Vrijdag, terug bijna weekend. Gisterenavond was het oudercontact op school. Tijdens het wachten zie je verschillende koppels passeren en vraag je je af wie er ook al is vreemdgegaan.Gelukkig voel ik me al minder bekeken wanneer er meerdere mensen aanwezig zijn. De eerste maanden had ik echt het gevoel dat het op mijn voorhoofd getatoeërd stond dat ik bedrogen was. Vandaag maar een half dagje werken omdat er nog wat uren moeten gerecupereerd worden. Eigenlijk zou ik nog wat moeten klussen thuis maar een stemmetje in mijn hoofd zegt om gewoon te doen waar ik echt zin in heb. Om even tijd voor mezelf te nemen. Dat ze het toch niet verdient om alles voor haar te doen. Me openstellen voor haar lukt voorlopig heel goed maar vergeven lijkt nog een andere zaak.Dat blijft toch wel moeilijk. Hopen dat het weekend wat degelijk verloopt. De zaterdagen zijn dikwijls nogal moeilijk door bepaalde zaken die ik te weten gekomen ben. De grote test zal zondag zijn vrees ik. Voor het eerst in 8 maand terug de wielerterrrorist gaan uithangen . Sinds ik het vreemdgaan ontdekt heb kon ik geen fiets meer zien en heb ik niet meer meegereden met de club. Ik kon het niet. Wetende dat ze zat te chatten met minnaar2 terwijl ik gaan fietsen was maakte het zo pijnlijk. Gelukkig is dit ook aan het verbeteren en valt alles langzaam maar zeker terug een beetje in z'n plooien.
Gisteren uiteindelijk een vrij goeie dag gehad. Nog momenten van pijn maar die vrij snel kunnen opzij zetten. Deze ochtend was het terug moeilijk. Even afwachten wat de rest van de dag brengt. Maak me wel wat zorgen omdat het al lang geleden is dat ik gsm factuur zag toekomen zou er iets te verbergen zijn? Misschien is het gewoon mijn vertrouwen dat volledig weg is maar misschien toch even op onderzoek gaan. we mailen nu vrij veel per dag over gewone zaken soms ook over bepaalde gevoelens en dan vraag ik me af hoe het de laatste jaren was. voelde ze toch nog iets voor mij? kon ze nog genieten van bij mij zijn? ik maak me wijs dat het er allemaal niet meer toe doet. Dat ze nu definitief voor mij gekozen heeft en dat ze mij terug graag ziet. Allé dat hoop ik toch en vooral dat ik nu de enige man ben die ze graag ziet. Al ben ik daar zo bang voor dat dit niet het geval is.
Gisteren even met mij zus gebeld. Die wist me te vertellen dat mijn vrouw maandag avond vrij lang op facebook zat. Ik kon het dus niet laten en even de browder geschiedenis bekeken. Raar, geen spoor van facebook te zien. Terug onrust natuurlijk. Gisterenavond dus de eerste sessie bij een andere relatietherapeut. Heel kort verteld wat er gebeurd is en zoals gedacht geen woord gezegd over de 2de affaire met minaar 1. Eigenlijk maakt het niet veel meer uit maar toch is het ook nog een stuk dat moet verwerkt worden. Gedurende het gesprek zat ik met momenten zo verstijfd. Terug even die waanzinnige pijn. Het leek alsof er een enorm groot rotsblok op mij lag. Bij het afsluiten van de sessie heeft de therapeut iets heel opmerkelijks gezegd wat me 'wakker' schudde en waarvan ik hoop dat het bij mij vrouw hetzelfde effect had. Wanneer je tegen je therapeut meer verteld dan tegen je partner ben je niet goed bezig. Zelf heb ik er een vrij goed gevoel bij maar zij heeft zwaar haar twijfels. Uiteindelijk dan toch maar een nieuwe afspraak gemaakt maar hiervoor moeten we meer dan een maand wachten. Hopelijk kunnen we die maand gebruiken om nog meer met elkaar te praten, nog wat meer naar elkaar toe te groeien en hopen dat er geen lijken meer uit de kast gaan vallen.
