De reacties op een paar posts geleden doen me toch even de wenkbrauwen fronsen. 2 mensen die zeggen dat het normaal is dat je in een een relatie af en toe eens een zijsprongetje maakt. ik kan me moeilijk voorstellen dat het grootste deel van de koppels daar zo over denkt. De therapeute vertelde me ook eens dat er koppels zijn waar dat getolleerd word en beide partners het weten maar dat die niet gelukkiger zijn daardoor. Dat het voor de persoon die het 'toelaat' nog atlijd een pijnlijke ervaring is. Al kan ik me voorstellen dat er mensen zijn die er inderdaad geen probleem met hebben wanneer elk zijn hang gaat. Dan stel ik me toch de vraag of dat vroeg of laat ook niet verkeerd afloopt? Velen denken waarschijnlijk wat niet weet niet deerd en zolang het niet uitkomt kan dit kloppen. Maar als het uitkomt dan zit je wel in mijn situatie met een serieuse relatie crisis en een 'trauma' dat moet verwerkt worden.
Het gaat terug wat beter. Gisteren een dagje verlof voor de kleuterdiploma uitreiking. dan zie je je kinderen zo gelukkig en weet je waarom je volhoudt. Dinsdag avond was het een ietswat flauwe sessie bij de therapeute. ze probeerde te achterhalen waarom ik nu niet wegga bij mijn vrouw. vooral omdat ik er vrij van overtuigd ben dat ze nog scheve schaatsen gaat rijden. Ze vroeg zich ook af hoe ik zal reageren indien dit effectief het geval zou zijn. Zou ik het mezelf zwaar verwijten dat ik nu wel blijf (of toch probeer)? Waarom ik nu niet wegga kan ik geen duidelijk antwoord op geven. Ik heb het gevoel opgesloten te zitten. geen kant op te kunnen. Vraag me niet waarom.
kan er mij eens iemand uitleggen hoe het kan dat je een relatie aangaat, trouwt (zij wou ook nog eens voor de kerk trouwen ) en toch vinden dat je het recht hebt om vreemd te gaan? Dat je pas vindt dat het niet kan nadat de affaires zijn uitgekomen. Dat je na 12jaar samen zijn plots het licht ziet en denkt "vanaf nu ga ik niet meer vreemdgaan". vanaf nu ga ik mij best doen voor mijn man. Vanaf nu ga ik gelukkig zijn met ons gezin. Zijn er nog mensen die zo denken of ben ik gewoon de stommerik die alle kansen heeft laten liggen? Moest dit even ventileren! maar een antwoord is welkom . De Therapeute zal werk hebben vanavond! Zijn er mensen die dit lezen die zelf al meerdere keren uit de bocht zijn gegaan en nu mooi op het rechte pad blijven? ik zou zo graag eens een succes verhaal lezen.
De trend gisteren heeft zich voortgezet. Het was dus een vrij moeilijke dag. In de voormiddag dan toch maar even op mail gezet dat ik het moeilijk had. Gisterenavond vroeg ze of ik het moeilijk had gehad. Toen ik antwoorde dat het een ganse dag moeilijk was geweest kwam er geen reactie meer. tja daar sta je dan terug he. Nogmaals alleen. Of zo voelt het toch aan.
weinig verandering de laatste dagen. zaterdag en zondag vrij goed verteerd. enkel vanmorgen toch terug met een slecht gevoel opgestaan. Terug een stuk kwaadheid en pijn. Niet dat ik het niet verwacht had om een terugval te hebben. Eigenlijk komt het door gisterenavond vermoed ik. Ergens had ik zin om te praten over haar vreemdgaan maar heb het niet willen doen omdat ze toch alles afblokt en nog wat leugens in stand houdt. Ik probeer me er terug over te zetten maar moet toch terug even door een zure appel.
. De Therapeute zal werk hebben vanavond!
