Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
26-08-2018
Familiefeest
De laatste zaterdag van augustus blijkt een uitgelezen moment om een familiefeest te organiseren, met als gevolg dat heel wat Placora's verstek moeten geven voor de zaterdagrit. Het is derhalve in een eerder beperkte bezetting richting Franse grens rijden, maar niet nadat Postman Dan ons heeft uitgewuifd. De onfortuinlijke gepensioneerde brievenbesteller - loodgieter heeft last van een ontstoken voet en kan de wielerschoenen niet aan. Onze lappenmand raakt almaar meer gevuld!
Er staat een stevige westenwind waardoor ons zestal besluit om de beschutting van de duinen op te zoeken. Geert Alaphilippe neemt het voortouw en leidt ons in de Nieuwpoortse villawijk van hot naar haar. Uw dienaar waant zich op bepaalde momenten in de KVO-spionkop vanwege "nu naar links, nu naar rechts, ...". Uiteindelijk bereiken we De Panne. Oorspronkelijk was het de bedoeling om op de markt in Veurne een moment van hydratatie in te lassen; dit plan wordt opgeborgen, we rijden naar Vanessa in Bulskamp. Op het zonnige terras kunnen we even rusten en neemt Foto Steve de gelegenheid te baat om enkele actiefoto's te nemen van ons familiefeest.
Op de terugweg hebben we nu de wind in het voordeel. Geert neemt ons op sleeptouw, de snelheidsmeter zakt niet meer onder de 35. Even voor Steenkerke krijgt uw dienaar af te rekenen met een fringaletje, een suikerwafel brengt soelaas. We kiezen vanaf Schore voor de grote baan naar Sint-Pieterskapelle en rijden zo over Zevekote naar Gistel. Daar draaien we links de Torhoutsesteenweg op die nu voorzien is van een mooi fietspad.
Voor de laatste 6 kilometer hebben we wind opnieuw op kop. JP Bakker zet zich resoluut op kop en brengt ons zonder af te geven naar het lokaal. We tellen 85 km op de boek. Meer beeldmateriaal op de FB-pagina!
Een lichte bries uit het westen, 23°, zon, woensdagavond 18u00. Zeven Placora's melden zich voor een temporit.
Het zijn voornamelijk Renaud, Wim en John B. die het voortouw nemen richting Nieuwpoort. Aan de Rattevallebrug worden we ingehaald door een vrouwelijke renster die achter de brommer traint. Dit willen John, Wim en Zorro niet laten passeren - dat ego, hé - en ze snellen er achteraan. Tussen droom en daad staan echter wetten in de wet, en bezwaren. John en Wim naderen tot op 20 m maar moeten dan de deerne laten gaan. Zorro had al langer door dat hij met een chasse patate bezig was.
Het pas aan het spaarbekken dat ons groepje opnieuw volledig is. John zet zich nu, naar gewoonte, resoluut aan kop en neemt de rest mee in zijn zog. Tot aan de bocht in Stuivekenskerke zal de snelheidsmeter voortdurend flirten met 40 per uur! Onze John heeft toch iets te diep in zijn krachtenarsenaal moeten tasten, want op de terugweg zullen ook de andere ploegmaats het kopwerk overnemen. We draaien dus netjes rond en het gaat goed vooruit.
Er wordt nog eens gespurt op de brug, Renaud toont zich de snelste. Onderweg is het meermaals oppassen voor aanstormende tractors en ander landbouwgeweld. We bereiken veilig en wel de Kromme Elleboog en kunnen ons voorbereiden voor de eindspurt. Uw dienaar zet zich op kop om de snelle mannen in positie te brengen. Het wordt een driestrijd tussen John, Renaud en de opnieuw verbazend kwieke Leo. Renaud toont zich opnieuw de snelste en de slimste.
In het lokaal staat de PDF klaar en even later komt ook Rich er bij. Onze onfortuinlijke motorrijder moet morgen (lees donderdag) opnieuw onder het mes voor nog een vijs nu in zijn rechter pols. Het ontlokt de opmerking dat hij meer vijzen in zijn handen zal hebben dan in zijn hoofd!
We genieten van de zomeravond met een hapje en een drankje. De weersvoorspellingen voor komend weekend zijn weinig belovend. Wait and see!
Op de FB-pagina kunt u nu ook deze rit in bewegende beelden bekijken. De technologie staat voor niets!
Op zaterdag 8 september vieren we niet alleen de bevrijding van Oostende maar ook Leo's 50ste huwelijksverjaardag met Anita. Alle Placora's zijn, samen met hun partner(s), van harte uitgenodigd vanaf 18u00 voor een drankje en een hapje in ons lokaal. Graag aanwezigheid bevestigen (met aantal) voor 31 augustus!
Na weken voorbereiding is de dag aangebroken: de klassieker naar de Zeeuwse mosselen. Maar nog voor we van start kunnen wordt ons clubje opgeschrikt door het onrustwekkende bericht dat Rich en Geert Alaphilippe betrokken zijn geweest in een motorongeval. Op de Koninklijke Baan werden zij ter hoogte van de Vosseslag onderuit gereden door een onachtzame automobilist. Gee.rt komt er met de schrik van af, Rich is er erger aan toe. Op de spoed in Brugge wordt een breuk van de linker pols vastgesteld en zal er moeten geopereerd worden. Als klap op de vuurpijl moet de onfortuinlijke een dag later opnieuw naar het ziekenhuis, waar wordt vastgesteld dat ook zijn rechterpols gebroken is! Geen Rich dus die ons de weg zal tonen. Gelukkig zullen we in Geert en JP Bakker hem op waardige wijze vervangen.
