wijsgerige en spirituele aspiraties en inspiraties Als woorden mensen kunnen bewegen
om buiten hun oude geconditioneerde denkpatronen te treden,
dan hebben ze veel kans
om die mensen naar wijsheid te brengen!
24-11-2013
Welkom op mijn blog met wijze woorden!
Welkom op mijn blog met wijze woorden!
Als woorden mensen kunnen bewegen
om buiten hun oude geconditioneerde denkpatronen te
treden, dan hebben ze veel kans om die mensen naar wijsheid te brengen!
In
het Oosten, de bakermat van het spirituele leven, heeft men het lichaam verloochend,
de materie genegeerd en een illusie genoemd, maya. Deze helft van de mensheid
heeft de innerlijke wereld aanvaard en de uiterlijke verwaarloosd. Men heeft de
materiële wereld veroordeeld en om die reden is het Oosten nog grotendeels arm.
De
andere helft van de mensheid heeft de materiële wereld omarmd en de innerlijke
wereld verloochend, wat dan weer leidt tot innerlijke armoede.
Ze
leven allebei maar voor de helft! Als on-compleet mens.
Algemeen kan men, rondkijkend in de mensenwereld, toch moeilijk geloven dat deze mens het eindproduct is van zijn evolutie. De ziel
heeft een vóórmenselijk verleden en een bóvenmenselijke toekomst.
De ziel
heeft nog niet voltooid wat ze te doen had door zich slechts te ontwikkelen tot
het niveau van de huidige mensheid. Ze moet dat mens-zijn nog verder ontplooien
tot zijn hogere mogelijkheden. Iedereen begrijpt volkomen dat de ziel die huist
in de Amerikaanse gangster of een moordende maffioso, de noodzaak van haar geboorte
als mens op aarde nog niet heeft uitgepluisd, de bewustzijnsmogelijkheden ervan
nog niet heeft ontplooid en het godsprincipe in de universele mens nog niet
heeft uitgewerkt. Evenmin de ziel die huist in een vitalistische Europeaan die
het zo druk heeft met zijn dynamische productie en zijn vitale genoegens, of de
ziel van het simpele keuterboerke dat volledig in beslag genomen wordt door de
onwetende kringloop van het huiselijke en economische bestaan.
Algemeen
kan men, rondkijkend in de mensenwereld, toch moeilijk geloven dat deze mens
het eindproduct is van zijn evolutie.
Wees
een Zorba de Boeddha die kan wijn drinken, op het strand kan dansen, zingen
in de regen en tegelijkertijd beschikt over het diepe inzicht en de wijsheid
van een wijze. Zorba alleen is hol. Zijn dansen heeft geen eeuwigheidswaarde,
het is een tijdelijk genot. Weldra krijgt hij er genoeg van.
Pas als
je over onuitputtelijke bronnen beschikt, afkomstig uit de kosmos zelf pas als
je existentieel wordt, als je jouw bestaan in
al zijn dimensies aanvaardt en ontwikkelt, kun je een heel mens worden:
fysiek rijk, verstandelijk en emotioneel rijk, rijk in bewustzijn. Hoe kan je
anders van een compleet mens spreken?
Wat vormen
we ons snel een mening over iemand anders. Wat zijn we snel met onze conclusies.
Het geeft het ik-zuchtige verstand veel bevrediging andere mensen in een vakje
te stoppen, hun een begripsmatige identiteit te geven door ze in een bepaalde groep
te duwen en te benoemen, een rechtvaardig oordeel over hen uit spreken.
Ieder mens
is geconditioneerd om zich op een bepaalde manier te gedragen en op een bepaalde
manier te denken. Dit is zowel genetisch bepaald als door ervaringen uit zijn jeugd
en door het milieu waaruit hij afkomstig is.
Dat is niet
hoe mensen zijn maar hoe ze ons toeschijnen.
Als je
een oordeel over iemand uitspreekt, verwar je deze geconditioneerde patronen van
je verstand met wie ze ZIJN.
Alle
werkelijk wijze gedachten zijn al duizenden keren gedacht, maar om ze werkelijk
tot onze gedachten te maken, moeten we
er nog eerlijk over nadenken, totdat ze wortelen in onze persoonlijke ervaring.
Veel mensen
brengen hun hele leven door in gevangenschap, binnen de muren van hun eigen gedachten.
Ze komen nooit buiten een eng, door het verstand gemaakt, verpersoonlijkt zelfbesef
dat geconditioneerd is door het verleden.
In ieder
mens zit een dimensie van bewustzijn die veel dieper is dan het denken. En die dimensie
is de werkelijke essentie van wie je bent.
Het
eerste teken van de nieuwe (spirituele) mens is waarschijnlijk dat hij ontwaakt
tot het besef van een verschrikkelijk gebrek
aan iets. Iets dat noch de wetenschap, noch de kerken, noch zijn luidruchtige
genoegens hem kunnen verschaffen. Het komt door de herinnering in zijn diepste
wezen aan iets dat hij in de loop der tijden is verloren al weet hij niet wat. In
zovele vroegere beschavingen, op duizenden mijlen afstand van elkaar, die even glorieus
en verfijnd waren als de onze, hebben mensen die even intelligent waren als die
van onze universiteiten, het visioen en
de ervaring gehad van (voor
ons ) onzichtbare hiërarchieën en machtige psychische ritmes, die de kortstondige
pulsering van één enkel mensenleven te boven gingen. In deze tijd worden dergelijke
mensen, of zij die hier naar op zoek zijn, als zwevers, als mentaal afwijkend zelfs,
belachelijk gemaakt.
We
hebben het tijdperk der Mysteriën weggevaagd en dat heeft zware gevolgen voor de
huidige maatschappij met zijn ontevreden mensen!
Alles
moet weer worden verwijd, eindeloos verwijd!!!
Naarmate de (spirituele)
zoekende de mentale stilte tot stand brengt, het vitale met zijn onbevredigbaar
verlangen naar tot vrede brengt, en zich bevrijdt van zijn opgeslokt zijn in het
fysieke, maakt het bewustzijn zich los uit de duizenden activiteiten waarin het
zonder onderscheid was versmolten en versnipperd. Het verwerft zich een onafhankelijk
bestaan. Het is binnenin als een wezen aanwezig, als een Kracht die steeds intenser
vibreert en dan naar buiten straalt.
Er is een wezenlijke
accentverschuiving in de wereld die maakt dat de mens zichzelf niet meer kan
ontvluchten, hij is verplicht zichzelf te leren kennen zoals hij is. Er is ook een
wezenlijk verlangen in de mens naar de diepte van zijn eigen leven.
Door het denken heeft de mens een
mogelijkheid om vooruit te komen maar anderzijds staat het denken voortdurend de
ontwikkelingvan zijn spirituele
dimensie in de weg en dat ziet hij niet.
Er bestaat heel veel ellende op deze wereld door het gemis aan
inzicht in de verschillende vormen van honger en in de verschillende vormen van
tekorten die er zijn. Heel veel mensen zijn rijk in deze Westerse wereld maar
hebben niet het minste besef van de werkelijkheden waar deze aarde voor staat
en van de verschuivingen die gebeuren in de innerlijke werelden. Dit is geen
luchtspiegeling, het is niet iets van boven, het is van deze aarde.
Hoe meer je daarover
weet, hoe meer je ervan kent, hoe meer je ervan ziet, hoe begrijpelijker je
leven wordt. Maar je moet het van jezelf kunnen verkrijgen om daar aandacht aan
te geven, er de tijd voor te nemen om tot bezinning te komen
over deze dingen en om er open voor te staan. Anders kan je het niet zien want
je ziet het dan te beperkt. Situeer je in relatie tot de hele grote wereld, tot
de verandering en tot de anderen, maar blijf in je dieper zelf. Wat de mens moet proberen is ruim te kijken.
Wat
gebeurt er als we vergeten dat de mind bedoeld is om ons te dienen en als wij
hem toelaten ons leven te bepalen? We bedoelen niet het gefocuste verstand ten
behoeve van je werk maar daarbuiten. Het hoofd zit vol automatismen, de mond
ratelt en raast en de hele omgeving wordt verontreinigd door deze fabriek van
argumenten en meningen.
Maar
wacht eens even zegje, het denken
maakt ons tot mensen, het is de bron van alle vooruitgang, van alle grote
waarheden!
Als
je dat gelooft , doe dan eens het volgende experiment: ga in je kamer zitten
met de deur dicht, op een moment dat je zogezegd vrij bent. Zet een
bandrecorder aan of schrijf op geef jezelf de vrijheid alles te zeggen of
te schrijven wat je in je hoofd hebt op dat ogenblik. Als je echt alles er uit
laat komen zonder te censureren of te veranderen, zal je versteld staan van de
hoeveelheid rotzooi die er uitspuit.
Dan
zal je begrijpen wat ik bedoel met een hoofd vol automatismen. Op de
achtergrond is het er altijd, het hangt als een wolk om je heen. Zo kan je de
werkelijkheid niet kennen want die wordt vervormd door die wolk van meningen en
interpretaties. En de spirituele waarneming valt al helemaal totaal buiten je
waarnemingsveld. Die wolk moet je laten gaan. Je hoeft alleen maar te besluiten
ze los te laten en daar begint een evolutie.
In jou
zit, net zoals in ieder mens een dimensie van bewustzijn die veel dieper is dan
het denken. En die dimensie is de werkelijke essentie van wie je bent.
Het
vinden van die dimensie bevrijdt jou en de wereld, van het lijden dat je jezelf
en anderen aandoet wanneer het door het verstand gemaakte kleine ik het
ego- alles is wat je weet en je leven beheerst. Eckhart Tolle
De stroom
van het denken heeft een enorme stuwkracht waardoor je je makkelijk kunt laten
meeslepen. Elke gedachte doet alsof ze geweldig belangrijk is. Ze wil je
aandacht helemaal opeisen.
Neem
daarom je gedachten niet zo serieus. Het zijn maar gedachten. Het verstand
verwart in zijn verlangen om te weten, te begrijpen en te beheersen zijn
meningen en standpuntenmet de waarheid. Eckhart Tolle
Je moet groter zijn dan je gedachten en je denken om
in te kunnen zien dat hoe je je leven of dat van iemand anders interpreteert
hoe je een situatie beoordeelt, niet meer is dan een standpunt, een van de vele
mogelijke zienswijzen. Het is niet meer dan een verzameling gedachten. Maar de
werkelijkheid is een samenhangend geheel, waarin alle dingen onderling met
elkaar zijn verweven, waarin niets uit en op zichzelf bestaat.
Het denken versplintert die werkelijkheid. Het verdeelt
haar in conceptuele stukjes en beetjes.
Eckhart Tolle
14-01-2014 om 14:07
geschreven door mick
Tags:persoonlijke groei, evolutie van de mens, spiritualiteit
Mijn woorden zijn niet zomaar alleen woorden. Het is
de bedoeling jou doorheen die woorden totaal te transformeren, te veranderen
helemaal vanaf de wortels.
Anastasia zegt dat ze de beste klankcombinaties uit
het Universum bij elkaar gezocht heeft en die verborgen heeft in de tekst van
haar boeken, en dat die een gunstige invloed op haar lezers hebben.
Dogmas
religieus, politiek of wetenschappelijk komen voort uit het onjuiste idee dat
denken de werkelijkheid of de waarheid kan omvatten. Dogmas zijn collectieve
conceptuele gevangenissen. En het vreemde is dat de mensen houden van hun
gevangeniscel omdat die hen een veilig gevoel geeft en een onwaar gevoel van
ik weet het . Niets heeft de mensheid meer last berokkend dan haar dogmas.
Op
het veld woelden allerlei machines doorheen de zomergewassen en de jonge Anna
keek dromend toe, onderbewust spelend met de herinnering aan warme
foetusruimten van waarin ze haar zwangere moeder op het veld had weten werken.
Steeds op en neer bewegend had het vruchtwater eb en vloed gekend en Anna kreeg
de golfslag van het leven met de moederkoek ingelepeld.
Perfecte
voorlichting op de op- en neergang in haar nakend mensenbestaan.
Het
ervaren van creativiteit betekent in feite dat men het mysterieuze binnengaat. Techniek,
vakmanschap en kennis zijn maar instrumenten; de sleutel is dat men zich overgeeft
aan de energie die de geboorte van alle dingen mogelijk maakt. Deze energie
heeft zelf geen vorm of structuur maar alle vormen en structuren worden eruit
geboren.
Het
maakt niet uit in welke vorm je creativiteit zich manifesteert , schilderen of zingen, een tuin aanleggen of
een maaltijd koken. Wat je ook doet, als je het met vreugde doet en met liefde, als je doen niet uitsluitend gebaseerd is op winstbejag, dan is het creatief.
Het
belangrijkste is dat je openstaat voor datgene wat zich via jou wil uiten want
de ware creativiteit ontstaat uit een eenwordingmet het mystieke, het onkenbare.
Waarom
gelooft de mens in de rede? Omdat de rede een rechtmatige functie heeft te
vervullen waarvoor zij uitstekend is uitgerust: zij rechtvaardigt en verheldert
voor de mens wat hij ervaart en geeft hem het vertrouwen en de overtuiging om
te volharden in de verruiming van zijn bewustzijn.
De
rede kan echter geen enkele definitieve waarheid bereiken omdat zij niet tot de
wortel der dingen kan doordringen noch hun totaliteit omvatten. Zij houdt zich
bezig met het eindige, het afgescheidene en heeftgeen maatstaf voor het geheel en voor het
oneindige.
Elk
vooroordeel impliceert dat je je identificeert met je verstand. Het betekent
dat je de ander niet meer ziet maar alleen je eigen opvatting van de ander. Het
terugbrengen van het levend zijn
van een ander mens tot een conceptis al een vorm van geweld.
Dat alles onderling verbonden is wisten de boeddhisten altijd al en nu bevestigen natuurkundigen het. Niets wat gebeurt is een opzichzelfstaande gebeurtenis, zo lijkt het alleen maar. Hoe meer we een gebeurtenis beoordelen, benoemen en in een vakje stoppen... des te meer isoleren we haar van de heelheid van het grote leven. Maar het is het geheel van het leven dat deze gebeurtenis heeft voortgebracht. Ze is een onderdeel van het web van onderlinge verbondenheid dat de kosmos vormt.
Dat betekent : wat er ook IS... kan niet anders zijn.
In de meeste gevallen is het volstrekt onmogelijk te begrijpen welke rol een schijnbaar zinloze gebeurtenis kan hebben binnen de totaliteit van de kosmos. Het inzien echter van de onvermijdelijkheid ervan binnen de enorme uitgestrektheid van het geheel kan het begin zijn van een innerlijk aanvaarden van wat is en zo een nieuwe afstemming zijn binnen het geheel van het leven. Echte vrijheid en het einde van het lijden houden in dat je leeft alsof je helemaal hebt gekozen voor wat je op dit moment voelt of ervaart.
Een vorm van levens vervreemdende communicatie zijn moralistische oordelen die impliceren dat mensen die niet handelen in overeenstemming met onze waarden, verkeerd handelen of slecht zijn.
Mensen gaan op zoek naar bijzondere ervaringen. Ze denken dat ze zich meer levend voelen door die bijzondere ervaring , maar ze voelen zich meer levend omdat de stem van hun aanhoudende gedachten heel even zwijgt. Als het ratelende denken verdwijnt en er alleen puur waarnemen overblijft... dan... ga je je meer levend voelen!
De mens is gespleten. Dit is heel duidelijk als we weer eens vast komen te zitten in de besluiteloze en dualistische kant van het denken: moet ik ja of nee zeggen? Moet ik hierheen of daarheen? Kies ik die of die?... En welke beslissing we ook nemen we blijven ons nadien nog afvragen of we niet beter anders hadden besloten.
De mens is gespleten. Misschien was dat in de primitieve wereld nog niet zo, maar eeuwen van conditionering door beschaving, cultuur en religie hebben van de mens een menigte gemaakt verdeeld, gespleten, dualistisch, met elkaar in tegenspraak - !
Maar omdat deze gespletenheid tegen zijn aard is, is ergens vanbinnen, diep verborgen, de eenheid nog in leven. Omdat de ziel van de mens heel is kunnen alle conditioneringen de mens hooguit aan de oppervlakte kapotmaken. Zijn centrum blijft onaangeroerd!
In zen gaat het er juist om terug in je centrum te komen. In meditatie verwijdert men zich van deze gespleten persoon-lijk-heid en herontdekt men zijn centrum. Zo wordt men onverdeeld , geïntegreerd, gecenterd.
Anders ben je geen wezen maar een marktplein, zo vol stemmen. Als je ja wil zeggen is er onmiddellijk een nee. Op deze manier is gelukkig zijn zo goed als onmogelijk.
Spiritualiteit is geen zweverig fabeltje maar noodzakelijkheid in een mensenleven!
Krijg je graag een mailtje als er een nieuw bericht verschijnt? Geef dan Rechts boven onder Mailinglist je e-mail adres op en klik op Inschrijven. Je kan ook terug uitschrijven natuurlijk.
In jou zit het vermogen om dingen waar te nemen zonder er een etiket op te plakken, er commentaar op te geven, er een mening over te hebben of er een mentaal standpunt over in te nemen.
Wanneer je je bevrijdt van de impulsief opkomende nood tot dit alles dan is dat de enige ware bevrijding van de gedachtenheerser in je hoofd.
Dat is het begin van leven in het huidige NU moment. Want al dat commentaar komt uit een mening over... en is dus gevormd door het verleden, komt dus uit het verleden. Je dringt het verleden op aan het heden!
We zijn slechts door een hardnekkige visuele storing in een persoonlijk individueel lichaam opgesloten.
In feite zijn we aan alle kanten poreus en baden we in de universele krachten als een zeeanemoon in het water.
Succes heeft vele aspecten waarvan materiële rijkdom er maar één is. Bovendien is succes een reis, niet een bestemming. Materiële weelde, in al haar verschijningsvormen, is een van de dingen die de reis veraangenamen. Maar succes is ook een goede gezondheid, energie en enthousiasme voor het leven, creatieve vrijheid, emotionele en psychische stabiliteit, een gevoel van welzijn en gemoedsrust.
Mensen denken dat intens en interessant leven zich afspeelt buitenshuis. Vrienden, etentjes, feestjes, bezienswaardigheden, uren van small talk op café wie dat niet doet heeft een saai leven. Wat een misverstand!
Het omgekeerde denkt hij die innerlijk leeft, op het niveau waar niets of zelfs niemand nodig is om hem vervulling te geven. Diepe vrede en puur geluk recht uit het veld van immense potentialiteit! Dat geluk waar ieder naar op zoek is! Daar kan een goed gevuld sociaal agenda niet tegenop!
De behoefte aan goedkeuring, aan controle over alles en aan macht zijn behoeften die voortkomen uit angst. Dat soort macht is niet de macht van de pure potentialiteit, of de macht van het eigen Ik, je wezen, je ziel. Deze ware macht is immuun aan kritiek en voor geen enkele uitdaging bang, en die voelt zich niemands mindere en heeft voor alles en iedereen respect. Als we de macht van het eigen grote Ik ervaren, is er geen angst, geen dwangmatige behoefte om alles onder controle te houden en geen streven naar goedkeuring of macht, tenzij over zichzelf.
Hoe kunnen we de wet van pure potentialiteit, het veld van alle mogelijkheden, in ons leven toepassen?
