zicht vanaf de startplaats op de kerk van Ghyvelde




Hier een deeltje van de "Dune Fossile" een mooi stukje natuur






de voorzitter en onze 2°parcoursmeester


het was bewolkt weer




heel aangenaam om te wandelen






er was heel veel afwisseling in het parcours, we kregen duinen, verharde en onverharde paden die elkaar snel opvolgden.














hier volgden we een eindje de Veurnevaart






zicht op Bray-Dunes


oude spoorweg




hier terug door de duinen








De gemeentelijke camping als rustpost.


Daarna stapten we langs de zeedijk richting Zuydcoote.






mooie gevels


gedenkplaat van gesneuvelde soldaten








Op weg naar ons volgende stuk natuur die ons naar Zuydcoote bracht. Geniet even van de pracht van dit natuurreservaat.




















onze voorzitter had dorst.




















van het ene natuurreservaat in het andere.


Na deze afdaling kwamen we aan onze 2°rustpost van deze trip in de sporthal van Zuydcoote




Hier maakten de grootste afstanden een mooie lus


Na de rustpost ging het terug richting Ghyvelde via de polders, de Sentier Dubois en Bois Debuyne tot aan de statplaats.


Het stationsgebouw van Zuydcoote


de plaatselijke school


de bibliotheek


het stadshuis














een laatste blik op Zuydcoote


koolzaad




de zon kwam er door en vlug even op de foto






hier en daar nog enkele bunkers te bewonderen













Terug in de startzaal en fier toonde de voorzitter onze behaalde trofee. Het was een unieke wandeltocht, iedere wandelaar kon volop genieten van een zeer gevarieerd parcours met zowel mooie villawijken, zeezicht, duin- en polderlandschappen.

de start vanuit het Kon.Atheneum






We volgden een eindje de Dender






Hier kreeg de wandelaar een bekertje verse karnemelk aangeboden door de organiserende club. Nadien ging men richting Moerbeke via het Moerebekebos en tal van doorsteekjes




de boshyacinten stonden al in lichte bloei


Het was genieten van deze pracht


Eventjes het bos uit, en gingen verder richting 2Akren en het natuurgebied de Rietbeemd.






Een van de vele mooie doorsteekjes




De Rietbeemd is een natuurgebied in de Dendervallei aan de rand van de Vlaamse Ardennen in het zuiden van de provincie Oost Vlaanderen. Het natuurgebied ligt op het grondgebied van de stad Geraardsbergen en loopt over de taalgrens in Wallonië door als natuurreservaat Les Prés Rosières in Lessen(deelgemeente 2Acren) Het 80ha grote reservaat werd gesticht in 1987 en bestrijkt het gebouwvrije deel van de Marke. Het is erkend als Europees Natura 2000-gebied en maakt deel uit van het Vlaams Ecologisch Netwerk.






mooie zichten




Het was genieten van de wandeling, het weer was voorlopig heel goed.




Hier waren we aangekomen aan onze rustpost in Moerbeke.


Na de rust in Moerbeke ging de tocht verder via Atembeke naar het Raspaillebos tot aan de Bosberg in Galmaarden voor onze volgende rust.


de doorsteekjes stonden centaal in de wandeling


na een kleine doortocht door enkele rustige wegen in dit gehucht kregen we opnieuw mooie wandelpaadjes onder de voeten.




hier via draaihekjes dwars door de weide


terug enkele rustige wegen en dan opnieuw via doorsteekjes stapte ik richting Raspaillebos








Aangekomen aan de ingang van het bos. We gingen er niet direct in wegens te drassige paden in het begin van dit bos. We stapten eventjes aan de rand van het bos en wat verder kwamen we er toch in.




Hier kregen we een heel mooi stuk om in te wandelen.




Het Raspaillebos is een bos en natuurreservaat in de Vlaamse Ardennen in het zuiden van Oost-Vlaanderen. Het bosgebied van 50ha ligt op het grondgebied van de stad Geraardsbergen(deelgemeente Grimminge), vlakbij de provinciegrens met Galmaarden in Vlaams Brabant.
Het Raspaillebos ligt op de steile oostelijke flank van de getuigenheuvel Bosberg. Dit beukenbos ligt in het erg reliëfrijke landschap op de grens van de Vlaamse Ardennen met het Pajottenland, met steile valleiwanden, glooiende heuvels en diep ingesneden dalen. Het 50ha grote Raspaillebos behoort samen met het Moerbekebos en het Karkoolbos, tot een 150ha groot bosgebied op de flanken van de Bosberg. Met 107,5 meter is de Bosberg een scheiding tussen de vallei van de Dender van die van haar bijriviertje de Mark.


















