Sinds gisterenavond is het terug wat moeilijker. De frustratie van het onrecht. De 'trut' hoe kon ze het doen. Mij dan nog wat afgereageerd door wat te werken thuis. Deze ochtend zelfde verhaal. Arghh afleiding zoeken. Nog steeds het gevoel dat ze dingen verzwijgt. Ik weet dat ik alles achter mij moet laten maar toch knaagt het. Wat heb ik misdaan? Waaraan heb ik het verdiend? Hopelijk word het weekend beter.
Gisteren een dagje verlof genomen. Ze kwamen de laatste zaken doen aan de badkamer dus ook maar een ganse dag in het huis gewerkt. Eigenlijk ging het vrij goed. Waar het de laatste weken wat moeilijk was om dingen te doen in huis was het gisteren veel beter. Er zijn minder slechte momenten en wanneer ze de kop opsteken lukt het om ze vrij snel opzij te zetten. Deze ochtend bij het wakker worden was het terug even moeilijk maar ook dat was vrij snel over. Hopen dat het zo blijft of dat de slechte momenten definitief verdwijnen. Al loert het gevaar nog altijd om de hoek natuurlijk.
Deze ochtend 'verrast' door vrouw en kinderen voor vaderdag. Van de kinderen een leuk zelfgemaakt cadeau gekregen met uiteraard de bijbehorende tekeningen. Van mijn vrouw een hart gemaakt uit takjes en een bongo bon om samen naar de sauna te gaan. Ik was blij met de geschenken maar toch nog eventjes dat gevoel van "waarom kan het nu wel en de afgelopen jaren niet". Ik probeer het verleden naast me neer te leggen maar dat lukt niet altijd even goed. Langzaam maar zeker geraak ik overtuigd dat het goed komt al zal het nog even duren vooralleer het vertrouwen terug zal zijn en alles zijn plaatsje gekregen heeft.
Het gaat al enkele dagen vrij goed. Niet dat ik niet aan het gebeurde denk maar het raakt me weinig. Al vrees ik dat het ook de vermoeidheid is die een rol speelt. Al enkele dagen ben ik vrij vermoeid en gaat mijn lichaam in 'shutdown mode' wat betreft emoties. Ach ik zie wel hoe het verder gaat. Elke dag dat het goed gaat geniet ik van. Zelf naar het werk fietsen kan zonder piekeren dus terug een beetje plezier in het sporten. Enkel vanmorgen spookte het even door mijn hoofd dat ze vorig jaar met minnaar 2 aan het bellen was toen ik ging fietsen maar gelukkig was dat spook vlug verjaagd. Van haar krijg ik ook meer en meer tekenen dat ze 'terug' is. Ze doet zo haar best. Ik herken haar soms niet meer. Gisterenavond vroeg ik me af waarom ze zo de laatste jaren niet was. Het had mijn leven er toch wel iets eenvoudiger op gemaakt. Het deed me beseffen dat ik echt wel heel veel in het huishouden deed en daarnaast mijn werk in de zaak, in de tuin en ander klussen. Eenerzijds ben ik blij anderzijds is het zo dubbel dat ze jaren 'weg' was. Zonder echt een reden te hebben. Ik probeer er niet meer wakker van te liggen maar het zal toch nog wel even blijven hangen denk ik.
3 Dagen thuis geweest. Eigenlijk 3 redelijk goed dagen gehad. Vrijdag waren we thuis om laminaat te leggen. Zaterdag de gewoonlijke rush en 's avond naar een verjaardagsfuif. Zondag namiddag nog even gaan fietsen met ons 4 en daarna plinten plaatsen. Regelmatig aan de situatie gedacht maar het bleef vrij oppervlakkig. Enkel gisterenavond toch eventjes paniek toen ze zei dat ze vanmiddag opleiding moest gaan geven. Ten tijde van affaire met mr 1 verdween ze 's middag ook een paar uur om hun pleziertjes samen te hebben dus het was eventjes vechten tegen onrust. Voorlopig gaat het vrij goed. Hopen dat het zo blijft.
