panorama's







Hier zijn we aan de borstmolen.



Ondertussen vertoonden zich wat donkere regenwolken.

Gelukkig bleef het droog gedurende de rest van onze tocht.

Ondertussen zijn we terug aangekomen aan onze eindbestemming in St Goriks Oudenove.

Eerst nog een kop koffie drinken, ons wandelboekje afstempelen en gaan dan terug naar het station van Zottegem. Het was een mooie midweekse tocht.

Aktivtocht:

Vandaag ging ik wandelen in Kaster. Het was een tocht van de wandelclub uit Vichte, de Textieltrekkers. De start was in het OC Groeninge, waar men kon kiezen 6 verschillende afstanden. Ik koos voor de grootste afstand(32km). Die stapte ik vandaag met Alain. Alle afstanden gaan richting Bassegembos en verder tot Tiegem waar de 1° rust was voorzien. Voor de grootste afstand was er een bijkomende lus voorzien via de Hollendries met de beklimming van de Tiegemberg, en natuurlijk de afdaling langs de flanken van het bos tot aan de rustpost in de Mensinde.

Het te volgen traject

het beloofde een mooie dag te worden, en na wat rustige straatjes kregen we enkele mooie stapwegels



We kregen ook mooie verzichten



De zon begon te priemen



en voila ze is daar.







Hier zicht op de molen van Tiegem

Er kregen ons nog enkele stapwegels tot aan de Mensinde (rustpost



Na het verlaten van de rustpost en de gemeente Tiegem gingen we richting Neerkouter waar de verschillende afstanden elkaar verlieten. De kortere gingen terug naar Kaster, de grotere stapten richting Avelgem via rustige stap en veldwegels.



Mooie verzichten




Op de' velden was er nog heel veel water te bespeuren.



Hier kwamen we aan in Avelgem.

Hier ons bar koppel Marie-Paule en Frans.

De grootste afstand maakt nog een lus langsheen Raaptorf.



De zon was volop aan het schijnen, aangenaam wandelweer.

In de verte lag de Kluisberg te lachen naar ons maar zover gingen we niet.

Hier en daar nog wat waterplassen in de wei

Een stukje schelde volgen zat er ook bij.





Zicht op Avelgem.

Ook tijdens deze lus kregen we mooie paadjes.



Onze Alain










Terug aangekomen in het college te Avelgem. Vandaar gingen we terug richting Tiegem.

























Na de controle in Tiegem gingen we richting Waarmaarde om dan zo terug aan te komen in Kaster.








Zicht op Ruien













Hier was ik een praatje aan het maken met het vrouwtje.

Nog een 1km te gaan en deze prachtige winterwandeling zit erop.

Prosper De Maeghtwandeling:

Vandaag reed ik richting Oudenaarde waar ik een wandeling deed van Hanske de Krijger. Start vanuit de school kon men kiezen uit verscheidene afstanden en besloot de langste afstand te wandelen. De wandeling ging voorbij het dorpsfiguur Prosper Demaeght. Hij was fabrikant in tabak en snuif terwijl zijn vrouw tapster was in het toenmalig café 'De Casino'. Hij vestigde zich in 1849 in Eine, om dirigent van de plaatselijke harmonie te worden. Hij was ook een begaafd zanger en werd er 2° kerkzanger. Door zijn muzikale kwaliteiten werd hij ook dirigent van muziekmaatschappijen in Ename en Zingem. Hij was ook nog succesvol op thuis, want Prosper verwekte maar liefst 14 kinderen. Hij stierf in Eine op 2 oktober 1894.

Het dorpsfiguur Prosper De Maeght.

Kerk van Eine.

De wandeling gaat langs de boorden van de Schelde en de stappers wandelen dan richting de Reytmeersen.



Zicht op Eine





Het was prachtig wandelweer, de zon was vroeg van de partij.

Via de Reytmeersen gingen we richting Welden waar we een rust hadden.

Prachtig om te wandelen, geniet even mee.









Ook zo'n paadjes kregen we regelmatig onder de voeten geschoven.



Hier aangekomen op onze rust, wij maakten hier een mooie lus, alvorens terug te keren.








We kregen een mooi stukje natuur te verwerken, daarvoor zijn we gekomen.



Hier waren we op onze terugweg door de Reytmeersen.

De Reytmeersen ligt langs de Schelde tussen Nederename en de oude Scheldemeander Welden.



In deze omgeving huizen er 3 opvallende bewoners; konijnen, Gallowayrunderen en Konikpaarden. De konijnen graven grazen naar hartenlust op deze zanderige gronden en houden op deze manier het terrein open. De Gallowayrunderen grazen het lange gras weg , en de Konikpaarden eten liefst het korte gras. Via hun mest dat ze achterlaten verspreiden deze dieren zaden van allerlei planten. Hierdoor is het landschap voortdurend in verandering.





Deze weilanden die wat lager gelegen zijn, staan dikwijls onder water.





Eventjes onze schoenen afkloppen op de verharde weg, zodat we er terug tegen aan gaan.



Nog eventjes onverharde paden opzoeken en we wandelen ondertussen naar Ename waar we dwars door de Site gaan.






Hier komen we aan de archeologische site van Ename.



Via de site gaat het langs de Schelde terug richting Ohiobrug om wat later aan onze eindbestemming te komen.

Het was een prachtige wandeling, ook het weer was heel goed en er was heel veel volk op de been.

