Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
12-06-2016
bolzak
een dozijn placora's had er wel zin in op deze nagenoeg windstille zaterdagnamiddag , opgesmukt met enkele verdwaalde
regendruppels en een aangename lentetemperatuur.
olv baankapitein rich, die zich had voorgenomen de troepen kort te houden, werd richting hertsberge vertrokken in de hoop
het gezellige terras van de bolzak te kunnen frequenteren.
na een feilloze rit langs west vlaanderens mooiste wegels konden we met genoegen vaststellen dat onze bestemming
open en toegankelijk was
de eendracht binnen de groep was ook naast de fiets voorbeeldig : 2 x 12 karmelietjes leverden ons 3 x 75 cl bonus op,
later af te halen door de voorzitter !
de terugweg werd licht euforisch aangevat : vooral antoine , die al maanden lang geen alcohol had aangeraakt , raakte maar
niet uitgepraat over de tijd van vroeger , waarin figuren als den ollegatscheerder blijkbaar deel uitmaakten van zijn vrij bewogen
leven
het parcours werd enigszins aangepast : via het lappersfortbos bereikten we de ring van brugge en vandaar konden we via
de vaart afslaan om zo het eerste stuk van de oude sara route in omgekeerde richting tot in oostende te nemen
we bereikten het lokaal met zo'n 95 km op de teller
onze kastelein stond ons reeds met zijn breedste glimlach op te wachten en begint er nu blijkbaar de vervelende gewoonte
op na te houden de bediening van onze eerste consumptie zodanig lang uit te stellen dat we in de toekomst zullen verplicht zijn halfweg een extra drankje te bestellen om er wat langer tegen te kunnen bij aankomst ...
volgende week zaterdag spelen de duivels om 15u en wordt voorgesteld in functie hiervan onze rit aan te passen
we zouden vertrekken om 9u30 richting Cassel, alwaar ook zou geluncht worden
Antoine stelt zich kandidaat om deze mooie rit in goede banen te leiden
Deze tussenstand zal in het Placora-archief een bijzondere plaats krijgen! Niet alleen voor de bijna 14000 km die we bijeenreden, noch voor de 18 'geldige' ritten maar niet in het minst voor de verscheidenheid van het parcours... Van het zwoele Catalonië over Lapscheure tot in het nog zwoelere Friesland waren we aktief. Stamper-van-de-maand is Steve Dewulf die met maar eventjes 908km zijn bijnaam alle eer aandoet. Ondergetekende en uittredend kampioen Hank voeren een pelotonnetje aan dat toch al zo'n 300km moet goedmaken op Renaud Viane die met 1713km resoluut de leiding neemt. De sedentaire Wim Willaert heeft tijdelijk de rol wat moeten lossen!
Welgeteld 10 Placora's hebben gewacht tot de hardnekkige ochtendmist is weggetrokken en vertrouwend op de buienradar toch maar het ros van stal gehaald. En kijk eens wiens holle rug zich daar kromt bij het oprijden van de Bel&Bo-parking, onze Toone zowaar. Na zo'n 1600 solo afgehaspelde km, klaar voor zijn maidentrip al draagt de omzwachtelde linkerknie nog duidelijk de sporen van een zwieper op zijn balkon. Een zwakke Noordwester noopt ons voor één keer niet richting Brugse ommeland te fietsen. Hoewel het niet bepaald terrasjesweer is, wordt het op voorstel van Ronny, Bray-dunes via Ghyvelde. In het Placorajargon de Piconklassieker dus. Gezellig keuvelend aan zo'n 31-32 in het spoor van de niet stakende loco's Wim en Steve, bereiken we Nieuwpoort waar Ronny aan het sluizencomplex lek rijdt. Postman Dan klaart de klus in no-time. In Koksijde waar het BK voor nieuwelingen wordt betwist is het even opletten maar de seingevers doen hun taak voorbeeldig. Aan de brug in Adinkerke ter hoogte van de tobaccoshops waar we normaal afslaan richting Ghyvelde, staat toch wel een joekel van een camion geparkeerd zeker. Gps Daniël is even het noorden kwijt en geen bridge maar een street-too-far draait het in de soep. Als reserve-gps Toone ook zijn zegje gaat doen, moet er geen tekeningetje bij. Enfin, wij rijden 2km de Moeren in om tot het besef te komen dat rechtsomkeer maken misschien toch niet zo'n kwaad idee zou zijn. Weer richting kanaal dus tot we net voorbij een oprit een onooglijk bordje 'Cabourg' ontwaren. Met het al even onooglijk weggetje is niks mis behalve dat het doodliep op een aardeweg waar paarden zich duidelijk meer thuisvoelen dan wielertoeristen. 't Is eens iets anders: een 'Van Aertje' van weer zo'n 2km waarbij Steve Stamper dan nog ei zo na in het decor belandt. Flink door elkaar geschud sluiten we aan op het ons vertrouwde parcours via Bray-dunes richting 'de Mol'. Op wat eens het 'Palais du Picon' was staan nu appartementen en tot overmaat van ramp is ook 'Le perroquet' gaan vliegen... dicht dus. We settelen ons dan maar op het poepchique terras van hotel 'De Mol' waar de prijzen navenant zijn. 6.5 voor het edele vocht is er inderdaad wat over! Op de terugweg langs de binnenbaan wordt het tempo onder commando van Henk wat opgetrokken zonder dat er iemand in de problemen komt. JP Bakker wuift ons uit aan Slijpe brug en met 85km op de teller bereiken we Samirs overvol etablissement. Feestje! Twee tafeltjes en negen stoelen zijn nog vrij, net voldoende dus. Ook Christ komt naar goede gewoonte nog even gedag zeggen. Toones maidenrit zal de annalen ingaan als zeer gevarieerd, verward en vol verrassingen... net als Toone zelf dus.
