Weinig nieuws te melden. Al een paar keer gemaild met mijn lotgenote en ik merk toch dat er ongelooflijk veel gelijkenissen zijn. Hoe groot het bedrog geweest is maakt niet zoveel uit precies. Alhoewel het mentaal toch nog iets anders is heb ik de indruk dat de verwerking toch hetzelfde is. De kwaadheid, de twijfels, het afstand nemen van de partner, wraakgevoelens,..... Wraakgevoelens heb ik nog elke dag. Ik ben zo aan het denken aan een manier om die mannen hun carriere kapot te maken. Vooral minaar 1 die halve psychopaat die denk dat hem niets kan overkomen zou ik zo graag klein krijgen. ik zou op zijn gezicht kunnen gaan slaan maar zo ben ik niet al zou het misschien wel eens opluchten Thuis gaat het leven gewoon door alsof er niets gebeurd is. Bij mijn vrouw lijkt precies alles al vergeten. Wat voor haar ook een groot stuk zo zal zijn waarschijnlijk. Alleen jammer dat dit niet bij mij het geval is. Binnenkort verjaard ze en wil ze dit of dat van kado en wil ze dit en dat doen. Wel ergens wringt dat enorm en denk ik je hebt geen rechten meer. Ik besef maar al te goed dat dit ook niet kan maar toch. Het zit nog zo diep.
Afgelopen weekend was er terug 1 van vele ups en downs. Zaterdag een paar keer een meningsverschil waarbij ik dan denk "ga dan terug bij die ander als het daar beter is". Zondag moest ik dan een paar uur werken. Normaal gezien was dat van 10 tot 12 maar uiteindelijk is het uitgelopen tot 15u. Wat er dan door mijn hoofd ging pfff. Enerzijds schuldgevoel want we wilden in de namiddag nog een paar zaken van open monumenten dag gaan bezichtigen anderzijds ongerustheid. Nu had ze terug een reden om te kunnen vreemdgaan. ik weet het totaal belachelijk maar zo een dingen spelen dan in mijn hoofd he. Goed wetende dat ik het toch nooit kan tegenhouden. De therapeute wist me afgelopen week ook te vertellen dat ik het toch nooit zou kunnen voorkomen hebben. Ook al had ik zaken anders gedaan of aangepakt zij koos ervoor om haar frustraties niet met mij te bespreken maar om direct naar die andere mannen te gaan. Dan die kwaadheid. Gaat die ooit stoppen? Ik wil dit niet meer echt niet en ben dat zo beu om daar elke dag tegen te vechten maar iets houdt dat levende. Nooit gedacht dat ik zo in elkaar zat. Ik de 'brave sul' zoals mijn vader ooit zei: "veel te braaf".
