Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vroeg uit de veren, want ik vertrok met Doortje naar het verre Limburg om daar een wandeling te maken bij onze vrienden van wandelclub de Bosdravers uit Eksel. Eenmaal aangekomen aan de startzaal in het Don Bosco instituut te Hechtel, deden we eerst het nodige (inschrijven en iets drinken).We begonnen dan aan onze tocht, eenmaal buiten de school ging het direct richting bossen, en ze hebben daar heel veel bos.Het was een verkenning rondom Hechtel , met zijn bekende bossen en het militair domein. Een hele rustige en aangename wandeling.
onze wandelvrienden uit Lommel Irene en Jean
startzaal in het Don Bosco instituut
op weg naar de bossen
eventjes een goeie dag zeggen
mag ook eens op de foto staan met Jean
onze centrale rustpost
en dan opnieuw in de bossen
hier op verkenning in het militair domein
Doortje voor de lens
op de zandvlakte in het militair domein
hier en daar een klimmetje
en een afdaling
Laatste blik op dit stuk natuur vooraleer we terug aan de startzaal aankwamen. Een hele rustige en aangename natuurwandeling.
Vandaag ging ik wandelen in Huizingen. De wandelclub St-Pieters Leeuw beloofde ons een hele mooie tocht. De start lag niet ver van de kerk en het domein. Volgens de beschrijving van het parcours gingen alle afstanden meteen door het domein. Na de gebruikelijke formaliteiten, begon ik aan de tocht van 30km. Er was controle aan de ingang van het domein, iedere wandelaar moest zijn controlekaart tonen. Dit vond ik heel positief daar er sommige wandelaars geen kaartje kopen en die hadden dan pech. Het domein gekend met zijn kasteel en de prachtige bloemenperken.
de kerk van Huizingen
Meteen het domein in.
zicht op het kasteel
mooie bloemenperken
Hier was het : de ogen de kost geven en de bloemgeur opsnuiven en prachtige plaatjes schieten
Men kan hier uren in wandelen zonder zich te vervelen.
Eenmaal uit het domein was ik weg voor een paar stevige klimmetjes. Geniet mee van al dat moois
onze 1°rust in de voetbalkantine van Alsemberg.
Kerk van Beersel, nu gingen we richting Dworp via Braine Alleud, via mooie wegels, stukjes natuur, op en neer.
Aangekomen in Dworp waar de grootste afstanden een lus maakten door het mooie Hallerbos.
Ik stapte verder , door het bos, langs mooie bloemenperken, opnieuw door het bos met blauwe hyacinten en terug op en neer. Gewoon genieten.
Terug aangekomen aan de startzaal. Het was een hele mooie tocht met enorm veel variatie. Zeker een aanrader.
We starten vanuit het zaaltje Della Faille voor een tocht van 30km. We gingen meteen de Kasteeldreef in en waren vertrokken voor een tijdje in de natuur via het 44ha prachtig Lozerbos. Een groot deel daarvan behoort nog steeds tot de familie Della Faille - d'Huysse. Eenmaal uit dit domein kregen we afwisselend oude kerk en boerenwegels.
op weg naar lozerbos
mooi om in te wandelen
heel rustig
Na het bos was het de beurt aan de kerkwegels
In de kantine van VK Lindenhoek was de rustpost. Na de rust kregen de wandelaars een hele tijd beton onder de voeten geschoven.We gingen richting Ouwegem naar onze volgende rustpost in de Griffel.
Nu en dan kregen we een kasseistrook ter aflossing van het beton die we al een tijdje volgden.
Na de rust in Ouwegem begon ik aan de lus van 10km die ons richting Mullem stuurde. We kregen terug mooie kerk en boerewegels en een prachtig zicht op de idyllische dorpjes zoals Mullem en Huise.
Hier terug een kasseistrook
Een eerste verwijzing naar het bestaan van de watermolen van Mullem gaar terug tot de 13°eeuw. Hij behoorde tot de heerlijkheid van Mullem tot de 18°eeuw. In de 19°eeuw vond men dat de watermolen geen voldoende rendement had en in 1840 plaatste men een stoommachine. Vanaf dat ogenblik werd de molen omschreven als een "wateroliemolen met stoom". De activiteit bestond dan in het malen van graan maar ook van lijnzaad.
In 1891 wordt de stoommachine verkocht waardoor de watermolen uitsluitend graanmolen werd. In 1895 plaatste men echter opnieuw een stoommachine en de inrichting werd bijgevolg vanaf dan ingeschreven als koren en lijnkoekwaterstoommolen. In 1954 werd het binnenwerk van de oude watermolen gesloopt. Enkel het waterrad en een deel van het sluiswerk bleven over.
Katrientje was ook van de partij.
We kregen een resem mooie wegels te verwerken en kwamen zo stilaan in de dorpskern van Mullem.
Dorpskern van Mullem. mullem is een dorp in oost-Vlaanderen en een deelgemeente van stad oudenaarde. Tot 1977 een zelfstandige gemeente van ongeveer 500 inwoners.
De oorspronkelijke romaanse Sint Hilariuskerk met gotische gedeelten bevindt zich te midden van het kerkhof, de vierkante toren is opgetrokken in Doornikse hardsteen.
Het dorp is afgelegen van elke grote verkeersader en heeft daardoor een zeer rustig karakter. Omwille daarvan heeft het vooral in de weekends een enorme aantrekkingskracht, vooral stadsmensen bevolken dan de aanwezige restaurants.
Na het verlaten vanMullem ging men terug richting Ouwegem via kleine paden.
