De intensieve chemotherapie is toegediend. Nu nog wat onderzoekingen en dan mag Nicolas hopelijk beginnen aan de onderhoudsfase. Hierin moet hij gedurende anderhalf jaar om de 10 weken gedurende 4 dagen opgenomen worden voor een zware kuur chemotherapie. We hebben hier allemaal erg naar uitgekeken en zijn blij dat de zaken stilletjes wat normaler kunnen verlopen vanaf nu.
Michael en Stephanie hebben goed gestudeerd, genieten van een verdiende vakantie en volgen een paar sportkampen. Nicolas heeft eigenlijk ook een topprestatie neergezet! Niet alleen heeft hij zijn ziekte aanvaard en de behandeling op een schitterende mannier doorstaan, maar daarnaast heeft hij ook zijn best gedaan om de lessen goed te volgen via thuisonderwijs, ziekenhuisschool en Bednet, zodat hij ook daar op alle vlakken geslaagd is. Hij heeft zich nu voorgenomen om te genieten van 2 maanden vakantie.
Zijn vakantieplanning ziet er als volgt uit:
1e) Eerst nog recupereren van de laatste chemotherapie: Zijn bloedwaarden stonden heel laag. Hij kreeg wel een bloedtransfusie, zodat de bloedarmoede een beetje weggewerkt werd, maar zijn witte bloedcellen waren ook gedaald tot een verontrustend laag aantal (400 WBC), waardoor hij momenteel heel infectiegevoelig is. We moeten dus oppassen waar we met hem naar toe gaan, wat hij eet, wat hij doet Want elke banale infectie kan een probleem worden in zijn huidige toestand.
2e) Tenniskamp op Runkst: Nu Michael en Stephanie op sportkamp waren, bleef Nic alleen achter. Maar thuis zitten is niet aan hem besteed. Daarom is hij deze week op tenniskamp geweest. Elke dag van 9u30 tot 15u30.
3e) Hij wil absoluut deelnemen aan een paar tennistoernooien. Van meester Dimitri kreeg hij de toestemming om zich in te schrijven voor het toernooi van Basvelden (Zonhoven) en De Born (St. Truiden).
4e) De voetbaltraining op St. Truiden starten weer vanaf 18/07/2009. Vanaf dan zal hij weer +/- 4x per week gaan trainen.
5e) We hebben afgesproken om een bedankingsfeest te houden voor alle mensen die Nicolas en ons allemaal op een of andere mannier gesteund hebben tijdens de voorbije maanden. Dit gaat doorgaan op 15/08/2009. Hierover later meer!
6e) Na wat onderhandelen met de dokters in Leuven hebben we de toestemming gekregen om eind augustus met ons gezin op vakantie te gaan. Marleen wil in de huidige omstandigheden- alleen met de auto op reis. Dus gaan we eerst een paar dagen naar Parijs, om dan door te rijden naar een Club Med aan de Atlantische kust.
7e) Op 31/08/2009 (zijn verjaardag!) wordt Nicolas dan weer 4 dagen opgenomen in Gasthuisberg voor de eerste chemokuur van de onderhoudsfase.
8e) Daarna begint voor hem het schooljaar. Dan mag hij ook weer naar school gaan om, samen met zijn vrienden, de les in de klas te volgen.
Omdat het met Nicolas de goede kant opgaat en hij deze eerste intensieve periode goed afgesloten heeft en omdat het ook voor Marleen en mij tijd wordt om het wat rustiger aan te doen, hebben we besloten om te stoppen met de dagelijkse blogverslagen. We gaan proberen om af en toe nog een soort van samengevat verslagje te maken, zodat de mensen die dit willen toch op de hoogte blijven van Nics evolutie. We hopen dat jullie hier begrip voor kunnen opbrengen.
Tot slot willen wij IEDEREEN BEDANKEN die ons gezin gesteund heeft tijdens deze moeilijke periode!!!
We hebben het op sommige ogenblikken heel moeilijk gehad, maar we hebben ook heel veel fijne momenten gekend! We zijn stil geweest, hebben het moeilijk gehad en we hebben geweend. Maar we hebben ook gelachen, genoten en veel plezier gehad. Dit hebben we te danken aan de vele mensen die ons op een of andere mannier geholpen hebben, door iets voor ons te doen, door iets te zeggen of te schrijven, of gewoon door er te zijn. Hoe gek het misschien ook mag overkomen We hebben, op een niet te begrijpen mannier, ook een mooie periode achter de rug. Een periode waar we later op kunnen terugzien en kunnen zeggen dat we dichter naar elkaar zijn toegegroeid, echte vrienden hebben leren kennen, nog meer hebben leren relativeren, nog meer hebben ingezien dat je moet genieten wanneer je kan en dat geluk een kostbaar goed is.
Omdat we iets willen terugdoen voor al deze mensen, willen we een bedankingsfeest houden op zaterdag 15/08/2009. Iedereen die tijdens de voorbij maanden ook maar iets gedaan heeft voor Nicolas of voor ons gezin is uitgenodigd!
Stephanie vertrok maandagochtend op waterskikamp. Samen met Louise en Eline zou ze tot vrijdagavond weg blijven. Ze werd afgehaald door Peggy (moeder van Louise). Die bracht de meisjes naar Maaseik. Michael was al weg van zaterdag. Hij is op zeilkamp en zou pas volgende zaterdag terugkomen. Daardoor bleef Nicolas alleen achter.
Nic had zich echter ingeschreven voor het tenniskamp op Runkst. Tussen 9u30 en 15u30 bleef hij op de club, met de andere deelnemende kinderen. Ze kregen afwisselend sport en spel en tennisles. s Middags aten ze samen in de kantine. Onnodig te zeggen dat Nicolas hier veel plezier aan beleefde. Elke dag verbeterde zijn tennisspel een beetje meer. Stilletjes vond hij zijn oude mogelijkheden terug. Wat ons vooral opviel was het feit dat hij beter, natuurlijker begon te bewegen. De gewrichtspijnen zijn blijkbaar aan het afnemen.
s Avonds had Nic een nieuwe passie. Op een of andere mannier wist hij steeds wie van zijn bekenden ergens aan een tennistoernooi deelnam en een wedstrijd moest spelen. Dan had hij niet veel inspanning nodig om Marleen te overtuigen en met hem naar daar te rijden. Samen met de andere supporters keken ze dan naar de match, dronken iets, aten soms ook iets en keerden dan laat op de avond terug naar huis. Ik was hier nooit bij. Op maandag moest ik zelf tennissen met Dimitri, op dinsdag had ik Rotary en op woensdag bleef ik thuis werken omdat mijn tennismatch in het water viel.
Op donderdagochtend moest ik een bloedcontrole doen bij Nicolas. Dit was belangrijk om te zien of zijn beenmerg al terug op gang was gekomen na de laatste chemo. Donderdagavond bleef Mathias bij ons slapen. Nic had hier al alle dagen om gevraagd, maar we hebben eerst zijn bloeduitslag afgewacht. De witte bloedcellen waren aan het stijgen (tot 900) en dus mocht Mathias met Nic meekomen na het tenniskamp. Toen ik s avonds thuiskwam, stond Marijse net klaar op te vertrekken. Ze zou voor een paar dagen (tot woensdag) naar de zee gaan. Ze had dit lang geleden gevraagd en natuurlijk was dit geen probleem geweest, maar nu had ze het heel moeilijk om te vertrekken. Ze had de tranen in de ogen. Marleen en ik hadden hetzelfde gevoel. We zouden Marijse missen de volgende dagen, maar ze had hoog nodig nood aan een paar dagen rust. Marijse heeft de laatste maanden veel meer voor ons gedaan, dan we ooit voor mogelijk gehouden hadden. Een paar dagen vakantie zouden haar goed doen.
Donderdagavond hadden we een afspraak met Leen Pullinx van Bednet. (Medewerkers van Bednet waren alle spullen in de loop van de voormiddag al komen ophalen, om deze na te zien en terug in orde te maken voor het volgende schooljaar.) Zowel Nicolas als Marleen en ik werden naar onze ervaringen met Bednet gevraagd. Zoals ik reeds dikwijls schreef in de blog, waren we zéér tevreden over de mogelijkheid die Bednet verschaft heeft voor onze Nic om in contact met de school te blijven en de lessen in de klas te volgen!
Vrijdag avond werd Stephanie weer thuisgebracht door de mama van Maxime (een ander meisje op dat kamp). Marleen en Nicolas wilden s avonds naar de tenniswedstrijd van Sander gaan zien op de Yachting. Die moest tegen een absolute topspeler spelen, die vroeger met het ATP-circuit had meegedaan. Stephanie was te moe en bleef liever thuis. Ik reed na mijn raadpleging wel naar de Yachting om toch ook even voor Sander te supporteren. Helaas verloor Sander de match, zodat zijn toernooi er op zat. (Maar op andere toernooien was hij wel nog bezig, zodat Nic nog wel ergens anders kon gaan kijken.)
Zaterdagvoormiddag ging Nicolas nog maar eens tennissen. Nu was nam hij deel aan de wekelijkse wedstrijdjes op zaterdagvoormiddag. Marleen, Stephanie en ik maakte van de gelegenheid gebruik om even naar de stad te gaan om nieuwe schoenen te kopen in solden. In de namiddag hebben we iets gedaan wat we al heel lang geleden beloofd hadden aan Nikkel, maar wat er nog niet van gekomen was tot nu toe. We zijn meubels voor zijn kamer gaan kopen! Hij koos voor een mooie kamer, met opnieuw een groot bed (twijfelaar). Op de levering is het wel nog 6-10 weken wachten.
