Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
09-08-2018
The Sound of Silence
Zeven, en wanneer we door Leffinge rijden acht, Placora's die de klassieke woensdagrit aanvatten. Een toch wat magere opkomst; zit de aanwezigheid van Aolus er tussen of eist de warmte zijn tol? Hoewel, de temperatuur is best doenbaar en er zit voldoende zuurstof in de lucht. De waarheid gebiedt ook te melden dat Aolus ons goed gezind is. Enkel tijdens de eerste tien kilometer werkt hij tegen, maar eens het spaarbekken in Nieuwpoort opgedraaid kunnen we zijn hand in onze rug voelen.
Gedurende de eerste kwart van de rit wordt er netjes rondgedraaid. John B, Renaud, de twee Geerten en JP Bakker nemen het kopwerk voor hun rekening. Uw dienaar, samen met Rich en Noël, sluit de achterste gelederen. Eens Nieuwpoort gepasseerd neemt John B. het commando over. Net als vorige week iets te enthousiast waardoor Noël eventjes in de problemen komt.
Nu moet u weten dat Noëls fiets eindelijk nagekeken is en dat hij zich nu geluidloos door het peloton beweegt. Het is dan ook even schrikken wanneer wij hem niet meer in ons groepje vinden! Elk voordeel heeft zijn nadeel ...
Op de terugweg blijft de snelheidsmeter hangen rond de 35 en maken we goede voortgang. Er gebeurt niets meldenswaard en dus is het wachten tot de spurt. Het wordt een duel tussen de twee Geerten, dat door één van hen gewonnen wordt!
In het lokaal kunnen we ons op het terras vlijen en zien we onder andere Dr. Cancellara passeren. Bier en pizza doen hun werk terwijl er enkele afspraken worden gemaakt voor de komende ritten. Zaterdag rijden we richting Hondschote (Picon!), woensdag kunnen de liefhebbers de rit in Poperinge rijden en op zaterdag 18 augustus is er de uitstap naar Zeeland.
Voor dit laatste zal er toch gebruik kunnen worden gemaakt van het Pegasusbusje en kan Wim de fietsen in zijn camionette vervoeren. Ronny zorgt voor de mosselenreservatie. Om alles logistiek georganiseerd te krijgen graag respons van iedereen die wil meegaan, waarvoor bij voorbaat dank!.
Praktisch: vertrek om 8u00 aan de Bel&Bo met de auto. Oversteek in Breskens waarna rit van ca. 140 km.
Terwijl onze dienaar is gaan verbroederen op de gay pride in Amsterdam verzamelen 6 echte mannen aan het lokaal voor de zaterdagrit. Postman Dan gaf al van bij de aanvang weinig blijk van enthousiasme en ging , ook al wegens culinaire verplichtingen, al gauw zijn eigen gangetje. Het quintet dat overbleef had er wel zin in en was uiteraard vooral benieuwd naar
het biertje van de maand in de Bolzak. De blonde Troubadour met bittere afdronk ontgoochelde geenszins en een croque monsieur als side -dish wapende ons voldoende om de N /NO richting kust te trotseren.
De over-enthousiaste Pilot Pascal miste in de buurt van Bekegem nog de Dwarsstraat richting Zeeweg Noord en mocht als beloning nog solo een 20 tal km tegen de stevige wind opbeuken.
Het kwartet overblijvers liet zich gewillig op sleeptouw nemen door Leffinge power Geert G. .
In het aanschijn van de Schorre besloot Remi ook nog eens een lusje te maken, volgens mij een trucje om de sprint niet te
hoeven aan te trekken.
Geen nood echter , deze taak nam Leo op verbluffende wijze voor zijn rekening : leeftijd heeft echt geen vat op dit fenomeen.
In het lokaal liet Samir zich opmerken door een meer dan levendige discussie met onze ere-voorzitter. Het zal niemand verbazen dat het iets te maken had met KVO/FCB ...
Tot woensdag
Ciao
Dertien Placora's verzamelen op een avond van een zomer die maar blijft duren. 25°, een lichte bries, ideale omstandigheden. `
Grotendeels onder aanvoering van John B. en Geert Pirelli leggen we het gekende traject af. Een strak tempo wordt aangehouden, soms zelfs iets te strak. De trekkers worden even ter orde geroepen waardoor iedereen zonder probleem zijn plaats in het peloton kan behouden.
Het is lang geleden, er komt nog eens tot een spurt. John B. trekt aan, uw dienaar probeert Leo in stelling te brengen, maar het is Geert Pirelli die met de bloemen gaat lopen.
In het lokaal is het vruchteloos zoeken naar een plaatsje op het terras. Dan maar aan de toog waar we met z'n allen een lange tafel maken. De PDF komt er ook bij, de sfeer zit er goed in.
Dennis wordt officieel tot nieuw lid geïnstalleerd, een aanwinst voor ons ploegje.
Noteer ook in uw agenda: op 15 augustus is er een fietsevent in Poperinge voor zowel MTB als racefiets (www.mtbxl.be). Op 18 augustus gaan we mosselen eten. Wie interesse heeft voor één of beide organisaties, laat van je horen zodat de nodige logistieke maatregelen kunnen worden getroffen.
