Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
21-06-2015
Het Wieltje
"Het Wieltje?", vraag u zich af, beste lezer. Wel ja, een afspanning in Alveringhem die we op onze weg ontdekt hebben.
Oorspronkelijk was het plan om Potje Pâté met een bezoek te vereren. Helaas bleek bij aankomst dat het terras niet beschikbaar was, net zo min als als het tuinterras van de afspanning enkele meters verder. En zo kwamen we uiteindelijk in Het Wieltje terecht. Een gelagzaal die op de schaal van marginaliteit hoog scoort, maar niettemin bijzonder sympathiek overkwam. Maar wat ging hieraan vooraf?
Welnu, dan. Twaalf Placora's vertrekken om 13u30 voor een toch richting de hierboven vermelde gemeente, na een grondige studie van de windrichting en meteorologische voorspelling. We rijden over Schore binnendoor via Keiem en de rechteroever van de IJzer naar Diksmuide.
Bij het oversteken van de grote baan enig tumult wanneer uw dienaar bijna ondersteboven wordt gereden door een plaatselijke autochtoon in luid toeterende nep Hummer met aanhangwagen. Een opgestoken middenvinger is de boterman zijn deel!
Leo neemt nu het commando over en loodst ons via de IJzer en de Fintele door Pollinkhove, de metropool van de Westhoek, naar Alveringhem. Ter plaatse gekomen is er dan de hierboven vermelde problematiek van het vinden van een terras. Het Wieltje blijkt uiteindelijke een uitstekende keuze te zijn, niet in het minst als we de prijs van een consumptie in aanmerking nemen.
We hebben dan al meer dan 50 km op te teller staan en spreken af om de kortste weg richting te lokaal te kiezen. De bedoeling is om via Lampernissene en Oostkerke te rijden, maar Leo's GPS stuurt ons de verkeerde kant uit. Als klap op de vuurpijl rijdt Postman Dan even voor Kaaskerke nog lek ook!
Eens langs de IJzer wordt de gashendel opengedraaid. De jarige Steve Stamper neemt het voortouw, met als gevolg dat er enkele makkers uitwaaien. Na de hergroepering wordt er gecontroleerd verder gereden en komen we rond kwart voor zes aan bij het lokaal.
Daar blijkt dat het volle bak is. Terras volzet, binnen caféspelen... Uw dienaar houdt het voor bekeken en gaat huiswaarts. Whatsapp leert ons dat er uiteindelijk toch een plaatsje werd gevonden. Samir zal toch eens op het appèl geroepen worden.
Woensdagmiddag, zo rond half vier. De rust is definitief gedaan; om de haverklap biept de smartphone met de melding dat er een whatsappbericht is. Steve Stamper heeft in Gent gefietst, Koning Aolus is opnieuw van de partij, wederzijdse aanmoedigingen worden uitgewisseld, groeten uit verre oorden van ploegmakkers op vakantie, het houdt niet op.
Wanneer we dan met z'n vijftienen op de afspraak staan, is het meeste dus al gezegd. Dit betekent dat we nog heel wat adem in reserve hebben om er eens stevig tegen aan te gaan. De voordelen van de technologie!
Met de westenwind in het nadeel is het toch relatief makkelijk fietsen. De kopgroep houdt er een redelijk tempo op na, en iedereen kan zich netjes uit de wind zetten. Eenmaal in Nieuwpoort aangekomen moeten we waaieren, wat voor de gebruikelijke verwarring zorgt.
Het dient gezegd dat alles in de beste verstandhouding gebeurt. Voorbij Stuivekenskerke is het dan wind mee en klimt de snelheidsmeter naar 40 +. Onderweg rapen we enkele collega-ploegen op, wat aangeeft dat we goed vooruitgaan. Onze Douchy-vrienden kruisen we natuurlijk ook op onze weg. Enkele olijkaards vinden het nodig om met drinkbussen te spuiten. Een citaat uit Forest Gump welt hier op...