Een  steile kasseihelling snijdt het bos in tweeën en gaat op de top over in een oude Romeinse Heirbaan, gekend als de laatste rechte lijn in de Ronde van Vlaanderen.




Hier op de top van de Bosberg was er een rustpost.


Mooi zicht vanop de Bosberg. Nu wandelde ik terug richting Moerbeke, wederom door leuke wandelpaadjes en een ander deel van het Moerbekebos










terug het bos van Moerbeke in




de boshyacinten fleurden hier en daar de randen op.








hier en daar was het wat drassig op die paadjes


Na het bosavontuur kregen we terug die leuke doorsteekjes afgewisseld met wat rustige wegen.






Kerk van Moerbeke, nog een paar honderd meter en we waren terug aan onze rust voor de 2°maal


Na deze rust in Moerbeke ging ik terug richting Geraardsbergen  via enkele mooie wandelpaden




Gelukkig was het weer nog goed






nog enkele wandelpaden volgen alvorens we de stad binnen gingen.








deze brede weg was de intrede tot het stadsgedeelte die we moesten verwerken.




zicht op de kerk van Geraardsbergen




het was er rommelmarkt


via enkele kleine steegjes kwamen we aan bij onze voorlaatste rustpost.






Hier was onze voorlaatste rust van deze tocht.
De grootste afstanden gingen nu richting Onkerzele via de fameuze muur van Geraardsbergen.


We begonnen aan onze kasseien tocht




hier begon het echte klimwerk zowel voor fietsers als wandelaars.




zicht vanop de top van de muur


Nog een laatste blik en gingen nu richting Onkerzele voor de laaste rust




Hele mooie zichten








Hier de kerk van Onkerzele. De Sint Maartenskerk uit 1842 werd opgetrokken in vroege neogotiek; het interieur bewaart enkele stukken uit de oude kerk.


Na onze laatste rust ging ik terug richting Geraardsbergen waar onze tocht begon.




Nog wat verharde en onverharde paden te verwerken







Vanaf hier begon het te regenen en er was niks meer te bewonderen tot we aan onze startplaats terug waren. Ik heb er veel van genoten, was een hele mooie tocht.

 Nog eventjes de gps juist instellen en we zijn vertrokken.


We starten door het Park van de gemeente om net buiten de dorpskern meteen het bos van Baudour in te stappen.Mooie boswegels laten ons kennis maken met dit mooie stukje natuur. 


De eerste kilometers waren al heel goed met hier en daar wat afwisseling van verharde en onverharde paden. Toen we het bos verlieten waren we bijna aan onze eerste rust van de dag in Villerot.


Het kerkje van Villerot


de mist was hardnekkig en de zon kon zich nog niet de bovenhand maken van deze situatie. Van daar ging de tocht verder richting Hautrage via prachtige dreven en enkele rustige wegen.








Hier waren we in het bos van Stambruges


We kregen nu een hele tijd hele mooie bospaden onder de voeten geschoven. Dit was echt fantastisch om hier te wandelen.








Hier verlieten de 25km ons en de grootste afstanden trokken nog een eindje tesamen verder richting Mers de sable.










Hier kregen we nog gezelschap van andere Vlamingen


Hier waren we op weg naar La Mer de sable.




Mooi zicht op La Mer de Sable








Na de rust hier in een boshut, waar we nogmaals gingen komen stapten we nog een eindje in het bos van Stambruges tot we via enkele dreven aan de boorden van het kanaal Ath-Blaton kwamen.




jammer van de mist maar dit kon de pret niet onderdrukken. We kregen waar voor ons geld.




Willy ging voorop










Mooie dreven , de ene na de andere, er was altijd iets te zien




Ondertussen waren we al op het grondgebied Beloeil waar we een rust hadden niet ver van het centrum.


We kwamen het domein binnen langs de achterkant, veel kon men niet zien wegens de mist.




Nog enkele wandelpaden en we waren bij onze middagrust.









Het kasteel van Beloeil


Nu waren we begonnen aan onze terug weg






We volgden eventjes het kanaal en hier en daar kregen we ter afwisseling wat paadjes die evenredig liepen met het kanaal.




hier volgden we het laatste stukje kanaal tot aan onze rust in Ecacheries voor de 2°maal




Zulke rustposten vind men niet in Vlaanderen, dit heeft ook zijn charmes.


Hier het gesloten kerkje van Ecacheries.


Hier waren we terug aan de bossen van Stambruges waar we een heel eind gingen in wandelen terug naar La Mer de Sable.




