De Sint Martinus kerk van Schelderode is toegewijd aan Martinus van Tours. In de 14° eeuw stond al een kerkgebouw op deze plek met één beuk waarvan het noordelijk transept is bewaard. De vieringtoren is één eeuw jonger. Het schip van de kerk werd in de 18° eeuw verbouwd. In 1885 vatte de kerk brand, veroorzaakt door een vuurwerk ter gelegenheid van een huwelijk in het naburige kasteel Ten Dale. Een beeldengroep en een schilderij, beide 16°eeuws, tonen fragmenten uit het leven van Martinus van Tours.




rustige wandelwegen


De Schelderomolen

De Schelderomolen is een beltmolen in de deelgemeente Schelderode. Ze wordt ook Witte Wachter genoemd. Op deze plek werd in de 17°eeuw een houten standerdmolen gebouwd die in 1907 vervangen werd door de huidige bovenkruier waarvan enkel de kap via het kruien op gietijzeren wielen naar de wind kan worden gedraaid. De nieuwe molen werd opgetrokken in schurren,zeer harde gebakken Scheldesteen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog deed ze dienst als militair hospitaal. In 1989 werd de molen door de gemeente Merelbeke aangekocht, beschermd als monument in 1991 en terug maalvaardig gemaakt in 1994. Het gevlucht heeft een diameter van 23m, de top staat 17m boven de begane grond. De molen is nog steeds maalvaardig, zowel op windkracht als elektriciteit.




Tot aan de rustpost was deze tocht heel gevarieerd.




mooi stukje natuur.




Hier op weg naar de rustpost.


Na de rust hadden we een lus van 6.5km, het eerste gedeelte ging via wijken en het laatste ging richting Kwenenbroek.


een mooi oud boskapeltje







Dit is een vrij jong bos, heel mooi om er door te wandelen.



Hier de ingang van het mooi domein. Geniet even mee.


















Terug aangekomen aan de rustpost bij het plaatselijk kerkje.




Nu stapten we onze laatste kilometers via rustige paden en langs de oude scheldearmen.










Doortje en Anita


































We hebben genoten van deze rustige herfstwandeling.

Het parcours(was iets langer)


Het parochiecentrum.


Alle afstanden vertrekken langs de Pastorieberg en de kerk om even later zicht te krijgen op de te restaureren Guillotine Molen. De 10km en de grootste afstand maakten eerst een los rond Balegem om terug aan te komen in de startzaal.






Een verlaten bankstel, het was even gestopt met regenen.




De wolken dreigden wel, maar voorlopig bleef het droog.


Terug van onze lus, met de kerk in het zicht.


Hier gaan we richting Guillotine molen, wandelen langs de Berg naar het gelijknamige bosje en stappen langs de Balegemse zandgroeven.






De Guillotine molen (Grote Kucher).
De Guillotine molen, op de hoek van de Molenstraat en de Bergstraatin Balegem, is ook gekend als de Grote Kucher, Molen Ten Berg of Stenen Molen. De windmolen werd in 1798 gebouwd, in opdracht van de Balegemse brouwer Jean Baptiste Platteau. In hetzelfde jaar gebeurde een dodelijk ongeval op de molen, een voorval waaraan de molen sindsdien zijn lugubere bijnaam dankt.
De bakstenen bergmolen van het bovenkruierstype heeft een brede basis met een sterk konische kuip en een grote overstekende zetelmolenkap van het Oost-Vlaamse type. Oorspronkelijk was de molen een korenwindgemaal met oliestampkot, nadien enkel een graanmolen. De molen bleef in gebruik tot ca 1955 en raakte daarna in verval.In 1975 werd de windmolen beschermd als monument. Een restauratie die vanaf 1979 werd uitgevoerd, verliep niet helemaal naar wens.. De molen, die in 1988 werd aangekocht door de gemeente Oosterzele, raakte de voorbije jaren weer in een bouwvallige toestand. In 2012 besliste het gemeentebestuur om de wieken voorlopig te verwijderen en de molen binnin te stutten.




De 12 en de 18km nemen vanaf de eerste splitsing de korste weg naar de rustpost in Oombergen, de 14 en 21km gaan dwars door de zandgroeven en nemen een vernieuwd stuk weg om richting Oombergen te wandelen, waar we even kennis maken met de Oombergse bossen om de rustpost te bereiken na 8km.




 de oombergse bossen.


Een en al modder.










Een grauwe hemel.












en ploeteren maar, dit was nochthans een mooi stukje natuur.