Genoeg stof tot gesprek dus. Uiteindelijk zijn we met z'n twaalven die richting Breskens trekken om daar het veer naar Vlissingen te nemen. Onder leiding van Geert rijden we naar Middelburg, Vere naar Jantje Neels waar we de Westerschelde oversteken. In het eerste deel hebben we de wind in de rug, het gaat dus goed vooruit. Het zonnetje laat ons enigszins in de steek, maar de temperatuur is ideaal om te fietsen. Onderweg nemen we de tijd om enkele kiekjes te trekken, we maken er een ware toeristische uitstap van.
We blijven de oevers van de Westerschelde volgen, die bezaaid zijn met lege oesterschelpen. Dit zijn scherpe dingen: wanneer Butler Ronny over zo'n exemplaar rijdt wordt hij bedacht met een knaller van klapband! We krijgen nu de Zeelandbrug in het vizier die we met de wind in het nadeel zullen moeten oversteken. Eventjes wordt het toeristentempo vergeten en wordt er op de brug stevig doorgetrokken. Is het de gedachte van de korte pijn, of de schrik die er in zit na de catastrofe in Genua? In alle geval, het is nu full speed ahead en het peloton scheurt in twee stukken. Niettemin vindt Renaud de moyen om bewegende beelden te schieten die u op onze FB-pagina kunt bekijken.
Een vreemd fenomeen: Strava registreert de overtocht van de Westerschelde niet! In totaal zullen we 136 km gereden hebben; de 119 km die het kaartje aangeeft is dus fout. Gelukkig vindt op deze link wel de gevolgde route (met dank aan Zorro!)https://www.facebook.com/1084152655/videos/10214048615584474/
Het spreekt vanzelf dat er aan de overkant wordt gewacht. We zijn nu vlakbij ons lunchadres, de maag begint te knorren. Butler Ronny loodst ons naar de lokale yachtclub, waar hij als een koning wordt onthaald (met een frisse pint er boven op!). We krijgen een ereplaats op het terras en laten de mosselen ons welgevallen. Expert ter zake Leo verklaart dat ze van topkwaliteit zijn. We besluiten om voor de terugweg, gezien de windrichting, niet de kust te volgen maar binnen door te rijden naar Zoutelande. Geert past zonder verpinken zijn knooppunten aan!
Opnieuw op de fiets kruipen vraagt wat karakter, want het maagje is vol en het hartje vraagt rust. We vervolgen onze weg van knooppunt naar knooppunt. Geert en JP Bakker ontwarren de knopen zonder probleem en leiden ons langs prachtige weggetjes, met hier en daar een stukje "strada rosso". In Zoutelande houden we nog een korte drinkstop om dan door te rijden naar Vlissingen en een glorieuze passage op de boulevard.
We halen netjes op tijd het veer, waar Wim tijdens het wachten enkele medepassagiers kan verbazen met foto's van Freddy Maertens en andere wielercoryfeeën. Het is al een stuk over zevenen wanneer we terug aan het lokaal zijn.
We mogen spreken van een bijzonder geslaagde rit. Dank Wim en Dennis voor de hulp bij het vervoer, Geert en JP Bakker voor de route, Butler Ronny voor de catering, Renaud, Noël, Remi, Danny G., Zorrootje en Leo voor het gezelschap!
Slechts vier Placora's staan op deze katholieke feestdag om 9u30 in correcte wielertenue aan Bel&Bo. Heel wat afzeggingen of activiteiten op andere locaties zorgen voor deze beperkte delegatie. De weergoden zitten ook niet echt mee: in het westen dreigt een zwarte wolkenmassa. Niet verwonderlijk: de heidense goden zullen het toch niet afleggen van een vrouw met dubieuze reputatie!
Onder de starters Rookie Alain, terug van weggeweest. Samen met Butler Ronny, Danny G. en uw dienaar rijdt hij naar Koksijde via vaart en kanaal. Er wordt netjes rondgedraaid aan een gezapig tempo, tot we tussen Nieuwpoort en Wulpen worden voorbijgestoken door een trio waarvan het achterste lid ook een bevallig achterste blijkt te hebben. Butler Ronny gaat onmiddellijk in de achtervolging en zal zo gedurende een achttal kilometer op een mooi zicht mogen kijken.
Door deze actie is het tempo ook de lucht in gegaan waardoor de kilometerteller niet meer onder de 30 zakt. Met de wind in de rug op de terugweg vorderen we vlotjes, ondanks de waterdruppels. Maria blijkt nogal incontinent te zijn wanneer ze de lucht in gaat, wat Kerk en Leven ook moge beweren.
In het lokaal aangekomen worden we door de PDF verwelkomt. Tijdens het nuttigen van ons aperitief krijgen we ook berichten uit de vier windstreken van onze Placora-vrienden: Rich op de motto, Pilot Pascal op de MTB en Remi die in het zwart de werking van de dubbele boekhouding uitlegt!
Afspraak volgende zaterdag om 7u45 voor onze mosselrit. Tot dan!
De Slag bij Hondschote (6-8 september1793) tussen Franse en geallieerde troepen was een belangrijke veldslag tijdens de Eerste Coalitieoorlog. De veldslag was een overwinning voor de Fransen, waarmee de Franse Revolutie voorlopig gered was.