Sprokkeltocht:

Vandaag reed ik naar Borsbeke, waar de wandelclub Land van Rhode een tocht organiseerde. Het regende fel terwijl ik er naar toereed. Eenmaal aangekomen, deden we onze plicht, aten eerst nog een boterhammetje en begonnen we aan onze tocht.Men kon kiezen uit een 5tal afstanden. Het regende heel goed en we begonnen aan deze wandeling. Deze club staat bekend voor hun mooie parcours, en gaan de modder zeker niet uit de weg. De wandelaars waren gewaarschuwd. We kregen na de start al een eerste splitsing waar kleinste afstanden ons verlieten. Wij gingen langs Ketegem en beklommen nadien de Ravenskouterlos van waaruit we mooie zichten kregen op Burst en Morelgem. Van daaruit stapten we naar de steenbakkerij in Burst, waar de 10km en de 18km ons verlieten . De 2 grootste afstanden maken een omweg richting Bambrugge, steeds op onverharde paden(nu modderpaden), doch voor het dorp draaiden we af, over de Smoorbeek om ook de Steenberg te bereiken en langs hetzelfde pad als de 10 en 18km de rustpost in Zonnegem te bereiken.

Howitzertocht:

Deze tocht had een startplaatswijziging, normaal was dit in Desselgem, maar wegens verbouwingswerken ging deze tocht door in burengemeente Beveren-Leie. De start was vanuit het Klokhuis, waar men kon kiezen uit 3 afstanden. Wij kozen voor de grootste afstand. We vertrokken onder een bewolkte en wat mistig weer en gingen via een rustige wijk en wat paden richting Bavikhove, waar de centrale rustpost was. Daar maakte de grootste afstand een mooie lus, en keerden terug naar deze rustpost. Na deze stapte men een tijdje langs de Leie tot aan de brug in Desselgem waar de befaamde Howitzertank staat opgesteld. Vandaar ging men terug richting startzaal.

Loveldwandeling - Viggaaltocht:

Start vanuit het Emmaüsinstituut te Aalter. Men kon kiezen uit 3 afstanden. De grootste afstand ging richting Bellem, deelgemeente van Aalter, via het Loveldbos en de Kranepoel. Het was een hele rustige wandeling met heel weinig onverharde paden of wegen.

Ze hadden wel lage drank en eetprijzen. Dit is zeker een goed punt voor de wandelaars.

Kerk van Aalter





Kiosk op het plein

Oude romp



Dit is een van de weinige paadjes die we kregen.









De zon probeerde zich door het wolkendek te priemen.

gedeeltelijk geslaagd



Hier nog een paadje














hier zicht op het kanaal


























Dit was éen van de laatste wegeltjes







station van Bellem

Dit zijn wel erg goede prijzen , jammer dat je ze niet overal hebt.

Brandweertocht:

Gisteren nog gaan wandelen in Nederland, vandaag ietsjes dichter bij huis, naar Diksmuide. het was de 1°maal dat ik een wandeling maakte van de Tervaetse stappers. We vertrokken aan de brandweerkazerne van Diksmuide. Onder een bewolkte hemel ging ik van start voor 22km. Het eerste stuk ging dwars door de industriezone. Na een tiental minuten kregen we een mooi maar drassig pad te verwerken.

De brandweerkazerne

Hier kwamen we aan ons eerste pad.

Het was hier en daar wat uitkijken .









Op het einde van dit pad waren we nog enkele straten van de rustpost. We hadden dan 4.5km op onze teller staan.

Na deze rust, ging de tocht verder richting Esen.



Het ging er rustig aan toe.









Via landelijke en rustige wegen bereikten we de gemeente Esen waar onze 2°rustpost was.

Zicht op het rustige Esen




Hier was onze rustpost. Eerst iets drinken, daarna begon ik aan een lus van 6.5km om hier later een 2°maal aan te komen.



We kregen eerst enkele kerkwegels onder de voeten geschoven.

Hier dwarsten we Esenplein

De tocht ging dan over in een graspad...

die later overging in een drassig pad. Hier hadden er al enkele mensen uitgegleden.



Vanaf hier begon dan een groot deel van een mooie lus.

Gekruid met heel wat modderpaden. Geniet even mee.



Mooie verzichten

Dit hoorde er ook bij, je had geen andere keuze of er door te gaan.





we wandelden dwars door de broeken.





Het was ploeteren of verzuipen




Nog ploeteren tot aan de brug.







Hier in de broeken was het een stuk beter, daar er nog veel gras was.





We kwamen terug aan onze rustpost. Nu een stukje eten en drinken. Daarna wandelde ik terug naar het eindpunt

Ondertussen was Lora van de partij.

het slechtste was voorbij en we kregen terug rustige wegen tot aan het eindpunt.

Hier onze Willy met Christiane en Doortje.

Iemand kon de laatste niet meer de baas. Het was een bak Kapittel bruin.

Hier nog de grote baan dwarsen en nog een kleine km wandelen en deze tocht was ook voorbij.

Wintertocht:

Vandaag ging ik een wandeling maken net over de grens in Zeeland, met name Axel. Het beloofde een mooie dag te zijn. Toen we aankwamen was er al heel wat volk, we voldeden aan onze plichten, dronken nog iets en begonnen dan aan de wandeling. Het was een lussen tocht; en de 1° lus was op verkenning door een stukje polder en de buitenkant van deze gemeente.

Hier de inschrijvingszaal OC De Halle.

Eerst op verkenning richting polders, we stapten een heel eind langs de openbare weg(niet zo interessant).



We kregen weinig paadjes



zicht op Axel

Dit was het enige stukje natuur in de 1° lus.

We wandelden langs de Axelse molen.