Na het volgen van deze brede landweg kwam men terug aan de Griffel voor de 2°maal.
Na iets te hebben gegeten en gedronken ging ik terug naar Lozer via Huise.
De Huisekoutermolen is een houten standerdmolen . Oorspronkelijk stond deze molen in Waregem en was daar als Hoogmolen bekend, al zeker sinds 1512. De molen functioneerde tot 1948, en verhuisde in de jaren 1972-1975 naar een plek in Huise waar vroeger een stenen grondzeiler stond, cnuddes molen, die in 1851 afbrandde. In 2001 bemerkte men te grote torsie bij het draaien en legde men de activiteiten stil. De wind rukte een molenwiek af waardoor de eigenaar het volledige wieknkruis in mei 2007 verwijderde. restauratie is anno 2010-2011 voorzien. Het terrein maakt deel uit van een heuvelkam tussen Schelde- en Leievallei. De molen heeft een open voet en staat op teerlingen.
hier een geklasserd kasseienstrook.
Het laaste stuk van de wandeling gingen de wandelaars door het kasteel van Lozer.
Hier aan de ingang van het Kasteel
Het Kasteel della Faille, ook wel het Kasteel van Lozer of van Huise genoemd. Het Kasteel is onstaan uit een oude nederzetting die reeds van Frankische oorsprong zou zijn. In de 17° eeuw kwam het in handen van de familie della Faille. Het werd in de volgende eeuwen enkele malen aangepast tot zijn huidig uitzicht. Ook het kasteel, het kasteelpark en een bijhorend neerhof zijn beschermd als monument.
zicht op het mooie kasteel
mooi park rondom het kasteel
Na deze doortocht door dit prachtig domein zat de wandeling voor vandaag erop.
Onder een mooie blauwe hemel reed ik naar Belsele om te wandelen in groepsverband met Euraudax België. Start vanuit het café Locomotief aan het station van Sinaai, gingen we het 1° gedeelte richting Waasmunster via het oud vliegveld, de bossen en wegels langs de E17 tot aan de 1° wagenrust. Daarna stapten we verder naar Belsele via wandelpaden naar het centrum en de bossen op de kouter tot aan het Dorpsplein te Belsele waar we een caférust hadden. Via landelijke wegels van Sinaai wandelden we terug naar de startplaats.
de inrichter Marc met vrouw Marijke aan de inschrijvingstafel
klaar voor onze wandeling
mooie stukjes natuur kregen we voorgeschoteld
aangename dreven om in te wandelen
hier kregen we een woordje uitleg van onze baankapitein
dit is het domein van de familie Beaulieu
Was vandaag van dienst als laatste man en vriend Jean uit Lommel
Vandaag gingen we met de wandelclub naar Ghyvelde in Noord Frankrijk, net over de grens. In de ruime startplaats "Salle des Fetes"kon men kiezen uit 7 verschillende afstanden.Reeds vanaf de start was er al een splitsing. Wij wandelden eerst door de villawijk, de grootste afstanden gingen via de "lac des moëres" en het Ringsloot, om verder de wandelwegen van de Fossielen duinen, met de Lac Mahieu te bereiken. Wij gingen via een klein deeltje van de Fossiele duinen richting Bray-Dunes om zo naar de rustpost te wandelen in Ghyvelde.
zicht vanaf de startplaats op de kerk van Ghyvelde
Hier een deeltje van de "Dune Fossile" een mooi stukje natuur
de voorzitter en onze 2°parcoursmeester
het was bewolkt weer
heel aangenaam om te wandelen
er was heel veel afwisseling in het parcours, we kregen duinen, verharde en onverharde paden die elkaar snel opvolgden.
hier volgden we een eindje de Veurnevaart
zicht op Bray-Dunes
oude spoorweg
hier terug door de duinen
De gemeentelijke camping als rustpost.
Daarna stapten we langs de zeedijk richting Zuydcoote.
mooie gevels
gedenkplaat van gesneuvelde soldaten
Op weg naar ons volgende stuk natuur die ons naar Zuydcoote bracht. Geniet even van de pracht van dit natuurreservaat.
onze voorzitter had dorst.
van het ene natuurreservaat in het andere.
Na deze afdaling kwamen we aan onze 2°rustpost van deze trip in de sporthal van Zuydcoote
Hier maakten de grootste afstanden een mooie lus
Na de rustpost ging het terug richting Ghyvelde via de polders, de Sentier Dubois en Bois Debuyne tot aan de statplaats.
Het stationsgebouw van Zuydcoote
de plaatselijke school
de bibliotheek
het stadshuis
een laatste blik op Zuydcoote
koolzaad
de zon kwam er door en vlug even op de foto
hier en daar nog enkele bunkers te bewonderen
Terug in de startzaal en fier toonde de voorzitter onze behaalde trofee. Het was een unieke wandeltocht, iedere wandelaar kon volop genieten van een zeer gevarieerd parcours met zowel mooie villawijken, zeezicht, duin- en polderlandschappen.
Vandaag ging ik wandelen in Geraardsbergen, nl de mattentaarttocht. Ik vertrok uit het Kon.Atheneum, kreeg een halve taart mee en begon aan mijn tocht. We werden direct de natuur ingestuurd en konden al genieten.
de start vanuit het Kon.Atheneum
We volgden een eindje de Dender
Hier kreeg de wandelaar een bekertje verse karnemelk aangeboden door de organiserende club. Nadien ging men richting Moerbeke via het Moerebekebos en tal van doorsteekjes
de boshyacinten stonden al in lichte bloei
Het was genieten van deze pracht
Eventjes het bos uit, en gingen verder richting 2Akren en het natuurgebied de Rietbeemd.