Als je van de voordelen van het veld van pure potentialiteit wilt genieten, als je de creativiteit die inherent is aan puur bewustzijn ten volle wil benutten, moet je die kunnen bereiken. Eén manier om toegang te krijgen tot het veld is het beoefenen van stilte. Het betekent dat je de moeite neemt om gedurende een bepaalde hoeveelheid tijd alleen maar te ZIJN. Het kan door een tijd te zwijgen, of geen radio of televisie, of rustig alleen zijn
Wat gebeurt er als we zon periode van stilte beginnen? In eerste instantie wordt onze innerlijke dialoog alleen maar onrustiger. We hebben bovendien een nog sterkere behoefte om dingen te zeggen. Maar als we doorzetten wordt het innerlijk ( en uiterlijk) dialogeren minder en worden we kalmer en kalmer. De stilte wordt diep. Dit komt doordat de geest het na een tijdje opgeeft en zich realiseert dat het geen nut heeft om maar rond te malen en je te verleiden tot zijn doorratelend spel.
Een andere manier om het veld van grote potentialiteit, het oneindige creatie-veld met alles erin wat ik succes noemde, te bereiken is te mediteren. Door middel van meditatie kunt u leren het veld van pure stilte en puur bewustzijn te ondergaan. In dat veld van pure stilte ligt het veld van oneindige samenhang besloten, het veld van oneindig organisatievermogen, de basis van de schepping, waar alles onlosmakelijk is verbonden met al het andere en waar een oneindig aantal details voor u op elkaar kunnen worden afgestemd.
niet oordelen als toegang tot het veld van potentialiteit
Een volgende manier om toegang te krijgen tot het veld van potentialiteit is niet te oordelen. Oordelen is het voortdurend evalueren van dingen als goed of slecht. Als je voortdurend aan het evalueren bent, aan het classificeren, etiketteren en analyseren, veroorzaak je veel onrust in je innerlijke dialoog. Deze onrust beperkt de stroom van energie tussen jou en het veld van pure potentialiteit en zo belemmer je enorm je mogelijkheden om je succes te realiseren.
Er is een gebed in A course in Miracles dat luidt: Vandaag zal ik over niets dat gebeurt oordelen.
Je kan ook beginnen met: het eerst volgende uur zal ik over niets dat gebeurt oordelen.
Deepak Chopra
Of de eerst volgende minuut zal ik over niets of niemand oordelen!
de natuur als toegang tot het veld van potentialiteit
Tijd doorbrengen in de natuur stelt u in staat de harmonieuze interactie van alle elementen en levenskrachten te voelen en geeft u een gevoel van eenheid met alles wat leeft. Of het nu langs een rivier is of in een bos, op een berg of aan de kust van de zee, dat contact met de intelligentie van de natuur zal u helpen toegang te krijgen tot het veld van pure potentialiteit.
De meeste energie verspillen we met het bevestigen van onze belangrijkheid. Als we wat van die belangrijkheid konden kwijtraken, zouden er twee bijzondere dingen met ons gebeuren. Ten eerste zouden we de energie vrijmaken die we nodig hebben om te proberen de illusie van onze grandeur op te houden, en ten tweede zouden we dan genoeg energie hebben om een glimp op te vangen van de werkelijke grandeur van het universum.
Steeds weer heb ik gezien hoe mensen de verlammende werking van psychologische pijn te boven komen als ze voldoende contact hebben met iemand die met mededogen naar ze luistert. Om te kunnen luisteren hebben we geen inzicht in psychologische processen nodig of een training in psychotherapie. Essentieel is ons vermogen om bewust met onze aandacht aanwezig te zijn bij wat er werkelijk in iemand omgaat, bij de unieke gevoelens en behoeften die iemand op dat moment ervaart.
Aan veel, zo niet alle geweld, hetzij verbaal door ruzies of roepen, psychologisch door kwetsen, of fysiek - hetzij tussen gezinsleden, stammen of landen - ligt een denkwijze ten grondslag die de oorzaak van een conflict zoekt, bij wat er verkeerd is bij de tegenstander.
Deze denkwijze belemmert ieder zicht op de kwetsbaarheid, de gevoelens, angsten, behoeften, verlangens die achter het geweld schuil gaan.
In de koude oorlog zagen de Amerikaanse leiders de Sovjet-Unie als een rijk van het kwaad dat de Amerikaanse levenswijze wilde vernietigen. Russische leiders noemden de Amerikanen imperialistische onderdrukkers die probeerden hen te onderwerpen.
Geen van beiden onderkende de angst die achter deze typeringen schuilging.
Vladimir Megre vraagt aan Anastasia die de kennis uit de Bron vertolkt: Wat is God?
God is een interplanetair Intellect dat niet in een afzonderlijke hoeveelheid stof geconcentreerd is.
De ene helft bevindt zich in het Universum, een onstoffelijke wereld. Dat is een complex van Energieën.
De andere helft is in deeltjes over de aarde verspreid, in ieder mens. De duistere krachten die onmiskenbaar aanwezig zijn als tegenpool van de goddelijke krachten, zijn onophoudelijk bezig met pogingen om die deeltjes te neutraliseren.
Anastasia:
Gods essentie is niet lichamelijk. Hij de verpersoonlijking is een poging om die Gods-Energie ietwat bevattelijk voor te stellen kan niet met luide stem vanuit de hemel iedereen toeroepen hoe ze moeten leven. Maar Hij wil dat iedereen het goed heeft ( God= Liefde-Energie) en daarom stuurt hij zijn zonen. Dat zijn Mensen ( die zich bewust worden van het in hen aanwezige goddelijke deeltje), in wier denken en ziel Hij tot op zekere hoogte kan doordringen. Dat is niet zo bij de meerderheid van zijn mensen. Zij lachen er mee. Die bewustere zonen spreken tot andere mensen, soms in de vorm van geschreven of gesproken woorden, door muziek, een schilderij of door een enkel gebaar. Soms is er naar hen geluisterd, soms niet. Maar altijd luistert slechts een deel van de mensen naar hen, bij anderen komt de boodschap helemaal niet binnen en zij overtreden de wetten van een dieper en gelukkiger bestaan.
Hoe klinkt 'Gods' stem voor hen die hij bereikt?
Anastasia: Zijn antwoord wordt als het ware geboren als een eigen plotselinge gedachte, een inspiratie die zich openbaart in een mens. God kan tenslotte alleen via Zijn deeltje spreken dat leeft in de mens en dat deeltje geeft dan door het vibratieritme de informatie door aan de rest van de mens. Zo ontstaat de indruk dat de mens alles zelf doet en uitvindt. Voor deze hogere communicatie is de energiefrequentie van een fijnvibrerend en zuiver mens nodig.
In het evolutiestadium waarin wij mensen nu verkeren vangt ieder van ons doorlopend en zonder er iets van te merken, uit hogere bovenbewuste regionen invloeden of inspiraties op, die in ons worden vertaald tot ideeën, aspiraties en kunstwerken. Zij zijn het die in het verborgene ons leven en onze toekomst vorm geven.
Zodra wij ons daar bewust van worden kunnen wij ermee in communicatie gaan.
Veel leed, veel ongelukkig zijn ontstaat door elke gedachte die in je hoofd opkomt, voor waarheid te nemen. Situaties maken je niet ongelukkig, je gedachten errond maken je ongelukkig.
-Wat een miezerige deprimerende dag.
-Hij had niet het fatsoen mij terug te bellen.
-Ze heeft me laten zitten.
Wat zou het leven eenvoudig zijn zonder die verhalen.
-Het regent. -Hij heeft niet opgebeld.
-Ik was er. Zij niet.
Als je lijdt, als je ongelukkig bent, blijf dan helemaal bij wat Nu is.
In dit pure Nu aanwezig zijn, zonder bij-gedachten, kan ongelukkigheid niet overleven!
De kosmos heeft er alle vertrouwen in dat het menselijk bewustzijn zich eens zal openen voor het bewust ontvangen van kennis uit het wijde rijk van de visie, het wijde rijk van de gedachten uit alle honderden koninkrijken van ZIJN.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat iedereen zijn eigen geluk in zich draagt. Het hangt samen met een bepaalde mate van bewustzijn, een bepaalde mate van innerlijke ontwikkeling. De vraag is alleen: hoe bereik je dat?
Door er zelf op zoek naar te gaan.
Vladimir Megre (uit Anastasia-boeken)
De spirituele zoekers weet je! Zij die doorgaans wat spottend, zelfs minachtend, goedgelovig of onrealistisch worden genoemd.
-Alchemie bestaat, reiziger, zegt de oude wijze vrouw. Ik wil je de geheimen van de alchemie doorgeven.
-Zoals lood in goud veranderen? -Spelen met mineralen is alleen maar een scheikundig kunstje. De alchemie waarover ik spreek, kan de lagere elementen van je leven omzetten. Je angsten, je onzekerheden, zorgen en moeilijkheden veranderen in het goud van vrijheid en helderheid, gemoedsrust en vreugde. De wetten van de geest, die wil ik je doorgeven.
-Je hebt het over Geest. Geloof je in God? Heb je een godsdienst? Vroeg de reiziger.
-De vrouw antwoordde:
Ik heb in de stralende tempels van de Israëlieten vertoefd en onder de indrukwekkende torenspitsen van de islamitische moskeeën. Ik heb geknield in de grote kathedralen en me gekoesterd in het licht van het christendom. Ik heb in zweethutten gezeten en ik heb de vredespijp doorgegeven. Ik heb als medicijnman op de Afrikaanse vlakten geleefd, gemediteerd in boeddhistische tempels en aan de oevers van de Ganges de zoete geur van wierook ingeademd. En overal heb ik dezelfde geest gevonden, in alle religies. Een goddelijke Wil die tijd, geloof en cultuur overstijgt en waardoor de universele wetten duidelijk worden.
-Kun je mij meer over die wetten vertellen? Vroeg de reiziger
-Dat ben ik van plan, antwoordde de oude wijze vrouw
Binnen het geheim van het leven volgt het universum wetten die even werkelijk zijn als de wet van de zwaartekracht. Ze zijn verweven met de stof waaruit het leven bestaat en weerspiegelen de aloude intelligentie van het universum. Daardoor beheersen deze wetten de krachten van het universum- de bewegingen van de bloemen die naar de zon reiken en de golven die op de kust slaan. Ze besturen de beweging van de aarde, de cyclus van de jaargetijden en de krachten van de natuur. Naar hun lied dansen zelfs de melkwegstelsels.
De wetten van de geest richten zich op deze aangeboren orde en intelligentie van het universum. Ze overstijgen ideeën, gewoonten en overtuigingen. Ze zijn even constant als de bewegingen van de planeten. Daarom gelden ze niet alleen voor de natuurkrachten maar voor ieder aspect van het bestaan en vormen zelfs de grondslag van alle menselijke ethiek
... Dan Millman
Die wetten, voegde de oude wijze vrouw eraan toe, kunnen je door de ondiepten en de riffen van je leven loodsen zoals vroeger de zeelieden hun koers bepaalden aan de hand van de sterren en het kompas.
Bepaalde wetten zijn vooral van belang voor de praktische kanten van het menselijk leven als eenvoudige, effectieve grondregels om innerlijke vrede te vinden in een problematische wereld.
De eerste wet van de geest is de wet van evenwicht.
Bedenk eens even, zei de oude wijze vrouw, hoe belangrijk evenwicht is in de levensloop van de mens. We zijn schepselen van het juiste midden. We kunnen niet zo goed zwemmen als een vis, niet zo goed rennen als een jachtluipaard en niet zo goed tillen als een gorilla, maar we bezitten al deze vermogens met mate, in een evenwichtige verhouding. Ieder menselijk lichaam hunkert naar een toestand van innerlijk evenwicht, innerlijke vrede. Daar gedijt het in.
De mens wordt ziek of wordt lusteloos en vreugdeloos als dat evenwicht zoek is door over spanning, door teveel of te weinig. Het probleem is dat elke lichamelijke of emotionele toestand waaraan je gewend bent zelfs overspanning en extreme onevenwichtigheid - als normaal aanvoelt. Maar als je eenmaal een staat van diepe ontspanning hebt ( leren) ervaren, kan je spanning eerder herkennen en stappen ondernemen om haar los te laten. En weet je eenmaal hoe echte evenwichtigheid aanvoelt,
dan ga je in ieder aspect van je leven zien wat er uit balans is.
Dit dient als een automatisch sein dat je moet terugkeren naar die evenwichtige plek binnen jezelf. Je past de wet van evenwicht toe door je onevenwichtigheden op te merken. Dit kan op alle vlakken: let op iedere rimpeling in je lichaam of je leven die veroorzaakt wordt door een tekort of teveel op vlak van werk, communicatie, lichaamsbeweging, eten, drinken kijk luister los het op!
Dan Millman
Krijg je graag een e-mail als de volgende tekst verschijnt geef dan je email adres op onder Mailinglist (rechts boven)
Evenwicht begint met de adem, zei de oude wijze vrouw. Opnemen en loslaten zijn de oerritmen van het leven. Als je inademt, ontvang je inspiratie; als je uitademt, vind je bevrijding. Inademen en uitademen geboorte en dood met iedere ademhaling.
Voel nu, op dit moment, je ademhaling, zei ze. Merk op hoe, als het ritme van je ademhaling uit balans is, je emoties dit ook zijn. Voel je dus woede, aanvaard haar dan volkomen en breng je ademhaling in balans. Als je verdriet voelt, omhels het dan teder, en breng je ademhaling in balans. Als je angst voelt, erken hem dan, en adem diep in om je evenwicht te vinden.
Als je uitademt geef je, als je inademt ontvang je.
Als je meer ontvangt dan je geeft, voel je die onevenwichtigheid aan als een behoefte om op jouw beurt te geven.
Als je meer geeft dan je ontvangt, voel je je leeggezogen onevenwicht.
Maar de wet van evenwicht waarborgt dat wie spontaan geeft, in een geest van liefde en edelmoedigheid, ook rijkelijk liefde en dankbaarheid ontvangt evenwicht.
Vind evenwicht in je leven en in alles. Houd je aan deze wet en volg de voetstappen van de wijzen. Onderzoek de menselijke ervaring in al haar aspecten maar keer steeds terug naar de gulden middenweg, de weg van het midden. Extreem gedrag, extreme standpunten waaraan je je gewoontegetrouw overgeeft, veroorzaken spanning. Laat je daden en woorden rustig stromen, als de wisselende seizoenen. Vanuit die innerlijke staat van evenwicht zul je helderheid en vreugde vinden.
De wet van keuze leert ons dat beslissingen niet worden gemaakt met woorden, maar met daden. Zoals de vogel hoog in de lucht of het nietige spinnetje hebben de meeste aardse schepselen een beperkt scala aan keuzes; ze volgen hun instinct en de roep van de natuur. Maar als mens heb je het vermogen tot kiezen: je houdt je aan de wetten die je diep vanbinnen aanvoelt of je laat je leiden door impulsen, angsten en gewoonten. Soms weersta of negeer je je hogere wijsheid ten gunste van bevrediging op korte termijn.
Een bepaalde keuze leidt naar een zonnig pad, een andere naar obstakels en beproevingen waarvan je leert en die je sterker maken. Alles heeft dus zijn nut. Door de gevolgen van je keuzes word je uiteindelijk toch bewuster en pas je je aan de spirituele wetten aan, die leiden naar geluk, inzicht en dieper leven.
-Het leek er niet altijd op of ik in het leven mijn eigen richting koos; soms leek het meer op lotsbestemming. -De meeste beslissingen zijn afhankelijk van je onbewuste wijsheid, antwoordde de oude wijze vrouw. Je innerlijke weter heeft meer informatie dan toegankelijk is voor je bewuste geest. Daarom zijn er perioden dat je, zonder te weten waarom, mensen of ervaringen in je leven aantrekt die je niet bewust wenst, maar die bijzonder nuttig en instructief zijn.
-Hoe zit het met mensen die ongemak en ontbering kiezen omdat ze geven om iemand anders?
-Als je bewust verkiest je persoonlijke belangen opzij te zetten voor het welzijn van kinderen, geliefden of anderen kan dat een spirituele daad van opoffering zijn. Maar als je je een martelaar voelt, is het tijd om eens goed na te denken. Als je te veel verantwoordelijkheid voor anderen op je neemt, beroof je hen van de lessen die hun keuzes hen kunnen opleveren. Wie lijdt, verdient onze sympathie en steun, maar als wij zijn last voor hem dragen, ontnemen we hem zijn kracht én zijn zelfrespect.
-Hoe zit het met de armen, de verdrukten de hongerigen? Hebben zij dan op de een of andere manier gekozen om te lijden?
-Het lijden heeft vele gezichten. Een of meerdere van die gezichten of levensaspecten vallen jou toe. Iemand kan niet meer doen dan in een bepaalde gekregen situatie de best mogelijke keuzes maken keuzes aangaande leven, verlies, liefde , dienstbaarheid, relaties. Wat het leven ook uitdeelt, jij kunt kiezen hoe je vanbinnen reageert : je kunt iets afweren of je eraan ergeren en erover jammeren. Je kunt het ook onder ogen zien en het op je nemen en je overgeven aan het gebeuren op dat moment en er toch iets goeds van maken.
-Soms twijfel ik over de keuzes die ik gemaakt heb in mijn leven: over mijn werk, mijn relaties, mijn huwelijk
-Waarom ga je niet scheiden? Vroeg de oude wijze vrouw laconiek
-Dat zou ik niet kunnen.
-Waarom niet?
-Omdat het heel veel verdriet zou veroorzaken. Voor mijn vrouw. Voor mijn kinderen. En voor mij.
-Dus je zit in de val.
-Ik zit niet in de val!
-Je klinkt in ieder geval wel zo, zei ze luchtig.
Net zoals sommige mensen, als ze hun vermogen tot kiezen verloren zijn, zich gevangen voelen in een relatie, voelen anderen zich gevangen door hun leven of hun omstandigheden. De toestand moet dan heel pijnlijk worden eer ze de wil, de moed en het zelfrespect hebben om nieuwe keuzes te maken.
Totdat je beseft dat het in je macht ligt om nee te zeggen, vervolgde ze, kan je nooit werkelijk ja zeggen. Tegen je werk. Tegen je leven. Tegen je relaties. Besef dat niets hoeft durf te kiezen maar besef erbij dat iedere keuze zijn consequenties heeft. Je bereidheid die consequenties te aanvaarden geeft je de macht en de vrijheid te kiezen wie je bent, waar je bent en wat je doet. Dan verandert je leven van een verplichting of een gevangenis in een mogelijkheid.
Toch houdt een echt heldhaftige keuze dikwijls in dat je de verantwoordelijkheid op je neemt voor je huidige nu bewust gekozen- situatie en dat je je volledig inzet, daadkrachtiger en hartstochtelijker dan ooit.
De derde wet van de geest: de wet van ontwikkeling
Door de wet van ontwikkeling kunnen we bijna elk doel, hoe verheven ook, bereiken, via kleine veilige stappen. Deze wet geldt voor ieder gebied van je leven. Als je iedere taak onderverdeelt in haalbare stappen hoef je niet te wachten op het succes aan het eind van de reis. Je zorgt voor een hele reeks kleine successen onderweg. Als je je aandacht alleen op een eindresultaat richt vergeten velen het doel of ze raken ontmoedigd als zich hindernissen voordoen of als het pad steil wordt. Je gaat niet blijvend vooruit in een paar dramatische ogenblikken. Je vordert uur na uur, dag na dag en elke ontwikkeling wordt weer bijgesteld.
Fasering, geduld en volharding zijn de sleutels die de poort naar welke bestemming dan ook ontsluiten.
