De weersvoorspelling was er voor een keer boenk op: een stralende nazomerdag. Maar vooraleer we om 13u30 kunnen starten moet er nog heel wat geWhatsApp't worden. Zo staat Renaud vast in de file richting kust en vraagt hij om de vertrektijd met tien minuten uit te stellen. Steve Flitser zit op een terras in Leffinge en vraagt dat het peloton hem daar zou oppikken. En rijden we naar de Bolzak of wordt het Hooglede?
U begrijpt, waarde lezer, dat er heel wat moet besproken worden op de Bel & Bo-parking. De uitkomst is dat we naar Hooglede zullen rijden, dat we niet langs Leffinge passeren en dat we op tijd kunnen vertrekken want Renaud heeft het toch kunnen klaar spelen op tijd te zijn. Dit laatste heeft dan weer gevolgen voor Denis, die om 13u39 ter plaatse is om vast te stellen dat we al vertrokken zijn ...
Soit, het is heerlijk fietsweer, zij het dat er toch een redelijke zuidooster staat. We rijden door de Schorre, langs het kanaal en zo verder naar de Moerdijk. U gelooft het, of u gelooft het niet: even voor Moere komt Steve Flitser uit een zijstraat gereden en kan hij het peloton vervoegen. We zijn nu met z'n tienen.
De route gaat verder via de Mokker en Kortemark. Er moet al eens geklommen worden, tot grote vreugde van Butler Ronny en Noel. Teleurstelling wanneer we in Hooglede aankomen: het hydratatieterras is gesloten! Geen sangria voor Steve, dus. Er volgt een korte krijgsraad waar besloten wordt om ons geluk in Gits te zoeken. En ja hoor, De Drie Koningen beschikt over een zonovergoten terras waar bovendien Rodenbach van 't vat en Tank 7 (een Amerikaans hoppebier) wordt geschonken. Tegelijkertijd kunnen we er genieten van de soms vreemde verkeersdiscipline die de Gitsenaars aan de dag leggen. Parkeren blijkt er overal toegestaan, zeker als je met een dikke BMW of Mercedes rijdt.
Op de terugweg hebben we de wind in de zeilen en gaat het goed vooruit. In Kortemark moeten halthouden aan de overweg om de trein door te laten en in Gistel komt een bootje aangetuft met als gevolg dat de brug de lucht in gaat. Renaud heeft nog juist het gat afgenepen, de negen anderen zijn nu verplicht om via Snaaskerke en de fietsbrug de Schorre in te duiken. Op de brug krijgt Butler Ronny af te reken met kramp in beide dijen waardoor hij tot algehele stilstand komt. Met nog enkele kilometers voor de boeg wordt er rustig binnen gereden.
In het lokaal wachten de PDF en Sexy Lexy ons op; even later komt Christ er ook bij. Van Denis jammer genoeg geen spoor.
Een fijne dag, een fijn parcours, fijne mensen. Het leven kan soms eenvoudig leuk zijn.
Liefde is ... hem laten fietsen op de huwelijksverjaardag
Een magere opkomst voor de voorlaatste - en voor sommigen de laatste - woensdagrit. Wimco, Rookie Alain en uw dienaar wachten tot 6u om dan met hun drieën te vertrekken. Enkele honderden meter verder komt Denis van uit de mobilhomeparking gereden om van het trio een kwartet te maken.
Het beperkte aantal aanwezigen kan verklaard worden door de Champions League-wedstrijd van het Brugse clubje, Leo die op gin-reis is of stomweg werkverlet. Uw dienaar is er wel, ondanks zijn huwelijksverjaardag.
Het is nochtans uitstekend fietsweer. Niet te warm en een zonnetje met weliswaar een stevig briesje dat uit het noordoosten blaast. Geoefend als we zijn mag dit laatste geen probleem zijn. We hebben dus tijdens het eerste gedeelte de wind in het voordeel; niettemin houden we de snelheidsmeter onder controle in het oog op de terugweg. In Leffinge maakt Geert G. van het kwartet een kwintet en is ons pelotonnetje compleet.
Voor de rest valt er weinig bijzonders te melden. Even voor zevenen worden we opgeschrikt door radiogeluiden: Denis heeft zijn Smartphone ingeschakeld voor live-verslag van de voetbalmatch! De stilte in de polders wordt zo brutaal verstoord.
Een uur en veertig minuten later staan we terug aan het lokaal. We zijn nog aan onze eerste pint bezig wanneer Rich arriveert op zijn moto. Met z'n zessen zien we hoe het Brugse clubje de ene kans na de andere de nek omwringt en natuurlijk moord en brand schreeuwt voor een penalty.
Rond 9u worden de debatten afgesloten. Afspraak zaterdag, er wordt mooi nazomerweer voorspeld. Leisele, Picon?
Wanneer rond halfzes het begint te druppelen gonst de WhatsApp in grote bedrijvigheid. Wij rijdt, wie kijkt de kat uit de boom, wie geeft forfait. Uiteindelijk staan er vijf Placora's - we noemen hen The Fabulous Five - om zes uur klaar voor de woensdagrit. Het miezert lichtjes, de wind blaast van uit zuidwestelijke hoek, koud is het niet.
Rich meldt dat hij de voorkeur geeft aan een ingekorte rit en daarom aan Schoorbakkebrug linksaf zal slaan. Renaud, Wimco en uw dienaar zijn voorstander om het volledige parcours af te leggen als het weer het toelaat. Remi kijkt de kat uit de boom.
In Leffinge worden The Fabulous Five Thee Sensual Six: Geert G. voegt zich in het rijtje. We houden een strak tempo aan en eens het Spaarbekken bereikt gaat de gashendel helemaal open. 35+ langs de IJzer. We draaien met vijf rond, Remi weet zich vakkundig in het wiel te plaatsen.
Hoewel de neerslag gematigd blijft nemen Rich en Remi afscheid van ons aan Schoorbakke. The Sensual Six worden nu gereduceerd tot Les Quatre Mousqetaires. Het blijft heel vlot vooruit gaan tot voorbij Stuivekenskerke. Tot ieders verwondering moet Renaud passen voor het kopwerk. Bewijs dat hij, ondanks zijn goddelijk lichaam, toch maar een gewone sterveling blijkt te zijn.