Een van de vele mooie doorsteekjes
De Rietbeemd is een natuurgebied in de Dendervallei aan de rand van de Vlaamse Ardennen in het zuiden van de provincie Oost Vlaanderen. Het natuurgebied ligt op het grondgebied van de stad Geraardsbergen en loopt over de taalgrens in Wallonië door als natuurreservaat Les Prés Rosières in Lessen(deelgemeente 2Acren) Het 80ha grote reservaat werd gesticht in 1987 en bestrijkt het gebouwvrije deel van de Marke. Het is erkend als Europees Natura 2000-gebied en maakt deel uit van het Vlaams Ecologisch Netwerk.
mooie zichten
Het was genieten van de wandeling, het weer was voorlopig heel goed.
Hier waren we aangekomen aan onze rustpost in Moerbeke.
Na de rust in Moerbeke ging de tocht verder via Atembeke naar het Raspaillebos tot aan de Bosberg in Galmaarden voor onze volgende rust.
de doorsteekjes stonden centaal in de wandeling
na een kleine doortocht door enkele rustige wegen in dit gehucht kregen we opnieuw mooie wandelpaadjes onder de voeten.
hier via draaihekjes dwars door de weide
terug enkele rustige wegen en dan opnieuw via doorsteekjes stapte ik richting Raspaillebos
Aangekomen aan de ingang van het bos. We gingen er niet direct in wegens te drassige paden in het begin van dit bos. We stapten eventjes aan de rand van het bos en wat verder kwamen we er toch in.
Hier kregen we een heel mooi stuk om in te wandelen.
Het Raspaillebos is een bos en natuurreservaat in de Vlaamse Ardennen in het zuiden van Oost-Vlaanderen. Het bosgebied van 50ha ligt op het grondgebied van de stad Geraardsbergen(deelgemeente Grimminge), vlakbij de provinciegrens met Galmaarden in Vlaams Brabant. Het Raspaillebos ligt op de steile oostelijke flank van de getuigenheuvel Bosberg. Dit beukenbos ligt in het erg reliëfrijke landschap op de grens van de Vlaamse Ardennen met het Pajottenland, met steile valleiwanden, glooiende heuvels en diep ingesneden dalen. Het 50ha grote Raspaillebos behoort samen met het Moerbekebos en het Karkoolbos, tot een 150ha groot bosgebied op de flanken van de Bosberg. Met 107,5 meter is de Bosberg een scheiding tussen de vallei van de Dender van die van haar bijriviertje de Mark.
Een steile kasseihelling snijdt het bos in tweeën en gaat op de top over in een oude Romeinse Heirbaan, gekend als de laatste rechte lijn in de Ronde van Vlaanderen.
Hier op de top van de Bosberg was er een rustpost.
Mooi zicht vanop de Bosberg. Nu wandelde ik terug richting Moerbeke, wederom door leuke wandelpaadjes en een ander deel van het Moerbekebos
terug het bos van Moerbeke in
de boshyacinten fleurden hier en daar de randen op.
hier en daar was het wat drassig op die paadjes
Na het bosavontuur kregen we terug die leuke doorsteekjes afgewisseld met wat rustige wegen.
Kerk van Moerbeke, nog een paar honderd meter en we waren terug aan onze rust voor de 2°maal
Na deze rust in Moerbeke ging ik terug richting Geraardsbergen via enkele mooie wandelpaden
Gelukkig was het weer nog goed
nog enkele wandelpaden volgen alvorens we de stad binnen gingen.
deze brede weg was de intrede tot het stadsgedeelte die we moesten verwerken.
zicht op de kerk van Geraardsbergen
het was er rommelmarkt
via enkele kleine steegjes kwamen we aan bij onze voorlaatste rustpost.
Hier was onze voorlaatste rust van deze tocht. De grootste afstanden gingen nu richting Onkerzele via de fameuze muur van Geraardsbergen.
We begonnen aan onze kasseien tocht
hier begon het echte klimwerk zowel voor fietsers als wandelaars.
zicht vanop de top van de muur
Nog een laatste blik en gingen nu richting Onkerzele voor de laaste rust
Hele mooie zichten
Hier de kerk van Onkerzele. De Sint Maartenskerk uit 1842 werd opgetrokken in vroege neogotiek; het interieur bewaart enkele stukken uit de oude kerk.
Na onze laatste rust ging ik terug richting Geraardsbergen waar onze tocht begon.
Nog wat verharde en onverharde paden te verwerken
Vanaf hier begon het te regenen en er was niks meer te bewonderen tot we aan onze startplaats terug waren. Ik heb er veel van genoten, was een hele mooie tocht.
Vandaag ging ik met een clubgenoot en de vrouwkes naar Baudour om daar de bekende Marche du Printemps te wandelen. We kwamen rond 5u40 aan in het park waar de startplaats was. Er waren al een aantal stappers(bijna allemaal Vlamingen) aanwezig voor de grote afstand. Toen de man met de startkaarten aankwam gingen we ze ophalen, invullen en wegwezen. We vertrokken voor de 50km, er ging hier en daar wat mist en hopelijk is het niet voor de hele tocht.
Nog eventjes de gps juist instellen en we zijn vertrokken.
We starten door het Park van de gemeente om net buiten de dorpskern meteen het bos van Baudour in te stappen.Mooie boswegels laten ons kennis maken met dit mooie stukje natuur.
