Loveldwandeling - Viggaaltocht:

Start vanuit het Emmaüsinstituut te Aalter. Men kon kiezen uit 3 afstanden. De grootste afstand ging richting Bellem, deelgemeente van Aalter, via het Loveldbos en de Kranepoel. Het was een hele rustige wandeling met heel weinig onverharde paden of wegen.

Ze hadden wel lage drank en eetprijzen. Dit is zeker een goed punt voor de wandelaars.

Kerk van Aalter





Kiosk op het plein

Oude romp



Dit is een van de weinige paadjes die we kregen.









De zon probeerde zich door het wolkendek te priemen.

gedeeltelijk geslaagd



Hier nog een paadje














hier zicht op het kanaal


























Dit was éen van de laatste wegeltjes







station van Bellem

Dit zijn wel erg goede prijzen , jammer dat je ze niet overal hebt.

Brandweertocht:

Gisteren nog gaan wandelen in Nederland, vandaag ietsjes dichter bij huis, naar Diksmuide. het was de 1°maal dat ik een wandeling maakte van de Tervaetse stappers. We vertrokken aan de brandweerkazerne van Diksmuide. Onder een bewolkte hemel ging ik van start voor 22km. Het eerste stuk ging dwars door de industriezone. Na een tiental minuten kregen we een mooi maar drassig pad te verwerken.

De brandweerkazerne

Hier kwamen we aan ons eerste pad.

Het was hier en daar wat uitkijken .









Op het einde van dit pad waren we nog enkele straten van de rustpost. We hadden dan 4.5km op onze teller staan.

Na deze rust, ging de tocht verder richting Esen.



Het ging er rustig aan toe.









Via landelijke en rustige wegen bereikten we de gemeente Esen waar onze 2°rustpost was.

Zicht op het rustige Esen




Hier was onze rustpost. Eerst iets drinken, daarna begon ik aan een lus van 6.5km om hier later een 2°maal aan te komen.



We kregen eerst enkele kerkwegels onder de voeten geschoven.

Hier dwarsten we Esenplein

De tocht ging dan over in een graspad...

die later overging in een drassig pad. Hier hadden er al enkele mensen uitgegleden.



Vanaf hier begon dan een groot deel van een mooie lus.

Gekruid met heel wat modderpaden. Geniet even mee.



Mooie verzichten

Dit hoorde er ook bij, je had geen andere keuze of er door te gaan.





we wandelden dwars door de broeken.





Het was ploeteren of verzuipen




Nog ploeteren tot aan de brug.







Hier in de broeken was het een stuk beter, daar er nog veel gras was.





We kwamen terug aan onze rustpost. Nu een stukje eten en drinken. Daarna wandelde ik terug naar het eindpunt

Ondertussen was Lora van de partij.

het slechtste was voorbij en we kregen terug rustige wegen tot aan het eindpunt.

Hier onze Willy met Christiane en Doortje.

Iemand kon de laatste niet meer de baas. Het was een bak Kapittel bruin.

Hier nog de grote baan dwarsen en nog een kleine km wandelen en deze tocht was ook voorbij.

Wintertocht:

Vandaag ging ik een wandeling maken net over de grens in Zeeland, met name Axel. Het beloofde een mooie dag te zijn. Toen we aankwamen was er al heel wat volk, we voldeden aan onze plichten, dronken nog iets en begonnen dan aan de wandeling. Het was een lussen tocht; en de 1° lus was op verkenning door een stukje polder en de buitenkant van deze gemeente.

Hier de inschrijvingszaal OC De Halle.

Eerst op verkenning richting polders, we stapten een heel eind langs de openbare weg(niet zo interessant).



We kregen weinig paadjes



zicht op Axel

Dit was het enige stukje natuur in de 1° lus.

We wandelden langs de Axelse molen.

De Axelse molen is een korenmolen en dateert van 1749. Boven de hoofdingang bevindt zich het restant van een hardstenen wapen van Zeeland in Louis XV-trant. de molen is markant gesitueerd op het voormalige bastion van Vlissingen van de vesting Axel. Deze molen was de 2° stenen molen in Zeeuwsch Vlaanderen. Hij is in het jaar 1911 van zijn wieken ontdaan. Sinds die tijd werd er machinaal gemalen in dit gebouw. Vanuit de Axelse gemeenschap is begin de jaren 80 een stichting tot behoud en restauratie van de molen opgericht. In het jaar van de voltooide restauratie, 2000, bestaat de Axelse molen precies 250j. Op zaterdagen is deze molen weer gebruikt als korenmolen voor het malen van granen.

Na deze molen te hebben verlaten stapten we nog door enkele straten tot we terug aan de rustpost waren.

We begonnen aan de 2° lus en die oogde heel wat beterschap aan. We gingen richting natuurgebied de Smitschorre en de bekende Watertoren, het herkenningspunt van Axel.



Hier zien we een deel van de Smitschorre. Dit binnengedijkte, laaggelegen schor dankt zijn naam aan de kanaalwerken uit de 60 jaren

Anno 2004 begint zich hier een natuurgebied van enige allure te ontwikkelen. Het strekt zich uit van de Smitsschorre tot de Axelse Kreek en omvat ook de Zwartenhoekse Kreek. Het totale gebied is 300ha groot.

Hier kwamen we bij de Watertoren, op een boogscheut van het natuurgebied.

De watertoren is 61m hoog en gebouwd in 1936. Het is een van de hogere watertorens in Nederland. Deze toren is op de begane grond ingericht als tentoonstellingsruimte. Hier worden in het bijzonder tentoonstellingen georganiseerd waarin de natuur centraal staat, hoewel er ook ruimte is voor kunstexposities en dergelijke. Ook is er een heemkundige tuin met waterelementen rondom de toren aangelegd. Deze toren dient ook als vertrekpunt voor natuurexcursies in de omgeving, zoals in het Axelsebos, in het bos op de Axelse vlakte en in het kunstbos.

Hier rechts namen we een mooi paadje

Ziehier onze stoere madam.


hier zicht op de heemkundige tuin.

En nu de trappen op om deze wandeling verder te zetten.

Hier nog een laatste blik op deze Watertoren.

We volgden nog een stukje pad die net naast een golfterrein ligt.



Hier een zicht op dit golfterrein. We gingen nu verder richting Kunstbos.



Een zicht op de beelden die hier verspreid staan.

We wandelden via de fietspaden door dit stukje natuur, daar de andere paden te sompig bijlagen.

Het was heel rustig om er door te wandelen.





