Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
vandaag ging ik wandelen met Willy naar Velzeke, deelgemeente van Zottegem. We vertrokken vanuit het OC en stapten richting Hundelgem. Nadien wandelde men richting Munkzwalm waar de grootste afstand een mooie lus maakte. Men keerde dan terug naar Hundelgem en via het Jan de Lichtepad kwam men terug in Velzeke.
Vandaag ging ik wandelen met Willy en Christiane naar Oudenaarde. We besloten om de 50km te stappen terwijl de dames een kleinere afstand deden. Na onze formaliteiten te hebben gedaan gingen we van start. De grootste afstand ging meteen richting het Spei. De hemel was niet zuiver van kleur en we hoopten dat het zolang mogelijk droog bleef.
Via een kleine tunnel kwamen we aan het Spei.
t'Spei ligt net buiten het centrum van de stad, op het grondgebied van de deelgemeenten Bevere en Leupegem. In 1988 werd in het kader van de actie'Plant een bos' een gemengd loofbos aangeplant van ruim 3ha. In 1997 werd een lokale werkgroep opgericht om het gebied verder te ontwikkelen en optie genomen om een natuureducatieve zone uit te bouwen. In 1998-1999 werd een bomen en struikenleerpad aangeplant: 38 verschillende boomsoorten en 24 verschillende struiksoorten werden onder de vorm van een determinatiesleutel op basis van de bladkenmerken langs het parcours uitgeplant. In het gebied is bijzondere aandacht besteed aan de zogenaamde Kleine Landschapselementen, door het aanplanten van gemengde knotbomeenrijen, kaphagen, gemengde hagen en gemengde houtkanten.Hierbij werd gebruik gemaakt van streekeigen beplanting. De aanplantingen zijn gesitueerd in de buitengrenzen van het gebied. De niet beplante zone wordt ontwikkeld tot grasland met verspried enkele ruigtes,struikengroepen en solitaire bomen. Het grasland krijgt sedert 1999 een natuurgericht maaibeheer, waarbij 2x per jaar wordt gemaaid met afvoer van maaisel. Enkel wandelaars worden toegelaten.
mooi om te wandelen
Eenmaal het Spei te hebben verlaten ging de tocht verder via landelijke wegen en onverharde paden richting Melden.
Prachtige zichten
Willy ging steeds voorop
Er was heel veel afwisseling
Aankomst te Melden waar we een lus moesten maken. St.Martinus kerk
Na onze eerste doortocht begon het te regenen en dit zou de rode loper worden voor de rest van deze wandeling.
Af en toe een korte regenpauze
Mag eventjes op de foto staan.
en Willy ook
Zijn geliefde parcours van Willy, ploeteren door het slijk. Na Melden 2x te hebben bezocht ging men via de oude Scheldearmen en meersen richting Berchem, waar wij ook een mooie lus moesten maken richting Kwaremont.
Hele mooie zichten
uitkijken dat was de boodschap
door de hekjes naar het volgende natuurstuk
we kregen veel van die paadjes op onze weg
terug aangekomen in Berchem.
Na deze rustpost in Berchem hadden wij al zo'n 30km gewandeld en stapten nu via de brug van kerkhove naar het domein de Ghellinck naar onze volgende halte te Elsegem.
Via de scheldearm Kerkhove
hier kregen we een helse regenbui te verwerken, gelukkig was dit een verhard wandelpad.
Het was echt ploeteren door dit maisveld
Oef! de zon kwam er eindelijk door en dit deed deugd.
eerst nog enkele sompige graspaden verwerken vooraleer we aan onze rustpost zijn.
Domein Ghellinck
hier zijn we in Elsegem
Daarna wandelden we verder richting Petegem via het Golfterrein.
Buitenkant golfterrein
hier een blik op het terrein
het clubhouse van dit terrein, dit is zeker niet voor onze geldbeugel geschikt.
De lucht kleurde meer blauw met als resultaat dat de zon goed van de partij was. Kerk van Petegem
Wie we hier aantreffen, Anita voetbalterrein van Petegem
Nu nog een kleine 6km en onze tocht zit erop.
dit is al een oud exemplaar zeker
recreatie domein Donk
zal niet waar zijn zeker, die grauwe wolken verdwenen de andere kant op
licht aan de andere kant van de tunnel
het allerlaatste stukje groen alvorens men het centrum bereikte.
Nog een 100tal meter en we waren terug aan onze startplaats. Het was een hele prachtige tocht met heel veel variatie. proficiat aan de parcourbouwer.
Vandaag was er een 20u wandeling in groep in Lennik. Daar ik geen 100km meer stapt besloot ik de eerste 50km mee te stappen.Start vanuit de feestzaal Stella in Eizeringen(deelgemeente) gingen we op verkenning door het Pajottenland. Kenmerkend voor de streek is het licht heuvelachtige en landelijke karakter. Het betreft grotendeels het zuidwestelijk Brabants heuvellandschap tussen de rivieren de Dender en de Zenne. Het Pajottenland is een vruchtbare landbouwstreek, met kleine dorpen. Het kenmerkende heuvelachtige landschap weerspiegelt zich in heuvels met namen als bergen zoals: Leberg,Kongoberg, Suikerenberg, Tomberg, Tuitenberg. Het hoogste punt in deze streek ligt op 112m boven zeeniveau. De streek biedt erg gevarieerde en uitgebreide mogelijkheden voor daguitstapjes, zowel wegens de mooie natuur en landschappen als wegens de talrijke bezienswaardigheden, waaronder het Kasteel van Gaasbeek, het park van Groenenberg(tegenover het kasteel) en een parachtig retabel in de kerk van OLV-Lombeek.