Zo'n 40.000 Franse troepen onder bevel van de generaals Houchard en Jourdan kwamen op 6 september vanuit Steenvoorde en Belle in het zuiden en drongen de geallieerden terug naar het stadje Hondschote, ongeveer 15 kilometer ten zuidoosten van Duinkerke. Hondschote werd op 8 september, na een bajonetaanval, door de Fransen veroverd. Na een tweede nederlaag bij Wattignies (15-16 september), de Slag bij Wattignies, moesten de geallieerden hun poging opgeven om Duinkerke in te nemen, en trokken zich terug uit Noord-Frankrijk.
Ondanks zijn overwinning bij Hondschote liep het slecht af met de Franse generaal Houchard, die ervan beschuldigd werd dat hij de geallieerden na hun nederlaag te gemakkelijk had laten ontsnappen. Houchard werd gearresteerd en veroordeeld tot de guillotine.
Een bord langs de snelweg E40 markeert de plek waar de veldslag plaatsvond
Zo waarde lezer, dit ten bewijze dat de Placora's ook historische diepgang hebben en het niet altijd over sport, drank en vrouwen gaat. Hoewel! De aanzet voor onze rit naar bovenvermeld historisch oord is de melding dat in 'Aux Eperons d'Or' een bijzonder lekkere Picon geschonken wordt. "The proof of the pudding is in the eating", zo luidt het spreekwoord, dus voegen wij de daad bij het woord en zal de donkere drank aan een Bellingsiaans onderzoek worden onderworpen.
Voor het zo ver is moet er echter nog gereden worden. Er waait een licht briesje uit het westen. Door de Langelis-Route te volgen hebben we nooit echt nadeel en vorderen we vlot. Het kopwerk wordt per twee afgelost, wat volgens uw dienaar toch een vreemde manier van ronddraaien is. Even is er tumult wanneer Leo en JP Bakker hard in de remmen gaan om zo een afslag niet te missen. Eens bekomen van de emotie vervolgen we aan een rustiger tempo onze weg.
In Hondschoote gekomen maken we nog een ommetje wanneer Renaud zich strikt aan de verkeersregels houdt. Niet getreurd, het is een goede voorbereiding op de monsterrit van volgende week. Ik kan u ook melden, waarde lezer, dat al het goeds dat voordien over de aangeboden Picon werd verteld waarheid is. Het drankje wordt bovendien vergezeld door stukjes camembert, een mens voelt zich onmiddellijk in vakantiestemming!
Het is al kwart voor vier wanneer we de terugweg aanvatten. Met al 50 km op de teller besluiten we de kortste weg te volgen. We blijven vlotjes ronddraaien en nog voor halfzes (vijfenhalf dus) zitten we in het lokaal. Steve Flitser (ons nieuw lid is ook fotograaf op de fiets, en zo kunt u nu ook actiefoto's bewonderen op onze fb-pagina) plaatst op de Torhoutsesteenweg nog een tempoversnelling, niet bewust dat er op zaterdag niet gespurt wordt. Hij moet zich geen illusies maken, hij zat niet in supervorm.
In het lokaal worden de laatste voorbereidselen voor volgende week getroffen. Op aanraden van JP Bakker zal er om kwart voor acht (7u45) worden vertrokken, om zo zeker op tijd te zijn voor de overzet. Iedereen dus ten laatste om 7u35 op de parking. Boterhammen moet niet worden meegebracht.
Op woensdag 15 augustus wordt er 's morgens gereden. Vertrek om 9u30 voor rit die ter hemel vaart.
Op 6 oktober is er de Placora Mosselsouper. Nodig dus vrienden en kennissen uit om onze club te steunen. Vooraf rijden we de Memorial Georges Lammertyn, ter nagedachtenis van onze vriend die veel te vroeg is heengegaan.
Zeven, en wanneer we door Leffinge rijden acht, Placora's die de klassieke woensdagrit aanvatten. Een toch wat magere opkomst; zit de aanwezigheid van Aolus er tussen of eist de warmte zijn tol? Hoewel, de temperatuur is best doenbaar en er zit voldoende zuurstof in de lucht. De waarheid gebiedt ook te melden dat Aolus ons goed gezind is. Enkel tijdens de eerste tien kilometer werkt hij tegen, maar eens het spaarbekken in Nieuwpoort opgedraaid kunnen we zijn hand in onze rug voelen.
Gedurende de eerste kwart van de rit wordt er netjes rondgedraaid. John B, Renaud, de twee Geerten en JP Bakker nemen het kopwerk voor hun rekening. Uw dienaar, samen met Rich en Noël, sluit de achterste gelederen. Eens Nieuwpoort gepasseerd neemt John B. het commando over. Net als vorige week iets te enthousiast waardoor Noël eventjes in de problemen komt.
Nu moet u weten dat Noëls fiets eindelijk nagekeken is en dat hij zich nu geluidloos door het peloton beweegt. Het is dan ook even schrikken wanneer wij hem niet meer in ons groepje vinden! Elk voordeel heeft zijn nadeel ...
Op de terugweg blijft de snelheidsmeter hangen rond de 35 en maken we goede voortgang. Er gebeurt niets meldenswaard en dus is het wachten tot de spurt. Het wordt een duel tussen de twee Geerten, dat door één van hen gewonnen wordt!
In het lokaal kunnen we ons op het terras vlijen en zien we onder andere Dr. Cancellara passeren. Bier en pizza doen hun werk terwijl er enkele afspraken worden gemaakt voor de komende ritten. Zaterdag rijden we richting Hondschote (Picon!), woensdag kunnen de liefhebbers de rit in Poperinge rijden en op zaterdag 18 augustus is er de uitstap naar Zeeland.
