Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
15-07-2015
Groeten van nonkel Sam
Beste wielervrienden,
Als voorzitter en uw dienaar wil ik u graag de groeten doen van uit het verre Amerika. Waarlijk een wonderlijk land, dat volop de fiets aan het ontdekken is. Vooral mountainbikers komen aan hun trekken in de plaatsen die ik bezocht heb. Een minpunt vooralsnog is de kostprijs, en vaak ook de kwaliteit, van het bier. Uitzondering op de regel in het stadje Moab, dat naast talloze MTB - trails een eigen brouwerij heeft dat ondermeer "Derailleur" brouwt. Een aanrader, voorwaar.
Men schrikt er in andere oorden niet voor terug om tot $ 6 voor een werkmanspint te vragen. Het moge duidelijk zijn dat de PvdA hier nog geen voet aan de grond heeft. En als het niet mee zit moet de klant ook zijn identiteitskaart tonen, ook al is duidelijk dat hij de houdbaarheidsdatum al lang overschreden heeft.
Maar goed, dit zijn maar futiliteiten. Het doet mij voorts genoegen te mogen vaststellen dat de ploeg in goede doen is. Wat mij wel 's nachts uit mijn slaap houdt is de vraag of Tone nu al zijn lidgeld overgemaakt heeft aan de penningmeester?
13 deelnemers stonden klaar aan de zonovergoten depart . Nadat Antoine zijn toch reeds goed geschoeperde kruin had voorzien van een extra laag Belisol voelde hij zich (opnieuw) geroepen om ons een onderhoudend ritje voor te schotelen . En , het moet gezegd, weeral werd ons vertrouwen in deze goede man niet beschaamd : de baantjes die we voor de wielen kregen geschoven, mochten er bijwijlen echt wel zijn. Vooral het stukje tussen Houtave en Leisele wisten vele ploeggenoten naar waarde te schatten. Bij deze willen we tussendoor ook eens oprechte hulde brengen aan Postman Dan , die tot 2 maal toe in de bres is gesprongen om een lekgeslagen Placora met een een ongelooflijke gezwindheid te depanneren ! De picon was voor de meesten uiteraard de favoriet op de kaart van de lokale kastelein en zelfs bij rondje 2 bleven er toch heel wat volharden in de boosheid. Het windvoordeel op de terugtocht verhinderde uiteraard dat dit werd afgestraft en gezwind reden we richting Oostende . Enkelen kregen het in Nieuwpoort wat moeilijk : bij gebrek aan een gediplomeerde baancommissaris werd bij onderling akkoord beslist de groep in 2 te splitsen zodat ook de iets sterkeren nog eens hun hartje konden ophalen . Cafe den as was blijkbaar afgehuurd voor een evenement zodat we ons dienden te wenden tot een pop-up etablissement dat aan de nodige verwachtingen voldeed . Dit werd in 2de instantie gevonden en goedgekeurd : in de schaduw van het Ensorkerkje ontdekten we een zaak die een hele goede Jupiler serveert en voorwaar een Oostends biertje , genaamd poepeloere, aan de man brengt. Volgende afspraken : woensdag , as usual en volgende zaterdag : Bergues , via Cassel, wederom olv van Antoine , dat belooft! Vertrek om 9u30, vermits we tijdig willen terugzijn voor de match KVO - Lille om 16u .
Rich,Danny,Hank,Wim,Peter en uw tijdelijke dienaar hadden op de buienradar gezien dat het minstens een uur zou droogblijven en namen met plezier de handschoen op om de bijwijlen meer dan stevige westenwind te trotseren. Algauw werd een waaier gevormd, eigenlijk 2 , want onze baancommissaris besloot op zijn eentje de 2de waaier voor zijn rekening te nemen . Eenmaal Stuivekenskerke gepasseerd was het beukwerk voorbij en konden we rustig freeriden , de lichte regen in Wilskerke namen we er met plezier bij , vermits we wisten dat onze charmante tijdelijke gastheer Dreten ons zou opwachten met drank en spijs. Zo geschiedde en de vakantiekiekjes van Wim en zijn Lapscheurse vriendin konden de druilerige zomeravond voorwaar nog even doen vergeten.