Lucia onze baankapitein en haar assistent Frank
Net voor de start onder een stralende hemel de gezworen kameraden Eddy en Fabian
We zijn vertrokken
mooie natuur en veel stapwegels
langs de akkers en weilanden, heel rustig
mooie zichten
eventjes rusten
Veel variatie in het parcours
René genoot van de tocht
op weg naar onze wagenrust
Hier staat de bekende windmolen genaamd "Hertboommolen". Die naam staat al vermeld in een cijnsboek uit 1391.
In de middeleeuwen was OLV-lombeek een bekend bedevaartsoord. Er kwam zoveel volk dat er vier molens nodig waren om voldoende graan te malen en de bedevaartgangers te voeden. De Hertsboommolen is de enige overblijvende molen.
De windmolen werd in de jaren 60 gebruikt in de populaire televisieserie Kapitein Zeppos. Daaraan dankt hij zijn bijnaam "de Zepposmolen". Een gedenkplaat eert hier de acteur Senne Rouffaer, alias Kapitein Zeppos. De molen werd reeds in 1944 beschermd en kende verschillende restauraties. In 2001-2002 werd de molen weer maalvaardig hersteld en draait nu weer op volle toeren.
De bewolking neemt toe.
Johan en de klaproos
tijd om te verpozen en iets te knabbelen
de bevoorradersploeg
op naar het volgende
mooie zicht
hier is het puur natuur
aankomst aan onze , deze keer, een caférust
wij gaan te voet verder juffrouw
de vespa is weer in trek
mooie reclame in het midden
een ritje is voor de volgende keer
mooie gerestaureerde hoeve
nog eens wat drinken en nu gaan we richting Kasteel van Gaasbeek
geslaagde kinderkamer
Oei dit ziet er niet goed uit boven ons
Daar is het aan het regenen, hopelijk krijgen we dit niet te verwerken
een doortocht door de tuinen van dit domein.
Het park en bos zijn 50ha groot, met hier en daar wat oude restanten van gebouwen. heel mooi om in te wandelen
dreef naar het kasteel
eenmaal uit het kasteel, de laatste rust alvorens weer tekeren naar de startzaal in Eizeringen
Johan behaalde zijn eerste schelp
Ann behaalde haar 1° Gouden arend, proficiat!!
Danny behaalde zijn 4° Gouden arend
Lucien zijn 6° Gouden arend
Rik behaalde zijn 7° Gouden arend
Huub, onze sympathieke noorderbuur zijn 17° Gouden arend
en hier de recordhouder onder de euraudaxstappers Frank, die behaalde zijn 60° Gouden arend
ook de seingevers kregen een aandenken van de organisatoren
en de 2 baankapiteins, Geert en Lucia kregen een leuke verrassing. Het was een hele mooie tocht door het pajottenland. Proficiat en doe zo voort.
De Megasterrentocht van de Chatons van Ronse staan steevast garant voor weergaloze zwerftochten. Een mooie wandeltocht doorheen de heuvels Vlaamse Ardennen. Het beloofde alvast een mooie dag te worden. Bij aankomst in het zaaltje De Spil, heerste er reeds een gezellig sfeer. Vlug inschrijven, eventjes bijten in de gratis suikerwafel en wegwezen. We wandelden richting Muziekbos richting Louise Marie. Een bos met heel veel kuitenbijters. Het muziekbos heeft helemaal niks te maken met muziek, maar zou eerder verwijzen naar het ritselen van de bladeren die als muziek in de oren klinkt. Met nu en dan wat gehijg komen we aan in Louise Marie waar de rustpost centraal staat. Eventjes verpozen en een babbeltje maken met enkele wandelvrienden. Terug naar de Spil en opnieuw een stuk door dit prachtig bos, kwamen we uiteindelijk bij de TMVVV, de plaatselijke watermaatschappij, waar we werden getrakteerd op een fris bekertje leidingwater. Via de Schapenkop kwamen we terug tussen de huizen en gingen zo tot aan onze start.
Startzaal de Spil
trapjes op
mooie blauwe hemel
Opweg naar het Muziekbos
mooie zichten
we beginnen eraan
en klimmen maar
in de verte zien we een stukje van toren van Louise Marie
Deze keer ging ik wandelen in het , mooie Limburg om daar deel te nemen aan de Hoxenttocht. Vroeg uit de veren, reed ik rond 4u30 in de morgen richting Eksel. Daar deed ik een tocht van de plaatselijke wandelclub de Bosdravers. Het was een mooie rustige lentetocht rond de gemeente met zijn vele bossen.
Buurthuis De Hoxent
Na het oversteken van weg werden we direct de natuur ingezonden.
mooie bospaden
Eventjes verwarring met de pijlen, wij kennen ook dit probleem
heel rustig
dit hebben wij in West-Vlaanderen zelden als parcours, zij hebben de bossen en wij...
Vandaag reed ik naar het Waasland, St Pauwels tussen Kemzeke en Stekene. Dit is een streek waar ik nog niet zoveel hebt gewandeld. Aangekomen in het Parochiaal Centrum 't Klapdorp, eerst ons inschrijven en dan nog een kop koffie drinken, besloot ik te beginnen aan de wandeling. Er was een heerlijk lentezonnetje van de partij en volgens de beschrijving van het parcours ging men door de bloeiend Wase velden en langs het bos.