De zon kwam even een kijkje nemen.


Hier kwamen we aan in het ontmoetingscentrum van Oombergen. De 18 en 21km maakten hier een lus van 6km richting grot in Kottem.


Deze lus gaat op en neer en kregen ook veel variatie  in het parcours. Af en toe wat buien, dit kregen we ergratis bij.




Regenwolken zijn in aantocht soms met hagel.






Terug de paraplu boven.




Sommige akkers zijn al verzadigd.




Het was uitkijken waar men ging.




Na de 2°rust in Oombergen gingen we verder over Walzegem en volgen nog een stukje de Molenbeek om vanaf het Broek hetzelfde traject te volgen van de andere afstanden.






Vanaf hier kwamen alle afstanden samen en gingen richting startzaal.


Terug dreigende wolken.








Mooie wolken formatie's




Gelukkig kwamen we droog binnen.


Nog een kleine km te gaan en deze tocht zit er terug op.Rond de klok van 12u waren er al 1109 deelnemers genoteerd .

Startzaal het buurthuis de Locht in Eksel.





Na de start stapten we onmiddellijk richting Het Pijnven.




Het Pijnven is een provinciaal Domein van 934ha, dat is gelegen in de gemeenten Lommel, Hechtel-Eksel en Overpelt. Aan de zuidkant wordt het gebied begrensd door de vallei van de Grote Nete.




Het gebied bevindt zich tussen de plaatsen Kerkhoven en Eksel. Het is eigendom van de Vlaamse Overheid en wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en bos. Daarbij gaat het om een voormalige heide-en stuifzandgebeid dat vanaf 1904 werd beplant met grove den, ten behoeve van de productie van mijnhout. In dezelfde tijd werd ook te Ravels een soortelijk bosaanplant verricht. Tegenwoordig tracht men meer variatie in het eentonige bos aan te brengen, waardoor het zich geleidelijk als loofbos zal ontwikkelen. In het gebied zijn enkele heiderestanten aanwezig en een ven waaraan het bos zijn naam te danken heeft. De zwarte specht, ransuil, buizerd, sperwer, wespendief en nachtzwaluw zijn de bewoners van het bos.






Heel rustig om er te wandelen.Geniet mee van deze mooie natuur.





























terug aangekomen aan de startzaal na deze mooie lus. Eerst iets drinken en wat te eten, vooraleer we aan de volgende lus  beginnen.


De volgende lus stapten we richting militair domein, waar we ook een deel door het bos wandelden, afgewisseld met enkele verharde wandelwegen. Af en toe kregen we wat lichte motregen.




door de akkers op weg naar het domein.

























Het was vooral een rustige wandeling in het verre Limburg. Ik herkende enkele delen van deze wandeling, daar ik in 2011 de 200km van Lommel heb gewandeld.

Kerk van Ename


en zijn grotje


We volgden dit pad richting de archeologische site. Het hypermoderne gebouw ernaast (het Provinciaal Erfgoedcentrum)past geheel niet in dit project.





Hier een zicht op de site.De archeologische site bestaat uit de overblijfselen van een benedictijnen abdij en er wordt geprobeerd aan het publiek duidelijk te maken hoe de abdij was samengesteld en welk gebouw voor wat diende, en dit door de plaatselijke bordjes.








Hier stapten we voorbij de brouwerij Liefmans


Na deze brug verlieten we de Schelde


Het monument der gesneuvelden uit Edelare in de oorlog 1914-1918.


de trappen op en dwarsen de Edelareberg.


We gingen verder naar Edelare-dorp, namen de onverharde St-Martinusweg. Na een tijdje kwamen we terug bij de kleinste afstand en gingen samen tot aan onze centrale rustpost.


Mooie zichten


We wandelden verder via rustige landwegen.








Hier kwamen we aan onze rustpost, 't Berge in Volkegem. Onze teller stond hier op een kleine 7km. De grootste afstanden maakten hier een lus van ongeveer 8km.


Na een paadje komen we in Volkegem dorp en iets verder wandelen we enkele kms in het recent aangelegde Volkegembos.


We krijgen een aaneenschakeling van mooie panorama's.






Rustig om te wandelen









Hier de beroemde Holleweg, een onvervalste kasseiweg.


De holleweg wandelen we af en even nemen we de weg naar Maarke. Daarna gaat het verder richting Eikenberg die we eventjes opwaarts volgen






Hele mooie contrasten tussen wolken en landschap.


Nu wandelen we verder naar het bedevaartsoord Kerselare.