Tussen Wilskerke en Leffinge gaat de gashendel dan helemaal open met eerst Dr. Cancellara en ten slotte Leo in commando. Graag vermelden we hier het feit dat Dr. Cancellara zijn ketting ingeolied heeft; waarschijnlijk een verklaring voor het imposante kopwerk dat hij verricht.
De eindspurt wordt ontregeld door een 'vroege ontsnapping' van enkelen, maar dit is slechts een detail in een al bij al toprit. Aan het lokaal wijst de gemiddelde snelheid 33.9 aan, om geen 34 te zijn.
De nabespreking wordt ontsierd door het vroege vertrek van Johan. Waarlijk een man van uitersten. Het zijn dus de 'habitués' die blijven hangen en in extremis nog het bezoek krijgen van de PDF. Ondertussen doet whatsapp opnieuw zijn werk en worden de laatste nieuwtjes uitgewisseld met de vakantiegangers. Vooral het diner dat Remi voorgeschoteld krijgt doet vragen rijzen. Is dit wel gezond?
Uw dienaar verlaat deze keer het pand op een schappelijk uur. Hij moet zelfs zijn lichtjes nog niet aansteken.
De uitstap van zaterdag zal afhankelijk zijn van de windrichting.
Aolus, Koning der Winden, heeft duidelijk een overdosis ajuinensoep gegeten. Hij blijft maar blazen, deze keer vanuit westelijke richting. Slechts acht Placora's voelen zich geroepen om de strijd met hem aan te gaan. Onder hen Ronny die terug is van twee weken vechten op zee ook al met de hierboven vernoemde Aolus en Henk die de duim omhoog heeft gekregen om zijn leidersplaats te verdedigen.
Het goede nieuws is dat Café De Leute in Oeren zijn deuren opnieuw heeft geopend. Reden genoeg om kracht 6 te trotseren, dus.
Onder leiding van Richard rijden we via de Torhoutsesteenweg en Zwarte Weg naar Stuivekenskerke. Tussen Stuivekenskerke en Alveringhem is het bijwijlen echt harken om nog enige snelheid in onze groep te houden, niettegenstaande er netjes wordt rondgedraaid. Iedereen ligt zo laag mogelijk over zijn stuur, en dan gebeurt het onvermijdelijke. Een put in het wegdek wordt laattijdig opgemerkt en Johan vlamt er pardoes door. Plat achteraan is het gevolg, 'snake bite' had Georges gezegd.
Het euvel wordt fluks verholpen en enkele minuten later kunnen kennis maken met de nieuwe, roodharige, uitbaatster van Café De Leute. Hoewel, veel valt er niet te lachen: "boter bij de vis", zegt de waardin, "als je op het terras zit." Richard kan haar evenwel tot andere gedachten brengen met de belofte dat we er nog één zullen drinken. Naast Grimbergen van 't vat kan de wielerliefhebber er ook een Etixx Vélo nuttigen. Uw dienaar degusteert het laatste en het kan zijn goedkeuring wegdragen.
Op de terugweg hebben we Aolus aan onze zijde, of beter gezegd in onze rug. Leo neemt het commando en heeft zijn zinnen gezet op een beetje tempo maken. Hij loodst ons naar de rechter kant van het kanaal, waar we met 45 per uur richting Nieuwpoort ijlen. In het stuk tussen Slijpebrug en Leffinge mogen alle remmen los. Henk en Johan nemen het hazenpad; uw dienaar zet, met Leo in zijn wiel, de achtervolging in. De snelheidsmeter wijst nu 58 (!). Leo wordt tot op enkele meters van de koplopers gebracht, maar op het moment dat hij aansluiting vindt, plaatst Henk een nieuwe demarrage.
In Leffinge hergroeperen we ons; wanneer we de dorpskern verlaten stelt Henk vast dat hij plat staat. Dat komt ervan als je het vuur uit de stenen rijdt. Alsof het afgesproken is komt Christ aangereden en kan Henk zijn mank ros in de koffer opladen.
