Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vandaag ging ik wandelen naar Kemmel. Deze streek heeft zijn reputatie van hele mooie wandelingen.Eenmaal aangekomen in het OC De Gaper gingen mijn vrouwke en ik ons inschrijven, dronken eerst nog een koffie en dan gingen we op pad. We volgen de kleinere afstanden tot bij de Letteberg en stoten onverhard door naar de top
de verschillende omlopen van de wandeling
de kerk van Kemmel
een klein stukje asfalt die we onder de voeten kregen alvorens zich een weg te banen naar de heuvels.
Deze fikse opwarmer wordt bekroond door een calvarie. Dalend bemerken we in de flank de ingangen van ondergrondse schuilplaatsen.
Rechts hier beneden zijn de ingangen van de ondergrondse schuilplaatsen(heb geen foto ervan genomen)
We wandelen verder rond de Letteberg, komen bij de Kemmelberg en stijgen langs een als villa vermomd, waterreservoir en pompstation. We laten de top even rechts liggen en vervolgen het pad. Een volgend pad daalt steil af naar de kleinere afstanden tot aan de rust.
Na de rust ging ik verder op stap met Dany. We volgden even de kleinere afstanden richting 'Provinciaal Domein Kemmelberg'. We stellen de Kemmelberg nog wat uit en wandelen verder door het Domein. In 1995 kocht de Provincie 21ha bos, inclusief de Kemmeltop op de noordflank van de Kemmelberg. Hiermee ging het 'Provinciaal Domein Kemmelberg' van start. In 1999 werden er in één klap 25ha op de zuidflank toegevoegd. Regelmatig werden er terreinen en bosjes bijgekocht zodat het domein vandaag 113ha groot is. 5ha van dit gebied worden gebruikt door het Wijngoed Monteberg die er ongeveer 22000 wijnstokken plantte.
nog even een helling bedwingen
mooie zichten
heel rustig om te wandelen
terug dalen
eventjes poseren voor een fotootje
wie we daar hebben, Lieve
zicht op Dranouter
de wijnstokken op de Monteberg
wijdse panorama's over het Heuvelland
Met Dranouter in zicht gaan we naar onze rustpost 'Klakeye'
hier reed een kolonie oude citroens voorbij
hier zicht op de Kemmelberg
zicht op Loker
even genieten van de prachtige zichten
We dalen af in een ander deel van het Domein en wandelen verder rond de Monteberg. Voor ons komt de Kemmelberg in zicht. Deze keer zullen we hem niet ontlopen. Een pad brengt ons een deel hogerop tot bij het Frans massagraf.
Onverhard stijgen we naar het Frans Gedenkteken op de top.
Het monument is een 17m hoge obelisk vervaardigd uit wit cementsteen met het opschrift "Aux soldats Français". Op de sokkel staat het beeld van een vrouwenfiguur, een engel voorstellend met de vleugels gespreid tegen de beide zijden van de zuil. In elk hand houdt zij een lauwerskrans als symbool van de overwinning. Ze staart met een treurende blik naar het slagveld en het Ossuarium.
Een trap brengt ons terug naar beneden waar we de kleinere afstanden vervoegen in hun klim naar de top. We dalen onverhard en vervoegen vervolgens de andere afstanden. Na de rustpost in de ' Linde' maken we nog een ommetje door het Warandepark.
Nog enkele minuten te wandelen en deze mooie tocht zit erop.
Het was een hele mooie tocht met heel veel variatie.
Dit was een van de mindere wandelingen van de club uit Beernem. Er was veel beton te verwerken, ze hebben daar in de streek toch heel wat te bieden. Het eerste stuk van de wandeling was goed tot aan de rustpost, nadien was het een heel stuk minder en in het laatste deel kregen we wat natuur te zien.
Het beloofde een mooie dag te worden en we reden richting Spiere om daar een wandeling van de Waterhoekstappers te maken. Urbain en Frieda waren ook aangekomen en wij(de mannen) besloten om de grootste afstand te wandelen. De grootste afstand moest eerst een lus maken van 6km en kwam terug naar de startplaats, en nadien volgden we hetzelfde traject als de andere afstanden. Scaldis is de benaming voor Schelde, en een eerste maal voorkomend in een Romeinse tekst uit de 1° eeuw voor Christus.
Eventjes wachten op onze wandelvrienden
Hier zijn ze dan, Urbain en Frieda. Nog eerst een kopje koffie en dan zijn we weg.
Een lang tegelpad brengt ons naar het gehucht "De Gaver". Een veldweg laat de wandelaar genieten van het wandelnetwerk "'t land van mortagne", om dan een stukje verder de drukke rijksweg te volgen. Een mooie onverharde weg brengt ons tot aan de Scheldeboorden die we een tijdje volgen.
