Ik heb een foto genomen van mijn adres zoals het op een brief/pakje moet staan. Nooit was post naar Kerlijne sturen zo gemakkelijk! :D (zie bij Foto's: Adres Kerlijne)
Heb ik trouwens al verteld welke fases je doorloopt als je met ratten samenleeft? (de kleine Michael (RIP) wist daar waarschijnlijk ook alles van)
Fase 1: De beginfase. Als je s avonds wil gaan slapen en je net je lenzen hebt uitgedaan, bespeur je plots een grote zwarte vlek die zich vliegensvlug van de voedselkast naar de badkamer verplaatst (of was het je kamer?). Paniekerig zoek je achter alle kasten, en je besluit uiteindelijk bij een vriend of vriendin onder de wol te kruipen.
Fase 2: De ontkenningsfase. Je vraagt je af of je het jezelf niet ingebeeld hebt, want je vrienden delen je ervaring niet. Is er iets mis met je?
Fase 3: De ontdekkingsfase. Ook je vrienden ontdekken nu meermaals beesten in de omgeving van de koekjeskast ze zijn te groot om muizen te zijn, maar te klein om ratten te zijn. Zijn het MM (monstermuizen)? Dagelijks vind je gaten in wortels, paprikas, fruit en koekjes. Het lijkt alsof de rollen geleidelijk omgedraaid worden en de beesten je niet meer vrezen! s Nachts hoor je je kamergenote zelfs met hen onderhandelen om toegang tot het toilet te krijgen: Stupid mouse, go away!! Go! KSSSHHT!
Fase 4: Boven je hoofd hoor je de MM vechten over wie vannacht de woonkamer mag plunderen. Tijd voor actie. De badkamer- en keukendeuren worden s nachts gesloten. De actiefase.
Fase 6: De MM bijten zich als het ware een weg door de badkamerdeur, en gaan zelfs over tot het afbreken van de wc-papierblokkage voor de deur. De poetsfase.
Fase 7: Na het zetten van kartonnen vallen met superlijm en vergif op de bovenkant én een koekje om ze te lokken, vind je de vallen (en de lijm) s ochtends tegen de muren van je appartement. Een half koekje is weg. De volgende dag is de andere helft ook weg. De vriendschapsfase?
Fase 8: Je koopt dozen voor al je eten en je bent vriendelijk tegen de MM als je hen tegenkomt. Wapenstilstand. De aanvaardingsfase.
Nationaliteiten die ik ben tegengekomen tot nu toe: Tsjechië, Israël (opgelet: Israël is Europa eh! :p), Kirgisistan, Kazachstan, Turkmenistan, Rusland, Zweden, Finland, Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk, Engeland, Zwitserland, Canada, VS, godgans Afrika (Angola, Zimbabwe, Zambië, Congo, Senegal, Mauritanië enzovoort enzovoort), Costa Rica, Brazilië, Colombia, Noord- en Zuid-Korea, Japan, Vietnam, Indonesië, Australië, India, Pakistan, Bangladesh, Sri Lanka, Libanon, Oekraïne, Jemen, Iran, Irak, Turkije, Saoedi-Arabië, ieniemienietieniewienielandjes waarvan ik het bestaan niet eens vermoed had en waarschijnlijk nog veel meer landen die ik vergeten ben.
Mijn naam is haas, ik weet van niets, is er wat gebeurd man, daar weet ik niks van!
Man man :p. Het wordt tijd jullie eens een prachtig voorbeeld te geven van de organisatie op onze universiteit. Nu vrijdag begint normaalgezien een soort van Olympisch weekend hier op onze campus. Het hele weekend zal in het teken van sport staan. Daarom gaat het gerucht dat er vrijdag geen les zou zijn. Vandaag kwam onze leerkracht de klas binnen en zei:
Ik heb, net zoals jullie, gehoord dat er vrijdag misschien geen les zal zijn, maar dat is nog niet zeker.
De hele klas wilde natuurlijk weten waarom het nog niet zeker was, want vrijdag is namelijk overmorgen al.