De Axelse molen is een korenmolen en dateert van 1749. Boven de hoofdingang bevindt zich het restant van een hardstenen wapen van Zeeland in Louis XV-trant. de molen is markant gesitueerd op het voormalige bastion van Vlissingen van de vesting Axel. Deze molen was de 2° stenen molen in Zeeuwsch Vlaanderen. Hij is in het jaar 1911 van zijn wieken ontdaan. Sinds die tijd werd er machinaal gemalen in dit gebouw. Vanuit de Axelse gemeenschap is begin de jaren 80 een stichting tot behoud en restauratie van de molen opgericht. In het jaar van de voltooide restauratie, 2000, bestaat de Axelse molen precies 250j. Op zaterdagen is deze molen weer gebruikt als korenmolen voor het malen van granen.

Na deze molen te hebben verlaten stapten we nog door enkele straten tot we terug aan de rustpost waren.

We begonnen aan de 2° lus en die oogde heel wat beterschap aan. We gingen richting natuurgebied de Smitschorre en de bekende Watertoren, het herkenningspunt van Axel.



Hier zien we een deel van de Smitschorre. Dit binnengedijkte, laaggelegen schor dankt zijn naam aan de kanaalwerken uit de 60 jaren

Anno 2004 begint zich hier een natuurgebied van enige allure te ontwikkelen. Het strekt zich uit van de Smitsschorre tot de Axelse Kreek en omvat ook de Zwartenhoekse Kreek. Het totale gebied is 300ha groot.

Hier kwamen we bij de Watertoren, op een boogscheut van het natuurgebied.

De watertoren is 61m hoog en gebouwd in 1936. Het is een van de hogere watertorens in Nederland. Deze toren is op de begane grond ingericht als tentoonstellingsruimte. Hier worden in het bijzonder tentoonstellingen georganiseerd waarin de natuur centraal staat, hoewel er ook ruimte is voor kunstexposities en dergelijke. Ook is er een heemkundige tuin met waterelementen rondom de toren aangelegd. Deze toren dient ook als vertrekpunt voor natuurexcursies in de omgeving, zoals in het Axelsebos, in het bos op de Axelse vlakte en in het kunstbos.

Hier rechts namen we een mooi paadje

Ziehier onze stoere madam.


hier zicht op de heemkundige tuin.

En nu de trappen op om deze wandeling verder te zetten.

Hier nog een laatste blik op deze Watertoren.

We volgden nog een stukje pad die net naast een golfterrein ligt.



Hier een zicht op dit golfterrein. We gingen nu verder richting Kunstbos.



Een zicht op de beelden die hier verspreid staan.

We wandelden via de fietspaden door dit stukje natuur, daar de andere paden te sompig bijlagen.

Het was heel rustig om er door te wandelen.





We liepen hier nog een eindje door de Smitsschorre.

Mooi zicht op de kreek.



Hier een laatste blik op de kreek  vooraleer we terug aan onze rustpost waren. Dit was een hele mooie lus.

Nu begonnen we aan onze laatste lus en stapten eerst door enkele straatjes vooraleer we aan het bos waren.




Hier stapten we door het Axelsebos. Ook een heel mooi stuk natuur en heel rustig om er door te wandelen.







Hier onze jonge hinde(hm)

Mooie zichten over de plassen


























Ze was duidelijk in haar sas.

Nog enkele honderden  meters en deze tocht was wederom voorbij.

Scheldevalleitocht:

Vandaag reed ik naar Vurste, een gemeente bij Gavere om daar deel te nemen aan een wandeling van de Scheldestappers uit Zingem. Een beetje vries weer kon geen kwaad en het beloofde een mooie dag te worden. Vanuit de voetbalkantine begon ik aan mijn tocht. Er was direct een splitsing na de start. We stapten via rustige en landelijke wegen richting Meilegem. We kregen heel veel onverharde wegen tot aan de rustpost in Meilegem.

Zicht vanaf de start op op de kerk van Vurste.

Overal lagen de velden er wit bij, wat mooie beelden gaf.

Nogmaals zicht op de kerk.

Veel onverharde paden of wegels kwamen aan de orde.




Ook heel mooie zichten kregen we te zien.











Dit kregen we af en toe onder de voeten geschoven.


















Veel natuur, heel veel afwisseling.






















Kerk van Dikkelvenne























Aankomst te Meilegem en tevens aan onze rustpost.

In dit gebouw was onze rustpost ondergebracht.



Hier hadden we al 7km op onze teller. Na iets te hebben gedronken was het tijd om deze tocht verder te zetten.

Na het verlaten van de rustpost stapten we terug richting Dikkelvenne.




Hier een zicht op de kerk van Meilegem.



We wandelden een stukje door het kasteel "Boudries"

Het kasteel Baudries ook wel Beau-Dries of Dickelvenne genaamd, is een kasteel in Dikkelvenne. De geschiedenis van dit omwalde kasteel gaat terug tot de middeleeuwen. Het behoorde toe aan verschillende rijke families, onder meer: Marchant d'Ansembourg. In de 18°eeuw werd het huidig uitzicht bepaald, in rococo stijl. In de 19°eeuw onderging het belangrijke wijzigingen in opdracht van graaf d'Ansembourg. Het interieur is versierd met rococo-lambriseringen. Het kasteel en bijhorend park zijn beschermd en zijn af en toe open voor bezoek. Het kasteel was eigendom van graaf Louis de Lichtervelde,  die het naliet aan zijn dochter. Er wonen geen nakomelingen meer en het kasteel is te koop aangeboden.

Het kasteel ligt vlak achter de kerk.





Arme paardjes





Mooie zichten

We wandelden ook door het gehucht Hukkelgem en na een tijdje kwamen de 10km stappers bij ons. Samen gingen we richting aankomst via het domein "Borgwal".










Hier het laatste stukje onverhard van deze mooie tocht.



