Gisteren was terug een moeilijke dag. Niet veel gereageerd op berichten van haar. Had er gewoon geen zin in. Toen ze vroeg of ik het moeilijk had een korte 'ja' geantwoord. We zullen er straks over praten was haar reactie maar dat zag ik ook al niet zitten. Waarom zou ik dat nog doen? Volgens mij blijft ze minimaliseren en bepaalde zaken ontkennen en ik heb geen zin om mij er nog meer druk in te maken. Gisterenavond vroeg ze hoe het was en heb er gewoon niet op geantwoord. Toen kreeg ik te horen dat ze het er ook heel moeilijk met had en dat ze zo blij is dat ze nog een kans krijgt. Toch wel raar dat zo een dingen alleen kunnen gezegd worden de moment dat het met mij minder gaat. In het begin dat de affaires zijn uitgekomen heb ik een boek gelezen over vreemdgaan. Daarin had iemand opmerkingen geschreven. één van die opmerkingen stond bij een deel hoe de bedrieger moest reageren. Daar stond dat hij/zij spijt moest betuigen tegen de bedrogene. De opmerking was 'meerdere malen' . Ik begin meer en meer te begrijpen waarom die persoon dat daar bijgeschreven heeft. Gisteren kreeg ik nog een mailtje van mijn lotgenote. Wat me opvalt en eigenlijk ook voor mij telt is hoe 'eenzaam' je als bedrogene bent. Eenzaam in de zin van jezelf afsluiten voor je partner en voldoening zoeken in sport, werk,..... Misschien zijn we wel verkeerd bezig op die manier maar beiden hebben we iets van 'mij ga je geen pijn meer doen'.
Een weekendje vakantiepark achter de rug. Het ging redelijk goed. Al verscheidene dagen voel ik me vrij goed eigenlijk. Regelmatig gedurende de dag spook er nog vanalles door mijn hoofd maar ik slaag erin om het vlug opzij te zetten. Al ben ik wel bang voor een zware terugval. Wat er door haar hoofd gaat weet ik helemaal niet. Hoe ze haar nu voelt over alles nog veel minder. Hoewel ik veel zin heb om er met haar eens over te praten zie ik het momenteel niet zitten. Het heeft allemaal al teveel energie gevraagd en verlang terug naar mentale rust. Al zal die er nog niet onmiddellijk komen vrees ik.