Voor dit laatste zal er toch gebruik kunnen worden gemaakt van het Pegasusbusje en kan Wim de fietsen in zijn camionette vervoeren. Ronny zorgt voor de mosselenreservatie. Om alles logistiek georganiseerd te krijgen graag respons van iedereen die wil meegaan, waarvoor bij voorbaat dank!.
Praktisch: vertrek om 8u00 aan de Bel&Bo met de auto. Oversteek in Breskens waarna rit van ca. 140 km.
Terwijl onze dienaar is gaan verbroederen op de gay pride in Amsterdam verzamelen 6 echte mannen aan het lokaal voor de zaterdagrit. Postman Dan gaf al van bij de aanvang weinig blijk van enthousiasme en ging , ook al wegens culinaire verplichtingen, al gauw zijn eigen gangetje. Het quintet dat overbleef had er wel zin in en was uiteraard vooral benieuwd naar
het biertje van de maand in de Bolzak. De blonde Troubadour met bittere afdronk ontgoochelde geenszins en een croque monsieur als side -dish wapende ons voldoende om de N /NO richting kust te trotseren.
De over-enthousiaste Pilot Pascal miste in de buurt van Bekegem nog de Dwarsstraat richting Zeeweg Noord en mocht als beloning nog solo een 20 tal km tegen de stevige wind opbeuken.
Het kwartet overblijvers liet zich gewillig op sleeptouw nemen door Leffinge power Geert G. .
In het aanschijn van de Schorre besloot Remi ook nog eens een lusje te maken, volgens mij een trucje om de sprint niet te
hoeven aan te trekken.
Geen nood echter , deze taak nam Leo op verbluffende wijze voor zijn rekening : leeftijd heeft echt geen vat op dit fenomeen.
In het lokaal liet Samir zich opmerken door een meer dan levendige discussie met onze ere-voorzitter. Het zal niemand verbazen dat het iets te maken had met KVO/FCB ...
Tot woensdag
Ciao
Dertien Placora's verzamelen op een avond van een zomer die maar blijft duren. 25°, een lichte bries, ideale omstandigheden. `
Grotendeels onder aanvoering van John B. en Geert Pirelli leggen we het gekende traject af. Een strak tempo wordt aangehouden, soms zelfs iets te strak. De trekkers worden even ter orde geroepen waardoor iedereen zonder probleem zijn plaats in het peloton kan behouden.
Het is lang geleden, er komt nog eens tot een spurt. John B. trekt aan, uw dienaar probeert Leo in stelling te brengen, maar het is Geert Pirelli die met de bloemen gaat lopen.
In het lokaal is het vruchteloos zoeken naar een plaatsje op het terras. Dan maar aan de toog waar we met z'n allen een lange tafel maken. De PDF komt er ook bij, de sfeer zit er goed in.
Dennis wordt officieel tot nieuw lid geïnstalleerd, een aanwinst voor ons ploegje.
Noteer ook in uw agenda: op 15 augustus is er een fietsevent in Poperinge voor zowel MTB als racefiets (www.mtbxl.be). Op 18 augustus gaan we mosselen eten. Wie interesse heeft voor één of beide organisaties, laat van je horen zodat de nodige logistieke maatregelen kunnen worden getroffen.
U hebt er eventjes moeten op wachten, waarde lezer, maar hier dan toch de tussenstand van het lopende seizoen 2018. U merkt het, spannender kunnen we het niet bedenken: met een drievoudige ex aequo op de eerste plaats wordt het uitkijken wie er op 30 september de kampioenstitel toegewezen krijgt. ASO mag hier nog eens een punt aan zuigen!
In de bijlage vindt u het volledige overzicht. Indien u een fout mocht ontdekken, gelieve dit aan uw dienaar te melden. Weet dat dit niet met opzet is gebeurd (hoewel die eerste plaats wel heel aanlokkelijk is 😉)
De fikse wind en onzekere weersomstandigheden ontlokken heel wat WhatsApp-verkeer op zaterdagmorgen. Wie rijdt, wie rijdt niet ...? Uiteindelijk zijner zes Placora's bereid om de strijd met Aolus - terug van weggeweest - aan te gaan. Gezien zijn forse adem richten we de guidon op Westrozebeke voor de Keuneleute, een klassieker die minstens eenmaal per seizoen gereden wordt. Rookie Steve weet evenwel van toeten noch blazen en gaat er van uit de de leute werkelijk voor plezier staat.
Op de heenweg volgen we de traditionele route, dit wil zeggen via de Koekelaarse Poggio, en dan via Werken en Zarren - waar een ros voetbalveld te bewonderen valt - naar het Westrozebeekse doel. We draaien netjes rond, niemand echt in de problemen hoewel Rich zich al beter heeft gevoeld. Eens voorbij Werken zitten we volop in de heuvelzone en maken we kennis met Geert Alaphilippe.
Wanneer we goed en wel onder de kerktoren van Westrozebeke staan moeten we vaststellen dat onze vaste waterplaats gesloten is. Dan maar schuin over de deur waar de waard niet van de rapste blijkt te zijn. Rookie Steve moet even bekomen van de Keune-ervaring en vraagt zich af waar de leute zit... Wanneer we op onze positieven zijn kunnen we de terugweg aanvatten, in de overtuiging dat de wind ons naar huis zal blazen.