We liepen hier nog een eindje door de Smitsschorre.

Mooi zicht op de kreek.



Hier een laatste blik op de kreek  vooraleer we terug aan onze rustpost waren. Dit was een hele mooie lus.

Nu begonnen we aan onze laatste lus en stapten eerst door enkele straatjes vooraleer we aan het bos waren.




Hier stapten we door het Axelsebos. Ook een heel mooi stuk natuur en heel rustig om er door te wandelen.







Hier onze jonge hinde(hm)

Mooie zichten over de plassen


























Ze was duidelijk in haar sas.

Nog enkele honderden  meters en deze tocht was wederom voorbij.

Scheldevalleitocht:

Vandaag reed ik naar Vurste, een gemeente bij Gavere om daar deel te nemen aan een wandeling van de Scheldestappers uit Zingem. Een beetje vries weer kon geen kwaad en het beloofde een mooie dag te worden. Vanuit de voetbalkantine begon ik aan mijn tocht. Er was direct een splitsing na de start. We stapten via rustige en landelijke wegen richting Meilegem. We kregen heel veel onverharde wegen tot aan de rustpost in Meilegem.

Zicht vanaf de start op op de kerk van Vurste.

Overal lagen de velden er wit bij, wat mooie beelden gaf.

Nogmaals zicht op de kerk.

Veel onverharde paden of wegels kwamen aan de orde.




Ook heel mooie zichten kregen we te zien.











Dit kregen we af en toe onder de voeten geschoven.


















Veel natuur, heel veel afwisseling.






















Kerk van Dikkelvenne























Aankomst te Meilegem en tevens aan onze rustpost.

In dit gebouw was onze rustpost ondergebracht.



Hier hadden we al 7km op onze teller. Na iets te hebben gedronken was het tijd om deze tocht verder te zetten.

Na het verlaten van de rustpost stapten we terug richting Dikkelvenne.




Hier een zicht op de kerk van Meilegem.



We wandelden een stukje door het kasteel "Boudries"

Het kasteel Baudries ook wel Beau-Dries of Dickelvenne genaamd, is een kasteel in Dikkelvenne. De geschiedenis van dit omwalde kasteel gaat terug tot de middeleeuwen. Het behoorde toe aan verschillende rijke families, onder meer: Marchant d'Ansembourg. In de 18°eeuw werd het huidig uitzicht bepaald, in rococo stijl. In de 19°eeuw onderging het belangrijke wijzigingen in opdracht van graaf d'Ansembourg. Het interieur is versierd met rococo-lambriseringen. Het kasteel en bijhorend park zijn beschermd en zijn af en toe open voor bezoek. Het kasteel was eigendom van graaf Louis de Lichtervelde,  die het naliet aan zijn dochter. Er wonen geen nakomelingen meer en het kasteel is te koop aangeboden.

Het kasteel ligt vlak achter de kerk.





Arme paardjes





Mooie zichten

We wandelden ook door het gehucht Hukkelgem en na een tijdje kwamen de 10km stappers bij ons. Samen gingen we richting aankomst via het domein "Borgwal".










Hier het laatste stukje onverhard van deze mooie tocht.



Hier de muur die het kasteel "Borgwal" omheind.





het kasteel Borgwal is een domein in het centrum van Vurste. Het kasteel dat zelf uit verschillende delen is gebouwd bestaat verder uit een neerhof met duiventoren(hier zicht op deze toren).

Kerstwandeling:

Start vanuit het KBO Sint Walburga gaan alle afstanden richting de Schelde. We wandelen een einde langs de Schelde en gaan de Meerspoort in. We hebben een stukje groen, volgen dit en belanden na enige tijd aan de Grote Markt. We slaan links en stappen aan de achterzijde van de St Walburgakerk.

KBO St Walburga instituut



We volgden een eindje de Schelde



De grootste 2 afstanden stapten langs en onder de spoorweg.

Hier kregen we wat zicht op de wekelijkse markt en verlieten die aan de achterzijde van de St Walburgakerk.

De collegiale St Walburgakerk is toegewijd aan Walburga, de patrones van de stad Oudenaarde. De achterkant van deze kerk paalt aan de Grote Markt. De toren van deze kerk is 88m hoog en vormt een duidelijk herkenningspunt tot ver in de omgeving.



We vervolgen onze weg via een vernieuwd paadje en wandelen richting het Spei.



Hier gaan we een stukje door het Spei

Na dit stukje groen zetten we onze tocht verder en gaan op zoek naar de rustpost in Leupegem.

Na iets te hebben gedronken verlaten we Leupegem en stappen verder richting Edelare. Net voor de beklimming, verlaten de 7en 11km en die gaan terug richting startzaal.



De grootste afstand beklimt het overbekend voetpad tot aan de Ardennendreef, gaan rechtsaf en stappen verder naar Edelare kerk.

Onderweg kregen we enkele mooie vergezichten








Doortje was heel flink vandaag.

Nog een paar mooie zichten.





Hier bereikten wij het kerkje van Edelare.

Dit moeten we zien.

En inderdaad het was een hele mooie kerststal.

Hier een zicht op Oudenaarde. We begonnenmet de afdaling van de Edelareberg

We dwarsen de Edelarebaan en volgen het St Martinusstraatje.

Monument van de gesneuvelden



Hier stappen we terug een eindje langs de Schelde tot aan de voetgangersbrug.

We steken de brug over , en wat later dwarsen we de Aalstbaan bereiken we de jachthaven. Nu wandelen we verder naar het Liedtspark.

Hier stappen we een klein stukje door.








Via de Einestraat belanden we terug op de kerstmarkt.

Hier zien we enkele mooie gevels

en komen we terug aan de St Walburgakerk.

Nog een kleine doorsteek

nogmaals de hoofdkerk. Van de vroeggotische kerk, waarvan de bouwwerken aanvingen in de 1°helft van de 12°eeuw, rest nu nog slechts het koor in Doornikse kalksteen. In de 15°eeuw werd beslist de kerk te herbouwen in Brabantse gotiek. Boven de gotische toren bevindt zich een barokke kap uit 1620, uitgewerkt door de Oudenaardse kunstenaar en architect Simon de Pape. Oudenaarde werd een middelgrote stad met 5737 inwoners in 1458. De stad gaf zich een nieuw uitzicht, haar nieuwe rang waardig, met de Sint Walburgakerk. Dat de plannen voor deze kerk slechts voor een derde gerealiseerd werden, illustreert de Oudenaardse overmoed tijdens deze grootse periode.

