Michael en Stephanie waren al om 7u wakker. Michael had vandaag examen wiskunde en Steph had examen wetenschappelijk werk en godsdienst. Rond 8u vertrokken ze naar school.
Nicolas was rond 7u15 ook naar beneden gekomen. Nadat Michael en Stephanie vertrokken waren, hebben Marleen en hij zich klaargemaakt om nog maar eens naar Leuven te rijden. Om 8u25 vertrokken ze. Het was een vlotte rit. Maar zoals steeds, op weg naar een nieuwe chemokuur, was Nicolas wat droevig en zei hij niet veel. Hij viel tijdens de laatste tien minuten van de rit zelfs in slaap.
Om 9u20 waren ze op de dagzaal pediatrie. De porth-a-cath werd aangeprikt, het bloed werd getrokken en om 10u werd de eerste zak met chemotherapie al aangehangen. Juf Kathleen was terug uit ziekenverlof. Zij kwam om 10u10 naar de dagzaal om daar een uurtje les te geven aan Nicolas. Hij moest vooral rekenoefeningen herhalen voor het eindexamen.
Moeke en Vokke kwamen om 11u30 aan in Leuven. Een uurtje later vertrok Marleen dan naar haar werk in Tongeren. In de voormiddag had Nicolas al een sandwich gegeten. s Middags at hij nog een tas soep en kreeg hij van Moeke boterhammen met eitje en spek. Wat een verschil met vroeger, toen hij weigerde om ook maar iets te eten tijdens de chemotherapie!
De chemo was volledig ingelopen om 14u30. Dan werd er nog een half uurtje gespoeld en daarna mochten ze naar huis vertrekken. Tijdens de terugrit viel Nicolas weer in slaap. Als ze thuis waren legde hij zich dadelijk terug in de zetel om daar nog wat te bekomen. Maar na een half uurtje vroeg hij weeral om een tas soep en stokbrood.
Marijse had gewacht met koken tot Nic terug thuis was, omdat ze weet dat hij hier graag bij helpt. Nadat hij wat gegeten had, kwam Nicolas mee achter het vuur staan. De glimlach kwam terug op zijn gezicht en hij maakte samen met Marijse een heerlijke wokschotel.
Rond 17u15 bracht hij wat meloen naar Michael en Stephanie, die op hun kamer aan het studeren waren. (Natuurlijk had hij ook wat meloen voor zichzelf genomen.) Daarna installeerde hij zich voor TV, maar hij klaagde ook weer wat van hoofdpijn. Marleen was om 18u40 terug en ik kwam rond 19u30 thuis. We hebben dan allemaal samen van Nic zijn wokschotel geproefd en het was lekker!
Marleen had een vergadering van het jeugdbestuur van de tennis en om 20u30 moest ze zelf tennissen. Christophe had mij rond 18u gebeld met de vraag of ik ook zin had in een uurtje tennis en aldus was ik vanaf 21u ook op de tennisclub. De kinderen bleven ondertussen even alleen. De twee oudsten waren nog aan het studeren en Nikkel was naar TV aan het kijken.
Om 22u was Marleen terug thuis. De kinderen waren toen allemaal naar Aspe aan het zien. Marleen werkte nog een uurtje aan haar microscoop en ging rond 23u naar bed. Ik was kort daarna ook thuis.
Om een of andere reden had ik slecht geslapen. Eerst kon ik niet in slaap vallen en dan werd ik elk uur weer wakker. Toen ik voor de zoveelste keer terug wakker was, was het uiteindelijk al 8u en besloot ik om maar op te staan. Tot mijn verbazing was Nicolas al onder. Hij was net klaar met het dekken van de ontbijttafel. We hebben ons dan samen nog even in de zetel gelegd tot de anderen ook opgestaan waren.
Het was vandaag vaderdag. Dus verzamelden de kinderen en Marleen zich rond mij. Ik kreeg van iedereen een kusje en gelukwensen en van Marleen en de kinderen 2 cadeautjes. Het ene was een nieuw tennisshirt en het andere een nieuwe polo, beiden uit de winkel van nonkel Luc en tante Anne. Nicolas had ook een cadeautje voor mij. Net zoals een tijdje geleden voor Moederdag, had hij ook nu iets in elkaar geknutseld, samen met tante Ann. Het was een fotokader, die hij eerst blauw geverfd had en vervolgens mooi versierd met sterretjes. Er zat een zwart-wit foto van hem zelf in. Na de cadeautjes zijn we aan de ontbijttafel gaan zitten en hebben we iets gegeten. Ik moest mij haasten, want ik had afgesproken om te gaan dubbelen om 10u op Runkst.