Reeds van bij aanvang stapten we langs landwegen de Wase poldernatuur in. We gingen richting Kemzeke, een mooi dorpje met de neogotische Sint-Jacobuskerk.
mooie stukjes natuur
Hier de Sint-Jacobuskerk van Kemzeke
Hier staat het monument Boer en Vlas, verwijzend naar de vroegere vlasindustrie
Naar onze rustpost
Op weg naar Sint Gillis Waas nog zo'n typisch Waaslanddorp.
Veel afwisseling tijdens deze wandeling.
Het weer was heerlijk
die komen we overal tegen
de Roomanmolen, daterend uit 1847, hoogste stenen windmolen in Vlaanderen.
We wandelen vrij landelijk verder richting St Pauwels. Een mooie veldweg brengt ons naar de Kruisput, een oude rootput uit de periode van de bloeiende vlasnijverheid. In 1791 kwam een landbouwer met zijn op hol geslagen paard en kar in de put terecht en verdronk. Zijn nabestaanden hadden hier een arduinen kruis ter herinnering geplaatst, waarna het verhuisde naar het museum in het oud gemeentehuis.
We doorkruisen nog eventjes Belsele, alvorens men naar het eindpunt stapt van deze wandeling
Kerk van Belsele
Nu gaan we terug naar St-Pauwels via landelijke wegels
Het eindpunt is nabij. Aangekomen in het Parochiaal centrum kon iedere wandelaar genieten van een eierlikeur den ouden advokaat aangeboden door de plaatselijke wandelclub de Lachende Klomp. Dank je wel.
Deze keer geen grote afstand maar koos voor de 36km. Deze afstand is niet zoals de 60km maar er was toch heel veel variatie in het parcours. Vanuit de voetbalkantine van Zingem ging men via een mooi stukje natuur richting Nederename. Daarna stapte ik verder via een deel van de reytmeersen naar Ename waar men een lus maakte en terug kwam via het bos 't Ename. Daarna ging de tocht verder richting Heurne alweer door een prachtig stukje natuur(Heurnse meersen). Dan restte ons nog een klein stukje tot we terug aankwamen in de voetbalkantine. Geniet even mee van de foto's
De voetbalkantine van Zingem waar de start is
Hier wandelden we door een mooi stukje natuur
Ideaal wandelweer
hier maait men niet!
Op weg naar de Ohiobrug waar we Ann tegen kwamen
Heeft ze iets gezien?
onze rustpost in Nederename
een kasseistrook bewandelen vind ik zalig voor de voeten
Ingang van de reytmeersen
Dit is een heel mooi natuurdomein
zalig om er te wandelen
er grazen hier Galloway runderen
Veel variatie tijdens het taject
terug aan de Ohiobrug
kerk van Ename
Nog een mooi natuurdomein
Enameplein
die zal het niet meer navertellen, jammer
terug de natuur in
zomaar een drankje aangeboden, super
het laatste stukje natuur alvorens men terug aan de startzaal waren
Het blijft een hele mooie tocht. Proficiat aan de club en ook aan de parcourmeester.
Dit keer reed ik richting Gooik om deel te nemen aan de bekende Heidetochten.Het regende al pijpestelen toen ik vertrok vanuit Lauwe. Het beloofde geen aangename dag te zijn. Toen ik aankwam hield het op met regenen en begon direct aan de wandeling. Eventjes kijken naar het parcours waar ze allemaal voorbij kwamen en besloot de 15km te wandelen, daar ik al wat laat was. We waren nog geen 5m onderweg of de sluizen waren opnieuw open. Het bleef maar regenen, echt jammer want we kregen enkele mooie stukjes natuur, maar konden er niet veel van genieten. Eenmaal op de rustpost aangekomen besloten we na een kop koffie dat we gingen overgaan op de 10km daar het niet wilde stoppen met regenen. Toen we terug naar huis reden hield het eventjes op, maar later begon het opnieuw. Zal zeker terug komen om deze tocht in een betere toestand te wandelen.
We reden vandaag naar Brugge. We besloten vroeg te gaan wandelen, daar het terug een warme dag ging worden. Na te hebben ingeschreven, dronk ik nog een kop koffie en begon aan de wandeling. Ik had het al begrepen na 2km, het ging een betontocht worden.Ik heb amper 1 veldwegel gehad net voor de eerste rustpost. Gelukkig deed ik maar 18km. Na de 1° rust stapte ik een stukje door om er niet veel over te piekeren. Hier en daar was de bepijling slordig.Dit is een tocht om vlug te vergeten. Hier zien ze mij niet meer.
Beton en asfalt was de leidraad voor deze wandeling
Vandaag gingen we wandelen met onze vrienden uit Moorsele. We reden naar Stekene om daar deel te nemen aan de smokkelaarstocht.De vrouwtjes bleven samen en wij gingen voor de 30km. Had geen goesting vandaag om die 50km te stappen. Het was al vroeg warm en we besloten direct onze tocht te starten. We kregen een heel gevarieerd parcours, enkel de laatste 2km waren saai.