We gaan door het domein, en wat verder komen we in Boembeekstraat die we volgen tot aan de rustpost.





Na de rustpost volgen alle afstanden nu het bekende Volkegem pad, bereiken we de Kattenberg. We dwarsen deze en vanaf hier volgen we het M.Tielemanspad. De grootste afstand ga dan verder richting bos van Ename. Daar maken we een mooie lus. Wat later bereiken we het voetbalveld eb via enkele straatjes komen we terug aan onze startzaal. Geniet nog even mee.






M.Tielemanspad




Men kreeg ook de kans natuur of verhard, ik koos de natuur boven het beton.




Aangekomen aan het bos, waar we een mooie doortocht maakten.










Hier en daar wat ploeteren.















Het was een aangename wandeling in de streek rond Oudenaarde.

Het te volgen traject


Eventjes de rustposten nakijken.


De startzaal voor deze wandeling. Na de start was er al onmiddelijk een splitsing, de kleine afstand was in 2 delen, en het laatste deel ging al de andere kant weg t.o.v de rest.


Hier dwarsen we een klein speelpleintje, en namen dan direct een smal pad om onze weg verder te zetten.






Regelmatig dreigden er grijze wolken op, maar het bleef voorlopig droog. Er stond wel een krachtig wind daar tegen over.




Via rustige wandelpaden en wegen stapten we richting Wontergem, een deelgemeente van Deinze.










Mooie hoeve




Hier aangekomen in Wontergem maakten we een klein ommetje alvorens aan te komen op de rustpost.




We kregen veel dreven onder onze voeten geschoven, iets dat de wandelaar graag heeft.






Hier aangekomen op onze rustpost. We dronken er iets en het vrouwtje bleef wachten op mij, hier deed ik nog een mooie lus.


Beeld van een oud renner




Het was een mooie lus met heel veel variatie, een eindje rustige wegen en dan mooie wandelpaden.






Hier was het een beetje uitkijken op die glibberige vlonderpaden.






Een eindje langs de spoorweg








Heel rustig om te wandelen




Deze dieren staan er wat verlaten bij.






Terug dreigende wolken opkomst


Vanaf hier kregen we een heel mooi stuk om te wandelen.






De wolken bleven maar afkomen op de wandelaars, maar zonder erg.






We kregen de felle wind op kop, dit maakte het een beetje moeilijk.




Terug op vlonderpaden.












Kregen terug de kerk in zicht en we waren niet ver meer van de rustpost.




Terug aangekomen, vrouwtje zat daar nog en we aten onze boterham op en dronken er heerlijke soep bij.


Na deze vertrokken we voor het laatste deel van deze tocht. De zon was lichtjes aan het schijnen en hoopten dat het zo zou blijven.




Op onze terugweg kregen we een heel gevarieerd parcoours.






Hele mooie dreven, afgewisseld met rustige paden.




Een 1 appelboom








Het weer deed zijn uiterste best.










Nog enkele dreven te gaan alvorens men terug bij de startzaal was.








De laatste km te wandelen


Terug aangekomen zat Willy en zijn vrouw(niet deze) ons op te wachten.


Hier is ze dan onze Christiane. Het was een hele mooie wandeling, een dikke proficiat voor de parcoursbouwer.

OC Hofland






Zicht op de kerk van Ardooie








Na een 3tal km hadden we een rust bij een tuinman.


Van hieruit ging men op zoek naar het natuurdomein het Veld via rustige wandelwegen.






De zon was ook van de partij.










Aangekomen aan het domein.


Via een mooie dreef naar het domein zelf.




Het provinciaal domein 't Veld is een natuur en bosgebied van 44,3ha groot, die een aantal recreatieve voorzieningen bezit: bosleer-pad, kinderspeeltuin, wandelpaden....
Het domein beschikt over 3 vijvers waarvan er 2 voor de hengelaars zijn opengesteld. De derde vijver en omgeving wordt als natuurreservaat beheerd en kan vanuit een kijkhut geobserveerd worden.


Het was er goed wandelen in dit mooi stukje natuur.








zicht op de vijver




Net buiten het domein hadden we een 2° rustpost, terug bij een tuinman. Daar deden de grootste afstand een mooie lus via landelijke en rustige wegen. Nadien op de terugweg naar de startzaal maakte men opnieuw kennis met het domein en daarna via rustige wegen onze startzaal te bereiken













Terug van weggeweest.

Het te volgen traject.