Terwijl ik aan het tennissen was, studeerde Nicolas en de andere kinderen een tijdje. Daarna zette Nic de computer op en chatte hij met trainer Dimitri (tennis) en met trainer Nathan (voetbal). Hij speelde tussendoor ook spelletjes op zijn PC.
Nadat ik terug was hebben we s middags buiten op het terras de overschot van ons avondeten van gisteren en vrijdag opgegeten. We hadden dus de keuze tussen soep, asperges, lasagne en 2 soorten ravioli. Het moet gesmaakt hebben, want er bleef niets meer over.
Nicolas zijn ploeg moest vandaag voor de 2e keer eindronde spelen. Michael en Arnoud hadden onder elkaar uitgemaakt dat Arnoud zou enkelen en Michael zou meespelen in de dubbel, maar nu kreeg Michael opeens het bericht dat Dimitri liever had dat Michael zou enkelen. (Voor de eerlijkheid: Niet omdat Michael beter enkel speelt, maar wel omdat Arnoud beter dubbel speelt.) Daardoor werd Michael zijn studieschema wel overhoop gegooid, want hij had morgen wel examens!
Omdat het hevig regende om 14u, mochten we nog wat thuisblijven, maar om 16u kregen we het bericht dat het opgeklaard was en dat men ging starten met de wedstrijden. Stephanie bleef thuis studeren, maar de rest ging allemaal mee. Michael mocht even later aan zijn wedstrijd beginnen. Hij speelt technisch mooi, maar mist overduidelijk wedstrijdervaring. Hij ging dan ook roemloos onderuit met 0-6 en 0-6. De ploeg deed het redelijk: na de enkelwedstrijden stond het 3-3. Alles hing dus af van de dubbels.
Na zijn wedstrijd wilde Michael terug naar huis om nog verder te studeren. Marleen bracht hem naar huis en bleef dan ook daar. Nicolas en ik bleven achter op de tennis, want we wilden de beslissende dubbels ook zien. Ik heb de ganse tijd naar de tennis gekeken, maar Nicolas heeft zelf ook even gespeeld. Hij heeft op het midi-veldje een klein tenniswedstrijdje gespeeld met Jules. Toen Jules zijn papa hem wat later kwam halen, kwam Nicolas terug bij mij staan. Hij zei alleen maar: Dik op mijn doos gehad, maar het was toch leuk. De ontmoeting werd beslist met een supertiebreak in de eerste dubbel. Michael en Marleen waren net op tijd teruggekomen om dit nog te zien. Helaas verloor Runkst de tiebreak en won Bonenput de ontmoeting. We waren dus uitgeschakeld. De interclub zat er op.
Michael bleef met zijn ploeg om samen iets te eten. Marleen, Nicolas en ik gingen kebab halen (ook voor Steph natuurlijk), opdat wij ook iets konden eten. We reden met de kebab naar huis en aten daar alles op. Daarna keken we naar House M.D.. (Er worden altijd 2 afleveringen uitgezonden op zondag.) Michael belde tussendoor om hem en Arnoud te komen halen.
Na House M.D. zijn we allemaal naar boven gegaan. Marleen en de kinderen gingen slapen. Ik heb nog een uurtje op de PC gewerkt.
Morgen moest Nicolas weer naar Leuven voor een nieuwe chemokuur...
Toen ik om 8u opstond waren Marleen en Nicolas al onder. Zij waren de mails en reacties aan het nazien op de PC. Michael was ook al op. Hij was naar de TV aan het kijken. Marleen en Nicolas begonnen even later te studeren. Nicolas moest nog allerlei oefeningen maken voor school. Ik ging de krant halen en dronk een tas koffie, maar ik mocht nog niet ontbijten, want Marleen en Nicolas gingen dadelijk naar de bakker gaan. Toen ik even later terug naar boven ging om mij aan te kleden en wat administratief werk te doen op mijn bureau, was Stephanie pas wakker geworden en was Michael naar de bijles wiskunde vertrokken.