De eerste kilometers waren al heel goed met hier en daar wat afwisseling van verharde en onverharde paden. Toen we het bos verlieten waren we bijna aan onze eerste rust van de dag in Villerot.
Het kerkje van Villerot
de mist was hardnekkig en de zon kon zich nog niet de bovenhand maken van deze situatie. Van daar ging de tocht verder richting Hautrage via prachtige dreven en enkele rustige wegen.
Hier waren we in het bos van Stambruges
We kregen nu een hele tijd hele mooie bospaden onder de voeten geschoven. Dit was echt fantastisch om hier te wandelen.
Hier verlieten de 25km ons en de grootste afstanden trokken nog een eindje tesamen verder richting Mers de sable.
Hier kregen we nog gezelschap van andere Vlamingen
Hier waren we op weg naar La Mer de sable.
Mooi zicht op La Mer de Sable
Na de rust hier in een boshut, waar we nogmaals gingen komen stapten we nog een eindje in het bos van Stambruges tot we via enkele dreven aan de boorden van het kanaal Ath-Blaton kwamen.
jammer van de mist maar dit kon de pret niet onderdrukken. We kregen waar voor ons geld.
Willy ging voorop
Mooie dreven , de ene na de andere, er was altijd iets te zien
Ondertussen waren we al op het grondgebied Beloeil waar we een rust hadden niet ver van het centrum.
We kwamen het domein binnen langs de achterkant, veel kon men niet zien wegens de mist.
Nog enkele wandelpaden en we waren bij onze middagrust.
Het kasteel van Beloeil
Nu waren we begonnen aan onze terug weg
We volgden eventjes het kanaal en hier en daar kregen we ter afwisseling wat paadjes die evenredig liepen met het kanaal.
hier volgden we het laatste stukje kanaal tot aan onze rust in Ecacheries voor de 2°maal
Zulke rustposten vind men niet in Vlaanderen, dit heeft ook zijn charmes.
Hier het gesloten kerkje van Ecacheries.
Hier waren we terug aan de bossen van Stambruges waar we een heel eind gingen in wandelen terug naar La Mer de Sable.
Mooie zichten, ondertussen was Lora van de partij.
Heerlijk om te wandelen
Terug aan de boshut voor controle(2°maal) en dan kregen we een heel mooi stukje bos aangeboden.
Hier was het op en neer voor een hele tijd.
En ook wat hindernissen onderweg.
Hier moesten we een eindje de weg volgen tot Villerot en vandaar ging het terug de natuur in tot aan onze startplaats.
Terug via mooie dreven en boswegels ging het richting startzaal
Ook enkele drassige paadjes kruisten onze voeten
moerasgebied
Via de kasseien eindigde hier onze mooie tocht, nog een dikke kilometer en het zat erop voor vandaag.
Terug aan de zaal waar het vanmorgen allemaal begon.
Nog een glimp in de zaal, we waren heel tevreden over deze hele mooie tocht. We dronken nog iets en reden met een goed gevoel terug richting Vlaanderen. Deze tocht is de moeite waard en staat terug aangestipt voor volgend jaar.
De Houtlandtocht is een wandelparcours doorheen de Oostkampse parken en de private kasteeldomeinen zoals de Cellen, Erkegem, Gruuthuuse, Nieuwburg,Pecsteen en het kasteel Rooiveld.
Vandaag gingen we een wandeling maken bij onze vrienden uit Moorsele. Vanuit het OC De Stekke gingen we met de grootste afstand richting het vliegveld van Moorsele, vandaar uit stapten we verder via het Zilveren Spoor, waar er een internationaal springconcour bezig was, naar onze eerste rustpost van de dag.
Het OC de Stekke
Wie heeft deze zetel hier gedumpt
Aangekomen aan het vliegveld van Moorsele.Net als de basis van Koksijde is het vliegveld van Moorsele eigendom van het Ministerie van Defensie die het dan ook nog steeds af en toe gebruikt als opleidingscentrum voor de para's, maar huisvest tevens de West-Vlaamse afdeling van het Paracentrum Vlaanderen vzw. Deze gebruiken meestal Cessna Grand Caravan OO-FUS als springtoestel maar je kan er evengoed één van hun andere toestellen aantreffen. Naast de para activiteiten zijn op Moorsele ook tal van ultralichte vliegtuigjes(ULM's) en een handvol toch wel opmerkelijke sport-en old-timers gebaseerd. Het veld heeft één enkele grasbaan van 650m lang en een zeven tal loodsen. Gezien Moorsele militair domein is, is de toegang verboden voor onbevoegden. Aan de achterzijde van het vliegveld bevindt zich tevens een terrein voor telegeleide vliegtuigjes.
zicht op het vliegveld
Zicht op het Zilveren Spoor
Aangekomen aan het Zilveren Spoor waar er een wedstrijd bezig was voor de jeugd
Kostelijke wagens voor die viervoeters
hier wandelden we via het groene lint richting rustpost. het Groene Lint is een heraangelegde groenzone tussen de Overheulestraat en de Ledegemsestraat.
Heulebeek
Aangekomen aan de rustpost. Daarna ging de tocht verder via de Bergelenput richting Gullegem.
zicht vanop de brug over de A19 op de Bergelenput.