Michael kwam om 18u met de bus aan op de parking van het Cultureel Centrum. Het zeilkamp was geweldig goed meegevallen. Ze waren tot Amsterdam gezeild en hadden een prachtige week gehad, ondanks het slechte weer. Michael had speciaal gevraagd om Nicolas mee te brengen, want Jonas, Arnoud en hij hadden samen een cadeautje voor Nic gekocht. Ze hadden een voetbaluitrusting van Ajax meegebracht uit Amsterdam!
s Avonds zijn we met ons vijven gezellig gaan eten in de Vogelsanck. Het werd een heel fijne avond, waarin vooral Michael en Stephanie voortdurend vertelden over hun belevenissen van het voorbij kamp. Marleen, Nicolas en ik hebben bijna niets moeten zeggen. Zo veel was er gebeurd. Terug thuis hebben we nog naar de prachtige film La vitta e bella gekeken op TV.
Het weekend van festiviteiten ging gewoon verder. We waren door Vic uitgenodigd voor een verrassingsontbijt ter gelegenheid van de 50e verjaardag van zijn vrouw Martine. Om 9u30 werden we in De Badmeester verwacht in de Halve Maan in Diest.
Het opstaan om 8u30 verliep toch wat moeizamer dan anders. (Misschien was er gisterenavond toch een minder goed pintje bij geweest?) Ik was nog aan het wakker worden, toen ik opgebeld werd door Annick om te zeggen dat we vandaag Martine haar 50e verjaardag gingen vieren, maar dat het eigenlijk ook de verjaardag van Vic zelf was! Daarom besloten we om voor hem toch ook maar wat wijn mee te nemen. Ondanks het feit dat we maar met drieën waren (Michael was op kamp en Stephanie was blijven slapen.), was het toch bijna 9u30 voordat we klaar waren, waardoor we pas om 9u50 ter plaatse aankwamen. Nadat we Martine en Vic gefeliciteerd hadden, werden we vergast op een heerlijk champagneontbijt op het terras van De Badmeester. Alles was er op en er aan. Het was perfect! Stephanie was vannacht bij Merle blijven slapen en was deze ochtend door Peter mee naar daar genomen, zodat we haar ook terugzagen.
De volwassenen bleven gezellig zitten op het terras, maar de kinderen wilden natuurlijk gaan zwemmen. Alleen Nicolas mocht nog niet zwemmen. Hij keek dan maar toe van op de kant van het zwembad. Na een tijdje kwamen hij en Cas terug tot bij ons. Ze hadden centen nodig, want ze wilden eerst met de autootjes gaan rijden en daarna minigolf gaan spelen. Even later waren de meisjes ook terug. Zij hadden ook genoeg gezwommen wilden nu ook met de autootjes gaan rijden.
Na het eten liet Peter aan de mannen het domein van de Halve Maan zien. (De dames bleven liever op het terras zitten.) We wandelden langs het grote zwembad met strand, langs de roei- en visvijvers en de speeltuinen, tot aan de elektrische autootjes. Daar waren de meisjes nog steeds aan het rondrijden. Nicolas en Cas kwamen ons ook tegemoet. Zij hadden net een partijtje minigolf gespeeld. Daar hadden de mannen ook wel zin in, dus huurden we de nodige golfclubs. Nicolas en Cas deden ook opnieuw mee. Als we halverwege waren, was het al bijna 13u en werd het dus stilletjes tijd om terug naar huis te gaan. Daarom besloten we om alleen de laatste hole nog te spelen en dan terug naar de dames te gaan.
De dames zaten nog steeds op dezelfde plaats op het terras. De meisjes waren op vlotten aan het varen op de roeivijver, maar kwamen een beetje later ook terug tot bij ons. Nicolas en ik aten nog een klein frietje, maar eigenlijk had Nikkel geen honger, want hij at maar een paar frietjes. Rond 13u30 vetrokken we naar huis.
Eenmaal thuis begon Stephanie onmiddellijk te chatten. Nicolas, Marleen en ik keken naar de finale van Wimbledon tussen Federer en Roddick. We vielen om beurten even in slaap, maar we waren allemaal goed wakker tijdens de lange en memorabele 5e set. Tot onze vreugde won Federer zijn 15e grand slam!
Toen was het hoog tijd voor Stephanie om haar koffer klaar te maken. Zij zou morgenochtend vertrekken naar haar watersportkamp. (Peggy zou haar om 8u komen uithalen.) Marleen hielp haar en even later was alles in orde.
s Avonds werd er geloot over het avondeten. Nicolas wilde chinees, Stephanie kebab. Het werd chinees. Nicolas ging het eten mee halen. Hij was zijn pet thuis vergeten, maar ging toch zonder twijfelen en zonder enige schroom met zijn kale kop mee het restaurant binnen. Terug thuis at Stephanie smakelijk mee, dus zo een slechte keuze zal het wel niet geweest zijn.
Ik bracht de rest van de avond in mijn bureau door, omdat ik dringend wat administratief werk moest afwerken. De rest van de familie bleef onder naar TV kijken. Toen ik tussendoor even naar onder kwam, was Nicolas toch weer in slaap gevallen. Marleen bracht hem rond 23u naar bed. Steph en zij gingen toen ook slapen.
Ik werkte door tot na middernacht. Toen ik in naast Marleen in bed kroop, zei ze half slapend dat ze Michael al erg miste Wat gaat dat morgen geven, als Stephanie ook op kamp vertrekt?
We zijn allemaal opgestaan om 8u. Michael zou vandaag voor 1 week op zeilkamp vertrekken. Hij moest al om 9u op de parking van het Cultureel Centrum staan, zodat de bus om 9u30 kon vertrekken. De hele familie vetrok iets voor 9u, want tot onze verbazing ging Stephanie ook mee om hem uit te wuiven. Michael had gisteren zijn valies helemaal alleen ingepakt en nu was Marleen nog steeds dingen aan het opnoemen, waarvan ze dacht dat hij ze vergeten zou zijn. Arnout en Jonas gingen ook mee op kamp. Zij stonden al gereed toen we de parking opreden. Alles inladen, een laatste kusje, plaatsje zoeken in de bus en stipt om 9u30 vetrokken ze.
Omdat Nicolas vandaag zijn laatste chemokuur van deze lange intensieve periode zou krijgen, zouden Marleen en ik Nicolas vandaag te samen naar Gasthuisberg brengen. Nadat we thuis ontbeten hadden, vertrokken we rond 10u15 naar Leuven. De dagzaal is gesloten, tijdens het weekend, zodat we terug naar de hospitalisatieafdeling moesten gaan. Daar mocht Nicolas dadelijk naar de verzorgingskamer, waar zijn porth-a-cath terug aangeprikt werd. Alles verliep vlotjes. Om iets na 11u werd de laatste chemozak aangehangen. Een half uurtje later was die ingelopen en na 15 minuten spoelen mochten we weer naar Hasselt vertrekken. We namen nog een foto voor de ingang van Gasthuisberg, omdat dit toch wel een belangrijk moment was en dan begonnen we aan de terugweg.
s Middags aten we nog een bordje van wat overgeschoten was van de barbecue van gisteren. Daarna zijn we allemaal even gaan rusten.
Marleen, Stephanie en Nicolas zijn in de loop van de namiddag naar de stad gereden om daar nog wat te shoppen. Vooral Stephanie moest nog een paar dingetjes hebben voor haar waterskikamp van volgende week. Zij zal maandag vertrekken, zodat Nicolas de rest van de week alleen achter blijft. Maar ook hij zal niet veel thuis zijn, want hij heeft zich ingeschreven voor het tenniskamp op Runkst.
Om 17u was iedereen terug en vertrokken we naar de tennisclub van Runkst. Daar had mijn interclubploeg een ontmoeting met een andere interclubploeg van Runkst. Marleen en de kinderen gingen mee om te supporteren. Na de wedstrijden was er (opnieuw) een barbecue voorzien voor alle spelers en supporters. Ik ging om 17u20 het veld op voor mijn enkelmatch tegen Alexander. Tot mijn spijt verloor ik de supertiebreak
Daarna was het tijd voor de dubbels, maar toen was Stephanie al weer weg. Zij ging met Merle en Yentle naar de Halve Maan in Diest om daar nog wat te zwemmen en daarna zouden de meisjes samen blijven slapen bij Merle haar thuis.
Ook mijn dubbel verloor ik met tiebreak in de 3e set, maar het was toch een fijne tennisavond geweest.
Freddy had een schitterende barbecue voorzien voor de hele bende. Er was veel te veel eten, zodat de mensen die niet ingeschreven waren ook konden meegenieten van het lekker eten. (Marleen was alleen een beetje ongerust geworden na een smsje van Michael, waarin hij schreef dat hij zich niet zo goed voelde.) Na de afwas en de douche werd er nog een pintje gedronken om een fijne avond af te sluiten. Dan was het tijd om te betalen. Om middernacht waren we thuis.
Vandaag kon Nicolas zijn chemo ten vroegste om 11u45 krijgen. Moeke en Vokke zouden hem daarom rond 11u komen uithalen. Omdat hij niet veel anders te doen had, rustte Nic in afwachting van zijn vertrek naar Leuven nog een beetje in de zetel en keek wat naar TV.