Mooie zichten, ondertussen was Lora van de partij.




Heerlijk om te wandelen




Terug aan de boshut voor controle(2°maal) en dan kregen we een heel mooi stukje bos aangeboden.


Hier was het op en neer voor een hele tijd.












En ook wat hindernissen onderweg.






Hier moesten we een eindje de weg volgen tot Villerot en vandaar ging het terug de natuur in tot aan onze startplaats.






Terug via mooie dreven en boswegels ging het richting startzaal




Ook enkele drassige paadjes kruisten onze voeten






moerasgebied




Via de kasseien eindigde hier onze mooie tocht, nog een dikke kilometer en het zat erop voor vandaag.






Terug aan de zaal waar het vanmorgen allemaal begon.



Nog een glimp in de zaal, we waren heel tevreden over deze hele mooie tocht. We dronken nog iets en reden met een goed gevoel terug richting Vlaanderen. Deze tocht is de moeite waard en staat terug aangestipt voor volgend jaar.

Het OC de Stekke








Wie heeft deze zetel hier gedumpt


Aangekomen aan het vliegveld van Moorsele.Net als de basis van Koksijde is het vliegveld van Moorsele eigendom van het Ministerie van Defensie die het dan ook nog steeds af en toe gebruikt als opleidingscentrum voor de para's, maar huisvest tevens de West-Vlaamse afdeling van het Paracentrum Vlaanderen vzw. Deze gebruiken meestal Cessna Grand Caravan OO-FUS als springtoestel maar je kan er evengoed één van hun andere toestellen aantreffen. Naast de para activiteiten zijn op Moorsele ook tal van ultralichte vliegtuigjes(ULM's) en een handvol toch wel opmerkelijke sport-en old-timers gebaseerd. Het veld heeft één enkele grasbaan van 650m lang en een zeven tal loodsen. Gezien Moorsele militair domein is, is de toegang verboden voor onbevoegden.
Aan de achterzijde van het vliegveld bevindt zich tevens een terrein voor telegeleide vliegtuigjes.




zicht op het vliegveld




Zicht op het Zilveren Spoor




Aangekomen aan het Zilveren Spoor waar er een wedstrijd bezig was voor de jeugd








Kostelijke wagens voor die viervoeters


hier wandelden we via het groene lint richting rustpost. het Groene Lint is een heraangelegde groenzone tussen de Overheulestraat en de Ledegemsestraat.




Heulebeek






Aangekomen aan de rustpost. Daarna ging de tocht verder  via de Bergelenput richting Gullegem.




zicht vanop de brug over de A19 op de Bergelenput.


Hier kwamen we aan de Bergelenput. De Bergelenput (8ha) ontstond midden de jaren '70 door zandwinning voor de start van de snelweg E403(A17). Toen de graafwerken stopten werd er gestart met het storten van afval. Door ingrijpen van de gemeente, onder druk van de toenmalige plaatselijke natuurvereniging De Distel werd het storten verboden. In 1989 besliste de gemeente Wevelgem om de Bergelenput en enkele omliggende percelen aan te kopen.
Intussen is het gemeentelijk gebied een onderdeel geworden van het 50ha groot Domein de Bergelen. Momenteel word het provinciaal natuurgebied de Bergelenput beheerd door NWG De Bergelenput in samenwerking met de provincie West-vlaanderen en de gemeente Wevelgem.


zicht op de vijvers


mooie wandelpaden










zicht op de uitgang






















het kruisbeeld




bekende gezichten van Marke




Onze voorzitter ging er vandoor


Aangekomen te Gullegem voor onze 2° rustpost van de dag. Hier moesten we een lus maken.


onze sympathieke Urbain.







hier waren we aan het beeld van de muziekgroep Burleske uit Gullegem en zo kwamen we terug aan het OC in Gullegem voor de 2°maal.
Nadien begonnen we aan het laatste deel van deze tocht.




Nu gingen we het andere deel van de Bergelenput binnen.








nieuw aangelegd deel










zicht op de vijvers


nog eventjes het talud omhoog om wat verder het af te dalen. We naderden stilaan het einde







Nu nog een paar honderd meter en deze rustige paastocht is ten einde. Na de afstempeling kreeg iedere wandelaar een bakje verse eieren.

op weg naar de startzaal




ingang van het cafétaria




wandelinfo




heel mooi opschrift


Begin van de wandeling, eerst naar het arboretum, kennis making met bepaalde soorten vaste planten.