Edoch, wanneer we aan de diepvriesfabriek komen zijn we verplicht om van de gekende route af te wijken. Het is dan een beetje op goed geluk af rijden, maar al bij al valt het nog wel mee. Geert Alaphilippe neemt resoluut de kop en loodst ons aan een fiks tempo over Hooglede en Koekelare naar Gistel. Daar moeten we voorrang lenen aan de Johan Museeuw Classic; we zien een peloton juniores als door een wesp gestoken voorbijsnellen, waarbij sommigen de hesp van tussen het gesneden brood laten halen.
Rond 17u30 komen we aan in het lokaal. We hebben er een pittig ritje opzitten. Moe maar voldaan nestelen we ons op het terras en laten ons de versnaperingen welgevallen.
Uw dienaar ziet het wel zitten om er een doublette van te maken en staat dus ook op zondagmorgen aan de start. Deze keer met vier andere metgezellen voor een tochtje van een 50-tal kilometer. Via Leffinge en Nieuwpoort rijden we tot aan Oostduinkerke waar we aan de manège terugdraaien. Opnieuw is de wind een factor om rekening mee te houden, samen met de vele zondagsfietsers die soms heel gevaarlijke manoeuvres uithalen.
Het goede nieuws is dat Flipper Noël zijn eerste volledige rit na zijn tuimelperte uit de losse pols kan schudden. Een volledige fotoreportage vindt u op onze FB-pagina
Op naar volgende woensdag met hopelijk draaglijke temperaturen en iets minder wind!
Het zat er aan te komen: 30° en meer, hoge ozonconcentraties, waarschuwingen allerhande om al te zware inspanningen te vermijden. De alternatieve woensdagrit was de enige optie op de warmste woensdagavond van het jaar. Acht Placora's richting Rattenvallebrug, waar John B. en Geert Pirelli besluiten om toch het volledige parcours te rijden.
Het goede nieuws is dat Flipper Noël zijn rentree maakt na zijn Portugese tuimelpartij. Ook hij trekt de remmen dicht aan de kinderboerderij. We bekijken de drankkaart en kiezen gezamenlijk voor het plaatselijk bier, door Rich omschreven als "Fruits de Mer". Het gerstenat geniet algehele bijval, zodat we nog een tweede bestellen. Ondertussen heeft Rich zijn loungezetel doorgezeten en ziet Noël paarden op een Keltische grafheuvel staan ... We zien onze twee ploegmakkers richting lokaal snellen, in het gezelschap van twee gastrijders. Ons glas is echter nog halfvol en verdient het respect om rustig gesavoureerd te worden. Nog te melden: bij het vertrek zoekt Noël tevergeefs naar zijn zonnebril, terwijl die gewoon op zijn hoofd staat. Om maar te zeggen ...
Het is al voorbij halfacht wanneer we de terugtocht aanvatten. Even is er nog commotie wanneer Rich de discussie aangaat met een pikdorser, maar voor de rest "rien à déclarer". In het lokaal is er nog juist plaats genoeg op het terras en kunnen we genieten van de prachtige zomeravond. De PDF komt er ook nog bij en de gesprekken verplaatsen zich naar de start van de voetbalcompetitie. Remi trakteert nog een keer voor zijn 64ste verjaardag, een Beatles-song waardig.
Wie zin heeft: vrijdagmorgen afspraak om 9u00 voor een verkoelend ritje. Zo niet, zaterdag 13u30.
Naar aanleiding van de Nationale Feestdag wordt besloten om de zaterdagrit 's morgens te rijden. Het reglement zegt immers dat er op wettelijke feestdagen in de ochtend wordt gereden. Uw dienaar probeert zijn metgezellen ervan te overtuigen om er toch een ritje van een 70-tal km van te maken, maar zijn bede zal uiteindelijk niet verhoord worden.
Postman Dan, Leo, Butler Ronny, Wim en uw dienaar staan dus op een bijzonder zonnige 21ste juli-morgen klaar. Gezien de windrichting kiezen we voor de oude Sarah-route, waar eventueel een extra lus kan worden aan gekoppeld. In Varsenaere even verwarring wanneer Postman Dan naar rechts en de rest naar links wil. De democratie haalt het en onder leiding van de jarige (!) Butler Ronny rijden we naar St. Pieters, om dan via het jaagpad de terugweg aan te vatten.
Langs het kanaal wordt er vlot rondgedraaid, met op het einde nog een ultieme versnelling van Wim en de onvermijdelijke Leo. Bij het opdraaien van de Schorre doet Butler Ronny een 'Dumoulintje' door fout te schakelen. Als voorbeeldige ploegmaat houdt uw dienaar de benen stil, de rest maakt zich op voor de spurt.
In het lokaal worden we opgewacht door Noël de Tuimelaar. Hij is volop aan het revalideren van zijn val en mag al zachtjes aan kilometers beginnen te malen. Even later maakt ook Remi zijn entree. Te laat uit bed gerold en dus de start gemist heeft hij dan maar een soloritje gemaakt.
En het is trakteren geblazen: Noël omwille van zijn heroptreden, Butler Ronny naar aanleiding van zijn 71 (!!!) lentes en Remi omdat hij op 22 juli jarig is. We drinken op de gezondheid van de jarigen en op het heil van ons land en citeren dan ook graag het laatste vers van ons volkslied: "Voor drank, voor vrouwen en voor geld!"
Gezien de voorspelde hoge temperaturen zou het best kunnen dat de woensdagrit ingekort wordt tot aan de kinderboerderij. Een mens moet het niet zoeken. Hoe dan ook zal er op algemeen verzoek rustig gereden worden: Noël zou graag inpikken maar wil geen onnodige risico's nemen en ook Remi is vragende partij om het iets kalmer aan te doen. Wat dan ook wordt genoteerd en zal worden toegepast! Wie sneller wil rijden: feel free, maar dan op eigen houtje.