Op het lokaalterras kunnen we opnieuw genieten van het zonnetje. Johan zijn lieftallige eega vervoegt de groep, waarschijnlijk geleerd na de kleine uitspatting van vorige woensdag. Geen tweemaal koude lasagna! Ook de PDF komt er bij wat de boel er alleen maar vrolijker op maakt.
Via Whatsapp worden tal van berichten uitgewisseld met de thuisblijvers of reislustigen. Zo stuurt Renaud V. een beeld van Zwitserse koptrekkende koe. Het beest kan ongetwijfeld aan de bel trekken.
Een meer dan strakke noordooster, en toch nog 12 Placora's die bereid zijn de strijd aan te gaan met Aolus.
Uw dienaar heeft een strak plan: niet te hard van stapel lopen zodat iedereen nog voldoende jus in de benen heeft om de terugweg zonder problemen af te werken.
Met de wind in de rug gaat het, wat had u gedacht, vol gas tot in Nieuwpoort. Langs het spaarbekken moeten we een eerste aanval van Aolus trotseren. Het is kwestie van de guidon stevig vast te houden om niet in het water geblazen te worden.
Langs de IJzer verdelen we ons in twee waaiers en wordt er vlot rondgedraaid. Eens voorbij Stuivekenskerke begint het echte werk. Baankapitein Rich haalt zijn fluit boven om de tactiek bij te werken. Iedereen krijgt zijn plaats toebedeeld in een strategie waar zelfs Marc Wilmots kan uit leren.
Het motto "Eén voor Allen, Allen voor Eén" wordt alle eer gedaan. Peter toont zich de modelploegmaat en helpt wie het moeilijk krijgt om bij de groep te blijven.
Uw dienaar krijgt met een darmprobleem af te rekenen en worstelt met de vraag of hij een sanitaire stop zal moeten inlassen. Uiteindelijk zal dit niet nodig blijken, maar het lokaal had geen 500 meter verder mogen liggen...
Terug naar onze rit. Tussen St. Pieterskapelle en de Rattevalle krijgen we onze Douchy-vrienden in het vizier en stellen vast dat zij het ook niet makkelijk hebben.
Over de eindspurt kan ik u weinig melden omwille van het feit dat ik in de achterste gelederen vertoefde.
In het lokaal kunnen we op het terras nog genieten van de zon. Zoals het beeldmateriaal op Whatsapp getuigt, is Noël hier in zijn element. Belangrijk om te noteren: de maatjesrit wordt gepland op zaterdag 27 juni. We vertrekken om 9u30 richting Abdij van West-Vleteren; daar kunnen we enkele glazen én authentieke boterhammen nuttigen. Bij aankomst aan het lokaal wacht ons dan het maatjesfestijn!
Tenslotte: rond 11u verlaat uw dienaar het pand. Hoe het met Aolus stond? Daar had hij geen boodschap meer aan.
De tussenstand na mei leert ons dat Hank zijn voorsprong met bijna 500km op Renaud Viane heeft uitgebouwd.Hij is trouwens ook de enige Placora die al ruimschoots de kaap van de 2000 heeft overschreden. Zijn omzwachtelde rechterpoot krijgt dus wat respijt om te helen. Peter vervolledigt het schavotje. Met een gezamelijk totaal van meer dan 27000km hebben we met zijn allen al de helft van deze aardkloot voor de wielen gehad! Nog even ter verduidelijking, onder rit 27 lees je het totaal van het Ardennenweek-end, rit 32 is de Belcantotour en 40 de Davitamonrit die eigenlijk vorige maand werd gereden.