Onze dames slaan een babbeltje
Via een wijk ging men direct naar het Steengelaag
Het Steengelaag is een erkend natuurreservaat in eigendom van de gemeente Stekene.Het beheer werd in 1992 overgedragen aan Natuurpunt Waasland Noord. In de jaren 1800-1900 werd in dit deel van Stekene klei gewonnen. Hierdoor zijn 2 kleiputten ontstaan. Na het stopzetten van de kleiwinning in 1977 heeft de natuur hier de vrije hand gekregen en is er een rijke gevarieerde vegetatie ontstaan. Doorheen het gebied zijn nog altijd sporen te zien van de exploitatie, zoals de aanwezigheid van kleigaggeraar.
Het hooilandje aan de Ijzerhandstraat vertoont in de lente en zomer een weelde aan bloemen. ieder jaar in juli maaien en hooien vrijwilligers dit bloemrijke grasland. De grote vijver, vroeger het waterspaarbekken tijdens de kjleiontginning, is nu een paradijs voor watervogels. Vanuit de vogelkijkhut kun je verschillende soorten eenden, maar ook futen, reigers en aalscholvers bewonderen.
hier het gerestaureerd stationnetje van Stekene
eerste rustpost
veel variatie qua wandelwegen en paden
een eindje langs het water als afkoeling
oppassen voor de netels!!
onze 2°rustpost
mooie zichten
onze 3° rustpost waar , hier moesten we een lus maken.
Dit keer besloot ik een euraudax wandeling te maken te Lokeren. Ik reed met de auto tot aan het station van Lokeren waar de start was.Met een kleine groep vertrokken we voor een wandeling van 50km tot aan het station van Beveren. We wandelden door het centrum van Lokeren en gingen dan richting het bospark, de buylaertmeersen en kwamen zo aan in het molsbroek waar we een wagenrust hadden. Daarna ging men verder door het molsbroek richting Waasmunster en deden de Durmevallei aan. Halverwege de tocht een eindje buiten het centrum van Waasmunster kon men in het Buurthuis een middagmaal bekomen. Daarna ging men door enkele kastelen en de heide om zo St-Niklaas te bereiken.Via Temse ging de tocht verder naar de Haasdonkse bossen met villawijk om tenslotte het station van Beveren te bereiken. Het was een mooie tocht met heel veel groen. Na nog iets te hebben gedronken was het tijd om de trein te nemen naar Lokeren om zo terug huiswaarts te rijden. Geniet even mee
Station van Lokeren
Marc, de organisator en baankapitein met zijn Marijke
op weg naar het centrum van Lokeren
stadsfontein
het stadhuis
over de Durme
de buylaertmeersen
De buylaerts is een unieke brok natuur binnen de bebouwde kern van Lokeren, op een boogscheut wandelen van de Lokerse stadskern.Dit natuurgebied van 20ha is immers gelegen op de linkeroever van de Durme. De meersen langs deze rivier hebben hier grotendeels hun historisch uitzicht behouden met weinig beplantingen in de vlakte, fraaie vochtige hooilanden en daarnaast een aantal rietveldjes.
Van de buylaertmeersen ging de tocht verder via de Durmewijk naar het bospark of verlorenbos.
prachtig om in te wandelen
het kasteel in het bospark
Via dit wandelpad stapten we verder naar het Molsbroeck
hier nog eventjes dit wandelpad volgen
hier kregen we al een zicht op het Molsbroeck
Aangekomen aan de wagenrust
Nu een mooi stuk door het Molsbroeck
Het Molsbroeck is ongeveer 80ha groot en wordt beheerd door vzw Durme. Het Molsbroeck is een moerasgebied met een grote biodiversiteit.
Na het verlaten van dit natuurdomein ging men verder richting Waasmunster via verschillende natuurstukjes.
op weg naar de dijk
onze 2° rust van deze warme dag in Waasmunster
onze sympathieke seingever Lucia
deze naam deed me herinneren aan vroeger
eventjes een zanddreef bewandelen
Het boscomplex de Vaag is 9ha groot en is al jaren gekend als speel- en wandelbos. Het is eigendom van de gemeente Waasmunster en weldra in beheer van Natuurpunt. Het bos ligt tussen de Oudeheerweg - Heide, de E17 en de Baudelodreef. De gemeente kocht een aantal percelen van privé eigenaars zodat het gebied nu volledig van de gemeente is. Het geheel is een combinatie van weiland, loofbos, heide en dennenbos.
een mooi stukje natuur met een pracht van een kasteel
kerk van Waasmunster
we zijn hier niet in Brussel
Nog een van de kastelen van Waasmunster
Aangekomen voor ons middagmaal
Eventjes een villawijk doorkruisen en zijn nu onderweg richting St-Niklaas
Hier eventjes door de Haasdonkse bossen
onze laatste rust
Het laatste stukje natuur vooraleer we het wandelpad nemen naar Beveren station
Onze baankapitein deed nog een woordje van dank aan de deelnemers.
Hele rustige wandeling rond St-Lievens-Houtem. We starten vanuit de ST Michaelkring en gaan samen met het 2°deel van de 7km tot aan de kapel, stappen dan richting Baleibos via de Cotthemroute om zo onze 1° rust te bereiken in Hillegem. Vandaar gaan we dan naar Oombergen via rustige en onverharde paden. Na deze rust gaat het dan terug naar St Lievens Houtem via een groot stuk door het Kottembos. Geniet even mee van de mooie omgeving
Vandaag reed ik naar Berlare, om daar de Donkmerentocht te wandelen.Berlare is een gemeente in oost-Vlaanderen en ligt aan de Benedenschelde. De gemeente bestaat naast Berlare zelf nog uit de deelgemeenten Overmere en Uitbergen. Tussen Overmere en Berlare ligt, gespreid over de drie deelgemeenten, het gehucht Donk. De start was in de festivalhal gelegen aan het Donkmeer. Een hele mooie locatie om te starten. Na de formaliteiten, dronk ik eerst nog een kopje koffie en daarna was ik vertrokken voor een tocht van 30km.