8 slimmeriken die een buienradar correct kunnen interpreteren, een paar enkelingen op reis, eentje met een overbelaste knie en inderdaad ja, waar was de rest ?
Wij lieten het alvast niet aan ons hart komen , meer zelfs , na rijp beraad werd besloten ons lot in de handen van Antoine te leggen, op voorwaarde dat er geen
extra lusjes aan te pas zouden komen. Onze gids stuurde ons nagenoeg feilloos langs prachtige baantjes via Kortemark naar Hooglede alwaar we de meest
centraal gelegen kroeg frequenteerden. De waardin was uiterst gedienstig , het bier smaakte prima, maar na het eerste rondje was het vat witbier al af .
Gevolg was een lauw 2de rondje. Bij het afrekenen konden we gelukkig opnieuw rekenen op de mercantiele geest van Hank , die een serieuze reductie op
een al niet hoog oplopende rekening kon versieren !
Via Gits werd de terugweg aangevat maar algauw voelden we dat de vochtopname in Hooglede waarschijnlijk niet zou volstaan om de thuisbasis op een medisch
verantwoorde manier te kunnen bereiken.
Bakker, die besefte dat dit een uitgelezen gelegenheid kon zijn om zijn geboortestreek aan zijn ploeggenoten te showen, nam ons vervolgens in een rotvaart op
sleeptouw naar Zwevezele. Recht tegenover zijn ouderlijk huis bevond zich toevallig een rustieke afspanning die 33 s Export serveert aan landelijke tarieven .
Het traject naar Oostende kon eindelijk met een gerust gemoed aangevat worden en , eens langs 't kasteel van Aertrycke de Zeeweg ingedoken, toonde Geert
wie eigenlijk de sterkste van 't hele pak is door kilometerslang , wind op kop, de groep voort te sleuren.
Paulinho hoorde je alvast niet klagen want zijn bbq afspraak ging onverhoopt alsnog kunnen doorgaan.
We vonden nog een plekje op het terras van 't Vliegpleintje en Samir deed een extra inspanning om ons te soigneren met friet en snacks alvorens hij in verlof
vertrekt.
Volgende week aankomst in café Den As.
Ciao
Met de vingers in de neusgaten, zo rijdt hij niet alleen maar diept hij ook zijn voorsprong verder uit, ... Hank telt na maand 4 al een dikke 700km voorsprong op het trio Renaud, Daniël en Peter. De maand juni inspireerde overigens weinig Placora's tot kilometerwreten. Een pak minder op de totaalteller dan in mei! Onze alom tegenwoordige vriend Aeolus zal hier wel voor iets tussenzitten, maar ook Zuiderse en dus zonniger oorden werden opgezocht.
