|
Oke dit is echt een rotdag. Sorry dat ik weer een klaagzang begin, maar ik moet het effe kwijt.
De elektriciteit is op dit moment weer uitgevallen. Ik heb een echte rotnacht gehad, en vanochtend om 6 uur begon dat lawaai natuurlijk weer... maar ditmaal viel het vrij gauw stil. Waarom? Geen elektriciteit natuurlijk :p geen internet, geen verwarming, geen licht.
Nu moet je weten dat het op dit moment (het is nu bijna 2 uur s middags) 3 graden celcius is. Gene lach dus  en ik had vandaag schrijfexamen.
Met heel veel moeite ben ik dus uit bed gesukkeld, heb ik Michael Jackson-muziek opgezet om toch te proberen een beetje goedgeluimd naar de les te vertrekken (in de wind en de regen, ook dat nog). Ik was één van de weinige mensen die de luisterles gehaald heeft anderen geraakten ofwel hun bed niet uit, óf hadden stukken aan hun brommertje. Ik heb op dit moment 3 truien en een t-shirt aan, en ik heb het nog koud. Één broek is ook niet voldoende. Dat heb ik vandaag tijdens het schrijfexamen ondervonden (denk maar niet dat er in de klaslokalen verwarming is), want toen ik na 2 uren rechtstond, deden mijn benen gewoon pijn.
En dit is nog maar het begin, dus het belooft. De kou is hier zo verkleumend, dringt echt door tot op het bot. Ik ervaar de kou hier totaal anders dan in België. Morgen 5 truien ja!
En nét toen ik dacht dat het niet erger kon, liep ik tegen de glazen deur van de eetkantine :p.
Echter, mijn examen was goed, ik heb zo maar even 6 bladzijden volgepend. De examens zijn hier een lachertje, zoals te verwachten was. Ik ga nu niet zeggen dat het extreem gemakkelijk was, maar het niveau ligt natuurlijk lager dan in Leuven. Nochtans zijn de lessen hier wel oke, zoals ik al zei. In bachelorklas 3 ligt het niveau volgens mij wel een stuk hoger, maar ik ben tevreden. Ik studeer zoveel ik wil, en extra tijd kan ik voor extra woordenschat gebruiken (als ik zin heb).
De hamvraag: hoe is het met mijn Chinees gesteld? Ahum... wel mensen, ik krijg redelijk wat complimenten van Chinezen, maar dat wil natuurlijk niks zeggen. Je moet namelijk nog maar je mond opendoen en een simpele ni hao zeggen om hier tot in de hemel geprezen te worden. Persoonlijk vind ik dat ik weinig vooruitgang boek, omdat er gewoon geen druk is om te studeren. Ik heb sinds mijn examens van juni bijna niks meer herhaald en dat begin ik nu pas echt serieus te voelen. Ik praat wel regelmatig Chinees, maar het blijft toch vaak heel basis. Daarbij komt dan ook nog eens het Wuhan-dialect dat soms verwarrend of onduidelijk is. Ik sta qua schrijven en grammatica voor op mijn klasgenoten (qua spreken echter helemaal niet), en het is een kwestie van die voorsprong nu niet kwijt te geraken due to lack of motivation.
Enfin soit, we zullen het weer eens over leukere dingen hebben, dan vergeet ik de kou even. 2 weken geleden ben ik naar de Halloween-party in Grammys geweest en het was superrrr, maar niet zo super als de party van zaterdag! Omdat Sam verjaarde, besloten we met een 5-tal personen naar de African night in Grammys te trekken. Je denkt nu misschien hm... Kerlijne had het toch niet zo staan op al die Afrikanen daar.... Klopt, en ik moet toegeven dat ik ook niet gedacht had dat het me zo zou bevallen.
Normaalgezien komen gesprekken met Afrikanen hier niet verder dan:
Can I be your friend?
Euhmmm...... no.
Do you have boyfriend?
Yes. 
Echter, er heerste ginder een heel aangename sfeer, ik heb veel mensen leren kennen en was de hele avond niet van de dansvloer weg te slaan. Afrikanen hebben zulk gevoel voor ritme, en hun muziek maakt je zo blij... voor mij mag het elke week Afrikaanse avond zijn  . De Angolezen waren er nu ook weer bij (zij mochten van de politie een maand niet meer op stap omdat ze gevochten hadden). En pa, ik ben een tijd geleden wel eens een Hollander tegengekomen maar die studeert hier niet. Die was toen aan het couchsurfen bij een Libanees van een andere universiteit in Wuhan. Echter, na 3 weken loopt die hier nog altijd rond (ik ben hem tegengekomen in Grammys), hij heeft er precies moeite mee om hier te vertrekken.