Hier de muur die het kasteel "Borgwal" omheind.





het kasteel Borgwal is een domein in het centrum van Vurste. Het kasteel dat zelf uit verschillende delen is gebouwd bestaat verder uit een neerhof met duiventoren(hier zicht op deze toren).

Kerstwandeling:

Start vanuit het KBO Sint Walburga gaan alle afstanden richting de Schelde. We wandelen een einde langs de Schelde en gaan de Meerspoort in. We hebben een stukje groen, volgen dit en belanden na enige tijd aan de Grote Markt. We slaan links en stappen aan de achterzijde van de St Walburgakerk.

KBO St Walburga instituut



We volgden een eindje de Schelde



De grootste 2 afstanden stapten langs en onder de spoorweg.

Hier kregen we wat zicht op de wekelijkse markt en verlieten die aan de achterzijde van de St Walburgakerk.

De collegiale St Walburgakerk is toegewijd aan Walburga, de patrones van de stad Oudenaarde. De achterkant van deze kerk paalt aan de Grote Markt. De toren van deze kerk is 88m hoog en vormt een duidelijk herkenningspunt tot ver in de omgeving.



We vervolgen onze weg via een vernieuwd paadje en wandelen richting het Spei.



Hier gaan we een stukje door het Spei

Na dit stukje groen zetten we onze tocht verder en gaan op zoek naar de rustpost in Leupegem.

Na iets te hebben gedronken verlaten we Leupegem en stappen verder richting Edelare. Net voor de beklimming, verlaten de 7en 11km en die gaan terug richting startzaal.



De grootste afstand beklimt het overbekend voetpad tot aan de Ardennendreef, gaan rechtsaf en stappen verder naar Edelare kerk.

Onderweg kregen we enkele mooie vergezichten








Doortje was heel flink vandaag.

Nog een paar mooie zichten.





Hier bereikten wij het kerkje van Edelare.

Dit moeten we zien.

En inderdaad het was een hele mooie kerststal.

Hier een zicht op Oudenaarde. We begonnenmet de afdaling van de Edelareberg

We dwarsen de Edelarebaan en volgen het St Martinusstraatje.

Monument van de gesneuvelden



Hier stappen we terug een eindje langs de Schelde tot aan de voetgangersbrug.

We steken de brug over , en wat later dwarsen we de Aalstbaan bereiken we de jachthaven. Nu wandelen we verder naar het Liedtspark.

Hier stappen we een klein stukje door.








Via de Einestraat belanden we terug op de kerstmarkt.

Hier zien we enkele mooie gevels

en komen we terug aan de St Walburgakerk.

Nog een kleine doorsteek

nogmaals de hoofdkerk. Van de vroeggotische kerk, waarvan de bouwwerken aanvingen in de 1°helft van de 12°eeuw, rest nu nog slechts het koor in Doornikse kalksteen. In de 15°eeuw werd beslist de kerk te herbouwen in Brabantse gotiek. Boven de gotische toren bevindt zich een barokke kap uit 1620, uitgewerkt door de Oudenaardse kunstenaar en architect Simon de Pape. Oudenaarde werd een middelgrote stad met 5737 inwoners in 1458. De stad gaf zich een nieuw uitzicht, haar nieuwe rang waardig, met de Sint Walburgakerk. Dat de plannen voor deze kerk slechts voor een derde gerealiseerd werden, illustreert de Oudenaardse overmoed tijdens deze grootse periode.

Op het einde naar links en we komen zo terug aan onze startzaal.

Putje wintertocht:

Vandaag reed ik naar Doomkerke. Daar was er een wandeling van de molenstappers uit Ruiselede. Vandaag stond de natuur centraal. We kregen bossen, mooie dreven en veel private stukken. We wandelden rond en in de Gemeentebossen, bossen van Maria-Aalter en Predikherenbossen. Een hele mooie wintertocht met op het laatste een ferme bui.

Herdenkingstocht:

Start vanuit zaal Oud Gemeentehuis te Zwijnaarde. Een rustige wandeling, gekruid met mooie paadjes, we doorkruisten de Scheldemeersen op weg naar en door het landelijke Zevergem.

Start vanuit het KAHO Sint-lieven.


Alle afstanden starten richting het Oud Sint Elisabethbegijnhof. In 1242 stichtte gravin Johanna van Constantinopel dit begijnhof, en groeide uit tot een begijnhofstad bestaande uit een kerk, de infirmerie en kapel.


Leuk om daar eens door te wandelen.






De tocht gaat verder naar de Rabotstraat




Door het parkje door, via het Gewag verder richting Burgstraat.


We komen voorbij het Gravensteen.


Het Gravensteen werd gebouwd in de 9°eeuw door Graaf Boudewijn I als bescherming tegen de Noormannen. De grote toren(Donjon) dateert van de 11° eeuw. Het slot kreeg achtereenvolgens volgende bestemmingen: zetel van Raad van Vlaandereen, gevangenis en katoenspinnerij. In 1894 werd het gerestaureerd.






Via heel kleine steegjes krijg men steeds mooie zichten op de Gentse binnenstad






Hier nog bekend volk op deze wandeling.




De wandeling wordt verder gezet naar Koren en Graslei.




Er was al heel wat volk op de been. De verwarmde terrasjes trokken de toeristen aan.






Hier een gehuwd koppeltje.




Heel veel mooie gevels en gebouwen









Dit vind ik leuk om door te wandelen.




Hier zijn we aangekomen aan het Zuid. We wandelen via het Zuidpark verder richting Lange Violettestraat


Hier een zicht op de Bibliotheek.






Enkele jongeren waagden zich aan koordwandelen in het Zuidpark.