Ik was meteen verkocht aan de pracht van deze tuin. Geniet mee van de mooie beelden




















Van de ene Arboretum naar andere, deze was een stuk kleiner dan de vorige, niettemin was het ook heel mooi om er door te wandelen.










dit was een prachtig stukje om er door te wandelen



























Na deze verlieten we het Arboretum en wandelden we het domein "Het Leen" in. Het provinciaal domein "Het Leen" is een 262 ha groot boscomplex en bevindt zich op het grondgebied van de gemeenten Zomergem, Waarschoot en Eeklo. Het is grotendeels bebost met een gemengd loofbos.In het Leen zijn er 36km wandelwegen aanwezig waarvan er de helft verhard zijn. De wandelaar beschikt daarnaast nog over evenveel kms onverharde paden, die er als het regent drassig bijliggen en niet te betreden zijn zonder gummielaarzen. Het voordeel van die verharde wegen is dat ze ideaal zijn voor de rolstoelgebruikers.

de verschillende omlopen van de wandeling




de kerk van Kemmel


een klein stukje asfalt die we onder de voeten kregen alvorens zich een weg te banen naar de heuvels.






Deze fikse opwarmer wordt bekroond door een calvarie. Dalend bemerken we in de flank de ingangen van ondergrondse schuilplaatsen.






Rechts hier beneden zijn de ingangen van de ondergrondse schuilplaatsen(heb geen foto ervan genomen)


We wandelen verder rond de Letteberg, komen bij de Kemmelberg en stijgen langs een als villa vermomd, waterreservoir en pompstation. We laten de top even rechts liggen en vervolgen  het pad. Een volgend pad daalt steil af naar de kleinere afstanden tot aan de rust.


Na de rust ging ik verder op stap met Dany. We volgden even de kleinere afstanden richting 'Provinciaal Domein Kemmelberg'. We stellen de Kemmelberg nog wat uit en wandelen verder door het Domein. In 1995 kocht de Provincie 21ha bos, inclusief de Kemmeltop op de noordflank van de Kemmelberg. Hiermee ging het 'Provinciaal Domein Kemmelberg' van start.
In 1999 werden er in één klap 25ha op de zuidflank toegevoegd. Regelmatig werden er terreinen en bosjes bijgekocht zodat het domein vandaag 113ha groot is. 5ha van dit gebied worden gebruikt door het Wijngoed Monteberg die er ongeveer 22000 wijnstokken plantte.





nog even een helling bedwingen




mooie zichten




heel rustig om te wandelen






terug dalen


eventjes poseren voor een fotootje




wie we daar hebben, Lieve
















zicht op Dranouter




de wijnstokken  op de Monteberg


wijdse panorama's over het Heuvelland




Met Dranouter in zicht gaan we naar onze rustpost 'Klakeye'


hier reed een kolonie oude citroens voorbij




hier zicht op de Kemmelberg








zicht op Loker
























even genieten van de prachtige zichten
















We dalen af in een ander deel van het Domein en wandelen verder rond de Monteberg. Voor ons komt de Kemmelberg in zicht. Deze keer zullen we hem niet ontlopen. Een pad brengt ons een deel hogerop tot bij het Frans massagraf.









Onverhard stijgen we naar het Frans Gedenkteken op de top.




Het monument is een 17m hoge obelisk vervaardigd uit wit cementsteen met het opschrift "Aux soldats Français". Op de sokkel staat het beeld van een vrouwenfiguur, een engel voorstellend met de vleugels gespreid tegen de beide zijden van de zuil. In elk hand houdt zij een lauwerskrans als symbool van de overwinning. Ze staart met een treurende blik naar het slagveld en het Ossuarium.






Een trap brengt ons terug naar beneden waar we de kleinere afstanden vervoegen in hun klim naar de top. We dalen onverhard en vervoegen vervolgens de andere afstanden. Na de rustpost in de ' Linde' maken we nog een ommetje door het Warandepark.






Nog enkele minuten te wandelen en deze mooie tocht zit erop.








Het was een hele mooie tocht met heel veel variatie.

Eventjes wachten op onze wandelvrienden




Hier zijn ze dan, Urbain en Frieda. Nog eerst een kopje koffie en dan zijn we weg.




Een lang tegelpad brengt ons naar het gehucht "De Gaver". Een veldweg laat de wandelaar genieten van het wandelnetwerk "'t land van mortagne", om dan een stukje verder de drukke rijksweg te volgen. Een mooie onverharde weg brengt ons tot aan de Scheldeboorden die we een tijdje volgen.


























De Schelde verlatend, kwamen we voorbij een historische hoeve " La Folie", een merkwaardige ingemetselde gedenksteen met opschrift siert de ingangspoort. Nu nog enkele veldwegeltjes en we zijn terug aan onze startplaats.
Na terug iets te hebben gedronken, stapten we verder richting Spiere via rustige paden en veldwegels.


