Verder gaat hier alles zijn gewone gang. Ik ga regelmatig eens uit eten met vrienden of Chinezen die ik hier heb leren kennen. Een echte goede Chinese vriend of vriendin heb ik echter nog niet, jammer genoeg. Naar mijn gevoel zijn die hier heel moeilijk te vinden, maar we zoeken verder  . Een Chinese boyfriend zit er ook niet in denk ik, want het is hier niet vet :p. Nochtans vind ik wel dat het went, want ik zie al meer oke-Chinezen dan 2 maanden geleden. Als die trend zich doorzet, vind ik in juni alle Chinezen misschien wel hotties  . Vorige donderdag ben ik met Ayrton een iets duurder restaurant gaan uitproberen, maar dat viel echt tegen. Ik ben er nog altijd van overtuigd dat er stof in onze gefrituurde vleesjes zat, maar de ober beweerde dat dat volledig normaal was. Ik heb er echt mijn bedenkingen bij.
Zaterdag ben ik met Ayrton naar het Hubei-museum geweest. Ik geloof dat het toen rond de 24 graden was. Omdat we de ganse weg naar ginder opgehouden werden door Chinezen die fotos met ons wilden (wit, zwart en geel samen! Dat kom je niet alle dagen tegen eh) of gewoon een babbeltje wilden slaan, hebben we het museum op een drafje gedaan. Het was ook veel te groot om alles nauwgezet te bekijken. Ik heb ondertussen ook voor de eerste keer geweigerd om op de foto te gaan met een Chinees. Af en toe wil je als toerist ook gewoon eens met rust gelaten worden en op je gemak naar potten en scherven kijken.
Ten slotte ben ik 2 weken geleden (ook weer met Ayrton) naar de Chinese Makro geweest, nl. de Metro. En wat vond ik daar? NUTELLA! Praise the lord! :D
En dat was niet alles! Ik zag er namelijk ook alle soorten Belgische bieren (en ditmaal zelfs eens géén Heineken), van Leffe en Grimbergen tot Duvel. Ook ben ik broodbeleg en verschillende kazen (o.a. Camembert) tegengekomen.
Na de Nutella was ik al in hogere sferen, maar mijn geluk kon helemaal niet meer op toen ik 2 massagestoelen zag staan. Ze zijn groot en zien er een beetje creepy uit, met uitstekende tentakels, en ze omklemmen zelfs vrij hard je benen zodat je niet zomaar kan ontsnappen. Die stoelen ben ik in België nog niet tegengekomen. Ik zou er één kopen als ze iets gemakkelijker te transporteren waren. Van Nitzan had ik al gehoord dat de stoelen aangenaam zijn, maar ik had nog nooit de kans gekregen ze zelf eens ergens te proberen zonder dat er 20 Chinezen op zouden staan zien. Dit was mijn kans! Ayrton en ik namen elk plaats in onze stoel, en we zijn er het eerstvolgende halfuur niet meer uitgekomen :p. In de Metro mogen ze mij vaker verwachten!
Wist je dat?
- Chinezen op etenswaren niet de vervaldatum, maar de productiedatum schrijven? Ergens anders op het pak moet dan normaalgezien staan hoe lang het voedsel goed blijft na productie, en dan mag je zelf gaan tellen.
- Evian-water hier superduur is? Ik had dat al van Gong Yiwei gehoord, die maar niet begreep hoe dit water in België zo goedkoop kan zijn. Je betaalt hier 22 euro voor een 6-tal flessen geloof ik (ik moet het nog eens checken, het was alleszins belachelijk veel)
- Chinezen echt niks snel kunnen oplossen? Ze hadden me daarnet in de eetkantine te veel aangerekend voor mijn eten (70 cent in plaats van 55... jaaaa 15 cent is hier de moeite om voor terug te gaan :p), dus ga ik terug naar hetzelfde meisje om dat te zeggen, maar ik moest zien dat ik mijn ticketje opnieuw had. Ik ben mijn ticket dus terug gaan vragen en hiermee naar de kassa gegaan, waarop een ander meisje er opeens mee begon rond te lopen. Ik zag het alweer aankomen en ik heb haar gezegd dat ik eerst op mijn gemak ging eten en dan bij haar mijn 15 cent kwam halen. Zulke dingen zijn zo gemakkelijk op te lossen, maar ze doen het toch altijd zo omslachtig! Na het eten kreeg ik mijn 15 cent, én kreeg ik een nieuw bonnetje om terug opnieuw af te geven. Mensenlief :p
12-11-2009 om 17:47
geschreven door Kelan 
|