Hier de startzaal Telex


Van bij de start verlaat de 21km het parcours van de andere afstanden, door de dorpskern onmiddellijk richting kasteel Aaishove waar ze aansluiting vinden met de andere afstanden.


De andere afstanden gaan linksaf, langs het MIK complex over het Marktplein en via het sportcomplex "De Warande" door de winkelstraat.
Op het einde verlaat de 10km en gaan ze naar het gehucht Beerken, volgen dan een stuk fietsroute 49 tot aan het Kordaalbos(een prachtig natuurreservaat van 3ha groot) naar het schilderachtige Nokere met de legendarische Nokerberg, waar er een rustpost is voorzien.




Mooie veldwegels, jammer van de mist.








Hier een mooi stukje natuur. Hier waren we op weg naar onze eerste rustpost KBO in Kruishoutem zelf.






Vandaar stapte men richting Huise via rustige wandel- en voetwegels


Rustige veldwegels






Hier komen we aan in Huise waar we in de bib een rustpost hadden. Hier maakten de 2 grootste afstanden een mooie lus.


De kerk van Huise.




Via mooie veldwegels ging de tocht verder naar Mullem en via Zingem en het Wilgenpad terug naar Huise.








Hier kwamen we aan in het schilderachtig Mullem.




Vandaar ging het verder naar Zingem.








Jammer van de mist





Hier het Wilgenpad.






Zo kwamen we voor de 2°maal aan in Huise. Na een natje en droogje trokken we nu verder naar Nokere voor onze laatste rustpost van de dag.




Een 18° eeuwse standaardmolen. De Huisekoutermolen werd oorspronkelijk opgetrokken in Waregem rond 1240. De bouwvallige molen werd in september 1971 maalvaardig hersteld te Huise door Paul Bauters befaamd auteur van schitterende molenboeken..




Van hieruit wandelde men verder richting Wannegem-Lede.






Hier de befaamde kasseien uit de ronde van Vlaanderen






Ook hier wandelden we langs een molen, waar een goed bewaarde houten staakmolen uit 1796 staat. Deze molen, de Schietchampettermolen, dankt zijn naam aan een schietgrage champetter. Men wou het gebouw overdragen uit Zuienkerke naar Wannegem. Uit protest schoot de bewuste wetsdienaar met zijn wapen op de molen. Het gebouw werd toch verplaatst in 1981 naar Wannegem.






Ook hier kregen we veel van die veld-en kerkwegels onder de voeten geschoven.



Even genieten van de rust.














We kwamen hier aan in Nokere waar we onze laatste rust kregen alvorens we terug naar Kruishoutem stapten.


prachtig kerk van Nokere


Onze rustpost in Nokere




Ons laatste echt stuk natuurdomein.




Hier nog een mooie groene dreef








Op doortocht in het Kordaalbos














Na het verlaten van dit bos begaven we ons nu op het laatste stuk richting startzaal.


De kerk van kruishoutem in zicht





Terug van een prachtig wandeling aan de rand van de Vlaamse Ardennen. Nu nog even verpozen met een natje en dan tevreden terug naar huis.

Het te volgen parcours


Zicht op de binnenkoer van het college




Op weg naar het Aalmoezenijbos





De zon was reeds vroeg van de partij








Hier gingen we het bos in, een prachtig stuk natuur.








genieten van de rust en de stilte  










mooie zichten


Hier kwamen we aan in Merelbeke, in de gebouwen van Ilvo. Het instituut voor landbouw en visserijonderzoek is een intern verzelfstandigd agentschap, opgericht bij het besluit van de Vlaamse regering van 9 december 2005. Het Ilvo behoort als wetenschappelijke instelling tot het beleidsdomein Landbouw en Visserij van de Vlaamse overheid. Het instituut is gevestigd in Melle, Merelbeke en Oostende.
Het Ilvo is onderverdeeld in 4 eenheden: de eenheid dier, eenheid plant, eenheid technologie en voeding en de eenheid lanbouw&maatschappij, die elk op hun beurt onderverdeeld zijn in onderzoeksdomeinen. Hier maakten wij een mooie lus van 8,2km via het Gentbos om nadien via landelijke paden terug hier aan te komen.


Via mooie landelijke paden gingen we op zoek naar het Gentbos.




een stukje Paris-Roubaix






Hier kwamen we aan het pad naar het Gentbos.