Hier waren we opweg naar het klein begijnhof.


Voor ons de toegangspoort naar dit klein begijnhof.


Het klein begijnhof OLV ter Hoyen, hier zouden ooit 300 begijntjes gewoond hebben. Hier in het begijnhof liggen de kerk(1658 met barokke voorgevel uit 1720) en weide(voorheen kerkhof) centraal.


In 1998 werd het begijnhof, samen met 12 andere begijnhoven, door de UNESCO erkend als "werelderfgoed". Vandaag de dag kan je er vooral tot rust komen in het centrum van de stad.


We wandelen verder door het begijnhof tot de hoofdingang.


Zicht op de kerk








Hier bereiken we de hoofdingang en slaan linksaf en zetten de tocht verder richting ST-Anna. Na een tijdje komen we aan onze rustpost.


Hier onze rustpost Sint Bavo. Na de rustpost te hebben verlaten gaan we nu op zoek naar het feeërieke gedeelte van de stad.




Hier komen we aan op het oudste plein van Gent "De Korenmarkt".




Hier was het drummen om onze weg verder te zetten.


Het was onze ogen de kost te geven wat hier te beleven was.


Hele mooie versiering.








Eventjes een foto bij de ijsbeer.








Hier kwamen we voorbij Dulle Griet en de Vrijdagmarkt. Het kanon werd gemaakt in 1431 en werd gebruikt in de strijd tegen de Spanjaarden







Nu nog wat gekronkel door enkele gezellige plaatsjes, met onder andere het Patershol, wandelen we verder richting Augustijnenkaai. Via de keizerlijke brug der Geneugte gaat we verder naar het Prinsenhof. Na het oversteken van de Begijnhoflaan, bereiken we terug onze startzaal. Het was een hele mooie tocht. Eerst nog iets drinken vooraleer we terug naar huis reden.

Hier het Atheneum waar de wandeling start.


Putjeskapel waar de grootste afstand voorbij komt. De OLV van Putkapel staat aan de Condedreef in Kortrijk. Volgens de legende werd de kapel opgericht door een Franse soldaat. In 1791 werd de bouwvallige kapel, heropgebouwd door een ontwerp van Jean -Baptist Casaer. In 1974 werd de witgekalkte, bakstenen kapel beschermd als monument. In 1989-1991 werd ze gerestaureerd.


Hier wandelen we door Hoogmosscherdreef die uitmondt in Hoogmosscher




We wandelen door hele mooie dreven.


Hier staan hele grote huizen.


Na deze mooie wijk te hebben verlaten stappen we verder richting St-Rochus.




Dit is de St Rochus kerk. De Sint Rochuskerk bevindt zich in de Doorniksewijk. De kerk is exemplarisch voor de neogotiek en werd gebouwd tussen 1863 en 1870. De westtoren werd in 1875 tegen de kerk aangebouwd en heeft een spits met flankerende torentjes. De inwijding van de St Rochuskerk vond plaats in 1884. De kerk is opgenomen in de inventaris van het onroerend erfgoed en is opgedragen aan Rochus van Montpellier.


Hier zicht op het Volksplein




Hier op de veemarkt komen we samen met de kleinere afstand en wandelen tot aan onze rustpost.
De Veemarkt is een marktplein dat zich in de historische binnenstad van Kortrijk bevindt. Omwille van het vee dat er reeds eeuwen verhandeld werd en het slachthuis dat er tot midden 1990 stond, staat dit plein nog steeds bekend als de Koeienmarkt. Het plein ontstond na het slopen van de groentenhallen. Het rechthoekig plein is gesitueerd tussen de St Janslaan/Wijngaardstraat(waar zich een hoofdingang van het wandelcentrum K bevindt) en de Groeningelaan. In het laatste decennium van de 20°eeuw werd onder dit plein een ondergrondse parkeergarage met 6 verdiepingen aangelegd. Tegenwoordig is dit plein autovrij en zijn er diverse cafés met terrassen.


We verlaten de Veemarkt komen zo aan het Groeningemonument aan. Het Groeningemonument is een herdenkingsmonument in de stad. Het vergulde beeldhouwwerk werd opgericht naar aanleiding van de 600° verjaardag van de Guldensporenslag en bevindt zich in het Groeningepark waar in de middeleeuwen het Groeningeveld lag. Het beeld is van de hand van Godfried Devreese. Het beeld stelt de Maagd van Vlaanderen voor die met haar ene hand een speer in de richting van het overwonnen Frankrijk houdt, en met haar andere hand de fiere Vlaamse leeuw, die de boeien verbroken heeft ,vasthoudt.


Hier de Gulden Sporen


Ondertussen zijn we aan de rustpost aangekomen. Na iets te hebben gedronken zetten we onze tocht verder.


Hier gaan we door de Groeningepoort en wandelen we verder door het Groeningepark.


Na deze doortocht begeven we ons richting Houtmarkt.


Hier stond vroeger het  ST Niklaas ziekenhuis, dit is nog een restant ervan.


We komen hier aan de ingang van het Begijnhofpark.




Het Begijnhofpark is een park in het centrum van Kortrijk. Dit stadspark van ongeveer 1ha groot ligt in de historische binnenstad tussen de Houtmarkt en de Groeningestraat. Het grootste deel van het park hoorde vroeger bij de tuinen van de Groeningeabdij en van het rusthuis Sint-Vincentius. De laatste bewoners van deze abdij waren de Arme Klaren. Doordat het voorheen een tuin was, is het park nu nog steeds volledig ommuurd, met drie verschillende toegangswegen. Van de originele structuur van het park resten nu alleen nog de oude scheidingsmuur met zijn drie gemetselde poorten, een klein kapelletje en enkele waardevolle bomen.