Met de wind nu volledig in het voordeel gaat de snelheidsmeter naar 40+. De Vuelta-rit die eerder op de dag werd gereden spookt door het hoofd. Daar reden de renners 75+ en draaiden 54x11. Dat is dan het verschil tussen een prof en een toerist.
We bereiken zonder enig onheil het lokaal, waar Rich en Remi de eerste consumptie al in het keelgat hebben gegoten. Gezien het bestuur met drievierde aanwezig is wordt besloten om de Georges Lammertyn Memorial te rijden op zaterdag 12 oktober. Uw dienaar zal ook uitkijken voor een ploeguitstap tijdens een weekend in het voorjaar richting Limburg. En meer dan waarschijnlijk is er ook de mogelijkheid om op stage te gaan in Calpe. Meer info volgt.
De buienradar is voor goed opgeborgen. Een zevental - laten we hen voor het gemak The Magnifient Seven noemen - zijn volledig klaar voor de klassieke woensdagrit. Aolus is ook van de partij. Hij zal ons de hele rit vergezellen zonder al te veel tegen te werken.
In Leffinge worden The Magnificent Seven the Fabulous Eight. Geert G. schuift in, nog een motor er bij. Met de wind op kop draaien we vlot rond. Eens het Spaarbekken bereikt duwt Aolus ons vooruit en zakt de kilometerteller niet meer onder de 35.
De wegenwerken tussen Schoorbakke en Tervate verplichten ons om van het parcours af te wijken. De totale afstand wordt hierdoor met enkele kilometer ingekort.
We bereiken zonder noemenswaardige incidenten het lokaal. Uw dienaar heeft geen tijd voor de hydratatie omwille van een afspraak en kan jammer genoeg weinig vertellen over de nabespreking.
Afspraak volgende zaterdag, hopelijk houden we het droog.
Nadat vorige woensdag de buienradar alle geloofwaardigheid verloren heeft, staat elf Placora's om 13u30 klaar voor de zaterdagmiddagrit. We voelen dat er een weersverandering in de lucht hangt, maar zijn vast besloten er ons niets van aan te trekken. Onder de elf terug van lang weggeweest: Geert Pirelli (bij sommigen gaat hij door het leven onder de naam van Mauve Geert). En dan is er nog een gastrijder die van het elftal een dozijn maakt: Tone! Volledig in correcte uitrusting + helm! Wie deze verslagen in het verleden gevolgd heeft weet nu al wat er verder zal te lezen vallen.
Van bij de start wordt er een fiks tempo gereden. Via Leffinge en Schore volgen we de Lange Lis naar Veurne. Rich neemt even het commando over om ons rond de Boetestad te leiden richting Ghyvelde. Hij doet dit nogal nadrukkelijk, waardoor enkele ploegmakkers even moeten afhaken. Spelen de gevolgen het Pauluspleintje, Waregem Koerse of de Brugse midweekmatch hier een rol? Wie zal het zeggen...?
We hebben De Drie Vijvers als stopplaats aangeduid; een zonneterras is altijd heel aanlokkelijk. Remi en uw dienaar menen de locatie te kennen, maar niets blijkt minder waar. Wanneer we aan Adinkere Station uitkomen wordt er wijselijk besloten om Leo's terras is De Panne op te zoeken. We zijn gedwongen om er binnen plaats te nemen, maar de vriendelijke waardin die ons heel vlot bedient maakt dit allemaal goed.
Na de obligate Picon vatten we de terugweg aan. Rich probeert Tone met handen en voeten uit te leggen dat van een gastrijder verwacht wordt om in laatste stelling te rijden. Makkelijker gezegd dan gedaan . Tussen Oostduinkerke en Nieuwpoort is er de traditionele tempoversnelling waar Leo zijn duivels kan ontbinden.
We bereiken het lokaal met 87 km op de teller. De PDF en zijn partner in crime Alex wachten er ons op. Zorro trakteert voor zijn verjaardag en krijgt als cadeau vier (4!) smakkerds van Kyra. Wie wil er niet op die manier 64 worden?
Uw dienaar moet dan de vergadering verlaten en mist zo de traktatie die Tone aan het gezelschap biedt. 't Zal voor de volgende keer zijn!
Het is er dan eindelijk van gekomen: onze jaarlijkse mosselrit. De weergoden waren ons bijzonder gunstig gestemd: een stralende zon, een lichte bries uit het zuidoosten, perfecte omstandigheden voor onze tocht naar het mosseldorp bij uitstek, Philipine.
Dertien Placorad's, of zoals Rich het omschreef "twaalf apostelen en JC", staan om 9u vertrekkensklaar. We worden uitgezwaaid door de PDF, die hiervoor speciaal zijn commisjeronde heeft bijgewerkt. We rijden door de Schorre, langs de vaart en zo over via Plassendaele naar Brugge. Langs het kanaal een eerste oponthoud wanneer Renaud op een spijker rijdt en dus plat staat. Er wordt van de korte stop gebruik gemaakt om het ontwerp van de nieuwe uitrusting te keuren; het mag op algemene bijval rekenen. Placora zal er opnieuw top bij rijden.
Via Brugge gaat het dan naar de Blinker en de Stinker. Onderweg melden verkeersborden dat de weg onderbroken is omwille van werken. De trouwe lezer weet natuurlijk dat een Placora zich hierdoor niet laat afschrikken; getuige het wedervaren van vorige woensdag. We rijden dus gewoon door met als gevolg dat we herhaalde malen voet aan grond moeten zetten en al onze rijkunsten moeten bovenhalen. Ik verwijs u graag naar de FB-pagina voor het fotomateriaal.
Wanneer we niet met obstakels worden geconfronteerd houden we de snelheid op 30 per uur. Het is dan ook heerlijk rijden onder het rijke bladerdak die de bomen langs de Blinker (of is het de Stinker) ons bieden. We bereiken rond tien voor twaalf onze bestemming, mooi op tijd voor het aperitief. Baas Frans verwelkomt ons met open armen en voorziet ons van heerlijke mosselen. Samen met een halve liter bier een bijzonder voedzame maaltijd.