Het Gentbos is een bos en provinciaal domein gelegen in de gemeente Merelbeke. Het 22ha grote domein werd door het provinciebestuur
van oost-Vlaanderen in 1990 aangekocht van een adelijke familie. Samen met de gemeente Merelbeke werd een bosbeheerplan en taakverdeling opgesteld waarbij men streeft het natuurbos op een zo natuurlijke mogelijke wijze te beheren. Men kiest voor variatie in de samenstelling van de boomsoorten beuk, zomereik en es, afgewisseld met grasland.




Heerlijk om door te wandelen




Dit is genieten van de natuur.
























Hier terug aangekomen in de ILVO-gebouwen waar we een drankje en hapje nuttigden. Van hieruit stapten we dan verder terug richting Melle via landelijke wegen naar de plaatselijke brouwerij waar we aldaar een Delirium og een frisdrank aangeboden kregen.


























Kunst en vormingsatelier Het Ovenveld. Onder impuls van enkele ceramisten werd in 1988 ôp een gemeentelijk terrein, met een permanent centrum voor keramiek gestart. De infrastructuur biedt daarnaast ook ruimte aan mensen die actief zijn op het vlak van de beeldhouwkunst. Organisatorisch functioneert het kunst en vormingscentrum onder de hoede van de Heemkundige Vereniging De Gonde, die tevens ateliers en cursussen organiseert. Het kunst en vormingsatelier Het Ovenveld biedt iedereen de gelegenheid tot beeldhouwen, potten draaien, boetseren, houtsnijden en etsen. Wie zich aansluit kan een jaar lang gebruik maken van alle infrastructuur.


Mooie beelden






Op weg naar de brouwerij


Hier aangekomen in de brouwerij waar we een drankje aangeboden kregen. Dan nog een kleine km te gaan tot aan de startzaal.



Hier terug aan onze startzaal waar deze mooie wandeling vanmorgen begon. Proficiat aan Etienne voor het prachtig parcours.

We stapten vandaag het parcours van de 18km.




oude kerk van Vichte




via paadjes en aardewegen op weg naar de 1° controle








het was prima wandelweer en konden zo genieten van de wandeling










hier op weg naar de Spitaalbossen




de dreef die ons naar de bossen leidde.











deze vormden ook de grens met Oost-Vlaanderen










Terug naar de controle





Via de landelijke paadjes keerden we terug naar de startzaal.

De startzaal vanmorgen, er was heel weinig volk rond 8u





De langste afstanden stapten eerst richting het havengebied van Terneuzen.




We wandelden over rustige maar vooral veel betonwegen.



Hier ging het dwars door het havengebied, ook eens wat anders.






Het gebouw waar de brandweer vertoeft.


Net als in Komen, hier ook een ultra moderne skipiste.


Hier konden we gratis een kijkje nemen en tevens een korte film bijwonen over de aanleg van de nieuwe tunnel Terneuzen Gent.


Het informatiecentrum van deze tunnelbouw. Het was de moeite waard om even een kijkje te nemen.











Na wat info te hebben gekregen gingen we op zoek naar onze eerste rustpost, die gelegen was in het havengebied in een opleidingscentrum.
Hier moesten we een mooie lus maken ddor een heel mooi natuurdomein.

















Nog eventjes deze weg volgen


en hier kwamen we uiteindelijk aan de ingang van het natuurdomein.








Hier kreeg de natuur zijn volle vrijheid.












jammer dat we over deze hangbrug niet stapten.




hier een glimp van de molen van Axel








heel heel rustig en genieten van al dat moois dat we te zien kregen.








Hier gingen we al terug naar de rustpost. Dit is een pracht van een hoeve








zicht op die hoeve





terug aangekomen in het opleidingscentrum. Na deze moesten we een kort stukje wandelen tot aan de startzaal waar we dan nog de rest van deze wandeling gingen afwerken.


Terug op weg naar de startzaal om daar nog even te verpozen en nog het laatste deel van deze wandeling te maken.


hier dwarsten we het mooie sportcomplex van Terneuzen.














Nog even kijken naar het parcours en wegwezen.


Hier stapten we naar het hart van de binnenstad




Typische Hollandse straatjes




Enkel een toren








Hier een merkpaal van de overstroming in 1952 hoe hoog het water hier reikte.


De drukke binnenstraatjes van Terneuzen






Zicht op het stadshuis






Daarna nog een stukje wandelen over de zeedijk van de Westerschelde.


Een binnenkomend schip


Nog een 5tal min. te wandelen en we waren aan onze laatste rustpost voor vandaag.


Onze laatste rustpost. Nu nog een kleine 3 km te stappen en deze tocht zit erop.










