Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
01-07-2018
Lissewege
Met Aolus ook van de partij (5 à 6 Bft uit het NNO) ligt het voor de hand dat de 7 aanwezige Placora's richting Oostkust trekken. Dat treft want pilot Pascal heeft af te rekenen met bandenpech. We maken r.d.v. omstreeks 14:00 aan het kerkhof van De Haan. Postman Dan heeft het naar gewoonte lastig in de beginkilometers maar een paar bamhartige samaritanen ontfermen zich over hem door hem op sleeptouw te nemen tot aan de RIP plaats. Met z'n achten gaan we het gevecht aan met een niet aflatende Aolus en besluiten de tussenstop niet in Middelburg maar in het witte dorp Lissewege te houden. De kersverse jobstudente schotelt ons ons geliefde gerstenat voor waardoor we onmiddellijk terug op krachten zijn. De terugweg verloopt fluks nu er windvoordeel is maar t.h.v. het kerkhof van Wenduine slaat de pech toe. Pilot Pascal slaat links het fietspad op i.p.v. de rijbaan te nemen, er lagen namelijk geen boeien 😇, om vervolgens hard in de remmen te gaan om alsnog rechts over de rijbaan onze weg te vervolgen. Onze achterop komende nestor Leo en newcommer Steve kunnen niet tijdig anticiperen en zien zich verplicht, om erger te voorkomen, volledig naar rechts te sturen. In eerste instantie is van Leo geen spoor te bekennen. Bij nader inzien zit hij een meter of twee dieper onder het riet in een niet volledig droogstaande beek. Met vereende krachten worden beide pechvogels op het droge geholpen. Gelukkig geen lichaamlijke noch materiële schade. Het vervolg van onze terugweg verloopt voorspoedig en gezien onze lokaalhouder de riem er even heeft afgelegd en het te mooi weer is om ons winterlokaal "Den As" te frequenteren besluiten we good old Armenonville te bezoeken. Lekker in de schaduw, de reuk van bagger moeten we er echter bijnemen, komen we snel terug op krachten.
Het spreekt vanzelf dat de Placora's fan nummer 1 zijn van de Rode Duivels. Dus wordt de zaterdagmiddagrit vervroegd naar zaterdagmorgen. Niets is hen teveel om onze jongens te kunnen aanmoedigen. Dit vergt wel een aantal logistieke verschuivingen of sommigen kunnen door andere verplichtingen niet aanwezig zijn. En toch slagen er zeven onder ons in om stipt om 9u30 op de afspraak te staan.
We promoveren Postman Dan tot gids van de dag. Hij zal ons door de polders leiden richting Ichtegem en Wijnendaele waar hij een verborgen pareltje van een hellende kasseistrook weet liggen. Onderweg pikken we Christ op, die wel heel veel geluk heeft dat we elkaar kruisen.
We rijden aan een gezapig tempo en genieten van het schitterende fietsweer. Op de kasseistrook toont Leo nog eens zijn klasse door alles en iedereen uit het wiel te rijden.
Voor het overige valt er weinig te melden. In de Schorre wordt er nog een sprintje getrokken en dan kunnen we ons neervlijen op Samirs zonneterras. Hoeft het enig betoog dat de confrontatie met Tunesië het onderwerp van conversatie vormt? De pronostieken lopen uiteen van eerder pessimistische gelijke spelen tot uitbundige overwinningen. Uiteindelijk zal blijken dat deze laatsten het gelijk aan hun kant hebben.
Ook de PDF komt langs en Rich besluit om ter plaatste te blijven om samen met Samir de wedstrijd te bekijken. Hij smeert ons ook de oorlogskleuren aan, iedereen is er klaar voor.
Weerman Frank voorspelt voor volgende week zomerse temperaturen. Leo lonkt woensdag naar de kinderboerderij ....
Woensdagavond, u weet dus, waarde lezer, welk parcours er zal gereden worden. We staan met twaalf Placora's aan de start en we hebben er zin in.
De eerste kilometers moeten we tegen de toch wel stevige wind inbeuken, wat ons noopt tot ronddraaien. In den beginne verloopt dit enigszins stroef: per twee aflossen is niet de meest praktische manier. Uw dienaar maakt het gekende draaiende tekentje met de wijsvinger en van dan af gaat het een stuk vlotter.
Eens aan de IJzer kan er op bepaalde stukken van windvoordeel genoten worden, wat de snelheidsmeter fors de hoogte in jaagt. Te fors voor sommigen waardoor er aan de kerk in Stuivekenskerke moet gewacht worden. Remi heeft de eerste KVO-training duidelijk niet goed verteerd; gelukkig zijn er enkele ploegmaats die hem uit de wind zetten.
Ook op de terugweg wordt er een strak tempo aangehouden en bijwijlen moeten de koptrekkers tot de orde worden geroepen. Enig mededogen voor ploegmakkers die een mindere dag hebben is immers eigen aan ons team.
Problemen bij aankomst aan het lokaal: omwille van een verjaardagfeestje is het terras niet beschikbaar en moeten we dus in de gelagzaal hydrateren. Een breekpunt voor sommigen die dan ook andere oorden opzoeken. De liberale vrije gedachte, nog een kenmerk van WTC Placora. We zijn nog met z'n zevenen die genieten van de vlotte bediening, de pizza en het WK-voetbal. Vermeldenswaard is dat Remi zich bij de eerste consumpties beperkt tot Aquarius, Cola Zero en spuitwater! Uiteindelijk is hij voldoende terug op zijn plooi om zich toch aan het gerstenat te wagen.