De vierde wet van de geest: de wet van aanwezigheid
Geef je over aan dit moment, zei de oude wijze vrouw tot de reiziger. Waarheen je geest ook afdwaalt, je lichaam blijft altijd in het hier en nu. Verleden en toekomst zijn alleen een slechte gewoonte van de geest. Besef je dat jouw gevoel van tijdsverloop alleen een reeks indrukken en herinneringen is die optreedt in het huidige moment? Spijtgevoelens over het verleden zijn huidige indrukken die zich nu voordoen. Zorgen over de toekomst bestaan alleen in jouw geest, in dit moment, als beelden, geluiden en gevoelens. Met andere woorden, het verleden en de toekomst zijn nu aanwezig, zoals jij ze schept. Je houdt ze levend in je bewustzijn van het huidige moment door aandacht en energie aan ze te besteden. Je laat ze gratis in je hoofd wonen. Onthoud dat alleen het nu bestaat, dat alleen het nu werkelijkheid is. Laat de wet van aanwezigheid dus je hoofd ontdoen van onnodige rommel en je terugvoeren tot een staat van helderheid, eenvoud en innerlijke vrede. Heb je haast, angst, een hoofd of hart dat het niet meer aankan adem diep en keer terug naar het hier en nu. Heilig het moment, dan geef je je over aan dat rustige wijze zelf binnen in je. En alles komt in orde!
Deze wet kan je leven veranderen.
De dichter Rumi heeft geschreven: Voorbij ideeën van goed en kwaad ligt een veld. Daar zal ik je ontmoeten.
Reiziger, zei de oude wijze vrouw, het wordt tijd om op een andere manier naar jezelf en naar anderen te kijken, vrij van de oordelen en verwachtingen die tussen jou en de wereld staan. Je moet begrijpen dat wij allemaal, zowel vrienden als vijanden, zo goed mogelijk ons best doen binnen de beperkingen van onze opvattingen en vermogens.
Mededogen is naar de ander kijken met dit inzicht.
Ilyan de boomgeest, die achter de schermen van mens-zijn kon zien, gaf op een dag toen hij dacht dat Ella er rijp voor was- zijn eigen helder zicht op de mensheid door aan haar. Het was schrikken... maar meer dan ooit zag ze welke strijd de mens tegen zijn eigen demonen voert. Ze kon zien hoe ieder naar het beste streeft, ook al is dat beste dan vertroebeld door een zwarte bril van angsten, trauma's en bekrompen levensvisies. In haar hart bloeide mededogen open vergeving en begrip zoals Plato had gevoeld toen hij zei: Wees vriendelijk tegen ieder die je ontmoet, want ieder voert een zware strijd!
De wijsheid der eeuwen, zei de oude wijze vrouw, van Plato tot Shakespeare, brengt ons in herinnering: Ken uzelf en Wees trouw aan uw eigen zelf. Durf te tonen wie je echt bent, leef wie je bent, ondanks commentaar en verwachtingen van anderen.
Oprechtheid en integriteit betekenen geïntegreerd zijn, onszelf kennen en onszelf zijn. Dan zijn onze handelingen authentiek.
Vanuit de kern van onze oprechtheid herkennen, aanvaarden en manifesteren we onze ware innerlijke realiteit, niet met woorden, maar door ons handelen en door ons voorbeeld. Misschien doelde Mahatma Gandhi daarop toen hij zei: Mijn leven is mijn lering. Als je sterft, reiziger, vraagt niemand aan de hemelpoort of je een heilige was; ze vragen of je jezelf was.
De zevende wet van de geest: de wet van vertrouwen
Nou, zei de reiziger, ik kan niet in alle oprechtheid zeggen dat ik iedereen vertrouw.
Vertrouwen is niet blind, zei de oude wijze vrouw. We hebben allemaal wel gehoord van mensen die oneerlijk zijn of gevaarlijk. Daarom kwam ooit een Arabische wijze met de waarschuwing: Vertrouw op Allah, maar bind wel je kameel vast. De wet van vertrouwen navolgen betekent niet dat je gelooft dat iedereen het juiste doet. Ze heeft een diepere betekenis: vertrouwen is de erkenning dat de Geest of het Hoger Plan door, in en via ieder van ons en iedere situatie doorwerkt. Vertrouwen is een levenshouding: je gaat ervan uit dat alles wat gebeurt uiteindelijk tot iets goeds leidt, vanuit een hogere wijsheid, ook al lijkt het tegendeel het geval.
Vertrouwen is niet het tegengestelde van logisch denken. Net zoals je weet dat water dat uit de rotsen sijpelt niet uit de rotsen komt maar door ze heen gaat, weet hij die vertrouwt dat een hogere wijsheid niet zozeer uit je hersens komt maar erdoorheen gaat. William Clarke zegt: vertrouwen daagt de ziel uit verder te gaan dan ze kan zien.
Vertrouwen betekent niet dat je gelooft dat je alle omstandigheden mee hebt, maar dat je vertrouwen hebt in de loop die je leven neemt.
De achtste wet van de geest: de wet van verwachting(1)
De energie volgt op de gedachte. Voor zich in deze wereld iets manifesteert, verschijnt het eerst als gedachte of beeld in iemands geest. Je gedachten kleuren de ruiten waardoor je de wereld ziet; je overtuigingen worden de bouwstenen van je ervaring.
Niet wat je denkt te geloven; zulke oppervlakkige meningen hebben weinig effect. Alleen je diepste kernovertuigingen hebben de macht je leven vorm te geven. Wat je ziet is afhankelijk van wat je verwacht te zien. Als je er bijvoorbeeld van overtuigd bent dat mensen niet te vertrouwen zijn, of dat je iets niet aankan zie je de wereld door het filter van deze verwachting en vind je bewijzen die haar ondersteunen want je overtuigingen beïnvloeden de keuzes die je maakt, de richtingen die je kiest, zelfs de vrienden, de tegenstanders en de lotgevallen die op je weg komen.
Je overtuigingen zetten innerlijke processen en mechanismen in gang die invloed hebben op de manier waarop je je in de wereld beweegt, handelt en voelt. Op meer subtiele niveaus beïnvloeden je overtuigingen zelfs de grootte en de kleur van je energetisch krachtveld. Daarop reageren andere mensen weer. Als je bijvoorbeeld de mensen om je heen beschouwt als vrienden die je aardig vinden, voel je je ontspannen en extravert. Je energie en je gedrag trekken hen aan
Zo, zei de oude wijze vrouw, is het niet voldoende steeds maar te herhalen: ik kan dit of dat terwijl je achterliggende twijfels en ongeloof je je geestkracht ontnemen.
'En als ik nu eens de verwachting schiep dat ik kon vliegen?' zei de reiziger 'Maar je kunt vliegen,' zei de oude wijze vrouw. 'Je kunt de lucht in razen, de ruimte in vliegen en op de maan landen! Kun je je voorstellen hoeveel enorme twijfels moesten worden overwonnen door degene die de eerste gedachte heeft gehad om een tuig te bouwen om te vliegen? Hoeveel wetenschappelijke feiten moesten worden weerlegd en overwonnen voor de mensheid het onmogelijke kon verrichten en het luchtruim kiezen?
Onze toekomst als individu en als soort, zal ons vermogen om de wet van verwachting te begrijpen en toe te passen, weerspiegelen.
De wet van verwachting benadrukt dat het heel belangrijk is je oude overtuigingen en veronderstellingen nader te bekijken. Daarbij moet je belemmerende twijfels vervangen door levendige beelden, en nieuwe overtuigingen durven creëren die gebaseerd zijn op vastbeslotenheid, niet op twijfels. De verwachting zal het bewijs aantrekken.
Maar over belemmerende twijfels gesproken, zei de reiziger, het lezen van de krant maakt me soms neerslachtig. Je wordt al snel wanhopig over het lot van de mensheid. Er zijn zoveel milieuproblemen, ongewenste kinderen, er is zoveel misdaad en hebzucht
Ik ben niet een en al hoop, zei de wijze, ik ben een en al vertrouwen. Werkelijke problemen bestaan . De wet van verwachting leert ons dat iets groter wordt naarmate we het meer aandacht schenken. Als we problemen bestrijden versterken we ze alleen maar door ze meer energie te geven. Hou je minder bezig met de problemen, maar meer met de mogelijkheden die de mens heeft om ze op te lossen.
Begin met de overtuiging dat de wereld kan verbeteren!!!
De negende wet van de geest: de wet van handeling (1)
Je kunt de zee niet oversteken door alleen maar naar het water te staren.
Rabindranath Tagore
Wat we ook voelen of weten, welke gaven en talenten we ook mogen hebben, alleen handelen brengt ze tevoorschijn. Deze wereld is een rijk van energie en handeling. Wat je ook weet of wie je ook bent, hoeveel boeken je ook gelezen hebt of welke filosofieën je ook aanhangt alleen doen maakt mogelijkheden tot werkelijkheid. Alleen wie de beklimming volbrengt kan genieten van de hoogste top!
Ideeën omzetten in handeling vereist energie, moed, enthousiasme en opoffering soms omdat handelen lastig kan zijn en risico kan inhouden. Iedere dag hebben we durf nodig, omdat we iedere dag angsten onder ogen zien. Niet perse door spectaculair een bankrover te overmeesteren of een drenkeling te redden, maar door onze gevoelens te uiten, een oude gewoonte te doorbreken, het risico te lopen anders te zijn
Je moet ook beseffen dat iedere wet de zaden van haar tegendeel bevat. Soms is het nodig te handelen door juist niet te handelen. Je kunt soms de grootste moed en wijsheid en het grootste geduld tonen door je stil te houden, zelfs als krachtige verlangens of neigingen je aanzetten tot handelen.
Hoe kan iemand weten wanneer hij moet handelen of wanneer niet? Vroeg de reiziger.
Wie geneigd is tot traagheid of angst moet ernaar streven moedig en resoluut te handelen. Wie eerder impulsief spreekt of handelt doet er verstandig aan even halt te houden, een paar keer diep te ademen en zijn impulsen te observeren zonder per se naar ze te handelen. Luister in ieder geval naar de wijsheid van je hart, dan zul je weten wanneer je je stil moet houden en wanneer je je kans moet grijpen.'
Handel dus vol moed, reiziger, zei de oude wijze vrouw, zolang je nog de tijd hebt, zolang je nog een lichaam hebt!
De tiende wet van de geest: de wet van wederkeer (1)
De wereld van de natuur danst op de wet van verandering, het voorbijgaan van de seizoenen, de omwentelingen van de hemellichamen, de dag die overgaat in de nacht. Alles gebeurt op zijn eigen tijd, verandert en groeit, verschijnt en verdwijnt. Wassende maan en afnemende maan, eb en vloed. Wat rijst zal dalen en wat daalt zal rijzen. Dat is de wet van wederkeer, in ieders leven.
De wind van verandering is de ene keer een woeste orkaan die je leven uit elkaar rukt en de andere keer een zacht briesje dat je wangen streelt. De enige constante factor is de verandering zelf. Die doet zich altijd voor op haar eigen wijze, op haar eigen tijd. Ze verloopt vanzelf als de zonsopgang.
Maar de meesten van ons streven naar vertrouwde routines om een gevoel van beheersing en orde te creëren. Verandering kan daarom een zegen of een vloek lijken al naargelang onze verlangens.
De wet van wederkeer leert ons dat, net als de seizoenen, ook wij moeten veranderen. Ons leven hoeft niet beheerst te worden door oude gewoontes. Ons verleden hoeft niet onze toekomst te worden en de stuwkracht van verandering voert ons uiteindelijk tot meer bewustzijn en wijsheid.
Verwelkom ieder jaargetijde om zijn eigen gaven, zei de oude wijze vrouw, in plaats van in de winterkou naar de zomer te verlangen of in de warmste tijd van het jaar naar de pracht van de sneeuw. Pas je aan aan de cycli van tijd en verandering. Laat je door verandering meevoeren, als een schip dat wordt gedragen door de golven.
Voor alles is een beste en een slechtste tijd. Deuren gaan open en dicht; krachten komen en gaan. Een plan of een handeling waaraan je begint terwijl je energie toeneemt en steeds krachtiger wordt, kun je gemakkelijk tot een goed einde brengen. Maar een plan of een handeling waaraan je begint tijdens een aflopende cyclus heeft weinig effect. Daarom kunnen we uit de wet van wederkeer, in combinatie met de wet van handeling, leren dat geduld het belangrijkste aspect van wijsheid is. Wijsheid om te weten wanneer je moet handelen en wanneer je je stil moet houden. Wanneer je moet praten en wanneer je moet zwijgen. Wanneer je moet werken en wanneer je moet rusten. Wanneer je je moet laten meevoeren door de energie van een opwaartse spiraal en wanneer je moet wachten op de volgende opkomende golf.
Dan Millman
28-09-2014 om 12:36
geschreven door mick
Tags:wijsheid, spiritualiteit, persoonlijke groei, evolutie van de mens
Laat ik je twee verhaaltjes vertellen, zei de oude wijze vrouw.
Lang geleden, in de tijd van de Bijbel, voelde koning Salomo zich eens geestelijk in grote verwarring en hunkerde hij naar de terugkeer van eenvoudiger, vrediger tijden. Daarom gaf hij een meestersmid bevel om voor hem een magische ring te maken. Daarin moesten woorden worden gegraveerd die altijd en in iedere situatie moesten opgaan, woorden die lijden zouden kunnen verlichten en die de drager van de ring meer wijsheid en inzicht zouden geven. De meestersmid maakte een bijzondere ring maar pas na lang nadenken vond hij de altijd toepasbare magische woorden voor de inscriptie: En ook dit zal voorbijgaan
Vele jaren geleden, toen ik in Polen rondreisde, bezocht ik de nederige verblijfplaats van een rabbijn die bekendstond om zijn grote wijsheid. De enige kamer waaruit zijn woning bestond was gevuld met boeken. Verder had hij alleen één enkele tafel en een bank.
Rebbe, vroeg ik, waar zijn uw meubels?
Waar zijn de jouwe? vroeg hij me.
De mijne? antwoordde ik verbaasd. Maar ik ben alleen op doorreis.
Ik ook, zei de rabbijn. Ik ook.
De elfde en voorlaatste wet van de geest: de wet van overgave
Overgave betekent dit moment, dit lichaam en dit leven aanvaarden en verwelkomen.
Overgave houdt in dat we een stap opzij doen en leven volgens een hogere wil. Het is een daad van bescheidenheid, een erkenning dat het leven een mysterie is waarvan wij de diepte niet kunnen peilen.
Het lijkt of ik een deel van mezelf moet opgeven, zei de reiziger, mijn wensen, waarden en voorkeuren.
De wet van overgave erkent het heilige van iedere ziel, met haar goddelijke vonk van individualiteit. Die moet je niet opgeven reiziger zei de oude wijze vrouw. Je moet alleen een stapje opzij zetten. Je zal dan gaan zien dat het er in het leven niet alleen om gaat te krijgen wat je wilt, maar ook om te leren blij omgaan met wat je (toch) krijgt.
Overgave is veel meer dan passieve aanvaarding, zij benut iedere uitdaging, als een middel tot spirituele groei en verruimd bewustzijn. Net als de voetballer die allerlei absurd lijkende oefeningen aanvaardt van de trainer omdat hij weet dat ze hem naar zijn doel zullen leiden.
De twaalfde en laatste wet van de geest: de wet van eenheid
De wet van eenheid is een paradox, zei de oude wijze vrouw tot de reiziger, zowel onjuist als juist, afhankelijk van je staat van bewustzijn. Of wij één zijn of velen hangt meer af van ons perspectief dan van enige objectieve realiteit. De conventionele wetenschap zegt ons dat we afgescheiden zijn van elkaar. De hogere wijsheid zegt ons dat we één zijn. Een verschuiving in onze waarneming leert ons dat we allemaal tot één zelfde Bewustzijn behoren, dat zich manifesteert in verschillende lichamen, zoals bladeren van één boom. Maar de mensheid ziet een hogere waarheid over het hoofd en richt zich op onze verschillen, op onze afgescheidenheid. Kijk maar wat dit teweegbrengt in het menselijk landschap. Doch er is hoop want stilaan wordt de wereld rijp voor het ruimere perspectief. Niet alleen een paar idealisten maar ook een groot aantal realisten beseffen dat de evolutie van de mens - zelfs het bestaan van de mens afhangt van deze verruimde visie van eenheid. Net zoals onze verschillende organen samenwerken voor het welzijn van het hele lichaam, staat onze wereld op het punt competitief zelfbelang te verruilen voor oprechte samenwerking, in het belang van het hele lichaam van de mensheid.
Nu is het tijd om ons helemaal over te geven aan de aarde, want het duurt niet lang meer of wij zullen ons overgeven aan het universum
We verschijnen op aarde als van elkaar gescheiden wezens met een verschillende bestemming. Maar zoals elke afzonderlijke waterdruppel deel uitmaakt van de zee, zo maken wij deel uit van de oceaan van bewustzijn.
Leg de last van angst, jaloezie en wrok af; stijg op op de vleugels van begrip en ga het land van mededogen binnen, waarbinnen geen beperkingen en belemmeringen zijn.
Dan Millman
En nu verdwijn ik twee weken naar Andalucia.
Wie graag een mailtje krijgt als het volgend bericht verschijnt en nog niet in de Mailinglist staat kan zijn emailadres invullen rechts boven.
-Hoe kan ik je ooit bedanken? vroeg de reiziger aan de oude wijze vrouw.
-Breng de wetten in praktijk! zei ze, dat is voldoende.
Je hoeft deze wetten niet woordelijk te onthouden, je moet ze alleen toepassen en dan zullen ze je leven veranderen. Ze zijn nu veilig in je innerlijke geplant en ze wachten daar op de juiste tijd om te ontkiemen en te groeien:
de wet van keuze, van ontwikkeling, van aanwezigheid, van mededogen, van vertrouwen, van verwachting, van oprechtheid, van handeling, van wederkeer, van overgave en van eenheid.
Deze lootjes zullen bloesem dragen, wanneer de tijd daar is en ze de vruchten van moed, liefde en inzicht voortbrengen.
Moge je genade ondervinden als je je overgeeft aan het leven!
Danny was dood, zag Ilyan de boomgeest nu. Tenminste dood naar menselijke opvatting want voor hem was de ziel alleen de deur doorgegaan die de aardse van de niet-aardse wereld scheidt.
Levend en wel, zij het niet in levende lijve, schreed hij de onzichtbare wereld binnen. Zijn fysische (dek) mantel was achter gebleven en mooi in moeder aarde opgeborgen. Nog maar net, want Ilyan zag tussen de hoge linden een stoet van mensen rond zijn begraafplaats lopen. Er was heel wat te doen rond deze begrafenis. De linden én de dure wagens informeerden hem dat het hier om een VIP ging hoewel, met alle respect, het zo belangrijke aan deze persoon hem totaal ontging toen hij hem nu in zijn arme zielezelf zag arriveren.
Zijn subtiele lichamen begaven zich - o wet van resonantie - naar die dimensies die samen met hem de slome dans van lage vibratie dansten. Welke roemrijke of winstgevende zaken hem ooit tot vip hadden gemaakt schenen hier tot niets te dienen. Voor de arme vip was het een regelrechte hel dat niemand reageerde op zijn aanwezigheid. Wisten zij dan niet wie ze hier voor zich hadden?
Tijdens zijn leven had hij weinig scrupules gehad om zijn aardse doelen te bereiken en was één gedachte aan het bestaan van zijn ziel al tijdverlies geweest. En belachelijk. Héél belachelijk. Doch op dit moment zou hij veel geld hebben gegeven voor één woord uitleg over wat hem overkwam en waar hij zich bevond.