Het inmiddels klassiek geworden elftal wordt op zondagochtend tot acht stuks gereduceerd. Ligt het aan het aantal misvierende Placora's of gewoon aan het feit dat de zondagochtend meestal na de zaterdagavond komt... maar het is een feit, veel matinale ploeggenoten tellen we niet in de blauw-witte rangen, zelfs niet bij schitterend weer en een toch pittig NO-windje. Trekpaarden Kristof en Wim spelen voor derny met de cruise-control op zo'n 30-31. Via Zandvoorde rijden we naar het kanaal richting Passendale om vervolgens via Stalhille aan te sluiten op de Breduniaroute. Om het risico te vermijden de wind nog 'op de appel' te krijgen besluit Rich om in Wenduine het fietspad langs de Driftweg te kiezen. Voorwaar een oefening in het gedisciplineerd slalommen, maar daar is zeker niets mis mee. 50 kilometertjes aan een gezapig tempo afgerond met een natje en een droogje op Gilbertjes terras... meer moet dat niet zijn!
Niettegenstaande de stralende zon slechts 11 Placora's aan de start van de woensdagrit. Enkele van onze ploegmaats genieten al van een welverdiende vakantie, anderen moeten werken ...
Er blaast een stevige bries uit het westen, wat betekent dat we in de aanvangskilometers met een zijwind moeten afrekenen. Het peloton splitst zich onmiddellijk op in twee waaiers, netjes verdeeld volgens kracht en leeftijd.
Uw dienaar draait vlotjes mee, ondanks anderhalve week geen fiets van dicht te hebben gezien.
Langs de IJzer zoeven we rond de 40 per uur richting Stuivekenskerke, waar we dan weer de wind op onze appel krijgen. Johan (niet te verwarren met Jogan ) heeft superbenen en moet enigszins tot bedaren worden gebracht.
We blijven voorbeeldig ronddraaien en spurten de brug op. Aan Wilskerke is er dan een kleine Babylonische spraakverwarring wanneer de kreten 'Wachten!' met 'Auto achter!' door elkaar worden gehaald. Correcte articulatie blijkt een essentiële voorwaarde tot duidelijke communicatie. We verwijzen graag naar onze fb-pagina https://www.facebook.com/pages/WTC-Placora/478362632222340?ref=bookmarks om dit met bewegende beelden te illustreren.
De eindspurt wordt er eentje wind op, die uiteindelijk door Johan gewonnen wordt. Aan het lokaal nog enige discussie over het behaalde gemiddelde. Al naargelang het merk van kilometerteller varieert de uitslag van 33.1 tot 34.
De PDF begroet ons en we kunnen ons op de buitenterras installeren en van de ondergaande zon genieten. Wanneer het hemelse oog aan de kim staat, keren we met z'n allen huiswaarts.
De Belcanto Classic vindt plaats op 24 augustus en was al na enkele minuten al volzet. Niettemin waren er toch enkele rappe Placora's die zich hebben kunnen inschrijven. Voor zover bekend zullen Paul, Christoph, Wim en uw dienaar de blauwwitte kleuren verdedigen. Supporters zijn natuurlijk altijd welkom.
Omwille van de Open Werfdag kan ik er zaterdag niet bij zijn. Als jullie het evenwel voor elkaar krijgen om rond 17u00 op Campus Pegasus te arriveren staat er nog een frisse versnapering klaar.