Hier moesten de wandelaars het sluizencomplex over. Dit werd gebouwd in 1920, overbrugt 2 meter hoogteverschil, en er kunnen schepen tot 1800ton versast worden.  Nu eventjes het kanaal volgen












Nog een kleine kilometer te gaan en we komen aan onze 2° rustpost te Spiere aan.




De neogotische St Amanduskerk van Spiere. Hier moeten we een lus maken van een 7tal km. Volgens de kaart ging het een hele mooie lus worden afwisselend: voet- grint - kassei en graswegen.


We begonnen aan onze lus van 7km






het was een steekspel tussen West-Vlaamse bodem en Henegouwse bodem.






heel veel variatie in het parcours






afdaling met de koord






deze wilde pronken


en die OOK




Op weg voor het laatste deel van de wandeling






mooie verzichten








hier een kasseistrook onder de voeten


kijk eens wie we hier hebben






van wie is dit?











terug van weggeweest. Het was een hele mooie wandeling, prachtig weer en iedereen was tevreden.

Het stadhuis van Mesen. Mesen is een stad en faciliteitengemeente in de Westhoek van de provincie West-Vlaanderen. Mesen kreeg bij Wet van 19juli 1985 opnieuw de stadstitel, die het in de Napoleonistische periode verloren was. De stad telt bijna 1000 inwoners en is daarmee de kleinste stad van België. Omdat Mesen een faciliteitengemeente is, fuseerde het niet met andere deelgemeenten.


heel rustige wandelwegen








mooie vergezichten




op weg naar Waasten


af en toe kregen we mooie onverharde paden








in de verte zicht op Waasten






Waasten is een klein dorpje in de provincie Henegouwen, en een deelgemeente van de stad en faciliteitengemeente Komen-Waasten sinds 1977. Net zoals de andere deelgemeenten van de exclave Komen-Waasten, behoorde Waasten tot 1963 tot de Vlaamse provincie West-Vlaanderen. Net zoals Komen ligt Waasten langs de Golden River (Leie), waarvan de oude bedding de grens met Frankrijk vormt. Twee beken, de Douve en de Wamave monden uit in de Leie. Ook net zoals bij Komen het geval is, heeft Waasten aan de overkant van de Leie een gelijknamige Franse gemeente Waasten(Warneton). De kernen Komen en Waasten worden nog gescheiden door de deelgemeente Neerwaasten. In Waasten liggen nog enkele kleinere gehuchtjes, zoals Le Gheer, Pont Rouge en Le Touquet.


een kleine helling vooraleer we aan de rustpost kwamen


in het plaatselijk schooltje aangekomen voor onze 1° rustpost na zo'n kleine 8km te wandelen.




hier volgden we een tijdje de Leieboorden richting Ploegsteert










een mooie voetgangersbrug




regelmatig mooie panorama's


een van de mooie veldkapelletjes


zicht op de bossen van Ploegsteert




afwisselend wandelwegen en onverharde paden.






heel rustig en aangenaam wandelen was het hier








Engels graf















een van de vele oorlogsopschriften


eindelijk in de bossen van Ploegsteert




en meteen een stevige klim




hier boven een zicht op Mesen


dit was een heel drassig stukje natuur






zicht op Heuvelland




We naderden stilaan ons einddoel  Mesen. De stad telt verschillende aandenkens aan de eerste Wereldoorlog. Hier werd de mijnenslag in Mesen uitgevochten. Er is een vredesbeiaard die om het kwartier muziek speelt van de naties die in de oorlog betrokken waren.


nog een boerenwegel onder de voeten








Mesen telt ook verschillende militaire kerkhoven voor gesneuvelden uit de oorlog.




nu waren we op weg naar het eiland van Ierland Peace Park.


eventjes de trappen afdalen en het vlonderpad nemen


Hier zien we het Ierse Vredespark of Ierse Peace Tower in Mesen.