De Schelde verlatend, kwamen we voorbij een historische hoeve " La Folie", een merkwaardige ingemetselde gedenksteen met opschrift siert de ingangspoort. Nu nog enkele veldwegeltjes en we zijn terug aan onze startplaats. Na terug iets te hebben gedronken, stapten we verder richting Spiere via rustige paden en veldwegels.
Hier moesten de wandelaars het sluizencomplex over. Dit werd gebouwd in 1920, overbrugt 2 meter hoogteverschil, en er kunnen schepen tot 1800ton versast worden. Nu eventjes het kanaal volgen
Nog een kleine kilometer te gaan en we komen aan onze 2° rustpost te Spiere aan.
De neogotische St Amanduskerk van Spiere. Hier moeten we een lus maken van een 7tal km. Volgens de kaart ging het een hele mooie lus worden afwisselend: voet- grint - kassei en graswegen.
We begonnen aan onze lus van 7km
het was een steekspel tussen West-Vlaamse bodem en Henegouwse bodem.
heel veel variatie in het parcours
afdaling met de koord
deze wilde pronken
en die OOK
Op weg voor het laatste deel van de wandeling
mooie verzichten
hier een kasseistrook onder de voeten
kijk eens wie we hier hebben
van wie is dit?
terug van weggeweest. Het was een hele mooie wandeling, prachtig weer en iedereen was tevreden.
Na gisteren een mooie wandeling in Oostkamp besloot ik vandaag naar Mesen te gaan. Het is een tocht van onze vrienden uit Wervik.Men kon kiezen uit een 5tal afstanden oplopend van 6km tot 32km. Na eerst een kop koffie te hebben gedronken, ging ik van start. Een unieke zwerftocht vanuit Mesen met zijn mooie panorama's over het Heuvelland, de grens met Henegouwen en Frankrijk. Ploegsteert met zijn bossen en kleiputten. Het eerste gedeelte ging richting Waasten na zo'n 7,8km tot aan de 1° rust. Daar deed de grootste afstand een lus. Daarna wandelde men via de Leieboorden richting Ploegsteert naar de volgende rustpost waar men na 8,5km aankwam. Dan was het nog een 8tal km tot we terug in Mesen aankwamen.
Het stadhuis van Mesen. Mesen is een stad en faciliteitengemeente in de Westhoek van de provincie West-Vlaanderen. Mesen kreeg bij Wet van 19juli 1985 opnieuw de stadstitel, die het in de Napoleonistische periode verloren was. De stad telt bijna 1000 inwoners en is daarmee de kleinste stad van België. Omdat Mesen een faciliteitengemeente is, fuseerde het niet met andere deelgemeenten.
heel rustige wandelwegen
mooie vergezichten
op weg naar Waasten
af en toe kregen we mooie onverharde paden
in de verte zicht op Waasten
Waasten is een klein dorpje in de provincie Henegouwen, en een deelgemeente van de stad en faciliteitengemeente Komen-Waasten sinds 1977. Net zoals de andere deelgemeenten van de exclave Komen-Waasten, behoorde Waasten tot 1963 tot de Vlaamse provincie West-Vlaanderen. Net zoals Komen ligt Waasten langs de Golden River (Leie), waarvan de oude bedding de grens met Frankrijk vormt. Twee beken, de Douve en de Wamave monden uit in de Leie. Ook net zoals bij Komen het geval is, heeft Waasten aan de overkant van de Leie een gelijknamige Franse gemeente Waasten(Warneton). De kernen Komen en Waasten worden nog gescheiden door de deelgemeente Neerwaasten. In Waasten liggen nog enkele kleinere gehuchtjes, zoals Le Gheer, Pont Rouge en Le Touquet.
een kleine helling vooraleer we aan de rustpost kwamen
in het plaatselijk schooltje aangekomen voor onze 1° rustpost na zo'n kleine 8km te wandelen.
hier volgden we een tijdje de Leieboorden richting Ploegsteert
een mooie voetgangersbrug
regelmatig mooie panorama's
een van de mooie veldkapelletjes
zicht op de bossen van Ploegsteert
afwisselend wandelwegen en onverharde paden.
heel rustig en aangenaam wandelen was het hier
Engels graf
een van de vele oorlogsopschriften
eindelijk in de bossen van Ploegsteert
en meteen een stevige klim
hier boven een zicht op Mesen
dit was een heel drassig stukje natuur
zicht op Heuvelland
We naderden stilaan ons einddoel Mesen. De stad telt verschillende aandenkens aan de eerste Wereldoorlog. Hier werd de mijnenslag in Mesen uitgevochten. Er is een vredesbeiaard die om het kwartier muziek speelt van de naties die in de oorlog betrokken waren.
nog een boerenwegel onder de voeten
Mesen telt ook verschillende militaire kerkhoven voor gesneuvelden uit de oorlog.
nu waren we op weg naar het eiland van Ierland Peace Park.
eventjes de trappen afdalen en het vlonderpad nemen
Hier zien we het Ierse Vredespark of Ierse Peace Tower in Mesen.