Het te volgen parcours
Zicht op het meer. We gingen richting Alfons Nelepad en de Donklaan voorbij de Scheve villa(niks abnormaals gezien) tot aan de drukke weg. Na deze oversteek ging men via de residentiële Bareldonkwijk.
Na de oversteek ging het richting Bareldonkwijk, de moeite om er eens kennis te maken met kasten van villa's.
Na deze korte kennis waren we vertrokken voor een mooi stuk natuur( Berlare Broek) tot aan de rustpost in Berlare.
Heel veel afwisseling tijdens het stappen.
Genieten van al dat pracht
Via de Kapelletjesroute kwamen we op het Bareldonkpad die we dan een hele poos volgden, tot we terug op de Kapelletjesroute kwamen.
Van het ene stukje naar het ander stukje natuur.
Hier waren we terug op de Kapelletjesroute en die volgden we tot aan de rustpost.
Hier keerde de 12km terug naar Berlare via het Donkmeer en de Eendenkooi.
De St Martinuskerk van Berlare
Eventjes de gemeente dwarsen en we waren terug de natuur in.
We stapten verder richting Hoge Berg, een landduin en daarna door het Berlarebos. Het broekbos is een bosachtige vegetatie op laaggelegen drassig land. Een broekbos kan zowel voorkomen op een laaggelegen gebied dat nat blijft door opwellend grondwater(kwel), als op een langs een rivier of beek laag stuk land dat regelmatig overstroomt en 's winters vaak langere tijd onder water staat.
Mooi om door te wandelen.
Ik ging een kijkje nemen in dit gebouw. Het is een klein museum , uniek in Vlaanderen, dat een totaal onbekend en weinig bestudeerd aspect van de geschiedenis belicht: mesttransport over water van de stad naar het platteland. Onder de titel "Van stadsstront naar zandgrond" is er een permanente tentoonstelling, gewijd aan de beer - en mesthandel van de 17°eeuw tot ergens in de jaren 30 van vorige eeuw. Je kan het gebouwtje vrij in en uit lopen elke dag van het fiets en wandelseizoen.
Bekend volk
Er was heel veel te zien onderweg dat we onze 2° rustpost voorbij wandelden om ons zinnen verder op deze tot nog toe mooie wandeling te zetten.
hele mooie zichten
paden en onverharde wegen volgden elkaar op
Nu kwam er een stukje beton aan die we volgden tot aan de volgende rust.
Na de laatste rustpost kwam nog een heel mooi stuk natuur aan bod. Via de Oversprong gingen we terug naar de Festivalhal.
Nu gingen we richting Eendenkooi, Donkmeer en Nieuwdonk.
Via enkele vlonderpaden stapten we langs het Donkmeer. Het Donkmeer(bekend als Overmere Donk) is gelegen tussen de dorpen Uitbergen Overmere en Berlare-centrum. Het heeft een wateroppervlakte van ongeveer 86ha en is het 2° grootste meer van Vlaanderen na het Schulensmeer. De diepte is gering en bedraagt max. 3,2m. Van het gebied is 30ha beschermd natuurreservaat.
Zicht op het meer
Was het een lekker ijsje?
Hier een zicht op Nieuwdonk. Dit is een recreatie en parkdomein nabij het Donkmeer en ten zuiden van de Eendenkooi.
Mooie zichten op het meer. Wat later kwamen we aan de Eendenkooi.
De Eendenkooi is een dierenpark met allerlei vogels en boerderijdieren aan het Donkmeer, nabij het gehucht Donk. Het is te voet bereikbaar of via overzet vanop de kade aan de Donklaan.
De Eendenkooi ligt in een water- en bosrijk gebied. Vroeger werden er door middel van een eendenkooi wilde eenden gevangen. Sinds 1961 is het een dierenpark en wandeldomein. Sinds 2009 is de eendkooi in haar cultuurhistorische vorm hersteld.
Mooi om in te wandelen
Nog eventjes langs het beeld de turfsteker op het pleintje, om zo via de bekende Donklaan met zijn vele restaurantjes terug aan te komen in de festivalhal.
Vandaag gingen we wandelen in Ieper. De 1° dag van de 100km van Ieper. Vertrek en einde is zoals ieder jaar de Fenix, nabij de vestingen. Ik besloot om samen te wandelen met het vrouwtje.
de startzaal
de gekozen afstand
zicht op de vestingen
Via de wandelbrug over de Kasteelgracht gingen we richting Menenpoort
Sedert 1928 vindt hier elke avond de Last Post plaats. Elke avond stipt om 20u klinken de klaroenen er als eerbetoon aan alle gesneuvelde soldaten tijdens WO I. Vandaag is dit trouwens een ceremonie die in het teken staat van de 100km . Ook vele Duitse en Britse soldaten wandelen immers mee. Vanavond zal het al voor de 28.852° keer zijn dat de Last Post wordt geblazen.
Na de Menenpoort wandelen we door het Hoornwerkpark, een stukje groen vlakbij het centrum van Ieper.