We passeerden hier de kinderboerderij







Terug van weggeweest. Toen we op onze teller keken konden we onze ogen niet geloven. We hadden de 25km gedaan en de gps telde er 31km. In de zaal waren er verscheidene mensen die ook verbaasd waren over het parcours. Ik vond deze tocht niet mis, maar is niet zo mooi als in Axel.

De andere afstanden wandelen nog een stukje door om dan via een andere weg het natuur domein De Gavers te bereiken.




Een graspad brengt de wandelaar richting de Gavers.








De Gavers vormt de groene long van Zuid West Vlaanderen. De Gavers is een natuurgebied in Harelbeke en deels Deerlijk. Het gebied is ontstaan door grondafgravingen in het voordien vochtige weidegebied. Deze grond werd gebruikt voor de aanleg van de nabij gelegen autosnelweg E17( Kortrijk - Gent)


Tegenwoordig bestaat de Gavers uit een grote waterplas met daaromheen bossen, wandel en fietspaden. Naast het BLOSO-sportgebouw werd een oude staakmolen uit de streek heropgebouwd.






Het Westelijk deel van het Gavermeer is een permanent vogelreservaat, en wordt s'winters fors uitgebreid om de dieren optimale rust te kunnen bieden. Natuurpunt Gaverstreke neemt het beheer van de Vlinderweides(1ha bloemenrijk en insectenrijk hooiland), de villaplasjes(6ha natte weiden met ondiepe plassen) en de Oeverzwaluwenwand voor haar rekening.


Het meer wordt als wachtbekken voor drinkwater uit het Kanaal Kortrijk - Bossuit gebruikt. Rond de waterplas loopt de volledig gescheiden Gaverbeek die vervuild water naar het zuiveringsstation aan de Leie in Harelbeke brengt.




Mooi zicht op het Gavermeer.


Hier verlaten de grotere afstanden de Gavers en gaan zij op hun beurt naar de rustpost op de Arendswijk.








Na de rustpost op de Arendswijk te hebben verlaten begeven de 2 grootste afstanden zich richting Eiland om zo een eind verder te wandelen  langs het jaagpad aan de Golden River(Leie).




Heel rustig stappen langs de rivier.














De








Na een tijdje komen ze aan op de Zandberg waar ze hun volgende rustpost hebben. Daarna stappen ze verder samen tot aan de volgende splitsing waar de grootste afstand terug naar de Gavers gaan en zich bij de 6km voegen. De 18km wandelt verder naar het eindpunt langs rustige wegen.


Hier doorkruisen de 18 en de24 eerst nog een klein mooi parkje alvorens ze uiteen gaan.






Hier gaat de grootste afstand op zoek in de Gavers naar het Bezoekerscentrum.










De Koutermolen is een korenmolen en staat in het provinciaal domein de Gavers. De oorspronkelijke Koutermolen werd in de 2°helft van de 18°eeuw gebouwd. In 1892 vatte deze door onbekende oorzaak vuur, waarop hij afbrandde. August Gheysens, de molenaar van de koutermolen, kon echter vrijwel direct de Brandemolen in Deerlijk kopen, die uit elkaar genomen was om de onderdelen los te verkopen. Tijdens de Duitse bezetting in d WOI werd deze molen gesloopt om plaats te maken voor een vliegveld.
Na de oorlog kocht de zoon van August de Statiemolen, ook afkomstig uit Deerlijk, om de onherstelbaar beschadigde molen te vervangen. Met deze molen werd tot 2 jaar na de dood van de zoon in 1946 gemalen. Toen kwam de molen stil te staan. De inmiddels vervallen Koutermolen werd in december 1976 door de gemeente Harelbeke aangekocht, maar werd pas gerestaureerd nadat de provincie hem had overgekocht. In 1986 was de restauratie voltooid en werd de Koutermolen op zijn nieuwe plaats, vlakbij de oorspronkelijke locatie opnieuw in bedrijf gesteld. De molen draait regelmatig dankzij vrijwillige molenaars. De molen is sinds 1944 een monument.


De rustpost Het Bezoekerscentrum waar de 6 - 12 en de 24km er een halte houden.


Na deze laatste rust stappen de wandelaars(6-12-24) rond de molen en verlaten via een mooi pad het domein om zo verder te wandelen richting startzaal.


een trapje naar beneden om zo bij de molen te komen.


zijzicht op de Koutermolen




de beklimming naar de molen via een kasseipad


hier een zicht van bij de molen.