Zicht op de St Maartenskerk


Hier een mooi zicht op de OLV kerk.


Na het verlaten van dit mooie park begeven we ons naar het Vandaeleplein waar er een mini Kerstmarkt staat en gaan zo richting Begijnhof.




Nog een mooi zicht op de St Maartenskerk



Hier gaan we het Begijnhof binnen. Momenteel zijn er werken aan de gang en kunnen we het niet volledig bezoeken.




Het Begijnhof in Kortrijk werd in 1238 door Johanna van Constantinopel gesticht. Het gaaf bewaard middeleeuwse stadsdeel is een combinatie van een pleinbegijnhof en een straatbegijnhof(0,7ha groot). Sinds 2 december 1998 behoort het Kortrijkse begijnhof tot het cultureel en natuurlijk werelderfgoed van de Unesco als onderdeel van de groepsinschrijving van Vlaamse begijnhoven. Het allerlaatste begijntje ter wereld was Marcella Pattyn(geboren in 1920), die woonde tot 1960 in het begijnhof van Gent. De laatste jaren verbleef ze echter in een verzorgingstehuis in Kortrijk. Ze overleed op 14 april 2013 in haar slaap. Naar haar werd een standbeeld gemaakt dat nog steeds te bezichtigen is in het begijnhof.
Na het begijnhof te hebben verlaten gaan beide afstanden richting Grote Markt waar de wandelaars het Belfort kunnen bezichtigen.



Het Belfort van Kortrijk, of de Halletoren, staat op de Grote Markt. De Belforttoren maakte deel uit van de middeleeuwse"oude" of kleine"Lakenhalle" die dateert van 1411. De toren is sinds 4 december 1999 opgenomen in de Unesco Werelderfgoedlijst als onderdeel van de Belforten in België en Frankrijk die als groep zijn opgenomen.
Tijdens de 2°WO werd de halletoren grotendeels gespaard tijdens de talrijke bombardementen die een groot deel  van de binnenstad in puin legden. De toren werd vanaf de jaren 1950 gerestaureerd en kreeg hierbij zijn oude praal terug onder meer de nieuwe jaquemants Manten en Kalle op de torenspits werden teruggeplaatst. Bovenop de toren van het belfort troont een verguld beeld van de Romeinse god Mercurius, de god van de handel,die er sinds 1712 als windwijzer dienst doet.


Zicht op de Grote Markt. Na het verlaten van het Belfort gaan we links verder richting crypte(ook te bezichtigen), die gelegen is op de hoek van de Grote Markt en Doorniksewijk. We wandelen dan verder naar het Schouwburgplein waar er een winterfoor staat.


Dit is te zien aan het Belfort.


Zicht op ST.Maartenskerk van de Grote Markt.


Zijzicht van de halletoren of belfort.




Hier stappen we door de winterfoor.







Zicht op de Schouwburg




We wandelen voorbij het stadshuis en komen zo terug aan de Grote Markt. Nu wandelen we verder naar OLV kerk.





De OLV kerk ligt in de historische binnenstad. De kerk , die vroeger deel uitmaakte van het grafelijke domein, is op heden een van de oudste gebouwen van de stad en is een beschermd monument. De kerk speelde een belangrijke rol in de geschiedenis van het graafschap Vlaanderen. Ze lag binnen het grafelijk domein van Kortrijk dat, op uitzondering van het deel dat aan de Leie lag, volledig ommuurd en omwald was. Ze maakte zo deel uit van een burcht met een oppervlakte van 1ha.


Zijzicht van de OLV-kerk






Een beeld van Guido Gezelle. Nu gaan we naar de Broeltorens waar we een gratis jenever aangeboden krijgen van onze sponsor Argenta.


Hier het rijksarchief van Kortrijk. Nog een 100tal meters te wandelen en komen aan onze wel bekende Broeltorens.


De Broeltorens zijn 2 torens en bevinden zich langs de Broelkaai en Verzetskaai. De beide torens met een brug over de rivier de Leie dateren uit de middeleeuwen en zijn een beschermd monument. De torens vormen één van de belangrijkste bezienswaardigheden en iconen van de stad en zijn samen met de Artillerietoren de enige overblijfselen van de middeleeuwse stadswallen omheen de oude stad. De naam broel verwijst naar bruul, een afgebakend stuk land, meestal braakliggend of moerassig. De torens zijn een overblijfsel van de middeleeuwse stadsomwalling die tijdens verscheidene bezettingen en oorlogen verwoest werden. Ze zijn opgetrokken uit kalk en zandsteen.


De oudste toren, de zuidelijke 'Speytorre of Blauwe toren', werd samen met de broelbrug gebouwd in 1385 om het verkeer op de Leie te controleren. De andere toren'Inghelburghtorre' dateert uit 1415 en diende als wapenopslagplaats.


Na onze jenever stappen we verder langs het Guido Gezellepad en laten de broeltorens achter ons.



Nog een laatste blik op deze mooie torens.





Hier steken we de Leie over via een houten brugje en hebben een kijk op de Kortrijkse jachthaven. Nu gaan we over de parking en bereiken zo de Collegebrug of de Swaffelbrug.


De collegebrug is een pyloonbrug in het centrum van Kortrijk. De brug overspant de rivier de Leie en verbindt de Diksmuidekaai met de Ijzerkaai. De slanke voet-en fietsbrug is een technisch staaltje vernuft daar ze volledig opgehangen is aan slechts 2 schuin geplaatste pylonen. Ze werd ontworpen door Laurent Ney in samenwerking met SUM Project en kenmerkt zich door zijn opvallende zigzagvorm. Deze brug hangt slechts aan 2 masten en overspant hierbij een totale lengte van 203m. Door de steeds wisselende positie van de hoofdkabels die de brug dragen, ontstaat een brugdek met een variabele driehoekige sectie. Deze sectie is dermate uniek dat ze met windtunnelproeven werd getest op haar stabiliteit.