Wel, zei onze leerkracht, als het vrijdag regent, gaat de les gewoon door, maar als de zon schijnt, dan krijgen jullie vrijaf.
Waar dit dus op neerkomt, is dat we vrijdag allemaal om 7 uur moeten opstaan en uit ons raampje moeten loeren om te weten of we naar de les moeten of niet. Daarop vroeg ik wat er dan zou gebeuren als het vrijdag motregent, maar dat wist ze niet. Ze zei dat ze de Chinees van onze klas zou opbellen als de les zou doorgaan, en die zou dan op zijn beurt de rest van de klas verwittigen. Als dat geen efficiënte oplossing is :p!
Toen we na de les echter tegen haar grapten: Dus, vrijdag geen les?, kregen we als antwoord: Als jullie het zo willen, oke dan.
Het lawaai van het machien dat ervoor zorgt dat we warm water hebben, is er trouwens nog altijd elke ochtend om 6 uur. Omdat het machien dat voor dit lawaai zorgt in verbinding staat met de andere koten én de kantine (die s ochtends warm water nodig heeft om ontbijt te maken), is er geen oplossing. Ik mag wel verhuizen, maar ik zei dat ik dat helemaal niet wou omdat ons appartement zo mooi en proper is, en omdat ik bij zulke leuke kotgenoten zit. Dan mogen jullie alle vier verhuizen!, kreeg ik als antwoord.
Het toppunt is eigenlijk dat we s ochtends helemaal geen warm water hebben... en s avonds soms ook niet trouwens...
De Belgische ambassade in Peking gaat me wat materiaal opsturen voor het grote Culturele Festival dat hier op 12 en 13 december zal plaatsvinden. Het is de bedoeling dat we allemaal ons eigen land vertegenwoordigen. Er zullen allemaal tentjes worden opgezet waarin we dan materiaal mogen uitstallen en fotos mogen ophangen. Omdat ik hier de enige Belg ben, deel ik mijn tentje met een aantal andere Europese eenzaten. Ook Nitzan uit Israël hebben ze bij Europa gezet (vraag me niet waarom). Een aantal vergaderingen zijn al gepasseerd, en het lijkt erop dat dit festival toch groter zal zijn dan ik eerst dacht. Zaterdagavond is er een grote show die zelfs op de nationale televisie zal worden uitgezonden. Van in het begin zijn we dus aangespoord geweest om ons beste beentje voor te zetten, en om naast de tentoonstelling ook een optreden in elkaar te steken, maar bij de Europeanen is dat tevergeefs geweest. Europa was niet echt in de mood om mee te werken, dus wij doen geen optreden. De Latijns-Amerikanen, Afrikanen, Koreanen en Laotianen zijn echter al volop aan het oefenen. Meermaals per week kan ik hier onder mijn raam een hoopje Aziaatjes zien rondhuppelen op traditionele muziek.
De tentjes voor Europa gaan echter wel door, en nu is iedereen een beetje bezig ideeën op te doen en zijn ambassade te contacteren. Je mag ook dingen verkopen. Nitzan en een Zwitser zijn zo bijvoorbeeld van plan een typisch gerecht uit hun land te prepareren en het dan te verkopen. Er was een vergoeding beloofd voor al het materiaal dat we zelf aankopen om een zo mooi mogelijke tentoonstelling klaar te maken, maar zoals gewoonlijk kon niemand daar met zekerheid iets over zeggen. No money, no deal, zeggen wij dan :p.
De ambassade moest weten hoeveel mensen er ongeveer op het festival verwacht worden, dus heb ik Sean gesmst. In zijn eerste sms zei hij dat er minstens een paar honderd bezoekers zullen afkomen, maar omdat me dat vrij weinig leek, vroeg ik hem om een meer gedetailleerd aantal. In zijn tweede sms wist hij me opeens te vertellen dat, gebaseerd op vorige jaren, we ons mogen verwachten aan 20 tot 30.000 bezoekers. Dat lijkt me dan weer nogal veel J. Kortom, niemand weet hier iets precies :p. Het is me wat.