Niet vergeten: zaterdag vertrek om 9u30 voor een rit tot ca. 12u.
Welaan, geachte lezer, dit is geen spelfout. Voor zij die het niet mochten weten, Oeren is een lieflijk gehucht van de bloeiende gemeente Alveringhem, geboorteplaats van de nestor onzer club, Leo!
Wanneer het om halftwee verzamelen geblazen is, staan we met z'n zessen paraat om de strijd tegen Aolus aan te gaan. Leo, Rich, Renaud, Postman Dan, JP Bakker en uw dienaar richten hun voorwiel richting zuidwesten. Oeren is de bestemming, maar om toch voldoende kilometers te malen besluiten we om langs de IJzer over de Fintele te rijden.
Aolus werkt niet echt mee maar ook niet tegen, hoe vreemd dit ook moge klinken. Bovendien draaien we netjes rond waardoor we vlot vooruit gaan. We hebben al 55 kilometer op de teller staan wanneer we via de voordeur café De Leute betreden. De waardin verwelkomt ons op vriendelijke wijze, voor Renaud een totaal nieuwe ervaring. Vorig jaar werd hij immers door dezelfde ka de deur gewezen omdat hij zich niet aan de huisregels had gehouden.
We vinden vlot plaats op het terras, zodat we ook de fietsen in de gaten kunnen houden. Na een korte studie van de kaart besluiten we om een De Bie Vélo te testen, een blond - amber bier dat in de bidon van de Etixx - Quick Step renners zit. Vaststelling: het ene lot is het andere niet. De tweede (een mens kan niet op één baan staan) smaakt immers helemaal anders dan de eerste, een bewijs van ambachtelijk brouwen.
Op de terugweg gaat alles een stuk vlotter, niet in het minst omdat Aolus ons nu vooruit blaast. Het Vélo-bier speelt Postman Dan parten door in zijn benen te kruipen. Onze materiaalman besluit dan maar om in Wulpen de vaart te volgen en op eigen tempo lokaalwaarts te rijden.
De overige vijf vervolgen hun weg en steken nu nog een tandje bij. Tussen Nieuwpoort en Leffinge schommelt de snelheidswijzer tussen de 35 en 40 per uur. Om halfzes zitten we al op het terras, waar de PDF ons verslag uitbrengt van koers en voetbal.
Later op de avond krijgt uw dienaar dan nog het bericht van Rookie Alain. Onze neofiet stond om twee uur aan de Bel & Bo ... Voor wie hem niet mocht kennen, dit is niet de eerste keer dat hij het slachtoffer is van vergetelheid en verwarring en waarschijnlijk ook niet de laatste
Afspraak woensdag om 18u en niet vergeten zaterdag 23 juni om 9u30.
Welaan, geachte lezer, dit is geen spelfout. Voor zij die het niet mochten weten, Oeren is een lieflijk gehucht van de bloeiende gemeente Alveringhem, geboorteplaats van de nestor onzer club, Leo!
Wanneer het om halftwee verzamelen geblazen is, staan we met z'n zessen paraat om de strijd tegen Aolus aan te gaan. Leo, Rich, Renaud, Postman Dan, JP Bakker en uw dienaar richten hun voorwiel richting zuidwesten. Oeren is de bestemming, maar om toch voldoende kilometers te malen besluiten we om langs de IJzer over de Fintele te rijden.
Aolus werkt niet echt mee maar ook niet tegen, hoe vreemd dit ook moge klinken. Bovendien draaien we netjes rond waardoor we vlot vooruit gaan. We hebben al 55 kilometer op de teller staan wanneer we via de voordeur café De Leute betreden. De waardin verwelkomt ons op vriendelijke wijze, voor Renaud een totaal nieuwe ervaring. Vorig jaar werd hij immers door dezelfde ka de deur gewezen omdat hij zich niet aan de huisregels had gehouden.
We vinden vlot plaats op het terras, zodat we ook de fietsen in de gaten kunnen houden. Na een korte studie van de kaart besluiten we om een De Bie Vélo te testen, een blond - amber bier dat in de bidon van de Etixx - Quick Step renners zit. Vaststelling: het ene lot is het andere niet. De tweede (een mens kan niet op één baan staan) smaakt immers helemaal anders dan de eerste, een bewijs van ambachtelijk brouwen.
Op de terugweg gaat alles een stuk vlotter, niet in het minst omdat Aolus ons nu vooruit blaast. Het Vélo-bier speelt Postman Dan parten door in zijn benen te kruipen. Onze materiaalman besluit dan maar om in Wulpen de vaart te volgen en op eigen tempo lokaalwaarts te rijden.
De overige vijf vervolgen hun weg en steken nu nog een tandje bij. Tussen Nieuwpoort en Leffinge schommelt de snelheidswijzer tussen de 35 en 40 per uur. Om halfzes zitten we al op het terras, waar de PDF ons verslag uitbrengt van koers en voetbal.
Later op de avond krijgt uw dienaar dan nog het bericht van Rookie Alain. Onze neofiet stond om twee uur aan de Bel & Bo ... Voor wie hem niet mocht kennen, dit is niet de eerste keer dat hij het slachtoffer is van vergetelheid en verwarring en waarschijnlijk ook niet de laatste
Afspraak woensdag om 18u en niet vergeten zaterdag 23 juni om 9u30.