Anderhalf uur later hijsen we ons opnieuw in het zadel. De zon schijnt nu op volle kracht; we spreken af om het rustig aan te doen. Dat is wel nodig, want de mosselen blijken van zwemmen te houden en zoeken bij wijlen een weg naar het oppervlak. Eventjes moeten we overleggen over de te volgen route: kiezen we voor het hoogtechnologische Google Maps of voor de artisanale kaart die Rich op zak heeft? Het wordt het eerste, waardoor we linea recta op het terras van De Smisse in Damme belanden.
Zelden dergelijke taferelen meegemaakt waarbij het merendeel onder ons cola, eentje zelfs een halve liter spuitwater, bestelt om tot zijn positieven te komen. De hitte heeft toch voor enige ravage gezorgd. Remi veert plotseling recht met krampen en maakt een soort van wilde Indianendans rond het terras. Nadat we de bidons hebben aangevuld kiezen we voor de kortste weg huiswaarts. Opnieuw worden we geconfronteerd met een opengegooide weg. U raadt het gevolg: bandbreuk, deze keer is Zorro het slachtoffer.
Het laatste deel van de rit verloopt vlot; aan Passendaele valt de groep dan uiteen. Sommigen slaan links af om via de vaart naar het lokaal te rijden, anderen rijden rechtdoor langs de Union Chémique.
Het was opnieuw een topdag met als apotheose een puur carnavalsfeestje op KVO!
Het was van 3 augustus geleden dat uw dienaar nog eens zijn carbonnen ros had kunnen bestijgen, en met hem tal van ploegmakkers. Het was te verwachten dat een rustige zomeravond heel wat Placora's naar de vertrekplaats zou lokken. We vertrekken met negen, onderweg pikt er nog een drietal aan zodat het uiteindelijke resultaat op twaalf eenheden komt te staan. Onder hen Rookie Alain, die na omzwervingen in gymnastiekland en met de mobilhome zich nog eens van zijn sportieve kant laat zien.
Met de lichte bries in het voordeel rijden we aan een strak tempo naar het Spaarbekken, om dan zo de weg langs de IJzer op te draaien. We flirten voortdurend met de 35 per uur. Aan de eerste afslag richting Stuivekenskerke worden we door een verkeersbord er op attent gemaakt dat er werken aan de gang zijn en de weg gesloten is voor het verkeer. Voor de kenners: C3. Niettemin rijden we door, in de gedachte dat het wel zal meevallen.
Niet, dus. Een gebedsteken is geen voorstel. De rijweg is voor een stuk uitgefreesd, met aan begin en einde een fikse borduur. De koplopers geven te laat het obstakel aan met als gevolg dat drinkbussen her en der vliegen en daar nog eens bandbreuken voor Denis en Leo boven op. Het opzet om het parcours twee minuten sneller af te leggen loopt zo faliekant af; we zullen twintig minuten later dan gepland aankomen in het lokaal.
Voor de rest van de rit draaien we voorbeeldig rond. In het lokaal worden we opgewacht door de PDF en Postman Dan. Deze laatste moet nog bekomen van het Pauluspleintje en zal met mondjesmaat de fietsactiviteit hervatten.
Volgende zaterdag trekken we naar Philipine. Momenteel hebben al 14 ploegmakkers toegezegd om er mosselen te eten. We vertrekken om 9u op de gekende plaats en hopen rond 16u30 terug in Oostende te zijn.
De fin-de-saison souper staat gepland op 6 december. De fundraiser zou op 20 maart doorgang vinden. Details hierover volgen nog.
Op wat later op de dag een memorabele zaterdag zal blijken te zijn, staan twaalf Placora's om 9u klaar om richting Ichtegem te trekken. Daar wordt immers de Jurgen Vandewalle Classic georganiseerd, een toertocht die deze oud-prof terecht in de kijker zet. Voor wie het niet mocht weten: Jurgen Vandewalle kende een mooie carrière bij onder meer Chocolade Jacques, Lotto en Quick Step. Als junior werd hij tweemaal Belgisch Kampioen en als prof reed hij in dienst van Tom Boonen en Philippe Gilbert. En niet te vergeten: Wally - want zo is zijn koosnaam - is oud-leerling van uw dienaar!
Het miezert lichtjes bij de start, maar eens Gistel voorbij rijden we droog. Ideaal fietsweer: geen felle zon en een zeer lichte bries. Aolus geniet ook van het weekend.
De tocht leidt ons naar de Schreve. Onderweg vallen er geen incidenten te melden; we rijden een rustig tempo van om en bij de 30 per uur. Geert G. en Steve M. zijn de locomotieven met dienst en ze vervullen hun taak meer dan behoorlijk. Rond 11u30 komen we aan in de bevoorrading in Krombeke. Het is de bedoeling om ergens onderweg te stoppen voor een lichte lunch, maar dit is in deze streek niet zo evident. Alles ademt de landelijke rust uit, met andere woorden het is er zo dood als een luis.
We moeten het dus doen met een suikerwafel en een handvol rozijnen en rijden verder. Dan is er een goddelijke interventie: een verkeersteken meldt ons dat we in West-Vleteren zijn en even later wijst een pijl in de richting van de St. Sixtus Abdij. Gezien de dorstigen laven en de hongerigen spijzen werken van barmhartigheid zijn kunnen wij niet weerstaan aan dit goddelijk teken om even het parcours te verlaten. En de Schepper heeft zijn werk goed gedaan, want in Café De Vrede heeft hij twee tafels voor ons gereserveerd! Blonde trappist, boerenbrood met hesp, kaas of hennepot, we laten het ons smaken!
Op de terugweg krijgt Christ last van verzuring, al dan niet te wijten aan de blonde West-Vleteren. Hij besluit om op eigen tempo het parcours af te werken; we zien elkaar terug bij de aankomst. Vooraleer die te bereiken moet de Ruiberg nog beklommen worden. Een mens houdt het niet voor mogelijk dat er zich in ons hinterland dergelijke hellingen bevinden!
Na 97 km komen we terug aan in het Ichtegemse sportcentrum, waar Jurgen Vandewalle himself ons begroet. Als beloning krijgen we van de organisatie nog een blonde Keyte cadeau die we ons dan ook laten smaken!