Op het einde naar links en we komen zo terug aan onze startzaal.

Putje wintertocht:

Vandaag reed ik naar Doomkerke. Daar was er een wandeling van de molenstappers uit Ruiselede. Vandaag stond de natuur centraal. We kregen bossen, mooie dreven en veel private stukken. We wandelden rond en in de Gemeentebossen, bossen van Maria-Aalter en Predikherenbossen. Een hele mooie wintertocht met op het laatste een ferme bui.

Herdenkingstocht:

Start vanuit zaal Oud Gemeentehuis te Zwijnaarde. Een rustige wandeling, gekruid met mooie paadjes, we doorkruisten de Scheldemeersen op weg naar en door het landelijke Zevergem.

Start vanuit het KAHO Sint-lieven.


Alle afstanden starten richting het Oud Sint Elisabethbegijnhof. In 1242 stichtte gravin Johanna van Constantinopel dit begijnhof, en groeide uit tot een begijnhofstad bestaande uit een kerk, de infirmerie en kapel.


Leuk om daar eens door te wandelen.






De tocht gaat verder naar de Rabotstraat




Door het parkje door, via het Gewag verder richting Burgstraat.


We komen voorbij het Gravensteen.


Het Gravensteen werd gebouwd in de 9°eeuw door Graaf Boudewijn I als bescherming tegen de Noormannen. De grote toren(Donjon) dateert van de 11° eeuw. Het slot kreeg achtereenvolgens volgende bestemmingen: zetel van Raad van Vlaandereen, gevangenis en katoenspinnerij. In 1894 werd het gerestaureerd.






Via heel kleine steegjes krijg men steeds mooie zichten op de Gentse binnenstad






Hier nog bekend volk op deze wandeling.




De wandeling wordt verder gezet naar Koren en Graslei.




Er was al heel wat volk op de been. De verwarmde terrasjes trokken de toeristen aan.






Hier een gehuwd koppeltje.




Heel veel mooie gevels en gebouwen









Dit vind ik leuk om door te wandelen.




Hier zijn we aangekomen aan het Zuid. We wandelen via het Zuidpark verder richting Lange Violettestraat


Hier een zicht op de Bibliotheek.






Enkele jongeren waagden zich aan koordwandelen in het Zuidpark.


Hier waren we opweg naar het klein begijnhof.


Voor ons de toegangspoort naar dit klein begijnhof.


Het klein begijnhof OLV ter Hoyen, hier zouden ooit 300 begijntjes gewoond hebben. Hier in het begijnhof liggen de kerk(1658 met barokke voorgevel uit 1720) en weide(voorheen kerkhof) centraal.


In 1998 werd het begijnhof, samen met 12 andere begijnhoven, door de UNESCO erkend als "werelderfgoed". Vandaag de dag kan je er vooral tot rust komen in het centrum van de stad.


We wandelen verder door het begijnhof tot de hoofdingang.


Zicht op de kerk








Hier bereiken we de hoofdingang en slaan linksaf en zetten de tocht verder richting ST-Anna. Na een tijdje komen we aan onze rustpost.


Hier onze rustpost Sint Bavo. Na de rustpost te hebben verlaten gaan we nu op zoek naar het feeërieke gedeelte van de stad.




Hier komen we aan op het oudste plein van Gent "De Korenmarkt".




Hier was het drummen om onze weg verder te zetten.


Het was onze ogen de kost te geven wat hier te beleven was.


Hele mooie versiering.








Eventjes een foto bij de ijsbeer.








Hier kwamen we voorbij Dulle Griet en de Vrijdagmarkt. Het kanon werd gemaakt in 1431 en werd gebruikt in de strijd tegen de Spanjaarden







Nu nog wat gekronkel door enkele gezellige plaatsjes, met onder andere het Patershol, wandelen we verder richting Augustijnenkaai. Via de keizerlijke brug der Geneugte gaat we verder naar het Prinsenhof. Na het oversteken van de Begijnhoflaan, bereiken we terug onze startzaal. Het was een hele mooie tocht. Eerst nog iets drinken vooraleer we terug naar huis reden.

Hier het Atheneum waar de wandeling start.


Putjeskapel waar de grootste afstand voorbij komt. De OLV van Putkapel staat aan de Condedreef in Kortrijk. Volgens de legende werd de kapel opgericht door een Franse soldaat. In 1791 werd de bouwvallige kapel, heropgebouwd door een ontwerp van Jean -Baptist Casaer. In 1974 werd de witgekalkte, bakstenen kapel beschermd als monument. In 1989-1991 werd ze gerestaureerd.


Hier wandelen we door Hoogmosscherdreef die uitmondt in Hoogmosscher




We wandelen door hele mooie dreven.


Hier staan hele grote huizen.


Na deze mooie wijk te hebben verlaten stappen we verder richting St-Rochus.




Dit is de St Rochus kerk. De Sint Rochuskerk bevindt zich in de Doorniksewijk. De kerk is exemplarisch voor de neogotiek en werd gebouwd tussen 1863 en 1870. De westtoren werd in 1875 tegen de kerk aangebouwd en heeft een spits met flankerende torentjes. De inwijding van de St Rochuskerk vond plaats in 1884. De kerk is opgenomen in de inventaris van het onroerend erfgoed en is opgedragen aan Rochus van Montpellier.


Hier zicht op het Volksplein




Hier op de veemarkt komen we samen met de kleinere afstand en wandelen tot aan onze rustpost.
De Veemarkt is een marktplein dat zich in de historische binnenstad van Kortrijk bevindt. Omwille van het vee dat er reeds eeuwen verhandeld werd en het slachthuis dat er tot midden 1990 stond, staat dit plein nog steeds bekend als de Koeienmarkt. Het plein ontstond na het slopen van de groentenhallen. Het rechthoekig plein is gesitueerd tussen de St Janslaan/Wijngaardstraat(waar zich een hoofdingang van het wandelcentrum K bevindt) en de Groeningelaan. In het laatste decennium van de 20°eeuw werd onder dit plein een ondergrondse parkeergarage met 6 verdiepingen aangelegd. Tegenwoordig is dit plein autovrij en zijn er diverse cafés met terrassen.