Gisteren een vrij goeie dag achter de rug. In de avond moest ik naar een dealer training dus vreesde voor een rusteloze bange avond. Al bij al viel het goed mee. Tijdens de pauze toch maar even naar huis gebeld. Dan toch wel even terug wat paniek. Wat hoor ik toch allemaal op de achtergrond. Is ze niet alleen? Ze klinkt wat geirriteerd. Mijn ongerustheid maar naast me neergelegd en me proberen concentreren. De ochtenden blijven toch moeilijk. Nog elke dag wakker worden en er onmiddellijk aan denken is echt geen goeie start van de dag. Meestal is de pijn ook intenser en verminderd dat naarmate de dag vordert. Vanavond naar een nieuwe relatieterapeut. Onze vorige had het opgegeven omdat ik nog teveel kwaad was en in een haat periode zat. Die momenten zijn er nog maar gelukkig veel minder dan enkele weken geleden. Ik beschouw dit als de laatste kans. Wanneer deze het nu ook opgeeft maak ik van mijn hart een steen. Ik ben benieuwd of mijn vrouw alles zal durven vertellen. Dat ze een 2de affaire heeft gehad met minnaar 1 heeft ze zelf tegen haar therapeute niet verteld. we zullen zien...
Deze ochtend wakker geworden met het condoom spook. Nog regelmatig spookt het aantal keer dat ze zegt sex te hebben gehad met haar minnaars en de condooms die ik heb gevonden door mijn hoofd. Dan begin ik te rekenen en te redeneren. Ik besef heel goed dat het dom is maar het is sterker dan mezelf. ik verplicht mij dan ook om ermee te stoppen. Met de fiets naar het werk gekomen in de hoop mijn hoofd even leeg te kunnen maken. Jammer genoeg lukte dit niet. Het weekend was er terug één met ups en downs. Momenten dat ik me goed voelde maar ook momenten van pijn en haat. Af en toe heb ik zó nood aan een welgemeende "het spijt me" een beetje respect voor het feit dat ik er nog ben en dat ik nog altijd zoveel doe voor haar. Jammer genoeg zit ik daar al heel lang op te wachten. Er haar over aanspreken doe ik liever niet. Excuses gaan vragen is toch zinloos. Wanneer ze dan zegt dat het haar spijt mist het toch zijn doel. Vorige week kreeg ik een mail van iemand die deze blog volgt. Daarin schreef ze een terechte opmerking. Kan ik het mijn vrouw vergeven? In alle eerlijkheid ik weet het niet. Ik probeer en doe echt mijn best om terug een gelukkig gezin te worden maar het blijft moeilijk. Ik blijf maar denken wanneer ik iemand tegenkom waarmee het klikt ben ik weg. Ik blijf maar denken om een appartement te huren in de buurt van mijn familie en alles achter te laten. Wetende dat ik het toch niet doe. Dat ik de ballen niet aan mijn lijf heb daarvoor. Ben ik nu zo een loser of speelt het beestje dat liefde noemt samen met mijn een hoofd een spelletje blufpoker? Ik hoop dat het verder slijt en binnen een paar maand me toch terug een beetje gelukkig kan voelen. Al is bijna iedereen die me kent en weet heeft van het gebeuren er van overtuigd dat ik er nooit ga kunnen met leven. Afwachten.....
. Sinds ik het vreemdgaan ontdekt heb kon ik geen fiets meer zien en heb ik niet meer meegereden met de club. Ik kon het niet. Wetende dat ze zat te chatten met minnaar2 terwijl ik gaan fietsen was maakte het zo pijnlijk. Gelukkig is dit ook aan het verbeteren en valt alles langzaam maar zeker terug een beetje in z'n plooien.