Hier kwamen we aan de Bergelenput. De Bergelenput (8ha) ontstond midden de jaren '70 door zandwinning voor de start van de snelweg E403(A17). Toen de graafwerken stopten werd er gestart met het storten van afval. Door ingrijpen van de gemeente, onder druk van de toenmalige plaatselijke natuurvereniging De Distel werd het storten verboden. In 1989 besliste de gemeente Wevelgem om de Bergelenput en enkele omliggende percelen aan te kopen. Intussen is het gemeentelijk gebied een onderdeel geworden van het 50ha groot Domein de Bergelen. Momenteel word het provinciaal natuurgebied de Bergelenput beheerd door NWG De Bergelenput in samenwerking met de provincie West-vlaanderen en de gemeente Wevelgem.
zicht op de vijvers
mooie wandelpaden
zicht op de uitgang
het kruisbeeld
bekende gezichten van Marke
Onze voorzitter ging er vandoor
Aangekomen te Gullegem voor onze 2° rustpost van de dag. Hier moesten we een lus maken.
onze sympathieke Urbain.
hier waren we aan het beeld van de muziekgroep Burleske uit Gullegem en zo kwamen we terug aan het OC in Gullegem voor de 2°maal. Nadien begonnen we aan het laatste deel van deze tocht.
Nu gingen we het andere deel van de Bergelenput binnen.
nieuw aangelegd deel
zicht op de vijvers
nog eventjes het talud omhoog om wat verder het af te dalen. We naderden stilaan het einde
Nu nog een paar honderd meter en deze rustige paastocht is ten einde. Na de afstempeling kreeg iedere wandelaar een bakje verse eieren.
Vandaag reed ik richting Eeklo om daar een mooie wandeling te maken door heen het natuurdomein het Leen.De start was vanuit het cafétaria van het domein. We gingen meteen richting Arboretum waar we versteld stonden van de prachtige bloemen en struiken die er in bloei staan op dit moment van het jaar. Het Arboretum omvat meer dan 7000 soorten houtachtige gewassen en vaste planten. Men kan er alle dagen in wandelen.
op weg naar de startzaal
ingang van het cafétaria
wandelinfo
heel mooi opschrift
Begin van de wandeling, eerst naar het arboretum, kennis making met bepaalde soorten vaste planten.
Ik was meteen verkocht aan de pracht van deze tuin. Geniet mee van de mooie beelden
Van de ene Arboretum naar andere, deze was een stuk kleiner dan de vorige, niettemin was het ook heel mooi om er door te wandelen.
dit was een prachtig stukje om er door te wandelen
Na deze verlieten we het Arboretum en wandelden we het domein "Het Leen" in. Het provinciaal domein "Het Leen" is een 262 ha groot boscomplex en bevindt zich op het grondgebied van de gemeenten Zomergem, Waarschoot en Eeklo. Het is grotendeels bebost met een gemengd loofbos.In het Leen zijn er 36km wandelwegen aanwezig waarvan er de helft verhard zijn. De wandelaar beschikt daarnaast nog over evenveel kms onverharde paden, die er als het regent drassig bijliggen en niet te betreden zijn zonder gummielaarzen. Het voordeel van die verharde wegen is dat ze ideaal zijn voor de rolstoelgebruikers.
Vandaag ging ik wandelen naar Kemmel. Deze streek heeft zijn reputatie van hele mooie wandelingen.Eenmaal aangekomen in het OC De Gaper gingen mijn vrouwke en ik ons inschrijven, dronken eerst nog een koffie en dan gingen we op pad. We volgen de kleinere afstanden tot bij de Letteberg en stoten onverhard door naar de top
de verschillende omlopen van de wandeling
de kerk van Kemmel
een klein stukje asfalt die we onder de voeten kregen alvorens zich een weg te banen naar de heuvels.
Deze fikse opwarmer wordt bekroond door een calvarie. Dalend bemerken we in de flank de ingangen van ondergrondse schuilplaatsen.
Rechts hier beneden zijn de ingangen van de ondergrondse schuilplaatsen(heb geen foto ervan genomen)
We wandelen verder rond de Letteberg, komen bij de Kemmelberg en stijgen langs een als villa vermomd, waterreservoir en pompstation. We laten de top even rechts liggen en vervolgen het pad. Een volgend pad daalt steil af naar de kleinere afstanden tot aan de rust.
Na de rust ging ik verder op stap met Dany. We volgden even de kleinere afstanden richting 'Provinciaal Domein Kemmelberg'. We stellen de Kemmelberg nog wat uit en wandelen verder door het Domein. In 1995 kocht de Provincie 21ha bos, inclusief de Kemmeltop op de noordflank van de Kemmelberg. Hiermee ging het 'Provinciaal Domein Kemmelberg' van start. In 1999 werden er in één klap 25ha op de zuidflank toegevoegd. Regelmatig werden er terreinen en bosjes bijgekocht zodat het domein vandaag 113ha groot is. 5ha van dit gebied worden gebruikt door het Wijngoed Monteberg die er ongeveer 22000 wijnstokken plantte.
nog even een helling bedwingen
mooie zichten
heel rustig om te wandelen
terug dalen
eventjes poseren voor een fotootje
wie we daar hebben, Lieve
zicht op Dranouter
de wijnstokken op de Monteberg
wijdse panorama's over het Heuvelland
Met Dranouter in zicht gaan we naar onze rustpost 'Klakeye'
hier reed een kolonie oude citroens voorbij
hier zicht op de Kemmelberg
zicht op Loker
even genieten van de prachtige zichten
We dalen af in een ander deel van het Domein en wandelen verder rond de Monteberg. Voor ons komt de Kemmelberg in zicht. Deze keer zullen we hem niet ontlopen. Een pad brengt ons een deel hogerop tot bij het Frans massagraf.
Onverhard stijgen we naar het Frans Gedenkteken op de top.