Negen Placora's en gastrijder Dennis laten zich door de mooie voorjaarszon naar buiten lokken voor de woensdagrit. Aolus heeft zijn adem zo goed als uitgeblazen, ideaal weer voor een pittige fietstocht.
Net als vorige zaterdag wordt de kop in duo getrokken; blijkbaar is er een nieuwe trend ingezet. De kilometerteller schommelt tussen de 32 en 34 per uur wat dus betekent dat we na een uur rijden de kerk van Schore passeren met 33 km op de teller.
Veel valt er niet te melden, tenzij het voorbijsteken van een peloton jolige dames onder leiding van de zus van de vice-president en kandidaat burgemeester of een rode auto met blinkende velgen die er zaak van maakt om ons van de weg te rijden.
Even voor Schore krijgen we 'course barée'. Een tractor - alweer! - draait voor ons de weg op. Voorbijsteken is geen optie vanwege te gevaarlijk en dus blijven we aan zo'n 32 per uur achter het landbouwwerktuig hangen. Wie dacht dat het obstakel in St. Pieters Kapelle de andere kant zou opdraaien is er aan voor de moeite. De landbewerker blijft voor ons uit rijden zodat we besluiten om zelf rechtsaf te slaan en het oude parcours te volgen.
Nostalgie overvalt ons met herinneringen aan historische spurten over de autostradebrug en de manoeuvres van wijlen Georges om toch maar in een goede positie te zitten. Hoe vlug vliegt de tijd, want Geert G. was nog geen lid toen we deze route volgden.
Aan Leffinge brug moeten we even wachten want Rich heeft af te reken met een platte voorband. Rookie Alain maakt van de gelegenheid gebruik om de beplanting van water te voorzien. Ondertussen vliegen de Eastenders ons voorbij, zij het prostaatbewijs: nu een groep, dan nog een drietal en uiteindelijk Dr. Cancelara in het gezelschap van Steve Stamper.
Iedereen zit nog fris; op de Torhoutsesteenweg wordt er nog eens gespurt zoals vanouds. Geert Pirelli toont zich de snelste, maar moet in het lokaal toch enkele minuten bekomen van de inspanning.
De jarige JP Bakker viert zijn 55 lentes met een traktatie van stoofvlees met frieten. U begrijpt dat de ambiance er in zit, zeker als Tone Allary (!) en even later ook Noël en Christ hun opwachting maken.
Voorwaar, een ritje om in te kaderen.
Nog dit: op 23 juni wordt er 's morgens gereden, zodat we 's middags onze Rode Duivels kunnen aanmoedigen. Volledig in de geest van de dag zullen we de rit zoveel mogelijk langs kanalen rijden. Het Panamakanaal ligt misschien wel iets te veraf ...
Zeven Placora's en twee gastrijders aan de start. Heel wat afwezigen, dus; blijkt dat een deel van ons peloton op eigen houtje de Serge Baguet Classic is gaan rijden. Volgend jaar misschien aan iedereen meedelen zodat er ploeguitstap kan worden georganiseerd ...? Hoe dan ook: Aolus blaast van uit het noordoosten en we besluiten na wijs beraad om nogmaals een poging te ondernemen om het ondertussen befaamde terras in Hoeke (zie verslag van enkele weken geleden) op te zoeken. De temperatuur is, in tegenstelling tot het binnenland, ondermaats: mouwstukken en windstopper zijn geen overbodige luxe.
Op de heenreis volgen we het kanaal en we houden er de vaart in. Er wordt netjes afgelost (per twee!) zodat de snelheidsmeter nooit onder de 30 zakt. Eens in het Damse achterland start dan de zoektocht naar de weg naar Hoeke. Het eenvoudigste ware natuurlijk om aan de Blinker en de Stinker linksaf te slaan en dan via de Damse Vaart naar het einddoel te rijden. Maar zo zijn we niet!
Onder leiding van Rich gaan we op zoek naar een afslag die ons linea recta naar het terras moet leiden. Na lang zoeken en overleg lijken we dan uiteindelijk de goede route gevonden te hebben. Dan slaat het noodlot toe in de vorm van een snake bite in de achterband van uw dienaar. Op 2 km van het vermaledijde terras! Gelukkig zijn er veel helpende handen en kunnen we vlug onze weg voort zetten.
Een schuimige Averbode is de beloning van ons zoek- en trapwerk. Een blik op de kilometerteller leert ons dat we er ondertussen al 59 km hebben opzitten, wat ons doet besluiten om de kortste terugweg te nemen. Die loopt over Dudzele en De Haan. Met de wind meestal in het voordeel gaat het goed vooruit. Neofiet Steve Demoor neemt langs de Voorhavenlaan het kopwerk over en trekt eventjes aan de bel. 37 per uur is wel iets te veel van het goede, zeker met andere weggebruikers op het fietspad. Een belsignaal zet orde op zaken.
Aan een rood licht krijgen de twee Geerten het dan aan de stok met enkele boze toeristen en volgt er een korte altercatie. De verzuring blijkt overal aanwezig ...
Het is al bijna zes uur wanneer we het lokaal na 99,6 km bereiken. Ria heeft een plaatsje op het terras voorbehouden en de rest kunt u al raden. Neofiet Steve komt even later binnen: hij heeft nog een blokje om gereden om toch maar 100 km op zijn kilometerteller te krijgen!