De 110 voet(34 meterr) toren is in het tradionele ontwerp van een Ierse ronde toren en is gedeeltelijk gebouwd met stenen van het voormalige Britse leger kazerne Tipperary, de rest van de steen van een werkhuis buiten Mullingar.Het ontwerp heeft een uniek aspect waarmee de zon in het interieur licht alleen op de 11 uur van de 11° dag van de 11° maand, de verjaardag van de wapenstildstand die de oorlog en de tijd voor stilte de minuut op Remembrance Day afgelopen.
onze allerlaatsqte boerenwegel van deze mooie wandeling
De Sint Niklaaskerk heeft een opvallende koepelvormig toren. Deze is van ver buiten het centrum zichtbaar en omwille van de vorm spreekt men van de "Dikkop" van Mesen. De basis van de kerk dateert van 1057, maar werd in de loop van de tijd ernstig verbouwd. Na de totale vernietiging in de 1° Wereldoorlog weerd ze pas in 1928 heropgebouwd. De huidige kerk was aanvankelijk de abdijkerk van een klooster van de vrouwenorde van Sint Benedictus, opgericht door Gravin Adela Van Mesen.
het kioske op de markt van Mesen
Hier zijn we dan terug aan onze startplaats. Het was een mooie wandeling.
Vandaag ging ik terug een wandeling maken van de vzw De Vredeseilanden. Ik vond hun vorige wandeling wandeling heel mooi en besloot terug te komen en hield mijn woord. Vandaag was het op verkenning door het Beverhoutsveld en de Assebroekse Meersen. Later meer over deze wandeling.
Hele aangename wandeling, parcours langs kronkelende straatjes, door de villawijk tot de eerste bosdreef. We kregen de bossen van Bulscampvelt, de Vagevuurbossen en nog enkele mooie dreven te bewonderen.
Het was mijn 1° 50km wandeling dit jaar in groepsverband. Vanuit café de Melchior te lommel vertrokken we met een 53 tal wandelaars voor deze tocht. We gingen op verkenning richting Lommelse sahara en deden ook de gehuchten Kolonie, Barrier, Heide-heuvel en Lutlommel aan. We kregen veel natuur aangeboden.
startplaats
richting sahara meteen de natuur in
heerlijke dreven om te wandelen
eventjes afdalen
op weg naar de 1°halte langs het kanaal Bocholt-Herentals
we waren weer vertrokken in de Lommelse bossen
zandpaden
onze 2° rust
terug de natuur in
mooie zichten
verlaten betongebouw
eindeloze dreven
eventjes uit het bos
nieuw aangelegd parkje
onze 3° rust
enkele kangoeroe's
elegante dieren
we begonnen aan het laatste gedeelte van de bossen
mooi zicht op de poel
hier volgden we het blote voetenpad
even een pauze nemen aan het plezierhaventje
onze allerlaatste rust
Nu zijn we vertrokken naar ons eindpunt te lommel
hier verlieten we al het moois om terug te keren naar de binnenstad.
Ik koos dezemaal voor een wandeling in het pajottenland en reed naar Lennik. Om 8u begon ik aan de wandeling van 32km. Het ging een rondje Lennik worden met het verkennen van de dorpjes er rond. Het Kasteel van Gaasbeek was een van de blikvangers.het was een goede wandeling en de wandelaars hebben veel gezien. kijk even mee
Vandaag stond de Kazemattentocht op mijn wandelprogramma. Het is een tocht van onze buren uit Lauwe. Het beloofde terug een mooie dag te worden. Eenmaal aangekomen te Menen gingen we naar de inschrijvingsplaats en zagen onze vrienden uit Moorsele. Vlug inschrijven en begonnen aan de tocht.
Al de afstanden gingen langs OC De Steiger om zo via het natuurgebied de Poel en het lokale voetbalstadion naar de Golden River. Hier ging de kleinste afstand richting de molen de Goede Hoop. De andere afstanden wandelden naar de Leiebrug, om die over te steken en verder te gaan richting Diefhondbos.
langs het Vaubonstadion van Menen
zicht op de Golden river
de steile trap afdalen
De ingang van het Diefhondbos. Dit natuurgebied is aangelegd op het vroegere stort.
mooi stukje natuur om in te wandelen
is dit Skippy?