Het monument is een 17m hoge obelisk vervaardigd uit wit cementsteen met het opschrift "Aux soldats Français". Op de sokkel staat het beeld van een vrouwenfiguur, een engel voorstellend met de vleugels gespreid tegen de beide zijden van de zuil. In elk hand houdt zij een lauwerskrans als symbool van de overwinning. Ze staart met een treurende blik naar het slagveld en het Ossuarium.
Een trap brengt ons terug naar beneden waar we de kleinere afstanden vervoegen in hun klim naar de top. We dalen onverhard en vervoegen vervolgens de andere afstanden. Na de rustpost in de ' Linde' maken we nog een ommetje door het Warandepark.
Nog enkele minuten te wandelen en deze mooie tocht zit erop.
Het was een hele mooie tocht met heel veel variatie.
Dit was een van de mindere wandelingen van de club uit Beernem. Er was veel beton te verwerken, ze hebben daar in de streek toch heel wat te bieden. Het eerste stuk van de wandeling was goed tot aan de rustpost, nadien was het een heel stuk minder en in het laatste deel kregen we wat natuur te zien.
Het beloofde een mooie dag te worden en we reden richting Spiere om daar een wandeling van de Waterhoekstappers te maken. Urbain en Frieda waren ook aangekomen en wij(de mannen) besloten om de grootste afstand te wandelen. De grootste afstand moest eerst een lus maken van 6km en kwam terug naar de startplaats, en nadien volgden we hetzelfde traject als de andere afstanden. Scaldis is de benaming voor Schelde, en een eerste maal voorkomend in een Romeinse tekst uit de 1° eeuw voor Christus.
Eventjes wachten op onze wandelvrienden
Hier zijn ze dan, Urbain en Frieda. Nog eerst een kopje koffie en dan zijn we weg.
Een lang tegelpad brengt ons naar het gehucht "De Gaver". Een veldweg laat de wandelaar genieten van het wandelnetwerk "'t land van mortagne", om dan een stukje verder de drukke rijksweg te volgen. Een mooie onverharde weg brengt ons tot aan de Scheldeboorden die we een tijdje volgen.
De Schelde verlatend, kwamen we voorbij een historische hoeve " La Folie", een merkwaardige ingemetselde gedenksteen met opschrift siert de ingangspoort. Nu nog enkele veldwegeltjes en we zijn terug aan onze startplaats. Na terug iets te hebben gedronken, stapten we verder richting Spiere via rustige paden en veldwegels.
Hier moesten de wandelaars het sluizencomplex over. Dit werd gebouwd in 1920, overbrugt 2 meter hoogteverschil, en er kunnen schepen tot 1800ton versast worden. Nu eventjes het kanaal volgen
Nog een kleine kilometer te gaan en we komen aan onze 2° rustpost te Spiere aan.
De neogotische St Amanduskerk van Spiere. Hier moeten we een lus maken van een 7tal km. Volgens de kaart ging het een hele mooie lus worden afwisselend: voet- grint - kassei en graswegen.
We begonnen aan onze lus van 7km
het was een steekspel tussen West-Vlaamse bodem en Henegouwse bodem.
heel veel variatie in het parcours
afdaling met de koord
deze wilde pronken
en die OOK
Op weg voor het laatste deel van de wandeling
mooie verzichten
hier een kasseistrook onder de voeten
kijk eens wie we hier hebben
van wie is dit?
terug van weggeweest. Het was een hele mooie wandeling, prachtig weer en iedereen was tevreden.
Na gisteren een mooie wandeling in Oostkamp besloot ik vandaag naar Mesen te gaan. Het is een tocht van onze vrienden uit Wervik.Men kon kiezen uit een 5tal afstanden oplopend van 6km tot 32km. Na eerst een kop koffie te hebben gedronken, ging ik van start. Een unieke zwerftocht vanuit Mesen met zijn mooie panorama's over het Heuvelland, de grens met Henegouwen en Frankrijk. Ploegsteert met zijn bossen en kleiputten. Het eerste gedeelte ging richting Waasten na zo'n 7,8km tot aan de 1° rust. Daar deed de grootste afstand een lus. Daarna wandelde men via de Leieboorden richting Ploegsteert naar de volgende rustpost waar men na 8,5km aankwam. Dan was het nog een 8tal km tot we terug in Mesen aankwamen.
Het stadhuis van Mesen. Mesen is een stad en faciliteitengemeente in de Westhoek van de provincie West-Vlaanderen. Mesen kreeg bij Wet van 19juli 1985 opnieuw de stadstitel, die het in de Napoleonistische periode verloren was. De stad telt bijna 1000 inwoners en is daarmee de kleinste stad van België. Omdat Mesen een faciliteitengemeente is, fuseerde het niet met andere deelgemeenten.
heel rustige wandelwegen
mooie vergezichten
op weg naar Waasten
af en toe kregen we mooie onverharde paden
in de verte zicht op Waasten
Waasten is een klein dorpje in de provincie Henegouwen, en een deelgemeente van de stad en faciliteitengemeente Komen-Waasten sinds 1977. Net zoals de andere deelgemeenten van de exclave Komen-Waasten, behoorde Waasten tot 1963 tot de Vlaamse provincie West-Vlaanderen. Net zoals Komen ligt Waasten langs de Golden River (Leie), waarvan de oude bedding de grens met Frankrijk vormt. Twee beken, de Douve en de Wamave monden uit in de Leie. Ook net zoals bij Komen het geval is, heeft Waasten aan de overkant van de Leie een gelijknamige Franse gemeente Waasten(Warneton). De kernen Komen en Waasten worden nog gescheiden door de deelgemeente Neerwaasten. In Waasten liggen nog enkele kleinere gehuchtjes, zoals Le Gheer, Pont Rouge en Le Touquet.