U hebt er eventjes moeten op wachten, waarde lezer, maar hier dan toch de tussenstand van het lopende seizoen 2018. U merkt het, spannender kunnen we het niet bedenken: met een drievoudige ex aequo op de eerste plaats wordt het uitkijken wie er op 30 september de kampioenstitel toegewezen krijgt. ASO mag hier nog eens een punt aan zuigen!
In de bijlage vindt u het volledige overzicht. Indien u een fout mocht ontdekken, gelieve dit aan uw dienaar te melden. Weet dat dit niet met opzet is gebeurd (hoewel die eerste plaats wel heel aanlokkelijk is 😉)
De fikse wind en onzekere weersomstandigheden ontlokken heel wat WhatsApp-verkeer op zaterdagmorgen. Wie rijdt, wie rijdt niet ...? Uiteindelijk zijner zes Placora's bereid om de strijd met Aolus - terug van weggeweest - aan te gaan. Gezien zijn forse adem richten we de guidon op Westrozebeke voor de Keuneleute, een klassieker die minstens eenmaal per seizoen gereden wordt. Rookie Steve weet evenwel van toeten noch blazen en gaat er van uit de de leute werkelijk voor plezier staat.
Op de heenweg volgen we de traditionele route, dit wil zeggen via de Koekelaarse Poggio, en dan via Werken en Zarren - waar een ros voetbalveld te bewonderen valt - naar het Westrozebeekse doel. We draaien netjes rond, niemand echt in de problemen hoewel Rich zich al beter heeft gevoeld. Eens voorbij Werken zitten we volop in de heuvelzone en maken we kennis met Geert Alaphilippe.
Wanneer we goed en wel onder de kerktoren van Westrozebeke staan moeten we vaststellen dat onze vaste waterplaats gesloten is. Dan maar schuin over de deur waar de waard niet van de rapste blijkt te zijn. Rookie Steve moet even bekomen van de Keune-ervaring en vraagt zich af waar de leute zit... Wanneer we op onze positieven zijn kunnen we de terugweg aanvatten, in de overtuiging dat de wind ons naar huis zal blazen.
Edoch, wanneer we aan de diepvriesfabriek komen zijn we verplicht om van de gekende route af te wijken. Het is dan een beetje op goed geluk af rijden, maar al bij al valt het nog wel mee. Geert Alaphilippe neemt resoluut de kop en loodst ons aan een fiks tempo over Hooglede en Koekelare naar Gistel. Daar moeten we voorrang lenen aan de Johan Museeuw Classic; we zien een peloton juniores als door een wesp gestoken voorbijsnellen, waarbij sommigen de hesp van tussen het gesneden brood laten halen.
Rond 17u30 komen we aan in het lokaal. We hebben er een pittig ritje opzitten. Moe maar voldaan nestelen we ons op het terras en laten ons de versnaperingen welgevallen.
Uw dienaar ziet het wel zitten om er een doublette van te maken en staat dus ook op zondagmorgen aan de start. Deze keer met vier andere metgezellen voor een tochtje van een 50-tal kilometer. Via Leffinge en Nieuwpoort rijden we tot aan Oostduinkerke waar we aan de manège terugdraaien. Opnieuw is de wind een factor om rekening mee te houden, samen met de vele zondagsfietsers die soms heel gevaarlijke manoeuvres uithalen.
Het goede nieuws is dat Flipper Noël zijn eerste volledige rit na zijn tuimelperte uit de losse pols kan schudden. Een volledige fotoreportage vindt u op onze FB-pagina
Op naar volgende woensdag met hopelijk draaglijke temperaturen en iets minder wind!
Het zat er aan te komen: 30° en meer, hoge ozonconcentraties, waarschuwingen allerhande om al te zware inspanningen te vermijden. De alternatieve woensdagrit was de enige optie op de warmste woensdagavond van het jaar. Acht Placora's richting Rattenvallebrug, waar John B. en Geert Pirelli besluiten om toch het volledige parcours te rijden.
Het goede nieuws is dat Flipper Noël zijn rentree maakt na zijn Portugese tuimelpartij. Ook hij trekt de remmen dicht aan de kinderboerderij. We bekijken de drankkaart en kiezen gezamenlijk voor het plaatselijk bier, door Rich omschreven als "Fruits de Mer". Het gerstenat geniet algehele bijval, zodat we nog een tweede bestellen. Ondertussen heeft Rich zijn loungezetel doorgezeten en ziet Noël paarden op een Keltische grafheuvel staan ... We zien onze twee ploegmakkers richting lokaal snellen, in het gezelschap van twee gastrijders. Ons glas is echter nog halfvol en verdient het respect om rustig gesavoureerd te worden. Nog te melden: bij het vertrek zoekt Noël tevergeefs naar zijn zonnebril, terwijl die gewoon op zijn hoofd staat. Om maar te zeggen ...
Het is al voorbij halfacht wanneer we de terugtocht aanvatten. Even is er nog commotie wanneer Rich de discussie aangaat met een pikdorser, maar voor de rest "rien à déclarer". In het lokaal is er nog juist plaats genoeg op het terras en kunnen we genieten van de prachtige zomeravond. De PDF komt er ook nog bij en de gesprekken verplaatsen zich naar de start van de voetbalcompetitie. Remi trakteert nog een keer voor zijn 64ste verjaardag, een Beatles-song waardig.
Wie zin heeft: vrijdagmorgen afspraak om 9u00 voor een verkoelend ritje. Zo niet, zaterdag 13u30.