Via de Watertoren en een wijk stapten we terug naar de Leieboorden, die we een tijdje volgden tot in het Franse Halluin waar we onze centrale rustpost hadden.
de parcoursmeester en helper van Moorsele
hier wandelden we al op Franse bodem.
de kerk van het Franse Halluin, onze rustpost was er vlak naast. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan een mooie lus, die ons tot Bousbecque leidde en terug.
vergezichten
betere ronde punten dan bij ons
Hier wandelden we in het natuur domein van de Colbras en de Kluitput.
de welriekende brug
de ene kant is hier België de andere Frankrijk
zicht op de kerk van Bousbecque(Busbeke)
via rustige paden kwamen we terug aan in Halluin voor de 2°rust. Na terug iets te hebben genuttigd, gingen we voor de laatste rit richting startzaal. Het laatste gedeelte bestond uit een stuk natuur, met op het einde afgewisseld met een stukje Menense geschiedenis.
achter die betonnen muur is de schrroothandel Galloo gevestigd.
hier wandelden we naar het 40ha grote Leie eilandje gevormd door de oude en nieuwe Leie
mooie zichten
heel rustig om in te wandelen
prachtig weer is goed om mooie foto's te maken
we zijn bijna terug in België
Nu gingen we naar de plaats waar de wandelclub van Lauwe een gratis jenever of frisdrank aanbood. Na deze was het nog zo'n 2tal km die ons restte tot aan de startplaats.
Hier moesten de wandelaars nog door de Kazematten wandelen om dan via de binnenstad naar de aankomst te gaan
Vandaag ging Urbain en ikzelf met de trein richting Lokeren om daar een wandeling te maken van de Reynaertstappers. Het weer was goed en de streek rond Lokeren heeft ook veel te bieden. Vanaf het station was het nog een 2tal km te wandelen alvorens men aan de startplaats was. We vervulden onze plicht, dronken nog een koffie en besloten om te beginnen aan de wandeling. Deze bestond uit 2 grote lussen van respectievelijk 7,2km en een van 7,9km en nog een afsluitertje van 4km. De 1°lus was richting Molsbroek, de andere een combinatie van parken en een klein deeltje stad. We begonnen met richting Molsbroek. Geniet mee van de foto's.
we wandelden meteen richting Buylaertmeersen om zo naar het Molsbroek te stappen
het was heel aangenaam om in deze meersen te wandelen
Na deze meersen kwamen aan het stadspark, om daarna via de dijk naar het Molsbroek te wandelen.
het is een mooi park
hier waren we op weg naar het natuurdomein.
Het Molsbroek: dit domein van 80ha is het grootste beschermde natuurgebied van de streek. In het bezoekerscentrum van het reservaat vind je een vaste opstelling over de historiek van het gebied en een dynamische tentoonstelling over de natuur in de omgeving.
hele mooie zichten over dit domein
Een geasfalteerde wandeldijk(4,5km lang) slingert zich door en omheen het domein, er werd ook een wandelroute door het Molsbroek en de aansluitende Buylaersmeersen uitgestippeld.
De wandeldijk biedt grote voordelen voor de mensen, want het volledige natuurgebied is vanaf dit hoger gelegen pad te overzien.
Op weinige plekken in ons land treft men langs een dergelijk mooi pad zoveel verscheidenheid aan: een uitgestrekte moerasvlakte met talrijke watervogels, elzenbroeken, rivierduinen, rietvelden en uitgestrekte vochtige graslanden.
De goede waterkwaliteit en de gevarieerde biotopen bieden natuurlijk levenskansen aan tal van planten- en diersoorten. De vogels zijn ongetwijfeld de meest populaire en best bestudeerde dieren in het Molsbroek.
hier en daar treft men infoborden aan.
Na een eerste bezoek aan dit domein ging de tocht verder terug naar onze startplaats
Het plaatselijk schooltje diende als startplaats en rustpost. De 2°lus begon ook al heel goed met richting de parken.
Hier ook nog een stadspark die Lokeren rijk is. Eenmaal uit dit park stapte men richting Markt om zo langs het info kantoor te wandelen waar men een gadget kreeg van de stad Lokeren.
de Markt van Lokeren
hier gingen we het Prinses Jospehine Charlotte park in
ook mooi om in te wandelen
en zo kwamen we voor de 2° keer terug aan onze rustpost. Na een frisse cola te hebben gedronken begonnen we aan het laatste deel van deze mooie wandeling. We gingen terug naar het molsbroek,maar de andere kant op.
Sinds 1968 werden 235 verschillende soorten vogels genoteerd, waarvan 98 soorten ooit ten minste 1keer hebben gebroed. Ook een 300tal plantensoorten werden genoteerd. Hierbij zijn heel wat zeldzame planten zoalsmoerasbeemdgras en kruipend moerasscherm. minder bekend maar bijzonder boeiend zijn de ongewervelde dieren.
met zijn 10tallen ha ondiep water is het Molsbroek eigenlijk een ideale viskwekerij.
hier waren we bijna aan het einde van dit mooi stuk natuur, dan was het nog een 5tal minuten te wandelen vooraleer we voor de laatste maal aan onze rustpost waren. We dronken nog een kop koffie vergezeld van een eclair en gingen dan heel tevreden naar het station waar de trein ons stond op te wachten. Deze wandeling is zeker een aanrader.