een kleine helling vooraleer we aan de rustpost kwamen
in het plaatselijk schooltje aangekomen voor onze 1° rustpost na zo'n kleine 8km te wandelen.
hier volgden we een tijdje de Leieboorden richting Ploegsteert
een mooie voetgangersbrug
regelmatig mooie panorama's
een van de mooie veldkapelletjes
zicht op de bossen van Ploegsteert
afwisselend wandelwegen en onverharde paden.
heel rustig en aangenaam wandelen was het hier
Engels graf
een van de vele oorlogsopschriften
eindelijk in de bossen van Ploegsteert
en meteen een stevige klim
hier boven een zicht op Mesen
dit was een heel drassig stukje natuur
zicht op Heuvelland
We naderden stilaan ons einddoel Mesen. De stad telt verschillende aandenkens aan de eerste Wereldoorlog. Hier werd de mijnenslag in Mesen uitgevochten. Er is een vredesbeiaard die om het kwartier muziek speelt van de naties die in de oorlog betrokken waren.
nog een boerenwegel onder de voeten
Mesen telt ook verschillende militaire kerkhoven voor gesneuvelden uit de oorlog.
nu waren we op weg naar het eiland van Ierland Peace Park.
eventjes de trappen afdalen en het vlonderpad nemen
Hier zien we het Ierse Vredespark of Ierse Peace Tower in Mesen.
De 110 voet(34 meterr) toren is in het tradionele ontwerp van een Ierse ronde toren en is gedeeltelijk gebouwd met stenen van het voormalige Britse leger kazerne Tipperary, de rest van de steen van een werkhuis buiten Mullingar.Het ontwerp heeft een uniek aspect waarmee de zon in het interieur licht alleen op de 11 uur van de 11° dag van de 11° maand, de verjaardag van de wapenstildstand die de oorlog en de tijd voor stilte de minuut op Remembrance Day afgelopen.
onze allerlaatsqte boerenwegel van deze mooie wandeling
De Sint Niklaaskerk heeft een opvallende koepelvormig toren. Deze is van ver buiten het centrum zichtbaar en omwille van de vorm spreekt men van de "Dikkop" van Mesen. De basis van de kerk dateert van 1057, maar werd in de loop van de tijd ernstig verbouwd. Na de totale vernietiging in de 1° Wereldoorlog weerd ze pas in 1928 heropgebouwd. De huidige kerk was aanvankelijk de abdijkerk van een klooster van de vrouwenorde van Sint Benedictus, opgericht door Gravin Adela Van Mesen.
het kioske op de markt van Mesen
Hier zijn we dan terug aan onze startplaats. Het was een mooie wandeling.
Vandaag ging ik terug een wandeling maken van de vzw De Vredeseilanden. Ik vond hun vorige wandeling wandeling heel mooi en besloot terug te komen en hield mijn woord. Vandaag was het op verkenning door het Beverhoutsveld en de Assebroekse Meersen. Later meer over deze wandeling.
Hele aangename wandeling, parcours langs kronkelende straatjes, door de villawijk tot de eerste bosdreef. We kregen de bossen van Bulscampvelt, de Vagevuurbossen en nog enkele mooie dreven te bewonderen.
Het was mijn 1° 50km wandeling dit jaar in groepsverband. Vanuit café de Melchior te lommel vertrokken we met een 53 tal wandelaars voor deze tocht. We gingen op verkenning richting Lommelse sahara en deden ook de gehuchten Kolonie, Barrier, Heide-heuvel en Lutlommel aan. We kregen veel natuur aangeboden.
startplaats
richting sahara meteen de natuur in
heerlijke dreven om te wandelen
eventjes afdalen
op weg naar de 1°halte langs het kanaal Bocholt-Herentals
we waren weer vertrokken in de Lommelse bossen
zandpaden
onze 2° rust
terug de natuur in
mooie zichten
verlaten betongebouw
eindeloze dreven
eventjes uit het bos
nieuw aangelegd parkje
onze 3° rust
enkele kangoeroe's
elegante dieren
we begonnen aan het laatste gedeelte van de bossen
mooi zicht op de poel
hier volgden we het blote voetenpad
even een pauze nemen aan het plezierhaventje
onze allerlaatste rust
Nu zijn we vertrokken naar ons eindpunt te lommel
hier verlieten we al het moois om terug te keren naar de binnenstad.
Ik koos dezemaal voor een wandeling in het pajottenland en reed naar Lennik. Om 8u begon ik aan de wandeling van 32km. Het ging een rondje Lennik worden met het verkennen van de dorpjes er rond. Het Kasteel van Gaasbeek was een van de blikvangers.het was een goede wandeling en de wandelaars hebben veel gezien. kijk even mee
Vandaag stond de Kazemattentocht op mijn wandelprogramma. Het is een tocht van onze buren uit Lauwe. Het beloofde terug een mooie dag te worden. Eenmaal aangekomen te Menen gingen we naar de inschrijvingsplaats en zagen onze vrienden uit Moorsele. Vlug inschrijven en begonnen aan de tocht.
Al de afstanden gingen langs OC De Steiger om zo via het natuurgebied de Poel en het lokale voetbalstadion naar de Golden River. Hier ging de kleinste afstand richting de molen de Goede Hoop. De andere afstanden wandelden naar de Leiebrug, om die over te steken en verder te gaan richting Diefhondbos.
langs het Vaubonstadion van Menen
zicht op de Golden river
de steile trap afdalen
De ingang van het Diefhondbos. Dit natuurgebied is aangelegd op het vroegere stort.
mooi stukje natuur om in te wandelen
is dit Skippy?