Een tiental Placora's met opnieuw een gastrijder op de afspraak voor de klassieke woensdagavondrit. Aolus is ook van de partij en blaast dan nog van uit de verkeerde hoek.
In de eerste rithelft duwt hij ons richting Stuivekenskerke dat we binnen de kortste keren bereiken met een gemiddelde snelheid van 34+. Dit is niet genoeg voor John Beton, want hij schiet er ergens tussen de Rattevalle en de Spuikom als een pijl vandoor. We laten hem rustig gedijen en blijven rustig - sic - doorrijden. De tweede rithelft is immers wind op, en we zijn benieuwd of den John zijn liedje tot de eindmeet zal kunnen uitzingen.
Bij het opdraaien van de baan naar Schore is de echapée du jour verworden tot een klein zwart stipje. De Placora-trein komt echter onder stoom: Wim, Geert P, Renaud, JP Bakker, Danny G, en uw dienaar beginnen in ware ploegentijdritstijl rond te draaien. Ondertussen bekommert Rich zich over Johnny Limburg voor wie het soms iets te pittig gaat.
Aan Schore is het stipje opnieuw een omvangrijke figuur geworden. De vraag hoe sterk de eenzame fietser wel is wordt bij deze beantwoord. Maar dan doet er zich een incident voor dat roet in het eten van de verhaalschrijver gooit. Een tractor met aanhangwagen steekt ons voorbij en Wim en Geert P gaan er in de slipstream achteraan, met als gevolg dat de hele organisatie op zijn gat valt.
Aangekomen in het lokaal is het niet uw dienaar, maar wel Renaud die de twee op het gevaar en de onzin van hun onderneming wijst. Want eens John ingehaald wordt er niet gewacht op de rest van de groep; het drietal rijdt doodgemoederd verder en bekommert zich niet over wat er zich in de achtergrond afspeelt.
Johnny ziet sterretjes bij klaarlichte dag waardoor we het tempo laten zakken. En zo hoort het ook.
In het lokaal tonen twee van de drie zich vol berouw over hun daden. Na de preek van Renaud beloven ze op hun communiezieltje dat ze het nooit meer zullen doen. Dit wordt genoteerd, niet zonder de opmerking dat spijt altijd te laat komt. Maar goed, de pizza's worden geserveerd, er is plaats op het terras en om kwart voor negen verplaatst de harde kern zich naar binnen om de Rode Duivels aan te moedigen. We noteren ook dat Rich en uw dienaar het lokaal mogen sluiten wanneer zij na het laatste fluitsignaal huiswaarts keren.
Nog een belangrijke dienstmededeling: gezien de WK-confrontatie van onze Duivels op 13 juni wordt de Paters- en Maatjesrit verplaatst naar zaterdag 7juli. Op 21 juli is er dan de dagtrip naar Bergues.
Slechts negen Placora's en een gastrijder staan klaar onder een stralende zon voor de zaterdagse rit. Tal van forfaits omwille van allerhande redenen, waardoor er ook besloten wordt om niet deel te nemen aan Stene Koerst. Jammer, want een mooi initiatief. Soit, volgende punt op de agenda is de rijrichting. Aolus blaast zachtjes van uit zuidoostelijke richting. Logischerwijze zou er dan naar het Brugse hinterland moeten worden gereden, maar WTC Placora is een verzameling gevoelsmensen. De meerderheid heeft wel zin in een Picon van De Vetten Os, Leo op kop. En dus haalt de emotie het van de ratio, zeker na het doorslaggevende argument dat er vandaag "een warme wind waait", dixit onze nestor.
Met de wind in het voordeel houden we er een gezapig tempo op na, onder leiding van Renaud en Leo. Er wordt gezellig gekeuveld en anderhalf uur na het vertrek kunnen we ons neervlijen op het schaduwrijke terras naast de Leiseelse kerktoren. Na de hydratatie vatten we de terugweg aan. We volgen nu het parcours van de Driedaagse De Panne en rijden door de Moeren. Aolus toont zich van zijn welwillende kant, want nog steeds voelen we zijn hand in onze rug.
Het gedeelte van Adinkerke naar het lokaal wordt de taaiste brok. Leo kan niet nalaten zijn sublieme vorm te etaleren waardoor er achteraan al eens gefoeterd wordt. We bereiken het lokaal rond 17u15 en kunnen er genieten van de Samir-pizza en fris bier. We noteren ook dat de gastrijder zich van zijn beste kant toont en het peloton op een tournée trakteert!
Belangrijke dienstmededeling: de Patersrit, gevolgd door maatjesfestijn, vindt plaats op zaterdag 23 juni. Vertrek om 10u richting café De Vrede waar we de traditionele boerestuute mét eten, gevolgd door de groet aan Roger (de jongste onder ons mag op zijn schoot zitten). Aankomst in het lokaal rond 16u waar Leo trakteert met nieuwe maatjes. We weten nu al dat ze beter zullen zijn dan vorig jaar! Graag uw aanwezigheid bevestigen via WhatsApp of ander communicatiekanaal.