De dorpskerk van Stasegem bijna het eindpunt van deze rustige wandeling. Hopelijk zien we elkaar op 12 oktober op deze wandeling.

smalle wandelpaden



rustig om te wandelen













af en toe gekruid met onverharde veldwegels











onze rustpost te Tielt in het plaatselijk schooltje







regen op komst

hier kregen we wat lichte regen te verwerken

het einde is in zicht


hier op weg naar de laatste km van deze heel rustig wandeling in de streek van Tielt.

Hier met Dany en Urbain

Een laatste blik op de ontbijtzaal









Afscheid nemen van de wijnboer en zijn vrouw


Ook de inrichters namen afscheid van de wijnboer


Hier nog even onze buschauffeur Liesbeth



Ook op de bus moesten de okrasisters hun woordje zeggen.

Een mooi zicht op de Moezelvallei, bekend onder de wandelaars van Vichte-Dhron.


Foto's nemen vanop de schans.


Prachtig panorama




Enkele kozen voor de terugrit naar Dhron.




Deze afdaling hadden we ook tijdens de internationale meerdaagse voettocht. Onderweg kregen we mooie vergezichten te zien.




Hier ook eens een foto nemen van de wandelaars.


Dit was een gekend zicht op de Moezelvallei tijdens de meerdaagse. Vanaf hier was het nog zo'n 4tal km tot aan de meet.






Ergens onderweg werden we tegengehouden door de wijnboer met zijn tractor. Hier kregen we een natje aangeboden.


Hier de mensen die de rit met de tractor kozen.



Dit was een goede gelegenheid om even uit te blazen.


De tijd was om en we wandelden verder, ook de tractor reed weg, en die gingen we een aantal keren tegenkomen met...???


We stapten nu richting Piesport dwars door de wijnvelden.








Mooie gevelversiering


een kleine kapel


Op weg naar onze volgende verrassing




Hier was er een stop voorzien bij het ouderlijk huis van de wijnboer.


We kregen terug een natje aangeboden en wat later enkele belegde broodjes.


Mooie bloembak van een afgedankte sloep.


Na deze rust gingen we verder naar de volgende verrassing. Hier de kerk van Piesport, met een hele mooie binnenkant.






Na het bezoekje aan dit kerkje staken we de Moezel over en stapten nu verder naar Dhron. Onderweg kregen we regelmatig de tractor te zien



Hier kregen we wat uitleg over de wijnranken door de wijnboer zelf.






En hier werden we getrakteerd door het saunahuis "De Pallieter".


Op weg naar Dhron zagen we hier geen druiven maar wel bananen.


een wijnpers


En onze laatste verrassing van deze dag was een proeverij bij de wijnboer zelf. Hier kregen de mensen een 8tal verschillende wijntjes aangeboden en ook heerlijke versnaperingen.


De wijnboer en zijn vrouw Marlies tesamen met de Okrasisters


Ook Willy was in zijn nopjes en poseerde graag voor de lens.


Hier binnen kregen we een degelijke uitleg wat voor wijnen het waren.




En proeven maar


De sfeer zat er helemaal in en ook onze dichter Eddy ging een stukje opvoeren. Na al dat proeven was de tijd aangebroken om terug naar ons hotel te gaan, maar vooraleer we terug gingen moesten de mensen nog een proef afleggen, wie slaagde mocht met de bus mee en wie faalde ging te voet.


Hier enkele beelden van deze proef.









ook onze charmante buschauffeur werd niet gespaard. Gelukkig kneep de jury een oogje dicht zodat iedereen meekon met de bus. Terug in het hotel, ons wat verfrissen en dan ons opmaken voor het laatste avondmaal. De sfeer zat er bij sommige goed in en na het eten was het opeens heel wat stiller. Ook ik bleef niet lang meer op, want morgen was de pret voorbij. We keerden terug naar huis.

Onze chauffeur was paraat


Even een halte onderweg, hier kregen we een heel mooi zicht over Trier.




Hier een zicht over de amfitheater. Dit bouwwerk uit de 2°eeuw werd in een later stadiul in de stadsmuur opgenomen. 18000 tot 20000 bezoekers waren hier enthousiaste getuigen van bloeddoordrenkte voorstellingen en executies. Vergeet bij uw bezoek niet in de kelder onder de arena en op de bovenste rang van de kuip te gaan. Vanaf de resten van de ingangspoort lijkt de arena meer op een cirkel dan op een ovaal. Door de uitstekende akoestiek is het amfitheater zeer in trek voor openlucht manifestaties.