Lieverdjes, ongelooflijk bedankt voor jullie berichtjes tot nu toe ;) ik zal zo snel mogelijk wat terugmailen! xXx
Tijd voor mijn volgende post. De trip naar de zoo is ondertussen al meer dan een week geleden. Toen een tijdje geleden een Koreaan uit mijn klas zijn spreekbeurt deed over de vakantie en zijn uitstapje naar de zoo, besloten Liu Zhi Hui (Koreaans), Michael (Duitser), Qing Shui (Vietnamees) en ik ook eens naar de zoo te trekken. Ik heb nog maar pas iemand uit Angola (zijn naam is Ayrton) leren kennen, dus heb ik hem ook meegevraagd. Madina had me de zoo afgeraden omdat ze gehoord had dat het redelijk zielig was, en ik moet haar gelijk geven.
Toen we de zoo betraden, konden we al direct een dierenshow meepikken. De arena zat propvol Chinezen met kleine kindjes en de show was al begonnen. Een eerste tafereel waren een paar slechtuitziende beren die hun evenwicht moesten bewaren op een plankje en tegelijkertijd een hark op hun neus moesten rondzwieren. Het was duidelijk dat die beren niet goed verzorgd waren. Ze waren naar mijn mening veel te mager en hun vacht zag er allesbehalve gezond uit. Na nog meer acrobatische toeren van deze beren, was het de beurt aan een 6-tal honden. Toen op een gegeven moment een middelgrote hond in het rond gezwierd werd met niets anders dan een touw achter het beestje zijn tanden, kreeg ik het even moeilijk. Een ander kleiner hondje dat op zijn twee voorste pootjes moest rondlopen, kon dit niet volhouden en probeerde het na een tik tegen zijn achterste nog eens. Na de honden was het de beurt aan tijgers en leeuwen, die iets minder gemakkelijk in toom te houden waren en dus ook harder aangepakt werden door de Chinezen in de arena, die trouwens allemaal in een soort Tarzan-pakje rondliepen. Op het einde van de show kwam er ten slotte een Chinees op een minipaardje de arena binnengereden, en dat was het dan. Ik kwam niet bepaald met een goed gevoel buiten, maar daar hebben de Chinezen blijkbaar absoluut geen last van. Ik heb het gevoel dat ze hier op dat vlak nog wat achterstaan. Chinezen trekken zich het lot van dieren helemaal niet aan, het zijn immers maar beesten. Nochtans hebben wel redelijk wat Chinezen een hond als huisdier, en ik heb de indruk dat ze zich om hun eigen dieren toch meer bekommeren.
Na de show volgde meer van dat. Het domein van de dierentuin mag dan heel groot (en trouwens heel mooi) zijn, de oppervlakte die de dieren krijgen toebedeeld is miniem. Dit was echter niet bij alle dieren het geval, want we zijn ook ruimere en properdere kooien (van een aantal apen bijvoorbeeld) tegengekomen. In het algemeen was de situatie echter vrij slecht. Een albino-beer zat in een ruimte niet groter dan een kiosk voor zich uit te staren en te hijgen, zonder in de buurt ook maar één ander dier te hebben. Verderop liep een andere beer van muur naar muur te ijsberen, zonder nog te merken dat de Chinese bezoekers voedsel op hem gooiden. Het is namelijk toegestaan alle dieren te voederen. Je kan aan de ingang van de zoo koekjes kopen (ik geloof koekjes voor zowel jezelf als voor de dieren), maar eigenlijk kan je zo goed als alles naar de dieren gooien. Het is ook niet zo dat er enige controle is. Meer nog, ik heb op mijn hele tocht door de zoo geen enkele persoon gezien die zich bezighield met het opkuisen, eten geven of verzorgen van de dieren. Ik ben kooien tegenkomen die helemaal niet onderhouden en volledig verroest waren. Apen waren het haar op hun rug kwijt omdat ze in een kooi met een betonnen vloer zaten, zonder gras en zonder speeltjes om op te klauteren. Ook tijgers waren op verschillende plaatsen hun vacht kwijt.