Een tijdje later gingen Marleen en Nic naar de bakker. Bij het uitrijden moesten ze echter even wachten, want onze buren waren de beukenhaag aan het scheren. Pol gaf aan Nicolas 2 fotos af die hij afgedrukt had van de website. Het waren de fotos van het bezoek van de spelers van de eerste ploeg van STVV. Bij de bakker kwamen ze Peter (vriend van de familie) tegen. Die had al een tijdje een origineel bloesje van Manchester United voor Nicolas en hij was dan ook blij dat hij dit nu kon afgeven. Toen ze terug thuis kwamen hadden ze dus niet alleen een aantal koffiekoeken bij, maar ook de fotos en het bloesje. Nicolas past het bloesje onmiddellijk. Het was goed van maat, en hij hield het dan maar aan. De fotos heeft hij op zijn kamer gelegd.
Om 11u was het tijd om naar de interclubontmoeting van Cas te gaan zien. Ze speelden hun 2e match van de eindronde op Runkst. Marleen reed met mijn auto naar daar, want haar wagen gaf al een tijdje aan dat er olie moest bijgevuld worden. Ik had gisteren olie gekocht en wilde dat nu in orde brengen. Ik deed de motorkap open en zag niet dadelijk wat de olievulplaats was. De dop boven op de motor, waar de olie volgens mij in moest was met geen mannier te bewegen. (Zelfs niet met een waterpomptang.)Daarom zocht ik in het boekje naar de juiste plaats waar ik de olie moest bijkappen en goot vervolgens wat olie in de, volgens mij, aangeduide vulopening. Na 30cc liep die echter al over. Dat klopte dus niet... Dan nog maar eens de dop op de motor geprobeerd en na wat aandringen met de tang, ging die toch open. De rest van de olie ging dus op de juiste plaats in de motor, maar de vraag was nu: Waar heb ik eerst de olie ingegoten? Na een telefoontje met de garage bleek dat ik de olie waarschijnlijk in de servo-inrichting gegoten had. Dus moest de wagen afgesleept worden. Tof begin van het weekend
Ik was net bezig om de man van de afsleepdienst te helpen met Marleen haar auto op de vrachtwagen te krijgen, toen Marleen en Nicolas terugkwamen. Ze had het nieuws van mijn flater natuurlijk verteld op de tennisclub en iedereen had er goed mee gelachen.
s Middags aten we pistolets en soep. Daarna gingen Marleen, Nicolas en ik naar de nieuwe HANOS- winkel. Toen we daarvan terugkwamen, wou Marleen even rusten. Nicolas en ik zijn toen besjes en frambozen gaan plukken in de tuin. Rond 16u is Marleen met Nicolas naar de stad gereden. Ze moesten daar een paar kleine zaken kopen, waaronder een cadeau voor mijn vaderdag. Nu maakte ik van de gelegenheid gebruik om wat te rusten op een ligstoel in de zon. Michael en Stephanie waren toen weer aan het studeren.
Rond 18u was iedereen terug thuis en zijn we aan het avondeten begonnen, want we wilden om 19u30 naar de match van Sander (bijna A-speler en vriend van Runkst) gaan zien op Tenkie. Nicolas en Michael hielpen mij bij het klaarmaken van asperges met zalm als voorgerecht, 2 soorten ravioli met saus als hoofdgerecht en besjes met frambozen als dessert. Alles werd buiten op het terras geserveerd.
Om 20u waren we op Tenkie. Sander kwam net op het veld. Net zoals gisteren waren er veel leden van tennisclub Runkst aanwezig. De kinderen speelden onder elkaar en Marleen en ik keken van op het terras naar de wedstrijd. Nicolas stond korte tijd later al terug bij ons. De andere kinderen waren allemaal aan het tennissen en aan het lopen en dat kon hij op dit ogenblik conditioneel- niet aan. Daarom kwam hij maar bij ons staan.
Helaas verloor Sander zijn match. Dus morgen geen finale voor hem. Wij bleven nog een glaasje drinken op het terras, samen met de andere Runkster leden en Patje en Carla (ouders van Sander). Kort na 23u ging iedereen naar huis. Het was, ook voor ons, hoog tijd om te gaan slapen.
Deze voormiddag bleef ik thuis. Marleen was gaan werken en Michael en Steph waren naar school voor hun examens. Nicolas was op zijn kamer bednet aan het volgen en ik zat op mijn bureau te werken. Ik had met Marleen afgesproken dat ik zou proberen om deze voormiddag met Nicolas naar het stadhuis te gaan voor een nieuwe pas. Hij was hiervoor, samen met Marijse, al pasfotos gaan laten maken.