Nu alle buitenlandse stages achter de rug zijn kan de gewone gang van zaken opnieuw doorgang vinden. Acht Placora's staan om 9u30 aan Bel & Bo voor een matinale rit ter ere van de nederdaling der Heilige Geest. Hoewel enkele regendruppels sommigen aan het twijfelen brengen wordt er toch gestart. De oude Sarah-route wordt met consensus als rit van de dag verkozen.
Gezellig keuvelend zet de bende zich in de beweging. Er valt immers heel wat te vertellen over Calpe, Praia di Ancona en Kom op tegen Kanker, tot plots de groep wordt opgeschrikt door een valpartij waarvan Renaud het slachtoffer is. Een olievlek in een bocht laat hem onderuit gaan en onzacht kennis maken met het beton. Gelukkig zonder al te veel erg. Met uitzondering van zijn eergevoel komt alles onbeschadigd uit het incident.
Van dan af is het genieten want het zonnetje haalt het van de wolken. Er wordt een gezapig tempo aangehouden; in Oudenburg kunnen we niet over de brug en dus besluiten we om het parcours in tegengestelde zin te rijden.
Zonder verdere problemen of meldenswaardige feiten bereiken we 1u50'48" later het lokaal alwaar Butler Ronny en de PDG het ontvangstcomité vormen. Rookie Alain trakteert de hele bende op een consumptie om zo het huwelijk van Niels met Jolien nog maar een keer te vieren. De hemelsluizen gaan dan even open zodat we verplicht zijn om van één twee en van twee drie te maken. Ondertussen vermaakt Samir de groep met grappige uitspraken over het Brugse voetbaltalent.
Slechts vijf Placora's staan om halftwee in correcte wieleruitrusting klaar voor de zaterdagmiddagrit. Niet verwonderlijk, want het gros van de ploeg zit momenteel in Portugal voor de jaarlijkse stage. Ik verwijs dan ook de lezer graag naar onze FB-pagina voor beeldmateriaal, dat momenteel voornamelijk bestaat uit foto's van cocktails en visgerechten. Om u maar te zeggen waar het bij die lieden om draait!
Niet zo voor de thuisblijvers: wij stellen sport centraal, en dus vertrekken we voor een tocht van 99 km richting Beernem en afspanning De Bolzak. Renaud heeft zijn GPS aan boord, dus verkeerd rijden zal er niet bij zijn.
Hoewel ... het elektronische gadget is duidelijk niet afgesteld op de snelheden die wij ontwikkelen, met als gevolg dat we herhaalde malen rechtsomkeer moeten maken omdat de richtingaanwijzer te laat is. Gelukkig is er nog Postman Dan, die de route zo goed als uit het hoofd kent en bij tijd en wijle menselijke correcties maakt.
Voor het overige niks bijzonders. We houden er een mooi tempo op na zodat we 1u40 minuten na het vertrek ons kunnen neervleien op het zonovergoten Beernemse terras. Rodenbach van 't Vat en Cornet brengen verkoeling en lessen de dorst.
Op de terugweg hebben we af te rekenen met een omleiding in Zedelgem zodat er opnieuw een menselijk ingrijpen noodzakelijk is. In Bekegem wil het navigatiesysteem ons nog eens door de dorpskern jagen, wat door allen straal genegeerd wordt.
Uw dienaar gaat deze keer niet mee naar het lokaal omwille van andere verplichtingen. Volgende week wordt er op woensdagavond, donderdagochtend en zaterdagmiddag gereden.
Nooit werd de seizoensstart in die mate geteisterd door de weergoden. Aeolus, Boreas, Fluvius en zelfs Thor lieten zich niet bepaald van hun mooiste zijde zien. Welgeteld twee maanden later werden amper vijftien ritjes afgewerkt in -een zomerse uitschieter niet ten na gesproken- meestal 'mottige' omstandigheden. Het kan dus alleen maar beteren en hopelijk is de Portugaltrip daar een voorbode van. Onze dienaar, ondergetekende en Wim uit... jawel, Keiem voeren momenteel het klassement aan met 11 ritten en iets in de buurt van 700km.
Na de zondvloed van gisteren staan er negen Placora's klaar om op de Dag van de Arbeid enkele kilometers op te teller te zetten. Nog steeds speelt Aolus een kwalijke rol waardoor we verplicht zijn om opnieuw enige beschutting te zoeken. We kiezen voor de Duinenweg om dan via Nieuwpoort richting Oostduinkerke te rijden.
Het wordt een rit met enkele hindernissen. Eerst moeten we voet aan de grond zetten omdat Rookie Alain problemen heeft met zijn achterwiel; in Westende heeft de dezelfde Rookie dan een platte voorband. Gelukkig staat Postman Dan paraat om met raad en daad het euvel te verhelpen.
In Oostduinkerke maken we rechtsomkeer; met de wind in de rug gaat het een stuk vlotter. De velociteitsmeter zakt niet meer onder de 35. Aan de Bamburgstraat is het bijna prijs wanneer een onvoorzichtige bestuurder zo maar de rijweg opdraait. Alle remmen dicht!
Het is dinsdag en dus is ons zomerlokaal gesloten en zijn we genoodzaakt om af te zakken naar café Den As. Daar is het volle bak, maar niettemin voorziet Linda ons van spijs en drank.
De laatste voorbereidselen voor de Portugal trip worden er getroffen; er zijn nogal wat Placora's die problemen hebben met het losmaken van hun pedalen ... We wensen hen hoe dan ook een behouden reis en veel fietsplezier. De thuisblijvers vertrekken zaterdag zoals gewoonlijk om 13u30. De weersvoorspellingen zijn veelbelovend, een zonneterras kondigt zich aan!