Treedt er een vorm van vermoeidheid op in ons peloton? Weegt de opeenvolging van ritten te zwaar door? Of heeft de jammerlijke nederlaag van onze Duivels tegen de Franse haantjes zo'n diepe sporen nagelaten dat sommigen geen zin meer hebben om te fietsen? Uw dienaar zit met deze existentiële vragen in de maag, want op de Vlaamse Nationale Feestdag (onbetaald, en dat is een schande vindt Jan Peumans) staan er slechts vier Placora's op de afspraak: Renaud, Geert Pirelli, John Beton en schrijver dezes.
Het is dan ook met enige trepidatie dat uw dienaar zich op gang trekt, goed wetende dat met deze drie metgezellen er flink zal worden doorgereden. En zijn vrees wordt bevestigd, hoewel eerlijkheid gebied dat er vlotjes wordt rondgedraaid. Met de wind in de zeilen wijst de snelheidsmeter voortdurend 37 aan. We bereiken zonder incidenten Stuivekenskerke; vanaf nu is het wind op en andere koek.
Aolus blaast ons met kracht 5 tegemoet, en bijwijlen is het skarten. We geven evenwel niet af en blijven er een fiks tempo op na houden. Al een geluk dat het niet meer zo vlug gaat als tijdens de heenreis, want tussen St. Pieterskapelle en Slijpe krijgen we te maken met een onverwachte tegenligger. Een haas stormt recht op ons af! We moeten alles toegooien om de lepelaar te ontwijken.
In Leffinge kruisen we onze collega-Eastenders. Blijkbaar was er een valpartij, hopelijk zonder erg.
Ondanks de beperkte omvang van ons groepje wordt er toch nog een spurtje getrokken langs de Torhoutsesteenweg. Geert Pirelli etaleert zijn grote vorm en bolt Sagangewijs als eerste over de meet.
In het lokaal komt Rich nog langs na een dagje juniores te hebben begeleid tussen Menen en de Kemmel. De match van gisteren en de prestaties in het algemeen worden nog maar eens geanalyseerd en we komen tot een gemeenschappelijk besluit: onze jongens hebben het goed gedaan.
Beste lezer, u zult mij nu voor enkele ritten moeten wissen omwille van een korte trip naar het buitenland. Aan anderen om hun redactionele talenten boven te halen!
Twaalf Placora's staan om 10u00 paraat voor de jaarlijkse bedevaart naar de St. Bernardusabdij om er het lokaal gebrouwen bier en kaas te savoureren. Enkel nieuwkomer Steve ontbreekt; de kwartfinale van de Rode Duivels is hem slecht bekomen. Hij zal naar wat blijkt pas rond de middag opnieuw tot het rijk der levenden behoren.
De PDF is ook present om de koppen te tellen zodat alles in gereedheid kan worden gebracht voor bij onze terugkeer. Er wachten ons immers maatjes en gerookte Noorse zalm!
Het is uitstekend fietsweer. Met een lichte zijwind rijden we via Leffinge en Slijpe richting de IJzer. Even voorbij Slijpe rijdt uw dienaar op een koppige kei, met een lekke voorband tot gevolg. Dankzij de handige handen van Postman Dan kunnen we vlug onze weg vervolgen. Het is waarlijk genieten; we rijden een rustig tempo en hebben alle tijd om de historische match van de dag voordien in al zijn facetten te bespreken.
We arriveren 49 km later rond 11u50 aan herberg In de Vrede. De twaalf apostelen nemen plaats op het zonnige terras, waar zij door middel van enkele parasols bescherming zoeken tegen de middagzon. De kelner begroet ons met een Pax Vobiscum en bezorgt ons fluks 11 blonde West-Vleterens en ééntje van 12° (voor Postman Dan; hij weet wat lekker is!). Tegelijkertijd prijst de naarstige opdiener de lokale specialiteit "Croque Speciale In de Vrede" aan, wat ook op heel wat bijval kan rekenen van de aanwezigen. Alleen uw dienaar houdt halsstarrig vast aan een boterham met hennepot, ook al een niet te versmaden lekkernij.
We genieten van ons middagmaal, vergezeld van het heerlijke gerstenat. Even overwegen we om nog een derde te drinken, maar besluiten wijselijk om dit niet te doen en toch maar een koffietje te bestellen. Geert G. volhardt, hij dan ook de jongste van het gezelschap.
Ook de terugweg leidt ons over pareltjes van landweggetjes. We volgen dan de Lo-vaart aan de kant van het fietspad, om dan via Veurne naar Nieuwpoort te rijden. De hele tijd voeren Pilot Pascal en Renaud het tempo aan en waken zij er over dat iedereen moeiteloos kan volgen. Voorbij Nieuwpoort worden de koptrekkers vervangen en neemt Leo het commando over. De snelheidsmeter maakt onmiddellijk een sprong: langs de vaart zoeven we aan 39 per uur! Rich roept onze nestor tot de orde die aan excuus aanhaalt dat hij niet over een kilometriek beschikt en dus niet kan weten dat het sneller gaat. Zijn kwajongensoogjes verraden echter het tegendeel.
Dit neemt niet weg dat we heel wat voorsprong hebben op het vooropgestelde tijdsschema. Er was afgesproken om rond 16u in Oostende te arriveren, maar om 15u30 zitten we al bij Samir op het terras! Het Scandinavisch visfestival kan beginnen en we laten het ons opnieuw smaken. Butler Ronny en de PDF zorgen voor een bijzonder vlotte bediening; Remi laat ons via zijn Smartphone de mogelijke tegenstanders evalueren.