De 110 voet(34 meterr) toren is in het tradionele ontwerp van een Ierse ronde toren en is gedeeltelijk gebouwd met stenen van het voormalige Britse leger kazerne Tipperary, de rest van de steen van een werkhuis buiten Mullingar.Het ontwerp heeft een uniek aspect waarmee de zon in het interieur licht alleen op de 11 uur van de 11° dag van de 11° maand, de verjaardag van de wapenstildstand die de oorlog en de tijd voor stilte de minuut op Remembrance Day afgelopen.






onze allerlaatsqte boerenwegel van deze mooie wandeling


De Sint Niklaaskerk heeft een opvallende koepelvormig toren. Deze is van ver buiten het centrum zichtbaar en omwille van de vorm spreekt men van de "Dikkop" van Mesen. De basis van de kerk dateert van 1057, maar werd in de loop van de tijd ernstig verbouwd. Na de totale vernietiging in de 1° Wereldoorlog weerd ze pas in 1928 heropgebouwd. De huidige kerk was aanvankelijk de abdijkerk van een klooster van de vrouwenorde van Sint Benedictus, opgericht door Gravin Adela Van Mesen.


het kioske op de markt van Mesen



Hier zijn we dan terug aan onze startplaats. Het was een mooie wandeling.

startplaats



richting sahara

meteen de natuur in








heerlijke dreven om te wandelen








eventjes afdalen












op weg naar de 1°halte langs het kanaal Bocholt-Herentals




we waren weer vertrokken in de Lommelse bossen




zandpaden


















onze 2° rust


terug de natuur in






mooie zichten




verlaten betongebouw




eindeloze dreven


eventjes uit het bos


nieuw aangelegd parkje







onze 3° rust







enkele kangoeroe's




elegante dieren












we begonnen aan het laatste gedeelte van de bossen










mooi zicht op de poel






hier volgden we het blote voetenpad










even een pauze nemen aan het plezierhaventje




onze allerlaatste rust


Nu zijn we vertrokken naar ons eindpunt te lommel










hier verlieten we al het moois om terug te keren naar de binnenstad.

Al de afstanden gingen langs OC De Steiger om zo via het natuurgebied de Poel en het lokale voetbalstadion naar de Golden River. Hier ging de kleinste afstand richting de molen de Goede Hoop. De andere afstanden wandelden naar de Leiebrug, om die over te steken en verder te gaan richting Diefhondbos.


langs het Vaubonstadion van Menen


zicht op de Golden river


de steile trap afdalen


De ingang van het Diefhondbos. Dit natuurgebied is aangelegd op het vroegere stort.


mooi stukje natuur om in te wandelen


is dit Skippy?


Via de Watertoren en een wijk stapten we terug naar de Leieboorden, die we een tijdje volgden tot in het Franse Halluin waar we onze centrale rustpost hadden.


de parcoursmeester en helper van Moorsele


hier wandelden we al op Franse bodem.


de kerk van het Franse Halluin, onze rustpost was er vlak naast. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan een mooie lus, die ons tot Bousbecque leidde en terug.






vergezichten




betere ronde punten dan bij ons


Hier wandelden we in het natuur domein van de Colbras en de Kluitput.


de welriekende brug






de ene kant is hier België de andere Frankrijk


zicht op de kerk van Bousbecque(Busbeke)




via rustige paden kwamen we terug aan in Halluin voor de 2°rust.
Na terug iets te hebben genuttigd, gingen we voor de laatste rit richting startzaal. Het laatste gedeelte bestond uit een stuk natuur, met op het einde afgewisseld met een stukje Menense geschiedenis.


achter die betonnen muur is de schrroothandel Galloo gevestigd.





hier wandelden we naar het 40ha grote Leie eilandje gevormd door de oude en nieuwe Leie




mooie zichten










heel rustig om in te wandelen






prachtig weer is goed om mooie foto's te maken






we zijn bijna terug in België


Nu gingen we naar de plaats waar de wandelclub van Lauwe een gratis jenever of frisdrank aanbood. Na deze was het nog zo'n 2tal km die ons restte tot aan de startplaats.


Hier moesten de wandelaars nog door de Kazematten wandelen om dan via de binnenstad naar de aankomst te gaan








nog even door het Warandepark stappen






 en het Brouwerspark





en zo kwamen we terug waar we vanmorgen begonnen.

we wandelden meteen richting Buylaertmeersen om zo naar het Molsbroek te stappen






het was heel aangenaam om in deze meersen te wandelen









Na deze meersen kwamen aan het stadspark, om daarna via de dijk naar het Molsbroek te wandelen.




het is een mooi park










hier waren we op weg naar het natuurdomein.


Het Molsbroek: dit domein van 80ha is het grootste beschermde natuurgebied van de streek. In het bezoekerscentrum van het reservaat vind je een vaste opstelling over de historiek van het gebied en een dynamische tentoonstelling over de natuur in de omgeving.




hele mooie zichten over dit domein








Een geasfalteerde wandeldijk(4,5km lang) slingert zich door en omheen het domein, er werd ook een wandelroute door het Molsbroek en de aansluitende Buylaersmeersen uitgestippeld.