Een 'buitengewone' rit. Op zondag 13 mei rijdt uw dienaar samen met Vice-President Bart Tommelein de etappe in de Kom Op Tegen Kanker-vierdaagse van Harelbeke naar Mechelen. Een trip van om en bij 125 km en dat vergt toch enige voorbereiding. Bovendien moeten er centjes worden verzameld om het kankeronderzoek te blijven financieren.
Een hamburgerfestijn gekoppeld aan een trainingsrit leek dus wel een leuk initiatief. En zo komt het dat een ruime Placora-delegatie aangevuld met gastrijders, waaronder de eerder vernoemde Bart Tommelein en schepen Kurt Claeys, om 15 u klaarstonden aan afspanning 'Sande in Zandvoorde.
Hoe kan het anders, ook Aolus is van de partij. In de beginfase blaast hij pal in ons gezicht en geeft weinig blijk van mededogen. We rijden aan een aangepast tempo zodat iedereen kan volgen. Het gaat dan via Leffinge, Zevekote en Zande richting Koekelare waar de Poggio moet beklommen worden. There ain't no mountain high enough en dus nemen we met z'n allen vlotjes deze hindernis.
Vanaf nu gaat het bergaf en wind mee. De Vice-President en kandidaat burgemeester etaleert zijn dalerscapaciteiten en gaat even aan de bel trekken. Gevolg van deze actie: partijgenoot Kurt Claeys wordt uit de wielen gereden, verwijten worden heen en weer geslingerd! Om u maar te zeggen dat het binnen één en dezelfde politieke partij ook niet altijd peis en vree is.
Uiteindelijk wordt alles weer bijgelegd en komen we twee uur na ons vertrek aan op de plaats waar we vertrokken waren. Nu wachten ons Filou en Grimbergen van 't vat, aangevuld met een heerlijke hamburger. Beeldmateriaal vindt u op de FB-pagina
Uw dienaar wil van dit platform gebruik maken aan alle Placora's die hun steun hebben gegeven aan dit initiatief. Het wordt bijzonder geapprecieerd.
Nog dit voor wie komende dinsdag niet achter de rode vaan stapt: afspraak om 9u30 voor een ochtendrit onder het motto "Fietsen, ja! Pinten drinken, ja!
Anywhere the wind blows, doesn't really matter to me. Zo zingt Freddy Mercury, frontman van heWe wet combo Queen, in één van zijn betere liederen. Maar deze stelling geldt zeker niet voor de negen Placora's die om 18u00 klaar staan voor de traditionele woensdagrit. Aolus blaast nadrukkelijk met kracht 6 op de schaal van Beaufort uit het westen. We weten dus wat er ons te wachten staat.
Renaud is zodanig nipt op tijd dat hij zelfs de remmen niet hoeft dicht te trekken aan de startplaats. Hij kan gelijk doorrijden met als gevolg dat de rest van het gezelschap al vanaf meter 1 op achtervolgen is aangewezen. Met de wind op kop zeker geen sinecure; sommigen moeten al in het rood gaan.
Eens er 'peloton compacte' wordt omgeroepen kan iedereen even op adem komen. Niet makkelijk met de bijna stormwind. Er wordt netjes rondgedraaid zodat de snelheidsmeter toch nog 28 per uur aanwijst. Het tempo blijft gelijkmatig tot aan het Spaarbekken. Met het zwaarste deel achter de rug gaat de snelheid fors naar omhoog. De meanderende IJzer zorgt er voor dat we nu eens wind mee, dan weer wind tegen hebben.
Het stuk tussen Stuivekenskerke en St. Pieterskapelle wordt in recordtijd afgelegd. In de aanloop naar de brug moet Wim van de fiets nadat zijn kilometerteller van zijn fiets is gewaaid. Om maar te zeggen!
1u44':20" na het vertrek staan we aan het lokaal. Spaghetti en pizza maken er een waar Italiaans festijn van. De voorbereidingen voor de Portugese trip zijn zo goed als af; herinneringen van de vorige uitstap worden opgehaald. Daarom nog even het beeld van een Griekse God, door sommigen omschreven als de Penis van Milo.
De afspraken voor zaterdag worden gemaakt: vertrek om 14u30 aan Bel&Bo om ploegsgewijs naar de start van de Kom Op Tegen Kanker trainingsrit. Nu al heel veel dank voor de steun!
Kan je jezelf betere omstandigheden voorstellen om te fietsen? 22°, een lichte zuidoostelijke bries en een prachtig, uitdagend parcours? Het is dan ook niet verwonderlijk dat er twaalf Placora's om kwart voor negen klaar staan op de Bel & Bo-parking om hun fiets in te laden in Wim zijn camionette. Onder hen Henk en Peter, die van enkele ploegmaats nogal wat plaagstoten krijgen over hun lange afwezigheid. Een klein uurtje later staan we op Parking Philippe Gilbert (is dit een voorteken voor La Doyenne?) waar we na enig zoekwerk nog een plaatsje vinden, zij het niet zonder enige moeite. Wim dreigt zich vast te rijden op de weide, maar kan met de hulp van enige spierballen toch parkeren.