slechts 10 ! gegadigden voor de zaterdagrit in nochtans ideale omstandigheden er werd gekozen voor een non-stop rit van zo'n 75 km ten einde nog het grootste deel van de wedstrijd van de duivels te kunnen meepikken in het lokaal (het werden er uiteindelijk bijna 90) onder supervisie van baankapitein rich vertrokken we richting damme het was vooral remi die zich, in volle voorbereiding voor portugese avonturen, liet opmerken met enkele snedige versnellingen waarop de meesten onder ons geen pasklaar antwoord vonden via de uitkerkse polders werd dan, niet met ieders goedkeuring, gekozen voor een passage langs de windluwe driftweg alwaar we noel , die dringend een opkikker nodig had, bijna aan de deur van zijn stamcafé aan de hippodroom konden afzetten na 5 minuten van de eerste helft van debruyne en co op Zwitserse bodem hadden we genoeg gezien en zochten we al vlug ons plekje op het terras op , waar we , met de ondertussen geopende luifel, nog volop konden genieten van een aangenaam lentezonnetje.
de bookes gingen vlot binnen en iets om door te spoelen kregen we er ook bij
hopelijk gunstige weergoden voor de komende week !
toch een 16 man aan de start waaronder de voornaamste kleppers met uitzondering van onze dienaar (turnles) en cyber john (uurwerk kapot) de wind was mild en liet een aardig tempo toe paul reed lek net voor stuivekenskerke maar voor de rest geen noemenswaardige feiten te vermelden johnny , die een tijdje out was wegens allerhande mallaien , had slecht gedoseerd en kreeg een tik op de eerste beste brug de pizza's waren het lange wachten waard en de whats app stond weer roodgloeiend
er zijn plannen om op zaterdag 11 juni naar wissant te gaan voor rit + fruits de mer
Zestien Placora's staan op de afspraak onder een bewolkte maar toch zwoele hemel. We hadden met zeventien kunnen zijn, maar Cyber John Beton kan er niet op tijd zijn. Na vijf minuten wachten vertrekken we dan maar richting Westrozebeke voor de klassieker der klassiekers, de Keuneleute.
Het zijn vooral Henk en Geert G. die het tempo aangeven. Kamp Zuid en Noord slaan de handen in elkaar. We kiezen voor de iets bredere wegen, gezien de omvang van de groep. Even voor Zande eerste oponthoud wanneer Danny G. plat rijdt. En het zal niet bij deze ene keer blijven, waarde lezer. Bereidt u voor op een serie platte banden in dit relaas.
Christ heeft veel last van de graspollen die in de lucht hangen. In Koekelare besluit hij om rechtsomkeer te maken.
Alle respect ook voor Noël, die moedig volhoudt hoewel het terrein zeker niet de zijne is.
In Westrozebeke aangekomen genieten we van een 'Super' bediening en van Keizer Karels. Cyber John Beton blijkt dan toch onderweg te zijn en probeert vruchteloos aansluiting te vinden.
Wanneer we willen vertrekken blijkt nu Postman Pascal met een platte band te moeten afrekenen. Nummer twee, dus. We hebben nu de wind in de rug; het gaat dus goed vooruit. Even denken we dat we er toch eentje te veel op hebben, wanneer we een identieke tweeling kruisen!