Mick
Uit 'Ogen van Licht'
htt://www.dryade.be
20-11-2014 om 17:30
geschreven door mick
Tags:onzichtbare werelden, spiritualiteit, wijsheid, 'Ogen van Licht'
"Een menselijk wezen vormt een deel van het geheel dat door ons Universum wordt genoemd,
een deel dat beperkt is in tijd en ruimte.
De mens ervaart zichzelf, zijn gedachten en gevoelens als iets dat van de rest is afgescheiden, een soort optisch bedrog van zijn bewustzijn.
Deze waan vormt een gevangenis voor ons, beperkt ons tot onze persoonlijke verlangens en tot affectie voor een paar mensen die ons het meest nabij zijn.
Het is onze taak onszelf uit deze gevangenis te bevrijden door de kring van ons mededogen te vergroten en alle levende wezens
en de gehele natuur in haar schoonheid te omhelzen.
Albert Einstein
26-11-2014 om 09:23
geschreven door mick
Tags:Albert Einstein, spiritualiteit, wijsheid, het mensdom
Gisteren zag ik een vrouw die in aanmerking kwam voor een solide menopauze. Maar haar glimlach was majestueuzer en caleidoscopischer dan de mondhoeken van Farah Diba ooit geweest zijn.
Heel even opperde ik : in deze vrouw brandt een open haard.
Bij die gedachte werd ik ontiegelijk teder...
Vladimir Megre vraagt aan zijn zoontje die in de taiga door Anastasia is grootgebracht:
-Volodja, als je later groot bent, wat denk je dat dan je belangrijkste doel of taak zal zijn?
-Mama Anastasia heeft het me verteld. Ik moet een Universum- meisje gelukkig maken. Ieder meisje lijkt op het Universum. Elk meisje dat op Aarde leeft, is een evenbeeld van het universum, heeft alle energieën van het Universum in zich. Universum-meisjes moeten gelukkig zijn om de Universele Energie gelukkig te maken en ik moet in ieder geval één van hen gelukkig maken.
- Dan zal je veel geld moeten verdienen want daar worden vrouwen gelukkig van.
- Maar mensen worden niet gelukkig van geld.
- Waar wordt een mens dan gelukkig van? Heeft mama Anastasia je dat verteld?
- Van de Ruimte die hij voor zichzelf creëert!
Helena keek rond in de wereld. Heel aandachtig observeerde ze de mensen en ze zuchtte: het leven kan toch niet met zoveel veronachtzaming van de eeuwigheid geleefd worden!
Dag Hammarskjöld, de grote VN-leider, zei ooit dat we nooit aanhoudende vooruitgang zouden boeken in onze wereld totdat we allemaal "de langste reis aflegden". De innerlijke reis.
Ons vermogen om een wereld waar we van dromen te creëren hangt af van onze eigen reis, die van angst naar liefde en naar het geloof in onszelf, en het achterlaten van onze grootste lasten.
20-01-2015 om 00:00
geschreven door mick
Tags:wijsheid, evolutie van de mens, spiritueel ontwaken
Er zijn zo veel wegen naar hetzelfde (levens) einddoel. Vind je eigen weg en volg hem stap voor stap, en geef geen kritiek op de weg van iemand anders.
Ieder mens is een individu, ieder mens zou voor zichzelf moeten denken, diep in zichzelf gaan en zijn eigen antwoorden vinden. Die voor zichzelf, niet voor een ander.
Als je dit werkelijk zou doen, zou je ondervinden dat je geen tijd te verspillen hebt aan kritiek op de weg van de ander, de weg die leidt naar hetzelfde doel.
De meeste mensen uiten hun liefde emotioneel en dat krijgt dan vorm als een vochtig likje in het oor. Maar liefde is een tevreden hart, een groot hart - liefde is de compassie, het mededogen kunnen opbrengen om de dingen met rust te laten.
Helaas bestaat er niet zoiets als democratie voor de verlichten, laat ons zeggen zij die ernaar streven. Met een systeem dat op het principe één-man-één-stem is gebaseerd, kan het niet anders of je hebt een sociale chaos, ontworpen om de overlevingsangst en psychose van de massa te voeden. Als je enigszins naar verlichting streeft zal je altijd wat vreemd zijn, een beetje idioot, omdat je afstand hebt genomen van de kleine neurosen van de dominerende mentaliteit. Je zult moeten aanvaarden dat je er nooit meer goed bij zal passen. Je wordt, zoals ik dat noem, een marginaaltje. Vecht er niet tegen; we zijn echt met miljoenen.
Stuart Wilde
25-02-2015 om 15:38
geschreven door mick
Tags:wijze woorden, spiritualiteit, evolutie van de mens
Is het echt nodig elke zintuiglijke waarneming en elke ervaring mentaal van een oordeel, een etiket te voorzien? Heb je echt een reactieve haat-liefdeverhouding met je leven nodig waar je in een bijna voortdurend conflict verkeert met situaties en mensen? Of is dat gewoon een diepgewortelde mentale gewoonte waar je mee kunt breken? Niet door iets te doen maar door dit moment, die persoon, die situatie gewoon te laten zijn zoals het is.
Sander, de jongeman in Ellas hoofd, had de dag in de nacht voelen verdwijnen. Hij merkte dingen op die in de stilte woonden, voorbehouden aan wie zelf stil kon worden, tedere dingen. Dat kwam omdat hij zelf een tedere jongeman was en dat was niet altijd gemakkelijk. De menselijke wereld had niet altijd het beste voor met de zachte en tedere. Nogal dikwijls diende er geknokt voor een behoorlijke wereldse plaats en juist die vechtlust ontbrak. Want ook als hij op de bovenste wereldse plaats had gestaan zou Sander daarin geen bevrediging of geluk hebben gevonden. Zijn idealen lagen niet in de materiële laag van het leven. Hij streefde naar een hoger doel, een dieper leven vanuit een veel ruimer en bewuster zijn, harmonie in zijn gedachten en liefde in zijn hart en dat was voor hem niet haalbaar al knokkend.
Uit Ogen van Licht
van mick de rijck
http://www.dryade.be/boeken.aspx
15-03-2015 om 15:14
geschreven door mick
Tags:idealen, spiritualiteit, evolutie van de mens
Begraven en verborgen onder de vijf zintuigen en de ratio van de mens, zullen altijd de innerlijke waarheden de menselijke geest blijven boeien. Pas als hij de angsten van de brandstapel-episodes heeft overwonnen, zal de twijfelende de deuren van het spirituele 'ongekende' durven binnengaan.
Wat me het meest verbaast bij de westerse mens, is dat hij
zijn gezondheid opoffert om veel geld te verdienen en
vervolgens dat geld weer uitgeeft om zijn gezondheid terug te krijgen.
Door altijd maar met de toekomst bezig te zijn, beleeft hij het heden niet.
Hij leeft dus noch in het heden, noch in de toekomst.
Hij leeft alsof hij nooit zal sterven en sterft alsof hij nooit geleefd
heeft.
Er is niemand in het bestaan die meer is en niemand die minder is. De grashalm en de enorme ster zijn volkomen gelijkwaardig. Maar de mens wil boven anderen uitsteken. Door deze strijd wordt alles zo ingewikkeld.
Een onschuldig mens is iemand die die strijd heeft opgegeven. Hij is er niet meer in geïnteresseerd boven anderen uit te steken of te bewijzen dat hij bijzonder is. Onschuld is het verdwijnen van het ik. Het ego.
Het is tijd onder ogen te zien dat het verleden voorbij is en dat iedere poging het te herhalen of mee te dragen er steevast voor zorgt dat je vastroest in oude patronen, waaraan je al zou zijn ontgroeid als je je niet zo krampachtig had vastgeklampt aan wat je al hebt meegemaakt. Haal eens diep adem, zet die oude volle doos neer, bind er een mooi lint omheen, en zeg haar hartelijk en vol respect vaarwel. Anders gaat het leven aan je voorbij en loop je gevaar voortijdig een museumstuk te worden.
Reactie:
Maar er hangen ook MOOIE herinneringen aan vast. Het woord 'nostalgie' is niet altijd triestig of terug-verlangend bedoeld.
Wij beleven hier samen veel plezier bij ons oude foto's, gezegden, bedenkingen, tekeningen, gefilosofeer, gevraag van vroeger.
E. Tolle bedoelt niet een terugblikken naar het verleden maar er in blijven hangen, vasthouden aan en blijven leven in wat eens was. Leven betekent veranderen, groeien, evolueren in alle domeinen en op alle niveau's van het leven. Je blijven vastklampen aan wat je vroeger beleefde, goed én slecht, maakt dit onmogelijk.
Wijsheid is geen kennis. Het is geen informatie.
Wijsheid is een staat van zijn. Een heel ontspannen staat van zijn. Het is innerlijk alert zijn, wakker, opmerkzaam, een getuige, vol Licht.
Er zijn situaties waarin alle antwoorden en verklaringen tekort schieten. Het leven is opeens onbegrijpelijk geworden.
Of er komt iemand met grote nood bij je om hulp en je weet niet wat je moet doen of zeggen.
Als je helemaal aanvaardt dat je het niet weet, geef je de worsteling om antwoorden te vinden met je beperkte denkende verstand op en dan kan een grotere intelligentie door je gaan werken. Zelfs het denken kan daar van profiteren, omdat de grotere intelligentie erin kan stromen en het kan inspireren.
Soms betekent overgave dat je je pogingen om te begrijpen opgeeft en er vrede mee hebt dat je het niet weet.
We zijn niet alleen voor ons lichamelijk overleven afhankelijk van de natuur. We hebben de natuur ook nodig om ons de weg naar huis te wijzen, de weg uit de gevangenis van ons eigen verstand.
We zijn verdwaald in doen, denken, herinneren, verwachten verdwaald in een doolhof van complexiteit en een wereld vol problemen.
We zijn vergeten wat stenen, planten, bomen allemaal nog weten.
We zijn vergeten te ZIJN! Stil te zijn, onszelf te zijn, te zijn waar het leven is: Hier en Nu.
Je aandacht verplaatsen naar een steen of een boom betekent niet dat je erover denkt maar gewoon dat je hem waarneemt, je er bewust van bent.
Iets van het wezen ervan gaat dan naar je uit. Je kunt voelen hoe stil het is en daardoor komt diezelfde stilte in jou op. Je voelt hoe diep het rust in ZIJN. Volkomen één met wat het is en waar het is. Door dat te beseffen kom jij ook bij een plaats van diepe rust in jezelf. Sommigen voelen zelfs een extatische verbondenheid ermee.
Als je in de natuur loopt of rust, eer haar dan door er helemaal te zijn. Wees innerlijk stil. Kijk. Luister. Zie hoe elk dier, elke plant helemaal zichzelf is. Anders dan de mensen hebben ze zich niet in tweeën gesplitst. Ze leven niet via een mentaal beeld van zichzelf en hoeven dan ook niet te proberen dat beeld te beschermen en te versterken. Het hert is zichzelf. De narcis is zichzelf.
Alles in de natuur is niet alleen één met zichzelf maar ook met het geheel. Niets neemt afstand van het weefsel van het geheel door een afzonderlijk bestaan op te eisen: ik en de rest van het heelal.
Het beschouwen van de natuur kan je bevrijden van het ik, de grote lastpost.
Breng bewustzijn naar de vele subtiele geluiden van de natuur : het ritselen van de bladeren in de wind, vallende regendruppels, het gezoem van een insect, het eerste lied van de vogels bij het aanbreken van de dag. Geef je helemaal over aan de kunst van het luisteren. Achter die geluiden gaat iets groters schuil: een heiligheid die je met het denken niet kunt begrijpen.
Eckhart Tolle
14-06-2015 om 00:00
geschreven door mick
Tags:bewustzijnsverruiming, spiritualiteit, de natuur
Als je de natuur alleen waarneemt door het denken het benoemen van namen en soorten- kun je het leven, het zijn ervan niet voelen. Je ziet alleen de vorm en bent je niet bewust van het leven binnen de vorm: het mysterie. Het denken reduceert de natuur tot een gebruiksartikel: het oude bos wordt timmerhout, de vogel wordt een onderzoeksobject, de berg iets om delfstoffen te winnen of om te bedwingen.
Als je de natuur waarneemt moet je ruimte laten voor niet-denken. Als je de natuur zo benadert, geeft ze magie en doet ze mee met de evolutie van je bewustzijn, met het expanderen van de mens tot voorbij zijn denken.
Eckhart Tolle
24-06-2015 om 16:26
geschreven door mick
Tags:verruiming van bewustzijn, spiritualiteit, de natuur
Als haar verleden jouw verleden was als haar pijn jouw pijn was als haar bewustzijnsniveau jouw bewustzijnsniveau was zou je net zo doen en denken als zij.
Wat een inzicht!
Mét dat inzicht komen vergeving, mededogen en vrede!
Het ego gaat dat niet graag horen omdat het aan kracht verliest als het niet meer reactief kan zijn en rechtvaardig kan oordelen.
De meeste interacties tussen mensen blijven beperkt tot een uitwisseling van woorden, het gebied van het denken. Het is van essentieel belang dat je er wat van de stilte in brengt, zeker in je hechte relaties.
Als de ruimtelijke stilte ontbreekt, wordt de relatie beheerst door wat je allemaal denkt en kan zij gemakkelijk in het teken komen te staan van problemen en conflicten.
Echt luisteren is ook een manier om de stilte in een relatie te brengen. Weinigen kunnen dat. Meestal beoordelen mensen je woorden of bedenken ze wat ze straks moeten zeggen. Of ze luisteren helemaal niet en gaan gewoon op in hun eigen gedachten.
Als je echt naar iemand luistert komt de dimensie van de stilte boven en dan gaat luisteren veel verder dan auditieve waarneming. Het is het opkomen van alerte aandacht, een ruimte van aanwezigheid waarin de woorden worden ontvangen. Deze ruimte is een verenigend veld van bewustzijn waarin je de ander echt ontmoet.
Op de paden van het leven liggen avontuur en gevaar, plezier en moeilijkheden.
Hoewel het leven geen onnodige strijd hoeft te betekenen, bestaan er in deze wereld wel degelijk uitdagingen en beproevingen. In het bijzonder op het bergpad van persoonlijke evolutie gaan we de creatieve strijd aan met negatieve of onontwikkelde neigingen, op weg naar de vervulling van ons levensdoel. De mate waarin we ons potentieel verwezenlijken, hangt af van de manier waarop wij reageren op de uitdagingen die we tegenkomen op ons pad. We kunnen niet van het pad afvallen. Waar we onze voeten ook zetten, het pad ligt onder onze voeten. Het kan draaien en kronkelen, stijgen en dalen, maar uiteindelijk leidt het ons naar boven, want daar liggen doel en richting van onze evolutionaire reis.
De metafoor van het bergpad maakt het ons mogelijk de oeroude paradox van de vrije wil en mogelijke voorbeschikking van ons leven met elkaar te verzoenen. Op het moment van de geboorte wordt ieder van ons een specifieke innerlijke berg gegeven om te beklimmen; dit is een afspiegeling van de macht van de voorbestemming. Hoe we klimmen en hoelang het duurt ligt aan onszelf; dit is een afspiegeling van de macht van de vrije wil. Met andere woorden, het speelbord wordt ons gegeven, maar wij moeten zelf het spel spelen.
Dan Millman
Op het pad van het leven komen we onszelf keer op keer in duizend vermommingen tegen.
De ratio dient om gemakkelijk en gerieflijk, scherp omlijnd en logisch te denken. Maar zo ontgaat ons de diepe werkelijkheid van het leven want het leven is een mysterie en het rationeel denken demystificeert alles. Dan krijg je dode fragmenten kijk maar rond in de wereld!
Maak je in je hechte relaties veel en steeds dezelfde dramas mee? Leiden relatief onbelangrijke meningsverschillen vaak tot heftige ruzies en emotionele pijn?
Aan de wortel daarvan liggen de fundamentele ik-zuchtige patronen: de behoefte om gelijk te hebben en natuurlijk dat een ander ongelijk heeft, dat wil zeggen de identificatie met mentale standpunten. Daarbij komt de behoefte van het ego om periodiek een conflict te hebben met iets of iemand om het gevoel van scheiding tussen ik en de ander, waar het ego niet buiten kan, te versterken.
Ook is er de opgehoopte emotionele pijn uit het verleden, zowel je persoonlijke verleden als de collectieve pijn van de mensheid die ver, héél ver teruggaat. Dit pijnlichaam is een energieveld dat houdt van je negatieve gedachten omdat het dezelfde frequentie heeft en het lokt ook negatieve reacties uit bij mensen die je na staan, vooral je partner.
Hoe kan je jezelf ervan bevrijden? (wordt vervolgd)
Hoe kan je jezelf bevrijden van ik-zuchtige patronen en ego?
WORD JE ER BEWUST VAN ! Kort antwoord misschien lange weg!
En hoe kun je jezelf bevrijden van de diepgewortelde onbewuste identificatie met pijn die zo veel ellende in je schept? Je pijnlichaam?
Zelfde, eeuwig zelfde antwoord: door BEWUST ZIJN. Door je zelf ervan bewust te worden, te beseffen, dat het niet is wie jij werkelijk bent en te onderkennen wat het wél is: oude pijn. Wees er getuige van als het de kop opsteekt bij jezelf of bij je partner. Als er dus storm op komst is!
Als je ONbewuste identificatie ermee verbroken is na een tijd, wanneer je in staat bent het bij jezelf waar te nemen, geef je er geen voedsel meer aan en verliest het geleidelijk zijn lading. Geleidelijk! Maar zeker!
Het ik-zuchtige zelf is altijd naar iets op zoek. Het zoekt naar meer van dit of dat om aan zichzelf toe te voegen, om zich vollediger te kunnen voelen. Dat verklaart de dwangmatige preoccupatie met de toekomst, en de angst voor wat gaat gebeuren in de nabije of verre toekomst.
Telkens als je je bewust wordt dat je leeft voor het volgende moment, ben je al uit dat ik-zuchtige patroon van je verstand gestapt en tegelijk ontstaat de mogelijkheid om ervoor te kiezen je volledige aandacht aan dit moment te schenken.
Wanneer je je volledige aandacht aan dit moment schenkt, doet een veel grotere intelligentie dan het ego-gelinkte verstand haar intrede in je leven.
Probeer dit echt toe te passen in je leven!!!
Loop je rond met schuldgevoelens over wat je vroeger hebt gedaan of juist niet hebt gedaan?
Zoveel is zeker : je handelde toen in overeenstemming met hoe bewust, of beter onbewust, je toen was. Als je toen meer had ingezien, bewuster was geweest, zou je het anders hebben gedaan.
Door de hele geschiedenis heen hebben mensen elkaar ontelbare gewelddadige, wrede en pijnlijke dingen aangedaan en dat gaat nog steeds door. Moeten zij allemaal worden veroordeeld, zijn ze allemaal schuldig? Of waren en zijn die daden alleen maar uitingen van onbewustheid, een stadium in de evolutie waaraan velen nu ontgroeien?
De woorden: 'vergeef hen want ze weten niet wat ze doen' is ook voor jou van toepassing.
Wat we vanbinnen bereiken, zal de externe realiteit veranderen.
Otto Rank
M.a.w. om onze bestemming in de wereld te verwezenlijken, moeten we die bestemming eerst vanbinnen creëren:
-Als we op aarde zijn om in de wereld onze creativiteit en ons zelfvertrouwen te manifesteren, dan moeten we eerst ervaren dat we er vanbinnen de beschikking over hebben.