De terugweg naar Oostende zorgt nog voor de meeste problemen; we zoeken de kortste route maar de loopt via de Torhoutsesteenweg. Echt niet ideaal dus slaan we af aan de Moerdijk en rijden zo richting Gistel. Wat we niet weten is dat de Johan Museeuw Classic verreden wordt, een internationale juniorenwedstrijd. Tot tweemaal toe moeten we aan de kant om de renners te laten passeren. Het geeft Rich evenwel de gelegenheid om uitvoerig zijn collega-motards te begroeten. Wanneer we uiteindelijk de vaart bereiken staan we als klap op de vuurpijl nog voor een opgehaalde brug. We rijden dan maar via de Groene 63 naar Oostende.
In de Schorre wordt een spurt voorbereid die er nooit een zal worden. Leo schiet als een pijl uit een boog weg uit het peloton; niemand wil of kan onze nestor volgen. Het is niet alleen Remco die de monden open laat vallen.
In het lokaal aangekomen vinden we er Remi en Denis terug. Remi heeft er een ritje met Dirk B. opzitten, Denis heeft in extremis verstek gelaten voor de namiddagrit. Later vernemen we dat Danny G. dan ook maar een solorit gereden heeft. Zij hebben helaas niet kunnen genieten van een toprit van 140 km. Les absents ont toujours tors...
Op wat later op de dag een memorabele zaterdag zal blijken te zijn, staan twaalf Placora's om 9u klaar om richting Ichtegem te trekken. Daar wordt immers de Jurgen Vandewalle Classic georganiseerd, een toertocht die deze oud-prof terecht in de kijker zet. Voor wie het niet mocht weten: Jurgen Vandewalle kende een mooie carrière bij onder meer Chocolade Jacques, Lotto en Quick Step. Als junior werd hij tweemaal Belgisch Kampioen en als prof reed hij in dienst van Tom Boonen en Philippe Gilbert. En niet te vergeten: Wally - want zo is zijn koosnaam - is oud-leerling van uw dienaar!
Het miezert lichtjes bij de start, maar eens Gistel voorbij rijden we droog. Ideaal fietsweer: geen felle zon en een zeer lichte bries. Aolus geniet ook van het weekend.
De tocht leidt ons naar de Schreve. Onderweg vallen er geen incidenten te melden; we rijden een rustig tempo van om en bij de 30 per uur. Geert G. en Steve M. zijn de locomotieven met dienst en ze vervullen hun taak meer dan behoorlijk. Rond 11u30 komen we aan in de bevoorrading in Krombeke. Het is de bedoeling om ergens onderweg te stoppen voor een lichte lunch, maar dit is in deze streek niet zo evident. Alles ademt de landelijke rust uit, met andere woorden het is er zo dood als een luis.
We moeten het dus doen met een suikerwafel en een handvol rozijnen en rijden verder. Dan is er een goddelijke interventie: een verkeersteken meldt ons dat we in West-Vleteren zijn en even later wijst een pijl in de richting van de St. Sixtus Abdij. Gezien de dorstigen laven en de hongerigen spijzen werken van barmhartigheid zijn kunnen wij niet weerstaan aan dit goddelijk teken om even het parcours te verlaten. En de Schepper heeft zijn werk goed gedaan, want in Café De Vrede heeft hij twee tafels voor ons gereserveerd! Blonde trappist, boerenbrood met hesp, kaas of hennepot, we laten het ons smaken!
Op de terugweg krijgt Christ last van verzuring, al dan niet te wijten aan de blonde West-Vleteren. Hij besluit om op eigen tempo het parcours af te werken; we zien elkaar terug bij de aankomst. Vooraleer die te bereiken moet de Ruiberg nog beklommen worden. Een mens houdt het niet voor mogelijk dat er zich in ons hinterland dergelijke hellingen bevinden!
Na 97 km komen we terug aan in het Ichtegemse sportcentrum, waar Jurgen Vandewalle himself ons begroet. Als beloning krijgen we van de organisatie nog een blonde Keyte cadeau die we ons dan ook laten smaken!
De terugweg naar Oostende zorgt nog voor de meeste problemen; we zoeken de kortste route maar de loopt via de Torhoutsesteenweg. Echt niet ideaal dus slaan we af aan de Moerdijk en rijden zo richting Gistel. Wat we niet weten is dat de Johan Museeuw Classic verreden wordt, een internationale juniorenwedstrijd. Tot tweemaal toe moeten we aan de kant om de renners te laten passeren. Het geeft Rich evenwel de gelegenheid om uitvoerig zijn collega-motards te begroeten. Wanneer we uiteindelijk de vaart bereiken staan we als klap op de vuurpijl nog voor een opgehaalde brug. We rijden dan maar via de Groene 63 naar Oostende.
In de Schorre wordt een spurt voorbereid die er nooit een zal worden. Leo schiet als een pijl uit een boog weg uit het peloton; niemand wil of kan onze nestor volgen. Het is niet alleen Remco die de monden open laat vallen.
In het lokaal aangekomen vinden we er Remi en Denis terug. Remi heeft er een ritje met Dirk B. opzitten, Denis heeft in extremis verstek gelaten voor de namiddagrit. Later vernemen we dat Danny G. dan ook maar een solorit gereden heeft. Zij hebben helaas niet kunnen genieten van een toprit van 140 km. Les absents ont toujours tors...
In de bijlage het overzicht seizoen 2019 tot en met 31 juli. Het lijkt een spannende strijd te worden voor de kampioenstitel. Nog heel wat kandidaten zijn in de running. De kans is zelfs groot dat we nieuw gezien met de trofee gaat lopen!
Ondanks de nadrukkelijke aanwezigheid van Aolus zijn er zeven Placora's, en gastrijder Dirk B, die de uitdaging voor het gevecht aangaan. Met de nationale leuze "Eendracht maakt macht" in gedachten wordt er voorbeeldig samengewerkt in de strijd tegenwind. We vormen een molentje en draaien netjes rond; zo halen we toch nog 30 per uur wind tegen!
Eens aan het Spaarbekken gekomen is het grootste leed geleden. Er kan een tandje bij worden gestoken waardoor de snelheidsmeter niet meer onder de 32 zal zakken. Voorbij Stuivenkerke blaast de Koning der Winden ons met een rotvaart lokaalwaarts zodat we na 1u40' de 52,5 km hebben afgewerkt. In de laatste rechte lijn komt het voordeel van een 53 als voorblad aan het oppervlak: Denis rijdt ons gewoon uit het wiel en bolt in z'n eentje over de streep!
