Nu ik erin slaag de vlindertjes te verdringen steekt de pijn en frustratie terug de kop op natuurlijk. we vertrekken morgen op city trip voor een paar dagen. Zal maar al beginnen op mijn tanden bijten om niet tegen haar te beginnen schelden. Een paar dagen geleden zag ik iemand terug die ook van de situatie afweet en vroeg hoe het nu was. Ik vertelde hoe ik me voel en wat er de laatste 10 maanden gebeurd was en zijn opmerking was er eigenlijk boenk op. Dit is toch geen leven? En idd het is geen leven. Maar waarom blijf ik in dit leven? te laf, te dom, te naief? zou denken geen van de 3 maar iets houd me tegen om opnieuw te beginnen.
Dit liedje hoorde ik vanmorgen op de radio en ik dacht ' zo verdomd waar eigenlijk'. Heb mijn vriendin (de therapeute) maar in vertrouwen genomen en het haar verteld. Ik had eigenlijk verwacht dat ze mij ging waarschuwen en 'oeioei wat heb je nu gedaan' maar haar reactie was totaal anders. Ze was blij voor mij.Ze stelde voor om toch (even?) alleen te gaan wonen en te zien wat dat doet. Nu is dat vlugger gezegd dan gedaan natuurlijk. Voor korte termijn iets vinden om te huren, meubels aanschaffen en alle andere zaken die erbij komen kijken. Ik denk als ik vertrek dat het definitief moet zijn. een plekje volledig naar mijn zin waar ik met terug goed kan voelen. Al zal het niet voor direct zijn toch speelt het meer en meer in mijn hoofd.
Het is al enkele dagen geleden dat ik hier nog iets gepost heb maar ondertussen is er al één en ander gebeurd. Vorige week ben ik iemand tegengekomen waar het waanzinnig goed met klikt. Bij het afscheid hebben we gekust. gekust zoals ik nog nooit ben gekust. Een kus vol passie, verlangen,..... Resultaat zijn vlindertjes. Vlindertjes die (nog) niet mogen en het leven er niet gemakkelijker op maken. Voorlopig zien we elkaar niet meer, een bewuste keuze maar zo verdomd moeilijk. Ik probeer mezelf te overtuigen om haar uit mijn hoofd te zetten maar dat is sneller gezegd dan gedaan. Vooral als je dan weet dat ik dagelijks aan haar deur passeer om naar het werk te gaan. Misschien is het wel een teken dat ik stilletjes moet stoppen met vechten voor mijn huwelijk en op termijn gelukkig worden met iemand anders. Misschien is het maar een bevlieging. Ik wil geen overhaaste beslissingen nemen maar krijg toch meer en meer het gevoel dat er iets moet veranderen.