Voorbij Hooglede is het weer prijs. Remi rijdt op een kei, de rest kunt u raden. Renaud VDW zal de winnaar van de dag worden met al die lekke binnenbanden.
Hoewel bijwijlen de koptrekkers moeten ingetoomd worden, kan iedereen goed volgen. Maar in Bekegem is het alweer van dat. Het is nu onze materiaalman zelve, Postman Dan, die met een bandbreuk moet afrekenen. Werkelijk niemand wordt gespaard. Rich, Noël en uw dienaar besluiten om rustig verder te rijden en zo de liefhebbers de kans te geven om zich nog eens uit te leven.
Niet dus, want drie kilometer verder staat ook Noël aan de kant met .......... Dus rijden we maar als gruppo compatto naar het lokaal. Het is al kwart over zes (!) wanneer we ons op het terras kunnen neervleien.
Paul J. en Steve Stamper verdienen ook een bijzonder vermelding, want zij hebben er twee ritten opzitten met 185 km + onder de wielen. Respect!
Acht Placora's met vurige tongen staan klaar om op een kille maandagochtend een ritje te maken. Onder de kundige leiding van Renaud VDW rijden we via Oudenburg, het kanaal en Brugge richting Meetkerke om dan over Houthave en Stalhille terug richting Oostende te rijden.
Een prachtig ritje van 60 km dat meer dan aanbevelenswaardig is.
We zijn niet de enigen op de baan, en zo kunnen we tot tweemaal toe genieten van het zog van collega's. Het dient gezegd dat vooral Renaud Viaene en Peter het kopwerk op zich nemen. De rest van het gezelschap kan zich dus rustig achter hun brede rug nestelen en genieten van het voorbij glijdende landschap.
In het lokaal worden we verwelkomd door de PDF en Ronny alias Mr Carson.
De blauwzwarte titel wordt kort becommentarieerd, maar veel woorden worden er niet aan vuil gemaakt. We zijn het er over eens dat het volgend jaar KVO aan de beurt is. Standard Luik - Anderlecht - Gent - Brugge en dus is de volgende halte op de E 40 duidelijk.
Wil iedereen WhatsApp of de blog in de gaten houden voor volgende woensdag. In geval van slecht weer zal de foto shoot vanzelfsprekend niet doorgaan.
Hoewel de weergoden ons niet echt goed gezind waren en de aprilse grillen hun reputatie alle eer aandeden fietsten we men z'n allen toch zo'n kleine 8600km bij elkaar. Maandwinnaar is Daniël Vanderwal met 586 voor de inmiddels naar de heimat verdwenen Paulino. In de totaalstand leidt Renaud voor Daniël VdW en Wim Willaert. Alleen bij Antoine blijft de teller op 0 staan... insiders beweren evenwel dat niemand meer 'in het zwart' rijdt dan onze Toone, wedden dat hij binnenkort 'een schoon toerke' kent!
Met temperaturen die de Calpe-norm ver overschrijden is de opkomst groot. Negentien Placora's in zomeruitrusting vertrekken om 18u00 voor de woensdagrit. Na enkele honderden meters wordt onze peloton opnieuw 'versterkt' door een omvangrijke delegatie Eastenders. Nu hebben wij niets tegen onze confraters, maar de afspraak die gemaakt werd is duidelijk: we rijden apart. En die wordt niet gerespecteerd...
De gevolgen laten zich raden: wanneer wij onze collega's vragen zich achteraan de groep te plaatsen krijgen we boze blikken en verwijten naar het hoofd geslingerd. Bovendien wordt er gewrongen dat het een aard is en rijden we met een rotvaart (en de wind in de rug) richting Spaarbekken. Er volgt dan een afsplitsing, enfin het is een zootje.
Langs de IJzer laat uw dienaar met opzet een gat vallen om het tempo toch enigszins te breken. Op de terugweg, met de wind op kop, wordt alles op een lint getrokken. Van waaiervorming is er geen sprake, waardoor wie achteraan rijdt in de problemen komt. Bij deze dan ook een oproep aan onze locomotieven om eens achteruit te kijken. In waaier twee en drie kan er vaak nuttiger werk en inspanningen geleverd worden dan vooraan.
Zo gebeurt het dat even voorbij St. Pieterskapelle Leo de rol moet lossen. Het is dan nog D.B. die hem bijstaat en hem terug bij de groep zal brengen. Hij blijkt nogmaals dat het begrip 'wachten' bij sommigen een andere betekenis heeft. Zij worden dan ook vriendelijk verzocht editie 14 van Van Dale te raadplegen.
