Weinig verandering dus. Het lukt om de affaires wat te 'relativeren' maar anderzijds merk ik dat de liefde voor mijn vrouw toch niet is wat het geweest is. Ergens durf of kan ik haar niet meer 100% toelaten. Zal wel met vertrouwen te maken hebben zeker? Afwachten wat het komende weekend zal geven.
kreeg gisteren een berichtje van vriendin met de vraag hoe het was. Aangezien ze therapeute is mijn gevoel en bedenkingen (zie post van gisteren) even uitgebreidt door gesmst. Volgens haar was het een goed teken. verwacht nog wel terugval maar er komt beweging in het 'vastzitten'. ik hoop dat ze gelijk heeft.
Kom ik op een kantelpunt is de vraag die ik me sinds gisteren stel. Heb zo het gevoel te balanceren op een dunne lijn. Val ik de ene kant dan lukt het me haar eindelijk te vergeven en hopelijk terug wat rust te vinden. Val ik de andere kant dan moet ik beslissingen nemen die ik liever niet neem. Het is alsof er 2 personen in mijn hoofd zitten. 1 die blijft hameren op haar bedrog en een 2de die me verteld om het stilletjes aan een plaats te geven. Wat het zal worden weet ik niet. Erover praten zullen we zowiezo toch ooit eens moeten doen.
Afgelopen weekend was het dus comunnie. Een dag waar ik eerlijk gezegd zwaar tegenop keek. Donderdag en vrijdag was het zo druk met de voorbereiding en zat ik zo stik kapot. Er spookte wel wat door mijn hoofd maar het werd vrij goed afgeblokt. vermoeidheid zeker? Het communie feest was gezellig. Behalve een tante van mijn vrouw, die zuster is in een Nederlands orde, die mij toch maar probeerde te overtuigen om zeker bij mijn vrouw te blijven. Geen woord gevraagd over haar misstap maar wel tegen mij aan het zagen om zeker niet weg te gaan bij haar. Zo zie je maar wie de slechte zou zijn op het einde van de rit. Bedriegen is geen probleem maar stel je voor dat je daarom zou weggaan. ik was zo kwaad. Nog maar eens geconfronteerd worden dat je als bedrogene alles 'moet' ondergaan, slikken, geen vragen meer stellen, gewoon doorgaan alsof er niets gebeurd is. Ach ik ben weer aan het zagen. Gisteren nog een vrij drukke dag door het opruimen dus weinig tijd gehad om te piekeren. ik hoop zo dat het eindelijk eens ophoud en dat die pijn en frustratie nu wegblijft al ben ik sinds vanmorgen al terug aan het vechten.