In het lokaal worden we door Kyra in de watten gelegd en krijgen de plannen voor volgend weekend vaste vorm. Op zaterdag vindt de Jurgen Vandewalle-Classic in Ichtegem plaats. Wie zin heeft zorgt er voor dat hij om 9u aan de Bel & Bo staat; we rijden dan met de fiets naar Ichtegem om vervolgens de 90 km - route af te werken. Het is de bedoeling dat we 's middags halthouden voor een lunch; het Jagershof in Krombeke ziet er niet slecht uit. We verwachten rond 16u terug in Oostende te zijn. Alle info - parcours incluis - vind je op http://www.wtcblijfjong-ichtegem.be/ Wie lid is van Cycling Vlaanderen: lidkaart meebrengen want je krijgt korting!
Er wordt ook om 13u30 gestart voor wie niet wil - kan - mag (1) een hele dag op zwier gaan.
Uw dienaar zorgt er ook voor dat er eerstdaags een tussenstand wordt opgemaakt.
De extreem hoge temperaturen vragen om extreme maatregelen. Zware fysische inspanningen worden ten zeerste afgeraden; daarom wordt de woensdagrit met de helft ingekort en wordt er een tussenstop voorzien op de kinderboerderij aan Rattevallebrug.
We staan met negen Placora's aan de start, samen met twee gastrijders. Dirk B. is opnieuw van de partij samen met, u raadt het nooit, waarde lezer, Tone Allary! Zonder helm, weliswaar, maar wat had u verwacht?
De ingekorte route betekent niet dat er rustiger gereden wordt. Leo legt er fiks de pees op; we rijden aan 30+ richting kinderboerderij. Daar eenmaal aangekomen doen we ons te goed aan Karmeliet van 't vat, een traktatie van de jarige Remi. We noteren ook dat Denis, samen met de twee gastrijders, er voor kiest om het volledige parcours af te leggen.
De terugweg is één lange voorbereiding voor de spurt waar uw dienaar zich in extremis de snelste toont. In het lokaal vinden we een fris plaatsje op het terras waar de festiviteiten naar aanleiding van Remi's 65 jaar verder worden gezet. Ondertussen wordt de geplande trip naar Colijnsplaat van komende zaterdag besproken. De weersvoorspellingen zijn niet echt hoopgevend; de definitieve beslissing zal vrijdagavond worden genomen. Uitgesteld zal zeker niet verloren zijn, dat staat nu al vast.
U hebt het enige tijd zonder ritverslag moeten stellen, waarde lezer. Uw dienaar was er immers even tussenuit richting het zuiden waar hij de reus van de Provence beklom, met de auto weliswaar. Het is dus met volle goesting dat hij aan de start staat van de woensdagrit. Tot zijn verbazing zijn er maar vijf metgezellen op post, ondanks de quasi ideale weersomstandigheden: 22°, zonnetje en en lichte bries uit het oosten.
Maar het zijn niet de minsten: Renaud, Danny G., Rich, Postman Dan, Leo, samen met gastrijder en terug van lang weggeweest Dirk B, aka R. De Vlaeminck. Van bij de aanvang wordt er een strak tempo aangehouden. Er wordt voorbeeldig rondgedraaid, de snelheidsmeter zal nooit onder de 30 gaan, met pieken tot 37.
Op de terugweg blaast Aolus ons in het gezicht, zij het zeer gematigd. Tussen Pervijze en Schore pikken we Noël op; Bredene ligt blijkbaar verder van Oostende dan men zou denken. Op weg naar de startplaats had onze onfortuinlijke ploeggenoot met zeven rode lichten af te rekenen waardoor hij te laat op de afspraak stond. Niet getreurd, Noël pikt vlotjes in.
Hoe verder de rit vordert, hoe nadrukkelijker Leo zijn aanwezigheid voelbaar maakt. Hij wil duidelijk een keer tonen dat hij in goede vorm is. Zo vliegt hij over de brug van de autostrada en trekt hij tussen Wilskerke en Leffinge alles en iedereen op een lint. Als kers op de taart volgt er nog de eindspurt waar u dienaar de vermetelheid heeft om het tegen de nestor van ons team op te nemen. Het wordt, in analogie met de spurten in de Tour, een zaak van millimeters waar de foto-finish uitsluitsel zal moeten brengen.
In het lokaal wordt de nieuwe uitrusting besproken. Bioracer Wally toont er de diverse opties en met de zegen van sponsors Kris, Gianni en Samir zal een eerste ontwerp eerstdaags worden voorgesteld. Nu al kan gezegd worden dat we er allemaal twintig jaar jonger uit zullen zien. Als dat geen goed nieuws is!
Afspraak volgende zaterdag, hopelijk zijn de weergoden ons gunstig gezind. En dit ter herinnering: op 27 juli is er de dagrit naar Colijnsplaat om er 's middags mosselen te eten. Noteer alvast in uw agenda!
Samen met tien Placora's staat ook Aolus om 18u op de afspraak voor de klassieke woensdagrit. Hoewel, de waard van ons zomerlokaal is met verlof en dus wordt het uitkijken naar een alternatief. De keuze valt uiteindelijk op het winterlokaal; niettegenstaande Linda ligt de zonnen in Benidorm zal André een bezoek worden gebracht.
Met een stevige bries in het voordeel wordt in het eerste gedeelte flink doorgereden zonder dat dit veel moeite kost. Het biedt Renaud de gelegenheid zijn liefde voor het damesvoetbal uit de doeken te doen, terwijl Wim maar niet uitgepraat raakt over zijn Remco.
Langs de IJzer krijgen we af te rekenen met een forse zijwind en wordt het duidelijk dat de terugrit niet van de poes zal zijn. In Stuivekenskerke roept Renaud de troepen tot de orde: twee waaiers van vijf moeten iedereen in staat stellen om zonder al te grote problemen de meet te halen. De eerste kilometers op de baan naar Schore werkt het plan, tot Denis en Wim van waaier twee naar waaier één rijden. Nadat iedereen weer op zijn plaats zit wordt er opnieuw netjes rondgedraaid.