We verlaten de Veemarkt komen zo aan het Groeningemonument aan. Het Groeningemonument is een herdenkingsmonument in de stad. Het vergulde beeldhouwwerk werd opgericht naar aanleiding van de 600° verjaardag van de Guldensporenslag en bevindt zich in het Groeningepark waar in de middeleeuwen het Groeningeveld lag. Het beeld is van de hand van Godfried Devreese. Het beeld stelt de Maagd van Vlaanderen voor die met haar ene hand een speer in de richting van het overwonnen Frankrijk houdt, en met haar andere hand de fiere Vlaamse leeuw, die de boeien verbroken heeft ,vasthoudt.


Hier de Gulden Sporen


Ondertussen zijn we aan de rustpost aangekomen. Na iets te hebben gedronken zetten we onze tocht verder.


Hier gaan we door de Groeningepoort en wandelen we verder door het Groeningepark.


Na deze doortocht begeven we ons richting Houtmarkt.


Hier stond vroeger het  ST Niklaas ziekenhuis, dit is nog een restant ervan.


We komen hier aan de ingang van het Begijnhofpark.




Het Begijnhofpark is een park in het centrum van Kortrijk. Dit stadspark van ongeveer 1ha groot ligt in de historische binnenstad tussen de Houtmarkt en de Groeningestraat. Het grootste deel van het park hoorde vroeger bij de tuinen van de Groeningeabdij en van het rusthuis Sint-Vincentius. De laatste bewoners van deze abdij waren de Arme Klaren. Doordat het voorheen een tuin was, is het park nu nog steeds volledig ommuurd, met drie verschillende toegangswegen. Van de originele structuur van het park resten nu alleen nog de oude scheidingsmuur met zijn drie gemetselde poorten, een klein kapelletje en enkele waardevolle bomen.




Zicht op de St Maartenskerk


Hier een mooi zicht op de OLV kerk.


Na het verlaten van dit mooie park begeven we ons naar het Vandaeleplein waar er een mini Kerstmarkt staat en gaan zo richting Begijnhof.




Nog een mooi zicht op de St Maartenskerk



Hier gaan we het Begijnhof binnen. Momenteel zijn er werken aan de gang en kunnen we het niet volledig bezoeken.




Het Begijnhof in Kortrijk werd in 1238 door Johanna van Constantinopel gesticht. Het gaaf bewaard middeleeuwse stadsdeel is een combinatie van een pleinbegijnhof en een straatbegijnhof(0,7ha groot). Sinds 2 december 1998 behoort het Kortrijkse begijnhof tot het cultureel en natuurlijk werelderfgoed van de Unesco als onderdeel van de groepsinschrijving van Vlaamse begijnhoven. Het allerlaatste begijntje ter wereld was Marcella Pattyn(geboren in 1920), die woonde tot 1960 in het begijnhof van Gent. De laatste jaren verbleef ze echter in een verzorgingstehuis in Kortrijk. Ze overleed op 14 april 2013 in haar slaap. Naar haar werd een standbeeld gemaakt dat nog steeds te bezichtigen is in het begijnhof.
Na het begijnhof te hebben verlaten gaan beide afstanden richting Grote Markt waar de wandelaars het Belfort kunnen bezichtigen.



Het Belfort van Kortrijk, of de Halletoren, staat op de Grote Markt. De Belforttoren maakte deel uit van de middeleeuwse"oude" of kleine"Lakenhalle" die dateert van 1411. De toren is sinds 4 december 1999 opgenomen in de Unesco Werelderfgoedlijst als onderdeel van de Belforten in België en Frankrijk die als groep zijn opgenomen.
Tijdens de 2°WO werd de halletoren grotendeels gespaard tijdens de talrijke bombardementen die een groot deel  van de binnenstad in puin legden. De toren werd vanaf de jaren 1950 gerestaureerd en kreeg hierbij zijn oude praal terug onder meer de nieuwe jaquemants Manten en Kalle op de torenspits werden teruggeplaatst. Bovenop de toren van het belfort troont een verguld beeld van de Romeinse god Mercurius, de god van de handel,die er sinds 1712 als windwijzer dienst doet.


Zicht op de Grote Markt. Na het verlaten van het Belfort gaan we links verder richting crypte(ook te bezichtigen), die gelegen is op de hoek van de Grote Markt en Doorniksewijk. We wandelen dan verder naar het Schouwburgplein waar er een winterfoor staat.


Dit is te zien aan het Belfort.


Zicht op ST.Maartenskerk van de Grote Markt.


Zijzicht van de halletoren of belfort.




Hier stappen we door de winterfoor.







Zicht op de Schouwburg




We wandelen voorbij het stadshuis en komen zo terug aan de Grote Markt. Nu wandelen we verder naar OLV kerk.





De OLV kerk ligt in de historische binnenstad. De kerk , die vroeger deel uitmaakte van het grafelijke domein, is op heden een van de oudste gebouwen van de stad en is een beschermd monument. De kerk speelde een belangrijke rol in de geschiedenis van het graafschap Vlaanderen. Ze lag binnen het grafelijk domein van Kortrijk dat, op uitzondering van het deel dat aan de Leie lag, volledig ommuurd en omwald was. Ze maakte zo deel uit van een burcht met een oppervlakte van 1ha.


Zijzicht van de OLV-kerk






Een beeld van Guido Gezelle. Nu gaan we naar de Broeltorens waar we een gratis jenever aangeboden krijgen van onze sponsor Argenta.


Hier het rijksarchief van Kortrijk. Nog een 100tal meters te wandelen en komen aan onze wel bekende Broeltorens.


De Broeltorens zijn 2 torens en bevinden zich langs de Broelkaai en Verzetskaai. De beide torens met een brug over de rivier de Leie dateren uit de middeleeuwen en zijn een beschermd monument. De torens vormen één van de belangrijkste bezienswaardigheden en iconen van de stad en zijn samen met de Artillerietoren de enige overblijfselen van de middeleeuwse stadswallen omheen de oude stad. De naam broel verwijst naar bruul, een afgebakend stuk land, meestal braakliggend of moerassig. De torens zijn een overblijfsel van de middeleeuwse stadsomwalling die tijdens verscheidene bezettingen en oorlogen verwoest werden. Ze zijn opgetrokken uit kalk en zandsteen.


De oudste toren, de zuidelijke 'Speytorre of Blauwe toren', werd samen met de broelbrug gebouwd in 1385 om het verkeer op de Leie te controleren. De andere toren'Inghelburghtorre' dateert uit 1415 en diende als wapenopslagplaats.


Na onze jenever stappen we verder langs het Guido Gezellepad en laten de broeltorens achter ons.



Nog een laatste blik op deze mooie torens.