Ze geraakten zonder problemen in Gasthuisberg, maar daar was het zo superdruk op de dagzaal pediatrie, dat er zelfs geen stoel meer vrij was. Daarom werden ze naar het 4e verdiep, op de hospitalisatieafdeling gestuurd. Daar werd de chemo om 12u gestart. Dat betekende dat Nicolas morgen al om 11u mocht komen voor zijn laatste chemotherapie van de intensieve periode!!! Na de chemo vroeg Nicolas om de naald met het infuus te verwijderen uit de port-a-cath. We hadden vanavond immers een aantal vrienden uitgenodigd voor de barbecue en Nicolas wilde vrijuit kunnen spelen
Om 13u30 waren ze terug thuis. Marijse had deze keer spaghetti bolognese voorzien als middageten. Nicolas at samen met Moeke en Vokke een bord. Daarna is hij zijn boeken voor school gaan klaarmaken, want rond 17u zouden zijn 2 juffrouwen (juf Griet en juf Tilly) naar ons thuis komen om zijn rapport af te geven. Zij zouden dan zijn handboeken terug meenemen naar de school. Nadat hij alles in orde gebracht had, hielp hij Marijse ook nog even om alles voor vanavond in orde te krijgen.
De juffrouwen kwamen aan om 16u50. (Marleen was wat vroeger gestopt op haar werk, want ik zat op dat ogenblik nog op mijn raadpleging.) Het was nog prachtig weer, daarom installeerden ze zich buiten op het terras. Juf Griet had een cadeautje van de klas bij: een boek met tekeningen en verhaaltjes van de klasgenootjes. Daarnaast hadden ze ook een leesboek bij als cadeau van de juffrouwen. Nicolas had zelf ook een klein cadeautje voor de juffrouwen, om hen te bedanken voor alles wat ze voor hem gedaan hebben dit jaar. Het rapport viel ook zéér goed mee. Nicolas had goede studieresultaten behaald en was volgens de juffrouwen zeker klaar om naar het zesde studiejaar te mogen!
Toen ik om iets na 18u thuiskwam, waren de juffrouwen net vertrokken. Iedereen hielp nog even mee om alles in orde te brengen voor de barbecue en ik kon nog net een verfrissende douche nemen, voordat de eerste gasten toekwamen.
Het weerbericht had onweer voorspeld en daarom hadden we tot het laatste ogenblik gewacht om te beslissen of we binnen of buiten zouden gaan zitten. We beslisten uiteindelijk om toch maar buiten te gaan zitten en gelukkig maar! Het werd een prachtige avond onder vrienden. De kinderen speelden onder elkaar en de volwassenen hadden ook veel plezier. Wij hadden het eten en de drank voorzien, het vlees werd door Peter en Vic gebakken en Dirk had het dessert meegebracht. Omdat het laat op de avond toch wat frisser werd, hebben we ons allemaal onder een dekentje geïnstalleerd, maar we zijn niet naar binnen moeten gaan.
Om 1u was alles min of meer opgeruimd en waren alle gasten vertrokken. Een half uurtje later sliep iedereen.
Het is vakantie en dat zie je. De kinderen slapen wat langer uit. Nicolas is pas om iets voor 9u opgestaan.
Omdat we gisteren pas chemo gekregen hadden om 13u30, kon Nic vandaag pas ten vroegste om 12u30 zijn volgende kuur krijgen. Vokke en Moeke waren om 11u30 bij ons om met Nic naar Leuven te rijden. De chemotherapie werd uiteindelijk om 12u45 gestart en om 13u30 waren ze weer onderweg naar huis. Als ze rond 14u15 thuis aankomen, staat Marijse daar gereed met soep, gevolgd door kipfilet, appelmoes en kroketten.
Dan belt nonkel Luc naar Nicolas. Hij wil Nicolas komen halen om hem mee te nemen naar Noah zijn thuis. Daar waren Christophe en Cederique aan het spelen in het zwembad. Nicolas mag van Marleen mee naar daar gaan, maar hij mag niet in de zon, geen overdreven inspanningen doen en ook niet in het water, omdat het infectiegevaar momenteel maximaal is doordat hij te weinig witte bloedcellen heeft. De andere jongens zijn echter zo joviaal om met Nicolas mee naar binnen te gaan om daar samen te spelen. Ze spelen vooral op de Playstation.
Om 17u belt nonkel Luc opnieuw. Hij neemt Nicolas mee naar de stad voor een verrassing. Hij brengt ze naar broodjesbar Pierre van Stijn Stijnen zijn moeder. (Onze vaste broodjesbar in de stad.) Die had via via vernomen dat Nicolas daar kwam en zij had hem via nonkel Luc uitgenodigd om eens langs te komen voor een verrassing. De kinderen kregen allemaal iets te eten, maar daarnaast kreeg Nicolas ook nog een bloesje van Stijn met een handtekening op, 2 sleutelhangers in de vorm van handschoenen, 2 fotos met handtekening en een persoonlijke kaart met beterschapswensen.
Marleen had met Michael en Nicolas afgesproken om s avonds samen naar de match van Julie en Sander op Excelsior te gaan zien. (Stephanie wilde niet meegaan en bleef liever alleen thuis.) Deze matchen startten om 18u30, maar toen was Nicolas nog steeds niet thuis. Nonkel Luc bracht hem pas om 18u45 terug. Ze reden dadelijk naar Excelsior en belden mij van daar op om te zeggen dat ze niet thuis zouden zijn. Ik had net gedaan met werken in het ziekenhuis, maar ik was wel van wacht. Het was echter zon prachtig weer, dat ik besloot om ook maar naar daar te gaan om een beetje mee te supporteren voor de beloftevolle tennisjeugd van Runkst.
Zoals wel meer de laatste dagen, zat er ook nu een hele horde Runster leden om te supporteren voor hun clubspelers. Helaas verloren zowel Sander als Julie hun wedstrijd We lieten het ons echter niet aan ons hart komen en de meeste supporters installeerden zich toch op het terras om een glaasje te drinken. Ik bleef daar ook zitten, tot ik opgeroepen werd voor een spoedgeval in het ziekenhuis.
Als ik een beetje later thuiskom, is daar nog niemand toegekomen. Stephanie zit er nog steeds alleen. Op het ogenblik dat Marleen en de jongens toch binnenkomen, word ik net opgeroepen voor een bevalling. Alles verloopt probleemloos, zodat ik een half uurtje later al weer naar huis kan rijden. Dan eet ik eindelijk mijn avondeten, samen met Marleen op het terras.
Als alles opgeruimd is, is het al na 23u en gaan we allemaal slapen.
Op deze eerste dag van het zomerverlof heb ik (door een vergissing op het secretariaat) ook een vrije dag gekregen. Om 8u heb ik opnieuw bloed afgenomen bij Nicolas, om te zien of hij nu wel voldoende gerecupereerd was om aan de laatste 4 dagen chemotherapie te beginnen. Ik bracht het bloedstaal zo vlug mogelijk naar het ziekenhuis en terwijl het labo zijn werk deed, ging ik toeren bij de patiënten die ik gisteren geopereerd heb. Even later belde het labo de uitslag al door: Nic had 600 witte bloedcellen! (Vanaf 500 mocht hij weer starten.) Na een telefoontje met Dr. Renaer, reden we een uurtje later weer richting Gasthuisberg.
Om 10u15 waren we op de dagzaal pediatrie. Daar werd er natuurlijk weer opnieuw bloed afgenomen. (Want ze vertrouwen in Leuven nooit een uitslag van een ander labo.) Dat betekende weer wachten Om 12u ging ik vragen hoe het zat. Toen bleek dat de dokter assistente niet alleen chemo besteld had, maar dat er ook bloed besteld was, omdat Nicolas duidelijk bloedarmoede had. (Wat ik ook doorgebeld had, maar waar Dr. Renaer toen niets van gezegd had.) Dat betekende dat wij in plaats van het geplande 1u, nu 3,5u daar zouden moeten blijven! En dat was een stevige streep door mijn dagindeling. Klagen hielp niet. Er zat niets anders op dan te wachten. Nic en ik doodden de wachttijd met een paar spelletjes Zeeslag en Ganzenbord.
Uiteindelijk werd de chemo pas om 13u30 aangehangen! (Dat betekende ook dat we de volgende 3 dagen rond datzelfde uur in Leuven moesten zijn.) Nicolas viel in slaap terwijl de chemo indruppelde. Ik keek vanaf 14u naar Wimbledon. Na de chemo volgden de 2 bestelde zakken bloed en ook tijdens deze toediening bleef Nicolas gewoon slapen. Hij werd pas wakker van het pompalarm dat aangaf dat de 2e bloedzak leeg was. Hij had zo goed geslapen, dat zijn gezicht vol slaapplooien stond. Nog even naspoelen en toen mochten we eindelijk weer naar huis. Het was ondertussen al 16u10.
Onderweg naar huis belden we naar Marleen. Ze was ook blij dat we weg mochten. Ze zou nog even doorwerken en dan ook naar huis rijden. In Hasselt aangekomen, reden we eerst nog langs de carwash en dan naar huis. Daar zaten Michael en Marijse al een beetje op Nic te wachten.
Nic installeerde zich in de zetel en keek naar de match van Dick Norman op Wimbledon. Michael besloot, eindelijk, om zijn koffer in te pakken voor volgende week, want dan zou hij samen met Arnoud en Jonas op zeil- en surfkamp gaan. Stephanie was nog altijd niet thuis. Zij was op Kapermolen gaan zwemmen met een paar vriendinnen.
Rond 19u30 was iedereen thuis. We aten allemaal samen buiten op het terras. Marijse had heel lekkere osso bucco met rijst klaargemaakt. Alleen Nicolas wilde niet eten. Maar daar was een reden voor. Marleen vertrok even later met de kinderen naar Excelsior om naar de tennismatch van Julie te gaan zien. En Nic hoopte natuurlijk dat hij daar weer iets om te eten zou mogen bestellen aan de toog.