In horten en stoten gaat het dan verder naar het lokaal, niet vooraleer er zich tussen Wilskerke en Leffinge nog een incident voordoet waarbij een Eastender door een ongelukkig manoeuvre drie Placora's bijna in het decor keilt.
In het lokaal gekomen lucht Leo zijn terecht ongenoegen: "Zo kan het niet verder". Uw dienaar zal dan ook zijn verantwoordelijkheid opnemen en zijn collega van de Eastenders contacteren om hem aan de afspraken te herinneren. Verder moet het duidelijk zijn dat, wie met Placora rijdt, vertrekt onder het motto 'samen uit, samen thuis'. Wie op andere manier wil rijden, die is daar vrij toe: er zijn clubs waar snel rijden geen probleem is.
Maar het is niet allemaal kommer en kwel: Renaud trakteert omdat zijn oudste zoon eindelijk van straat is en hij er een mooie dochter bij heeft. De verhalen van Kamp Noord en Kamp Zuid worden in geuren en kleuren verteld, waarbij Jessie voor een gestage toevoer van gerstevocht zorgt.
Nog enkele praktische afspraken: op 21 mei vindt de La Chouffe-classic plaats. Wie deze klimrit wil rijden, neemt contact op met Paul Jonckheere. Volgende woensdag, 18 mei, zal er om 18u00 een ploegfoto genomen worden naar aanleiding van de aankoop van de nieuwe uitrusting. Iedereen dus in de correcte uitrusting op het appèl. Tot zaterdag!
dag1: Fiif dagen Fryske fietsen ûnderfinings... of het wedervaren acht Placora's boven de Moerdijk. Met zijn zevenen verzamelen we aan de Bell&Bo-parking, Pascal M. moet dan toch werken en zal pas na vier uur kunnen vertrekken. Remi en Ronny gaan nog wat Belgisch gerstenat opslaan in de Colruyt - je weet immers maar nooit - terwijl de fietsen en sporttassen worden ingeladen. De klok wijst 10.30 als een kwijlende postman Dan ons komt uitzwaaien. Mede door zijn onfeilbare gps en dito-coyote loodst Christ ons met de assistentie van co-piloot Rich loodst Christ zijn busje op het derde rijvak voorbij alles wat wielen heeft. In Meert maakt hij een ommetje van 7km om de file te vermijden en dat lukt nog ook, voorziene aankomst 15.30u, en zo zal geschieden. Na 140km bereiken we dan onze bestemming,het bungalowpark "It Wiid" ,wat zoveel betekent als "In de Wijde Wereld"gelegen in het prachtige natuurgebied "Alde Faenen"... en wijd is het er. Honderden huisjes omzoomd door een wirwar van kanaaltjes, pontonetjes en bruggetjes... Nr 512 is het onze, volgens Hollandse normen vrij groot, en vooral kraaknet. De kamerverdeling verloopt ook al feilloos. Ronny en Leo delen de kamer beneden, de rest de twee kamers op de verdieping waar men toch wel erg zuinig is geweest op de kastruimte... het hele zootje op de grond dan maar! Tijd voor verkenning. Ronny vult zijn winkelkarretje in de lokale Coop om onze frigo vol te stouwen. Een eerste terrasje - er zouden er nog volgen! - wordt gezocht en de Hertog Jan is al meteen de bevestiging dat er naast Heineken ook nog bier wordt verkocht bij onze Noorderburen. We kiezen voor een restaurantje, hoe kan het anders, aan het water. Ons 'Bevergems' dialect is dermate onverstaanbaar dat wij steevast door de Friezen in het Duits worden aangesproken al doet Christ in het skoon Mjeeins verwoede pogingen om het tegendeel te bewijzen. Een attente dienster komt ons duidelijk maken dat het op 5 mei bevrijdingsdag is en dat op de vooravond om 20.00u twee minuten lang heel sereen de oorlogsslachtoffers worden herdacht. Dat weten we dan ook weer en verklaart waarom 's anderendaags bij onze passage tot in het kleinste gehucht overal Friese en tricolore vlaggen de geveltjes tooien. Terug in onze stulp laat Pascal weten dat hij ergens rond Zwolle dobbert, ondertussen postuleert Ronny alsmaar meer voor een gastrol in Downton Abbey. 'Onze butler' -zo spreken we hem voortaan aan- tovert met zwier een gin-tonic met knabbel uit de mouw. Vooral Leo is gecharmeerd door dit afsluitertje, iets nieuws beweert hij?!... we doen navraag bij Anita. Ondertussen is ook Pascal gearriveerd na enig zoekwerk omwille van een tilt geslagen gps. Onze verloren zoon werkt nog enkele boterhammen naar binnen vooraleer onze kazematten op te zoeken.