Tussen de Rattevalle en Wilskerke kunnen we Wim zijn schildertalenten op de weg bewonderen. Remco is waarlijk overal! Nog tumult aan de rotonde voor Leffinge: Denis slaat rechtsaf, ondanks dat er duidelijk aangegeven was om links in te draaien richting Nieuwpoortsesteenweg. Wanneer iedereen weer samen is nemen in de laatste rechte lijn richting Oostende Geert Pirelli en Renaud het commando. Aan de luchthaven moet een lijnbus nipt worden ontweken, maar allemaal zonder veel erg.
In den As krijgen we nog het gezelschap van de PDF. André heeft handen te kort om iedereen vlot te bedienen, wat de sfeer niet kan bederven. Het is rond tienen wanneer uw dienaar huiswaarts keert. Hij trekt er nu voor een weekje tussen uit om de puist van de Provence te beklimmen. Met de auto.
Een stralende zon, een lichte bries uit het oosten, uitstekende condities voor een dagrit. Twaalf Placora's staan om negen uur klaar om de klassieker naar Westvleteren te rijden. De voorbije dagen is overeen gekomen om een extra lus aan het parcours te breien, want 100 km voor een dagrit vinden we nogal weinig. En zo komt het dat we, geïnspireerd door de Canvas-docu over Frank VDB, Ploegsteert als tussenstop inplannen.
Steve Flitser heeft voor het nodige GPS-werk gezorgd en loodst ons feilloos over prachtige landelijke wegen. Via Diksmuide en Ieper gaat het naar het Vlaamse heuvelland. We rijden zo in het decor van Eigen Kweek wanneer we door Wijtschate rijden. Van Chantal of den otto is er evenwel geen spoor. Even verderop moeten we door wegenwerken en gebeurt het onvermijdelijke: JP Bakker wordt het slachtoffer van een bandbreuk. In de kortste keren wordt de herstelling uitgevoerd en kunnen we verder.
Klokslag 12u komen we aan in Ploegsteert en vinden we een plaatsje op het terras van het Café de la Grand Place. We bestellen een Queu de Charrue die ons best kan bekoren. De magen beginnen dan te knorren zodat we beslissen om niet onmiddellijk naar Westvleteren te rijden maar nog een Queu te bestellen en tegelijkertijd de innerlijke mens te versterken. Na nog het graf van VDB te hebben bezocht gaat de tocht richting nonkel Roger.
Gezien het gevorderde uur wordt het maar een korte stop bij de paters trappisten. We genieten van een blonde of bruine pater (we hebben het hier over het bier, nvdr) en vatten dan de laatste etappe aan. De kaap van de 100km is gerond, en Aolus begint zich hoe langer hoe krachtiger te manifesteren. Zo'n twintig kilometer voor de aankomst krijgt Noël een fringale en gaat het licht uit. Trouw aan ons devies "Samen uit, samen thuis" wordt het tempo zodanig aangepast dat onze onfortuinlijke ploegmaat zonder al te grote problemen de eindstreep kan halen.
In het lokaal worden we opgewacht door onder andere de PDF, butler Ronny en Renaud, Geert Pirelli en Denis. Deze drie laatsten hebben er een namiddagrit van 100km opzitten in het gezelschap van de Eastenders. De maatjes en de jenever worden geserveerd, jammer genoeg kan uw dienaar niet lang genoeg blijven om hier van te kunnen genieten. Maar aan de reacties te zien op de sociale media was ook dit alweer een voltreffer.
Als slotsom kunnen we stellen dat dit een topdag was, waarde lezer. 150 km genieten.
Slechts negen Placora's aan de start, ondanks het perfecte fietsweer. Vakantie of werk belemmeren een aanzienlijk aantal om de rit naar Lo-brug mee te rijden. Met zijn geboortestreek als doel hoeft het ons niet te verwonderen dat Leo een groot deel van het kopwerk voor zijn rekening neemt. En dat er flink wordt doorgereden.
In Leffinge zijn we genoodzaakt om van het klassieke parcours af te wijken omwille van een gesloten brug. Dus volgen we maar het woensdagavond-traject en rijden we via het Spaarbekken naar Schoorbakkebrug om daar rechtsaf te slaan en zo via Stuivekenskerke de Westhoek binnen te rijden.
Vlak voor we de tussenstop bereiken voelen we regendruppels; aanvankelijk wordt er gedacht aan zweet dat van Geert Pirelli komt, maar gezien de aanzienlijke hoeveelheid moet deze veronderstelling worden bijgewerkt. Gelukkig is de bui maar van korte duur en schijnt de zon alweer wanneer we ons op het terras aan de Lo-brug kunnen neer vleien.
Onder het nuttigen van een Petrus Blond volgen we de esbattementen van onze poulain Remco. Wim Evenepoel kan er jammer genoeg niet bij zijn wegens Middelkerkse bierfeesten maar houdt ons WhatsApp-gewijs op de hoogte van het wel en wee van zijn beschermeling. De discussie over wie er nu beter is (Wout of Remco) blijft aanhouden, zeker als we de waarde van het deelnemersveld van de Ronde van België vergelijken met die van de Dauphiné. Dit neemt niet weg dat Remco op de Roche au Faucons een kabinetstukje aflevert. Eventjes wordt er overwogen om Wim een bezoekje te brengen in Middelkerke, maar het vele volk én de verplichtingen jegens lokaalhouder Samir doen ons afzien van dit plan. Het zal voor een andere keer zijn.
U zult begrijpen, waarde lezer, dat al deze gesprekken de mond droog maken, en dat er dus een tweede Petrus Blond van doen is alvorens de terugweg aan te vatten. Op aangeven van Leo volgen we de Lo-vaart naar Veurne, om dan zo via het kanaal naar Oostende te rijden. We blijven er goed de pees op leggen; tussen Oostduinkerke en Nieuwpoort wordt de gashendel eventjes helemaal opengedraaid. Een oefening die tussen Slijpe en Leffinge nog eens herhaald wordt.
Wanneer we even over vijven het lokaal bereiken hebben we 83 km aan 30+ gemiddeld op de Strava staan. Niet slecht gereden dus. We vinden een plaatsje op het terras en de PDF komt er ook bij. Onze pater familias onderstreept de topprestatie van Remco en kan bij deze tot het kamp van de believers worden gerekend. Het belooft een interessant BK te worden!
Voor volgende week zal Steve Flitser een route van zo'n 140 km uitstippelen via Ploegsteert naar West-Vleteren waar we de traditionele pater zullen degusteren. We vertrekken om 9u en hopen rond 16u in het lokaal te zijn voor de maatjes! Gelieve via WhatsApp uw deelname te willen bevestigen zodat de nodige logistieke maatregelen kunnen getroffen worden.