Om 20u45 reed ik naar Runkst voor mijn wekelijks tennisuurtje. Deze keer, weeral, niet met Dimitri, want die ging ook naar Julie zien. Deze keer was Dries Chinese vrijwilliger om met mij een uurtje te spelen. Het werd, tenminste voor mij, een fijn uurtje tennis, waarin de ballen hard op en af gingen en we binnen de kortste tijd nat van het zweet stonden.
Nadat we ons vochtverlies gecompenseerd hadden en Dries naar huis ging, nam ik een verfrissende douche. Ik belde ook even naar Marleen. Die zat nog op Excelsior en vroeg of ik ook even langs daar wilde komen. Dus reed ik tot daar en dronk daar ook nog een pintje.
Marleen vertrok om 23u30 met de kinderen naar huis. Ik volgde een half uurtje later.
Ik ben om 8u naar de operatiezaal vertrokken. Nicolas was toen al op, maar voelde zich nog steeds niet geweldig. Hij had wel geen koorts meer.
Om 9u30 komt Marijse binnen. Zij ziet met 1 oogopslag dat Nic zich ongeveer hetzelfde als gisteren voelde. Maar rond 10u komt er toch terug wat meer leven. In tegenstelling met gisteren, heeft hij zich nu aangekleed. Hij ligt nog wel regelmatig in de zetel, maar veel minder lang dan gisteren. s Middag vraagt hij om lasagne en daar eet hij ook effectief van.
Stephanie had met Jill afgesproken om te gaan zwemmen op Kapermolen. Die was dus weg. Michael was wel thuis. Hij probeerde Nicolas dan ook wat bezig te houden. Rond 14u komt Dominique even langs en daardoor is Nic weer even afgeleid. Als Dominique verder gaat, proberen Nicolas en Michael om te tennissen op de oprit. Dat houdt Nicolas echter maar een tiental minuten vol. Door de hitte, de bloedarmoede en het gebrek aan beweging van de laatste dagen, kan hij deze inspanning niet meer aan. Als hij terug binnenkomt, vraagt hij aan Marijse om een Perdolan, want hij heeft hoofdpijn. Daarna gaan Michael en Nicolas naar boven om wat af te koelen en met de Playstation te spelen.
In de loop van de namiddag komen Moeke en Vokke, gevolgd door Dimitri ook op bezoek. Als ik rond 16u30 thuiskom, zit iedereen in de zetel naar de tennis op Wimbledon te kijken.
Marleen komt vandaag ook wat vroeger terug van haar werk, want we zouden samen de rapporten van Michael en Stephanie gaan afhalen op het Virga Jesse College. Tegen dat we moeten vertrekken, worden Michael en Stephanie toch wat zenuwachtiger. Zo heel gerust waren ze dan blijkbaar toch niet in hun punten
Gelukkig viel alles zéér goed mee. Zowel Steph als Mich hadden goed gestudeerd en ze kregen beiden een A-attest. (Dat wil zeggen dat ze zonder restricties over mochten naar het volgende leerjaar.) Er was maar 1 probleem. Stephanie moest haar keuze voor volgend jaar meedelen aan haar klastitularis, maar dat was nog steeds een discussiepunt tussen vader en dochter. (Zij wil economie doen. Ik vind wetenschappen een betere keuze.) We kregen uitstel tot maandag
Thuis was Nicolas in slaap gevallen, van zodra hij alleen was achtergebleven. Toen wij terug thuis kwamen werd hij weer wakker. We aten samen biefstuk met aardappelen en wortelen. Daarna vertrok ik naar een vergadering van de gynaecologen in het Virga Jesse Ziekenhuis.
Nicolas wou graag naar een van de tennistornooien gaan kijken in Hasselt. Toen Michael vertelde dat Alexander (tennisvriend en klasgenoot van Michael) om 20u moest spelen op Excelsior was zijn keuze snel gemaakt. Even later vertrokken ze richting Excelsior. Daar aangekomen bleek dat op het plein naast dat van Alexander, Evi Jeuris aan het spelen was (jeugdtrainster van Runkst). Er was behoorlijk wat volk van Runkst daar om naar deze twee matchen te kijken. Het werd een leuke avond, die ze afsloten met een drankje op het terras. Toen ze terug thuis kwamen rond 22u30 was het nog maar eens hoog tijd om te gaan slapen.
Vanmorgen heb ik bloed afgenomen bij Nicolas en dat rond 8u naar het labo in het Virga Jesse ziekenhuis gebracht. Dan ben ik zaalronde gaan doen bij mijn patiënten en nog tijdens deze zaalronde kreeg ik al een telefoontje met de bloeduitslag. Zoals verwacht had Nic te weinig witte bloedcellen. Hij had er maar 400, in plaats van de 500 die hij minimum moest hebben om te kunnen starten met nieuwe chemotherapie. Na mijn zaalronde reed ik terug naar huis, om daar het minder goede nieuws mee te delen, om naar Leuven te bellen en de uitslag door te geven en om toch nog iets te ontbijten voordat ik aan een ganse dag raadpleging zou beginnen.
Michael had met een aantal vrienden afgesproken om te gaan zwemmen op Kapermolen. Hij vertrekt rond 11u. Steph heeft vandaag niets speciaal gepland en rust wat uit in de zon.
Als Marijse om 10u binnenkomt, ligt Nicolas in de zetel. Marleen is er niet helemaal gerust in en neemt zijn temperatuur. De thermometer wijst 37,8°c aan. Hij voelt zich niet zo goed, wil niets eten en valt regelmatig voor lange periodes in slaap. Ongerust vertreft Marleen rond 10u naar Tongeren.
s Middags kom ik thuis iets eten, maar Nicolas ligt dan rustig te slapen. Vokke komt in de vroege namiddag eens zien hoe het met Nikkel gaat. Hij had ook een kistje met aardbeien bij, maar daar mag en wilde Nic niets van eten.
Rond 15u15 vraagt Nicolas een Litican (antibraakmiddel) aan Marijse. Een half uurtje later wil hij dan toch een Petit Gervais en daarna wat melk met chocopop. Even later probeert hij ook om uit de zetel te komen, maar hij geraakt maar tot in de keuken. Daar moet hij vlug weer op een stoel gaan zitten. Lang houdt hij dit ook niet vol en dus gaat hij maar terug in de zetel liggen. Rond 17u valt hij terug in slaap. Als Marijs om 19u naar huis gaat, slaapt Nicolas nog altijd. Hij heeft dan nog altijd dezelfde pyjama aan, waar hij s morgens mee wakker geworden is
Marleen en ik komen samen thuis rond 19u30. Omdat Marleen al om 20u30 op de tennis moet zijn, eet ik samen met Steph. We zetten ons buiten op het terras. Michael is ondertussen nog niet thuis. (Hij had wel al een berichtje gestuurd om te zeggen dat ze rond 17u nog gingen zwemmen bij iemand van de klas.) Nic wou nog altijd niets eten en bleef stilletjes in de zetel liggen. Maar het bleef vrij warm en daardoor vond hij zijn draai niet echt in de zetel. Hij voelde ook warm aan. Daarom stelde ik voor om wat naar TV te gaan kijken op onze kamer. Daar konden we de airco opzetten en was het even later heel wat frisser. Het duurde dan ook niet lang of Nicolas viel rustig in slaap.
Toen Marleen thuis kwam rond 22u15 was iedereen al boven. Steph en Michael lagen al in hun bed. Nic lag nog altijd te slapen in ons bed. Toen Marleen hem wakker maakte voor zijn pillen, wilde hij liever in zijn eigen bed gaan liggen. Daar viel hij even later weer even rustig in slaap.
Marleen maakt mij om 9u30 wakker als volgt: Had jij niet afgesproken om te gaan tennissen om 10u? Ik schiet uit mijn bed, voel dan dat het gisteren weeral laat was geweest, maar maak mij toch maar klaar. Als ik even later aankom op de tennis, blijkt dat we maar met 3 zijn. Dat is één man te weinig om te dubbelen. Dus bel ik naar huis om te vragen of Michael geen zin had om mee te spelen. Die zag dat wel zitten, dus reed ik maar even op en af naar huis om hem op te halen. We speelden een fijne dubbel van 10u30 tot 12u. (Roger en ik wonnen, voorlopig nog, van Michael en Rik in 2 sets.) Daarna dronken we nog een glaasje en reden we terug naar huis.
Marleen stond, helemaal in tennistenue, in de keuken een soort van croque monsieurs te maken onder de grill van de oven. Zij was deze voormiddag met Nicolas tot bij de bakker gefietst en moest nu om 13u30 met Helene gaan dubbelen op het toernooi van Excelsior Hasselt. Ik hielp haar even, zodat ze het kon halen. Toen Marleen even later naar de tennis vertrok, ging Nicolas met haar mee. Michael en ik moesten eerst nog douchen. Daarom spraken we af dat Marleen een berichtje zou sturen als ze het veld op ging, zodat we konden nakomen om te supporteren. Stipt om 13u30 mochten ze beginnen.
Toen we aankwamen op de tennis was de eerste set al bezig. Maar het werd vlug duidelijk dat ze deze match niet zouden winnen.(Ze verloren in 2 korte sets.) Nicolas kwam een tijdje na ons pas aan op de tennisclub. Marleen was blijkbaar eerst naar Helene haar thuis gereden, had Nicolas daar gelaten en Helene meegenomen. Vervolgens waren Peter (man van Helene), Cas (zoon), Arnoud(vriend) en Nicolas met de fiets naar Excelsior gereden, zodat ze daar nu pas aankwamen.