dag2: Terwijl vroege vogel Ronny al lang naar de bakker is, wordt in nr 512 inmiddels duidelijk dat een herschikking van de slaapplaatsen zich opdringt. Het gesnurk van ondergetekende heeft Remi gedwongen met matras en het hele zootje naar de living af te dalen. De wallen onder Leo's ogen verraden dat er in kamer 1 een gelijkaardig probleem zich voordeed. Werk dus voor de reviewcommissie. Ondertussen genieten we van een op zijn minst restaurantwaardig ontbijt en bereiden we ons voor op de eerste rit richting Sneek. Geert heeft een knooppuntenrit uitgestippeld van zo'n 110km door Remi in zijn fietsgps overgebracht. De eerste kilometers verlopen langs grindweggetjes. Het is een topweekend en bijgevolg in het fietsvriendelijke Friesland redelijk druk, gelukkig zijn de velostrades navenant. 23° en een licht briesje dat weliswaar aanwakkert... meer moet dat niet zijn. Via knooppunten 56-41-32 of was het 56-58-14... - zal me worst wezen - bereiken we na exact 60km Elfstedenburcht Sneek. Terrasje met broodje weet-ik-veel nog een sight-seeing in het historische centrum. Op de terugweg moet Remi's machientje bijtijds worden bijgestuurd en ontvouwt Geert zijn wegenkaart. We doorkruisen prachtige dorpjes, hoewel Christje vooral prachtige achterwielen ziet. De laatse 20 km waren er voor hem misschien te veel aan maar dan mag hij zijn verzuurde beentjes laten rusten op ons zonovergoten terras,zich te goed doend aan een frisse Ricard. 's Avonds spreken we af aan het eethuis van de camping.
dag3: Snurkproblematiek van de kaart! Leo leende oordopjes aan Remi en deelt voortaan living met Geert. Ontbijt om U tegen te zeggen met spek en ei... busje in richting Harlingen. Bedoeling is de overzet te nemen naar Terschelling om op dit eiland zo'n 75km te fietsen. Hoewel 26/man + 14/fiets lijkt ons wat overdreven. Onze planning valt bijgevolg in het Waddenwater en een herbekijken dringt zich op en waar kun je dat beter doen dan op een terrasje... Het wordt pittoreske Hindeloopen, ook al één van de elf, bekend om zijn laag bruggetje en zijn klunentraject. Het heeft enige voeten in de aarde om het beginknooppunt te vinden maar Remi's oververhitte gps leidt ons naar 26-14-38 of was het 27-14-43...? Stevig briesje maar staalblauwe hemel. De eerste kms rijden we op een breed grindpad op de dijk met prachtig zeezicht dan zakken we onder het goedkeurend oog van honderden grazende présalés de uiterwaarden in waar aan 'stuurboord' hier en daar een 'prente' ligt te zonnen in de achtertuin. Via Makkum en Workum bereiken we ons doel. Aan het haventje nestelen we ons op het terras van herberg 'Frysk Flagge'. 8 maal Grolsch van de tap, oerhollandse bitterballen als knabbel en een heerlijk broodje-zootje. Nog even op wandeltempo het hoofdstraatje door, brugje over en wind in 't gat richting Harlingen. Als Christje niet in de drank zit, dan zit hij in de wielen maar doorbijter als hij is bereikt ook hij na 90 bloedhete km. het terras aan de haven. Bij een heerlijke Wieckse witte in gegivreerd glas geeft Rich deskundige uitleg als een stel sleepoten een gigantisch scheepscasco binnenloodsen... indrukwekkend. Busje op en richting ons stulpje waar Ronny zijn culinair hoogtepunt van de reis voorbereid en bewijst dat de teloorgang van de RMT geenszins aan zijn kwaliteiten van chef-store te wijten was.
dag4: Heerenveen, via Drachten, 95km staat op het programma. De zon is nog steeds prominent aanwezig maar met de dag steekt Aolus een tandje bij. Via knooppunten 26-73-48 of was het 26-69-14...? Tussenstop in Drachten om te pinnen want "de pot", dient gespijsd. De brede fietspaden geven een veilig gevoel al moet je aan de rotondes toch opletten, Friezen nemen hun voorrang! In de verte doemt het silhouet van het Abe Lenstra-stadion al vlug op. Precies vijftig op de teller als we in de historische binnenstad halthouden aan 't posthuus waar we na de inmiddels traditionele bitterballen een broodje te verwerken krijgen dat zelfs een breedsmoelkikker niet aankan. We besluiten de terugweg wat in te korten en het pontje te nemen... 't is eens iets anders. Daar rijpt evenwel het idee om 's anderendaags een bootje te huren en Ronny eens niet achter et fornuis maar aan het roer te zetten. Een laatste fietsdag naar hoofdstad Leeuwarden zien de meesten niet meer zitten. De Italiaan die we 's avonds in Eernewald met een bezoek vereren krijgt nauwelijks een voldoende en bevestigt eens te meer dat Holland culinair niet zo veel te bieden heeft.