Vandaag ging Willy en ik wandelen in Ruiselede, de molenaarsgemeente. Een tocht van de wandelclub WSV Beernem die vanuit GIBJZ De Zande(Gemeenschapsinstelling Bijzondere Jeugdbescherming) hun 12° Zandetocht aanbood. Het was een weekdag wisselbekertocht gekruid met landelijke en bosrijke omlopen die de Vagevuurbossen, Sint ¨Pietersveld, de Gulke Putten aandeed.
GIBJZ de Zande onze startplaats
Wij stapten de 21km en werden meteen het Wildenburg wandelpad opgestuurd. We passeerden de gebouwen van het Rode Kruis afdeling waar vreemdelingen een onderkomen hebben. Nog een beetje verder mochten we genieten van de gratis bevoorrading een Obstler of een frisdrank. Daar het nog wat vroeg was gingen we gewoon door en zouden later op de dag, na nog een extra lus te wandelen om onze aangeboden drank te komen proeven.
Nu stapten we verder langs een lange asfaltweg tussen de uitgestrekte meersen om na een tijdje het Vagevuurbos te betreden.
op weg naar de Vagevuurbossen
de zon kwam langzaam het landschap opbeuren.
Het begin van een mooi stuk natuur.
Het Vagevuurbos is een domein van 220ha groot, samen met het nabije Lippensgoed-Bulskampveld vormen ze het grootste boscomplex van West-Vlaanderen, waarvan 90ha domeinbos en 230ha Provinciedomein. Het is een paradijs voor fauna en flora en dus ook voor de wandelaar. Het heide en boslandschap kunnen heel wat schuchtere dieren bekoren. Roofvogels, zoals de buizerd, bosuil en havik vinden hier een ideale broedplaats.
Mooie dreven, het is genieten om in zo'n weer te wandelen.
De zonnestralen zorgen voor een mooi beeld tussen de hoge bomen.
Kleinere boswegels slingeren heen en weer door het bos
mooie zichten
Kijk es wie we daar hebben
Na een 6tal km te hebben gewandeld, mochten we via de Boskapelledreef een eerste keer rusten in de werkplaats van de Zande, onze centrale rustplaats.
Na iets te hebben gedronken, stapten we verder langs een kleine veldwegel, om dan uit te monden langs de uitgestrekte akkerlanden.
Hier en daar waren er al boeren die hun mest in de grond bewerkten.
Verderop werden we andermaal de bossen ingestuurd, terug genieten van de vele dreven en boswegels.
Ja, daar hebben we die dame opnieuw
de ene dreef na de andere, dit is genieten van de natuur.
Een heel eind verder zagen we een kudde schapenbokken, die zich zeer opgetogen toonden.
Nog een klein beetje stappen en we kwamen terug aan onze rustplaats. Dan was het tijd om te eten en iets te drinken.
Na onze plicht te hebben vervuld begonnen we aan aan onze laatste lus.
Er was heel veel variatie in deze lus.
Om te beginnen met een lange bosdreef op weg naar de vervallen gebouwen van het vroegere "Radio Maritiem", gebouwen nu in restauratie met bestemming bijzondere jeugdopleiding
gebouwen in restauratie
een groot bouwwerf
Via het St Pietersveld wandelpad stapten we nu rond het militair domein en zijn verschillende radiotorens in de uitgestrekte meersen.
Enkele kleine gehuchtjes sierden de omgeving van waaruit men ons een kleine veldwegel opstuurde
eindelijk heeft ze haar ventje tegengekomen.
Natuurdomein " De Gulke Putten", een natuurgebied van ruim 100ha, dat bestaat uit het zendstation, de predikherenbossen en het Disveld.
Hier waren we opweg naar het moordkasteel van Wingene
Een glimp van het kasteel, dat netjes afgesloten was.
Terug bij het vertrekpunt waar de wandeling begon. De zaal was meer dan behoorlijk vol. Gelukkig hadden we een tafelje veroverd en genoten nog van een lekker drankje en reden dan heel tevreden naar huis.
Vandaag besloot ik naar Kaster te gaan om deel te nemen aan hun aktivtocht. Ik schreef me in, nog hier en daar een woordje en vertrok voor een wandeling van 32km. Het eerste gedeelte ging richting Ruien, via rustige paden en enkele doorsteekjes. Na zo'n 8,5km kwamen we aan onze 1° rust van deze wandeling. Er was daar bekend volk en na het slurpen van onze koffie vervolgden we onze weg. Nu gingen we richting Kluisbos, via de Vierschaar, waar we even stilstonden omdat de pijlen waren verdraaid . Na een tijdje zaten we op het goede spooren stapten verder richting Oude Kwaremont. Onderweg kregen we enkele pittige klimmetjes te verwerken. Eenmaal aangekomen op de Kwaremont moesten we daar een lus maken. Nadien ging de tocht verder richting Berchem om zo terug te eindigen in kaster. Het was heel goed wandelweer en kregen ook een mooie tocht. Geniet even mee van de foto's.