Hier steken we de Leie over via een houten brugje en hebben een kijk op de Kortrijkse jachthaven. Nu gaan we over de parking en bereiken zo de Collegebrug of de Swaffelbrug.


De collegebrug is een pyloonbrug in het centrum van Kortrijk. De brug overspant de rivier de Leie en verbindt de Diksmuidekaai met de Ijzerkaai. De slanke voet-en fietsbrug is een technisch staaltje vernuft daar ze volledig opgehangen is aan slechts 2 schuin geplaatste pylonen. Ze werd ontworpen door Laurent Ney in samenwerking met SUM Project en kenmerkt zich door zijn opvallende zigzagvorm. Deze brug hangt slechts aan 2 masten en overspant hierbij een totale lengte van 203m. Door de steeds wisselende positie van de hoofdkabels die de brug dragen, ontstaat een brugdek met een variabele driehoekige sectie. Deze sectie is dermate uniek dat ze met windtunnelproeven werd getest op haar stabiliteit.






Mooie zichten vanop deze brug.




Aan het einde van deze brug splitsen de beide afstanden. De kleinste gaan rechtdoor en vervolgen hun weg via de kaaien richting startzaal. De 13km gaat linksaf en wandelen verder richting Albertpark.


Hier op weg naar het Albertpark. Hier voor ons zien we een 100jarige vleugelnootboom.


Het Albertpark met het standbeeld van Leopold III op zijn paard


We verlaten dit park en gaan nu verder naar het volgende park.


Hier komen we aan het Astridpark. het park dankt zijn naam aan het bezoek dat Koningin Astrid op 5 april 1935 aan Kortrijk bracht. Maar het eigenlijk park bestaat al langer.





De stadsarchitect Victor moulart ontwierp er in 1906 al het 1°deel van. Op 14 juni 1931 werd in de Franse tuin een monument onthuld ter ere van burgemeester August Teynaert.




Twee halfronde overkapte en lommerijke loofgangen van Amerikaanse linde flankeren de hoofdingangen. Het park werd ook recent uitgebreid met een vernieuwd minigolfterrein en speeltuigen voor kinderen.




We wandelen tot het einde van dit mooie park en belanden aan de Mosselbank. Hier komen we dan aan de Menenpoort(kruispunt), steken die over gaan de Leieboorden opzoeken.


Hier gaan we rechtsaf en stappen naar de Lambrechtbrug. Links zien we de vernieuwde Noordbrug




Hier nemen we de trappen onder de brug,  stappen we over de Leie,om dan opnieuw de trappen te nemen langs de andere kant.




Na de afdaling, gaan we linksaf en volgen een stuk langs de Leie. Dit stuk is niet verlicht en een zaklamp is geen overbodige luxe.




Na een tijdje slaan we linksaf en volgen we een pad tot aan de Vlaamse Hoge school. Daarna gaan we richting Magdalenabad en wandelen we het laatste stukje door het Magdalenapark.


Hier het Magdalenapark.


We verlaten het park en komen zo dichter bij onze startzaal. Nu nog onder de tunnel en aan de volgende rotonde gaan we rechtsaf en komen zo terug aan onze zaal.



Hier terug aan de startzaal.Hopelijk blijf het droog op 30december, zodat de wandelaars er een prachtige tocht krijgen.

Het te volgen traject.


We starten vanuit de Parochiezaal, onder de vleugels van de Sint Radegundiskerk stappen alle afstanden over de brug van het schipdonk kanaal naar het gehucht Overbroek.







Nadat de kleinste afstand ons had verlaten, stapten wij richting nieuwe doorgang onder het spoor, en wandelden we verder richting Hansbeke. We kregen een wisselend parcours.




Hier en daar wat opkomende mist die mooie plaatjes liet schieten.




Even een kijkje nemen in dit mooi kapelletje.


Hier zijn we aangekomen in Hansbeke. Dit is de Sint Petrus en pauluskerk van Hansbeke. Gerestaureerd onder leiding van Architect Valentin Vaerwyck in 1922+1923. De toren kreeg toen zijn huidige spits. De kerk is beschermd sinds 1981.


Onze centrale rustpost in het klooster van Hansbeke. De grootste afstand kwam hier 3x voorbij. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan onze 1°lus van 6,5km. We gingen op verkenning door het gehucht Kramenhoek.


Eerst stapten we eindje langs de grote weg om vervolgens links af te slaan en we wandelden dan tussen de velden.




Hier was het rustig om te wandelen.






Hier een mooie dreef ter afwisseling.


Terug langs velden en akkers




In de verte zagen we terug de kerktoren van Hansbeke




Nog eventjes een kapelletje op de gevoelige plaat vastleggen alvorens de rustpost voor de 2° maal te bereiken.






mooie gerestaureerde hoeve.


























Na de 2°lus begonnen we aan de 3°lus en stappen naar de spildoorn.


Nog eens een zicht op de kerk van Hansbeke


Dit was de mooiste lus van alle drie.


We lieten Hansbeke achterons en liepen een eindje langs de drukke spoorlijn kust - Brussel.




Hier Doortje aan het spelen met de blaadjes van de bomen.






Hier komen we voorbij het Kasteel van Hansbeke. De geschiedenis van dit kasteel gaat ver terug. De toenmalige burcht wordt in de 14° en 15° eeuw herhaaldelijk vermeld bij vernielingen. De ruïnes van het kasteel werden in 1766-67 verwijderd en in 1790 werd het classicistisch heropgebouwd. In 1887 werd graaf de Bousies, later graaf de Bousies-Borluut, eigenaar. Dat verklaart meteen een andere naam 'Kasteel de Bousies- Borluut'. In de tuin bevindt zich nog een 16° eeuwse duiventil. In 1985 sloeg het noodlot nogeens toe onder de vorm van brand. Daarna werd het kasteel gedeeltelijk heropgebouwd.


Even later zijn we terug aan de rustpost. Na deze te hebben verlaten begonnen we aan het laatste stuk van deze tocht.














Die kwam even neuzen.










Samen met de 9 en 15km stappers vatten we, via het natuurgebied Voorde, de terugweg aan.












Hier zag ik voor het eerst boerenkool.
Toen we terug aan de startzaal waren was de Sint en zijn knecht aanwezig in de zaal en iedere wandelaar kreeg wat lekkers uit de mand van zwarte piet. Het was een rustige en mooie wandeltocht.

