Ik was gisterenavond gaan fietsen met een vriendin en we hadden afgesproken dat ze daarna bij ons kwam eten. Thuisgekomen zag ik aan mijn vrouw dat er toch iets was. Jaloers? kwaad? geen idee. uiteindelijk is het er gisterenavond niet meer van gekomen om te vragen wat er was maar vanavond toch eens luisteren. ik heb het idee dat ze er toch niet gerust in is. Ach laat het een straf zijn. Als je zelf niet te vertrouwen bent zal je zelf wantrouwiger zijn. Toen de therapeut een paar weken geleden vroeg of zij mij vertrouwde zei ze ook nee. Terwijl ik iets had van ik ben niet vreemd geweest he! Op naar een druk weekend!
en niet van mij deze keer. Toen ik gisterenavond mijn mails wou lezen kwam ze 'toevallig naast mij zitten om te kijken wat ik aan het doen was. Dat was geleden van vorig jaar toen affaire 3 bezig was. Toen kwam ze ook af en toe eens onopvallend ( deuhh ) kijken wat ik aan het doen was. Achteraf snapte ik natuurlijk dat ze schrik had dat ik sporen ging vinden op de laptop. Dus is nu de vraag waarom ze gisteren terug die controle drang had. Heeft ze terug iets weg te steken of heeft ze schrik dat ik iets aan het uitsteken ben. Ik geef het maar de voordeel van de twijfel en denk het 2de. Doordat ze thuis was gisteren heb ik een half uur langer gewerkt dan normaal en blijkbaar had haar dat verontrust. Toen ik thuiskwam kreeg ik te horen dat ze schrik had dat er iets gebeurd was want ik was met de 'gevaarlijke' moto. Het goeie hieraan is dat ze, voor zover ik mij herinner, nog nooit gezegd heeft dat ze schrik had dat er mij iets ging overkomen. Zal het dus maar positief bekijken he. Of ze denkt aan de levensverzekering (grapje!).
Vandaag is het voor mij een lang gevreesde dag. Mijn vrouw is vandaag voor het eerst sinds de ontdekking alleen thuis. Allé ik hoop toch dat ze alleen blijft en niet terug een minnaar zal uitnodigen. Toch wel wat onrust. alhoewel heeft het allemaal nut? Als ze het wil doen doet ze het toch. Al dan niet terug thuis. Ben nu wel benieuwd of ze mij zal proberen 'geruststellen' op 1 of andere manier. Waarschijnlijk ligt zij er niet meer wakker van dus die kans is heel klein. Ik zie wel hoe het verloopt. Ik probeer me op andere dingen te concentreren.
Zelfde verhaal als gisteren. Vanmorgen las ik een artikel "wat als je verliefd bent op een collega". Dacht het eerst door te sturen nar haar maar uiteindelijk toch maar niet gedaan. Stel je voor dat ze terug op ideeën komt. Een tweede stukje dat ik gelezen heb vertelde dat je je partner niet mag controleren maar haar of hem moet aanspreken als je vermoedens hebt. Blijkbaar is dat geschreven door iemand die zelf nooit bedrog heeft meegemaakt. In de periode dat ik vermoedens had heb ik op verschillende verdoken manieren gepolst en was er geen reactie. Zelf bij een confrontatie staan ze eerst nog te liegen dus hoe kan je anders ontdekken als er iets aan de hand is? Ik hoor het allemaal graag zeggen 'je moet praten als er problemen of vermoedens zijn' maar geloof me de meeste hebben het lef niet om toe te geven tot ze geconfronteerd worden met bewijzen. En nee ik wil niet negatief klinken. Het is gewoon de harde waarheid.
Afgelopen weekend was gelukkig wat beter. Zaterdag was het terug werken maar weinig last gehad. af en toe wel eens de onrust maar ging vrij goed over. Gisteren tijdens het fietsen was het iets moeilijker maar al bij al ging het wel. het lijkt er meer en meer op dat het stilletjes aan een plaatsje krijgt. Als er nu geen lijken meer uit de kast vallen dan zie ik een beetje licht aan het einde van de tunnel. Al ga ik hier niet te snel victorie kraaien. Zoals mijn lotgenoot melde. Vertrouwen is het snel weg maar komt heel moeilijk terug. Enkel door praten en dat is nu net wat er nog altijd veel te weinig gebeurd. Maar daar zal onze gezamelijke therapeut wel bij helpen hoop ik.
(grapje!).