Hier een zicht vanf de binnentuin.




Hier een mooi zicht op de basilika(Keizerlijke Troonzaal).








Hier kregen we een woordje uitleg over het gebouw. Met een grondvlak van 67x27m en 33m hoog de grootste overdekte ruimte uit de antieken, de westelijke muur en de apsis bestaan grotendeels uit het originele metselwerk. De muren gebouwd circa 310, het dak rond 350. Een intelligent spel met het perspectief draagt tot de imponerende ruiltewerking bij. Tijdens de keurvorsten een vleugel van het Keurvorstelijk paleis, thans Lutherse kerk.


Hier een binnenzicht






Trier telt iets meer dan 105000 inw, waaronder veel Luxemburgse studenten. De heilige Eucharius is de patroonheilige van deze stad. De Romeinse monumenten, de dom en de OLV kerk zijn sinds 1986 geklasseerd als Unesco werelderfgoed.




Zicht op de OLV kerk. De Oudste gotische kerk van Duitsland door de bouwmeesters uit Lotharingen gebouwd. De kruisvormige plaategrond met 8 aansluitende kapellen suggereert een ronde kerk.


Doortje bij een Romeins wijnschip.


Hier de dom en de OLV kerk. Links is de dom, De huidige St Petrusdom van Trier beslaat een kwart van het oppervlak van de Romeinse kerk. Uit de Romeinse tijd dateren de kern van 40mx40m met zijn muren tot een hoogte van 25m en de vier wandkapitelen, de "Domstein" een overblijfsel van één van de vier monolieten uit graniet en 2 Romeinse zuilen in de Pauluskapel. In het hof tussen Dom en OLV kerk is een monoliet op ware grootte uit de resten gereconstrueerd. In het plaveisel van het domplein zijn de fundamenten van de Romeinse kerk en de doopkapel aangegeven.


Hier zijn we op de Grote Markt(Haupmarkt). De middeleeuwse markt verhuisde in 958 van de Moezeloever naar deze plaats. De aandacht wordt getrokken door het Marktkruis (958) op een hergebruikte Romeinse zuil.




Nog eens een zicht op de Grote Markt.


Hier eindigde dan ons geleid bezoek aan de Porta Nigra.


Unesco werelderfgoed, één van de grootste (29,30m hoog, 36m breed) bewaard gebleven Romeinse stadspoorten ter wereld. Blokken zandsteen tot een gewicht van 6T zijn niet met cement, maar met ijzeren haken in lood gevat, gezekerd. De naam "Zwarte Poort" werd, nadat de stadspoort tot de dubbelkerk St Simeon was omgebouwd, in 1060 voor het eerst schriftelijk vermeld. Genoemd naar een Griekse monnik Simeon, die van 1028 - 1035 in de oosttoren van de Porta Nigra als kluizenaar leefde.
Hier namen we afscheid van onze gids en kregen we 2uur de vrijheid om nog even rond te toeren in deze stad.




Zweven boven de grond, het is wel een levende persoon die hier zijn stunt aan de mensen toont.


Na onze doorpassage in de stad Trier, was het tijd om terug te keren naar Neumagen. Er stond terug een boottocht op het programma.


Terug in Neumagen, mochten we op deze boot plaats nemen. We deden een rondvaart met de Stella Noviomagi. Dit is een houten wijnschip met een lengte van bijna 18m en een breedte van 4,2m. Het bied ruimte aan 40 mensen en weegt ongeveer 14T. Twee sterke dieselmotoren zorgen voor de aandrijving. Vroeger kon men het schip met bekwame mensen roeien.


Ook de wijnboer was van de partij, want hij trakteerde ons op een wijnproeverij tijdens de rondvaart. Wederom een verrassing.






De stemming zat er bij sommige al in.




Samen met Doortje op de foto


Ook Willy en Christiane mochten deden hetzelfde.



Hier zien we heel goed de wijnvelden langs de oever van de Moezel.






Voor het eerst lieten de Okrasisters van zich horen. De helft van dit  duo begon al in verschillende talen te spreken, dat beloofde voor deze avond.


De wijnboer en zijn vrouw op de foto met het comité Vichte Dhron.



Frans kan het niet laten zijn vrouwke te pesten.


De wijnboer Michael en vrouw Marlies.


Na deze heerlijke rondvaart en wat erbij hoorde keerden we terug aan wal, nog vlug een groepsfoto en dan was het terug tijd voor ons opmaak en het avondmaal. Tot morgen