Om 9u30 kwam Nicolas naar mijn bureau. Nu ging er een les godsdienst beginnen en die moest hij niet volgen. Daardoor had hij tijd tot 10u30. We maakten ons klaar en reden met de Vespa naar het stadhuis. Eigenlijk wilden we een nieuwe Kidspas gaan halen, maar die werden in Hasselt pas vanaf september 2009 uitgereikt. Dus moesten we het stellen met een gewoon kinderpasje. Maar eigenlijk waren we daar nog redelijk blij mee, want Nicolas ziet er nu niet echt op zijn best uit op zijn pasfoto. Als hij binnenkort genezen is, kan hij dan nog altijd nieuwe pasfotos laten maken voor een echte Kidspas.
We reden ook nog even langs Chris de schoenmaker om het nieuwe naamplaatje uit te halen voor onze brievenbus, wat we daar 2 weken geleden besteld hadden. En daarna terug naar huis. Ruim op tijd voor de les van 10u30. Marijse was ondertussen ook aangekomen, zodat ik nog wat andere zaken kon gaan doen buitenshuis.
Toen ik om 12u terug binnenkwam, zat Dimitri de krant te lezen in de keuken. Hij kwam trainen met Nicolas, maar die was nog bezig op zijn kamer. Hij had een toets moeten maken en dat was wat uitgelopen. Ik moest mijn zaalronde nog doen in het ziekenhuis en ik werd om 12u30 verwacht op de praktijk voor een vergadering met de boekhouder. Daardoor kon ik niet wachten op de rest en at ik vlug iets in mijn eentje. Stephanie en Michael waren even later ook thuis en zij aten samen met Dimitri en Nicolas stoofvlees met worteltjes en aardappelen.
Na het eten heeft Dimi een tijdje gevoetbald met Nicolas, maar dan moest Dimi weer weg. Nicolas heeft dan nog wat tennis gespeeld met Michael op onze oprit. Daarna heeft hij samen met Marijse pannenkoeken gebakken en er ook goed van gegeten! Om 16u bracht Marijse Nicolas naar de tennisclub. Nonkel Peter ging daar tennissen met Mathias en Karen en zij hadden gevraagd of Nicolas niet wilde mee komen spelen. Nadien bracht nonkel Peter hem terug naar huis. Daar at Nicolas een tas soep en keek hij wat naar TV tot papa en mama zouden thuiskomen.
Rond 18u30 kwamen Marleen en ik kort na elkaar thuis. We hebben samen een tijdje in de keuken gezeten om wat bij te praten. Bompa kwam even later ook langs om te zien hoe het met ons (en vooral met Nicolas) ging. We dronken een biertje tot Stephanie thuiskwam. Zij was, omdat het vrijdagavond was, toch naar de turntraining geweest. Bompa fietste weer naar huis en wij aten samen van de lasagne, die Marijs klaargemaakt had.
Om 20u reed Marleen met de 3 kinderen naar Tenkie om naar de match van Sander (bijna A-speler en vriend van tennisclub Runkst) te gaan zien. Ik voelde mij niet zo goed en was ook heel moe en besloot om daarom thuis te blijven. Toen ze aankwamen op Tenkie (=tennisclub van Kiewit), was het daar een invasie van clubleden van Runkst. Iedereen wilde voor Sander komen supporteren. Sander won zijn match en zou morgen opnieuw moeten spelen voor een plaats in de finale.
Als ze terug thuis komen is het al na 23u. Ik lag toen al in mijn bed, maar ik was nog wakker. De kinderen kwamen allemaal langs voor een kusje en een kruisje en gingen dan ook naar bed.
Vokke kwam om 9u om bij Nic te blijven, maar die zat toen al een tijdje achter zijn PC Bednet te volgen. Vandaag zouden de verantwoordelijken van Bednet Limburg (Leen + collega) eerst naar de school gaan om daar de zaken wat op te volgen en dan zouden ze naar ons thuis komen om Nicolas zelf ook bezig te zien. Om 10u10 waren ze er. Nicolas volgde de lessen, zoals altijd, en de 2 vrouwen hielden hem daarbij in het oog en stelden af en toe eens een vraagje.
s Middag waren Michael en Stephanie al terug thuis. Marijse had platte hamburgers gebakken en broodjes voorzien, zodat ze zelf hun hamburger konden samenstellen. Michael had al een examen Frans achter de rug. Hij moest nu studeren voor Nederlands en vertaling Latijn. Stephanie had morgen pas haar eerste examens: aardrijkskunde en geschiedenis.