Via Zillebekevijver komen we op de meer bekende landelijke wegen. De Zillebekevijver is 28ha groot en ligt net ten Westen van het dorpscentrum. De vijver ontstond in de 13°eeuw, toen voor drinkwater, de lakennijverheid en het voeden van de stadsgrachten een aantal vijvers werd aangelegd rond de stad Ieper. In 1217 werden zo 5 vijvers vermeld, waaraan later nog aanpassingen gebeurden. Door afdamming van de vallei van de Zillebeek werd de Zillebekevijver gevormd, die rond 1295 ongeveer zijn huidige vorm kreeg. Naast deze vijver zijn ook nog de Dikkebus- en Bellewaardevijver bewaard gebleven. Tijdens de WO I lag de vijver vlak tegen de frontlijn van de Ieperboog. Tegenwoordig dient de vijver voor productie van oppervlaktewater en is het een natuurlandschap dat ook wordt gebruikt voor recreatie.
mooi zicht op de vijver
Na het verlaten van Zillebekebekervijvergingen we verder via Maple Copse Cemetery, waar we een korte pauze hadden.
Hier kreeg de wandelaar een gratis drankje aangeboden door de plaatselijke organisatie.
Maple Copse Cemetery Zillebekedorp en het grootste gedeelte van de gemeente waren in Britse handen gedurende het grootste deel van de oorlog. Het aantal begraafplaatsen in deze omgeving tonen de hevige gevechten aan, zelfs in tijden van gewone loopgravenoorlog. Maple Copse was de naam die het leger gegeven had aan een kleine aanplanting op zo'n 900m ten oosten van het dorp en juist ten Westen van Sanctuary Woord. De plaats werd gebruikt door Advanced Dressing Stations. Er werden bijzettingen verricht voor en na de gevechten van de slag om Mount Sorrel(1916). Tijdens die slag en later werden de sporen van de meeste graven uitgewist.De begraafplaats ten noorden van het bosje was gekend tijdens de oorlog, maar van de 256 oorspronkelijke doden konden er na de oorlog slechts 26 gelocaliseerd worden. Er worden nu 308 doden heracht. Van dit aantal zijn er ruim 50 niet-geïdentificeerden en 230 doden worden herdacht met special memorials. De begraafplaats heeft een oppervlakte van 4856m² en is omgeven door een muur van natuursteen.
Vandaar gingen we via rustige wandelwegen naar een mooi stukje natuur richting Gasthuisbossen.
De Gasthuisbossen zijn een provinciaal domein, de bossen bestaan uit een aantal bosdomeinen ten zuidoosten van de stad Ieper. Ze liggen op de heuvelkam van de Ieperboog, op de waterscheidingslijn van de Ijzer en de Leie. De totale oppervlakte is meer dan 20ha.
Na verkenning door de bossen waren we aangekomen in Zillebeke voor een centrale rust in de chirolokalen.Na deze rust trokken we terug richting Ieper, nu ging men langs de andere kant van de vijver.
Zillebeke kerk
de andere zijde van de vijver
Nu nog een stukje door de "Verdronken Weide".
De Verdronken Weide een open en moerassig gebied met een grote vijver, aan de voet van de historische vestingsmuren van Ieper, vlakbij de Rijselpoort en de Kasteelgracht. Dit prachtige gebied met een totale oppervlakte van 36ha is een heus vogelpretpark. Met een ruime waaier aan broed-, foerageer-en rustplaatsen kan hun geluk niet op.Vanop de vestingen krijg je een heel prachtig uitzicht over dit domein. Ooit was dit in de 13°eeuw de St Michielsparochie en kent dus een grote historische waarde. Heel veel opgravingen kun je bezichtigen in het Merghelynck museum. De Franse ingenieur Vauban liet dit gebied onder water zetten en kreeg hierdoor een verdedingsfunctie. Zo konden vijanden nooit vanuit het zuiden aanvallen. De Verdronken Weide bezit een rijke variatie aan biotopen; het diepe water, de ondiepe, regelmatig droogvallende oevers, de rietgordels, de wilgenoevers, zowel natte als droge graslanden met poelen en sloten. Aan de rand van de plas groeien vooral riet en lisdodde, maar ook de zeldzame mattenbies. De Verdronken Weide is ook een ideaal jachtterrein voor vleermuizen. Uitschieter is hier de meervleermuis, die uitsluitend boven open water op insecten jaagt.
de laatste km van deze tocht , nog enkele paadjes en zijn zo terug aan het beginpunt van deze mooie tocht.
Zondag, Moederdag, na een heerlijk ontbijt vertrokken wij richting Heestert. Startzaal Malpertus was de uitvalbasis voor deze wandeling. Urbain en Frieda waren ook aanwezig en de heren gingen samen stappen en lieten de vrouwtjes alleen wandelen.
Eens vertrokken stapten wij langs het RVT Maria love(opgericht in 1891 door de Congregatie Zusters OLV van 7 weeën van Ruiselede).
Vandaar ging het richting wijk De Vlaeminck.
En verder via een grindweg naar de oude spoorwegbedding.
We volgden een deel van de Orveyt wandelroute. De Orveytroute in en rond Zwevegem is amper 7km lang, maar geeft een goed beeld van het industrieel erfgoed in de streek. Ze loopt langs de ex-electriciteitscentrale Transfo, via het natuurgebied langs de oude spoorweg tot bij het kanaal Bossuit - Kortrijk.