Vandaag ging ik naar Eine en besloot de 12km te wandelen samen met Doortje. Start vanuit het MPI refter hadden we al direct een splitsing. De kleinste afstand ging de andere kant op en de rest bleef een tijdje tesamen. We deden een rondje rondom het voetbalveld en gingen dan via enkele woonblokken richting Heurne naar onze rustpost. Het eerste gedeelte was erg saai en we hoopten dat het stuk terug naar de zaal van betere kwaliteit zou zijn. En dit was veel beter. We kregen een heel mooi stuk natuur, de Heurnsemeersen . Het was heel mooi om er in te wandelen met al die sneeuw die er lag. Op het einde van deze tocht kwamen we langs de Einse dorpfiguurnl: Prosper De Maeght.Een levensgroot standbeeld van deze man.
zicht op de oefenvelden van de plaatselijke club
nieuw aangelegd wandelpad
opweg naar de rustpost te Heurne
dit beloofde een beter stuk te worden, hier in het begin van de Heurnsemeersen
even poseren voor een fotootje op een vlonderbrugje
mooie zichten op deze meersen
hier eventjes langs de Schelde
terug in de Heurnsemeersen
deze poel was dichtgevroren
mooie kijk op de poel
alles was hier potdicht
hier een laatste blik op de meersen
de kerk van Eine
en hier de dorpsfiguur van Eine. Het was in 1849 dat de volksfiguur Prosper De Maeght zich te Eine komt vestigen.Hij was handelaar in tabak en snuif, terwijl zijn vrouw - Lucie Hespeels - haar brood verdiende als tapster van het café"De Casino'. Het gezin De Maeght kreeg 14 kinderen. Mevrouw De Maeght ging op bedevaart naar Kerzelare en belastte haar man ermee tijdens haar afwezigheid op de voordeur te letten. Voor haar echtgenoot Prosper was deze opdracht echter geen beletsel om toch maar een pint te gaan pakken. Hij haakte de deur af, en plaatse ze op zijn kruiwagen en sleurde ze tot 's avonds laat mee op zijn achtereevolgende herbergbezoeken.
Vandaag gingen we (Dany en ik) gaan wandelen naar Henegouwen richting Mons. De wegen waren goed berijdbaar, al hoewel er hier en daar toch een laagje sneeuw lag, waren we er na een uurtje rijden ter bestemming. De startplaats was gewijzigd, een paar honderd meter verder in het Athénée prov. Jean d'Avesnes. Na onze formaliteiten begonnen we aan onze tocht. We stapten richting Hyon waar we al een rustpost hadden na een goede 2,5km. Het eerste stuk was nogal tussen de huizen met af en toe een wandelpad. Na deze hadden we stuk van 7,5km te verwerken via Mesvin naar Ciply. Deze afstand was al heel wat beter qua natuur. Er waren volgens ons heel weinig mensen op de been. We kregen mooie zichten te zien en alles lag onder een sneeuwtapijt, die het nog een stukje mooier maakte. Eenmaal aangekomen op onze rustpost, was de tijd aangebroken om iets te eten en te drinken.
op weg naar de startzaal
Athénée Prov. Jean d'Avesnes
zicht op de hoofdkerk van Mons
typische huisjes in deze streek
eventjes weg van de plaatselijke wijken
hier onze rustpost in Hyon waar we 2 keer kwamen
op weg richting Mesvin
rustige besneeuwde paden
wandelpad langs de verlaten spoorweg
het voetbalterrein van Mesvin
Nu gingen we naar Ciply
hier kregen we fraaie panorama's
oppassen voor de gladde plekken op dit traject
een terril
hier de trapjes op voor dit mooi wandelpad
Hier waren we aangekomen te Ciply, waar we iets meer dan de helft van onze tocht hadden gewandeld. Na hier te hebben gegeten en gedronken begonnen we aan het laatste gedeelte van deze tocht. Nu gingen we terug richting Hyon waar we opnieuw een rustpost hadden. We kregen hier een heel afwisselend parcours onder de voeten geschoven.
nu de terugweg aanvangen richting Hyon
nog niet helemaal dichtgevroren
We kwamen heel weinig wandelaars tegen
Zicht op een terril
hier waren we op het terrein waar er een terril was
terug in de bewoonde wereld
Nog enkele mooie dreven
dit was het allerlaatste stukje natuur vooraleer we terug aan onze startplaats aankwamen
Ik besloot vandaag eens te wandelen te Oostkamp. Volgens sommige wandelaars is
dit een hele mooie tocht, dus met een clubgenoot reed ik
naar daar. Aangekomen in de St Pieterschool deden we onze plicht, de
inschrijvingskaarten invullen en nog eerst een kop koffie drinken.
Toen het 8u werd gingen we op stap en zagen op het infobord dat er al 217
wandelaars weg waren. Nog even het parcours bekijken en we waren vooruit voor
een tocht van 31km.