... pufte, gepuft; tot daar de hoofdtijden van het werkwoord dat centraal stond voor deze al dan niet verantwoorde woensdagrit. Slechts negen Placora's en gastrijder Sven VdW zochten een schaduwrijk plekje op om te verzamelen op de dream-babyparking. Ook een bruingeblakerde Remy, terug van weggeweest, vervoegt de meute. De meesten lagen nog strike aan de strandcabine of waren de BBQ aan het prepareren. In de namiddag was er al druk ge-whats-appt over wie het zou aandurven in deze tropische hitte te fietsen, al waren er enkele gerusstellende berichtjes bij dat Dr. Yves zeker van de partij zou zijn en dat Geert Pirelli- zeker een maand out wegens knieproblemen nota bene- ons zou opwachten in Stuivekenskerke met vloeibare versnapringen. Dan toch maar aangezet tegen beterweten in en al gauw zegeviert het gezond verstand en kiezen we voor een gezapig tempo. Hoewel flirten met de 30/u en gezapig niet erg rijmen, blaast Aeolus licht in het nadeel alsof hij zijn lange manen met een föhn aan het drogen is. De zweetdruppels parelen over onze gezichten en dan krijgt baankapitein Rich plots een unieke ingeving: waarom eens niet zorgen voor een primeur, een pitstop tijdens een woensdagrit! Niemand heeft bezwaar en Dr. Yves heeft het zelfs over een medisch verantwoorde stop. Het water in onze bidons begint zowaar bijna te borrelen en is dringend aan verversing toe. Meteen zet Leo zich op kop richting terras van de Vicogne. Onze gastrijder heeft blijkbaar geen last van deze canicule en rijdt rechtdoor. Eén consumptie, een "bidon frais" en Renaud en Henk bepalen het tempo voor de terugrit, niemand in de problemen en gezond en wel bij Samirs terras waar, jawel, Geert Pirelli ons opwacht. Ook Christ en even later de PDF schuiven bij.
Pelgrims gaan op bedevaart om meer zelfkennis te krijgen. De beproevingen die ze tijdens hun tocht meemaken zetten hen aan tot reflectie en leiden tot het worden van een beter mens.
Niet anders voor de Placora's. Tijdens onze jaarlijkse trip naar de abdij van West-Vleteren om er Roger te begroeten en Sint Sixtus (van 6, 8 of 12 graden naar keuze) te aanbidden werd duidelijk dat de weg vinden voor ons nooit evident zal zijn, dat Tone altijd 'een weggetje' zal weten liggen en dat 135km ver genoeg is.
Het relaas dan. De PDF wuift om 9u30 zestien kleppers uit. De bedoeling is om via Koekelare naar Beerst te rijden, vandaar naar de Fintele, Stavele en uiteindelijk West-Vleteren. Simpel, niet? Helaas, beste lezer, herzie uw mening.
Tot aan Koekelare verloopt alles vlotjes. We rijden een gezapig tempo, de wind blaast soms in het nadeel, soms in het voordeel. Aan de Mokker maken we een eerste inschattingsfout door linksaf te slaan, in plaats van rechtdoor te rijden. Niet zo erg, want het parcours in mooi glooiend. We gaan van Werken naar Klerken en dan ... wel dan weten we het niet meer...
Windmolens worden herkenningspunten, maar blijken dan niet de punten te zijn die we denken te herkennen. Uiteindelijk komen we aan in Woumen, en denken we het opnieuw te weten. We volgen voor een stuk de grote baan richting Ieper om in Merkem rechtsaf te slaan. Een juiste keuze, alleen hadden we dan nog een keer rechtsaf moeten rijden, in plaats van links in te draaien.
We zitten opnieuw op de grote baan, en rijden nu door naar Zuidschote. Leo heeft zich ondertussen aan kop gezet, want hij komt nu in zijn geboortestreek. Paul schakelt zijn GPS in, maar dat is allemaal verloren moeite wanneer we vaststellen dat we midden in het parcours van de Rally van Ieper zitten. Gelukkig is er een fietspad. De route die we voor ogen hebben kunnen we niet volgen, want dat stuk van de weg is afgezet. Dus gaat het terug naar Renigelst en komen we zo, uiteindelijk, aan op de Fintele.
Vandaar is het nog een halfuurtje rijden, en rond twintig over twaalf komen we na 75 km aan in Café de Vrede, waar Christ ons opwacht. De jonge kelner heeft zijn handen vol om de bestelling te noteren, maar uiteindelijk kan iedereen zich tegoed doen aan de plaatselijke specialiteiten.