Mooie zichten vanop deze brug.




Aan het einde van deze brug splitsen de beide afstanden. De kleinste gaan rechtdoor en vervolgen hun weg via de kaaien richting startzaal. De 13km gaat linksaf en wandelen verder richting Albertpark.


Hier op weg naar het Albertpark. Hier voor ons zien we een 100jarige vleugelnootboom.


Het Albertpark met het standbeeld van Leopold III op zijn paard


We verlaten dit park en gaan nu verder naar het volgende park.


Hier komen we aan het Astridpark. het park dankt zijn naam aan het bezoek dat Koningin Astrid op 5 april 1935 aan Kortrijk bracht. Maar het eigenlijk park bestaat al langer.





De stadsarchitect Victor moulart ontwierp er in 1906 al het 1°deel van. Op 14 juni 1931 werd in de Franse tuin een monument onthuld ter ere van burgemeester August Teynaert.




Twee halfronde overkapte en lommerijke loofgangen van Amerikaanse linde flankeren de hoofdingangen. Het park werd ook recent uitgebreid met een vernieuwd minigolfterrein en speeltuigen voor kinderen.




We wandelen tot het einde van dit mooie park en belanden aan de Mosselbank. Hier komen we dan aan de Menenpoort(kruispunt), steken die over gaan de Leieboorden opzoeken.


Hier gaan we rechtsaf en stappen naar de Lambrechtbrug. Links zien we de vernieuwde Noordbrug




Hier nemen we de trappen onder de brug,  stappen we over de Leie,om dan opnieuw de trappen te nemen langs de andere kant.




Na de afdaling, gaan we linksaf en volgen een stuk langs de Leie. Dit stuk is niet verlicht en een zaklamp is geen overbodige luxe.




Na een tijdje slaan we linksaf en volgen we een pad tot aan de Vlaamse Hoge school. Daarna gaan we richting Magdalenabad en wandelen we het laatste stukje door het Magdalenapark.


Hier het Magdalenapark.


We verlaten het park en komen zo dichter bij onze startzaal. Nu nog onder de tunnel en aan de volgende rotonde gaan we rechtsaf en komen zo terug aan onze zaal.



Hier terug aan de startzaal.Hopelijk blijf het droog op 30december, zodat de wandelaars er een prachtige tocht krijgen.

Het te volgen traject.


We starten vanuit de Parochiezaal, onder de vleugels van de Sint Radegundiskerk stappen alle afstanden over de brug van het schipdonk kanaal naar het gehucht Overbroek.







Nadat de kleinste afstand ons had verlaten, stapten wij richting nieuwe doorgang onder het spoor, en wandelden we verder richting Hansbeke. We kregen een wisselend parcours.




Hier en daar wat opkomende mist die mooie plaatjes liet schieten.




Even een kijkje nemen in dit mooi kapelletje.


Hier zijn we aangekomen in Hansbeke. Dit is de Sint Petrus en pauluskerk van Hansbeke. Gerestaureerd onder leiding van Architect Valentin Vaerwyck in 1922+1923. De toren kreeg toen zijn huidige spits. De kerk is beschermd sinds 1981.


Onze centrale rustpost in het klooster van Hansbeke. De grootste afstand kwam hier 3x voorbij. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan onze 1°lus van 6,5km. We gingen op verkenning door het gehucht Kramenhoek.


Eerst stapten we eindje langs de grote weg om vervolgens links af te slaan en we wandelden dan tussen de velden.




Hier was het rustig om te wandelen.






Hier een mooie dreef ter afwisseling.


Terug langs velden en akkers




In de verte zagen we terug de kerktoren van Hansbeke




Nog eventjes een kapelletje op de gevoelige plaat vastleggen alvorens de rustpost voor de 2° maal te bereiken.






mooie gerestaureerde hoeve.


























Na de 2°lus begonnen we aan de 3°lus en stappen naar de spildoorn.


Nog eens een zicht op de kerk van Hansbeke


Dit was de mooiste lus van alle drie.


We lieten Hansbeke achterons en liepen een eindje langs de drukke spoorlijn kust - Brussel.




Hier Doortje aan het spelen met de blaadjes van de bomen.






Hier komen we voorbij het Kasteel van Hansbeke. De geschiedenis van dit kasteel gaat ver terug. De toenmalige burcht wordt in de 14° en 15° eeuw herhaaldelijk vermeld bij vernielingen. De ruïnes van het kasteel werden in 1766-67 verwijderd en in 1790 werd het classicistisch heropgebouwd. In 1887 werd graaf de Bousies, later graaf de Bousies-Borluut, eigenaar. Dat verklaart meteen een andere naam 'Kasteel de Bousies- Borluut'. In de tuin bevindt zich nog een 16° eeuwse duiventil. In 1985 sloeg het noodlot nogeens toe onder de vorm van brand. Daarna werd het kasteel gedeeltelijk heropgebouwd.


Even later zijn we terug aan de rustpost. Na deze te hebben verlaten begonnen we aan het laatste stuk van deze tocht.














Die kwam even neuzen.










Samen met de 9 en 15km stappers vatten we, via het natuurgebied Voorde, de terugweg aan.