Onmiddellijk na de wedstrijd reed ik naar huis. Enerzijds omdat Stephanie daar alleen zat, maar ook omdat ik hoogdringend een paar blogverslagen moest inhalen. Terwijl Stephanie naar TV keek, schreef ik 4 verslagen na elkaar. (Woensdag => zaterdag)
Om 17u was de rest ook terug thuis. Marleen douchte zich en zette zich daarna achter haar microscoop. Michael en Nicolas speelden een tijdje met de Playstation. Steph was aan het chatten op haar computer. Ik heb, nadat ik mijn verslagen af had, eerst de kippen verzorgd en vervolgens ben ik kersen, frambozen en kroezelen gaan plukken.
Om 19u zijn we allemaal met de fiets naar bompa gereden. Bompa had zijn 3 zonen met hun vrouwen en alle kleinkinderen (9) uitgenodigd om daar te gaan eten. Ik nam wat vers geplukt fruit en een paar eitjes mee. Bompa had de barbecue aangedaan en er waren lekkere wijntjes. We zaten allemaal in de tuin aan een lange tafel en lieten het ons smaken. Als dessert was er nog overschot van het feest van Jan en An van gisteren en het fruit uit onze tuin.
Toen het donker begon te worden hebben we alles opgeruimd en zijn we terug naar huis gefietst. Daar hebben we nog even naar de finale van de Confederations Cup tussen Brazilië en de Verenigde Staten. Toen Brazilië uiteindelijk won met 3-2 was Nicolas heel tevreden. Na de match was iedereen uitgeteld en zijn we allemaal naar boven gegaan. Daar hebben de kinderen nog naar het einde van de serie Louis Louise gekeken.
Morgenvroeg zou ik bloed trekken bij Nic en dit zo snel als mogelijk laten onderzoeken in het labo van het Virga Jesse ziekenhuis
Om 9u was iedereen op. Michael had om 10u tennistraining en de rest van het gezin wilde naar de stad gaan om te gaan shoppen. Maar omdat ik nog niet ontbeten had, brachten Marleen en Nicolas eerst Michael vlug even naar Runkst. Op die mannier kon ik rustig wakker worden.
Rond 10u30 vertrekken we naar de stad. Stephanie had ergens een mooi golfje gezien en wilde die nu gaan kopen. Daarna gingen we naar de winkel van tante Anne, omdat Stephanie zwemkledij nodig had voor haar sportkamp van volgende week. (Michael vertrok volgende zaterdag op zeil- en windsurfkamp. Stephanie ging vanaf volgende maandag op beach fun-kamp, waar ze zou leren waterskieën en wake-boarden.) Nadat Stephanie een paar zwemshorts gevonden had, Nicolas er ook een gekocht had en ik een nieuw T-shirt kocht, was het tijd om Michael te gaan afhalen van de tennistraining. We besloten om ons op te splitsen: Nicolas en ik zouden Michael afhalen, Marleen en Steph bleven verder shoppen in de stad.
Michael stond klaar, maar wilde begrijpelijkerwijze- zich eerst thuis gaan douchen en omkleden. Daarna konden we terug naar de stad rijden om Marleen en Stephanie op te zoeken. Om 13u15 werd het kleren kopen afgebroken, want het was de hoogste tijd om terug naar huis te gaan. Marlies (één van de turntrainsters van Stephanie) trouwde vandaag met Johan (voetballer en zoon van Eric Gerets). Wij waren uitgenodigd voor de receptie, maar de dames wilden graag ook naar de huwelijksmis gaan.
Eénmaal terug thuis kleedden ze zich vlug om en werd er iets kleins gegeten, waarna ze naar de kerk van Beverst vertrokken. Michael en Nicolas keken ondertussen wat naar Wimbledon. Ik probeerde succesvol- wat slaap in te halen. Vanaf 16u moesten we ons klaarmaken, want de huwelijksreceptie was tussen 17u en 19u.
Marleen en ik hadden een druk programma vandaag. Eerst was er de receptie, dan hadden we een dubbele boeking: Freddy werd 60j en ging op pensioen en mijn broer Jan was 20j getrouwd met An en zij gaven ook een groot feest.
Michael en Nicolas bleven alleen thuis, terwijl wij naar de receptie waren. Bompa zou de kinderen rond 19u komen halen en hen al meenemen naar het feest van nonkel Jan en tante An. Marleen en ik zouden na de receptie eerst een tijdje naar het feest van Freddy gaan, om daarna ook naar Schaffen te rijden, daar nog wat te feesten, en dan met de kinderen terug naar huis te komen.
Alles verliep zoals gepland. De receptie was zéér verfijnd en aangenaam. (Bovendien heb je niet elke dag de kans om Eric Gerets te feliciteren en een hand te geven.) Stephanie was zelfs op handtekeningenjacht gegaan voor Nicolas. (Karel Geeraerts, Johan en Eric Gerets tekenden op haar kaartje!) Dan reden we naar het feest van Freddy. Opnieuw overheerlijke hapjes en drank. Om 22u moeten we daar echter vertrekken om deze dag van eten en drinken te beëindigen op het feest van Jan en An. Daar waren we net op tijd voor het warme eten. Opnieuw lekker eten, drinken en fijn gezelschap
Om 1u s nachts zoek ik de kinderen op, om naar huis te gaan. Ze zijn alle drie duidelijk vermoeid en gaan zonder problemen mee. Nadat we afscheid genomen hebben en naar huis gereden zijn is het toch weeral bijna 2u. Veel te laat, maar ja
Vandaag ben ik met Nicolas naar Leuven geweest. We zijn om 9u15 vertrokken en konden vlot naar daar rijden, zodat we stipt om 10u de parking van Gasthuisberg opreden. Een kwartiertje later hing de chemotherapie al aan en druppelde de vloeistof over een half uurtje naar binnen. Om de tijd te doden speelde Nic en ik een paar spelletjes Wie is het, waarbij je via ja of nee vragen- moet raden wie de andere op zijn kaartje heeft staan.
Na een uurtje is de spoeling ook gedaan en komt de verpleging Nicolas halen om het infuus te verwijderen en de naald uit de porth-a-cath te halen. Als Nic even later terugkomt, zegt hij dat we nog op de dokter moeten wachten omdat die ons nog moest zien. Na twintig minuten ga ik zelf eens informeren, maar dan blijkt dat Nicolas het blijkbaar slecht verstaan had, want de dokter moest ons helemaal niet meer zien.
Ik besprak nog even de planning voor volgende week. (Zij dachten daar ook dat de kans groot was dat Nicolas tegen maandag te weinig witte bloedcellen zou hebben en dus uitgesteld zou moeten worden. Daarom werd er afgesproken dat ik maandagochtend bloed zou afnemen bij hem en de uitslag dan zou doorbellen naar Leuven. Als de bloeduitslag toch goed zou zijn, konden we dan nog steeds oprijden ) Daarna vertrokken we naar huis. Onderweg belden we naar Marleen en Dimitri om te vertellen dat het allemaal goed was gegaan en dat we rond 12u thuis zouden zijn.
Als we thuis zijn is het zo een mooi weer, dat we besluiten om buiten te eten. Dus zetten Nicolas, Marijs en ik alles klaar op de grote tuintafel. Even later is Dimitri ook daar. Michael en Stephanie volgen een beetje later. We eten samen wat van de wokschotel, die gisteren onaangeroerd was gebleven en blijven daarna nog een tijdje gezellig praten. Dimitri vraagt aan Nicolas of hij zin heeft om vanavond in te vallen bij de tennisles en dat zag die wel zitten. Om 13u20 moet Dimitri weer vetrekken. Hij moet voor de laatste keer dit schooljaar gaan lesgeven op vrijdag. Ik vertrek even later ook naar het ziekenhuis om te gaan werken.
Nicolas legt zich s namiddag eerst een tijdje in de zetel en kijkt wat naar TV. Rond 14u45 fietsen Michael en hij tot aan de school in Rapertingen om de omslag met gemaakte toetsen af te geven aan juf Griet.Als ze aan de school zijn, moet Nicolas van Michael tot in de leraarskamer gaan om zijn omslag daar af te geven. Als de leerkrachten aan hem vragen hoe het met hem gaat, staat hij maar een beetje onwennig rond te draaien.
Omdat het mooi weer is en ze zich goed voelden, besluiten ze om tot bij Moeke en Vokke te fietsen. Daar doet echter niemand open en dus beslissen ze om terug te keren. Als ze terug thuis zijn, zien ze waarom er niemand open deed. Vokke was ondertussen tot bij ons thuis gereden
Na een kleine rustpauze is het voor Nicolas tijd om zich klaar te maken om te gaan tennissen. Marijse smeert hem nog eens goed in tegen de zon, want met deze chemo moet hij hier voor oppassen, en dan brengt Vokke hem om 16u30 naar Runkst.
Als ik om 18u30 thuiskom, heeft Marleen Nicolas afgehaald van de tennis. Ze zei dat hij, ondanks de hitte en zijn bloedarmoede, toch goed gespeeld had. Niet alleen sloeg hij goed tegen de bal, maar hij liep nu ook veel beter dan 2 weken geleden, want hij heeft geen gewrichtspijnen meer.
Marleen en ik moesten s avonds naar de machtsoverdracht van de Rotary gaan. Om 19u30 stipt werden we in de Figaro verwacht. Veel tijd om ons klaar te maken hadden we dus niet. Moeke en Vokke kwamen babysitten en Marijse had lasagne voorzien als avondeten. Toen we vertrokken lag iedereen in de zetel naar TV te kijken.
