op weg naar lozerbos






mooi om in te wandelen




heel rustig




Na het bos was het de beurt aan de kerkwegels






In de kantine van VK Lindenhoek was de rustpost.
Na de rust kregen de wandelaars een hele tijd beton onder de voeten geschoven.We gingen richting Ouwegem naar onze volgende rustpost in de Griffel.




Nu en dan kregen we een kasseistrook ter aflossing van het beton die we al een tijdje volgden.


Na de rust in Ouwegem begon ik aan de lus van 10km die ons richting Mullem stuurde. We kregen terug mooie kerk en boerewegels en een prachtig zicht op de idyllische dorpjes zoals Mullem en Huise.




Hier terug een kasseistrook




Een eerste verwijzing naar het bestaan van de watermolen van Mullem gaar terug tot de 13°eeuw. Hij behoorde tot de heerlijkheid van Mullem tot de 18°eeuw.
In de 19°eeuw vond men dat de watermolen geen voldoende rendement had en in 1840 plaatste men een stoommachine. Vanaf dat ogenblik werd de molen omschreven als een "wateroliemolen met stoom". De activiteit bestond dan in het malen van graan maar ook van lijnzaad.


In 1891 wordt de stoommachine verkocht waardoor de watermolen uitsluitend graanmolen werd. In 1895 plaatste men echter opnieuw een stoommachine en de inrichting werd bijgevolg vanaf dan ingeschreven als koren en lijnkoekwaterstoommolen. In 1954 werd het binnenwerk van de oude watermolen gesloopt. Enkel het waterrad en een deel van het sluiswerk bleven over.




Katrientje was ook van de partij.


We kregen een resem mooie wegels te verwerken en kwamen zo stilaan in de dorpskern van Mullem.




Dorpskern van Mullem. mullem is een dorp in oost-Vlaanderen en een deelgemeente van stad oudenaarde. Tot 1977 een zelfstandige gemeente van ongeveer 500 inwoners.


De oorspronkelijke romaanse Sint Hilariuskerk met gotische gedeelten bevindt zich te midden van het kerkhof, de vierkante toren is opgetrokken in Doornikse hardsteen.




Het dorp is afgelegen van elke grote verkeersader en heeft daardoor een zeer rustig karakter. Omwille daarvan heeft het vooral in de weekends een enorme aantrekkingskracht, vooral stadsmensen bevolken dan de aanwezige restaurants.


Na het verlaten vanMullem ging men terug richting Ouwegem via kleine paden.








Na het volgen van deze brede landweg kwam men terug aan de Griffel voor de 2°maal.


Na iets te hebben gegeten en gedronken ging ik terug naar Lozer via Huise.




De Huisekoutermolen is een houten standerdmolen . Oorspronkelijk stond deze molen in Waregem en was daar als Hoogmolen bekend, al zeker sinds 1512. De molen functioneerde tot 1948, en verhuisde in de jaren 1972-1975 naar een plek in Huise waar vroeger een stenen grondzeiler stond, cnuddes molen, die in 1851 afbrandde.
In 2001 bemerkte men te grote torsie bij het draaien en legde men de activiteiten stil. De wind rukte een molenwiek af waardoor de eigenaar het volledige wieknkruis in mei 2007 verwijderde. restauratie is anno 2010-2011 voorzien. Het terrein maakt deel uit van een heuvelkam tussen Schelde- en Leievallei. De molen heeft een open voet en staat op teerlingen.





hier een geklasserd kasseienstrook.






Het laaste stuk van de wandeling gingen de wandelaars door het kasteel van Lozer.


Hier aan de ingang van het Kasteel






Het Kasteel della Faille, ook wel het Kasteel van Lozer of van Huise genoemd. Het Kasteel is onstaan uit een oude nederzetting die reeds van Frankische oorsprong zou zijn. In de 17° eeuw kwam het in handen van de familie della Faille. Het werd in de volgende eeuwen enkele malen aangepast tot zijn huidig uitzicht. Ook het kasteel, het kasteelpark en een bijhorend neerhof zijn beschermd als monument.




zicht op het mooie kasteel


mooi park rondom het kasteel





Na deze doortocht door dit prachtig domein zat de wandeling voor vandaag erop.