Naar aanleiding van de Nationale Feestdag wordt besloten om de zaterdagrit 's morgens te rijden. Het reglement zegt immers dat er op wettelijke feestdagen in de ochtend wordt gereden. Uw dienaar probeert zijn metgezellen ervan te overtuigen om er toch een ritje van een 70-tal km van te maken, maar zijn bede zal uiteindelijk niet verhoord worden.
Postman Dan, Leo, Butler Ronny, Wim en uw dienaar staan dus op een bijzonder zonnige 21ste juli-morgen klaar. Gezien de windrichting kiezen we voor de oude Sarah-route, waar eventueel een extra lus kan worden aan gekoppeld. In Varsenaere even verwarring wanneer Postman Dan naar rechts en de rest naar links wil. De democratie haalt het en onder leiding van de jarige (!) Butler Ronny rijden we naar St. Pieters, om dan via het jaagpad de terugweg aan te vatten.
Langs het kanaal wordt er vlot rondgedraaid, met op het einde nog een ultieme versnelling van Wim en de onvermijdelijke Leo. Bij het opdraaien van de Schorre doet Butler Ronny een 'Dumoulintje' door fout te schakelen. Als voorbeeldige ploegmaat houdt uw dienaar de benen stil, de rest maakt zich op voor de spurt.
In het lokaal worden we opgewacht door Noël de Tuimelaar. Hij is volop aan het revalideren van zijn val en mag al zachtjes aan kilometers beginnen te malen. Even later maakt ook Remi zijn entree. Te laat uit bed gerold en dus de start gemist heeft hij dan maar een soloritje gemaakt.
En het is trakteren geblazen: Noël omwille van zijn heroptreden, Butler Ronny naar aanleiding van zijn 71 (!!!) lentes en Remi omdat hij op 22 juli jarig is. We drinken op de gezondheid van de jarigen en op het heil van ons land en citeren dan ook graag het laatste vers van ons volkslied: "Voor drank, voor vrouwen en voor geld!"
Gezien de voorspelde hoge temperaturen zou het best kunnen dat de woensdagrit ingekort wordt tot aan de kinderboerderij. Een mens moet het niet zoeken. Hoe dan ook zal er op algemeen verzoek rustig gereden worden: Noël zou graag inpikken maar wil geen onnodige risico's nemen en ook Remi is vragende partij om het iets kalmer aan te doen. Wat dan ook wordt genoteerd en zal worden toegepast! Wie sneller wil rijden: feel free, maar dan op eigen houtje.
Treedt er een vorm van vermoeidheid op in ons peloton? Weegt de opeenvolging van ritten te zwaar door? Of heeft de jammerlijke nederlaag van onze Duivels tegen de Franse haantjes zo'n diepe sporen nagelaten dat sommigen geen zin meer hebben om te fietsen? Uw dienaar zit met deze existentiële vragen in de maag, want op de Vlaamse Nationale Feestdag (onbetaald, en dat is een schande vindt Jan Peumans) staan er slechts vier Placora's op de afspraak: Renaud, Geert Pirelli, John Beton en schrijver dezes.
Het is dan ook met enige trepidatie dat uw dienaar zich op gang trekt, goed wetende dat met deze drie metgezellen er flink zal worden doorgereden. En zijn vrees wordt bevestigd, hoewel eerlijkheid gebied dat er vlotjes wordt rondgedraaid. Met de wind in de zeilen wijst de snelheidsmeter voortdurend 37 aan. We bereiken zonder incidenten Stuivekenskerke; vanaf nu is het wind op en andere koek.
Aolus blaast ons met kracht 5 tegemoet, en bijwijlen is het skarten. We geven evenwel niet af en blijven er een fiks tempo op na houden. Al een geluk dat het niet meer zo vlug gaat als tijdens de heenreis, want tussen St. Pieterskapelle en Slijpe krijgen we te maken met een onverwachte tegenligger. Een haas stormt recht op ons af! We moeten alles toegooien om de lepelaar te ontwijken.
In Leffinge kruisen we onze collega-Eastenders. Blijkbaar was er een valpartij, hopelijk zonder erg.
Ondanks de beperkte omvang van ons groepje wordt er toch nog een spurtje getrokken langs de Torhoutsesteenweg. Geert Pirelli etaleert zijn grote vorm en bolt Sagangewijs als eerste over de meet.
In het lokaal komt Rich nog langs na een dagje juniores te hebben begeleid tussen Menen en de Kemmel. De match van gisteren en de prestaties in het algemeen worden nog maar eens geanalyseerd en we komen tot een gemeenschappelijk besluit: onze jongens hebben het goed gedaan.
Beste lezer, u zult mij nu voor enkele ritten moeten wissen omwille van een korte trip naar het buitenland. Aan anderen om hun redactionele talenten boven te halen!
Twaalf Placora's staan om 10u00 paraat voor de jaarlijkse bedevaart naar de St. Bernardusabdij om er het lokaal gebrouwen bier en kaas te savoureren. Enkel nieuwkomer Steve ontbreekt; de kwartfinale van de Rode Duivels is hem slecht bekomen. Hij zal naar wat blijkt pas rond de middag opnieuw tot het rijk der levenden behoren.
De PDF is ook present om de koppen te tellen zodat alles in gereedheid kan worden gebracht voor bij onze terugkeer. Er wachten ons immers maatjes en gerookte Noorse zalm!