De wandeldijk biedt grote voordelen voor de mensen, want het volledige natuurgebied is vanaf dit hoger gelegen pad te overzien.


Op weinige plekken in ons land treft men langs een dergelijk mooi pad zoveel verscheidenheid aan: een uitgestrekte moerasvlakte met talrijke watervogels, elzenbroeken, rivierduinen, rietvelden en uitgestrekte vochtige graslanden.


De goede waterkwaliteit en de gevarieerde biotopen bieden natuurlijk levenskansen aan tal van planten- en diersoorten. De vogels zijn ongetwijfeld de meest populaire en best bestudeerde dieren in het Molsbroek.






hier en daar treft men infoborden aan.










Na een eerste bezoek aan dit domein ging de tocht verder terug naar onze startplaats


Het plaatselijk schooltje diende als startplaats en rustpost.
De 2°lus begon ook al heel goed met richting de parken.






Hier ook nog een stadspark die Lokeren rijk is. Eenmaal uit dit park stapte men richting Markt om zo langs het info kantoor te wandelen waar men een gadget kreeg van de stad Lokeren.


de Markt van Lokeren








hier gingen we het Prinses Jospehine Charlotte park in






ook mooi om in te wandelen






en zo kwamen we voor de 2° keer terug aan onze rustpost. Na een frisse cola te hebben gedronken begonnen we aan het laatste deel van deze mooie wandeling. We gingen terug naar het molsbroek,maar de andere kant op.




Sinds 1968 werden 235 verschillende soorten vogels genoteerd, waarvan 98 soorten ooit ten minste 1keer hebben gebroed. Ook een 300tal plantensoorten werden genoteerd. Hierbij zijn heel wat zeldzame planten zoalsmoerasbeemdgras en kruipend moerasscherm. minder bekend maar bijzonder boeiend zijn de ongewervelde dieren.








met zijn 10tallen ha ondiep water is het Molsbroek eigenlijk een ideale viskwekerij.



hier waren we bijna aan het einde van dit mooi stuk natuur, dan was het nog een 5tal minuten te wandelen vooraleer we voor de laatste maal aan onze rustpost waren. We dronken nog een kop koffie vergezeld van een eclair en gingen dan heel tevreden naar het station waar de trein ons stond op te wachten. Deze wandeling is zeker een aanrader.

GIBJZ de Zande onze startplaats






Wij stapten de 21km en werden meteen het Wildenburg wandelpad opgestuurd. We passeerden de gebouwen van het Rode Kruis afdeling waar vreemdelingen een onderkomen hebben. Nog een beetje verder mochten we genieten van de gratis bevoorrading een Obstler of een frisdrank. Daar het nog wat vroeg was gingen we gewoon door en zouden later op de dag, na nog een extra lus te wandelen om onze aangeboden drank te komen proeven.




Nu stapten we verder langs een lange asfaltweg tussen de uitgestrekte meersen om na een tijdje het Vagevuurbos te betreden.






op weg naar de Vagevuurbossen




de zon kwam langzaam het landschap opbeuren.


Het begin van een mooi stuk natuur.


Het Vagevuurbos is een domein van 220ha groot, samen met het nabije Lippensgoed-Bulskampveld vormen ze het grootste boscomplex van West-Vlaanderen, waarvan 90ha domeinbos en 230ha Provinciedomein. Het is een paradijs voor fauna en flora en dus ook voor de wandelaar. Het heide en boslandschap kunnen heel wat schuchtere dieren bekoren. Roofvogels, zoals de buizerd, bosuil en havik vinden hier een ideale broedplaats.


Mooie dreven, het is genieten om in zo'n weer te wandelen.






De zonnestralen zorgen voor een mooi beeld tussen de hoge bomen.


Kleinere boswegels slingeren heen en weer door het bos












mooie zichten


Kijk es wie we daar hebben






Na een 6tal km te hebben gewandeld, mochten we via de Boskapelledreef een eerste keer rusten in de werkplaats van de Zande, onze centrale rustplaats.


Na iets te hebben gedronken, stapten we verder langs een kleine veldwegel, om dan uit te monden langs de uitgestrekte akkerlanden.


Hier en daar waren er al boeren die hun mest in de grond bewerkten.


Verderop werden we andermaal de bossen ingestuurd, terug genieten van de vele dreven en boswegels.









Ja, daar hebben we die dame opnieuw





de ene dreef na de andere, dit is genieten van de natuur.






Een heel eind verder zagen we een kudde schapenbokken, die zich zeer opgetogen toonden. 




Nog een klein beetje stappen en we kwamen terug aan onze rustplaats. Dan was het tijd om te eten en iets te drinken. 