We hadden een gezellige avond, tussen vrienden, en voor we het goed wisten was het al na 1u. We waren allebei heel moe, dus namen we afscheid en gingen we naar huis om Moeke en Vokke af te lossen. Die lagen languit in de zetel te slapen, maar stonden toch vlug op om naar hun eigen bed te gaan.
Boven lag Michael bij Nicolas in het groot bed op zijn kamer. Ze hadden vanuit hun bed nog naar TV gekeken, maar waren dan ook in slaap gevallen. Stephanie lag vredig in haar eigen bed.
Net zoals gisteren moest Nicolas vandaag maar voor een uurtje naar Leuven gaan. Moeke en Vokke brachten hem en rond 12u30 waren ze allemaal terug thuis. Bolleke was even langsgekomen op de afdeling en Nicolas had, volgens Moeke, goed gelachen.
Als ze terug thuiskomen heeft Nic het koud. Hij draait zich in zijn dekentje en blijft de rest van de dag onder zijn deken zitten.
s Middags eet hij maar een klein beetje van zijn broodje gezond. Wat later wordt hij zelfs humeurig omdat hij zich verveelt. Hij mag niet gaan tennissen, mag niet naar plaatsen met veel mensen gaan, kan niemand uitnodigen, en dat gaat hem niet goed af. Michael probeert hem wat bezig te houden met roulette, poker en andere gokspelen, die tegenwoordig zo in zijn. Maar erg veel enthousiasme is er bij Nicolas niet.
De rest van de namiddag wil hij ook niets meer eten. Geen meloen, geen kiwi en een vers gebakken wafel smaakt hem ook al niet. Marijse geeft het dan maar op, want hij lust vandaag blijkbaar niets.
Rond 16u willen Michael en Nicolas naar de tenniswedstrijden op Wimbledon kijken. Michael kijkt naar TV tot hij zelf moet gaan tennissen, maar Nicolas valt al heel vlug in slaap. Als Marijse Michael naar de tennis wil brengen, wil Nicolas zelfs verder slapen.
Ik kom om 17u30 even thuis om mij wat op te frissen na een hele dag raadpleging. Ik was wat vroeger gestopt, want ik moest om 18u30 in Leuven zijn voor een vergadering van professor Vergote (gynaecologie) met alle stagemeesters. Toen ik binnen kwam deed Marijse mij teken dat Nicolas aan het slapen was en dat ik stil moest zijn. Ik douche mij, kleed mij om en eet iets, waarna ik weer vertrek.
Marleen was van haar werk naar Runkst gereden om Michael daar af te halen. Als ze om 18u40 binnenkomen, slaapt Nicolas nog steeds.
s Avonds moest Marleen met Jill gaan dubbelen op het toernooi van Tenko (Kortessem). De drie kinderen gingen natuurlijk mee. Marleen en Jill verliezen uiteindelijk in 3 sets. De geur van de versgebakken frietjes was zo onweerstaanbaar, dat ze daar allemaal een frietje gegeten hebben. De wokschotel van Marijs bleef dus onaangeroerd in de frigo staan.
Als ik na middernacht terug thuis kom, ligt iedereen al weer lang te slapen.
Om 9u zijn Moeke en Vokke weer met Nicolas naar Gasthuisberg vertrokken. In tegenstelling met de vorige twee dagen, zou Nic vandaag maar korte tijd daar zijn. Rond 10u waren ze op de afdeling. Nic werd aangeprikt en er werd bloed afgenomen. Even later werd de chemotherapie al aangehangen. Deze moest maar over dertig minuten lopen. Dan nog een half uurtje spoelen en dan mochten ze weer naar huis vertrekken. Op een goed uur was alles dus al weer achter de rug. De bloeduitslag toonde echter wel aan dat Nicolas weer bloedarmoede begon te krijgen en dat zijn witte bloedcellen weer zéér laag stonden. Dat betekende dus ook dat hij meer vatbaar zou zijn voor infecties!
Rond de middag waren ze terug thuis. Moeke en Vokke schoven met Nicolas, Stephanie, Michael en Marijse mee aan tafel. Ze aten pasta met een light saus met ham en erwtjes. Omdat Nicolas zich redelijk goed voelde, probeerde hij iets te regelen voor deze namiddag. Moeke moest van hem naar Mathias bellen en ze spraken af om 15u.
Intussen was ik ook thuis gekomen van het werk. Omdat Nicolas nog even tijd had voor Mathias zou komen, ging hij met mij nog vlug even mee naar de HANOS-winkel. (We moesten nog wat borden bijkopen om als dagelijks servies te gebruiken.)
Als we terug zijn, is Mathias ook net aangekomen. Nicolas en Mathias gaan buiten op de oprit een partijtje tennis spelen. De ganse namiddag spelen ze zo met elkaar, afgewisseld met korte drink- en eetpauzes. (Maar deze keer eet Nicolas alleen maar een stukje fruit, want hij wil absoluut terug afvallen.) Tussendoor kijken ze ook even naar de prestaties van de Belgen op Wimbledon.
s Avonds moet ik nog vlug even naar de bank en als ik terug kom heb ik ijsjes meegebracht van een nieuwe ijsbar in de Trekschurenstraat. Die worden met veel smaak opgegeten, terwijl ze verder naar de tennismatch op TV keken, maar even later zijn ze toch zelf weeral aan het tennissen. Als Michael wat later thuiskomt, speelt hij ook een wedstrijdje tegen de 2 jongens.
Zoals elke woensdagavond, ging ik ook deze keer tennissen. Alleen speelde ik deze week niet tegen Dimi, omdat hij gekwetst was, maar tegen Simon. Dit is één van de talentrijke jongeren op Runkst en veel te goed om tegen mij te spelen. Hij toonde mij alle hoeken van het veld, maar ik had wel een heel fijne avond, ondanks een zware nederlaag
Marleen bleef met de kinderen thuis. Terwijl zij aan het verslag van maandag en dinsdag werkte, keken de kinderen naar TV.
Zoals zo dikwijls sliep ook deze keer iedereen toen ik thuiskwam.
Ook vandaag liep de wekker af om 6u. Vandaag moest Nic weer in slaap gedaan worden voor een ruggenmergprik. (Er zou weer chemo ingespoten worden in zijn ruggenmerg.) Daarna zou hij nog een korte chemokuur krijgen. We moesten dus liefst voor 8u in Leuven zijn.
Na een probleemloze rit kwamen we in Leuven toe om 7u40. Nic was, zoals gisteren, nog moe en voelde zich niet al te best. Rond 8u45 werden we naar de operatiezaal gebracht, waar alles vrij vlot verliep en Nicolas al sliep voor hij op de operatietafel lag. Het is ondertussen zo een gewoonte geworden, zodat we elkaar met het kleinste gebaar verstaan. Hij keek me even aan en draaide met zijn ogen naar het mondmaskertje. Toen wist ik weer dat ik moest zeggen tegen de anesthesist dat hij liever niet in slaap werd gedaan met een masker maar wel met de spuit . Er ging een koude rilling door me heen: toch wel erg dat een kind hier al notie van had en daar mee bezig was. Alles verliep heel vlot en een kwartiertje later mocht ik alweer bij Nic in de ontwaakruimte. Daar werden we weer schitterend opgevangen door heel behulpzame en lieve verpleging. We beginnen elkaar daar allemaal een beetje te herkennen en kennen. Nic was snel weer wakker en blij gezind dat hij er weer vanaf was.
Rond 9u45 waren we terug op de dagzaal. Nic was weer stilletjes en voelde zich blijkbaar niet zo goed. De chemo werd aangehangen rond 10u. Dit product moest maar over een kwartiertje inlopen. Daarna volgde nog een spoeling van een klein half uurtje. Dat maakt dat we rond 11u15 klaar waren om naar huis te vertrekken. Nic voelde zich nog wat slapjes maar wilde zo snel mogelijk naar huis vertrekken.
Rond 12 u kwamen we thuis aan. Steph en Michael waren ook thuis. Ik vertrok kort daarna naar Tongeren. Nic at een tas soep en fleurde in een mum van tijd op. Hij voelde zich beter en at wat later samen met zijn broer en zus nog een vogelnestje met verse pasta. Tijdens het eten wordt er gelachen en gezongen. Na een korte rustpauze in de zetel wil Nic per se met Michael gaan tennissen op de oprit. Het was me deze morgen al opgevallen dat hij weer normaal kan gaan en lopen en blijkbaar minder last heeft van zijn gewrichten. Na een klein uurtje komen ze even binnen en rusten wat uit, terwijl ze naar de tennis op TV kijken. Even later komen ze naar beneden en eten wat kiwi en meloen. Daarna wil Nic weer gaan tennissen. Rond 16u30 komen ze weer binnen en installeert Nic zich in de zetel. Kort erna valt hij in slaap. Hij slaapt anderhalf uur en wordt wakker rond 18u. Hij eet een tas soep met wat stokbrood en kijkt wat TV. Steph is ondertussen al lang vertrokken naar de turntraining en Michael zijn ze ook al komen halen voor de tennistraining.
Ik rij rechtstreeks van Tongeren naar Runkst om Michael en Lukas op te halen van de training. Michael was gehaast, want hij had samen met enkele vrienden van zijn klas afgesproken om bij Olivier thuis te gaan pokeren. Ze hadden afgesproken om 19u30. Michael en Nic aten gauw wat middageten (varkensgebraad met champignonsaus, aardappelpuree). Ik at enkel een tas soep, want ik werd om 20u op Runkst verwacht om een uurtje te trainen met Els. Nic wou graag meegaan. Hij keek een uurtje naar de training en kwam nadien samen met ons iets fris drinken op het terras. (Voor Nic werd het wel niets fris, maar een tas warme chocolademelk.)