dag5: Bootje komt zo. Een nagelbijtende Remi- Club speelt immers vandaag- vergezelt skipper Ronny naar de bootjesloods. Gezien de drukte en onze late beslissing hebben we niet meer zo veel keus. Onze stalen rossen zijn al veilig en wel gestald in Christjes remorque als we een oranje ding van pakweg zo'n 6m lang zien aanvaren. Bootsman Remi is inmiddels zijn meertouw kwijt en moet zich vastklampen aan ons steigertje om ons te laten instappen. Stabiel is wat anders en gierend van het lachen nemen onze plaats in. De 4-takt wordt op gang getrokken en we stellen alle vertrouwen richting Grou in onze skipper. Half varend Friesland steekt ons voorbij... maar onder het motto 'hebben we niet de grootste boot, we hebben toch de meeste leute', bereiken we Grou. Al bij al blijkt ons idee niet eens zo slecht te zijn geweest want de wind is echt serieus komen opsteken. Na ons zoveelste broodje op ons evenveelste terrasje is het zoeken naar onze 'schuute' die inmiddels tussen twee kanjers van yachten is aangemeerd. Pascal krijgt er zowaar de slappe lach van. 14.30u... KVO trapt af terwijl zowel aan stuur- of backboord zonnende 'prenten' onze aandacht van het prachtige landschap afleiden. 0-1 Goddeau! Remi veert recht, een eerste golf spoelt letterlijk over de voorsteven. Later zal het enthousiasme wegebben maar de rest van het voetbalverhaal kent u... Peter Vandenbempt en radio1 houden ons gezelschap tijdens de avondapero en Remi wordt ongeveer zot bij Izquierdo's tweede. Een sms-je van onze PDF met "FCB champion" er bovenop als uitsmijter van een fantastische vijfdaagse waarin de kameraadschap en sportiviteit zegevierden. Bedankt Placoravrienden, bedankt weergoden, bedankt whats-appers van kamp Zuid.
dag6: Probleem -en fileloze terugreis met ommetje langs de afsluitdijk!
vanwege jullie riceleider graag nog even een dikke proficiat aan alle deelnemers van de calpe reis die , elk naar eigen vermogen, gegeten en gedronken (en ook wat gefietst) hebben alsof hun leven er vanaf hing t hotel was picobello , de fietsorganisatie onberispelijk en t gezelschap fantastisch zeker voor herhaling vatbaar de geluiden uit kamp noord klinken even positief zodat het voor de placora groep in het algemeen een zeer vruchtbare week is geweest
meer moet dat niet zijn
ps woensdagavond op post : traktatie op mijn kersverse schoondochter !!
Terug thuis van een toch wel schitterende stage in Calpe staan er op zondagmorgen vijf Calpe-gangers, samen met Renaud VDW en DB om 9u30 onder een stralende zon op de vertrouwde plaats van vertrek.
Het is Renaud VDW die de leiding neemt voor deze 'losrijdtrit'. Nu ja, los rijden is in deze een relatief begrip. Krachtpatser Henk voelt de benen niet, Cyber John, door sommigen John Beton genoemd, en Steve Stamper maken deel uit van het zestal en dan weet u het wel. Aanvankelijk wordt er nog een rustig tempo aangehouden, maar eens in het Tudor-bos wordt het tempo opgetrokken en zakt de snelheidsmeter niet onder de 32 per uur.
55 km of 1u50 later staan we aan het lokaal en kunnen we ons laven aan wat wij een hele week hebben moeten missen. De eerste traktatie is op kosten van Renaud VDW, die nogmaals zijn verjaardag viert.
Hopelijk kunnen we woensdag nog genieten van de heersende Calpe-temperaturen en plukken we de compensatievruchten!
Guadelest. De naam van dit pittoreske dorpje in de bergen zegt u waarschijnlijk niets. Ik moet u eerlijk bekennen, waarde lezer, dat het bij mij ook geen belletje deed rinkelen. Tot gisteren, want dan maakte ik samen met mijn dierbare eega en de familie Danny G. een autoritje naar dit toeristisch oord.