Het is uitstekend fietsweer. Met een lichte zijwind rijden we via Leffinge en Slijpe richting de IJzer. Even voorbij Slijpe rijdt uw dienaar op een koppige kei, met een lekke voorband tot gevolg. Dankzij de handige handen van Postman Dan kunnen we vlug onze weg vervolgen. Het is waarlijk genieten; we rijden een rustig tempo en hebben alle tijd om de historische match van de dag voordien in al zijn facetten te bespreken.
We arriveren 49 km later rond 11u50 aan herberg In de Vrede. De twaalf apostelen nemen plaats op het zonnige terras, waar zij door middel van enkele parasols bescherming zoeken tegen de middagzon. De kelner begroet ons met een Pax Vobiscum en bezorgt ons fluks 11 blonde West-Vleterens en ééntje van 12° (voor Postman Dan; hij weet wat lekker is!). Tegelijkertijd prijst de naarstige opdiener de lokale specialiteit "Croque Speciale In de Vrede" aan, wat ook op heel wat bijval kan rekenen van de aanwezigen. Alleen uw dienaar houdt halsstarrig vast aan een boterham met hennepot, ook al een niet te versmaden lekkernij.
We genieten van ons middagmaal, vergezeld van het heerlijke gerstenat. Even overwegen we om nog een derde te drinken, maar besluiten wijselijk om dit niet te doen en toch maar een koffietje te bestellen. Geert G. volhardt, hij dan ook de jongste van het gezelschap.
Ook de terugweg leidt ons over pareltjes van landweggetjes. We volgen dan de Lo-vaart aan de kant van het fietspad, om dan via Veurne naar Nieuwpoort te rijden. De hele tijd voeren Pilot Pascal en Renaud het tempo aan en waken zij er over dat iedereen moeiteloos kan volgen. Voorbij Nieuwpoort worden de koptrekkers vervangen en neemt Leo het commando over. De snelheidsmeter maakt onmiddellijk een sprong: langs de vaart zoeven we aan 39 per uur! Rich roept onze nestor tot de orde die aan excuus aanhaalt dat hij niet over een kilometriek beschikt en dus niet kan weten dat het sneller gaat. Zijn kwajongensoogjes verraden echter het tegendeel.
Dit neemt niet weg dat we heel wat voorsprong hebben op het vooropgestelde tijdsschema. Er was afgesproken om rond 16u in Oostende te arriveren, maar om 15u30 zitten we al bij Samir op het terras! Het Scandinavisch visfestival kan beginnen en we laten het ons opnieuw smaken. Butler Ronny en de PDF zorgen voor een bijzonder vlotte bediening; Remi laat ons via zijn Smartphone de mogelijke tegenstanders evalueren.
NapoNoel had ook beloofd aanwezig te zijn; we krijgen echter bericht dat zijn aanwezigheid in Hippo 12 de avond voordien haar sporen heeft nagelaten...
Waarlijk een bijzonder aangename uitstap. Tot woensdag!
Dertien Placora's rijden op een zonnige woensdagavond richting Stuivekenskerke. Nieuw lid Steve Demoor staat te blinken in zijn Placora-outfit en Leo is opnieuw de oude na zijn duikpartij van vorige zaterdag. Even wordt de idee in overweging genomen om een stop in te lassen aan de kinderboerderij, maar de sportieve geesten halen het op bourgondische instelling.
Aolus blijft resideren in het noordoosten, wat inhoudt dat we met zijn hulp richting de IJzer snellen. De koptrekkers houden de snelheidsmeter in de gaten zodat iedereen zonder problemen kan volgen. Hoeft het u te verbazen dat de gesprekken in het peloton over de exploten van onze Rode Duivels?
Tussen Tervate-Brug en Stuivekenskerke trekt Pilot Pascal even aan de bel; Rich roept hem even ter orde waarna de rust terugkeert in de groep. Op de terugweg draaien we netjes rond, waarbij Pilot Pascal nu op voorbeeldige wijze als tuiboot fungeert.
Tussen St. Pieters-Kapelle en Slijpe zijn we genoodzaakt om ons traject aan te passen. Wegenwerken versperren de weg. De oude route biedt soelaas, wat onmiddellijk herinneringen aan Georges oproept. We spurten als vanouds de brug over de autostrade, dan back to the future.
Via het Groen Lint rijden we Dreten en Café den As; immers, Samir is nog steeds met vakantie. Ter plaatse genieten van het frisse gerstenat en sommigen blijven plakken tot na tienen.
Niet vergeten: zaterdag vertrekken we om 10u richting West-Vleteren om Roger een bezoek te brengen. Leo zorgt voor de maatjes bij onze terugkeer in Oostende.
Omdat ze op zaterdagmiddag niet bij machte waren het carbonnen ros van stal te halen, besluiten Danny G. en uw dienaar om er op een bijzondere zondagochtend op uit te trekken. Postman Dan is ook van de partij en er zijn nog twee gastrijders. Bredene is een leuk ploegje rijk dat onder de naam "Polkadots" over de Vlaamse en Europese wegen rijdt. Een van de leden is de schoonzoon van Danny G, bekend in familiale kringen als Uncle T. Ik hoef u niet te vertellen dat de familie-eer hier deels op het spel staat en dat de sfeer aan de kersttafel nu al onder druk staat.