Nic voelde zich duidelijk een stuk beter. Hij kwam op het terras naar mij toe met het boekje van de VTV waarin alle tornooien opgesomd staan. Hij vertelde dat hij heel graag dit seizoen minstens een tornooi zou meespelen. Ik vertelde dat hij dat best kon bespreken met zijn trainer Dimi. Die was nog les aan het geven, zodat hij nog even moest wachten. Om de tijd te doden klopte hij intussen een paar balletjes mat Sarah. Een kwartiertje later kwam Dimi er aan en kon Nic het vragen
Rond 22u15, nadat Nic zijn besprekingen had gedaan met Dimi was het tijd om naar huis te gaan. De twee oudsten waren nog naar een film aan het kijken. Ik nam gauw een douche en wou daarna gaan slapen want ik voelde dat het voor mij ook lange dagen waren geweest. Rond 23u lag iedereen in bed, behalve onze papa die was om 18u vertrokken naar zijn eerste vergadering en had er nog een gepland later op de avond. Ik weet echt niet wanneer Guy is thuisgekomen
Om 6 u liep de wekker af. Nadat ik me had klaargemaakt ging ik naar beneden en zette koffie. Ik kookte ondertussen ook wat macaroni om mee te nemen naar Leuven. Nic had het liefst eten van thuis om mee te nemen naar Leuven. Daarna pakte ik nog wat spullen in om mee te nemen zoals zijn boekentas, de PSP en zijn map met ziekenhuispapieren. Rond half zeven was het hoog tijd om Nic op te roepen. Hij was natuurlijk nog moe en zag er niet zo gelukkig uit: het vooruitzicht van een extra lange dag in Leuven maakte hem niet blij.
Rond 6u45 vertrokken we richting Leuven. De rit verliep vrij vlot met vanaf Aarschot wel wat trager verkeer, maar geen echte file. Omstreeks 8u kwamen we aan in de dagzaal. Eerst werd er bloed getrokken. Er moest gewacht worden op het bloedresultaat om te kunnen starten met dit chemoblokje van 1 week. Nic installeerde zich in zijn bedje en begon op zijn PSP te spelen. Ik stelde voor om zijn laatste rekentoets af te maken, zodanig dat hij enkel nog de eindtoets van Frans moest afleggen bij juf Kathleen. Na enig aandringen kreeg ik hem zo ver om de toets af te maken. Rond 9u kwamen ze vertellen dat de chemo mocht gestart worden. Hij moest minimum 1000 witte bloedcellen hebben en hij had er 1100 (oef!). De dokter assistente kwam langs en keek hem nog eens goed na. Alles was O.K. en de chemo mocht beginnen lopen.
Na het maken van zijn toets was Nic erg moe en wou wat rusten in zijn bed. Toen hij bijna in slaap was gevallen was juf Kathleen daar. Zij overliep samen met Nic de leerstof van Frans, zodat hij straks om 14u zijn eindtoets zou kunnen maken. Na dat uurtje les was hij werkelijk uitgeteld. Hij voelde zich niet zo goed en wilde alleen maar slapen. Kort erna viel hij in slaap.
Rond 11u30 kwamen moeke en Vokke toe. Zij kwamen mij aflossen zodat ik zou kunnen vertrekken naar Tongeren. Omdat Nic zo vast sliep besloot ik dadelijk te vertrekken zodat ik straks ook op tijd thuis zou zijn.
Nic sliep nog om 14u toen de juf van de ziekenhuisschool kwam om zijn toets af te nemen. (Juf Kathleen moest naar een vergadering en had een vervangster gestuurd.) De juf was bereid om later terug te komen maar Nic wilde per se zijn toets nu maken, zodat hij ook van al zijn toetsen af was. Toen die klus geklaard was vroeg hij aan Vokke om zijn macaroni warm te maken omdat hij wat honger had. Na een bordje macaroni viel hij weer in slaap. Ondertussen waren de dokters ook al gepasseerd. Ze vonden het niet nodig om Nic wakker te maken en maakten van de gelegenheid gebruik om wat te babbelen met moeke en Vokke.
Zoals we wisten moest er bij deze chemokuur heel lang gespoeld worden (8 u). Dat betekende dat de spoeling moest doorgaan tot 18u45. Om 17u zit het werk op de dagzaal er echter op zodat onze Nic, samen met nog een ander meisje, voor hun laatste twee uurtjes moesten verhuizen naar het verdiep. Nic voelde zich nog altijd niet bijster goed, ondanks het feit dat hij veel had geslapen. Even later moest hij dan ook overgeven. De macaroni van enkele uren voordien kwamen er weer uit. Hij was blij dat hij kort daarna naar huis kon vertrekken.
Ik was ondertussen thuis gekomen rond 19u, even later gevolgd door Guy. Bompa zat thuis aan de keukentafel te babbelen met Marijse. Hij kwam eens informeren hoe het ging met onze Nic. Ik ging mij klaarmaken om een uurtje te gaan tennissen en begon me toch wel wat ongerust te maken. Even later kwam Nic thuis. Hij liep recht naar de zetel en liet zich daarin vallen. Ik deed nog vlug zijn pyjama aan en vertrok. Guy maakte hem even later een tasje bouillonsoep warm, wat hij toch wel met smaak opat. Guy at samen met de kinderen. Marijse had speciaal voor Nic vogelnestjes met tomatensaus gemaakt. Nadat hij de anderen had zien eten, kreeg hij ook zin en vroeg om een klein bordje. Dit at hij helemaal op. Toen ik thuiskwam rond 22u gaf ik hem nog zijn pilletjes en nam hem mee naar boven. Ook Michael en Steph gingen slapen. Ik nam nog gauw een douche en dook daarna ook mijn bed in.
Vandaag zijn we om 9u opgestaan. Ik slaap regelmatig wel eens wat langer, maar ik kan mij niet herinneren wanneer Marleen nog zo lang in bed heeft gelegen. Gisteren had ik met Roger, Kevin en Tom afgesproken om vandaag om 10u te gaan tennissen. Dus maakte ik mij klaar en vertrok ik om 9u45 naar Runkst. Nicolas en Mathias lagen toen onder naar TV te kijken. Marleen en Michael waren ook al op.
Van zodra ik weg was zijn Marleen, Michael, Mathias en Nicolas met de fiets naar de bakker gereden. Stephanie was toen nog bezig met wakker worden. Ze reden probleemloos naar de bakker op het Sint Catharinaplein en terug, maar hadden toch geluk, want ze waren nog maar net terug binnen toen de hemelsluizen open gingen.
Terwijl ze de tafel klaarzetten steekt Nicolas al een eerste chocoladebroodje in zijn mond. Even later volgt een 2e en nog wat later ziet Marleen hem bijten in een appelflap. Als ze hem daar een opmerking over maakt in de trend van: Pas toch een beetje op, want je wordt anders te zwaar Wordt Nicolas boos en gaat hij naar zijn kamer. Marleen blijft met een rot gevoel achter
Als Mathias wat later naar boven gaat om Nicolas te troosten, klaart hij snel weer op. Ze kijken eerst wat naar TV en spelen op de Playstation op Nic zijn kamer. Dan gaan ze buiten op de oprit tennissen.
Wij waren op de tennis 2x moeten gaan lopen voor de regen. Uiteindelijk hielden we er maar mee op. We dronken iets, douchten ons en gingen naar huis. Daar waren Nicolas en Mathias nog aan het tennissen. Toen ik naar binnen ging kwamen ze achter mij aan mee naar binnen. Toen ik vroeg waarom ze ophielden met tennissen, was het eerlijke antwoord: Omdat we al onze ballen overgeklopt hebben en we ze niet meer kunnen terugvinden. Ik stel dan maar voor om samen een partijtje te gaan biljarten, waar ze onmiddellijk mee akkoord gaan. We spelen poolbiljart, tot nonkel Peter Mathias komt halen.
s Middags eten we pistolets met door Marleen zelfgemaakte zalmsalade en soep. Michael en Steph gaan weer studeren voor hun laatste examen van morgen. Nicolas, Marleen en ik kijken samen naar Pearl Harbor, een film die ik een paar dagen geleden opgenomen had. Nicolas hield het nog zéér lang vol. Pas tijdens het laatste deel van de film is hij in slaap gevallen.
Na de film ga ik wat werken op mijn bureau. Nicolas kijkt, van zodra hij terug wakker was, naar de finale van Wimbledon 2008 tussen Federer en Nadal. Daarna is het tijd voor een paar eindtoetsen. Hij moet van Marleen een toets cijferen en een toets breuken maken. (Omdat hij de rest van de week weer naar Leuven zal moeten gaan voor zijn chemotherapie, heeft Marleen met de school afgesproken dat zij een paar eindtoetsen van Nicolas zal afnemen. Deze eindtoetsen tellen dan niet echt mee, maar zijn wel richtinggevend voor de kennis van onze Nicolas.)
Als avondeten worden er frietjes gebakken, met bitterballen, kaaskroketten en lange hamburgers. Het spreekt voor zich dat Nicolas weer met smaak gegeten heeft.
Na het eten ging Nicolas eerst in bad, zodat hij morgen proper aan een nieuwe week kan beginnen. Daarna keek hij naar de voetbalwedstrijd tussen Brazilië en Italië voor de Confederations Cup. Als de match afgelopen is gaat iedereen naar bed.