Met een gevulde maag, dito bidon en geledigde blaas vatten we dan de terugweg aan. Leo leidt ons via Pollinckhove naar Alveringhem en Oeren. Daar moeten we eerst hard in de remmen wanneer in een blinde bocht een tegenligger komt aangereden. Veel gebrul en getier, maar gelukkig allemaal zonder kwalijke gevolgen. Even verder rijdt Geert Pirelli plat. Postman Dan is mecanicien van dienst, terwijl de rest van het gezelschap nogmaals het incident hierboven beschreven in geuren en kleuren analyseert. Geert G. en uw dienaar vragen zich hierbij af in welke mate de trappist hierin een rol speelt.
Op aangeven van Tone gaan we richting Booitshoeke, dat we echter nooit zullen bereiken. Onderweg worden we afgeleid omwille van een wielerwedstrijd. Geert G. neemt nu het commando op zich. We rijden richting Pervijze en komen zo op het vertrouwde woensdagparcours. De gedachte aan de maatjes en oude klare is vanaf nu de grote motivator. Om toch nog enige variatie in het gegeven te brengen laat Benidorm Richard ons aan de IJzer richting Spaarbekken rijden, om dan via de Rattevalle en de vaart rond kwart voor vier de thuisbasis te bereiken. Pascal M. heeft ons ondertussen verlaten, tureluurs gedraaid van al die verschillende stuurlui.
In het lokaal kunnen we dan genieten van overheerlijke maatjes, ons door Leo aangeboden. Zoals ieder jaar zijn ze beter dan vorig jaar. Samir schenkt ons, ondanks de Ramadan, een fles Peterman, en ook Steve Stamper doet zijn duit in het zakje. Rond half zes verlaat uw dienaar het pand, want hij moet nog naar een BBQ. Voor beelden van hoe de verder ging verwijzen we naar Whatsapp.
Nog dit: op zaterdag 29 augustus viert Geert G. het feit dat hij 25 jaar gehuwd is (met dezelfde vrouw, wel te verstaan). Hij nodigt ons 's namiddags uit in zijn pop up café. Het spreekt vanzelf dat we graag op die uitnodiging ingaan en een passende rit (ik stel voor tot aan de Rattevalle en terug) zullen organiseren.
Tweede melding: Paul en Steve M. stellen voor om van 1 tot 6 mei 2016 richting zon te vliegen (vertrek van uit Oostende) om er een wielerstage te houden. Wie mee wil gaan zal dit in augustus moeten bevestigen met een voorschot.
Jamais deux sans trois. Elk spreekwoord is een cliché, maar bevat ook een grond van waarheid. En dat kan in deze niet ontkend worden.
Driemaal kregen we af te rekenen met bandbreuken. Een eerste keer aan het spaarbekken, met Danny G. als slachtoffer, een tweede keer langs de IJzer waar Pascal M. voet aan de grond mocht zetten en een derde keer in Stuivekenskerke waar opnieuw Pascal M. de pineut was. Bleek dat er een stukje van een Duitse pinhelm zich in zijn buitenband had genesteld, met alle gevolgen van dien.
De twaalf Placora's stonden nochtans blijgemutst op de afspraak. Renaud V. terug van zijn bezoek aan Nespresso George was er opnieuw bij. Er werd nogal hard van stapel gelopen, en met de wind op kop moest Pascal M. , bij afwezigheid van Benidorm Bastard Rich, de koptrekkers tot de orde roepen.
En dan begon de miserie met de lekke banden waardoor het tempo helemaal naar de vaantjes was.
Met een half uur vertraging kwamen we in het lokaal aan, waar we werden opgewacht door de PDF en - schrik niet - Tone! Deze laatste wilde onmiddellijk zijn lidgeld betalen, wat door uw dienaar kordaat doch vriendelijk werd geweigerd. Gezien de vernieuwde structuur binnen ons bestuur is dit een taak die Fado-zanger Remi ten laste valt. Even later kwam ook Christ er bij en deed hij zijn relaas hoe hij er voor gezorgd heeft dat het aantal daklozen in Parijs gestegen is.
Deze keer konden we genieten van een rustig terras en werden bediend door Samir, die niet al te veel last schijnt te hebben van de Ramadan.