We besluiten hetzelfde parcours als vorige zaterdagmorgen te volgen. In Leffinge hebben we ondertussen Christ opgepikt. Hij moest opnieuw eerst van hot naar haar rijden om zijn materiaal verzameld te krijgen. Die kasseistrook in Ichtegem, daar lusten we wel pap van. De Polkadots dansen van de ene keikop naar de andere, maar dit kan de pret niet derven.
Op de terugweg pikken we aan bij enkele andere groepjes en bereiken zonder problemen de thuishaven. We kiezen voor het terras van de Vlasschaard, aangezien Samir nog altijd op vakantie is. Daar vertelt Postman Dan ons in kleuren en vooral geuren het wedervaren van Leo en Rookie Steve gisteren in Wenduine.
Niet vergeten: volgende zaterdag rijden we naar West-Vleteren. Vertrek om 10u. Bij aankomst proeven we van de nieuwe maatjes, aangeboden door Leo!
Met Aolus ook van de partij (5 à 6 Bft uit het NNO) ligt het voor de hand dat de 7 aanwezige Placora's richting Oostkust trekken. Dat treft want pilot Pascal heeft af te rekenen met bandenpech. We maken r.d.v. omstreeks 14:00 aan het kerkhof van De Haan. Postman Dan heeft het naar gewoonte lastig in de beginkilometers maar een paar bamhartige samaritanen ontfermen zich over hem door hem op sleeptouw te nemen tot aan de RIP plaats. Met z'n achten gaan we het gevecht aan met een niet aflatende Aolus en besluiten de tussenstop niet in Middelburg maar in het witte dorp Lissewege te houden. De kersverse jobstudente schotelt ons ons geliefde gerstenat voor waardoor we onmiddellijk terug op krachten zijn. De terugweg verloopt fluks nu er windvoordeel is maar t.h.v. het kerkhof van Wenduine slaat de pech toe. Pilot Pascal slaat links het fietspad op i.p.v. de rijbaan te nemen, er lagen namelijk geen boeien 😇, om vervolgens hard in de remmen te gaan om alsnog rechts over de rijbaan onze weg te vervolgen. Onze achterop komende nestor Leo en newcommer Steve kunnen niet tijdig anticiperen en zien zich verplicht, om erger te voorkomen, volledig naar rechts te sturen. In eerste instantie is van Leo geen spoor te bekennen. Bij nader inzien zit hij een meter of twee dieper onder het riet in een niet volledig droogstaande beek. Met vereende krachten worden beide pechvogels op het droge geholpen. Gelukkig geen lichaamlijke noch materiële schade. Het vervolg van onze terugweg verloopt voorspoedig en gezien onze lokaalhouder de riem er even heeft afgelegd en het te mooi weer is om ons winterlokaal "Den As" te frequenteren besluiten we good old Armenonville te bezoeken. Lekker in de schaduw, de reuk van bagger moeten we er echter bijnemen, komen we snel terug op krachten.
Het spreekt vanzelf dat de Placora's fan nummer 1 zijn van de Rode Duivels. Dus wordt de zaterdagmiddagrit vervroegd naar zaterdagmorgen. Niets is hen teveel om onze jongens te kunnen aanmoedigen. Dit vergt wel een aantal logistieke verschuivingen of sommigen kunnen door andere verplichtingen niet aanwezig zijn. En toch slagen er zeven onder ons in om stipt om 9u30 op de afspraak te staan.
We promoveren Postman Dan tot gids van de dag. Hij zal ons door de polders leiden richting Ichtegem en Wijnendaele waar hij een verborgen pareltje van een hellende kasseistrook weet liggen. Onderweg pikken we Christ op, die wel heel veel geluk heeft dat we elkaar kruisen.
We rijden aan een gezapig tempo en genieten van het schitterende fietsweer. Op de kasseistrook toont Leo nog eens zijn klasse door alles en iedereen uit het wiel te rijden.
Voor het overige valt er weinig te melden. In de Schorre wordt er nog een sprintje getrokken en dan kunnen we ons neervlijen op Samirs zonneterras. Hoeft het enig betoog dat de confrontatie met Tunesië het onderwerp van conversatie vormt? De pronostieken lopen uiteen van eerder pessimistische gelijke spelen tot uitbundige overwinningen. Uiteindelijk zal blijken dat deze laatsten het gelijk aan hun kant hebben.
Ook de PDF komt langs en Rich besluit om ter plaatste te blijven om samen met Samir de wedstrijd te bekijken. Hij smeert ons ook de oorlogskleuren aan, iedereen is er klaar voor.
Weerman Frank voorspelt voor volgende week zomerse temperaturen. Leo lonkt woensdag naar de kinderboerderij ....
Woensdagavond, u weet dus, waarde lezer, welk parcours er zal gereden worden. We staan met twaalf Placora's aan de start en we hebben er zin in.
De eerste kilometers moeten we tegen de toch wel stevige wind inbeuken, wat ons noopt tot ronddraaien. In den beginne verloopt dit enigszins stroef: per twee aflossen is niet de meest praktische manier. Uw dienaar maakt het gekende draaiende tekentje met de wijsvinger en van dan af gaat het een stuk vlotter.
Eens aan de IJzer kan er op bepaalde stukken van windvoordeel genoten worden, wat de snelheidsmeter fors de hoogte in jaagt. Te fors voor sommigen waardoor er aan de kerk in Stuivekenskerke moet gewacht worden. Remi heeft de eerste KVO-training duidelijk niet goed verteerd; gelukkig zijn er enkele ploegmaats die hem uit de wind zetten.