Morgen wil Marleen vroeg opstaan om al rond 8u in Leuven te zijn. Als zijn bloedwaarden goed genoeg zijn, zal Nic maar 1 chemokuur krijgen, maar daarna moet er gedurende 7u gespoeld worden. In dat geval wordt het dus een lange dag voor hem.
Al om 7u30 was Nicolas terug wakker. Hij kwam naar onze kamer om te zien of wij ook al wakker waren. Marleen stond samen met hem op, want ze moest Stephanie oproepen. Die wilde om 10u naar de turntraining gaan. Ik stond op om 8u30. Michael sliep toen nog.
Marleen en Nicolas vertrokken om 9u30 naar tennisclub De Alk in Alken, om daar voor Mathias te gaan supporteren. Die nam daar deel aan het toernooi. Hij won zijn match met 7-6 en 6-0. (Maandag moet hij zijn volgende wedstrijd spelen.) Van Alken reden Marleen en Nicolas naar Kiewit om daar naar Yentl en Jill te gaan zien. (Zij moesten op Tennisclub Tenkie eindronde interclub spelen.) Mathias was met hun meegegaan. Toen ze daar aankwamen, waren de enkelwedstrijden net gedaan. Helaas hadden ze beiden verloren, zodat de dubbelwedstrijd er niet meer toe deed. Die werd dan ook niet gespeeld. Marleen dronk een tasje koffie met de andere supporters en reed dan naar Runkst om Mathias daar af te zetten.
Om 12u30 kwamen ze terug thuis. Ik had een hele tijd op de computer gewerkt, Michael had gestudeerd en Stephanie was naar de turntraining. Van zodra Steph terug was, hebben we ons buiten op het terras gezet om te eten. We hadden de spaghetti van gisterenavond in de koelkast gezet, zodat we nu snel aan het eten waren. Tijdens het eten werden de plannen voor de zomervakantie besproken. Michael en Stephanie hadden beiden een aantal sportkampen gepland, maar als het allemaal een beetje liep zoals het moest met onze Nikkel, zouden we de 2 laatste weken van augustus weg moeten kunnen. Er werd afgesproken om een paar dagen naar Parijs te gaan en van daar door te rijden naar een Club Med aan de Franse Atlantische kust. Als alles goed zou verlopen
Na het middageten gaan Michael en Stephanie weer studeren op hun kamer. Nicolas, Marleen en ik installeren ons in de zetel, waar we alle drie redelijk snel in slaap vallen. Om 16u word ik terug wakker en begin ik aan een nieuw blogverslag. Marleen wordt dan ook wakker en zij zet zich achter haar microscoop om wat te werken.
Rond 17u begint iedereen zich klaar te maken om naar de barbecue te gaan. Elk jaar wordt er op de Runkster Tennisclub een barbecue gehouden ten voordele van de jeugd. Dit jaar waren er ongeveer 180 inschrijvingen, ondanks het minder goede weer. Marleen, Nicolas en ik vertrokken om 17u30 naar de club. Michael en Stephanie bleven nog even studeren. Moeke en Vokke zouden hen komen uithalen rond 19u.
Omdat Marleen in het jeugdbestuur zit, moest ze regelmatig helpen en inspringen waar nodig. Ik heb mij rustig aan de toog gezet en had een leuke avond. Nicolas stormde van het eerste ogenblik de tennisvelden op en speelde met de andere kinderen tot we weer naar huis moesten gaan. Toen Michael en Stephanie aankwamen, zijn ook zij met hun respectievelijke vrienden opgetrokken. Om 23u30 hebben we afscheid genomen. Mathias had een hele tijd met Nicolas gespeeld en kwam nu mee naar huis om bij ons te blijven slapen.
Eenmaal thuis was iedereen moe. De kinderen poetsten onmiddellijk hun tanden en gingen naar bed. Marleen en ik volgden hun voorbeeld.
Het was een zware nacht geweest. Rond 4u had ik een bevalling gedaan. Rond 5u was ik terug, maar ik kon niet terug in slaap geraken. Ik draaide en keerde in mijn bed, maar de slaap kwam maar niet. Marleen haar wekker liep om 6u al af omdat ze Michael en Steph dan moest oproepen. Ik viel uiteindelijk pas om 6u30 terug in slaap.
Nicolas had s morgens eerst les gehad via Bednet. Tijdens de les godsdienst had hij even gepauzeerd. Zijn planning was om daarna terug les te volgen van 10u30 tot 11u15, omdat hij om 11u30 afgesproken had met Dimitri op Runkst om te gaan tennissen. Dat viel echter helemaal anders uit. Hij kreeg een toets tijdens het laatste lesuur en deze was toch iets moeilijker dan hij gedacht had. Pas om 12u had hij zijn toets teruggestuurd via de scan/fax. Marijse had intussen al met Dimitri gebeld en die was, in plaats van naar Runkst, naar ons thuis gekomen.
Ik had uitgeslapen en was dan mijn zaalronde gaan doen in het ziekenhuis. Toen ik terug thuis kwam, waren Dimitri en Nicolas aan het tennissen op de oprit. Stephanie en Michael waren ook terug van hun laatste examens van deze week. Nu moesten ze beiden nog maar 1 examen studeren voor maandag. (Steph/Frans en Mich/Latijn) Dan kon voor hun de vakantie beginnen!
Marijs had, speciaal voor Dimi, varkensgebraad met gratin-aardappeltjes en worteltjes klaargemaakt. Terwijl we samen aan tafel zaten, kreeg ik echter een oproep. Een patiënte van mij ging bevallen. Dus kon ik weer terug naar het ziekenhuis rijden. Toen ik terug thuis kwam, was Dimitri weer naar zijn school en stonden Peter en Merle thuis. Ze kwamen Nicolas halen omdat hij beloofd had om te helpen met het klaarzetten van de tombola, die ze morgen tijdens de jaarlijkse barbecue, ten voordele van de jeugd van de Runkster tennisclub, zouden verkopen. Michael had blijkbaar beslist om nog wat te pauzeren, want hij ging ook met hun mee.
Tussen 14u en 16u hebben ze, bij Peter en Helene thuis, de juiste tombolanummers op de juiste prijs gehangen. Dan heeft Peter Michael terug naar huis gebracht, want die moest weer beginnen studeren. De rest reed naar Runkst, waar de volwassenen verder gewerkt hebben. Maar de kinderen, en dus ook onze Nic, hebben vooral een partijtje tennis gespeeld. Rond 18u30 werd Nicolas thuisgebracht door tante Ann.
Ik was na mijn raadpleging rond 19u terug thuis gekomen. Marleen en Nicolas waren in de keuken, Michael was nog aan het studeren en Stephanie was gaan turnen. Marijse had spaghetti bolognese gemaakt, maar Nicolas vroeg al een tijdje om nog eens iets te gaan eten in de Vogelsanck. Omdat hij volgende week waarschijnlijk alle dagen chemotherapie ging krijgen en de week daarna ook, vond ik het een goed idee om vanavond dan maar uit te gaan eten. Omdat we toch op Stephanie moesten wachten en omdat Michael intussen genoeg gestudeerd had, speelden Michael en Nicolas nog een partijtje oprittennis.
Rond 20u30 konden we naar de stad vertrekken. We dronken eerst buiten op het terras een glaasje, maar zijn dan toch binnen gegaan om te gaan eten. Zoals altijd werden we schitterend ontvangen door Guyke Vogel en Dimitri. Het eten was lekker en we hebben fijn kunnen bijpraten met de kinderen. Er was maar 1 minpuntje. Nicolas had moeite om zijn eetlust onder controle te houden. Hij at niet alleen zijn eigen lasagne helemaal op met 2 porties brood, maar hij nam ook regelmatig frietjes uit het kommetje van mij en Steph. Toen hij daar door ons allemaal op gewezen werd, kreeg hij het moeilijk Hij weet zelf ook heel goed dat hij te veel eet en hij ziet zichzelf ook alle dagen meer en meer opzwellen als hij in de spiegel kijkt of als hij op de weegschaal gaat staan. Maar hij kan het zo moeilik onder controle brengen. Nu wij hem hier ook nog eens op wezen, werd het hem allemaal even te veel en kreeg hij de tranen van onmacht in zijn ogen. Net op dat ogenblik kregen de kinderen nog een waterijsje cadeau van de zaak
Ik heb mij toen even langs Nicolas gezet, heb hem eens goed vastgenomen en hem in zijn oor gefluisterd dat het allemaal wel goed zou komen. Dat hij nu een paar moeilijke weken had, maar dat hij weer helemaal de oude zou worden als dit allemaal voorbij zou zijn. Dat hij dan wel zou vermageren en terug de sportman zou worden die hij was voordat hij ziek geworden was Ik weet niet of hij mij geloofde, maar zijn gezichtje klaarde toch terug een beetje op. Nadat ik hem verzekerd had dat zon waterijsje niet zo veel calorieën bevatte, heeft hij dan zijn ijsje ook maar opgegeten.
Op de terugweg naar de auto kon Nicolas al weer lachen. Er liep een halve zot langs ons door die heel hard aan het praten was tegen niemand, want hij liep helemaal alleen op straat. Het was zo een zot gezicht, dat niet alleen Nicolas, maar wij allemaal de slappe lach kregen.
Terug thuis hebben we de poolbiljart vrijgemaakt en zijn Michael, Nicolas en ik nog een partijtje biljart gaan spelen op de zolder. Het was een fijne mannier om de avond af te sluiten.