Na het middageten heeft Nic geslapen tot 13u30. Toen moesten ze hem wakker maken, want juf Tilly was weer daar om les te geven. (Ze probeert blijkbaar om wat extra lessen in te lassen, om te compenseren voor de dagen dat Nicolas geen les kon volgen.) Tussen 13u30 en 15u moest Nicolas oefeningen Frans, taal en rekenen maken voor de eindtoetsen.
In de namiddag hielp Nicolas Marijse bij het klaarmaken van het avondeten. Ze maakten cordon bleu met broccoli en aardappelen. Daarnaast ruste hij nog wat in de zetel en keek hij wat naar TV.
Om 18u was Marleen thuis. Ik kwam aan rond 18u30, maar ik moest wat later al weer weg naar een vergadering. Marleen en Nicolas bleven ook niet thuis. Zij reden naar Stevoort om daar naar een match van Merle te gaan zien. Stephanie en Michael konden niet mee, want zij moesten nog studeren voor morgen.
Pas rond 21u30 waren ze terug thuis. Ze hebben nog even naar All Saints gekeken, maar zijn toen toch gaan slapen.
Ik kwam, zoals zo dikwijls de laatste tijd, pas na middernacht thuis.
Ook vandaag had Nicolas Bednet opgezet. Hij zat op zijn kamer achter zijn computer toen juf Tilly om 9u45 aanbelde om les te komen geven. De les liep tot 11u30, maar Nicolas had er eigenlijk geen zin in. Juf Tilly moest hem echt motiveren om iets te doen.
Na de les hielp hij Marijse bij het koken. Dat ging hem duidelijk veel beter af. Michael en Stephanie kwamen s middags ook naar huis en bovendien begon hun blok ook. Daarom had Marijse kipfilet met kroketjes en champignons voorzien voor s middags. Nicolas toonde zijn ongebreidelde eetlust nog maar eens, want hij at met smaak een dubbele portie op. Hij heeft intussen niet alleen bolle wangen gekregen van de cortisone, maar ook een dik buikje van alles wat hij naar binnen speelt.
s Namiddags komen tante Ann en Mathias Nicolas halen. Joris en Louis (2 spelers van Runkst) moesten tegen elkaar een tenniswedstrijd spelen op het toernooi van Tenkie. Ze wilden naar die wedstrijd gaan zien en daarbij wilden ze Nicolas graag meenemen, zodat hij er weer eens uit zou zijn. Tante Ann had in de voormiddag met Marleen gebeld om dit te vragen, wat natuurlijk geen probleem was.
Toen ik thuis aankwam, zat Moeke met Julien in de keuken. Ze wilden Nicolas een bezoekje brengen, maar die was dus met Mathias en tante Ann mee. Het had geregend en de wedstrijd was daarom niet op Tenkie maar in de hal van Basvelden doorgegaan. Daardoor waren ze wat later,maar ze zouden nu snel terug naar huis komen en daarom waren Moeke en Julien maar even blijven wachten. Tegen 16u15 waren ze terug. Tante Ann en Mathias vertrokken kort daarna. Nicolas speelde een tijdje met Julien, tot die ook moest vertrekken met Moeke.
Marleen kwam thuis rond 18u. Nicolas moest van haar eerst zijn huiswerk afmaken, waarbij ze samen met hem ook een aantal zaken herhaalde. Daarna zijn we allemaal samen aan tafel gegaan voor het avondeten (Fishstick + salade + puree).
s Avonds zette Marleen zich weer achter haar microscoop om nog wat bij te werken. Mijn tennismatch was door de hevige regenval afgezegd, dus bleef ik thuis en keek ik samen met de kinderen naar Baantjer. Het programma was net gedaan toen ik opgeroepen werd voor een operatie. Toen ik terug kwam was het al na middernacht en sliep iedereen al weer.
Nicolas zag deze ochtend dat Michael zijn boterhammen thuis vergeten was, want die lagen nog in de keuken. Hij belde naar Marijse met de vraag of zij die straks naar de school zou kunnen brengen. In één ruk door gaf hij ook zijn wensen voor het avondeten door: kip met rijst en curry.