Hier zag ik voor het eerst boerenkool.
Toen we terug aan de startzaal waren was de Sint en zijn knecht aanwezig in de zaal en iedere wandelaar kreeg wat lekkers uit de mand van zwarte piet. Het was een rustige en mooie wandeltocht.

De Sint Martinus kerk van Schelderode is toegewijd aan Martinus van Tours. In de 14° eeuw stond al een kerkgebouw op deze plek met één beuk waarvan het noordelijk transept is bewaard. De vieringtoren is één eeuw jonger. Het schip van de kerk werd in de 18° eeuw verbouwd. In 1885 vatte de kerk brand, veroorzaakt door een vuurwerk ter gelegenheid van een huwelijk in het naburige kasteel Ten Dale. Een beeldengroep en een schilderij, beide 16°eeuws, tonen fragmenten uit het leven van Martinus van Tours.




rustige wandelwegen


De Schelderomolen

De Schelderomolen is een beltmolen in de deelgemeente Schelderode. Ze wordt ook Witte Wachter genoemd. Op deze plek werd in de 17°eeuw een houten standerdmolen gebouwd die in 1907 vervangen werd door de huidige bovenkruier waarvan enkel de kap via het kruien op gietijzeren wielen naar de wind kan worden gedraaid. De nieuwe molen werd opgetrokken in schurren,zeer harde gebakken Scheldesteen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog deed ze dienst als militair hospitaal. In 1989 werd de molen door de gemeente Merelbeke aangekocht, beschermd als monument in 1991 en terug maalvaardig gemaakt in 1994. Het gevlucht heeft een diameter van 23m, de top staat 17m boven de begane grond. De molen is nog steeds maalvaardig, zowel op windkracht als elektriciteit.




Tot aan de rustpost was deze tocht heel gevarieerd.




mooi stukje natuur.




Hier op weg naar de rustpost.


Na de rust hadden we een lus van 6.5km, het eerste gedeelte ging via wijken en het laatste ging richting Kwenenbroek.


een mooi oud boskapeltje







Dit is een vrij jong bos, heel mooi om er door te wandelen.



Hier de ingang van het mooi domein. Geniet even mee.


















Terug aangekomen aan de rustpost bij het plaatselijk kerkje.




Nu stapten we onze laatste kilometers via rustige paden en langs de oude scheldearmen.










Doortje en Anita


































We hebben genoten van deze rustige herfstwandeling.

Het parcours(was iets langer)


Het parochiecentrum.


Alle afstanden vertrekken langs de Pastorieberg en de kerk om even later zicht te krijgen op de te restaureren Guillotine Molen. De 10km en de grootste afstand maakten eerst een los rond Balegem om terug aan te komen in de startzaal.






Een verlaten bankstel, het was even gestopt met regenen.




De wolken dreigden wel, maar voorlopig bleef het droog.


Terug van onze lus, met de kerk in het zicht.


Hier gaan we richting Guillotine molen, wandelen langs de Berg naar het gelijknamige bosje en stappen langs de Balegemse zandgroeven.






De Guillotine molen (Grote Kucher).
De Guillotine molen, op de hoek van de Molenstraat en de Bergstraatin Balegem, is ook gekend als de Grote Kucher, Molen Ten Berg of Stenen Molen. De windmolen werd in 1798 gebouwd, in opdracht van de Balegemse brouwer Jean Baptiste Platteau. In hetzelfde jaar gebeurde een dodelijk ongeval op de molen, een voorval waaraan de molen sindsdien zijn lugubere bijnaam dankt.
De bakstenen bergmolen van het bovenkruierstype heeft een brede basis met een sterk konische kuip en een grote overstekende zetelmolenkap van het Oost-Vlaamse type. Oorspronkelijk was de molen een korenwindgemaal met oliestampkot, nadien enkel een graanmolen. De molen bleef in gebruik tot ca 1955 en raakte daarna in verval.In 1975 werd de windmolen beschermd als monument. Een restauratie die vanaf 1979 werd uitgevoerd, verliep niet helemaal naar wens.. De molen, die in 1988 werd aangekocht door de gemeente Oosterzele, raakte de voorbije jaren weer in een bouwvallige toestand. In 2012 besliste het gemeentebestuur om de wieken voorlopig te verwijderen en de molen binnin te stutten.




De 12 en de 18km nemen vanaf de eerste splitsing de korste weg naar de rustpost in Oombergen, de 14 en 21km gaan dwars door de zandgroeven en nemen een vernieuwd stuk weg om richting Oombergen te wandelen, waar we even kennis maken met de Oombergse bossen om de rustpost te bereiken na 8km.




 de oombergse bossen.


Een en al modder.










Een grauwe hemel.












en ploeteren maar, dit was nochthans een mooi stukje natuur.










De zon kwam even een kijkje nemen.


Hier kwamen we aan in het ontmoetingscentrum van Oombergen. De 18 en 21km maakten hier een lus van 6km richting grot in Kottem.


Deze lus gaat op en neer en kregen ook veel variatie  in het parcours. Af en toe wat buien, dit kregen we ergratis bij.




Regenwolken zijn in aantocht soms met hagel.






Terug de paraplu boven.




Sommige akkers zijn al verzadigd.




Het was uitkijken waar men ging.




Na de 2°rust in Oombergen gingen we verder over Walzegem en volgen nog een stukje de Molenbeek om vanaf het Broek hetzelfde traject te volgen van de andere afstanden.






Vanaf hier kwamen alle afstanden samen en gingen richting startzaal.


Terug dreigende wolken.








Mooie wolken formatie's




Gelukkig kwamen we droog binnen.


Nog een kleine km te gaan en deze tocht zit er terug op.Rond de klok van 12u waren er al 1109 deelnemers genoteerd .