-Als we op de aarde zijn om in de wereld echte coöperatie en evenwicht te bereiken, dan moet onze eigen psyche eerst evenwichtig en geïntegreerd worden.
-Als we op de aarde zijn om met de wereld positieve expressie en sensitiviteit te delen, dan moeten we eerst in contact komen met onze eigen diepste emoties.
(wordt vervolgd)
-Als we op aarde zijn om de wereld stabiliteit te brengen en een ontwikkeling door te maken, dan moeten we eerst stapsgewijs bouwen aan ons eigen fundament.
-Als we op aarde zijn om in de wereld vrijheid en discipline te bereiken, dan moeten we eerst zelf gedisciplineerd zijn en innerlijke vrijheid vinden.
-Als we op aarde zijn om visie en acceptatie te belichamen, dan moeten we eerst het zo-zijn van ons eigen leven accepteren.
- Als we op de aarde zijn om in ons leven vertrouwen en openheid te beleven, dan moeten we eerst onszelf vertrouwen en ons leven en ons hart openstellen.
- Als we op de aarde zijn om in de wereld overvloed en macht te bereiken, dan moeten we eerst onze innerlijke overvloed ervaren.
-Als we op de aarde zijn om in de wereld integriteit en wijsheid te manifesteren, dan moeten we eerst de hogere principes binnen onszelf vinden.
Of je nu tegen religie rebelleert, regels of iets anders, het is een teken dat je ziel weet dat de enige werkelijke wetten de Universele Wetten zijn. Alhoewel je de logica en de intentie van wetten en religie respecteert, zal je je niet geroepen voelen om deze als absoluut te aanvaarden omdat je weet dat er hogere wetten zijn die bedoeld zijn om je spirituele vooruitgang te bevorderen.
Je voelt een brandend verlangen naar de waarheid en innerlijke wijsheid.
Veel oudere zielen kunnen gemakkelijk door de leugens heen kijken waarmee we opgegroeid zijn zoals die er zijn in religie, politiek en onderwijs. Omdat ze beseffen dat we allemaal één zijn met het universum, zullen ze die waarheid aan het licht willen brengen om er anderen wakker mee te maken. Ze zullen verder gaan met het zoeken naar kennis op spiritueel, metafysisch en esoterisch gebied en zullen deze informatie veel gemakkelijker tot zich nemen dan alles wat ze ooit op school hebben moeten leren.
ik stuur ze met de wijze woorden van enkele groten
der aarde:
MARCUS
AURELIUS
Er bestaat voor de mens geen
geruislozer en ongestoorder toevluchtsoord dan zijn eigen ziel. Zorg regelmatig
voor een moment van bezinning... en vernieuw zo jezelf.
DEMOCRITUS
De geest die zijn plezier uit
zichzelf put, is gelukkig.
Friedrich Nietzsche
De grootste gebeurtenissen dat
zijn niet onze luidste, maar onze stilste uren.
THOMAS ROMANUS
Wie vrolijk is of positief, heeft niet minder
problemen, maar is zelf een deel van de oplossing.
THERESIA
VAN AVILA
Wees goed voor je
lichaam, zodat je ziel zin heeft om erin te wonen.
De
schrijver Peter Matthiessen maakte een reis naar Japanse kloosters, tempels en
Zen-heiligdommen op zoek naar het wezen van Zen.
Zen, zo
ontdekte hij, is een soort heimwee, een verlangen. In de praktijk is het als
een thuisreis, niet naar het kind dat men ooit was, maar naar de onbedorvenheid
waarmee een kind op het Nu reageert.
Meester Morya zegt dat enerzijds de mensheid één is, dat de mensen één zijn, dat we één zijn met God, dat alles één is, terwijl we anderzijds véél te verweven zijn met elkaar, iets waardoor veel van onze problemen ontstaan. Dit lijkt nogal tegenstrijdig.
Het verschil ligt hem in niveau. Wij mensen moeten op persoonlijk vlak leren om bij onszelf te blijven. Met je gedachten, met je wil, met je emoties moet je leren om iemand anders niet te willen bepalen en om je ook niet te laten bepalen door een ander. Op persoonlijk vlak moet je je vrij kunnen voelen en ook anderen helemaal vrij laten. Als je dit doet, laat je het ego varen. Je ontdekt dat je een ander niet hoeft te veranderen, niet hoeft te leiden en niet per se hoeft te redden van zichzelf.
Voorbij het ego echter worden we één. We zijn één in onze zoektocht naar de goddelijke harmonie, het Goddelijke Licht, het goede in ons hart, en dat is wat we in elkaar moeten zoeken en steunen. Daar zijn we één.
Menselijke wetten vormen de basis
van sociale afspraken en sociale ordening, maar menselijke wetten zijn slechts
een flauw aftreksel van een hogere orde van wetten, een orde die door het
bestaan geweven is. Deze wetten regeren de beweging van de aarde, de
cyclus van de seizoenen, de krachten der natuur en de structuur van het atoom.
De natuur heeft deze wetten niet gemaakt; de natuur onthult en demonstreert ze
slechts. De grote wetten bestonden eerder dan de mensheid, eerder dan de
natuur. Zelfs de cycloon, de vloedgolf, de orkaan en het verterende vuur zijn
er aan ondergeschikt.
Of we ze nu natuurwetten, spirituele wetten of hogere
wetten noemen, we lijken ze maar niet te kunnen veranderen. Ze onderwijzen
nederigheid en begeestering aan degenen die op zoek zijn naar orde, omdat ze op
een grotere macht en een mysterie duiden dat aan de basis van het bestaan ligt.
Zelfs de sterrenstelsels dansen naar hun pijpen.
Spirituele wetten hebben weinig te maken met culturele ideeën over recht en onrecht, goed en slecht: als ik bijvoorbeeld een berg beklim en de zwaartekracht negeer, dan ben ik geen slecht iemand, alleen maar onwetend - en heel waarschijnlijk dood. Vroeger of later, goedschiks of kwaadschiks, onderrichten de uitdagingen en consequenties van het dagelijks leven ons over oorzaak en gevolg, actie en reactie. We gaan de krachten der natuur respecteren en de inherente rechtvaardigheid zien van de spirituele wetten.
Spirituele wetten zijn van toepassing op het leven van ieder van ons. Door onze individuele eigenschappen en kwesties op ons levenspad zijn er echter bepaalde wetten die voor de ene meer belang hebben dan voor de andere. De veranderende kracht ligt in het werken met de wetten die het meest relevant zijn voor het vervullen van onze persoonlijke levensbestemming. De mate waarin wij die wetten toepassen maakt een verschil van dag en nacht op de kwaliteit van onze ervaring en onze levensloop.
Specifieke kwesties op verschillende gebieden zoals gezondheid, relaties, carrière wisselen elkaar in belangrijkheid af. Hoewel deze kwesties komen en gaan, blijven de wetten in verband met ons levenspad de rest van ons leven relevant. Deze wetten zijn niet alleen van toepassing op zaken waar we ons nu mee bezig houden, maar op alle mogelijke kwesties die nog kunnen komen.
( wordt vervolgd )
De wetten van Geestkracht, de
spirituele wetten, zijn niet alleen in staat de symptomen van ontevredenheid of
problemen te helen; ze helen de neigingen, drijfveren en angsten die aan de basis liggen van onze
moeilijkheden en brengen ze in evenwicht, of die moeilijkheden zich nu
manifesteren als onze relatieproblemen, gezondheidsproblemen ,
werkproblemen of wat dan ook.
Als we in overeenstemming komen
met de voor ons meest relevante spirituele wetten kunnen we op de duur met
grotere verfijning, genade en gemak, aan de slag met onze kernproblemen. Deze
wetten kunnen helpen elke kwestie in
ons leven te veranderen, omdat ze onder het oppervlak naar de wortels graven,
en ons helpen de basis te veranderen in plaats van slechts te worstelen met de
symptomen zoals gezondheidsproblemen of relatieproblemen...
Hoe de wetten in het dagelijks
leven toe te passen? (wordt vervolgd)
Zelfs de hoogste wetten, principes en wijsheden kunnen ons alleen maar helpen als we eraan denken deze toe te passen, als gids te gebruiken om ons gezichtspunt en ons handelen te veranderen.
Neem nu de wet van flexibiliteit die zegt dat we veel meer hebben aan flexibiliteit dan aan passiviteit of verzet, door actief te gebruiken wat er gebeurt.
Het is meer dan met de stroom meedrijven. Het is het omhelzen en nuttig gebruiken van die stroom. Dit kan op het eerste gezicht onrealistisch en idealistisch lijken en vragen opwerpen als: Wat als we op straat worden aangevallen of als er iets ergs met een geliefde gebeurt? Hoe omhelzen we dat?
Op de wereld bestaat er groot plezier en grote pijn en groot onrecht. Meestal gaan mensen die iets pijnlijks overkomt, zich mentaal tegen deze ervaring verzetten. Ze verkeren dan in een soort shocktoestand, in ontkenning en verdriet. Zij lijden in deze toestand van zwakke geestkracht veel meer dan zij die het vermogen hebben ontwikkeld met het leven mee te buigen, de situatie te accepteren omdat ze het grotere plaatje blijven zien. Dit is geen pleidooi voor passieve
tolerantie voor dingen die we niet leuk vinden, noch betekent het
negeren van onrecht of onszelf toestaan ergens het slachtoffer van te
worden. Het
vereist immers een alerte en ontplooide geest en bewustzijn om het
leven verder te kunnen beleven dan onszelf, vanuit het persoonlijke
uitgangspunt van ons conventionele verstand en emotionaliteit. Deze wet herinnert ons eraan dat we verder moeten kijken dan onszelf en het grotere geheel moeten zien, zodat we kunnen begrijpen dat elke 'aanvaarde'omstandigheid, of die op dat moment nu positief of negatief lijkt, onze geestkracht versterkt en ons lijden vermindert.
Wanneer we deze wet onder de knie krijgen, veranderen we struikelblokken in opstapjes; problemen in kansen.
In zaken van leven en dood, in sommige lichamelijke of sociale omstandigheden hebben we weinig te kiezen maar de wet van Keuze gaat over onze macht en onze verantwoordelijkheid om te kiezen voor een bepaalde reactie op onze omstandigheden- een reactie die een enorm verschil uitmaakt.
De wet van Keuzes zegt dat we een grote keuzevrijheid hebben.
Toch hebben we soms het gevoel dat er voor ons gekozen wordt, door onze familie, onze werkgever, onze vrienden, onze levensomstandigheden, of door God.
Als onze werkgever ons zegt: Je moet overwerken, anders word je ontslagen, dan lijkt het alsof we geen keuze hebben. Maar die hebben we wel. We gaan overwerken omdat we beseffen dat er aan beide keuzes consequenties kleven en dat we kiezen tussen die twee consequenties.
Wie zich beklaagt over zijn huwelijk, job, huis moet beseffen dat hij kan kiezen er uit te stappen. Maar dat doet hij meestal niet omdat hij bij nader inzien beseft dat hij verkiest er in te blijven, om welke redenen dan ook. Met dat begrip is hij bij machte om zijn keuzevrijheid te herkennen en de verantwoordelijkheid te nemen voor de gevolgen van die keuzes.
Nu kan hij er voluit voor gaan zonder klagen of zichzelf wijs te maken dat hij gevangen zit in zijn situatie en geen keuze heeft, ook al wordt die keuze soms ingefluisterd door de Hogere intuïtie, die er voor kan kiezen ervaringen of mensen in ons leven aan te trekken, waarvan wij de gevolgen niet bewust hebben gewild, maar die nodig zijn voor ons leer- en groeiproces.
We uiten onszelf op constructieve manieren of op destructieve manieren. Hoe dan ook expressieve energie manifesteert zich.
Misbruikte expressie liet dictators de macht grijpen en ganse naties manipuleren en levens verwoesten. Tegelijkertijd zijn de ontroerendste kunstwerken en de meest welsprekende toespraken uit de geschiedenis een schitterend voorbeeld van de kracht van expressieve energie om schoonheid in de wereld te brengen en ons tot daden en verandering te inspireren.
In het dagelijks leven kan de manier waarop we ons uiten een enorm verschil maken in de kwaliteit van ons leven en dat van de mensen om ons heen.
Je kan je woorden gebruiken voor kritiek of beledigen, of je kan ze gebruiken om een compliment te geven en iemand blij te maken Je kan je expressieve energie kwijt in vechten en afbreken of in scheppen en opbouwen in het maken van iets moois of lekkers, of in verspillen van je tijd en levensenergie aan allerlei nefaste gewoontes.
In onze relatie met onszelf, met anderen en met onze eigen omstandigheden moeten we ons evenwichtspunt vinden, de grenzen en beperkingen van onze verantwoordelijkheid definiëren en afbakenen. Hierbij moeten we begrijpen dat onze waarden, behoeften en prioriteiten erg kunnen afwijken van die van onze levenspartner, onze ouders, broers en zussen of andere mensen. En daar hebben we het volste recht op!
Wanneer we eenmaal zelf onze grenzen van verantwoordelijkheid hebben vastgesteld, kunnen we onze plichten volledig op ons nemen en loslaten wat onze plicht niet is. Zo creëren we harmonieuzer en coöperatiever relaties.
Degenen onder ons met een sterke drang tot het steunen, dienen en helpen van anderen kunnen, uit een behoefte tot geven, soms teveel samenwerken, zelfs in een mate die helper en geholpene afstompt, waarbij we onszelf verliezen in de gerichtheid op het leven van de ander. Op zichzelf lijkt verantwoordelijkheidsgevoel een wenselijke eigenschap, maar teveel is teveel. Soms is het beter de ander aan te moedigen en de steun en kracht te geven zelf iets voor zichzelf te doen. De beste hulp is vaak het stellen van de juiste eisen.
De wet van verantwoordelijkheid wijst ons op de waarde en de ultieme noodzakelijkheid tot het vinden, niet overschrijden en respecteren van het afgebakende gebied waarin we ons lekker voelen. Ze herinnert er ons aan dat we onze innerlijke waarden moeten respecteren en ons eigen evenwicht moeten beschermen.
In onze psyche leven de archetypen en de waarden van de puritein en de hedonist, de gelovige en de scepticus, het sociale type en einzelgänger, het superieure en het inferieure, en andere dualiteiten die verantwoordelijk zijn voor de tegenspraak en verwarring in ons hoofd.
Het vinden van een balans fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel is het doel geweest van de vele overtuigingen die er op de wereld bestaan.
Wijzen uit allerlei culturen, van Chinese taoïsten tot Essener rabbijnen, van christenen tot moslims, hebben gepleit voor de gulden middenweg. Zelfs in de vrije natuur doen de meeste mensen er goed aan extremen van pool kou en woestijnhitte te vermijden, omdat ons leven in gematigde klimaatzones prettiger is. Dit neemt niet weg dat velen hun evenwichtspunt vinden door hun grenzen te verkennen, beide extreme kanten te onderzoeken, en dan van de gevolgen te leren
De wet van evenwicht herinnert ons eraan dat we met zorg moeten kijken naar de aspecten in ons leven die UIT evenwicht zijn. Zijn onze mannelijke en vrouwelijke kant in balans? Zijn werk en gezin in evenwicht, en zorg voor een ander en voor onszelf?
Antwoorden hierop geven een beter beeld van onszelf en een dieper begrip van gezondheid, harmonie en innerlijke rust en waar aanpassingen aanbevolen zijn.
De wet van het Heden is geen abstract concept, maar tijd is dat wel. Wat voorbij is bestaat niet meer, wat nog moet komen bestaat nog niet. Dit is geen wet alleen voor filosofen, ze is door ons allemaal toe te passen, wanneer we bijvoorbeeld blijven steken in spijt over het verleden of zorgen over de toekomst.
Wanneer we spijt hebben over het verleden, dan bestaat dat verleden alleen in onze huidige geest, waar we die spijt levend houden door de beelden die we tevoorschijn toveren. Wanneer we bang zijn voor de toekomst, bestaat die toekomst slechts in onze huidige geest, waar we de angst levend houden met voorstellingen die we ons maken.
De wet van het Heden herinnert ons aan de realiteit zoals die IS, niet zoals we denken dat die is, wensen dat het was, of hopen of vrezen dat het zou kunnen zijn. Slechts dit tijdloze moment bestaat. De rest wordt geprojecteerd door de toverlantaarn van de geest.
Alles wat we moeten doen is DIT moment, het nu-moment bekijken, het ontspannen benaderen en omhelzen, aanpakken wat er nu, op dit ogenblik gebeurt en de ene voet voor de andere zetten, één stap tegelijk.
Goethe zei: het heden is een machtige godin!
Geïnspireerd door bovenstaand vers uit de Vedas ga ik een paar fragmentjes vertellen uit een mooi verhaal. Het verhaal van Ella
Het was stil in Ellas tuin. Zo stil dat je de bomen kon verstaan.
Dat was dan ook wat van Ella werd verwacht toen ze die zondagochtend geruisloos op blote voeten door het gras flaneerde. Ze had haar dromen van die nacht achter zich gelaten, meende ze, doch ze hingen nog in pastelkleuren rond haar lichaam, samen met duizend gevoeligheden van de pas geboren dag.
De wind beroerde de bomen en de bomen beroerden haar. Ze voelde iets magisch door haar gevoel glijden. t Zijn de bomen, wist ze. t Zijn weer de bomen. Zodra ze er verder over ging denken was het voorbij. Ze liep naar de dikke eik aan het einde van het tuinpad en leunde tegen zijn stam. Dat deed ze wel meer als ze behoefte had aan contact met wist ze maar wie of wat.
Vanuit de Hogere werelden, ver voorbij de zichtbare wereld van de mensen, hadden heel wat Meesters dit tafereel gezien en het bracht hen op ideeën. In de nieuwe tijden die op aarde aanbraken, tijden met enorme bewustzijnsveranderingen, werd innerlijke leiding van cruciaal belang. Maar in diezelfde tijden raasden door de mensheid duizelingwekkende economische en technologische ontwikkelingen. Teveel aandacht voor deze materiële vooruitgang liet de mensen de subtiele innerlijke stem en de stem van hun planeet aarde verwaarlozen. Zonder die noodzakelijke innerlijke leiding gingen zij in hun hart en in hun hoofd zéér chaotische toestanden creëren, wat zich weerspiegelde in een beroerd wereldgebeuren. Het zag er daar op aarde niet zo fraai uit, werd daarboven vastgesteld.
De Meesters hadden gedacht te kunnen helpen door met hun helende Energieën en hun wijsheid op de mensen in te werken. Wat ze echter over het hoofd hadden gezien was hoe ze dat moesten aan boord leggen want het werd al vlug duidelijk dat communicatie tussen Hogere wereld en aardemens absoluut niet evident was. Veel te weinig respons kregen ze om tot een vruchtbare samenwerking te komen. In veel gevallen was er zelfs geen sprake van enig contact. Dus toen ze Ella daar tegen die boom zagen leunen kwamen ze op een lumineus idee. Misschien moest iemand van hen met de aardse natuurenergieën samenwerken. Met de bomen? In aardse mythen en legenden kregen bomen van oudsher toch een belangrijke rol toebedeeld als tussenschakel tussen De Levenskracht en de mensen? Mensen hadden ontzag voor de bomen met hun enorme waaiende kruinen en hun genezende krachten. Toch?
Als ze een hogere Entiteit tot boomgeest zouden transformeren zou die veel dichter bij de mensen kunnen komen. Hij zou dan op zoek kunnen gaan naar iemand die hem kon waarnemen. Iemand die in het geruis van de bomen zijn Hogere wijsheden kon opvangen en vertalen in mensenwoorden.