Over een vernieuw stationsplein kwamen we in een mooi stukje natuur, de oude spoorweg Kortrijk - Ronse. Een deel van de voormalige spoorwegbedding is nu ingericht als een fiets - wandelverbinding tussen Kortrijk en Zwevegem.
Zicht op Ruien
Hier de Keiberg, het hoogste punt van Heestert.
We stappen de Knokkebrug over om na 6.5km aan te komen aan onze 1° rustpost, de refter van de sigarenfabriek van Firma Cortes.
Na iets te hebben gedronken, stapten we in een mooie dreef tussen de soms modderachtige velden.
Nu wandelden we verder richting Molen Ter Claere.
Af en toe wat modderige wegels.
Prachtige panoramische uitzichten.
Molen Ter Claere is een grondzeiler, gelegen op het grondgebied St Denijs. De molen is in 1923 gebouwd op de plaats waar al in 1415 een korenmolen stond. Eerdere molens zijn verloren gegaan; de voorganger werd tijdens WO I als uitkijkpost gebruikt en in 1918 door de terugtrekkende Duitse troepen opgeblazen. De molen werd in 1923 herbouwd; vanaf 1944 dreef een electromotor die in een apart gebouw was opgesteld de stenen aan bij windstilte. In 1950 verwoestte een brand het binnenwerk. Bij herstelwerkzaamheden in 1951 is de molen Ter Claere verhoogd tot zijn huidige hoogte en enkele jaren later werden de roeden half-verdekkerd. De molen is uitgerust met een drie maalkoppels en een graanreiniger. Ter Claere is sinds 1944 een beschermd monument.
Nog een zicht op de molen
Glooiende stapwegels en een deeltje van de Driemolens fietsroute te hebben gevolgd kwamen we na ongeveer 13km aan bij onze 2° rustpost in een loods van een plaatselijke landbouwer.
Na deze stop stapten we verder richting Land van Mortagne, afgewisseld met rustige wegen en veldwegels.
We gingen door het Mortagnebos en kregen daar het gezelschap van de grootste afstanden en gingen samen via het St-Pietersbrugje naar onze volgende rustpost.
Heel rustig en aangenaam om te wandelen op een zonnige lentedag.
Eénmaal het brugje over, via enkele wegeltjes en de Olieberg kwamen we aan onze laatste rustpost "Den Tap" in Moen.
Na deze controle, nog eventjes de dorpskern dwarsen en gingen terug richting Heestert via veld en stapwegels tot aan de startzaal.
De laatste kilometer alvorens we terug in de zaal waren.
De glunderende 7mijl stappers uit Moorsele, Frieda en Urbain. Het was een hele mooie wandeling en het weer was heel goed.
Vroeg uit de veren, want ik vertrok met Doortje naar het verre Limburg om daar een wandeling te maken bij onze vrienden van wandelclub de Bosdravers uit Eksel. Eenmaal aangekomen aan de startzaal in het Don Bosco instituut te Hechtel, deden we eerst het nodige (inschrijven en iets drinken).We begonnen dan aan onze tocht, eenmaal buiten de school ging het direct richting bossen, en ze hebben daar heel veel bos.Het was een verkenning rondom Hechtel , met zijn bekende bossen en het militair domein. Een hele rustige en aangename wandeling.
onze wandelvrienden uit Lommel Irene en Jean
startzaal in het Don Bosco instituut
op weg naar de bossen
eventjes een goeie dag zeggen
mag ook eens op de foto staan met Jean
onze centrale rustpost
en dan opnieuw in de bossen
hier op verkenning in het militair domein
Doortje voor de lens
op de zandvlakte in het militair domein
hier en daar een klimmetje
en een afdaling
Laatste blik op dit stuk natuur vooraleer we terug aan de startzaal aankwamen. Een hele rustige en aangename natuurwandeling.
Vandaag ging ik wandelen in Huizingen. De wandelclub St-Pieters Leeuw beloofde ons een hele mooie tocht. De start lag niet ver van de kerk en het domein. Volgens de beschrijving van het parcours gingen alle afstanden meteen door het domein. Na de gebruikelijke formaliteiten, begon ik aan de tocht van 30km. Er was controle aan de ingang van het domein, iedere wandelaar moest zijn controlekaart tonen. Dit vond ik heel positief daar er sommige wandelaars geen kaartje kopen en die hadden dan pech. Het domein gekend met zijn kasteel en de prachtige bloemenperken.
de kerk van Huizingen
Meteen het domein in.
zicht op het kasteel
mooie bloemenperken
Hier was het : de ogen de kost geven en de bloemgeur opsnuiven en prachtige plaatjes schieten
Men kan hier uren in wandelen zonder zich te vervelen.
Eenmaal uit het domein was ik weg voor een paar stevige klimmetjes. Geniet mee van al dat moois
onze 1°rust in de voetbalkantine van Alsemberg.
Kerk van Beersel, nu gingen we richting Dworp via Braine Alleud, via mooie wegels, stukjes natuur, op en neer.
Aangekomen in Dworp waar de grootste afstanden een lus maakten door het mooie Hallerbos.
Ik stapte verder , door het bos, langs mooie bloemenperken, opnieuw door het bos met blauwe hyacinten en terug op en neer. Gewoon genieten.
Terug aangekomen aan de startzaal. Het was een hele mooie tocht met enorm veel variatie. Zeker een aanrader.
