De laatste dagen word het mij meer en meer duidelijk. Ik wil verhuizen. Weg uit dat huis. Wel samen met vrouw en kinderen of de kinderen toch al zeker. Hoe goed ze haar best ook doet en wat ik ook doe om er terug een beetje mijn thuis van te maken het is bezoedeld. Er gaat nog steeds geen dag voorbij of ik denk aan wat ze allemaal heeft uitgestoken met haar laatste lover. De duizenden euro's die madam haar vreemdgaan hebben gekost zullen nog wat aandikken. Goed wetende dat iets anders, in dezelfde buurt, volledig inorde en betaalbaar vinden eigenlijk onmogelijk is. Anderzijds heb ik nog altijd het gevoel dat ik moet vertrekken. Er is iets gebroken en blijkbaar lukt het niet of nog niet om het te herstellen. Meer en meer raak ik ervan overtuigd dat mensen die onmiddellijk de relatie verbreken de juiste beslissing nemen.