De Sint Martinus kerk van Schelderode is toegewijd aan Martinus van Tours. In de 14° eeuw stond al een kerkgebouw op deze plek met één beuk waarvan het noordelijk transept is bewaard. De vieringtoren is één eeuw jonger. Het schip van de kerk werd in de 18° eeuw verbouwd. In 1885 vatte de kerk brand, veroorzaakt door een vuurwerk ter gelegenheid van een huwelijk in het naburige kasteel Ten Dale. Een beeldengroep en een schilderij, beide 16°eeuws, tonen fragmenten uit het leven van Martinus van Tours.




rustige wandelwegen


De Schelderomolen

De Schelderomolen is een beltmolen in de deelgemeente Schelderode. Ze wordt ook Witte Wachter genoemd. Op deze plek werd in de 17°eeuw een houten standerdmolen gebouwd die in 1907 vervangen werd door de huidige bovenkruier waarvan enkel de kap via het kruien op gietijzeren wielen naar de wind kan worden gedraaid. De nieuwe molen werd opgetrokken in schurren,zeer harde gebakken Scheldesteen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog deed ze dienst als militair hospitaal. In 1989 werd de molen door de gemeente Merelbeke aangekocht, beschermd als monument in 1991 en terug maalvaardig gemaakt in 1994. Het gevlucht heeft een diameter van 23m, de top staat 17m boven de begane grond. De molen is nog steeds maalvaardig, zowel op windkracht als elektriciteit.




Tot aan de rustpost was deze tocht heel gevarieerd.




mooi stukje natuur.




Hier op weg naar de rustpost.


Na de rust hadden we een lus van 6.5km, het eerste gedeelte ging via wijken en het laatste ging richting Kwenenbroek.


een mooi oud boskapeltje







Dit is een vrij jong bos, heel mooi om er door te wandelen.



Hier de ingang van het mooi domein. Geniet even mee.


















Terug aangekomen aan de rustpost bij het plaatselijk kerkje.




Nu stapten we onze laatste kilometers via rustige paden en langs de oude scheldearmen.










Doortje en Anita


































We hebben genoten van deze rustige herfstwandeling.

Het parcours(was iets langer)


Het parochiecentrum.


Alle afstanden vertrekken langs de Pastorieberg en de kerk om even later zicht te krijgen op de te restaureren Guillotine Molen. De 10km en de grootste afstand maakten eerst een los rond Balegem om terug aan te komen in de startzaal.






Een verlaten bankstel, het was even gestopt met regenen.




De wolken dreigden wel, maar voorlopig bleef het droog.


Terug van onze lus, met de kerk in het zicht.


Hier gaan we richting Guillotine molen, wandelen langs de Berg naar het gelijknamige bosje en stappen langs de Balegemse zandgroeven.






De Guillotine molen (Grote Kucher).
De Guillotine molen, op de hoek van de Molenstraat en de Bergstraatin Balegem, is ook gekend als de Grote Kucher, Molen Ten Berg of Stenen Molen. De windmolen werd in 1798 gebouwd, in opdracht van de Balegemse brouwer Jean Baptiste Platteau. In hetzelfde jaar gebeurde een dodelijk ongeval op de molen, een voorval waaraan de molen sindsdien zijn lugubere bijnaam dankt.
De bakstenen bergmolen van het bovenkruierstype heeft een brede basis met een sterk konische kuip en een grote overstekende zetelmolenkap van het Oost-Vlaamse type. Oorspronkelijk was de molen een korenwindgemaal met oliestampkot, nadien enkel een graanmolen. De molen bleef in gebruik tot ca 1955 en raakte daarna in verval.In 1975 werd de windmolen beschermd als monument. Een restauratie die vanaf 1979 werd uitgevoerd, verliep niet helemaal naar wens.. De molen, die in 1988 werd aangekocht door de gemeente Oosterzele, raakte de voorbije jaren weer in een bouwvallige toestand. In 2012 besliste het gemeentebestuur om de wieken voorlopig te verwijderen en de molen binnin te stutten.




De 12 en de 18km nemen vanaf de eerste splitsing de korste weg naar de rustpost in Oombergen, de 14 en 21km gaan dwars door de zandgroeven en nemen een vernieuwd stuk weg om richting Oombergen te wandelen, waar we even kennis maken met de Oombergse bossen om de rustpost te bereiken na 8km.




 de oombergse bossen.


Een en al modder.










Een grauwe hemel.












en ploeteren maar, dit was nochthans een mooi stukje natuur.










De zon kwam even een kijkje nemen.


Hier kwamen we aan in het ontmoetingscentrum van Oombergen. De 18 en 21km maakten hier een lus van 6km richting grot in Kottem.


Deze lus gaat op en neer en kregen ook veel variatie  in het parcours. Af en toe wat buien, dit kregen we ergratis bij.




Regenwolken zijn in aantocht soms met hagel.






Terug de paraplu boven.




Sommige akkers zijn al verzadigd.




Het was uitkijken waar men ging.




Na de 2°rust in Oombergen gingen we verder over Walzegem en volgen nog een stukje de Molenbeek om vanaf het Broek hetzelfde traject te volgen van de andere afstanden.






Vanaf hier kwamen alle afstanden samen en gingen richting startzaal.


Terug dreigende wolken.








Mooie wolken formatie's




Gelukkig kwamen we droog binnen.


Nog een kleine km te gaan en deze tocht zit er terug op.Rond de klok van 12u waren er al 1109 deelnemers genoteerd .

Startzaal het buurthuis de Locht in Eksel.





Na de start stapten we onmiddellijk richting Het Pijnven.




Het Pijnven is een provinciaal Domein van 934ha, dat is gelegen in de gemeenten Lommel, Hechtel-Eksel en Overpelt. Aan de zuidkant wordt het gebied begrensd door de vallei van de Grote Nete.




Het gebied bevindt zich tussen de plaatsen Kerkhoven en Eksel. Het is eigendom van de Vlaamse Overheid en wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en bos. Daarbij gaat het om een voormalige heide-en stuifzandgebeid dat vanaf 1904 werd beplant met grove den, ten behoeve van de productie van mijnhout. In dezelfde tijd werd ook te Ravels een soortelijk bosaanplant verricht. Tegenwoordig tracht men meer variatie in het eentonige bos aan te brengen, waardoor het zich geleidelijk als loofbos zal ontwikkelen. In het gebied zijn enkele heiderestanten aanwezig en een ven waaraan het bos zijn naam te danken heeft. De zwarte specht, ransuil, buizerd, sperwer, wespendief en nachtzwaluw zijn de bewoners van het bos.