Deze tocht had een mooi aantal bezienswaardigheden langs het parcours zoals:
het gemeentehuis, kopie van de schandpaal uit Nieuwenhove en de Sint
Pieterskerk met beschermde toren in Romaanse stijl - de gemeentelijke parken :
de Valkaart en het Beukenpark - de Warandedreef, het Natuurreservaat de
Warandeputten, het kasteel Gruuthuse met poortgebouw, jaagpad langs het kanaal
Brugge-Gent met het natuurreservaat de Leiemeersen - het kasteeldomein
Nieuwburg - het kasteel De Herten en een stuk Nieuwenhove bos
de refter diende als startplaats voor deze tocht
de verschillende afstanden die men kon afleggen met de rustposten
infobord
Marktplein met gemeentehuis in Vlaamse Neo-Renassancestijl(1882), de St Pieterskerk met beschermde toren in Romaanse stijl(12°eeuw)
Zelfgemaakte flitspaal viel direkt op
enkele hele mooie dreven
de tocht was enorm variërend
onze 1°halte na zo'n 4,6km
De Wieke, molenromp van de voormalige stellingmolen "Braetsmolen" of "Oostmolen", thans zogenaamd " De Wieke". In oorsprong een bakstenen stellingmolen (koren-en oliemolen) met zelfzwichting op één roede, daterend van 1842, beschilderde jaarsteen boven de toegang. Sinds 1978 is de molen van de iopenbare weg gescheiden door een appartementsgebouw. Nu ingericht als tentoonstellingsruimte en o.m gebruikt door verenigingen, kunstenaars en musici. Oorspronkelijk wit beschilderde, bakstenene molenromp, vermoedelijk sinds de jaren 1970 vrij ingrijpend gerestaureerd o.m vervangen van de bakstenen door een nieuwe steen, doch met weglating van de druiplijsten boven de oorspronkelijke rondboogvensters. Romp van 19m hoog met een breedte onderaan van 9m en bovenaan van 4.5m. Wit beschilderd, bakstenen voorportaaltje met ingang afgewerkt met een driehoekig fronton, gedateerd met jaarsteen "1842". In de romp, thans licht getoogde openingen. Het gaande werk van de molen, o.m de wieken en de houten ommegang, is ontmanteld. Naast de molen liggen o.m de molenstenen geïntegreerd in de nieuwe aanleg. In 1999 koopt de gemeente de molen als cultuurmolen.
deze bloempjes staan al mooi te pronken
kasteel Gruuthuse met poortgebouw
drevencomplex
van het ene stuk natuur naar het volgende
dit was een minder fraai beeld aan de sluis(allemaal plastiek flessen)
hier wandelde men op het vlonderpad
mooi uitkijkpost
kunstwerk op de rotonde
men kreeg er niet genoeg van
Kanaal Brugge - Gent
hier het jaagpad langs het kanaal
hier enkele zichten op de Zuidvallei
oude bunker
ophaalbrug
we kregen enorm veel dreven om te wandelen
zicht op het kasteel Gruuthuse
op weg naar het volgend kasteel
heel rustig om in te wandelen
wederom die mooie lange dreven
hier kwamen we aan bij de schandpaal
dit kregen we ook onder de voeten geschoven, ja dit moet je erbij nemen
Dany genoot er van
Dit was op het einde van onze tocht, maar we kregen nog eerst nog wat onverharde paden te verwerken
beeldhouwer aan het werk
hier wat museum materiaal
onze laatste mooie dreef alvorens we aan onze startplaats kwamen
Dit was een hele mooie tocht. Het is zeker een aanrader, ik kom volgend jaar terug. Heel mooi werk van deze club en van de parcoursbouwer.
Ik reed vandaag naar Desselgem om deel te nemen aan de Howitzertocht. Start vanuit het POC nabij de Sint Martinuskerk kon de wandelaar kiezen uit een drietal afstanden. Na eerst nog een koffie te drinken was de tijd aangebroken om te wandelent. Onder een ietwat grauwe hemel begon ik aan mijn wandelavontuur. Het was hier en daar wat oppassen geblazen, want op bepaalde plaatsen was het glad. Na enkele wegen stapten de wandelaars een mooi wandelpad op, tussen de velden richting Ooigembos. Enkele honderden meters verder iep men uit aan het Howitzer monument. "Dit is feitelijk geen tank zoals velen denken, maar een stuk artillerie op rupsbanden met een onderstel van een tank en hier neergepoot als herinnering aan de gesneuvelden van de "Slag van de Leie" in 1940. De Howitzer is een geschenk van de verdwenen 6° artillerie uit Soest".
Howitzer monument
Zoals gebruikelijk worden van dat ijzeren monument heel wat foto's genomen alvorens we de diepte in doken naar de boorden van de Golden River. Intussen was de zon al van de partij. Na een kort stukje langs deze rivier ging men door het Ooigembos.
Dit was een heel drassig stukje natuur die men volgde vooraleer men op de normale verharde paden kwamen.