Na het maken van de groepsfoto kunnen we op weg. Er werd gekozen voor zowel 50, 85 als 100 km. De eerste kilometers zijn hoe dan ook gemeenschappelijk zodat er in extremis meer of minder kan gereden worden. De aanvang loopt langs de boorden van de Schelde en we houden een pittig tempo van 32+ aan. Eens de Schelde overgestoken begint het echte werk. Christ kiest wijselijk voor de 50 km, de overige 11 gaan voor 85 of 100. Het zijn niet de beroemde Ronde van Vlaanderen-bulten die we onder de wielen geschoven krijgen, maar verborgen pareltjes met namen die tot de verbeelding spreken, of gedacht van de Buikweg? Een wens die vele collega-fietsers tijdens de beklimming voor ogen krijgen ....
Na 42 km is er de bevoorrading en moet de definitieve keuze van afstand gemaakt worden. Uw dienaar kiest wijselijk voor de 85; niet overdrijven is de boodschap. JP Bakker, Danny G, Wim, Postman Dan en Leo zijn dezelfde mening toegedaan. Renaud, Peter, Henk, Geert P en Zorro gaan voluit voor de 100. De Kanarieberg is zowat dé beklimming van de dag. Stellen dat we hem al fluitend nemen zou de waarheid geweld aan doen, maar niemand komt echt in de problemen. Leo rijdt ons zowaar bijna uit het wiel, het is "skarten" om hem bij te houden!
Zonder noemenswaardige incidenten bereiken we de eindmeet, waar blonde Averbode van 't vat als perfecte recovery shake dienst doet. Enkele minuten later komt het 100 km-peloton binnen. Moe, maar voldaan, keren we dan huiswaarts.
In het lokaal, met vernieuwd terras, arriveren Ronny, Noël en Remi. Zij hebben er ook een rit van 85 op zitten, zij het over vlakke wegen. Wanneer Samir ons dan nog trakteert op frietjes en curry-worsten kan de sfeer niet meer stuk!
Tenslotte nog veel sterkte en spoedig herstel gewenst aan Eastender-voorzitter Erwin Praline, die vorige week het slachtoffer werd van een zware valpartij!
De eerste zomerse dag lokt dertien Placora's uit hun kot. Geen ongeluksgetal, want de woensdagrit blijft gespaard van ongevallen of andere calamiteiten.
Aolus blaast ons tegemoet uit een nogal ongewone hoek: OZO komt niet zo vaak voor. Maar niet getreurd, want het is een lieftallige zucht die ons in het gezicht waait.
Dit betekent niet dat er gelanterfant wordt, wel integendeel. De zware motoren (John B, Renaud en Paul J) nemen de bende op sleeptouw en laten de kilometriek voortdurend met de 34 flirten. Ze doen dat echter op doordachte wijze zodat niemand in de problemen komt.
Na 1u34 rijden staan we terug van waar we vertrokken zijn. Eén minpunt: omwille van renovatiewerken kunnen we niet buiten op het terras zitten. We drinken er eentje op de verjaardag van Danny G. en de afspraken voor komende zaterdag worden nog eens doorgenomen.
Vertrek om 8u45 aan Bel & Bo. Wim kan de fietsen in zijn camionette steken, uw dienaar zorgt voor het menselijk figuur met het Pegasusbusje. Het is nuttig om je op voorhand in te schrijven, dan kan er vlotter vertrokken worden. Wie het nog niet gedaan heeft klik op http://www.sport.be/etixxclassic/2018/nl/#inschrijven . Je kan kiezen uit de verschillende afstanden, al naargelang je fysische conditie en drang om af te zien.
Tot slot kijken we nog naar Lokeren - KVO en zien hoe het weireldploegsje genekt wordt door twee onterecht toegekende penalty's en een doelpunt op off-side. Maar niet getreurd, tomorrow is another day!
Heel wat gewhatsapp tijdens zaterdagochtend over de richting die de namiddagrit zal uitgaan. Uw dienaar suggereert de Keuneleute, onmiddellijk gecounterd door Remi die meer heil ziet in een Picon. Dit voorstel kent, om voor de hand liggende redenen, veel meer bijval van de teamgenoten en dus legt schrijver dezes zich neer bij de meerderheid.
Maar nog is het pleit niet beslecht, want wanneer we om 13u25 aan de start staan blijkt de wind gedraaid te zijn. Nogmaals het bewijs dat de mens de speelbal der goden is die met een grijnslach ons onmacht gadeslaan. Edoch, dit is buiten helden als Leo gerekend die zich niks aantrekken van de plaagstoten van Aolus en consoorten. Picon werd gezegd en Picon zal het zijn.
Nog een probleem: waar zullen we het donkere vocht proeven? Leisele of toch maar Bray-Dunes. Het wordt het laatste, Rich kent immers een etablissement op de zeedijk dat een behoorlijk brouwsel schenkt.
We zijn met z'n tienen, want toch enkele afwezigen: Wim moet Guido Belcanto verwelkomen, Rookie Alain ligt in de lappenmand, Danny G. blijft maar werken en van Renaud en Postman Dan is er geen teken van leven. Met de wind licht in het voordeel houden we er een redelijk tempo op na. De kilometerteller draait rond de 32 en er valt weinig te melden, tenzij het feit dat een jonge deerne zich in ons zog voegt. Leo zijn moment is gekomen om een losse babbel met de schone te starten, dit tot ergernis van Geert Pirelli die zo een romance aan zijn neus ziet voorbijgaan.