12 leden ietwat gespannen aan de départ van de eerste woensdagrit na de tumultueuze editie van vorige week. Op het moment dat onze baancommissaris , enkele minuten voor 18u ,de parking kwam opgedraaid, gsm aan het oor (waarschijnlijk bezig nog vlug 13 dagvergunningen te fixen), voelde je een rilling door het klaarstaande peloton gaan : iedereen besefte , zonder dat we dan al wisten of hij al dan niet zijn fluit op zak had : dit wordt hier geen lachespel ! Ondergetekende trok zijn aarzelende kompanen dan toch maar op gang en hetgeen zich daarna het komende anderhalf uur afspeelde op ons vertrouwde parcours mag gerust in de annalen van Placora als een stichtend voorbeeld voor de vele komende generaties geboekstaafd worden . Een gelijkmatig tempo zonder bruuske versnellingen (we zouden uiteindelijk een gemiddelde van 33.7 halen !) , het spontaan tot stand komen van 2 GELIJKWAARDIGE waaiers waarin vlot werd rondgedraaid : 't gebeurde allemaal als vanzelfsprekend en zonder morren. Had Rich de ondertussen berucht geworden schuifelet op zak of niet ? We zullen het nooit weten !! Naar het einde toe ontstond er wat gezonde animositeit mbt de vraag welke waaier nu de beste finisher in zijn rangen had . Ondergetekende voelde zich, in het gezelschap van Peter en 2x Steve misschien iets te zeker dat Leo met dergelijke gangmakers met de vingers in de neus de trofee kon binnenhalen. Feit is dat de 1ste waaier ons serieus had misleid : het amechtige kopwerk van Wim (volgens de ene puur masochistisch gedrag van betrokkene, volgens een ander een manifest gebrek aan koersintelligentie) was niet meer of niet min een slinks maneuver van Johan en Hank om Leo te verrassen in de laatste rechte lijn, die zij dan nog kunstmatig hadden verlengd tot aan de Sleuyter Arena alwaar zij op de aperitief waren uitgenodigd door de plaatselijke voorzitter van een basketbalploeg, die al op een even slinkse manier net de felbegeerde titel van burgemeester had binnengehaald . Veel nagenieten van deze historische rit werd ons in het lokaal niet gegund vermits de overvloedig met cava gelardeerde gesprekken van de bende van Polletje steeds meer de allure van een uit de hand aan het lopen huwelijkscrisis begonnen te krijgen . Enfin, veel dakpannen vervangen of haar knippen zat er voor betrokkenen waarschijnlijk niet meer in , maar misschien wordt het toch eens tijd dat de plaatselijke kastelein er eens de wetgeving betreffende het schenken van alcoholische dranken aan personen in schijnbaar dronken toestand erbij neemt om toekomstige ellende te vermijden. Opgemerkt bezoek ook van Geert Pirelli , Noel en vooral Paulinho (lange tijd niet meer gezien) die nog steeds in revalidatie is van zijn schouderblessure, opgelopen in Portugal.
Slechts vijf Placora's aan de start samen met D.B., voor de gelegenheid in een retro Brooklynoutfit ofte Roger De Vlaemincktruitje. Een waterzonnetje en een zwakke maar fris aanvoelende Oosterwind die volgens skipper Ronny later naar NW zou draaien... kortom zondag Sarahdag. Kristof en Hank zetten zich op kop en bewijzen dat ze niet alleen de ijverigste WhatsAppers zijn maar ook voorbeeldig kopwerk kunnen doen voor de vier 60-plussers. In die mate zelfs dat er gezellig kan gekeuveld worden aan 30-31/u. Daniël entertaint D.B. die ouwe koeien uit de gracht haalt over de "bende van Charles" (Vanhoutte voor de niet-ingewijden). In Varsenare breien we het klassieke lusje aan de rit, kwestie van toch een 52km op de teller te hebben. Langs het kanaal komt een onverlaat in zijn eentje ons voorbijsteken maar dat is buiten Hank gerekend die hem even wat respijt geeft maar dan in een mum van tijd het gat dicht. Gedaan met 'teiteren' en oeps naar de 35/u toe... zonder risico's te nemen evenwel want tegen alle verwachtingen in, is het minder druk dan op minder liturgische zondagen. Naar de Schorre toe zakt het tempo ietwat maar met een toch dikke 30 gemiddeld zoeken we Samirs terras op. Roger De Vlaeminck is inmiddels al aan zijn cooling down begonnen als Rich met zijn BMW 4 cilinder komt aangesnord."Souper van de biljartclub", idem dito voor Leo, luidt het excuus ... alle begrip!
Een vijftiental Placora's paraat voor de woensdagrit. Met de wind zijdelings in het voordeel nemen de 'grote kanonnen' onmiddellijk het voortouw. Aanvankelijk wordt er een strak tempo gereden, dat door iedereen kan worden aangehouden.
Eens aan het spaarbekken gaat de snelheidsmeter naar 40 +. Een beetje te veel van het goede en enkele ploegmaats raken in de problemen. Langs de IJzer is ronddraaien geen evidentie; wegkapitein Rich krijgt het op zijn heupen en leest ons de levieten.