We starten vanuit het zaaltje Della Faille voor een tocht van 30km. We gingen meteen de Kasteeldreef in en waren vertrokken voor een tijdje in de natuur via het 44ha prachtig Lozerbos. Een groot deel daarvan behoort nog steeds tot de familie Della Faille - d'Huysse. Eenmaal uit dit domein kregen we afwisselend oude kerk en boerenwegels.
op weg naar lozerbos
mooi om in te wandelen
heel rustig
Na het bos was het de beurt aan de kerkwegels
In de kantine van VK Lindenhoek was de rustpost. Na de rust kregen de wandelaars een hele tijd beton onder de voeten geschoven.We gingen richting Ouwegem naar onze volgende rustpost in de Griffel.
Nu en dan kregen we een kasseistrook ter aflossing van het beton die we al een tijdje volgden.
Na de rust in Ouwegem begon ik aan de lus van 10km die ons richting Mullem stuurde. We kregen terug mooie kerk en boerewegels en een prachtig zicht op de idyllische dorpjes zoals Mullem en Huise.
Hier terug een kasseistrook
Een eerste verwijzing naar het bestaan van de watermolen van Mullem gaar terug tot de 13°eeuw. Hij behoorde tot de heerlijkheid van Mullem tot de 18°eeuw. In de 19°eeuw vond men dat de watermolen geen voldoende rendement had en in 1840 plaatste men een stoommachine. Vanaf dat ogenblik werd de molen omschreven als een "wateroliemolen met stoom". De activiteit bestond dan in het malen van graan maar ook van lijnzaad.
In 1891 wordt de stoommachine verkocht waardoor de watermolen uitsluitend graanmolen werd. In 1895 plaatste men echter opnieuw een stoommachine en de inrichting werd bijgevolg vanaf dan ingeschreven als koren en lijnkoekwaterstoommolen. In 1954 werd het binnenwerk van de oude watermolen gesloopt. Enkel het waterrad en een deel van het sluiswerk bleven over.
Katrientje was ook van de partij.
We kregen een resem mooie wegels te verwerken en kwamen zo stilaan in de dorpskern van Mullem.
Dorpskern van Mullem. mullem is een dorp in oost-Vlaanderen en een deelgemeente van stad oudenaarde. Tot 1977 een zelfstandige gemeente van ongeveer 500 inwoners.
De oorspronkelijke romaanse Sint Hilariuskerk met gotische gedeelten bevindt zich te midden van het kerkhof, de vierkante toren is opgetrokken in Doornikse hardsteen.
Het dorp is afgelegen van elke grote verkeersader en heeft daardoor een zeer rustig karakter. Omwille daarvan heeft het vooral in de weekends een enorme aantrekkingskracht, vooral stadsmensen bevolken dan de aanwezige restaurants.
Na het verlaten vanMullem ging men terug richting Ouwegem via kleine paden.
Na het volgen van deze brede landweg kwam men terug aan de Griffel voor de 2°maal.
Na iets te hebben gegeten en gedronken ging ik terug naar Lozer via Huise.
De Huisekoutermolen is een houten standerdmolen . Oorspronkelijk stond deze molen in Waregem en was daar als Hoogmolen bekend, al zeker sinds 1512. De molen functioneerde tot 1948, en verhuisde in de jaren 1972-1975 naar een plek in Huise waar vroeger een stenen grondzeiler stond, cnuddes molen, die in 1851 afbrandde. In 2001 bemerkte men te grote torsie bij het draaien en legde men de activiteiten stil. De wind rukte een molenwiek af waardoor de eigenaar het volledige wieknkruis in mei 2007 verwijderde. restauratie is anno 2010-2011 voorzien. Het terrein maakt deel uit van een heuvelkam tussen Schelde- en Leievallei. De molen heeft een open voet en staat op teerlingen.
hier een geklasserd kasseienstrook.
Het laaste stuk van de wandeling gingen de wandelaars door het kasteel van Lozer.
Hier aan de ingang van het Kasteel
Het Kasteel della Faille, ook wel het Kasteel van Lozer of van Huise genoemd. Het Kasteel is onstaan uit een oude nederzetting die reeds van Frankische oorsprong zou zijn. In de 17° eeuw kwam het in handen van de familie della Faille. Het werd in de volgende eeuwen enkele malen aangepast tot zijn huidig uitzicht. Ook het kasteel, het kasteelpark en een bijhorend neerhof zijn beschermd als monument.
zicht op het mooie kasteel
mooi park rondom het kasteel
Na deze doortocht door dit prachtig domein zat de wandeling voor vandaag erop.
Onder een mooie blauwe hemel reed ik naar Belsele om te wandelen in groepsverband met Euraudax België. Start vanuit het café Locomotief aan het station van Sinaai, gingen we het 1° gedeelte richting Waasmunster via het oud vliegveld, de bossen en wegels langs de E17 tot aan de 1° wagenrust. Daarna stapten we verder naar Belsele via wandelpaden naar het centrum en de bossen op de kouter tot aan het Dorpsplein te Belsele waar we een caférust hadden. Via landelijke wegels van Sinaai wandelden we terug naar de startplaats.
de inrichter Marc met vrouw Marijke aan de inschrijvingstafel
klaar voor onze wandeling
mooie stukjes natuur kregen we voorgeschoteld
aangename dreven om in te wandelen
hier kregen we een woordje uitleg van onze baankapitein
dit is het domein van de familie Beaulieu
Was vandaag van dienst als laatste man en vriend Jean uit Lommel
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