In Veurne wijken we enigszins af van de traditionele route en ontdekken een weggetje dat vlak naast de autostrade loopt om zo, via een stukje strada bianche, op het gekende parcours uit te komen. In Bray-Dunes wacht ons een ontgoocheling want het Picon-doel blijkt gesloten te zijn. Vreemd toch dat, eens in den vreemde, er andere gewoontes worden op na gehouden. Vacances de Pâques? Nooit van gehoord. Gelukkig is er Butler Ronny die een waardig alternatief weet zijn.
We stappen in de teletijdmachine en komen in de jaren zestig terecht, periode waarin ook de uitbaatster haar gloriejaren moet hebben gekend. Hoe dan ook, de Picon valt er best te pruimen, net als de prijs. Eerste rondje is op kosten van Pilot Pascal die hiermee zijn verjaardag viert!
Nadat we de innerlijke mens hebben versterkt richten we de steven op de thuishaven. Hoewel we de wind nu enigszins in het nadeel hebben blijven we een strak tempo van 30+ aanhouden. Het zijn vooral de twee Geerten die het tempo bepalen. In Koksijde heeft Remi alweer met een leegloper af te rekenen. Toch eens overwegen om een nieuwe buitenband te leggen! JP Bakker is de helpende hand en na een vijftal minuten kunnen we verder.
Het gaat nu echt goed vooruit, want Geert G. moet 's avonds nog naar de basket. Om 17u35 bereiken we het lokaal waar Ria ons met spijs en drank verwelkomt. Nu is het beurt aan JP Bakker om het aanwezige peloton te trakteren omwille van de 33ste verjaardag van zijn huwelijkscontract. Een kwatong oppert dat op die heuglijke dag zowel Gina als JP in het lang zijn getrouwd: de eerste in een lang kleed, de tweede met een lang gezicht. Foei! Conclusie: opnieuw een bijzonder aangename rit!
Volgende week zaterdag trekken we richting Nazareth om er de Etixx-Classic te rijden. Wil iedereen die denkt mee te gaan een seintje geven aan uw dienaar (WhatsApp, sms, gele briefkaart, reageren op deze blog, rooksignaal) zodat de nodige logistieke voorbereidselen kunnen worden getroffen. Wim zorgt voor het vervoer van de fietsen, het Pegasus-busje staat in voor personenvervoer. U kiest het parcours dat binnen uw mogelijkheden valt. Check op http://www.sport.be/etixxclassic/2018/nl/parcours/ .Vertrek om 8u45 aan de Bel & Bo.
😇, om vervolgens hard in de remmen te gaan om alsnog rechts over de rijbaan onze weg te vervolgen. Onze achterop komende nestor Leo en newcommer Steve kunnen niet tijdig anticiperen en zien zich verplicht, om erger te voorkomen, volledig naar rechts te sturen. In eerste instantie is van Leo geen spoor te bekennen. Bij nader inzien zit hij een meter of twee dieper onder het riet in een niet volledig droogstaande beek. Met vereende krachten worden beide pechvogels op het droge geholpen. Gelukkig geen lichaamlijke noch materiële schade. 
Zeven Placora's en twee gastrijders aan de start. Heel wat afwezigen, dus; blijkt dat een deel van ons peloton op eigen houtje de Serge Baguet Classic is gaan rijden. Volgend jaar misschien aan iedereen meedelen zodat er ploeguitstap kan worden georganiseerd ...?
Nu alle buitenlandse stages achter de rug zijn kan de gewone gang van zaken opnieuw doorgang vinden. Acht Placora's staan om 9u30 aan Bel & Bo voor een matinale rit ter ere van de nederdaling der Heilige Geest. Hoewel enkele regendruppels sommigen aan het twijfelen brengen wordt er toch gestart. De oude Sarah-route wordt met consensus als rit van de dag verkozen.
Na de zondvloed van gisteren staan er negen Placora's klaar om op de Dag van de Arbeid enkele kilometers op te teller te zetten. Nog steeds speelt Aolus een kwalijke rol waardoor we verplicht zijn om opnieuw enige beschutting te zoeken. We kiezen voor de Duinenweg om dan via Nieuwpoort richting Oostduinkerke te rijden.
Een 'buitengewone' rit. Op zondag 13 mei rijdt uw dienaar samen met Vice-President Bart Tommelein de etappe in de Kom Op Tegen Kanker-vierdaagse van Harelbeke naar Mechelen. Een trip van om en bij 125 km en dat vergt toch enige voorbereiding. Bovendien moeten er centjes worden verzameld om het kankeronderzoek te blijven financieren.
Kan je jezelf betere omstandigheden voorstellen om te fietsen? 22°, een lichte zuidoostelijke bries en een prachtig, uitdagend parcours? Het is dan ook niet verwonderlijk dat er twaalf Placora's om kwart voor negen klaar staan op de Bel & Bo-parking om hun fiets in te laden in Wim zijn camionette. Onder hen Henk en Peter, die van enkele ploegmaats nogal wat plaagstoten krijgen over hun lange afwezigheid. Een klein uurtje later staan we op Parking Philippe Gilbert (is dit een voorteken voor La Doyenne?) waar we na enig zoekwerk nog een plaatsje vinden, zij het niet zonder enige moeite. Wim dreigt zich vast te rijden op de weide, maar kan met de hulp van enige spierballen toch parkeren.