Op de terugweg wordt er een matiger tempo gereden, maar echt vlot gaat het niet. Voor sommigen is ploegmaats uit de wind zetten en correct ronddraaien waarlijk een moeilijke opgave.
Hoe dan ook, we komen allen goed en wel aan in het lokaal waar bier en pizza soelaas brengen.
Het geaccidenteerde en druilerig heuvelland, de Bernardussen en het potjesvleesch hebben de Belcanttourders duidelijk niet geïnspireerd tot een zondags uitlopertje... Geen druppel maar wel nog een 3 à 4 Zuid-Wester die allesbehalve warm aanvoelt dit keer, brachten slechts vijf Placora's aan de strart. Neen, 6 want net als we ons op gang willen trekken wringt Christ zijn camionnette tussen twee geparkeerde vehikels voor Samirs etablissement. 'Oostduinkerke via schapenwegel en voor de terugweg zien we wel'... tot daar de briefing van gps Daniël. Eerste verwarring in Leffinge als Ronny -adjunct-gps nota bene- opteert voor de vaart en Daniël rechtdoor wil. Richting Rattevalle dus en dan naar het Ijzerfront. Tegen wind wordt er goed rondgedraaid aan 30-31 hoewel Christ zich beklaagd over het niet aahouden van een constante snelheid. Ondergetekend die de eerste letter van het woord "souplesse" niet eens kent wordt gezien zijn 'groot mes' met de vinger gewezen. In Veurne tweede akkefietje; co-gps stelt voor tot Adinkerke te rijden daar het zonnetje schuchtere pogingen onderneemt, gps 1 beweert dat er een paar in tijdsnood zullen komen. Resultaat, Veurne sight-seeing en weer richting kanaal waar we linksaf naar Oostduinkerke rijden. Over Wilskerke vervolgen we het woensdagparcours tot aan het lokaal. 62 km op de teller. Terwijl Gilbertje ons bedient ontspint zich voor de 412de keer de discussie over het kopwerk en het ronddraaien en om met de woorden van Wim af te ronden, ..."voor de rest hebben we een tof clubje"
Een druilerige zaterdagmorgen. 8u30, zeven Placora's staan paraat om richting Westouter te trekken. Maar waar is Hank? In deze onmisbaar omdat hij met de camionette van Wim voor het fietsenvervoer hoort te zorgen. Uiteindelijk belt Renaud hem op. Blijkt dat de aanvoerder van de stand ervan overtuigd is dat we pas om 9u30 vertrekken!
Eens dit misverstand van de baan gaat het zonder problemen naar de startplaats. Peter en Paul kiezen voor de 120 km, de rest van het gezelschap houdt het bij 105. Een natte Kemmel lijkt ons niet zo aanlokkelijk.
De eerste kilometers maken onmiddellijk duidelijk dat er zal moeten gewerkt worden: Sulferberg, Rode Berg en Scherpeberg volgen elkaar in snel tempo op. Eens die bergen overwonnen wordt het parcours glooiender. We nemen afscheid van het dynamische duo en rijden richting Cassel, waar we rendez-vous hebben voor de lunch.
Even is er nog verwarring wanneer we tijdens de beklimming van de Cassel links worden gestuurd, terwijl het centrum rechts is. Uw dienaar twijfelt, maar volgt op aandringen van Renaud dan toch de pijlen. Renaud kan nog eens uithalen met een 'omtrekkende beweging'; inderdaad, ook rondom Cassel werd er tijdens WO I hard gevochten.
Het wordt zoeken om een tafel voor zes te vinden, maar uiteindelijk slagen we er in. Een pronte waardin ontvangt ons zonder veel poeha. De Affligem is van 't vat, stoofvlees, potjesvleesch en garnaalkroketten zijn van topkwaliteit. Driekwartier later komen P & P aan; de ene P heeft al wat meer kleur dan de andere.