Onderweg raken wij onder de indruk van de mooie zichten en de steile klim die naar de nederzetting leiden. Uw dienaar maakt argeloos de opmerking dat hij zou danken voor het aanbod mocht er gevraagd worden om deze route met de fiets te doen.
U kunt het dus al raden waar de rit van vandaag naartoe ging. Inderdaad, Guadelest! Onze begeleiders beweren bij hoog en bij laag dat het een eenvoudige, gelijklopende beklimming is. Zij mogen evenwel rekenen op sceptische blikken van uw dienaar die er het zijne van denkt.
Edoch, het loopt niet allemaal zo'n vaart. Groep C vertrekt blij gemutst, versterkt met JP Bakker en Hank die het gedoe in Groep B beu zijn. En om Pilot Pascal plezier te doen mogen we ook een Nederlander, Kees dan nog wel, in ons gezelschap verwelkomen.
Het dient gezegd dat de eerste kilometers aan een pittig tempo worden afgelegd, maar eens afgedraaid van de grote weg gaat het er rustiger aan toe. De beklimming zelf beslaat zo'n 7 km, en al bij al valt het best mee. JP Bakker, Danny G. en uw dienaar werken de klim gezamenlijk af. Geen vrouwelijk schoon mee op deze rit, dus Danny G. probeert zich rustig te houden, wat niet helemaal lukt. Pascal en Hank etaleren als vanouds hun klimmerscapaciteiten.
Bij de bevoorrading komen ook de andere groepen aan. Steve Stamper neemt van de gelegenheid gebruik om van groep te veranderen en ook met de C's verder te rijden. Nog geen twee kilometer voorbij de bevoorrading heeft hij al af te rekenen met bandenpech. Dat gebeurt als je er helemaal doorzit.
De afdaling is er eentje om van te genieten. Er wordt opnieuw fiks doorgetrokken richting Calpe, met Pilot Pascal als locomotief. Iedereen veilig en wel in het hotel en meteen het einde van een schitterende fietsstage. Hopelijk genieten de vrienden in Kamp Noord evenzeer. Zij die op Temptation Island zijn achtergebleven hebben iets gemist. Maar ja, daar zijn dan ook compensaties voor .
Morgen is het weer vroeg dag, want om 5u30 vertrekt de bus richting vliegveld. We landen even na de middag in Oostende. Benieuwd wat de vorm zal geven volgende week.
Dag 4 is een rustdag dus veel valt hier niet veel over te vertellen, tenzij dat Paul J. en Cyber John een solo-ritje rijden. De rest van het gezelschap gaat op toeristische uitstap naar respectievelijk Benidorm en Valencia. Het is wel duidelijk dat voor velen de dag zonder fiets niets te vroeg komt.
Dag 5 dan. Onzekerheid troef, want niemand weet op welke manier hij de rustdag verteerd heeft. Wie zal dikke poten hebben? Renaud, Pilot Pascal, Danny G. en uw dienaar nemen het zekere voor het onzekere en besluiten om Groep C te vervoegen. 80 km en 1060 hoogtemeters lijkt hen meer dan genoeg. JP. Bakker en Henk kiezen voor Groep B, 110 km en 2040 hoogtemeters. De rest van het gezelschap doet het nog straffer en gaat voor een rit van 130 km en 2100 hoogtemeters.
Over groepen A en B kan ik u jammer genoeg weinig melden, gezien wij op het moment des schrijven elkaar nog niet hebben ontmoet. U zult het, beste lezer, moeten doen met het relaas van Groep C.
We rijden met gezapig gangetje landinwaarts. Maar gezien Calpe in een put ligt moet er tijdens de eerste kilometers geklommen worden. We hernemen de klim van dag 1 en stellen tot onze grote voldoening vast dat het al heel wat beter gaat. Wat volgt is een leuke rit door de fruitgaarden. Vooral Pilot Pascal etaleert zijn goede vorm en bewijst dat hij in Groep C zijn plaats meer dan waard is .
Eerste echte proef van de dag is een klim van een 5-tal kilometer met een stijgingspercentage tussen de 4 % en 6 %. Er rijden vier dames mee in de groep en die laten zich niet onbetuigd. Eentje probeert zelfs om resoluut naar de kopgroep te rijden, maar dit laat Danny G. niet zo maar gebeuren. Hij bijt zich vast in het wiel van de snelle deerne maar moet na enkele honderden meters toch de rol lossen, krijgt een klop van de hamer en verdwijnt reddeloos in de achtergrond. Uw dienaar kan niet anders dan vaststellen dat zijn schoonbroer de leeftijd om achter jonge vrouwen aan te zitten gepasseerd is.