Voor zaterdag wordt mooi weer voorspeld, het zal dus genieten worden. We moeten er wel rekening mee houden dat de rally van Ieper gereden wordt. Misschien zullen we ons parcours enigszins moeten aanpassen.
Op zaterdag 27 juni rijden we de klassieke maatjesrit. Vertrek om 9u30 aan het lokaal. We rijden naar West-Vleteren waar we, na een bezoek aan Roger, rehydrateren en de innerlijke pens versterken.
Aankomst aan het lokaal omstreeks 16u30, na een rit van zo'n 120 km. Maatjes en jenever zijn besteld. Samir zorgt ook dat er voldoende plaats is.
Gelieve ten laatste woensdag deelname te willen bevestigen.
"Het Wieltje?", vraag u zich af, beste lezer. Wel ja, een afspanning in Alveringhem die we op onze weg ontdekt hebben.
Oorspronkelijk was het plan om Potje Pâté met een bezoek te vereren. Helaas bleek bij aankomst dat het terras niet beschikbaar was, net zo min als als het tuinterras van de afspanning enkele meters verder. En zo kwamen we uiteindelijk in Het Wieltje terecht. Een gelagzaal die op de schaal van marginaliteit hoog scoort, maar niettemin bijzonder sympathiek overkwam. Maar wat ging hieraan vooraf?
Welnu, dan. Twaalf Placora's vertrekken om 13u30 voor een toch richting de hierboven vermelde gemeente, na een grondige studie van de windrichting en meteorologische voorspelling. We rijden over Schore binnendoor via Keiem en de rechteroever van de IJzer naar Diksmuide.
Bij het oversteken van de grote baan enig tumult wanneer uw dienaar bijna ondersteboven wordt gereden door een plaatselijke autochtoon in luid toeterende nep Hummer met aanhangwagen. Een opgestoken middenvinger is de boterman zijn deel!
Leo neemt nu het commando over en loodst ons via de IJzer en de Fintele door Pollinkhove, de metropool van de Westhoek, naar Alveringhem. Ter plaatse gekomen is er dan de hierboven vermelde problematiek van het vinden van een terras. Het Wieltje blijkt uiteindelijke een uitstekende keuze te zijn, niet in het minst als we de prijs van een consumptie in aanmerking nemen.
We hebben dan al meer dan 50 km op te teller staan en spreken af om de kortste weg richting te lokaal te kiezen. De bedoeling is om via Lampernissene en Oostkerke te rijden, maar Leo's GPS stuurt ons de verkeerde kant uit. Als klap op de vuurpijl rijdt Postman Dan even voor Kaaskerke nog lek ook!
Eens langs de IJzer wordt de gashendel opengedraaid. De jarige Steve Stamper neemt het voortouw, met als gevolg dat er enkele makkers uitwaaien. Na de hergroepering wordt er gecontroleerd verder gereden en komen we rond kwart voor zes aan bij het lokaal.
Daar blijkt dat het volle bak is. Terras volzet, binnen caféspelen... Uw dienaar houdt het voor bekeken en gaat huiswaarts. Whatsapp leert ons dat er uiteindelijk toch een plaatsje werd gevonden. Samir zal toch eens op het appèl geroepen worden.
Woensdagmiddag, zo rond half vier. De rust is definitief gedaan; om de haverklap biept de smartphone met de melding dat er een whatsappbericht is. Steve Stamper heeft in Gent gefietst, Koning Aolus is opnieuw van de partij, wederzijdse aanmoedigingen worden uitgewisseld, groeten uit verre oorden van ploegmakkers op vakantie, het houdt niet op.
Wanneer we dan met z'n vijftienen op de afspraak staan, is het meeste dus al gezegd. Dit betekent dat we nog heel wat adem in reserve hebben om er eens stevig tegen aan te gaan. De voordelen van de technologie!