Ook op de terugweg wordt er een strak tempo aangehouden en bijwijlen moeten de koptrekkers tot de orde worden geroepen. Enig mededogen voor ploegmakkers die een mindere dag hebben is immers eigen aan ons team.
Problemen bij aankomst aan het lokaal: omwille van een verjaardagfeestje is het terras niet beschikbaar en moeten we dus in de gelagzaal hydrateren. Een breekpunt voor sommigen die dan ook andere oorden opzoeken. De liberale vrije gedachte, nog een kenmerk van WTC Placora. We zijn nog met z'n zevenen die genieten van de vlotte bediening, de pizza en het WK-voetbal. Vermeldenswaard is dat Remi zich bij de eerste consumpties beperkt tot Aquarius, Cola Zero en spuitwater! Uiteindelijk is hij voldoende terug op zijn plooi om zich toch aan het gerstenat te wagen.
Niet vergeten: zaterdag vertrek om 9u30 voor een rit tot ca. 12u.
Welaan, geachte lezer, dit is geen spelfout. Voor zij die het niet mochten weten, Oeren is een lieflijk gehucht van de bloeiende gemeente Alveringhem, geboorteplaats van de nestor onzer club, Leo!
Wanneer het om halftwee verzamelen geblazen is, staan we met z'n zessen paraat om de strijd tegen Aolus aan te gaan. Leo, Rich, Renaud, Postman Dan, JP Bakker en uw dienaar richten hun voorwiel richting zuidwesten. Oeren is de bestemming, maar om toch voldoende kilometers te malen besluiten we om langs de IJzer over de Fintele te rijden.
Aolus werkt niet echt mee maar ook niet tegen, hoe vreemd dit ook moge klinken. Bovendien draaien we netjes rond waardoor we vlot vooruit gaan. We hebben al 55 kilometer op de teller staan wanneer we via de voordeur café De Leute betreden. De waardin verwelkomt ons op vriendelijke wijze, voor Renaud een totaal nieuwe ervaring. Vorig jaar werd hij immers door dezelfde ka de deur gewezen omdat hij zich niet aan de huisregels had gehouden.
We vinden vlot plaats op het terras, zodat we ook de fietsen in de gaten kunnen houden. Na een korte studie van de kaart besluiten we om een De Bie Vélo te testen, een blond - amber bier dat in de bidon van de Etixx - Quick Step renners zit. Vaststelling: het ene lot is het andere niet. De tweede (een mens kan niet op één baan staan) smaakt immers helemaal anders dan de eerste, een bewijs van ambachtelijk brouwen.
Op de terugweg gaat alles een stuk vlotter, niet in het minst omdat Aolus ons nu vooruit blaast. Het Vélo-bier speelt Postman Dan parten door in zijn benen te kruipen. Onze materiaalman besluit dan maar om in Wulpen de vaart te volgen en op eigen tempo lokaalwaarts te rijden.
De overige vijf vervolgen hun weg en steken nu nog een tandje bij. Tussen Nieuwpoort en Leffinge schommelt de snelheidswijzer tussen de 35 en 40 per uur. Om halfzes zitten we al op het terras, waar de PDF ons verslag uitbrengt van koers en voetbal.
Later op de avond krijgt uw dienaar dan nog het bericht van Rookie Alain. Onze neofiet stond om twee uur aan de Bel & Bo ... Voor wie hem niet mocht kennen, dit is niet de eerste keer dat hij het slachtoffer is van vergetelheid en verwarring en waarschijnlijk ook niet de laatste
Afspraak woensdag om 18u en niet vergeten zaterdag 23 juni om 9u30.
Welaan, geachte lezer, dit is geen spelfout. Voor zij die het niet mochten weten, Oeren is een lieflijk gehucht van de bloeiende gemeente Alveringhem, geboorteplaats van de nestor onzer club, Leo!
Wanneer het om halftwee verzamelen geblazen is, staan we met z'n zessen paraat om de strijd tegen Aolus aan te gaan. Leo, Rich, Renaud, Postman Dan, JP Bakker en uw dienaar richten hun voorwiel richting zuidwesten. Oeren is de bestemming, maar om toch voldoende kilometers te malen besluiten we om langs de IJzer over de Fintele te rijden.
Aolus werkt niet echt mee maar ook niet tegen, hoe vreemd dit ook moge klinken. Bovendien draaien we netjes rond waardoor we vlot vooruit gaan. We hebben al 55 kilometer op de teller staan wanneer we via de voordeur café De Leute betreden. De waardin verwelkomt ons op vriendelijke wijze, voor Renaud een totaal nieuwe ervaring. Vorig jaar werd hij immers door dezelfde ka de deur gewezen omdat hij zich niet aan de huisregels had gehouden.
We vinden vlot plaats op het terras, zodat we ook de fietsen in de gaten kunnen houden. Na een korte studie van de kaart besluiten we om een De Bie Vélo te testen, een blond - amber bier dat in de bidon van de Etixx - Quick Step renners zit. Vaststelling: het ene lot is het andere niet. De tweede (een mens kan niet op één baan staan) smaakt immers helemaal anders dan de eerste, een bewijs van ambachtelijk brouwen.