Wanneer op woensdagmiddag rond 17u WhatsApp berichten binnen komen kan ieder Placora er donder op zeggen dat het de buienradar betreft. Zo was het gisteren niet anders. Een zeer vage weersvoorspelling met een buienlijn die rakelings ons parcours passeert, het doet velen twijfelen. Uiteindelijk zijn we met zes op de afspraak, waaronder Wim Evenepoel die net op tijd terug is van het Phil Collins-optreden in Lyon.
We vertrekken onder licht gedruppel, maar een klarende west-einder doet ons geloven dat dit van korte duur zal zijn. Edoch, Pluvius is doortrapter dan Aolus, die vandaag overigens afwezig is. Het gedruppel gaat langzaam over in gemiezer en wanneer we het Spaarbekken in Nieuwpoort bereiken is bij velen de goesting om de volledige rit uit te rijden ver te zoeken.
Het is tenslotte Ric(h)ard die ons gedachten onder woorden brengt en voorstelt om aan de Unie-brug richting Oostende te rijden. Alleen Denis laat zijn Flandrienhart spreken en besluit door te rijden naar Stuivekenskerke. De overige vijf houden even halt om het regenhesje aan te trekken en rijden onder een nu bijwijlen plenzende regen huiswaarts. Dit houdt hen niet tegen om er een strak tempo op na te houden, wat niet altijd even veilig is.
Oh ironie wanneer bij aankomst aan het lokaal Pluvius het ook welletjes vindt. Enigszins ontstemd over deze cynische regengod plaatsen we ons aan de toog om er de gebruikelijke hydratatie en pizza tot ons te nemen. Denis laat via Strava weten dat hij huiswaarts is gereden. Wanneer we denken dat het uur om huiswaarts te trekken geslagen is, merken we dat Pluvius zich opnieuw in alle hevigheid manifesteert. Het noopt ons om nog een consumptie te bestellen, en dat zullen er uiteindelijk nog enkele worden, want de regen houdt maar niet op.
Uiteindelijk moeten we dan toch door de stortvloed huiswaarts, het is dan al rond tienen!
Maar iedere wolk heeft een zilveren rand. Zo is er het voorstel ontstaan om de dagrit naar West-Vleteren via Ploegsteert te laten passeren, geboorteplaats van VDB. Het wordt dan een etappe van zo'n 120 km; indien we rond 8u30 vertrekken kunnen we dit mooi halen en zijn we rond 16u00 terug aan het lokaal voor de maatjes!
Na de stage in de Baie de Somme is het uitkijken wie er nog over de benen en de goesting beschikt voor de zaterdagse rit. Rich, Steve en uw dienaar zien het zitten, samen met Renaud, Leo en Geert G. Hoewel! Wanneer schrijver dezes om 13u10 zijn huiselijke woonst wil verlaten, stelt hij tot zijn ontstentenis vast dat zijn fiets achteraan plat staat. Een WhatsApp-berichtje en een vlugge bandenwissel stellen hem in staat om alsnog aan de rit deel te nemen. Maar wanneer hij op de startplaats verschijnt wordt hij er door zijn ploegmakkers op gewezen geen helm op te hebben. In alle haast vergeten ... Er wordt dan maar besloten om via de huiselijke woonst van uw dienaar te passeren zodat hij zich op correcte en veilige manier in het peloton kan bewegen.
Aan dit alles had al een korte discussie voorafgegaan over de oord van bestemming. Uw dienaar had Lo-brug in gedachten, Geert G. sprak zijn voorkeur uit voor Hooglede. Steve Flitser, grapjas zijnde als hij is, stelde dan maar voor om de twee met elkaar te combineren en er een ritje van 121 km van te maken. Er waren er die dachten dat Steve last had van de eerste warmte, anderen dat hij het slachtoffer was van vroegdementie. Hoe dan ook, het laatste voorstel wordt verticaal geklasseerd. De definitieve keuze valt op Hooglede, met het argument dat we zo eens niet langs vaart of kanaal zullen rijden.
De heenreis verloopt probleemloos, buiten het feit dat we bijna drie keer van de weg worden gereden door roekeloze landbouwvoertuigen; via de Moerdijk - dit een gracht, geen kanaal - rijden we het binnenland in. Geert G. heeft een zeer mooi parcours uitgekiend, dat nu en dan leuk golvend is en ons op plaatsen brengt waar we al lang niet meer geweest zijn. Rond 15u30 komen we aan in Hooglede waar we een mooi en zonnig terras vinden. Ook de bieren zijn niet te versmaden en Steve Flitser kiest voor een zomerse Sangria!
Op de terugweg zijn er ook al geen incidenten vermeldenswaard; Steve Flitser zorgt zoals gewoonlijk voor het beeldmateriaal dat u op de FB-pagina kunt bewonderen. In de Schorre etaleert Leo nog maar eens zijn supervorm door een splijtende demarrage te plaatsen. Rich en uw dienaar voelen de vele kilometers van de afgelopen week in de benen en laten lopen.
In het lokaal komt de PDF nog langs om zo een perfecte dag af te sluiten en zien we Remi en eega op de elektrische fiets langs flaneren. Er is ook minder goed nieuws: Stene Koerst gaat niet door omwille van te weinig belangstelling. Misschien de gelegenheid om de gouden 999m opnieuw in het leven te roepen en op 15 juni deze tijdritproef op de wielerpiste te rijden. Dit wordt nog bevestigd.
U hebt enige tijd geduld moeten oefenen, waarde lezer, om het relaas van onze wielerstage in de Baie de Somme te kunnen bekijken. Dit was echter buiten de wil van uw dienaar. Cayeux sur Mer blijkt niet de metropool van de digitale vloedgolf te zijn; 4 G is er een super luxe, laat staan dat Wifi een gekend fenomeen is. Hoe dan ook, uw patience wordt beloond met een dag op dag verslag van wat toch wel een zeer geslaagde uitstap mag genoemd worden.