Met de westenwind in het nadeel is het toch relatief makkelijk fietsen. De kopgroep houdt er een redelijk tempo op na, en iedereen kan zich netjes uit de wind zetten. Eenmaal in Nieuwpoort aangekomen moeten we waaieren, wat voor de gebruikelijke verwarring zorgt.
Het dient gezegd dat alles in de beste verstandhouding gebeurt. Voorbij Stuivekenskerke is het dan wind mee en klimt de snelheidsmeter naar 40 +. Onderweg rapen we enkele collega-ploegen op, wat aangeeft dat we goed vooruitgaan. Onze Douchy-vrienden kruisen we natuurlijk ook op onze weg. Enkele olijkaards vinden het nodig om met drinkbussen te spuiten. Een citaat uit Forest Gump welt hier op...
Tussen Wilskerke en Leffinge gaat de gashendel dan helemaal open met eerst Dr. Cancellara en ten slotte Leo in commando. Graag vermelden we hier het feit dat Dr. Cancellara zijn ketting ingeolied heeft; waarschijnlijk een verklaring voor het imposante kopwerk dat hij verricht.
De eindspurt wordt ontregeld door een 'vroege ontsnapping' van enkelen, maar dit is slechts een detail in een al bij al toprit. Aan het lokaal wijst de gemiddelde snelheid 33.9 aan, om geen 34 te zijn.
De nabespreking wordt ontsierd door het vroege vertrek van Johan. Waarlijk een man van uitersten. Het zijn dus de 'habitués' die blijven hangen en in extremis nog het bezoek krijgen van de PDF. Ondertussen doet whatsapp opnieuw zijn werk en worden de laatste nieuwtjes uitgewisseld met de vakantiegangers. Vooral het diner dat Remi voorgeschoteld krijgt doet vragen rijzen. Is dit wel gezond?
Uw dienaar verlaat deze keer het pand op een schappelijk uur. Hij moet zelfs zijn lichtjes nog niet aansteken.
De uitstap van zaterdag zal afhankelijk zijn van de windrichting.
Aolus, Koning der Winden, heeft duidelijk een overdosis ajuinensoep gegeten. Hij blijft maar blazen, deze keer vanuit westelijke richting. Slechts acht Placora's voelen zich geroepen om de strijd met hem aan te gaan. Onder hen Ronny die terug is van twee weken vechten op zee ook al met de hierboven vernoemde Aolus en Henk die de duim omhoog heeft gekregen om zijn leidersplaats te verdedigen.
Het goede nieuws is dat Café De Leute in Oeren zijn deuren opnieuw heeft geopend. Reden genoeg om kracht 6 te trotseren, dus.
Onder leiding van Richard rijden we via de Torhoutsesteenweg en Zwarte Weg naar Stuivekenskerke. Tussen Stuivekenskerke en Alveringhem is het bijwijlen echt harken om nog enige snelheid in onze groep te houden, niettegenstaande er netjes wordt rondgedraaid. Iedereen ligt zo laag mogelijk over zijn stuur, en dan gebeurt het onvermijdelijke. Een put in het wegdek wordt laattijdig opgemerkt en Johan vlamt er pardoes door. Plat achteraan is het gevolg, 'snake bite' had Georges gezegd.
Het euvel wordt fluks verholpen en enkele minuten later kunnen kennis maken met de nieuwe, roodharige, uitbaatster van Café De Leute. Hoewel, veel valt er niet te lachen: "boter bij de vis", zegt de waardin, "als je op het terras zit." Richard kan haar evenwel tot andere gedachten brengen met de belofte dat we er nog één zullen drinken. Naast Grimbergen van 't vat kan de wielerliefhebber er ook een Etixx Vélo nuttigen. Uw dienaar degusteert het laatste en het kan zijn goedkeuring wegdragen.