Heel rustig om er te wandelen.Geniet mee van deze mooie natuur.





























terug aangekomen aan de startzaal na deze mooie lus. Eerst iets drinken en wat te eten, vooraleer we aan de volgende lus  beginnen.


De volgende lus stapten we richting militair domein, waar we ook een deel door het bos wandelden, afgewisseld met enkele verharde wandelwegen. Af en toe kregen we wat lichte motregen.




door de akkers op weg naar het domein.

























Het was vooral een rustige wandeling in het verre Limburg. Ik herkende enkele delen van deze wandeling, daar ik in 2011 de 200km van Lommel heb gewandeld.

Kerk van Ename


en zijn grotje


We volgden dit pad richting de archeologische site. Het hypermoderne gebouw ernaast (het Provinciaal Erfgoedcentrum)past geheel niet in dit project.





Hier een zicht op de site.De archeologische site bestaat uit de overblijfselen van een benedictijnen abdij en er wordt geprobeerd aan het publiek duidelijk te maken hoe de abdij was samengesteld en welk gebouw voor wat diende, en dit door de plaatselijke bordjes.








Hier stapten we voorbij de brouwerij Liefmans


Na deze brug verlieten we de Schelde


Het monument der gesneuvelden uit Edelare in de oorlog 1914-1918.


de trappen op en dwarsen de Edelareberg.


We gingen verder naar Edelare-dorp, namen de onverharde St-Martinusweg. Na een tijdje kwamen we terug bij de kleinste afstand en gingen samen tot aan onze centrale rustpost.


Mooie zichten


We wandelden verder via rustige landwegen.








Hier kwamen we aan onze rustpost, 't Berge in Volkegem. Onze teller stond hier op een kleine 7km. De grootste afstanden maakten hier een lus van ongeveer 8km.


Na een paadje komen we in Volkegem dorp en iets verder wandelen we enkele kms in het recent aangelegde Volkegembos.


We krijgen een aaneenschakeling van mooie panorama's.






Rustig om te wandelen









Hier de beroemde Holleweg, een onvervalste kasseiweg.


De holleweg wandelen we af en even nemen we de weg naar Maarke. Daarna gaat het verder richting Eikenberg die we eventjes opwaarts volgen






Hele mooie contrasten tussen wolken en landschap.


Nu wandelen we verder naar het bedevaartsoord Kerselare.


We gaan door het domein, en wat verder komen we in Boembeekstraat die we volgen tot aan de rustpost.





Na de rustpost volgen alle afstanden nu het bekende Volkegem pad, bereiken we de Kattenberg. We dwarsen deze en vanaf hier volgen we het M.Tielemanspad. De grootste afstand ga dan verder richting bos van Ename. Daar maken we een mooie lus. Wat later bereiken we het voetbalveld eb via enkele straatjes komen we terug aan onze startzaal. Geniet nog even mee.






M.Tielemanspad




Men kreeg ook de kans natuur of verhard, ik koos de natuur boven het beton.




Aangekomen aan het bos, waar we een mooie doortocht maakten.










Hier en daar wat ploeteren.















Het was een aangename wandeling in de streek rond Oudenaarde.

Het te volgen traject


Eventjes de rustposten nakijken.


De startzaal voor deze wandeling. Na de start was er al onmiddelijk een splitsing, de kleine afstand was in 2 delen, en het laatste deel ging al de andere kant weg t.o.v de rest.


Hier dwarsen we een klein speelpleintje, en namen dan direct een smal pad om onze weg verder te zetten.






Regelmatig dreigden er grijze wolken op, maar het bleef voorlopig droog. Er stond wel een krachtig wind daar tegen over.




Via rustige wandelpaden en wegen stapten we richting Wontergem, een deelgemeente van Deinze.










Mooie hoeve




Hier aangekomen in Wontergem maakten we een klein ommetje alvorens aan te komen op de rustpost.




We kregen veel dreven onder onze voeten geschoven, iets dat de wandelaar graag heeft.






Hier aangekomen op onze rustpost. We dronken er iets en het vrouwtje bleef wachten op mij, hier deed ik nog een mooie lus.


Beeld van een oud renner




Het was een mooie lus met heel veel variatie, een eindje rustige wegen en dan mooie wandelpaden.






Hier was het een beetje uitkijken op die glibberige vlonderpaden.






Een eindje langs de spoorweg








Heel rustig om te wandelen




Deze dieren staan er wat verlaten bij.






Terug dreigende wolken opkomst


Vanaf hier kregen we een heel mooi stuk om te wandelen.






De wolken bleven maar afkomen op de wandelaars, maar zonder erg.






We kregen de felle wind op kop, dit maakte het een beetje moeilijk.




Terug op vlonderpaden.












Kregen terug de kerk in zicht en we waren niet ver meer van de rustpost.




Terug aangekomen, vrouwtje zat daar nog en we aten onze boterham op en dronken er heerlijke soep bij.


Na deze vertrokken we voor het laatste deel van deze tocht. De zon was lichtjes aan het schijnen en hoopten dat het zo zou blijven.




Op onze terugweg kregen we een heel gevarieerd parcoours.






Hele mooie dreven, afgewisseld met rustige paden.




Een 1 appelboom








Het weer deed zijn uiterste best.










Nog enkele dreven te gaan alvorens men terug bij de startzaal was.








De laatste km te wandelen


Terug aangekomen zat Willy en zijn vrouw(niet deze) ons op te wachten.


Hier is ze dan onze Christiane. Het was een hele mooie wandeling, een dikke proficiat voor de parcoursbouwer.

OC Hofland






Zicht op de kerk van Ardooie








Na een 3tal km hadden we een rust bij een tuinman.


Van hieruit ging men op zoek naar het natuurdomein het Veld via rustige wandelwegen.






De zon was ook van de partij.










Aangekomen aan het domein.


Via een mooie dreef naar het domein zelf.




Het provinciaal domein 't Veld is een natuur en bosgebied van 44,3ha groot, die een aantal recreatieve voorzieningen bezit: bosleer-pad, kinderspeeltuin, wandelpaden....
Het domein beschikt over 3 vijvers waarvan er 2 voor de hengelaars zijn opengesteld. De derde vijver en omgeving wordt als natuurreservaat beheerd en kan vanuit een kijkhut geobserveerd worden.


Het was er goed wandelen in dit mooi stukje natuur.








zicht op de vijver




Net buiten het domein hadden we een 2° rustpost, terug bij een tuinman. Daar deden de grootste afstand een mooie lus via landelijke en rustige wegen. Nadien op de terugweg naar de startzaal maakte men opnieuw kennis met het domein en daarna via rustige wegen onze startzaal te bereiken













Terug van weggeweest.