Daarnaast worden aan de ingang van de zoo ook nog eens toeters verkocht, waarmee kinderen dan constant lawaai kunnen maken. Ik werd er zelf ambetant van, wat moet dat dan wel niet voor die dieren zijn. Kinderen lopen constant te roepen, gillen, krijsen, en toeteren. Wat me ook opviel, is dat de ouders van die kinderen daar niet eens iets aan doen, zelfs niet als het andere bezoekers echt irriteert. Chinese ouders lijken me ook te gerust en laten kinderen naar mijn mening net iets te vrij rondlopen.
De situatie van de pauwen, herten en pandaberen leek gelukkig iets beter. Er zullen in China nog wel veel ergere plaatsen zijn dan deze dierentuin. Misschien is dit zelfs nog wel een goede dierentuin, who knows, maar er is veel voor verbetering vatbaar. De fotos staan op mijn fotosite.
Die dag was trouwens WARM! Ik had niet gedacht dat er nog zulke dagen zouden komen, maar ik had het mis. Ook afgelopen vrijdagavond liep ik gewoon rond in T-shirt. En dan te bedenken dat het gisterenavond (maandag) toen ik ging slapen exact 1 graad was. Het weer verandert hier sneller dan je je kan inbeelden. Zondag was het overdag 23 graden, terwijl we gisteren de ganse dag niet meer dan 11 graden haalden. Van zondag op maandag heb ik daarnaast geen oog toegedaan omdat de wind zo huilde en de ramen klapperden. Aan mijn kant van het gebouw is die wind erger dan aan de andere kant, en gisteren heb ik zelfs een dutje gedaan op de kamer van Nitzan omdat het daar aangenaam was. Daar leek het net volop zomer, terwijl aan mijn kant het water van het Oostelijke meer vervaarlijk golfde en de boom voor mijn gebouw dreigde om te waaien. Op dit moment is het ook weer vrij koud, maar de zon schijnt en er is geen wolkje aan de hemel. Vrijdag halen we opnieuw 25 graden! Kortom, perfect weer om ziek te worden hier.
En ik die dacht dat het weer in België al wisselvallig was .
In Peking sneeuwt het! Ik heb navraag gedaan over enige sneeuw hier, maar daar moet ik blijkbaar niet op rekenen. De zomer is hier dus vochtig en snikheet, en de winter droog en ijskoud. Geen sneeuwman dus .
Trouwens, waar blijven de reacties? Ik zit hier elke week de ziel uit mijn lijf te pennen en er is amper iemand die reageert dont you love me anymore? *snik*
Als er iets is dat je wil weten waarover ik het nog niet gehad heb, let me know, dan schrijf ik er bij gelegenheid eens iets over.
Ahja en nog iets! Liefste mensen, geen berichten posten op Facebook aub, want (niet verschieten) Facebook is hier geblokkeerd, evenals Youtube en Blogger (blogspot). Youtube was al langer geblokkeerd nadat er een filmpje was geplaatst over protesten in Tibet. De strengheid van de blokkages gaan op en af. Vooral sinds de protesten in Xinjiang van eind augustus is alles verstrengd, en sinds de periode rond de Nationale Feestdag zijn ook de proxyservers, waarmee je de blokkages af en toe kon omzeilen (hetzij traagjes), geblokkeerd. Er bestaat misschien nog wel software waarmee het mogelijk is op Facebook te surfen, maar ik ben niet van plan daar achter te gaan zoeken. Het gemakkelijkste is dus gewoon op mijn blog te reageren, dan kan ik direct ook eens checken wie mijn blog leest en wie niet :p.
Ik ben Kerlijne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Kelan.
Ik ben een vrouw en woon in Mol (België) en mijn beroep is sinologe.
Ik ben geboren op 27/07/1988 en ben nu dus 36 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: karakters pennen en karaoke zingen.
Ik hou van Chinezen, rijst, hotpot en stokjes.
