Gisteren was er nog eens een mailtje van lotgenote. Was blij nog eens iets van haar te horen. Het doet echt goed om steun te vinden bij iemand die hetzelfde heeft meegemaakt. zij heeft steun aan mijn verhaal en ik ben blij ergens de bevestiging te krijgen dat ik niet 'abnormaa'l ben . Uit haar verhaal kan ik nu wel leren dat we thuis toch niet zo slecht bezig zijn dus voorlopig zijn we positief.
Het gaat al even redelijk goed. ik krijg het gevoel dat ik het langzaam maar zeker een plaats kan geven. Eraan denken doe ik nog meerdere keren per dag maar het is gemakkelijker opzij te zetten en de pijn is oppervlakkiger. Zijn we uit de problemen? Nee. Het vertrouwen is nog weg maar ook dat valt eigenlijk wel mee. Momenteel zie ik het terug wat zitten. Hopen dat het ergste achter de rug is.
.