Via de Watertoren en een wijk stapten we terug naar de Leieboorden, die we een tijdje volgden tot in het Franse Halluin waar we onze centrale rustpost hadden.
de parcoursmeester en helper van Moorsele
hier wandelden we al op Franse bodem.
de kerk van het Franse Halluin, onze rustpost was er vlak naast. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan een mooie lus, die ons tot Bousbecque leidde en terug.
vergezichten
betere ronde punten dan bij ons
Hier wandelden we in het natuur domein van de Colbras en de Kluitput.
de welriekende brug
de ene kant is hier België de andere Frankrijk
zicht op de kerk van Bousbecque(Busbeke)
via rustige paden kwamen we terug aan in Halluin voor de 2°rust. Na terug iets te hebben genuttigd, gingen we voor de laatste rit richting startzaal. Het laatste gedeelte bestond uit een stuk natuur, met op het einde afgewisseld met een stukje Menense geschiedenis.
achter die betonnen muur is de schrroothandel Galloo gevestigd.
hier wandelden we naar het 40ha grote Leie eilandje gevormd door de oude en nieuwe Leie
mooie zichten
heel rustig om in te wandelen
prachtig weer is goed om mooie foto's te maken
we zijn bijna terug in België
Nu gingen we naar de plaats waar de wandelclub van Lauwe een gratis jenever of frisdrank aanbood. Na deze was het nog zo'n 2tal km die ons restte tot aan de startplaats.
Hier moesten de wandelaars nog door de Kazematten wandelen om dan via de binnenstad naar de aankomst te gaan
Vandaag ging Urbain en ikzelf met de trein richting Lokeren om daar een wandeling te maken van de Reynaertstappers. Het weer was goed en de streek rond Lokeren heeft ook veel te bieden. Vanaf het station was het nog een 2tal km te wandelen alvorens men aan de startplaats was. We vervulden onze plicht, dronken nog een koffie en besloten om te beginnen aan de wandeling. Deze bestond uit 2 grote lussen van respectievelijk 7,2km en een van 7,9km en nog een afsluitertje van 4km. De 1°lus was richting Molsbroek, de andere een combinatie van parken en een klein deeltje stad. We begonnen met richting Molsbroek. Geniet mee van de foto's.
we wandelden meteen richting Buylaertmeersen om zo naar het Molsbroek te stappen
het was heel aangenaam om in deze meersen te wandelen
Na deze meersen kwamen aan het stadspark, om daarna via de dijk naar het Molsbroek te wandelen.
het is een mooi park
hier waren we op weg naar het natuurdomein.
Het Molsbroek: dit domein van 80ha is het grootste beschermde natuurgebied van de streek. In het bezoekerscentrum van het reservaat vind je een vaste opstelling over de historiek van het gebied en een dynamische tentoonstelling over de natuur in de omgeving.
hele mooie zichten over dit domein
Een geasfalteerde wandeldijk(4,5km lang) slingert zich door en omheen het domein, er werd ook een wandelroute door het Molsbroek en de aansluitende Buylaersmeersen uitgestippeld.
De wandeldijk biedt grote voordelen voor de mensen, want het volledige natuurgebied is vanaf dit hoger gelegen pad te overzien.
Op weinige plekken in ons land treft men langs een dergelijk mooi pad zoveel verscheidenheid aan: een uitgestrekte moerasvlakte met talrijke watervogels, elzenbroeken, rivierduinen, rietvelden en uitgestrekte vochtige graslanden.
De goede waterkwaliteit en de gevarieerde biotopen bieden natuurlijk levenskansen aan tal van planten- en diersoorten. De vogels zijn ongetwijfeld de meest populaire en best bestudeerde dieren in het Molsbroek.
hier en daar treft men infoborden aan.
Na een eerste bezoek aan dit domein ging de tocht verder terug naar onze startplaats
Het plaatselijk schooltje diende als startplaats en rustpost. De 2°lus begon ook al heel goed met richting de parken.
Hier ook nog een stadspark die Lokeren rijk is. Eenmaal uit dit park stapte men richting Markt om zo langs het info kantoor te wandelen waar men een gadget kreeg van de stad Lokeren.
de Markt van Lokeren
hier gingen we het Prinses Jospehine Charlotte park in
ook mooi om in te wandelen
en zo kwamen we voor de 2° keer terug aan onze rustpost. Na een frisse cola te hebben gedronken begonnen we aan het laatste deel van deze mooie wandeling. We gingen terug naar het molsbroek,maar de andere kant op.
Sinds 1968 werden 235 verschillende soorten vogels genoteerd, waarvan 98 soorten ooit ten minste 1keer hebben gebroed. Ook een 300tal plantensoorten werden genoteerd. Hierbij zijn heel wat zeldzame planten zoalsmoerasbeemdgras en kruipend moerasscherm. minder bekend maar bijzonder boeiend zijn de ongewervelde dieren.
met zijn 10tallen ha ondiep water is het Molsbroek eigenlijk een ideale viskwekerij.
hier waren we bijna aan het einde van dit mooi stuk natuur, dan was het nog een 5tal minuten te wandelen vooraleer we voor de laatste maal aan onze rustpost waren. We dronken nog een kop koffie vergezeld van een eclair en gingen dan heel tevreden naar het station waar de trein ons stond op te wachten. Deze wandeling is zeker een aanrader.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
