Alsof ik een inventaris maak, zo nauwgezet overloop ik het 54-punten programma om de motor te verwijderen. Dankzij mijn succes met de koppeling zijn er reeds een heel deel afgewerkt en het gebrek aan een airco scheelt ook een punt of 10. Redelijk vlot geraak ik overal door, alle vijzen worden van een label voorzien en netjes gesorteerd. De hitteschilden worden ingepakt in “bolleksplastiek” en voor ik het weet heb ik zelfs de radiator eruit. Alle problemen tackle ik met de bravoure van Eric Gerets, de voormalige beenharde verdediger die nog stamt uit de tijd dat voetballers geen verwende pubers waren: een wasspeld doet dienst als spie om de plankjes onder de transaxle-as te stutten, zonder vrees knip ik de kabelboom naar de motor door, (de kabelboom naar de motor is normaal voorzien van de befaamde 14-pins connector maar de PO of de garage wiens naam ik niet meer vernoemen zal, heeft de draden aan elkaar gezet en de connector verwijderd, wat het lastig maakt als er problemen uitgemeten moeten worden.), benzine-en olieleidingen waarvan de tegengesteld draaiende moeren niet meer onafhankelijk van elkaar kunnen draaien worden als versleten beschouwd en gewoon doorgesneden en meer van dat fraais. Kortom: “We shall not be moved” en tegen het einde van zaterdag sta ik zo ver dat ik er redelijk zeker van ben dat zondagvoormiddag hét moment zal zijn waarop ik de motor eruit lift, slechts 16 bouten scheiden mij van succes. 

Mijn tijd is gelimiteerd op zondag dus ik doe m’n best om er op tijd bij te zijn. De eerste 2 bouten komen eenvoudig los maar dan steekt het eerste probleem de kop op. De Gaskabel verwijderen is geen sinecure, de 2 zeskantboutjes zitten zodanig onder de inlaat dat ze moeilijk bereikbaar zijn, welke bouten zijn dat immers niet op een 928, maar helaas zit de gaskabel zelf door de injector-leidingen “gevlochten”. Extra werk dus en uiteraard heb je hier ook weer een paar aansluitingen waar je met moeite je sleutel overkrijgt. Na een uur sakkeren en vloeken waarbij menig scheldtirade gericht is tegen de idioot die het zo gemonteerd heeft (no, not me), heb ik het boeltje eindelijk uit elkaar. De twee bovenste bouten die de motor met de behuizing van de koppeling verbinden vergen ook nog is ongeveer een uur vanwege hun onbereikbaarheid maar ook hier laat ik me niet kisten. Wat nog overblijft zijn de twee onderste bouten van de motor naar de behuizing van de koppeling en de 8 bouten van de motorsteunen. Ik heb bewust de volgorde van het puntenprogramma wat aangepast voor het geval ik niet rond zou komen en de motorsteunen dus als laatste gehouden. Alvorens ik de laatste items die de motor stutten ga verwijderen, wil ik even kijken hoe ik m’n takel ga zetten. Ik heb nog nooit met zo een ding gewerkt en ik wil niet vast komen te zitten eens de motor aan de takel hangt. De takel lijkt me net niet ver genoeg te komen in m’n voorlopige proefopstelling en door mijn beperkt inzicht in de edele kunst der “motortakelen” zie ik niet direct wat ik zou kunnen verbeteren of dat het toch op deze manier zou lukken. Ik besluit m’n geluk niet te pushen, ik sta immers al ver, en zie af van het lift-moment. Eerst maar is wat verdiepen in de “motortakelmaterie” al zal dat even moeten wachten, “I’ve got London Calling” en de takelstudie zal dus na m’n weekje “Eurexit” zijn.