Op de terugweg gaat alles een stuk vlotter, niet in het minst omdat Aolus ons nu vooruit blaast. Het Vélo-bier speelt Postman Dan parten door in zijn benen te kruipen. Onze materiaalman besluit dan maar om in Wulpen de vaart te volgen en op eigen tempo lokaalwaarts te rijden.
De overige vijf vervolgen hun weg en steken nu nog een tandje bij. Tussen Nieuwpoort en Leffinge schommelt de snelheidswijzer tussen de 35 en 40 per uur. Om halfzes zitten we al op het terras, waar de PDF ons verslag uitbrengt van koers en voetbal.
Later op de avond krijgt uw dienaar dan nog het bericht van Rookie Alain. Onze neofiet stond om twee uur aan de Bel & Bo ... Voor wie hem niet mocht kennen, dit is niet de eerste keer dat hij het slachtoffer is van vergetelheid en verwarring en waarschijnlijk ook niet de laatste
Afspraak woensdag om 18u en niet vergeten zaterdag 23 juni om 9u30.
Negen Placora's en gastrijder Dennis laten zich door de mooie voorjaarszon naar buiten lokken voor de woensdagrit. Aolus heeft zijn adem zo goed als uitgeblazen, ideaal weer voor een pittige fietstocht.
Net als vorige zaterdag wordt de kop in duo getrokken; blijkbaar is er een nieuwe trend ingezet. De kilometerteller schommelt tussen de 32 en 34 per uur wat dus betekent dat we na een uur rijden de kerk van Schore passeren met 33 km op de teller.
Veel valt er niet te melden, tenzij het voorbijsteken van een peloton jolige dames onder leiding van de zus van de vice-president en kandidaat burgemeester of een rode auto met blinkende velgen die er zaak van maakt om ons van de weg te rijden.
Even voor Schore krijgen we 'course barée'. Een tractor - alweer! - draait voor ons de weg op. Voorbijsteken is geen optie vanwege te gevaarlijk en dus blijven we aan zo'n 32 per uur achter het landbouwwerktuig hangen. Wie dacht dat het obstakel in St. Pieters Kapelle de andere kant zou opdraaien is er aan voor de moeite. De landbewerker blijft voor ons uit rijden zodat we besluiten om zelf rechtsaf te slaan en het oude parcours te volgen.
Nostalgie overvalt ons met herinneringen aan historische spurten over de autostradebrug en de manoeuvres van wijlen Georges om toch maar in een goede positie te zitten. Hoe vlug vliegt de tijd, want Geert G. was nog geen lid toen we deze route volgden.
Aan Leffinge brug moeten we even wachten want Rich heeft af te reken met een platte voorband. Rookie Alain maakt van de gelegenheid gebruik om de beplanting van water te voorzien. Ondertussen vliegen de Eastenders ons voorbij, zij het prostaatbewijs: nu een groep, dan nog een drietal en uiteindelijk Dr. Cancelara in het gezelschap van Steve Stamper.
Iedereen zit nog fris; op de Torhoutsesteenweg wordt er nog eens gespurt zoals vanouds. Geert Pirelli toont zich de snelste, maar moet in het lokaal toch enkele minuten bekomen van de inspanning.
De jarige JP Bakker viert zijn 55 lentes met een traktatie van stoofvlees met frieten. U begrijpt dat de ambiance er in zit, zeker als Tone Allary (!) en even later ook Noël en Christ hun opwachting maken.
Voorwaar, een ritje om in te kaderen.
Nog dit: op 23 juni wordt er 's morgens gereden, zodat we 's middags onze Rode Duivels kunnen aanmoedigen. Volledig in de geest van de dag zullen we de rit zoveel mogelijk langs kanalen rijden. Het Panamakanaal ligt misschien wel iets te veraf ...
Zeven Placora's en twee gastrijders aan de start. Heel wat afwezigen, dus; blijkt dat een deel van ons peloton op eigen houtje de Serge Baguet Classic is gaan rijden. Volgend jaar misschien aan iedereen meedelen zodat er ploeguitstap kan worden georganiseerd ...? Hoe dan ook: Aolus blaast van uit het noordoosten en we besluiten na wijs beraad om nogmaals een poging te ondernemen om het ondertussen befaamde terras in Hoeke (zie verslag van enkele weken geleden) op te zoeken. De temperatuur is, in tegenstelling tot het binnenland, ondermaats: mouwstukken en windstopper zijn geen overbodige luxe.
Op de heenreis volgen we het kanaal en we houden er de vaart in. Er wordt netjes afgelost (per twee!) zodat de snelheidsmeter nooit onder de 30 zakt. Eens in het Damse achterland start dan de zoektocht naar de weg naar Hoeke. Het eenvoudigste ware natuurlijk om aan de Blinker en de Stinker linksaf te slaan en dan via de Damse Vaart naar het einddoel te rijden. Maar zo zijn we niet!
Onder leiding van Rich gaan we op zoek naar een afslag die ons linea recta naar het terras moet leiden. Na lang zoeken en overleg lijken we dan uiteindelijk de goede route gevonden te hebben. Dan slaat het noodlot toe in de vorm van een snake bite in de achterband van uw dienaar. Op 2 km van het vermaledijde terras! Gelukkig zijn er veel helpende handen en kunnen we vlug onze weg voort zetten.