Hun enthousiasme was groot en ze staken meteen de koppen bij elkaar. Na lang wikken en wegen hadden ze toen Ilyan uitverkoren. Nu lieten ze er geen gras meer over groeien en Ilyan kon zich nauwelijks realiseren wat er was beslist of daar ging hij al
Als door duizend magiërs werd hij beroerd
en het stroomde door het heelal
straalde door de luchten
daagde in de wouden:
Licht
Niets anders bracht hij mee uit zijn Hogere
wereld
dan onbezoedeld onbelemmerd
Licht
Met zijn ogen van Licht keek hij uit over de bewoners van deze wereld. Het viel hem direct op hoe dicht hij met zijn natuurenergie bij sommigen van hen kon komen, terwijl hij bij anderen dan weer totaal geen toegang tot hun wereld kreeg. Wel was hij erg opgezet met zijn aardse naam: dryade, boomgeest.
Plots werd al zijn aandacht afgeleid naar het meisje in de tuin waar hij was beland en nadat hij een hele tijd heel nauwkeurig over de aarde had rondgekeken, wou hij het liefst in deze tuin blijven, in de grote eik die statig aan het einde van het tuinpad stond.
Hij zag hoe Ella met heel haar lichaam tegen de boom aanleunde. Ze sloot rustig haar ogen en ademde de harsgeur in. Zodra ze stil werd in haar gedachten was een boom voor haar niet meer zomaar een boom. Ilyan maakte hier uit op dat ze de boomgeest die erin huisde, hem dus, herkende.
Zijn taak zou kinderspel worden. Een fluitje van een cent.
Hij wachtte op een stille morgen, zo stil dat je de bomen kon verstaan. Dat was dan ook wat hij, duidelijk nog nieuw op planeet aarde, van Ella verwachtte toen hij haar, tegen zijn stam gelegen, zag kijken naar de deining in de boomkruinen. Ze was totaal ontvankelijk en iets beving haar weer. Nu of nooit, dacht hij. Ze glimlachte toen hij haar gevoel beroerde en ze dacht: daar heb je weer de bomen. Heel even was er een verbinding. Ze herkende duidelijk een aanwezigheid maar toen werd de subtiele verbindingslijn die in die seconde van mentale stilte was ontstaan, verbroken door de gedachte: wat is dat toch met die bomen?
Ze voelde de dryade maar echt contact maken deed ze niet. Het ging niet verder dan een glimlach!!!
Ilyan stond versteld. Was daarom al die moeite gedaan om hem op aarde te krijgen?
Tot zover de fragmenten uit Ella's verhaal in 'Ogen van Licht'... tenzij jullie graag nog wat verder lezen. Laat het mij weten in een reactie of mailtje en wie graag een mailtje krijgt als een nieuw bericht verschijnt... geef je e mail adres incognito en vrijblijvend rechts boven. groetjes v mick
Na wat onderzoek kon hij vaststellen dat maar weinig mensen omgang hadden met boomgeesten. Dit kwam omdat ze in dit mentale tijdperk voor hun waarnemingen en inzichten uitsluitend gebruik maakten van hun fysische zintuigen en rationele verstand, dat naar rationele bewijzen vroeg. Ilyan zocht de wereld af naar die bewijzen maar moest constateren dat tot nog toe de menselijke we-tenschap noch verklaring noch bewijzen had voor natuurwezens. Om die reden kon bij velen de magie van de donkere nacht en de klare morgen niet baten om hun aandacht mee te nemen tot voorbij hun verstand en hun zintuigen, iets wat noodzakelijk was om de subtiele vleugelslagen van de onzichtbare werelden te herkennen. En van hem uiteraard, de boomgeest. Dat trof hem als Hogere Entiteit die vele eeuwen en verre werelden had doorleefd, hier op de planeet wel heel erg: voor velen zou hij niet eens bestaan!
Vastberaden besloot hij dat toch allemaal eens te gaan uitdokteren. Hij zou er zelf wel achter komen bij wie hij wel en niet terecht kon, geen probleem.
Hij zou bijleren, hij zat hier immers niet immobiel noch geïsoleerd in zijn boom, doch breed communicerend met alle cellen op aarde. En ver daarbuiten.
Ik val hier als boomgeest gewoon uit de boot van het bestaan! liet hij de Hogere wereld weten. Niets voelen ze, niets horen of zien ze hier van mijn - al zeg ik het zelf - intense aanwezigheid. Ze kijken dwars dóór mij!
Een tussenschakel worden leek op die manier wel heel erg moeilijk. Hoe moest hij hieraan beginnen? Daar zat hij nu met al zijn grote wijsheid.
In stilte hoopte hij dat Ella zijn tolk op aarde zou worden. Hij hoopte het niet alleen, hij zou er alles aan doen om met haar te communiceren. Eerst moest hij een middel vinden om simpelweg met haar contact te krijgen.
Alberto Villoldo, psycholoog en medisch antropoloog, bracht vele jaren door in het Andesgebergte en in het regenwoud van de Amazone. Hij heeft er de inheemse hoeders van wijsheid bestudeerd, de Laikas, en hun geneeswijzen beschreven. In eerste instantie wilde hij onderzoeken of hun spirituele geneeswijzen verlichting konden brengen voor de talloze kwalen waaraan mensen tegenwoordig lijden. Het heeft jaren geduurd voor hij begreep dat sjamanen er een andere opvatting van ziekte op nahouden dan wij in het Westen. Voor hen heeft iedere ziekte een geestelijke oorsprong en komen ziekten tot uiting in onze subtiele lichamen (ons energielichaam, onze emoties en onze gedachten) voor ze zich in het fysieke lichaam manifesteren. In tegenstelling tot de Westerse geneeskunde die slechts ingrijpt in de laatste fase, het fysieke lichaam, maken Sjamanistische healers in hun kosmologie geen onderscheid tussen kanker, suikerziekte of hartkwalen. Alle kwalen beschouwen zij als symptomen van een spirituele ziekte: het verlies van het heilige besef van de eenheid van het universum en verwaarlozing van onze rol als deelnemers in de schepping en rentmeesters van de aarde.
Zo bieden alle fysieke of emotionele tegenslagen een gelegenheid tot geestelijke wedergeboorte, en inwijding in een nieuwe manier van leven, als een proces dat leidt tot de dood van het oude zelf of het oude leven. Als de gelegenheid voor inwijding niet wordt aangegrepen, kan zich een tweede gelegenheid aandienen in de vorm van een ernstiger tegenslag of kwaal. En zo verder!
Maar er zijn ook de zeven grote inwijdingen van de verschillende levensovergangen die ieder mens moet doormaken. Hier wordt in de Westerse werld te onbewust aan voorbijgegaan en dat heeft zware gevolgen voor emotionele, mentale en relationele stabiliteit. Veel miserie dus. De meest effectieve manier om met succes fysieke en emotionele problemen het hoofd te bieden ligt in het doormaken van wat zij noemen een heilige inwijding. Hun geneespraktijken zijn gebaseerd op inwijdingen die als het ware het ganse leven omvatten, als inhaalmanoeuver voor ongebruikte levens-inwijdingen. Daarin spelen onze hersenen een belangrijke rol.
De Laikas hebben intuïtief aangevoeld wat neurologen tegenwoordig ontdekken: verlichting is een aangeboren eigenschap van de hersenen.
Daar willen wij het verder over hebben!
Het ontwikkelen (temmen) van het prehistorisch brein
De hersenen van de mens bestaan uit vier van elkaar verschillende delen, die zich gedurende de miljoenen jaren van onze evolutie ontwikkeld hebben. Het oudste hiervan zijn de reptielenhersenen, die ervoor zorgen dat wij ademen, eten en ons voortplanten.
Daaromheen liggen de limbische hersenen die ons helpen op een geraffineerder manier te overleven, want hiermee verzamelen wij eten voor de winterperiode, herkennen we roofdieren en scheppen we banden met anderen om families en stammen te vormen. Ze helpen ons dingen te leren door inprenting, zorgen er voor dat we aan voedsel ruiken om te weten of het bedorven is en ook dat we gevaar ruiken. Ze zorgen ervoor dat we onderdak willen en onze geliefden beschermen.
De nog primitieve limbische hersenen worden gemakkelijk geactiveerd om oorlog te voeren, om de vrouw van je buurman te versieren, om geen genade te tonen voor een zwakkere tegenstander en om bij een rijker of machtiger iemand in het gevlei te komen. Niet meer voor de 'ontwikkelde' mens en zijn beschaving. Toch???
De limbische hersenen zijn de hersenen waarin overtuigingen en emoties zetelen. Die hebben zon grote invloed op ons gedrag dat vijf van de tien geboden gaan over het inperken van onze primitieve instincten: doden, echtbreuken, stelen, liegen en iets begeren dat van een ander is.
Ze zijn ook oorsprong van beperkende overtuigingen over onszelf, zoals een laag zelfbeeld, gebrek aan zelfvertrouwen, schuldgevoelens over seksualiteit en angst voor schaarste. Enzovoort
En toen ontwikkelde zich de neocortex, de nieuwe hersenen...
Bijna vijftigduizend jaar geleden werden onze voorouders zich bewust van de mogelijkheden van de neocortex en ontstonden schoonheid en esthetisch besef. Zowel de limbische hersenen als de neocortex ware anatomisch gezien al veel eerder aanwezig, maar werden in de genoemde periode pas functioneel.
De primaire drijfveer van de neocortex is begrijpen hoe dingen werken en waarom dingen gebeuren. Hierin lag de aanleiding voor het ontstaan van wetenschap, ethiek en filosofie: ik denk, dus ik ben. Rond 6000 jaar geleden kwam op verschillende, schijnbaar niet met elkaar verbonden plaatsen plotseling de beschaving op zoals wij die kennen. Er ontstond een alfabetisch schrift, de wiskunde ontwikkelde zich en er ontstonden stadstaten, die het landschap ingrijpend veranderden. Architecten ontwierpen grote piramiden, astronomen berekenden de bewegingen van de sterren en filosofen langs de oever van de Ganges, de Sarasvati, de Eufraat en de Tigris ontwikkelden revolutionaire ideeën. Taal werd niet langer alleen gebruikt om te communiceren over de jacht of over gevoelens, maar in geschreven teksten ook voor het formuleren van ideeën. De eerste boeken, de Bijbel, de Upanshads en het Gilgamesj-epos zijn alle in deze periode ontstaan. Er ontstond een nieuw bewustzijnsniveau.
Dit bewustzijnsniveau houdt verband met het vierde hersendeel: de prefrontale cortex.
De drijfveer van dit nieuwe hersendeel is scheppen en ontdekken. De vermogens ervan waren zo indrukwekkend, dat we de primaire eigenschap zijn gaan toedichten aan een god, Jahweh.
Vanuit de prefrontale cortex neem je waar dat het leven vol is van metaforen, die je helpen je ervaringen te begrijpen en ze ook in een ruimere context te plaatsen. Als je bijvoorbeeld na een wandeling je vrienden ontmoet, kun je het verhaal van je verzwikte enkel brengen als een moedige uitdaging, als een graag gebracht offer voor het schitterend uitzicht vanaf de top van de heuvel. Je ervaart met andere woorden de hogere aspecten van een wandeling terwijl het reptielenbewustzijn alleen denkt aan het zetten van de volgende stap. Als je op deze manier naar dingen kijkt, veranderen je gevoelens. In plaats van de persoon te vervloeken die je heeft aangeraden dit pad te nemen of inwendig te schelden op die stomme boomwortel die je heeft doen struikelen, besef je misschien dat alle paden op onverwachte momenten van richting kunnen veranderen en obstakels met zich kunnen meebrengen. Je weet dan dat een ervaring die jou wijsheid en inzicht oplevert altijd waardevol is, ook al kost het moeite.
Het is eigenlijk geen wandeling meer , maar het is een reis geworden, die als zodanig parallellen heeft met een nog grotere reis die je aan het maken bent.
Met deze geestestoestand benader je het leven als een dichter, zie je overal schoonheid en mysterie, en voel je verwondering. Deze hersendelen helpen je afstand te nemen van het gevoel van afgescheidenheid: je ervaart dat je één wordt met de heuvels en de wolken.
Met deze hersendelen stijg je naar je spirituele dimensie en put je uit een bron van kennis die anders is dan de mentale of rationele bron. Onze hersenen en spiritualiteit!!!
Goede voornemens iedereen neemt die woorden in de mond als een routine die ieder jaar rond ieders oren vliegt. Wat de meeste mensen niet weten is welke kracht die woorden zouden kunnen meedragen als er een sterke en bewuste intentie zou aan verbonden zijn.
Immers In deze tijd van groei van het menselijk bewustzijn, waar 2017 toe behoort, hebben wij bijzondere Energieën ter beschikking om mee te werken, frequenties die ons kunnen afstemmen op onze multidimensionale ziel en alles wat zij ooit heeft geleerd!
Als wij dit potentieel willen gebruiken is meer nodig dan een krachteloze formule op een voornemenslijstje. Er is meer nodig dan de intentie die begeleid wordt door de gedachte: nog maar eens hetzelfde voornemen als vorig jaar, dat waarschijnlijk weer eens na een tijdje vergeten is. Nee!
Er moet kracht mee gepaard gaan, de kracht van de wil en de kracht van de overtuiging dat je dat doel echt kunt bereiken. Kracht om een patroon te veranderen. Kracht om een jarenlange indoctrinatie en gewoonte te ontmantelen.
Zie je gebruik je innerlijke levendige overtuigingskracht naar jezelf toe en je voornemens worden werkelijkheid!
De psychische geboorte... en haar manifestaties volgens Sri Aurobindo
Een vreugde die ontzaglijk intens en machtig kan zijn, zonder geëxalteerdheid - rustig en diep als de zee- en zonder object.
Je bent als een rivier die voortstroomt en die vrolijk is, waar ie maar voorbij komt, over modder en rotsen, in vlakten en bergen.
Een liefde die niets nodig heeft om te ZIJN. Zij IS. Ze brandt rustig in alles wat ze ontmoet, alles wat ze ziet, alles wat ze aanraakt.
Je wordt lichtvoetig. Er is niets dat je drukt, alsof de wereld jouw spel is.
Je bent onkwetsbaar, niets kan je deren, alsof je voor goed alle tragedie achter jou hebt gelaten, reeds was gered van alle ongelukken.
Je wordt magiër. Je ZIET!
Je bent rustig, rustig als een windzuchtje in de diepten van je wezen, en wijd alsof je al miljoenen jaren de zee was.
Je bent vrij: niets kan je vangen, noch het leven, noch de mensen, noch ideeën noch doctrines, noch naties! Je bent daar voorbij altijd voorbij en toch in het hart van alles alsof je maar één bent!
Kunst is belangrijk, want ze gedenkt de seizoenen van de ziel of een bijzondere of tragische gebeurtenis tijdens de reis van de ziel. De vaardigheden van het verhalen vertellen of handvaardigheden... ze zijn allemaal het product van iets, en dat iets is de ziel. Telkens wanneer we met kunst voedsel geven aan de ziel, zijn we verzekerd van haar groei.
Kunst is niet alleen voor jezelf, niet alleen een teken van je eigen begrip. Ze is ook een plattegrond voor degenen die na ons komen.
Nogal in de ban van Clarissa Pincola Estés wil ik het de volgende weken over haar Ontembare vrouw hebben.
De wilde vrouw, niet in de betekenis van onbeheerst, maar als de machtige psychologische natuur, de instinctieve natuur, de fundamentele of intrinsieke natuur van de vrouw. In oude verhalen wordt deze natuur de wijze of wetende natuur genoemd. Soms wordt het de vrouw die aan het eind van de tijd leeft genoemd, of de vrouw die aan de rand van de wereld leeft, of godin van de dood.
De wilde natuur is tweemaal door mijn geest getrokken, eenmaal door mijn Mexicaans-Spaanse afstamming en eenmaal door mijn vurige adoptiefamilie. Ik ben grootgebracht bij de grens van Michigan-Indiana, omgeven door bossen, boomgaarden en akkers, en bij de Grote Meren. Daar vormden donder en bliksem mijn voornaamste voeding. Maïsvelden knerpten en spraken s avonds hardop. Ver in het noorden kwamen wolven, huppelend en huilend, in het maanlicht naar de open plekken. We konden allemaal zonder vrees uit dezelfde stroompjes drinken.
Mijn enige wens was een extatisch zwerfster te worden. Liever dan stoelen en tafels had ik de grond, bomen en grotten, want ik voelde dat ik op die plaatsen tegen de wang van God kon leunen.
Ik heb veel geluk gehad dat ik in de vrije natuur ben grootgebracht. Daar leerde de inslaande bliksem mij over de dood die onverwacht was, en over de vluchtigheid van het leven. Nesten met muizen lieten me zien dat de dood verzacht werd door nieuw leven. Een wolvenmoeder doodde een van haar fataal gewonde jongen; dit leerde me een mededogen dat niet zachtzinnig is, en de noodzaak de dood te laten komen naar wie stervende is. De pluizige rupsen die van hun takken vielen en weer naar boven kropen, leerden mij vastberadenheid
Mijn eigen generatie van na de Tweede Wereldoorlog groeide op in een tijd waarin vrouwen als kinderen en als bezit werden behandeld. Ze werden onderhouden als braakliggende tuintjes maar gelukkig was er altijd wild zaad dat op de wind kwam aandrijven... (wordt vervolgd)
de natuur van de Ontembare vrouw volgens Clarissa P.E.
Eindelijk heb ik terug een PC (de oude op de bodem van de vijver gekieperd) dus hier is terug ons aller Clarissa Pincola Estés!
Mijn eigen generatie van na de Tweede Wereldoorlog groeide op in een tijd waarin vrouwen als kinderen en als bezit werden behandeld.
Ik ben het lied van die donkere jaren niet vergeten, hambre del alma: het lied van de hongerende ziel. Wat vrouwen schreven was niet geautoriseerd, wat ze schilderden werd niet erkend hoewel het de ziel evenzeer voedde. Vrouwen moesten smeken om het gereedschap en de ruimte die ze voor hun kunst nodig hadden en als die uitbleven, maakten ze ruimte in bomen, grotten, bossen en kasten. Dansen was nauwelijks toegestaan, dus dansten ze in het bos waar niemand hen kon zien, of in de kelder...
Het was een tijd waarin ouders die hun kinderen mishandelden 'streng' werden genoemd, waarin de geestelijke wonden van hevig uitgebuite vrouwen als 'zenuwinzinkingen' werden betiteld, waarin meisjes en vrouwen die stevig ingesnoerd, stevig ingetoomd en gemuilkorfd waren, 'aardig' werden genoemd en die andere vrouwen, die erin slaagden een of twee keer in hun leven aan het gareel te ontsnappen, als 'slecht' werden gebrandmerkt.
Nee, ik ben het lied van die donkere jaren niet vergeten maar ook ben ik het vrolijke canto hondo niet vergeten, het innige lied, waarvan de woorden ons weer te binnen schieten wanneer we het werk aan onze innerlijke hernieuwing verrichten, de innerlijke spirituele zoektocht. Dit is de zuivere psychologie: psyche logos:
kennis van de ziel. Zonder haar hebben vrouwen geen oren om het gefluister van hun ziel te horen of de klanken van hun eigen innerlijke ritmen waar te nemen. Zonder haar verliezen de vrouwen de vaste grond onder hun zielevoeten.