Op de terugweg hebben we Aolus aan onze zijde, of beter gezegd in onze rug. Leo neemt het commando en heeft zijn zinnen gezet op een beetje tempo maken. Hij loodst ons naar de rechter kant van het kanaal, waar we met 45 per uur richting Nieuwpoort ijlen. In het stuk tussen Slijpebrug en Leffinge mogen alle remmen los. Henk en Johan nemen het hazenpad; uw dienaar zet, met Leo in zijn wiel, de achtervolging in. De snelheidsmeter wijst nu 58 (!). Leo wordt tot op enkele meters van de koplopers gebracht, maar op het moment dat hij aansluiting vindt, plaatst Henk een nieuwe demarrage.
In Leffinge hergroeperen we ons; wanneer we de dorpskern verlaten stelt Henk vast dat hij plat staat. Dat komt ervan als je het vuur uit de stenen rijdt. Alsof het afgesproken is komt Christ aangereden en kan Henk zijn mank ros in de koffer opladen.
Op het lokaalterras kunnen we opnieuw genieten van het zonnetje. Johan zijn lieftallige eega vervoegt de groep, waarschijnlijk geleerd na de kleine uitspatting van vorige woensdag. Geen tweemaal koude lasagna! Ook de PDF komt er bij wat de boel er alleen maar vrolijker op maakt.
Via Whatsapp worden tal van berichten uitgewisseld met de thuisblijvers of reislustigen. Zo stuurt Renaud V. een beeld van Zwitserse koptrekkende koe. Het beest kan ongetwijfeld aan de bel trekken.
Een meer dan strakke noordooster, en toch nog 12 Placora's die bereid zijn de strijd aan te gaan met Aolus.
Uw dienaar heeft een strak plan: niet te hard van stapel lopen zodat iedereen nog voldoende jus in de benen heeft om de terugweg zonder problemen af te werken.
Met de wind in de rug gaat het, wat had u gedacht, vol gas tot in Nieuwpoort. Langs het spaarbekken moeten we een eerste aanval van Aolus trotseren. Het is kwestie van de guidon stevig vast te houden om niet in het water geblazen te worden.
Langs de IJzer verdelen we ons in twee waaiers en wordt er vlot rondgedraaid. Eens voorbij Stuivekenskerke begint het echte werk. Baankapitein Rich haalt zijn fluit boven om de tactiek bij te werken. Iedereen krijgt zijn plaats toebedeeld in een strategie waar zelfs Marc Wilmots kan uit leren.
Het motto "Eén voor Allen, Allen voor Eén" wordt alle eer gedaan. Peter toont zich de modelploegmaat en helpt wie het moeilijk krijgt om bij de groep te blijven.
Uw dienaar krijgt met een darmprobleem af te rekenen en worstelt met de vraag of hij een sanitaire stop zal moeten inlassen. Uiteindelijk zal dit niet nodig blijken, maar het lokaal had geen 500 meter verder mogen liggen...
Terug naar onze rit. Tussen St. Pieterskapelle en de Rattevalle krijgen we onze Douchy-vrienden in het vizier en stellen vast dat zij het ook niet makkelijk hebben.
Over de eindspurt kan ik u weinig melden omwille van het feit dat ik in de achterste gelederen vertoefde.
In het lokaal kunnen we op het terras nog genieten van de zon. Zoals het beeldmateriaal op Whatsapp getuigt, is Noël hier in zijn element. Belangrijk om te noteren: de maatjesrit wordt gepland op zaterdag 27 juni. We vertrekken om 9u30 richting Abdij van West-Vleteren; daar kunnen we enkele glazen én authentieke boterhammen nuttigen. Bij aankomst aan het lokaal wacht ons dan het maatjesfestijn!
Tenslotte: rond 11u verlaat uw dienaar het pand. Hoe het met Aolus stond? Daar had hij geen boodschap meer aan.