De laatste veertig kilometer leggen we gezamenlijk af. Het zonnetje doet schuchtere pogingen om door de wolken te priemen, zodat het nog best aangenaam wordt. Op het einde is Boeschepe-berg een smerig kuitenbijtertje. De bende valt enigszins uit elkaar, maar we vinden elkaar terug in de vertrekhal.
De tripel Bernardus is een perfecte afsluiter van een mooie trip!
Tot zijn grote spijt kan uw dienaar niet tijdig in Oostende zijn om de woensdagrit mee te rijden. Weerhouden in Brussel voor belangrijke besprekingen komt hij pas om 19u20 in de kuststad aan. Niettemin haast hij zich huiswaarts om dan onverwijld richting lokaal te rijden en de ploegmaats te verwelkomen.
Hij heeft geluk, want bij zijn aankomst is er nog geen pint geschonken. En dat zal nog wel even duren vanwege de coup de feu in het Vliegpleintje. Nadat we even de neus zijn afgebeten door een 'vriendelijke' serveuse neemt Peter zijn verantwoordelijkheid en neemt hij de bestelling op.
De rit blijkt rimpelloos te zijn verlopen. Zeventien starters en geen meldenswaardige incidenten. Ook de Band of Brothers die het Ardennenoffensief hebben gevoerd zijn present, met uitzondering van Renaud die een romantische driedaagse in Parijs afwerkt.
De PDF vervoegt even later de rangen en alras komt het gesprek op de toestand in voetballend België. Remi biedt moedig verweer maar kan toch maar met moeite de tranen bedwingen wanneer de wedstrijd van de voorbije zondag ter sprake komt.
Onze Lieve Heer Hemelvaart dan, ofte Riemtje Ramtje voor de ketters onder ons. Eerste vaststelling: geen Dr. Cancellara aan de start, hoewel het zijn verjaardag is. Rich neemt hier nota van en meldt dat dit zal verrekend worden.
Met z'n elven rijden we de Oude Sarah (opnieuw - de wind blijft verkeerd zitten). Alle lof voor Paul J. en Geert G. die het volledige traject het tempo zullen bepalen. Op de terugweg langs de vaart hebben we zo'n 50 fietsers in ons zog. Jammer dat er hier geen foto van gemaakt werd.
Wel een foto van Ronny die in het lokaal achter de tap spring wanneer Samier alweer geen bier kan schenken. Zou Placora niet beter zelf een lokaal openen, vraagt een mens zich af?
Hopelijk houden Pluvius en Aolus zich zaterdag gedeisd en kunnen we er een leuke Belcanto van maken. Niet vergeten, afspraak om 8u30.
Met zijn vijven voor het Ardennenoffensief, drie voor een Piconloos maar winderig uitje richting "schreeve" en net ééntje meer voor de moedertjesdagrit. Het weze duidelijk dat de aprilse grillen met uitlopers in mei hun tol eisen in het Placora-deelnemersveld. "Moeder waarom fietsen wij?" Met een snipverkouden gps Daniël, fluitenier Rich en derny Peter hoeft ondergetekende zich geen zorgen te maken. We besluiten richting Oostduinkerke te rijden en gezien Aeolus zijn longcapaciteit uit het Zuid-Westen zowat heeft gehalveerd levert het ronddraaien geen problemen op. Binnendoor naar Nieuwpoort en de Groendijk loodst Rich ons langs de duinenvilla's weer naar het sluizencomplex waar Peter ons verlaat want langs de duinenweg zijn er geen bloemenwinkels. In het lokaal serveert Gilbertje ons de klassieke bolletjes en 33's alsmede een véél te grote berg 'stuiterhammen' wat het donkerbruin vermoeden doet rijzen dat de drie snoodaards die zich op zaterdag tegoed deden aan veel te veel Kwaremonts te weinig hebben gegeten.
Een meer dan strakke noordooster, en toch nog 12 Placora's die bereid zijn de strijd aan te gaan met Aolus.
){kind=link}