Een schuimige Averbode is de beloning van ons zoek- en trapwerk. Een blik op de kilometerteller leert ons dat we er ondertussen al 59 km hebben opzitten, wat ons doet besluiten om de kortste terugweg te nemen. Die loopt over Dudzele en De Haan. Met de wind meestal in het voordeel gaat het goed vooruit. Neofiet Steve Demoor neemt langs de Voorhavenlaan het kopwerk over en trekt eventjes aan de bel. 37 per uur is wel iets te veel van het goede, zeker met andere weggebruikers op het fietspad. Een belsignaal zet orde op zaken.
Aan een rood licht krijgen de twee Geerten het dan aan de stok met enkele boze toeristen en volgt er een korte altercatie. De verzuring blijkt overal aanwezig ...
Het is al bijna zes uur wanneer we het lokaal na 99,6 km bereiken. Ria heeft een plaatsje op het terras voorbehouden en de rest kunt u al raden. Neofiet Steve komt even later binnen: hij heeft nog een blokje om gereden om toch maar 100 km op zijn kilometerteller te krijgen!
Een tiental Placora's met opnieuw een gastrijder op de afspraak voor de klassieke woensdagavondrit. Aolus is ook van de partij en blaast dan nog van uit de verkeerde hoek.
In de eerste rithelft duwt hij ons richting Stuivekenskerke dat we binnen de kortste keren bereiken met een gemiddelde snelheid van 34+. Dit is niet genoeg voor John Beton, want hij schiet er ergens tussen de Rattevalle en de Spuikom als een pijl vandoor. We laten hem rustig gedijen en blijven rustig - sic - doorrijden. De tweede rithelft is immers wind op, en we zijn benieuwd of den John zijn liedje tot de eindmeet zal kunnen uitzingen.
Bij het opdraaien van de baan naar Schore is de echapée du jour verworden tot een klein zwart stipje. De Placora-trein komt echter onder stoom: Wim, Geert P, Renaud, JP Bakker, Danny G, en uw dienaar beginnen in ware ploegentijdritstijl rond te draaien. Ondertussen bekommert Rich zich over Johnny Limburg voor wie het soms iets te pittig gaat.
Aan Schore is het stipje opnieuw een omvangrijke figuur geworden. De vraag hoe sterk de eenzame fietser wel is wordt bij deze beantwoord. Maar dan doet er zich een incident voor dat roet in het eten van de verhaalschrijver gooit. Een tractor met aanhangwagen steekt ons voorbij en Wim en Geert P gaan er in de slipstream achteraan, met als gevolg dat de hele organisatie op zijn gat valt.
Aangekomen in het lokaal is het niet uw dienaar, maar wel Renaud die de twee op het gevaar en de onzin van hun onderneming wijst. Want eens John ingehaald wordt er niet gewacht op de rest van de groep; het drietal rijdt doodgemoederd verder en bekommert zich niet over wat er zich in de achtergrond afspeelt.
Johnny ziet sterretjes bij klaarlichte dag waardoor we het tempo laten zakken. En zo hoort het ook.
In het lokaal tonen twee van de drie zich vol berouw over hun daden. Na de preek van Renaud beloven ze op hun communiezieltje dat ze het nooit meer zullen doen. Dit wordt genoteerd, niet zonder de opmerking dat spijt altijd te laat komt. Maar goed, de pizza's worden geserveerd, er is plaats op het terras en om kwart voor negen verplaatst de harde kern zich naar binnen om de Rode Duivels aan te moedigen. We noteren ook dat Rich en uw dienaar het lokaal mogen sluiten wanneer zij na het laatste fluitsignaal huiswaarts keren.
Nog een belangrijke dienstmededeling: gezien de WK-confrontatie van onze Duivels op 13 juni wordt de Paters- en Maatjesrit verplaatst naar zaterdag 7juli. Op 21 juli is er dan de dagtrip naar Bergues.
Twaalf Placora's staan om 10u00 paraat voor de jaarlijkse bedevaart naar de St. Bernardusabdij om er het lokaal gebrouwen bier en kaas te savoureren. Enkel nieuwkomer Steve ontbreekt; de kwartfinale van de Rode Duivels is hem slecht bekomen. Hij zal naar wat blijkt pas rond de middag opnieuw tot het rijk der levenden behoren.
Dertien Placora's rijden op een zonnige woensdagavond richting Stuivekenskerke. Nieuw lid Steve Demoor staat te blinken in zijn Placora-outfit en Leo is opnieuw de oude na zijn duikpartij van vorige zaterdag. Even wordt de idee in overweging genomen om een stop in te lassen aan de kinderboerderij, maar de sportieve geesten halen het op bourgondische instelling.
😇, om vervolgens hard in de remmen te gaan om alsnog rechts over de rijbaan onze weg te vervolgen. Onze achterop komende nestor Leo en newcommer Steve kunnen niet tijdig anticiperen en zien zich verplicht, om erger te voorkomen, volledig naar rechts te sturen. In eerste instantie is van Leo geen spoor te bekennen. Bij nader inzien zit hij een meter of twee dieper onder het riet in een niet volledig droogstaande beek. Met vereende krachten worden beide pechvogels op het droge geholpen. Gelukkig geen lichaamlijke noch materiële schade. 
Zeven Placora's en twee gastrijders aan de start. Heel wat afwezigen, dus; blijkt dat een deel van ons peloton op eigen houtje de Serge Baguet Classic is gaan rijden. Volgend jaar misschien aan iedereen meedelen zodat er ploeguitstap kan worden georganiseerd ...?