Na onze plicht te hebben vervuld begonnen we aan aan onze laatste lus.




Er was heel veel variatie in deze lus.


Om te beginnen met een lange bosdreef op weg naar de vervallen gebouwen van het vroegere "Radio Maritiem", gebouwen nu in restauratie met bestemming bijzondere jeugdopleiding


gebouwen in restauratie




een groot bouwwerf


Via het St Pietersveld wandelpad stapten we nu rond het militair domein en zijn  verschillende radiotorens in de uitgestrekte meersen.








Enkele kleine gehuchtjes sierden de omgeving van waaruit men ons een kleine veldwegel opstuurde


eindelijk heeft ze haar ventje tegengekomen.














Natuurdomein " De Gulke Putten", een natuurgebied van ruim 100ha, dat bestaat uit het zendstation, de predikherenbossen en het Disveld.












Hier waren we opweg naar het moordkasteel van Wingene






Een glimp van het kasteel, dat netjes afgesloten was.


Terug bij het vertrekpunt waar de wandeling begon. De zaal was meer dan behoorlijk vol. Gelukkig hadden we een tafelje veroverd en genoten nog van een lekker drankje en reden dan heel tevreden naar huis.

zicht op Ruien



rustige verharde paden




kerk van Berchem




op weg naar onze rustpost te Ruien




zicht op de Kwaremont




een van de vele wandelpaadjes


op weg richting Kluisbos


begin van de beklimming




nog een duwtje en we zijn boven








even genieten van de stilte


dit was een mooi stukje natuur








hier begon de afdaling




mooie zichten





naar de Kwaremont









kerk van Kwaremont

Hier begonnen we aan de lus


mooie panorama's






heel rustig om te wandelen






jammer dat we deze niet op het menu stond


genieten en nog eens genieten




dit hoorde er ook bij










nog eens zwoegen




laatste modderweg








terug naar Kaster


de aankomst is niet meer veraf.

zicht op de oefenvelden van de plaatselijke club






nieuw aangelegd wandelpad




opweg naar de rustpost te Heurne




dit beloofde een beter stuk te worden, hier in het begin van de Heurnsemeersen




even poseren voor een fotootje op een vlonderbrugje






mooie zichten op deze meersen




hier eventjes langs de Schelde




terug in de Heurnsemeersen


deze poel was dichtgevroren


mooie kijk op de poel






alles was hier potdicht






hier een laatste blik op de meersen


de kerk van Eine


en hier de dorpsfiguur van Eine.
Het was in 1849 dat de volksfiguur Prosper De Maeght zich te Eine komt vestigen.Hij was handelaar in tabak en snuif, terwijl zijn vrouw - Lucie Hespeels - haar brood verdiende als tapster van het café"De Casino'. Het gezin De Maeght kreeg 14 kinderen.
Mevrouw De Maeght ging op bedevaart naar Kerzelare en belastte haar man ermee tijdens haar afwezigheid op de voordeur te letten. Voor haar echtgenoot Prosper was deze opdracht echter geen beletsel om toch maar een pint te gaan pakken. Hij haakte de deur af, en plaatse ze op zijn kruiwagen en sleurde ze tot 's avonds laat mee op zijn achtereevolgende herbergbezoeken.

op weg naar de startzaal


Athénée Prov. Jean d'Avesnes






zicht op de hoofdkerk van Mons


typische huisjes in deze streek


eventjes weg van de plaatselijke wijken












hier onze rustpost in Hyon waar we 2 keer kwamen






op weg richting Mesvin






rustige besneeuwde paden








wandelpad langs de verlaten spoorweg


















het voetbalterrein van Mesvin






Nu gingen we naar Ciply










hier kregen we fraaie panorama's




oppassen voor de gladde plekken op dit traject






een terril




hier de trapjes op voor dit mooi wandelpad



















Hier waren we aangekomen te Ciply, waar we iets meer dan de helft van onze tocht hadden gewandeld. Na hier te hebben gegeten en gedronken begonnen we aan het laatste gedeelte van deze tocht. Nu gingen we terug richting Hyon waar we opnieuw een rustpost hadden.
We kregen hier een heel afwisselend parcours onder de voeten geschoven. 


nu de terugweg aanvangen richting Hyon




nog niet helemaal dichtgevroren








We kwamen heel weinig wandelaars tegen








Zicht op een terril








hier waren we op het terrein waar er een terril was
















terug in de bewoonde wereld












Nog enkele mooie dreven








dit was het allerlaatste stukje natuur vooraleer we terug aan onze startplaats aankwamen



Dit was het einde van deze mooie tocht.