De tussenstand na mei leert ons dat Hank zijn voorsprong met bijna 500km op Renaud Viane heeft uitgebouwd.Hij is trouwens ook de enige Placora die al ruimschoots de kaap van de 2000 heeft overschreden. Zijn omzwachtelde rechterpoot krijgt dus wat respijt om te helen. Peter vervolledigt het schavotje. Met een gezamelijk totaal van meer dan 27000km hebben we met zijn allen al de helft van deze aardkloot voor de wielen gehad! Nog even ter verduidelijking, onder rit 27 lees je het totaal van het Ardennenweek-end, rit 32 is de Belcantotour en 40 de Davitamonrit die eigenlijk vorige maand werd gereden.
Het inmiddels klassiek geworden elftal wordt op zondagochtend tot acht stuks gereduceerd. Ligt het aan het aantal misvierende Placora's of gewoon aan het feit dat de zondagochtend meestal na de zaterdagavond komt... maar het is een feit, veel matinale ploeggenoten tellen we niet in de blauw-witte rangen, zelfs niet bij schitterend weer en een toch pittig NO-windje. Trekpaarden Kristof en Wim spelen voor derny met de cruise-control op zo'n 30-31. Via Zandvoorde rijden we naar het kanaal richting Passendale om vervolgens via Stalhille aan te sluiten op de Breduniaroute. Om het risico te vermijden de wind nog 'op de appel' te krijgen besluit Rich om in Wenduine het fietspad langs de Driftweg te kiezen. Voorwaar een oefening in het gedisciplineerd slalommen, maar daar is zeker niets mis mee. 50 kilometertjes aan een gezapig tempo afgerond met een natje en een droogje op Gilbertjes terras... meer moet dat niet zijn!
Niettegenstaande de stralende zon slechts 11 Placora's aan de start van de woensdagrit. Enkele van onze ploegmaats genieten al van een welverdiende vakantie, anderen moeten werken ...
Er blaast een stevige bries uit het westen, wat betekent dat we in de aanvangskilometers met een zijwind moeten afrekenen. Het peloton splitst zich onmiddellijk op in twee waaiers, netjes verdeeld volgens kracht en leeftijd.
Uw dienaar draait vlotjes mee, ondanks anderhalve week geen fiets van dicht te hebben gezien.
Langs de IJzer zoeven we rond de 40 per uur richting Stuivekenskerke, waar we dan weer de wind op onze appel krijgen. Johan (niet te verwarren met Jogan ) heeft superbenen en moet enigszins tot bedaren worden gebracht.
We blijven voorbeeldig ronddraaien en spurten de brug op. Aan Wilskerke is er dan een kleine Babylonische spraakverwarring wanneer de kreten 'Wachten!' met 'Auto achter!' door elkaar worden gehaald. Correcte articulatie blijkt een essentiële voorwaarde tot duidelijke communicatie. We verwijzen graag naar onze fb-pagina https://www.facebook.com/pages/WTC-Placora/478362632222340?ref=bookmarks om dit met bewegende beelden te illustreren.
De eindspurt wordt er eentje wind op, die uiteindelijk door Johan gewonnen wordt. Aan het lokaal nog enige discussie over het behaalde gemiddelde. Al naargelang het merk van kilometerteller varieert de uitslag van 33.1 tot 34.
De PDF begroet ons en we kunnen ons op de buitenterras installeren en van de ondergaande zon genieten. Wanneer het hemelse oog aan de kim staat, keren we met z'n allen huiswaarts.
De Belcanto Classic vindt plaats op 24 augustus en was al na enkele minuten al volzet. Niettemin waren er toch enkele rappe Placora's die zich hebben kunnen inschrijven. Voor zover bekend zullen Paul, Christoph, Wim en uw dienaar de blauwwitte kleuren verdedigen. Supporters zijn natuurlijk altijd welkom.
Omwille van de Open Werfdag kan ik er zaterdag niet bij zijn. Als jullie het evenwel voor elkaar krijgen om rond 17u00 op Campus Pegasus te arriveren staat er nog een frisse versnapering klaar.
Een meer dan strakke noordooster, en toch nog 12 Placora's die bereid zijn de strijd aan te gaan met Aolus.
){kind=link}