de startzaal


de gekozen afstand




zicht op de vestingen






Via de wandelbrug over de Kasteelgracht gingen we richting Menenpoort




















Sedert 1928 vindt hier elke avond de Last Post plaats. Elke avond stipt om 20u klinken de klaroenen er als eerbetoon aan alle gesneuvelde soldaten tijdens WO I. Vandaag is dit trouwens een ceremonie die in het teken staat van de 100km . Ook vele Duitse en Britse soldaten wandelen immers mee. Vanavond zal het al voor de 28.852° keer zijn dat de Last Post wordt geblazen.




Na de Menenpoort wandelen we door het Hoornwerkpark, een stukje groen vlakbij het centrum van Ieper.






Via  Zillebekevijver komen we op de meer bekende landelijke wegen. De Zillebekevijver is 28ha groot en ligt net ten Westen van het dorpscentrum. De vijver ontstond in de 13°eeuw, toen voor drinkwater, de lakennijverheid en het voeden van de stadsgrachten een aantal vijvers werd aangelegd rond de stad Ieper. In 1217 werden zo 5 vijvers vermeld, waaraan later nog aanpassingen gebeurden. Door afdamming van de vallei van de Zillebeek werd de Zillebekevijver gevormd, die rond 1295 ongeveer zijn huidige vorm kreeg. Naast deze vijver zijn ook nog de Dikkebus- en Bellewaardevijver bewaard gebleven. Tijdens de WO I lag de vijver vlak tegen de frontlijn van de Ieperboog. Tegenwoordig dient de vijver voor productie van oppervlaktewater en is het een natuurlandschap dat ook wordt gebruikt voor recreatie.






mooi zicht op de vijver




Na het verlaten van Zillebekebekervijvergingen we verder via Maple Copse Cemetery, waar we een korte pauze hadden.




Hier kreeg de wandelaar een gratis drankje aangeboden door de plaatselijke organisatie.


Maple Copse Cemetery
Zillebekedorp en het grootste gedeelte van de gemeente waren in Britse handen gedurende het grootste deel van de oorlog. Het aantal begraafplaatsen in deze omgeving tonen de hevige gevechten aan, zelfs in tijden van gewone loopgravenoorlog.
Maple Copse was de naam die het leger gegeven had aan een kleine aanplanting op zo'n 900m ten oosten van het dorp en juist ten Westen van Sanctuary Woord. De plaats werd gebruikt door Advanced Dressing Stations. Er werden bijzettingen verricht voor en na de gevechten van de slag om Mount Sorrel(1916). Tijdens die slag en later werden de sporen van de meeste graven uitgewist.De begraafplaats ten noorden van het bosje was gekend tijdens de oorlog, maar van de 256 oorspronkelijke doden konden er na de oorlog slechts 26 gelocaliseerd worden. Er worden nu 308 doden heracht. Van dit aantal zijn er ruim 50 niet-geïdentificeerden en 230 doden worden herdacht met special memorials. De begraafplaats heeft een oppervlakte van 4856m² en is omgeven door een muur van natuursteen.








Vandaar gingen we via rustige wandelwegen naar een mooi stukje natuur richting Gasthuisbossen.








De Gasthuisbossen zijn een provinciaal domein, de bossen bestaan uit een aantal bosdomeinen ten zuidoosten van de stad Ieper. Ze liggen op de heuvelkam van de Ieperboog, op de waterscheidingslijn van de Ijzer en de Leie. De totale oppervlakte is meer dan 20ha.




















Na verkenning door de bossen waren we aangekomen in Zillebeke voor een centrale rust in de chirolokalen.Na deze rust trokken we terug richting Ieper, nu ging men langs de andere kant van de vijver.




Zillebeke kerk






de andere zijde van de vijver




Nu nog een stukje door de "Verdronken Weide".





De Verdronken Weide een open en moerassig gebied met een grote vijver, aan de voet van de historische vestingsmuren van Ieper, vlakbij de Rijselpoort en de Kasteelgracht. Dit prachtige gebied met een totale oppervlakte van 36ha is een heus vogelpretpark. Met een ruime waaier aan broed-, foerageer-en rustplaatsen kan hun geluk niet op.Vanop de vestingen krijg je een heel prachtig uitzicht over dit domein. Ooit was dit in de 13°eeuw de St Michielsparochie en kent dus een grote historische waarde. Heel veel opgravingen kun je bezichtigen in het Merghelynck museum. De Franse ingenieur Vauban liet dit gebied onder water zetten en kreeg hierdoor een verdedingsfunctie. Zo konden vijanden nooit  vanuit het zuiden aanvallen.
De Verdronken Weide bezit een rijke variatie aan biotopen; het diepe water, de ondiepe, regelmatig droogvallende oevers, de rietgordels, de wilgenoevers, zowel natte als droge graslanden met poelen en sloten. Aan de rand van de plas groeien vooral riet en lisdodde, maar ook de zeldzame mattenbies. De Verdronken Weide is ook een ideaal jachtterrein voor vleermuizen. Uitschieter is hier de meervleermuis, die uitsluitend boven open water op insecten jaagt.
















de laatste km van deze tocht , nog enkele paadjes en zijn zo terug aan het beginpunt van deze mooie tocht.



Hier nog 2 clubleden.