Het te volgen traject.



Hier de startzaal Telex


Van bij de start verlaat de 21km het parcours van de andere afstanden, door de dorpskern onmiddellijk richting kasteel Aaishove waar ze aansluiting vinden met de andere afstanden.


De andere afstanden gaan linksaf, langs het MIK complex over het Marktplein en via het sportcomplex "De Warande" door de winkelstraat.
Op het einde verlaat de 10km en gaan ze naar het gehucht Beerken, volgen dan een stuk fietsroute 49 tot aan het Kordaalbos(een prachtig natuurreservaat van 3ha groot) naar het schilderachtige Nokere met de legendarische Nokerberg, waar er een rustpost is voorzien.




Mooie veldwegels, jammer van de mist.








Hier een mooi stukje natuur. Hier waren we op weg naar onze eerste rustpost KBO in Kruishoutem zelf.






Vandaar stapte men richting Huise via rustige wandel- en voetwegels


Rustige veldwegels






Hier komen we aan in Huise waar we in de bib een rustpost hadden. Hier maakten de 2 grootste afstanden een mooie lus.


De kerk van Huise.




Via mooie veldwegels ging de tocht verder naar Mullem en via Zingem en het Wilgenpad terug naar Huise.








Hier kwamen we aan in het schilderachtig Mullem.




Vandaar ging het verder naar Zingem.








Jammer van de mist





Hier het Wilgenpad.






Zo kwamen we voor de 2°maal aan in Huise. Na een natje en droogje trokken we nu verder naar Nokere voor onze laatste rustpost van de dag.




Een 18° eeuwse standaardmolen. De Huisekoutermolen werd oorspronkelijk opgetrokken in Waregem rond 1240. De bouwvallige molen werd in september 1971 maalvaardig hersteld te Huise door Paul Bauters befaamd auteur van schitterende molenboeken..




Van hieruit wandelde men verder richting Wannegem-Lede.






Hier de befaamde kasseien uit de ronde van Vlaanderen






Ook hier wandelden we langs een molen, waar een goed bewaarde houten staakmolen uit 1796 staat. Deze molen, de Schietchampettermolen, dankt zijn naam aan een schietgrage champetter. Men wou het gebouw overdragen uit Zuienkerke naar Wannegem. Uit protest schoot de bewuste wetsdienaar met zijn wapen op de molen. Het gebouw werd toch verplaatst in 1981 naar Wannegem.






Ook hier kregen we veel van die veld-en kerkwegels onder de voeten geschoven.



Even genieten van de rust.














We kwamen hier aan in Nokere waar we onze laatste rust kregen alvorens we terug naar Kruishoutem stapten.


prachtig kerk van Nokere


Onze rustpost in Nokere




Ons laatste echt stuk natuurdomein.




Hier nog een mooie groene dreef








Op doortocht in het Kordaalbos














Na het verlaten van dit bos begaven we ons nu op het laatste stuk richting startzaal.


De kerk van kruishoutem in zicht





Terug van een prachtig wandeling aan de rand van de Vlaamse Ardennen. Nu nog even verpozen met een natje en dan tevreden terug naar huis.

Het te volgen parcours


Zicht op de binnenkoer van het college




Op weg naar het Aalmoezenijbos





De zon was reeds vroeg van de partij








Hier gingen we het bos in, een prachtig stuk natuur.








genieten van de rust en de stilte  










mooie zichten


Hier kwamen we aan in Merelbeke, in de gebouwen van Ilvo. Het instituut voor landbouw en visserijonderzoek is een intern verzelfstandigd agentschap, opgericht bij het besluit van de Vlaamse regering van 9 december 2005. Het Ilvo behoort als wetenschappelijke instelling tot het beleidsdomein Landbouw en Visserij van de Vlaamse overheid. Het instituut is gevestigd in Melle, Merelbeke en Oostende.
Het Ilvo is onderverdeeld in 4 eenheden: de eenheid dier, eenheid plant, eenheid technologie en voeding en de eenheid lanbouw&maatschappij, die elk op hun beurt onderverdeeld zijn in onderzoeksdomeinen. Hier maakten wij een mooie lus van 8,2km via het Gentbos om nadien via landelijke paden terug hier aan te komen.


Via mooie landelijke paden gingen we op zoek naar het Gentbos.




een stukje Paris-Roubaix






Hier kwamen we aan het pad naar het Gentbos.


Het Gentbos is een bos en provinciaal domein gelegen in de gemeente Merelbeke. Het 22ha grote domein werd door het provinciebestuur
van oost-Vlaanderen in 1990 aangekocht van een adelijke familie. Samen met de gemeente Merelbeke werd een bosbeheerplan en taakverdeling opgesteld waarbij men streeft het natuurbos op een zo natuurlijke mogelijke wijze te beheren. Men kiest voor variatie in de samenstelling van de boomsoorten beuk, zomereik en es, afgewisseld met grasland.




Heerlijk om door te wandelen




Dit is genieten van de natuur.
























Hier terug aangekomen in de ILVO-gebouwen waar we een drankje en hapje nuttigden. Van hieruit stapten we dan verder terug richting Melle via landelijke wegen naar de plaatselijke brouwerij waar we aldaar een Delirium og een frisdrank aangeboden kregen.


























Kunst en vormingsatelier Het Ovenveld. Onder impuls van enkele ceramisten werd in 1988 ôp een gemeentelijk terrein, met een permanent centrum voor keramiek gestart. De infrastructuur biedt daarnaast ook ruimte aan mensen die actief zijn op het vlak van de beeldhouwkunst. Organisatorisch functioneert het kunst en vormingscentrum onder de hoede van de Heemkundige Vereniging De Gonde, die tevens ateliers en cursussen organiseert. Het kunst en vormingsatelier Het Ovenveld biedt iedereen de gelegenheid tot beeldhouwen, potten draaien, boetseren, houtsnijden en etsen. Wie zich aansluit kan een jaar lang gebruik maken van alle infrastructuur.


Mooie beelden






Op weg naar de brouwerij


Hier aangekomen in de brouwerij waar we een drankje aangeboden kregen. Dan nog een kleine km te gaan tot aan de startzaal.



Hier terug aan onze startzaal waar deze mooie wandeling vanmorgen begon. Proficiat aan Etienne voor het prachtig parcours.