Het was uitkijken waar we ons voeten moesten plaatsen
Met de opkomst van de zon was het wegdek hier en daar opeens glad aan het worden
Na dit stukje natuur ging de tocht verder langs onverharde wegen richting Bavikhove. Het waren rustige wegen en paden tot aan de centrale rustpost aan de achterkant van het lokaal sportcomplex.
mooi zicht
Op naar onze centrale rustpost.
De lus ging richting Hulste via verharde paden en rustige wegen tot we terug aankwamen aan onze rustpost
kijk eens wie we daar zien aankomen. Den Eddie en zijn vrouwke
terug aan onze rustpost.
Na het verlaren van de rustpost was het nog zo'n 6km te wandelen, we volgden eerst nog een tijdje de Golden River tot een pad ons door nog een stukje natuur loodste.
We volgden nog een eindje deze rivier
Hier begon het stukje natuur die ons nog restte.
Hier was het heel mooi om er door te wandelen
mooie zichten
Na nog een wijkendoorsteek beëindigden wij deze wandeling. Nog even wat napraten met enkele vrienden, trokken we tevreden terug huiswaarts.
Dit is een wandeling die ik een 3tal jaren geleden hebt gedaan. Als ik nu hetzelfde tijdstip bekijkt qua weer is dit een enorm verschil ten opzichte van die wandeling.Toen was het gevroren en lag er sneeuw. Deze wandeling ging in het eerste gedeelte rond Duinbergen en het tweede naar Zeebrugge en terug. De kust kan ook heel mooi zijn tijdens de winter. Geniet even mee van de foto's
Vandaag ging ik met de trein richting Oombergen, deelgemeente van Zottegem. Eenmaal aangekomen aan de startplaats, was er al heel wat volk op de been. Even gekeken naar het parcours en besloot een 23tal km te wandelen. Ze voorspelden voor de namiddag wat lichte regen en aangezien deze club bekend staat voor de onverharde paadjes, was ik er ditmaal tegen bewapend.
De wandeling ging richting Cottem en Sint Lievens Houtem, waar de grote afstand een lus deed langsheen het golvend landschap van de Denderstreek. We kregen regelmatig kleine beekjes te zien, enkele bosdoorsteekjes en zoals altijd ... onverharde paden. Op het einde van de tocht stapten we langs de Nieuwpoortmolen, een stenenrestant van een windmolen uit 1905, die in de plaats kwam van een staakmolen. Tot 1949 was de molen maalvaardig en in 1983 werd het verbouwd tot woning en later tot vakantieverblijf. Eenmaal in de zaal aangekomen kon men de geurige pannenkoeken snuiven. Na deze was de tijd aangekomen om terug naar het station te gaan en de trein richting Kortrijk te nemen. Geniet mee van enkele foto's
startplaats te Oombergen we zijn vertrokken voor een lus van 23km hier en daar nog water op de velden
enkele kasseistroken kregen we onder de voeten geschoven
Lora probeerde ons te bereiken
nog veel oplap werk
rustige doorsteekjes
die was niet opgezet met onze passage
geen al te best zicht op het landschap dit kregen we ook,maar in mindere mate met hun andere wandelingen
op weg naar onze centrale rustpost in ST Lievens Houtem
kerk en begraafplaats van St Lievens Houtem
begonnen aan de lus
mooi kapelletje
oude spoorwegberm
door de natuur
waar blijven jullie terug naar Oombergen
het laatste stuk van deze wandeling was het mooiste
een van de laatste vuile doorsteken
de Nieuwpoortmolen Terug van weggeweest, de geur van de verse pannenkoeken lokten de wandelaars aan tafel. Nog iets drinken en dan terug naar het station waar we de trein opstapten richting Kortrijk.
Start vanuit de basisschool" De Graankorrel" te Geluwe begon ik aan de tocht van 25km. Het was een frisse morgen, maar ideaal wandelweer. Geluwe kondigt zich aan als poort van een bekoorlijke en rustigelandbouwersgemeente, waarbij de Geluwse hoogten, samen met deze van Kruiseke een vertakking uitmaken van het Heuvelland. Vandaar dat de Gapersgemeente de ideale uitvalbasis vormtt voor een afwisselend en heuvelachtig landschap, doorsneden door 10tallen beekjes en opgestelde kapelletjes. De wandelaars kregen eerst enkele paadjes door een plaatselijke wijk voorgeschoteld. Van daaruit ging men richting Terhand via de Molenhoek. men kreeg onderweg enkele mooie zichten met het opkomen van de zon.
Na een rustpost in Terhand ging men richting Geluwe waar we terug over de A19 moesten wandelen en net over de brug kreeg men een splitsing waar de 2 grootste afstanden richting Kruiseke wandelden. Daar maakte de grootste afstand een plaatselijke lus. Daarna ging het terug richting Geluwe waar op een 2tal km van het einde nog een jenever aangeboden kregen van de organiserende club.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