Door welke cultuur een vrouw ook is beïnvloed, ze begrijpt de woorden ontembaar en vrouw intuïtief. Wanneer vrouwen die woorden horen, wordt een heel oude herinnering wakker gemaakt en weer tot leven gewekt. Het is de herinnering aan onze absolute, onloochenbare en onveranderbare verwantschap met de wilde vrouw, een relatie die misschien schimmig is geworden door verwaarlozing, verdrongen is door een te sterke domesticatie, verbannen is door de mannencultuur, of niet begrepen wordt. We zijn haar namen misschien vergeten, maar in ons diepste wezen kennen we haar en verlangen we naar haar; we weten dat ze bij ons hoort en wij bij haar. Het is een fundamentele, elementaire en essentiële relatie waarmee wij vrouwen geboren zijn.
Soms ervaren we haar, al is het maar vluchtig, en dat maakt ons dol omdat we willen dat het blijvend is. Deze bezielende ervaringen kunnen opduiken door de aanblik van grote schoonheid, of bij het zogen van een kind, of door muziek of via het woord: soms is een woord, een gedicht, een verhaal zo welluidend, zo juist, dat we ons even herinneren waarvan en waarvoor we eigenlijk gemaakt zijn.
Deze tijdelijke 'ervaringen met het wilde' bezorgen ons het mystieke moment van de inspiratie.
Het verlangen naar haar ontstaat wanneer we iemand tegenkomen die in zichzelf deze wilde betrekking duurzaam heeft gemaakt.
Het verlangen naar haar bekruipt ons ook wanneer we beseffen dat we maar weinig tijd aan het mystieke kookvuur of aan de droomtijd hebben besteed, te weinig tijd aan ons eigen creatieve leven, ons levenswerk of de dingen waar we echt om geven.
Het zijn die vluchtige ervaringen, die zowel door schoonheid als door verlies worden opgeroepen, die ertoe leiden dat we zo bedroefd, zo geëmotioneerd, zo verlangend worden dat we de wilde natuur uiteindelijk wel moéten najagen. Dan stuiven we de woestijn in en lopen we hard, onze ogen de grond afspeurend, onze oren gespitst, hoog en laag zoekend naar een aanwijzing, een blijk, een overblijfsel, een teken dat ze bestaat, dat we nog een kans hebben.
We worden zoekers.
En wanneer we haar spoor vinden is het niet ongewoon dat vrouwen alles op alles zetten om de achterstand in te lopen, een nieuwe weg in te slaan, het oude achter te laten, een ommekeer te eisen, de oude regels te verbreken, in het beste geval de maatschappelijke denkgevangenis te verlaten.
Wanneer vrouwen hun betrekking met de wilde natuur bevestigen, worden ze gezegend met een blijvende en innerlijke waker, een weter, een ziener, een orakel, een bezielende intuïtieve kracht, een schepper en een luisteraar die leidt, suggereert en aanzet tot een krachtig leven in de interne en externe wereld. Wanneer vrouwen dicht bij deze natuur verkeren, stralen ze die relatie uit.
Deze wilde leermeester, wild in zijn oorspronkelijke betekenis, waarin het schepsel, la criatura, een natuurlijk leven leidt met o.a.een ingeschapen integriteit en gezonde grenzen deze wilde moeder, wilde mentor, steunt hun innerlijke en uiterlijke leven onder alle omstandigheden.
Dus wat is deze Ontembare Vrouw? Vanuit het oogpunt van de archetypische psychologie en ook dat van oude traditie is ze de vrouwelijke ziel. Toch is ze meer; ze is de oorsprong van het vrouwelijke. Ze is alles wat het instinct behelst, wat de zichtbare én de onzichtbare wereld behelst, zij is de basis. Wij ontvangen van haar allemaal een gloeiende cel die alle instincten én inzichten bevat die we voor ons leven nodig hebben. Ze is ideeën, impulsen en het geheugen. Ze moedigt mensen aan meertalig te zijn, de taal van de dromen, de hartstocht en de poëzie vloeiend te spreken. Ze fluistert in nachtelijke dromen en is de bron, het licht, de nacht, de duisternis en de dageraad.
Emotioneel gekleurde symptomen van een verstoorde relatie met of een geheel of gedeeltelijk afgesneden zijn van de diepe wilde kracht in de psyche zijn: je buitengewoon lichtgeraakt voelen, eeuwig woedend, zonder inspiratie, onverschillig, niet in staat iets af te maken, zonder betekenis, onzeker en aarzelend, altijd teveel van jezelf vergend en niet in staat grenzen te stellen, zonder animo, je creatieve leven aan anderen prijsgevend, afgesneden zijn van de kans op een nieuw leven, alleen maar opgaan in je gezinsleven, je intellectualisme, werk of inertie, omdat dat de veiligste plek is voor de vrouw die haar instincten kwijt is.
Wanneer het leven van een vrouw gekenmerkt wordt door stagnatie, of een vat van verveling is, is het altijd de hoogste tijd dat de wilde vrouw tevoorschijn komt; is het de hoogste tijd dat de scheppende functie van de psyche de delta bevloeit.
Er waren ( of zijn?) stadia in de ontwikkeling van de vrouwelijke kracht waarin zij geteisterd wordt door de bekrompen behoeften van haar psyche, die haar aansporen zich neer te leggen bij wat iedereen ook van haar verlangt.
Meegaandheid veroorzaakt een schokkend besef waartoe alle vrouwen moeten komen en dit is:
Door onszelf te zijn worden we misschien door anderen verbannen.
Maar leggen we ons steeds neer bij wat anderen van ons willen
dan worden we uit onszelf verbannen.
Het is een kwellende spanning, en we moeten die verdragen, maar de keuze is duidelijk.
De wilde natuur van de vrouw leert vrouwen niet 'aardig' te doen als hun zielenleven beschermd moet worden. Ze weet dat 'lief' zijn in die gevallen de 'roofvijand' alleen doet glimlachen. Wanneer het zielenleven bedreigd wordt, is het niet alleen aanvaardbaar om een grens te trekken en voet bij stuk te houden, het is noodzakelijk!
Wanneer een vrouw dit doet kan haar leven niet langer verstoord worden, want ze weet onmiddellijk wat er aan de hand is en kan de indringer terugdringen naar waar hij thuishoort. Ze is niet naïef meer. Ze is geen doelwit of slachtoffer of slaaf meer.
De deuren naar het wilde zelf zijn niet talrijk, maar wel waardevol. Als je een diep litteken hebt, dan is dat een deur. Als je een oud, oud verhaal hebt, dan is dat een deur. Als je zoveel van de lucht en het water houdt dat het bijna onverdraaglijk is, dan is dat een deur. Als je naar een intenser leven, vol leven, gezond leven verlangt, dan is dat een deur. Dit boek ( De Ontembare Vrouw) is bedoeld als een hart onder de riem voor wie op weg is, met inbegrip van diegenen die in ingewikkelde innerlijke landschappen zwoegen, maar ook voor hen die in en voor de wereld zwoegen.
We moeten op weg gaan om onze ziel op haar eigen natuurlijke wijze en tot haar eigen natuurlijke niveau te laten groeien. De wilde natuur verlangt niet dat een vrouw een bepaalde kleur, een bepaalde opleiding, levensstijl of economische positie heeft, ze kan in feite niet gedijen wanneer ze in oude, versleten paradigma's wordt geperst.
Dus of je introvert of extravert bent, een vrouw die van vrouwen houdt, een vrouw die van mannen houdt of een vrouw die van God houdt, of al het bovengenoemde; of je een eenvoudig hart hebt of de ambities van een Amazone, of je de top probeert te bereiken of alleen maar de volgende dag probeert door te komen, of je levenslustig of larmoyant, adellijk of arm bent... de Ontembare Vrouw is van jou. Ze is van alle vrouwen.
Om haar te kunnen vinden moeten vrouwen terugkeren tot hun instinctieve levens, hun diepste inzicht. Laten we dus voortmaken en in ons geheugen graven naar de wilde ziel, alle valse mantels afwerpen die men ons gegeven heeft, de psychische en spirituele landen binnendringen die ooit van ons waren!
Iedere vrouw heeft de mogelijkheid de Rio Abajo Rio, deze rivier onder de rivier, te bereiken. Ze komt er door diepe meditatie, dansen, schrijven, schilderen, gebeden maken, zingen, trommelen, haar actieve verbeelding of door iedere andere activiteit waarvoor een intens, gewijzigd bewustzijn nodig is.
Een vrouw komt in deze wereld-tussen-de-werelden door middel van haar verlangen en het zoeken naar wat zij maar net vanuit haar ooghoek kan waarnemen. Ze komt er door bijzonder creatieve daden, door bewust alleen-zijn en door beoefening van een van de kunsten.
Maar zelfs met deze goed ontwikkelde praktijken blijft veel van wat zich in deze onnoemelijke wereld afspeelt voorgoed een mysterie voor ons, omdat het de wetten van de natuur en de rede zoals wij die kennen, breekt. We weten wel dat we door het contact met de wereld 'waarin de geesten huizen' iets te weten kunnen komen dat we met het gewone oor van mensen niet kunnen waarnemen, noch met de ratio, en ook dat het ons vult met een gevoel van groei en grootsheid. Wanneer wij het authentieke fundament van Zij die Weet aanraken heeft dat tot gevolg dat wij vanuit onze diepste integrale natuur reageren en handelen.
De beste houding om het diepe onder-of bovenbewuste te ervaren is er een van niet te veel maar ook niet te weinig fascinatie, van niet té veel ontzag maar ook niet te veel cynisme, wel dapperheid, ja, maar geen roekeloosheid.
Millennia lang hebben geheime genootschappen van indiaanse medicijnmannen en -vrouwen hun kennis zorgvuldig bewaakt en zijn ze als rentmeesters van de natuur opgetreden. Je had deze 'Hoeders van de aarde' in vele landen en ze waren onder vele namen bekend; in de Andes en het Amazonegebied heetten ze bijvoorbeeld 'Laika'.
In 1950 reisde een groep Laika uit de hoge Andes naar een jaarlijkse bijeenkomst van sjamanen, die aan de voet van een van de heilige bergen plaats vond. De plaatselijke bevolking keek naar de poncho's die de laika droegen en begreep meteen dat het om hogepriesters van de sjamanen ging. Ze beseften dat ze medicijnmannen en -vrouwen waren, van wie altijd gedacht was dat ze na de Grote Verovering door de conquistadores, verdwenen waren. Deze hoge sjamanen die wisten dat de mensheid een enorme omwenteling te wachten stond, waren eindelijk tevoorschijn gekomen. Ze waren gekomen om de mensheid de wijsheid te brengen die ons zou ondersteunen bij de grote veranderingen die ons te wachten stonden.
Volgens de Maya- Hopi- en Incaprofetieën staan we op een keerpunt in de geschiedenis van de mensheid. De Maya hadden het jaar 2012 gekenmerkt als het beginpunt van een periode van beroering en opschudding - kijk maar rond in de huidige wereld waar alles lijkt te escaleren en de aarde zelf door verandering en rampen gaat-, maar ook een periode waarin een nieuw soort (bewuste) mensen zichzelf geboren laat worden, een soort bewuste mensen die inderdaad de wereld zouden herscheppen en aanpassen, moeilijk te voorzien voor de Maya die hierom hun voorspellende kalender stopten, niet omdat de wereld zou vergaan. Dat was een sensatie-interpretatie van onbegrepen wijsheid.
De Hoeders van de aarde leren ons dat alles in de schepping de aarde, de mensen, de walvissen, de rotsen en zelfs de sterren bestaat uit vibratie en licht. Dankzij de ontdekkingen van de kwantumfysica zijn we nu gaan inzien dat alle stof dicht opeengepakt licht is. Maar de Laika weten dit al eeuwenlang, ze weten dat vibratie en licht zich kunnen organiseren tot duizenden vormen. Daarom zijn ze van hun berg naar de mensen gekomen om ons hiervan bewust te maken, zodat we onze realiteit zouden kunnen her-scheppen en aanpassen en een betere wereld zouden kunnen creëren. Hoe? Door van de Homo Sapiens naar de Homo Luminans te evolueren.
Als homo luminans kunnen we de vibraties en het licht waar de fysieke wereld uit bestaat, op een veel hoger niveau waarnemen en gebruiken.
Bij de religieuze tradities die de mannelijke godheid aanhangen, wordt het goddelijke gezien als een kracht die in de hemel woont, ver van ons vandaan. In het Westen geloven we dat we hard moeten werken aan onze relatie met Hem, onze Schepper die ons uit het paradijs heeft gezet omdat we van de boom der kennis van goed en kwaad hebben durven eten. Door dat te doen toonden we ons onafhankelijk, wekten zijn woede op en veroordeelden onszelf tot een leven van hard werken en ellende, dat alleen door Gods genade verzacht kan worden.
Volgens de oudere vrouwelijke geloofsovertuigingen echter, zijn we nooit uit het paradijs gezet, nooit van God gescheiden dus. Nee, we kregen de tuin om er voor te zorgen. Volgens dat oude geloof stopt het goddelijke Haar levenskracht in het zaad dat wij in rijke vruchtbare aarde zaaien. Wij maken daar gebruik van om de vruchten voort te brengen die de hele mensheid voeden.
Deze twee volkomen verschillende geloofsovertuigingen hebben in de geschiedenis een verschillend effect gehad op hoe de mensen met elkaar en met de wereld omgingen.
Door Homo Luminans te worden, laten we de weg van de conquistadores los en werpen de mannelijke overtuiging overboord die de exploitatie van de aarde rechtvaardigt, de verwoesting van de lucht, rivieren en bossen, door ze slechts als hulpbronnen voor de menselijke consumptie te beschouwen. In Genesis 1:28 zegt God: 'Wees vruchtbaar en vermenigvuldig u en vul de aarde en onderwerp haar; en overheers de vissen in de zee en de vogels in de lucht en elk levend wezen dat zich over de aarde voortbeweegt'.
De Laika daarentegen, die de oude vrouwelijke geloofsovertuiging aanhangen, zouden zeggen: we werken samen met het goddelijke en met de aarde, om het universum, en onszelf, te blijven herscheppen. We erkennen dat alles in onze wereld heilig is, wijzelf inbegrepen, en dat het onze taak is om het goddelijke zo goed mogelijk tot uitdrukking te brengen.
'We zijn niet alleen hier om maïs te verbouwen, maar ook om goden te telen'.
Als homo luminans streef je naar de staat van bewustzijn waarnaar mystici en yogi's streven; het is de 'quiet mind, stil-zijn vanbinnen, die toegang geeft tot het godbrein, een plaats in de hersenen, de prefrontale cortex. Hoewel onze hersenen geen bewustzijn creëren - het is waarschijnlijker dat het bewustzijn de hersenen creëerde als middel om zichzelf te kunnen waarnemen zijn er gebieden in de hersenen die actief worden als we in bepaalde staten van bewustzijn komen. Als we boos zijn is er een gebied in de hersenen dat oplicht, terwijl een ander gebied alleen actief wordt als we blij of verliefd zijn of in een meditatieve gelukstoestand verkeren. Dat komt doordat het menselijk brein is onderverdeeld in vier sub-breinen die in verschillende ontwikkelingsstadia zijn ontstaan. Elk regeert een ander aspect van de menselijke aard.
Het primitieve brein, reptielenbrein, zorgt voor biologische functies van het lichaam. Dit gebied kwam duizenden jaren geleden tot ontwikkeling en de kleine hersenen maken er deel van uit.
Het meer complexe en emotionele lymbisch systeem bedient de familie en de cultuur. Vijf van de Tien Geboden om niet te doden, te stelen, overspel te plegen, te liegen en jaloers te zijn- zijn opgesteld om de aandrift in dit gebied onder controle te houden. Ik noem dit deel ons 'apenbrein' vanwege de instinctprogramma's die het bevat: angst, eten, vechten en paren. De programma's van het apenbrein zullen ons materiële dingen laten najagen, vreemden als vijanden doen zien, wapens voor massavernietiging laten gebruiken, seks met willekeurige personen laten hebben en ons in angst voor het onbekende laten leven. Dit is ook het hersendeel van de meest primitieve godsdiensten en het bijgeloof.
De neocortex of de 'nieuwe hersenen' verschenen voor het eerst 100.00 jaar geleden in een revolutionaire quantumsprong, waarin het menselijk brein in ongeveer tien generaties tweemaal zo groot werd. Dit deel van de hersenen is ons 'wetenschappelijk' brein. Het heeft geleid tot de Industriële revolutie, de ruimtewedloop, de grondwet enz. enz.
De prefrontale cortex of het godbrein, zo is gebleken uit wetenschappelijk onderzoek, is actief bij mystieke en spirituele ervaringen. Boeddhistische monniken die in samadhi gaan, de ervaring van de eenheid van alle leven, tonen bijna alleen neurologische activiteit
in dit deel van de hersenen. Men heeft ook gezien dat meditatie enorme verandering in de elektrische activiteit in dit hersendeel teweegbrengt. Het godbrein weet van het bestaan van het Onzichtbare, daar waar de gelovige gelooft en het apenbrein het ontkent. Evolutie...
30-12-2017 om 18:49
geschreven door mick
Tags:bewustzijn, spiritualiteit, 'weten' via de prefrontale cortex
De Laika onderkennen vier waarnemingsniveaus. Deze waarnemingsniveaus zijn verbonden met de vier energielichamen waar het menselijk energieveld uit bestaat. Ze zijn in elkaar geschoven, zoals die in elkaar passende Russische poppetjes, met het fysieke lichaam als binnenste, het verstandelijke lichaam dat het fysieke lichaam omhult en informeert, de geest die het fysieke en mentale lichaam omvat, en het spirituele lichaam aan de buitenkant, dat de andere informeert en organiseert als een blauwdruk.
Als we van het ene naar het andere waarnemingsniveau gaan, kunnen we nog in een lagere sfeer blijven functioneren maar wel met een veel bredere kijk op wat we ervaren.
Albert Einstein heeft eens gezegd dat de problemen die we in het leven tegenkomen, niet opgelost kunnen worden op het niveau waarop ze ontstonden. Daarom is het goed om naar een hoger niveau van waarneming te kunnen gaan om ons te helpen problemen en conflicten op te lossen, ziekte te genezen en de eenheid met de hele schepping te voelen, waar we eerst slechts verdriet en verwijdering voelden.
Als je je leven als schaars ervaart, zal je dat niet veranderen door alleen maar te veranderen van baan of huis of relatie, als je verder zelf schaars blijft waarnemen. Je gevoelens van verlatenheid of boosheid zullen niet helen door je verwondingen uit je jeugd te leren 'begrijpen'.
Je kunt deze problemen alleen oplossen op het niveau boven het niveau waarop ze zijn ontstaan.
Als je door de natuur loopt kan je die op verschillende niveaus waarnemen en ervaren. Hij die het eerste niveau hanteert ziet wel de bomen en de planten, maar verder niets. Hij die hoger waarneemt voelt de trilling van de blaren, het strelen van de zon, het gefluister van de bomen, het vrolijk makend geluid van een kikker of een vogel... en gaat naar huis met een hart vol liefde. Opwekkende natuurenergie doorzindert zijn lichaam en geest en zijn problemen veranderen van uitzicht! Beide wandelaars hebben dezelfde wandeling totaal anders gezien en beleefd. De kracht van de waarneming!
De Laika verbinden elk waarnemingsniveau met een dier, dat de krachten en vermogens vertegenwoordigt die je nodig hebt om de werkelijkheid in die sfeer te kunnen beïnvloeden.
