Gisterenavond was het terug moeilijk. Had vergadering met de club, de kinderen waren op logement dus ze had vrij spel. man om gek te worden. Vanmorgen hetzelfde verhaal. Besloten om met de fiets naar het werk te komen en terug zo diep zitten. Mij aan het afvragen waarom ik niet meer kan genieten van het fietsen? ik maak (onbewust) nog altijd teveel de link met de ontrouw. Toen ik eind 2012 begon te trainen knoopte ze haar 2de affaire aan met minaar 1 en een paar maand later begint ze met minaar2. Zit ze te chatten en te bellen terwijl ik gaan fietsen ben. Ik ben het allemaal zo beu!!!!! ik wil me niet meer slecht voelen. ik wil terug gelukkig zijn. Terug genieten van het fietsen. Terug genieten van bij vrienden zijn. Mij niet meer lopen afvragen op plaatsen waar veel mensen zijn hoeveel mannen daar bedrogen zijn door hun vrouw. Ik wil terug mijn trap kunnen afkomen zonder te denken dat die 'smeerlap' daar ook gelopen heeft! Terug naar toilet gaan zonder te denken dat hij daar ook gestaan heeft! Ik wil terug een thuis hebben!!! Arghhh het is zo verdomd frustrerend. Vanmorgen op de fiets wist ik het plots. Had tegen de therapeute al een paar keer gezegd dat ik het zwak vond van mezelf dat ik gewoon niet weggegaan ben. Ze vroeg telkens waarom maar een echt antwoord had ik niet. Wel vanmorgen wist ik het dus. Een gebrek aan eigenwaarde. Iedereen die zichzelf wat respecteerd had dit gewoon niet 'toegelaten' en zijn valiezen gepakt of haar buitengegooid. Maar ik de stomme kloot vecht voor haar en doe alsof er niets gebeurd is. Hoe erg kan je jezelf verloochenen????!!!
Gisteren een dagje verlof. Een leuke namiddag gehad als vip op scheldeprijs. Toch eventjes een paar uur niet aan alle problemen gedacht. Zelfs even een ego boost gekregen door een knappe dame die haar ogen niet van mij kon afhouden en dan heel vriendelijk hallo zei . Eenmaal terug thuis was het jammer genoeg wat minder. Gisterenavond laat haar op een leugen betrapt. Misschien is het niets maar alle zintuigen staan terug op scherp. pfff om gek te worden.
Gisteren nog maar eens goed beseft wat ik de afgelopen jaren allemaal deed in het huishouden. De maandag is meestal een heel drukke avond. Koken, afwassen, opruimen en noem maar op. Gisterenavond thuisgekomen en mij nu eens niets moeten aantrekken. Nog een paar uur in de tuin kunnen werken en eigenlijk vrij veel gedaan. Zo beseft een mens waarom ik niet aan 'mijn' werk toekwam. Ondanks een poetsvrouw en strijkdienst deed ik nog heel veel in het huishouden waardoor mijn ander werk bleef liggen. Dan vraag je je toch eens af waarom heb ik het allemaal gedaan. Me telkens in 10 proberen kappen om haar te helpen en als dank jaren bedrogen geweest. Eigenlijk zou ik gewoon eens moeten doen wat er sommige van mijn familie zeggen. Eens een paar maand niets doen en haar voor alles alleen laten opdraaien. Dan zal ze de tijd en goesting niet meer hebben om zich met een ander bezig te houden en misschien eens beseffen wat ze aan mij had. Ah ik geraak er stilletjes van overtuigd dat je beter een smeerlap van een man kan zijn dan een liefhebbende en zorgende echtgenoot want het is toch nooit goed. De vraag is hoelang ze het nu wel goed zal vinden?
Zaterdagvoormiddag met het jongste dochtertje naar ballet. Vraag me niet waarom maar om één of andere reden heb ik me daar moeten inhouden om niet te beginnen huilen zoals een klein kind. Ik voelde met niet echt heel diep zitten maar toch was er iets. Gelukkig wat afleidng gezocht in lectuur. Voor de rest een drukke dag gehad en in de namiddag met heel het gezin boodschappen gaan doen. Af en toe stak de doem gedachte nog eens de kop op maar die verdween vrij snel. Zondag voormiddag terug fiets voormiddag en dat leek weer de hel te worden maar wat gaan socializen met de medefietsters maakte het goed draaglijk. In de namiddag thuis nog wat beziggeweest voor de kids hun zwembad terwijl mijn vrouw naar de zonnebank was. Terug toch wel even een paniek moment. bijna één uur weg voor 2x 5 minuten met de auto en 10min onder die zonnebank. Terug eventjes mind games pfff. Al bij al toch een vrij goed weekend achter de rug. De moeilijke momenten verminderen en worden minder intensief. Wat me vooral hoop heeft is dat ik mijn vrouw zie veranderen. Daar waar ik er vroeger alleen voorstond voor klussen en zelf bepaalde huishoudelijke taken komt ze nu helpen. Ook geniet ze meer en meer van ons samenzijn. Toch allemaal hoopgevende signalen. Al blijf ik heel voorzichtig
. Eenmaal terug thuis was het jammer genoeg wat minder. Gisterenavond laat haar op een leugen betrapt. Misschien is het niets maar alle zintuigen staan terug op scherp. pfff om gek te worden.