NapoNoel had ook beloofd aanwezig te zijn; we krijgen echter bericht dat zijn aanwezigheid in Hippo 12 de avond voordien haar sporen heeft nagelaten...
Waarlijk een bijzonder aangename uitstap. Tot woensdag!
Dertien Placora's rijden op een zonnige woensdagavond richting Stuivekenskerke. Nieuw lid Steve Demoor staat te blinken in zijn Placora-outfit en Leo is opnieuw de oude na zijn duikpartij van vorige zaterdag. Even wordt de idee in overweging genomen om een stop in te lassen aan de kinderboerderij, maar de sportieve geesten halen het op bourgondische instelling.
Aolus blijft resideren in het noordoosten, wat inhoudt dat we met zijn hulp richting de IJzer snellen. De koptrekkers houden de snelheidsmeter in de gaten zodat iedereen zonder problemen kan volgen. Hoeft het u te verbazen dat de gesprekken in het peloton over de exploten van onze Rode Duivels?
Tussen Tervate-Brug en Stuivekenskerke trekt Pilot Pascal even aan de bel; Rich roept hem even ter orde waarna de rust terugkeert in de groep. Op de terugweg draaien we netjes rond, waarbij Pilot Pascal nu op voorbeeldige wijze als tuiboot fungeert.
Tussen St. Pieters-Kapelle en Slijpe zijn we genoodzaakt om ons traject aan te passen. Wegenwerken versperren de weg. De oude route biedt soelaas, wat onmiddellijk herinneringen aan Georges oproept. We spurten als vanouds de brug over de autostrade, dan back to the future.
Via het Groen Lint rijden we Dreten en Café den As; immers, Samir is nog steeds met vakantie. Ter plaatse genieten van het frisse gerstenat en sommigen blijven plakken tot na tienen.
Niet vergeten: zaterdag vertrekken we om 10u richting West-Vleteren om Roger een bezoek te brengen. Leo zorgt voor de maatjes bij onze terugkeer in Oostende.
Omdat ze op zaterdagmiddag niet bij machte waren het carbonnen ros van stal te halen, besluiten Danny G. en uw dienaar om er op een bijzondere zondagochtend op uit te trekken. Postman Dan is ook van de partij en er zijn nog twee gastrijders. Bredene is een leuk ploegje rijk dat onder de naam "Polkadots" over de Vlaamse en Europese wegen rijdt. Een van de leden is de schoonzoon van Danny G, bekend in familiale kringen als Uncle T. Ik hoef u niet te vertellen dat de familie-eer hier deels op het spel staat en dat de sfeer aan de kersttafel nu al onder druk staat.
We besluiten hetzelfde parcours als vorige zaterdagmorgen te volgen. In Leffinge hebben we ondertussen Christ opgepikt. Hij moest opnieuw eerst van hot naar haar rijden om zijn materiaal verzameld te krijgen. Die kasseistrook in Ichtegem, daar lusten we wel pap van. De Polkadots dansen van de ene keikop naar de andere, maar dit kan de pret niet derven.
Op de terugweg pikken we aan bij enkele andere groepjes en bereiken zonder problemen de thuishaven. We kiezen voor het terras van de Vlasschaard, aangezien Samir nog altijd op vakantie is. Daar vertelt Postman Dan ons in kleuren en vooral geuren het wedervaren van Leo en Rookie Steve gisteren in Wenduine.
Niet vergeten: volgende zaterdag rijden we naar West-Vleteren. Vertrek om 10u. Bij aankomst proeven we van de nieuwe maatjes, aangeboden door Leo!
Met Aolus ook van de partij (5 à 6 Bft uit het NNO) ligt het voor de hand dat de 7 aanwezige Placora's richting Oostkust trekken. Dat treft want pilot Pascal heeft af te rekenen met bandenpech. We maken r.d.v. omstreeks 14:00 aan het kerkhof van De Haan. Postman Dan heeft het naar gewoonte lastig in de beginkilometers maar een paar bamhartige samaritanen ontfermen zich over hem door hem op sleeptouw te nemen tot aan de RIP plaats. Met z'n achten gaan we het gevecht aan met een niet aflatende Aolus en besluiten de tussenstop niet in Middelburg maar in het witte dorp Lissewege te houden. De kersverse jobstudente schotelt ons ons geliefde gerstenat voor waardoor we onmiddellijk terug op krachten zijn. De terugweg verloopt fluks nu er windvoordeel is maar t.h.v. het kerkhof van Wenduine slaat de pech toe. Pilot Pascal slaat links het fietspad op i.p.v. de rijbaan te nemen, er lagen namelijk geen boeien 😇, om vervolgens hard in de remmen te gaan om alsnog rechts over de rijbaan onze weg te vervolgen. Onze achterop komende nestor Leo en newcommer Steve kunnen niet tijdig anticiperen en zien zich verplicht, om erger te voorkomen, volledig naar rechts te sturen. In eerste instantie is van Leo geen spoor te bekennen. Bij nader inzien zit hij een meter of twee dieper onder het riet in een niet volledig droogstaande beek. Met vereende krachten worden beide pechvogels op het droge geholpen. Gelukkig geen lichaamlijke noch materiële schade. Het vervolg van onze terugweg verloopt voorspoedig en gezien onze lokaalhouder de riem er even heeft afgelegd en het te mooi weer is om ons winterlokaal "Den As" te frequenteren besluiten we good old Armenonville te bezoeken. Lekker in de schaduw, de reuk van bagger moeten we er echter bijnemen, komen we snel terug op krachten.
