De Kop is er af.

Na tweede kerstdag van 2015 hadden we liefst onze kalender  met  een druk op de knop en grote snelheid vooruitgespoeld, om aan de ellenlange donkere, oldtimerloze Januari en Februari te ontsnappen.  Behalve een verre beurs in Parijs, viel er niets te beleven in het pre war klassement.

Twee maanden lang op de tanden bijten om dan uiteindelijk de kop er af te slaan, net zoals men traditioneel een champagne fles met een zwaard ontkurkt. Het ei is gelegd, het feest kan weer beginnen bruisen.

De Royal veteran car Club presenteerde het voor de 56^ste keer, de organisatie van de ‘Fagnez Hivernales’.   Alstublieft!

Een dubbel dozijn liefhebbers van het oeuvre ‘open prewar cars,’ vertrokken met modeste noot op zaterdag te Verviers. Dat kan tellen. Men kan dit met bravoure alweer een  succes noemen, een nieuwe voetnoot in de analen van de geschiedenis van de club, welke dit jaar tevens hun 60 jarig bestaan viert.  

Zelf waren we erbij op zondag,  om deze teksten en beelden als een olievlek over uw scherm te laten vloeien. De zon stond nog vrij laag , toen de machinisten hun voertuigen van ochtenddauw- en ijs bevrijden.  Zo ging het er ook aan toe,  zeventig a honderd jaar geleden.  Na het sluimeren in een zoete slaap,  en de gulheid van een uitgebreid ontbijt, vooruitzicht op  een zonnige winterdag. Het was slechts enkele graadjes fris, en er stond  een flink erin beukende noordooster...  Tijdens deze ‘spatziergang’ worden de ‘echten’ van de anderen geschift.  Puur Cool die gasten!

Onder de levende fossielen, tal van automerken, hoewel we niet echt iets nieuws onder de pet kregen. Maar het gezelschap onder gelijkgezinden maakt dat allemaal goed. Wat mij vooral als nieuwkomer was opgevallen, een heel mooie nog in eerste lak zittende Citroën, met tatoeages die een  vergeten avontuur in het leger verklapten. Een heel kleine opsomming van het deelnemersveld;   Daraque, FN, Citroën, Packard, Loraine de Dietrich, MG, Bugatti, Talbot, Ford, Calcott, Fiat, Hotchkiss, Buick, Oldsmobile  ………….

Aan een  flink tempo trekt het ontspannen gezelschap aan je voorbij, terug richting Verviers. Een winterrally zonder sneeuw, is er geen, en daarom ging het weer over de hoogste punten van ‘La Belgique’, alwaar het landschap nog wit geschilderd leek. 

Wij schoten dit jaar geen grof Ardens wild zoals bij een vorige editie,  maar  andere breinplakkers, zoals een  chauffeur die voorovergebogen in zijn stoel zit te genieten, om vervolgens met een brede glimlach de derde gang er in te rammen. Een voordeel van een ritje in deze periode van het jaar is, dat als je geen voorruit hebt, je geen schrik moet hebben om achteraf insecten vantussen je tanden te moeten peuteren. Enkel de ijspegels afkloppen volstaat! Veel pechgevallen hebben we niet gezien, op een vast zittende koppeling na. Gelukkig kon dat euvel ter plaatse  en met een truck van de foor, losgesleuteld worden. De depaneur bleef werkloos.

2 volle dagen dikke winterpret zonder gebroken benen zitten er weer op ,en we gaan schuimbekkend en in volle vaart af op de volgende rit, in het gezelschap de messingmensen.  19 april  pre 1919 rally.

Tot dan.

foto's  JJJ en BDL