Een stukje uit mijn 'Ogen van Licht' waarin Ilyan de boomgeest contact wil maken met Ella. Zou ze hem kunnen 'waarnemen'? Zijn 'hogere' boodschap verstaan?
'De natuur moest hem daar zeker kunnen bij helpen want hoewel haar lichaam nog jong was, lonkte haar oudere ziel over menselijke barrières heen naar de magie van stille wouden en woelige zeeën.
Misschien zou hij haar tijdens een boswandeling, wanneer honderden bomen tegelijk haar in de mentale-stilte-vibratie zouden trekken, zijn kennis met de ruisende stem van de bomen kunnen meegeven? Hij kon proberen doorheen lucht en dageraad helende geheimen aan haar lichaam toe te vertrouwen. Of zou het gekwaak van een kikker aan een rimpelloze vijver kunnen helpen? Het lied van een leeuwerik in de vroege ochtend? Iedereen wist toch dat dit plots oer herinneringen kon openrukken, herinneringen als mysterieuze linken naar verschillende bewustzijnsregionen.
Als je nu eens gewoon zou beginnen met je te focussen op mensen in hun stille momenten, lieten de Meesters uit de Hogere wereld hem weten. Wij zitten hier met al onze kennis te wachten om binnen te kunnen treden in de serene levensdimensie van de mensen. Iedereen heeft wel heel even een stil moment, als een intiem hoekje van rust in de dagelijkse bezigheden. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?
Zo moeilijk kon dat wél zijn, werd Ilyan duidelijk, wanneer hij de volgende dagen op discrete afstand duizenden actieve en verstandige mannen en vrouwen gadesloeg in hun doen en laten, in hun denken en voelen. In de Hogere wereld hadden ze blijkbaar geen flauw benul van de zelf ontworpen complexiteit en veeleisendheid van het maatschappelijk leven. Hij zag mensen rennen van hun werk naar vrienden, supermarkt, kindertuin, school, dineetjes, vergaderingen, cinema, feestjes, sport, demonstraties Stille momenten?
Als de Meesters dachten dat ze konden rekenen op de stilte-vibratie om contacten met hen te leggen dan hadden ze nog niet begrepen dat de meerderheid van de mensen helemaal niet zo gek is op stilte. In tegendeel, stilte is eerder leegte of verveling.
De Stilte zal het graag horen, dacht Ilyan glimlachend. Ze was zijn grootste vriend en hijzelf wist alvast waar ze toe in staat was. Maar de mensen! Nooit kwam hun brein tot stilstand! En hun voelen Duizend emoties, passie, onrust! Onmogelijk om daar een speld tussen te krijgen. '
Het lichaam en de fysieke waarneming: het niveau van de slang
Het lichaam en de fysieke waarneming is het niveau van de slang.
De slang is een wezen met een sterk instinct en buitengewoon scherp ontwikkelde zintuigen. Ook wij kunnen op onze zintuigen vertrouwen om ons een beeld van onszelf en de wereld te vormen. 'Slang' is een essentiële staat om onder de knie te krijgen omdat we in de fysieke wereld moeten werken en op praktische wijze het karwei moeten kunnen klaren. Maar... als we koste wat kost op dit overlevingsniveau blijven leven, in overlevingsdrang modus, blijven we ons richten op de duidelijkste tekenen van veiligheid, zoals een hoge bankrekening en materiële verlangens; we vallen ten prooi aan hebzucht, gierigheid en achterdocht. We klampen ons vast aan wapens en bouwen schuttingen. We verraden de ander om ons eigen vel te redden. We liegen en bedriegen zonder ergens bij stil te staan, doden en mishandelen mensen en dieren enz.
Helaas leeft een groot deel van de mensheid na duizenden jaren nog steeds op het niveau van de slang. De slang is het hardvochtige domein van oog om oog, tand om tand, van oorlogvoering, bedrog en schaamteloosheid. Op dit waarnemingsniveau bestaat de realiteit uit één procent Geest en 99 procent materie.
De geest en de emotionele waarneming: het niveau van de jaguar
De instincten van de jaguar verschillen van die van de slang, die alleen maar bezig is met overleven en zelfbehoud. De jaguar waarneming passeert het niveau van het reptielenbrein en hangt samen met emotie en de diepe gevoelens van liefde, intimiteit, familie en mededogen. Maar het is ook het brein van de agressie, achterdocht, bezweringen. De taal van het niveau van de jaguar is het gesproken en geschreven woord, dat we gebruiken om ideeën, overtuigingen en gevoelens te formuleren door middel van overeengekomen geluiden en tekens die iets betekenen.
Vanuit de jaguar status weten we dat we een hongerige man een vis kunnen geven, maar dat een meer praktische oplossing op lange termijn zou zijn om hem te leren vissen. We weten dat we een uitgehongerd kind een stuk brood kunnen geven, maar we weten ook dat je niet alleen eten nodig hebt in het leven. We rijzen boven het letterlijke uit en zien verdere mogelijkheden in elke situatie.
Net zoals het mentale niveau het fysieke omhult, belichamen we in jaguar wat we in de slangenstaat ervaren. Als we hoofdpijn hebben zijn we ons bewust van onze pijn, maar we nemen niet direct een pijnstiller maar denken er ook over na wat de pijn kan hebben veroorzaakt: misschien door teveel of verkeerd eten of drinken, of we nemen teveel hooi op onze vork of we maken zorgen en problemen thuis of op het werk. Een hyperactief kind zetten we niet alleen in de hoek maar we zoeken naar oorzaken: teveel suiker? Wat de juf zegt is saai?We zien veel meer in en achter een situatie dan het slangenbrein kan zien. We hebben zo veel meer mogelijkheden om effectieve veranderingen aan te brengen en ingewikkelder zaken op te lossen. Evolutie!
De ziel en de waarneming op het niveau van de kolibrie
Het volgende domein van de waarneming, waar de vorige twee in besloten liggen, is dat van de ziel. De taal van dit niveau is beelden, muziek, poëzie en dromen, niet het onbewust dromen in de slaap, maar het wakkere dromen van nieuwe werkelijkheid.
De sfeer van dit niveau is de mythe, waar de ziel zichzelf op een heilige reis kan ervaren in plaats van vast te lopen in negatieve wereldbeelden.
De staat van waarneming van de kolibrie hangt samen met de neocortex. de meest recente aanwinst van de menselijke hersenen. De neocortex heeft zich zo'n honderdduizend jaar geleden ontwikkeld en is verantwoordelijk voor ons vermogen tot redeneren, visualiseren en creëren. Op ziel-niveau worden problemen die we in de geest ( ratio) niet kunnen oplossen, plotseling oplosbaar, iets wat door mensen vanuit een reptielbrein-perceptie onmogelijk blijkt.
Op het niveau van de kolibrie luisteren we onder de oppervlakte naar de woorden en horen hun verborgen boodschap. In de Chinese geneeskunde bijvoorbeeld wordt gezegd dat onderdrukte woede in de lever zit. Bij leverklachten vragen we ons dan niet alleen af: wat voor medicijn moet ik nemen, wat heb ik verkeerd gegeten? maar: hoe kan ik leren vergeven, mezelf en de anderen? We weten op dit perceptieniveau dat ziekte een waarschuwing kan zijn, die ons vertelt dat er iets aan de hand is dat om onze aandacht vraagt op een dieper niveau.
Als we met onze jaguar-perceptie al verder zagen dan met ons slangenbrein, dan zien we vanuit de kolibrie-perceptie nog veel verder en dieper in wat zich afspeelt in ons leven. De oplossingen en het belevingsniveau zijn navenant. Evolutie!
De spirituele waarneming en het niveau van de adelaar
Als de adelaar hoog boven de dalen zweeft, kan hij de bomen en de rotsen, de rivier en zelfs de kromming van de aarde zien... maar hij kan ook een muis duizend meter onder zich ontdekken. Zijn vermogen om tegelijkertijd zowel het totaalbeeld als een detail daarvan te overzien, symboliseert de kwaliteiten van het niveau van de Geest (met grote G).
Op het niveau van de adelaar is 99 procent bewustzijn en een procent materie. Er is weinig vorm of stof en de taal is energie.
Een manier om de hoogste waarnemingsniveaus, waar onze traditionele ideeën over de werkelijkheid oplossen, te begrijpen, is om naar de kwantumfysica te kijken die ontdekte dat op subatomair niveau de materie veel minder vast en tastbaar is dan we dachten. Ieder voorwerp is een gonzende verzameling deeltjes en beweging. Als natuurkundigen een elektron bestuderen om zijn snelheid te meten, verandert het van richting. Als ze een proef doen waarbij ze verwachten dat het zich als een golf gaat gedragen, doet het dat ook. Maar de Hoeders van de Aarde hebben altijd geweten dat het onze perceptie van de wereld is, hoe we er naar kijken en wat we verwachten, het waarnemingsniveau, dat het karakter van die wereld bepaalt.
In ons eigen leven hebben we vele hulpmiddelen om in de kolibriwaarneming te komen, zoals meditatie, woordeloos gebed, kunst... Maar als we in adelaar zijn hebben we geen oranje kleren nodig, ook geen gebed omdat we makkelijk kunnen overstappen in het kolibrigevoel van het goddelijke en één kunnen worden met de Geest in het adelaarsniveau.
Wanneer we de oosterse aspecten van verlichting uit hun religieuze context nemen en verplaatsen naar het terrein van de bio- en neuro wetenschappen, ontdekken we dat het eigenschappen zijn die verband houden met het activeren van de prefrontale cortex, het deel van onze hersenen dat als laatste is geëvolueerd. Op functionele MRI-scans van mensen die regelmatig mediteren zien we dat zij hersenen hebben ontwikkeld die anders 'bedraad' zijn dan de hersenen van mensen die niet mediteren. Ze zijn beter in staat hun kalmte te bewaren en vrij te blijven van stress, in vrede te leven en mededogen in praktijk te brengen. Opvallend is dat gedurende de momenten dat zij in de toestand verkeren die wordt aangeduid met 'samadhi' (spirituele verlichting) de prefrontale cortex het meest actieve hersendeel is.
De Dalai Lama spreekt van verlichting als een 'zijnstoestand van bevrijding, niet alleen van contraproductieve emoties maar ook van beperkende gedachten (gezien de predispositie die door deze negatieve emoties tot stand wordt gebracht in het denken) en van het zich herhalende gedrag dat daardoor wordt veroorzaakt.
Willen wij de prefrontale cortex kunnen benutten, het hersendeel dat biologisch geprogrammeerd kan worden voor gelukzaligheid, een goed en lang leven, mededogen en vrede,,, dan moeten wij ons lichaam en ons denken op een dieper niveau gaan helen. Dit deel van ons brein is zeer lang onbenut gebleven en is het zwijgen opgelegd door dezelfde zaken waarvan het ons belooft te bevrijden: geestelijke armoede, geweld en trauma's.
Wanneer dit nieuwe hersendeel actief wordt, is er synergie mogelijk. Synergie wil zeggen dat het geheel meer is dan de som der delen. Koolstof en ijzer bijvoorbeeld zijn van zichzelf vrij broos en schilferen gemakkelijk af. Maar wanneer ze worden gecombineerd, ontstaat er een uiterst sterk materiaal.
Synergie in het brein wil zeggen dat alle circuits van onze neurocomputer zijn ingeschakeld, op elkaar zijn afgestemd en samenwerken, terwijl elk onderdeel zijn eigen functies verzorgt, ongeveer zoals het hart voor de ganse bloedsomloop zorgt en de longen voor de ademhaling zorgen.
Mensen in het Oosten zeggen dat breinsynergie bereikt kan worden door te mediteren. De sjamanen gebruiken daarvoor de term 'helder waarnemen'. In yoga spreekt men van samadhi, het meest gevorderde stadium van meditatie: eenheid met het universum. Welke term we voor dit proces ook gebruiken , de uitdaging ligt in het je niet langer identificeren met het beperkte mensbeeld-zelfbeeld dat is ontstaan door destructieve emoties en trauma's in dit en andere levens.
Wanneer in een meer het wateroppervlak rustig is, kan je de bomen op de oever en de maan er volmaakt in weerspiegeld zien. Bij het minste windstootje wordt alles misvormd. Als je geest voortdurend verstoord wordt door denkbeelden en emoties uit de chaotische en uiterst onrustige wereld, dan gaat je verbinding met het universum als totaliteit verloren. Je diepe en aangeboren verlangen om het grote mysterie van de schepping te ervaren en er deel van te zijn wordt gedwarsboomd.
Om de ware aard van de wereld te kennen moet je geest tot rust komen en niet slechts het zich onder het oppervlak afspelende drama weerspiegelen dat gecreëerd wordt door destructieve emoties en gedachten.
We hebben de keuze: of je voedt de in jou aanwezige wolf van chaos en verwarring, de wolf die je van positieve gedachten berooft en je innerlijk verbonden-zijn verslindt, of je voedt de wolf van innerlijke rust, die je geest de gelegenheid geeft om net zo te worden als het stille meer en je toegang verschaft tot de eigenschappen en gaven van je hogere brein.
Wanneer je een toestand van breinsynergie hebt bereikt, zullen de gaven van je prefrontale cortex zich vanzelf aandienen. Je hoeft dan niet met allerlei hulpmiddelen sociaal of relationeel of werk- of cultuurgebonden... - naar geluk te streven omdat geluk moeiteloos in je naar boven borrelt.
Voor de prefrontale cortex is geluk niet een kwestie van toeval, maar een schat van helder waarnemen, een schat die voor altijd de jouwe is.
Hier ben ik terug na een winterslaapje, nog net op tijd voor mijn hartelijke wens aan jullie allen,
de wens voor een liefdevol
2019!
Een swami zei:
Maak je niet druk dat je je kinderen geen auto kunt geven
Maak je druk over de samskara die je hun geeft!
Samskara zijn de afdrukken die door ervaringen en handelingen in het leven worden achtergelaten op de onderbewuste mind. Samskara kleuren ons leven, bepalen ons karakter, onze reacties, onze geestesgesteldheid.
Het zijn de indrukken op de psyche van een kind, een man, een vrouw, indrukken die worden gevormd door de trilling van een ervaring: een gesprek met een vriend, een middagje uit of het samen eten binnen het gezin.
Door onze kinderen aan positieve ervaringen bloot te stellen, dragen we bij aan hun vermogen om zich te laten leiden door liefde en licht en om als volwassenen te leven vanuit dat fundament. We kunnen hier zelfs al van voor de bevruchting aan bijdragen. De gemoedstoestand en de intentie van de moeder en de vader rond het moment van de bevruchting zijn van invloed op de wijze waarop de spermacel de eicel benadert. Hoe is de relatie tussen de vader en de moeder? Hoe denken ze over elkaar? Wat voelen ze voor elkaar? Is er ware liefde in het spel? Dat maakt allemaal uit! De gevoelens tussen een zwangere vrouw en de vader van het kind dat ze draagt zijn als trillingen direct voelbaar voor en van invloed op het leven in de baarmoeder.
Evenwichtige trillingen tussen de moeder en de vader schenken het kind een gevoel van stabiliteit. Elk gesprek met je geliefde is van invloed op de vibratie waarmee je kind opgroeit. Dat wil niet zeggen dat je nooit eens ruzie zou mogen maken. Ook dit schenkt een kader om ons bewust door het leven te begeven.
Als de moeder met onverwerkte trauma's en verdrongen pijn worstelt, belemmert deze negatieve energie haar om haar kind te laten delen in haar zuivere ware zelf. Hetzelfde geldt voor de partner, van hetzelfde of andere geslacht.
Dit alles, en de manier waarop een opgroeiend kind goede voorbeelden van liefde, respect, vertrouwen en spiritueel bewustzijn krijgt meegegeven... dat is positieve samskara!
Elk ogenblik komen er duizend gedachten bovendrijven.
Slechts één van die duizend gedachten vindt in het mentale een uitdrukking en kan zo de aanleiding tot actie vormen. De rest is ballast.
Onder al die gedachten stroomt energie, een ongehoorde klank, een stilte die ANAHAT wordt genoemd. In die stilte hoeven we niets te doen of te denken, alleen maar te ZIJN.
Die stille stilte is een zuivere staat van meditatie, waarin niets ons weerhoudt om in onze Levensbron op te gaan, om Het Leven te zijn, God zeg maar. We worden meegevoerd door een stroom die zonder gedachten is, zonder ideeën, zonder handelingen, door een stroom die alleen maar IS en waar wij ook alleen maar hoeven te ZIJN.
Wanneer je eenmaal de trillingsfrequentie van jouw innerlijke ruimte ontdekt, ben je in staat een trillingsmelodie voort te brengen, die het universum zal bekoren.
Vergeet nooit dat we onderling verbonden zijn in velden van bewustzijn, waarin we invloed kunnen uitoefenen en kunnen beïnvloed worden.
Als je een gedachte naar voren brengt, die niet gegrond is in dieper, verbonden bewustzijn, zal deze hoogstwaarschijnlijk terugveren, wat een gebrek aan geloof en onzekerheid veroorzaakt. Maar... als je dieper leeft...en je overgeeft aan de diepten van je wezen, dan blijf je trillingen oppikken uit de onderliggende scheppende stroom van bewustzijn. Als je hier bewust mee omgaat zal je deze frequenties uitstralen en dan zal die gedachte, zelfs al krijgt ze weerstand, zich uiteindelijk uiterlijk manifesteren. Nu ben je alle leven rond je, positief aan het beïnvloeden.
'Open'
Zo, geef meer aandacht... aan je gedachten want ze scheppen mee aan je wereld
Er slaapt een gedicht in mijn geest Dat heel mijn ziel openbaart. Ik voel het vaag als gerucht en wind Al voor goed gevormd en gebaard.
Het heeft geen ritme, rijm of woord. Al bestaat het niet, toch blijf ik dromen en trachten. 't Is een soort gevoel, een waas, Niets anders dan een blije mist rond gedachten.
Dag en nacht met mijn mysterie Droom ik en ontrafel het elke stond, Want woorden spelen hoog spel in mij Hun vage volkomenheid waart rond.
Ik weet dat het nooit wordt geschreven. Ik weet ik weet niet wat het is. Toch is er over dromen... mijn leven, Omdat geluk, zelfs ingebeeld, geluk is.
Niets
is indringender dan wanneer natuurenergieën jouw energieën omarmen.
Het
is een binnendringen, een inmenging van intensiteit... waarna je
niet meer dezelfde bent. Iets verandert de structuur van je cellen
en van je etherisch energieveld. Dit kun je niet ervaren als je louter
fysisch waarneemt, als je perceptie niet is afgestemd op 'iets
anders' dan het fysisch waarneembare of emotioneel voelbare.
Dit
komt omdat je dan je voel-kwaliteit refereert naar 'iets' dat je
kent, een bloem die je kan benoemen of een gevoel dat je kan
thuisbrengen in je ervaringen als mens.
Als
je echter dit referentiekader durft loslaten, je denken kan vergeten
terwijl je de bomen hoort fluisteren en de wolken ziet bewegen...
zet je je open voor die andere voel-dimensie en... Het gebeurt! MAGIE! De magie heeft je te pakken. Het elfenbloed stroomt als het
ware bij je binnen, het boomsap doorsiddert je, humusgeur betovert
je...
Eén
denkbeweging en het verdwijnt. Toch hoef je het niet perse te willen
vasthouden want... het zit nu IN je!
De
natuur versmelt met je, staat je bij met geneeskracht, troost,
vreugde, bij jouw minste afstemming. Overal!
Krijg je graag een mailtje als er een nieuw bericht verschijnt? Geef dan je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