Op maandag staan zes Placora's om 8u op de afspraak om de heenreis naar het Franse badstadje met de fiets af te leggen. Steve Flitser, Zorro, JP Bakker, Geert Pirelli, Wim Evenepoel en uw dienaar zien het zitten om 216km te peddelen. De overige zes ploeggenoten vertrekken later met camionette, aanhangwagen en mondvoorraad (later zal blijken dat dit voornamelijk uit bier bestaat). Het betreft Christje, Noël, Danny G., Butler Ronny, Remi en Richard. En dan is er nog een ongenode gast, met name Aolus, die besloten heeft om ons te vergezellen en de hele reis nadrukkelijk aanwezig zal zijn.
De lange fietstocht verloopt aanvankelijk probleemloos. Er wordt in Veurne gestopt om mondvoorraad op te doen en dan gaat de tocht verder langs het kanaal naar Ghyvelde tot aan Bourbourg. Een eerste koffiestop en even op adem komen. De volgende etappe voert ons door de vallei van de Course, een verborgen pareltje dat zeker een bezoekje waard is. Op de eerste helling van betekenis heeft Wim Evenepoel af te rekenen met een gebroken spaak. Naar het voorbeeld van zijn idool blijft sympathieke Wim evenmin van tegenspoed gespaard. Ervaring is alles, weet Steve Flitser, die het euvel kan herstellen zodat we verder kunnen.
Na zo'n 100 km stoppen we dan voor de lunch. De broodjes en rijsttaartjes gaan vlot naar binnen en een half uurtje later zitten we alweer op de fiets. Even voor Etaples houden we nog een koffiestop. We zijn nu zo'n 160 km gevorderd en uw dienaar is eventjes door de muur moeten gaan. Het tempo draait zo rond de 27 per uur, maar de kilometers beginnen te wegen.
De finale etappe dan wordt een gevecht tegen de nukkige Aolus die ons nu krachtig pal in het gezicht waait. We zijn dan ook heel blij wanneer we eindelijk de Rue des Hirondelles indraaien en door Danny G. enthousiast worden verwelkomd. De rest van het ontvangscomité laat zich verontschuldigen, want ze zijn naar de supermarkt om nog meer mondvoorraad op te doen. Men was tot de vaststelling gekomen dat een hele week leven op Jupiler misschien niet het beste idee was.
's Avonds gaan nog lekker eten op de promenade van Cayeux, om dan moe en voldaan in ons bed te vallen. De kamerverdeling is gebeurd op basis van lengte en snurkvermogen. Voor dat laatste is belangrijk argument.
Op dinsdagmorgen verrast Butler Ronny ons met een prachtige ontbijttafel. En dit zal hij voor de rest van de stageweek doen. We worden echt in de watten gelegd. Steve Flitser heeft een routetje van zo'n 81 km uitgestippeld, die er uiteindelijk 96 blijken te zijn. Maar niet gezeurd, het weer valt mee en we genieten van het glooiende landschap. In Rue houden we halt voor een pizza en in Saint-Valérie doen we ons tegoed aan een (dure) Ciney. 's Avonds heeft Butler Ronny opnieuw een restaurantje uitgekiend; een minder gelukkige keuze deze keer, niet in het minst door een wel bijzonder bitsige serveuse. Maar ook hier niet getreurd: het lamsvlees smelt in de mond.
Steve Flitser moet op zijn communiezieltje beloven zich deze keer aan de vooropgestelde kilometers te houden. Na enig avondlijk overleg wordt besloten om via het hinterland naar Le Tréport te rijden. Opnieuw een heel mooie toer die ons rond de middag op het doel van onze bestemming brengt. Er worden foto's op de zeedijk genomen met de hulp van een vriendelijke dame, waarna we nog Mers les Bains en Ault aandoen. Na een koffietje moeten we ons naar huis reppen want er hangen dreigende regenwolken boven ons hoofd die nu en dan een deel van hun lading lossen.
De neerslag is maar van korte duur zodat we het plan om 's avonds te barbecuen toch kunnen uitvoeren. Butler Ronny heeft de plaatselijke slager naar zijn hand kunnen zetten en versiert er lekkere lappen entrecôte. Uw dienaar demonstreert zijn pyrotechnieken en het is smullen geblazen. Ondertussen entertaint Christje het gezelschap met tal van verhalen, onder meer over ene Polle Berlayemont die bril en snor nog al eens met elkaar verwarde!
Dag drie wordt gekenmerkt door minder weer: veel wolken en de party pooper van dienst, Aolus laat zich opnieuw gelden. Le Crotoy wordt het doel in een uitstap die voornamelijk culinair getint wordt. In het havenstadje trakteren we onszelf op bouchot-mosseltjes. Vandaar rijden we naar Saint-Valéry waar Butler Ronny zijn netwerk gebruikt om het hele gezelschap in de plaatselijke Yachtclub binnen te loodsen. We ontdekken er Tarte Tatin op de menukaart, u kunt de gevolgen ongetwijfeld raden.
Terug thuis na een kleine 60 km wordt de bbq, gezien het succes van de vorige avond, opnieuw in stelling gebracht. Het is de laatste avond en de restjes moeten op. Remi, Geert Pirelli, Christ, Steve Flitser en uw dienaar doen een verdienstelijke poging om door de voorraad bier te raken, maar slagen er jammer genoeg niet in.
Steve Flitser en JP Bakker hebben het gekke plan gemaakt om ook de terugreis te fietsen; de acht overige ploegmaten danken voor de eer. Het verslag van dit laatste kabinetstukje hebt u nog te goed. Op het moment van dit schrijven zijn de twee nog onderweg. Alles wijst er echter op dat ze probleemloos Oostende zullen bereiken.
Zo, beste lezer, dit was het dan. Dank aan de elf kompanen die voor een onvergetelijke reis hebben gezorgd. Uitgebreid beeldmateriaal vindt u op de FB-pagina, met dank aan Steve.
. Tussen Oostduinkerke en Nieuwpoort is er de traditionele tempoversnelling waar Leo zijn duivels kan ontbinden.
Ondanks de nadrukkelijke aanwezigheid van Aolus zijn er zeven Placora's, en gastrijder Dirk B, die de uitdaging voor het gevecht aangaan. Met de nationale leuze "Eendracht maakt macht" in gedachten wordt er voorbeeldig samengewerkt in de strijd tegenwind. We vormen een molentje en draaien netjes rond; zo halen we toch nog 30 per uur wind tegen!