Boven gekomen op de top weet begeleider Jan ons te melden dat er even verderop een bron is waar we onze bidon kunnen vullen. Renaud merkt terecht op dat de enige bron waar Placora's komen Café De Bron is. De goede man kan dus niet anders dan een terras te zoeken. Lieve lezer, ik nodig u bij deze ook uit om de FB-pagina van onze club te bezoeken met de volgende opgave: waaraan herkent u de Placora's (en het antwoord is niet dat ze allemaal dezelfde uitrusting dragen).
Na ons gelaafd te hebben vatten we dan het laatste deel van de rit aan. Eerst moet er nog een klein hellinkje genomen worden om dan in vliegende vaart via de Poggio (zie dag 1 en 2) richting hotel te rijden. Tijdens de laatste kilometers begint het echter te regenen, wat de wegen spekglad maakt. De Placora's bereiken veilig het hotel, maar twee van onze vrouwelijke metgezellen komen onzacht in aanraking met de tarmac, gelukkig zonder veel erg. Pilot Pascal is opgelucht dat de snelle schoonheid niet bij de slachtoffers is.
Morgen laatste rit, maar niet voor Renaud. Hij keert een dag eerder terug naar Sunny Belgium want zaterdag huwt Patrice. Wij wensen hem en Sally een schitterende dag en willen hem bij deze ook van harte danken voor de manier waarop hij zijn rol als Rice Leader heeft vervuld. Renaud mag dit nog doen!
Na twee dagen van kennismaking, tijd voor de koninginnenrit. Renaud, Henk, JP Bakker, Pascal, Danny G. en uw dienaar willen het er op wagen om 110 km te rijden en 1600 hoogtemeters te overwinnen.
De overige Placora's doen er nog een schepje bovenop en gaan mee met de A-groep voor 130 +. Voor hun wedervaren moet u, beste lezer, nog even geduld oefenen. Hier alvast het relaas van een dagje genieten en afzien van het B-team.
We vertrekken onder een stralende zon en perfecte temperatuur richting de lokale Poggio. Henk heeft al gauw af te rekenen met problemen met het versnellingsapparaat. Oud-prof Franky De Gendt overschouwt de situatie en spreekt Henk streng toe: "Niet trunten, op het middenblad (we rijden immers allemaal met een tripel) kan je deze beklimming best aan." Onze krachtpatser is enigszins uit zijn lood geslagen, en besluit dan maar gedwee om te doen wat hem opgelegd is.
Op de top worden we voorbijgereden door Bjorn Leukemans en vrienden. Werkelijk, le tout beau monde is hier om te fietsen! We rijden dan verder richting de locatie waar een deel van de Blue Lagoon, cultfilm uit 1980 is opgenomen. Iedereen weet dat Brooke Shields de vrouwelijke hoofdrol vertolkte, maar geen mens die weet wie haar mannelijke tegenspeler was. Na een korte Googlesessie kan uw dienaar u melden dat het ene Christopher Atkins betreft; volgens mijn eega mag hij er best wel wezen; maar ja, de varkens zijn er ook.
Verder nu met het relaas van de rit. De achterband van JP Bakker blijkt te lossen; dit euvel wordt onmiddellijk verholpen door onze mecanicien die, hoe kan het anders, ook Daniel heet! JP krijgt van de eerste keer een nieuw wiel, net als bij de profs!
We vervolgen nu onze weg naar de feitelijke uitdaging van de dag, de Bernia-pas, die we na 72 km zullen beklimmen. Danny G. en uw dienaar kijken elkaar bedenkelijk in de ogen, maar besluiten uiteindelijk om toch de uitdaging aan te gaan, al was het maar om de hoon van de ploegmakkers niet over ons te krijgen. Groepsdruk heet zoiets.
Het weze gezegd, het beste is er bij uw dienaar af. Bij de eerste meters al moet hij de groep laten gaan, en hij zal ze pas 12 km verder terug mogen begroeten. Tania Montagna, onze begeleidster, blijft mooi bij hem om hem moed in te spreken.
Een powergel blijkt dan toch effect te hebben, want de tweede helft van de klim gaat een stuk beter. Het kan ook zijn dat het minder steil is...
Boven gekomen wordt de traditionele groepsfoto genomen. Na een toch wel gevaarlijke afdaling stort de bende zich met een rotvaart van 50 + onder aanvoering van Henk richting Calpe.
.