Het spreekt vanzelf dat de Placora's fan nummer 1 zijn van de Rode Duivels. Dus wordt de zaterdagmiddagrit vervroegd naar zaterdagmorgen. Niets is hen teveel om onze jongens te kunnen aanmoedigen. Dit vergt wel een aantal logistieke verschuivingen of sommigen kunnen door andere verplichtingen niet aanwezig zijn. En toch slagen er zeven onder ons in om stipt om 9u30 op de afspraak te staan.
We promoveren Postman Dan tot gids van de dag. Hij zal ons door de polders leiden richting Ichtegem en Wijnendaele waar hij een verborgen pareltje van een hellende kasseistrook weet liggen. Onderweg pikken we Christ op, die wel heel veel geluk heeft dat we elkaar kruisen.
We rijden aan een gezapig tempo en genieten van het schitterende fietsweer. Op de kasseistrook toont Leo nog eens zijn klasse door alles en iedereen uit het wiel te rijden.
Voor het overige valt er weinig te melden. In de Schorre wordt er nog een sprintje getrokken en dan kunnen we ons neervlijen op Samirs zonneterras. Hoeft het enig betoog dat de confrontatie met Tunesië het onderwerp van conversatie vormt? De pronostieken lopen uiteen van eerder pessimistische gelijke spelen tot uitbundige overwinningen. Uiteindelijk zal blijken dat deze laatsten het gelijk aan hun kant hebben.
Ook de PDF komt langs en Rich besluit om ter plaatste te blijven om samen met Samir de wedstrijd te bekijken. Hij smeert ons ook de oorlogskleuren aan, iedereen is er klaar voor.
Weerman Frank voorspelt voor volgende week zomerse temperaturen. Leo lonkt woensdag naar de kinderboerderij ....
Woensdagavond, u weet dus, waarde lezer, welk parcours er zal gereden worden. We staan met twaalf Placora's aan de start en we hebben er zin in.
De eerste kilometers moeten we tegen de toch wel stevige wind inbeuken, wat ons noopt tot ronddraaien. In den beginne verloopt dit enigszins stroef: per twee aflossen is niet de meest praktische manier. Uw dienaar maakt het gekende draaiende tekentje met de wijsvinger en van dan af gaat het een stuk vlotter.
Eens aan de IJzer kan er op bepaalde stukken van windvoordeel genoten worden, wat de snelheidsmeter fors de hoogte in jaagt. Te fors voor sommigen waardoor er aan de kerk in Stuivekenskerke moet gewacht worden. Remi heeft de eerste KVO-training duidelijk niet goed verteerd; gelukkig zijn er enkele ploegmaats die hem uit de wind zetten.
Ook op de terugweg wordt er een strak tempo aangehouden en bijwijlen moeten de koptrekkers tot de orde worden geroepen. Enig mededogen voor ploegmakkers die een mindere dag hebben is immers eigen aan ons team.
Problemen bij aankomst aan het lokaal: omwille van een verjaardagfeestje is het terras niet beschikbaar en moeten we dus in de gelagzaal hydrateren. Een breekpunt voor sommigen die dan ook andere oorden opzoeken. De liberale vrije gedachte, nog een kenmerk van WTC Placora. We zijn nog met z'n zevenen die genieten van de vlotte bediening, de pizza en het WK-voetbal. Vermeldenswaard is dat Remi zich bij de eerste consumpties beperkt tot Aquarius, Cola Zero en spuitwater! Uiteindelijk is hij voldoende terug op zijn plooi om zich toch aan het gerstenat te wagen.
Niet vergeten: zaterdag vertrek om 9u30 voor een rit tot ca. 12u.
Slechts vier Placora's staan op deze katholieke feestdag om 9u30 in correcte wielertenue aan Bel&Bo. Heel wat afzeggingen of activiteiten op andere locaties zorgen voor deze beperkte delegatie. De weergoden zitten ook niet echt mee: in het westen dreigt een zwarte wolkenmassa. Niet verwonderlijk: de heidense goden zullen het toch niet afleggen van een vrouw met dubieuze reputatie!
Twaalf Placora's staan om 10u00 paraat voor de jaarlijkse bedevaart naar de St. Bernardusabdij om er het lokaal gebrouwen bier en kaas te savoureren. Enkel nieuwkomer Steve ontbreekt; de kwartfinale van de Rode Duivels is hem slecht bekomen. Hij zal naar wat blijkt pas rond de middag opnieuw tot het rijk der levenden behoren.
Dertien Placora's rijden op een zonnige woensdagavond richting Stuivekenskerke. Nieuw lid Steve Demoor staat te blinken in zijn Placora-outfit en Leo is opnieuw de oude na zijn duikpartij van vorige zaterdag. Even wordt de idee in overweging genomen om een stop in te lassen aan de kinderboerderij, maar de sportieve geesten halen het op bourgondische instelling.
😇, om vervolgens hard in de remmen te gaan om alsnog rechts over de rijbaan onze weg te vervolgen. Onze achterop komende nestor Leo en newcommer Steve kunnen niet tijdig anticiperen en zien zich verplicht, om erger te voorkomen, volledig naar rechts te sturen. In eerste instantie is van Leo geen spoor te bekennen. Bij nader inzien zit hij een meter of twee dieper onder het riet in een niet volledig droogstaande beek. Met vereende krachten worden beide pechvogels op het droge geholpen. Gelukkig geen lichaamlijke noch materiële schade. 