Marleen moest rond 9u naar Tongeren vertrekken, Vokke kon deze voormiddag niet komen en Marijs kwam pas om 10u. Daardoor bleef Nicolas een uurtje alleen. Hij probeerde eerst om op Bednet te komen, maar er was een probleem met de internetverbinding in de school. Dat betekende dus geen les vandaag! Hij speelde dan maar op de PSP en keek wat TV tot Marijse aankwam. Dan gaan ze samen naar de school voor Michael zijn boterhammen en daarna nog naar de bakker.
Om 11u beginnen ze aan het middageten. Dimi zou komen eten en daarom wilden ze spaghetti maken. Marijs laat Nicolas zo veel als mogelijk zelf doen en proeven. Als Dimitri er is eten ze samen, maar Dimi kan deze keer niet lang blijven. Extra trainen is trouwens ook niet meer nodig want Nicolas gaat vanavond toch al tennissen.
Tussen 13u30 en 15u komt juf Tilly. Vandaag gaat het beter. Nicolas concentreert zich goed en werkt goed mee. Ze spreken af dat juf Tilly morgen om 9u45 nog eens les komt geven.
Vokke brengt rond 16u een kort bezoekje. Dan komen Michael en Stephanie thuis van school. Ze eten samen een vieruurtje en vervolgens gaat Nicolas mee met Michael naar de tennisles. Vokke vertrekt dan ook weer. Nicolas valt in voor een gekwetste speler (Michiel), waardoor hij samen met Michael, Lucas en Mathias op het veld stond. Ze kregen vandaag les van meester Kevin. De andere jongens zijn allemaal ouder en spelen allemaal beter dan Nic. Dus had Nicolas het niet gemakkelijk. Als ik hem s avond vroeg hoe het geweest was, zei hij heel eerlijk dat het tennissen hem redelijk lukte, maar dat het vlot verplaatsen op het veld nog altijd een probleem was.
Marleen reed na haar werk rechtstreeks van Tongeren naar Runkst om de jongens terug te gaan halen. Stephanie kwam een beetje later ook thuis van de turntraining. Dan hebben ze samen gegeten. Ik was er toen nog altijd niet, want mijn operatieprogramma was zwaar uitgelopen. Daardoor kwam ik pas rond 20u45 thuis. Ze hadden gelukkig nog wat kip met rijst en curry overgelaten voor mij.
Nicolas studeerde s avonds nog een beetje en maakte wat huiswerk, zodat hij in orde was voor de les van morgen. Daarna keek hij naar TV, tot het tijd was om te gaan slapen.
Zoals elke weekdag riep ik Michael en Steph op rond 7u. Even later kwamen niet enkel zij, maar ook Nic naar beneden. Iedereen at zijn ontbijt op waarna Michael en Steph vertrokken naar school. Nic en ik gingen ons klaarmaken, want vandaag werden we weer rond 9u30 op de dagzaal in Leuven verwacht. Met een droevig gezichtje ging hij papa een zoen geven. Even later zaten we in de auto op weg naar Leuven. Het werd een stille rit. Het overgrote deel van de tijd was Nic echter wakker en keek hij maar wat voor zich uit. De cortisone werkten ook duidelijk op zijn gemoed. Hij was de laatste tijd stiller dan anders, wat meer gelaten. Het laatste kwartiertje viel hij dan toch in slaap.
We kwamen aan rond 9u20. Het was al vrij druk. Gelukkig was er nog een bedje vrij. Redelijk snel werd zijn porth-a-cath aangeprikt en werd er bloed getrokken. Rond 10u kwam Juf Kathleen aan voor een uurtje les. Samen met Nic maakte ze wat oefeningen in de herhalingsbundel van taal en rekenen.
Na de les kwam de dokter assistente langs om Nic even na te kijken. Alles was in orde dus mocht de chemo gestart worden. Alleen zijn bloeddruk was wat aan de hoge kant ook een bijwerking van cortisone.
Rond de middag at Nic een Bifi-worstje, een tas soep en een boterham met kippenwit, die we hadden meegebracht van thuis.
Rond 12u30 kwamen Moeke en Vokke toe. Ze kwamen me aflossen zodat ik even later kon vertrekken naar Tongeren. Ik wachtte nog even op Dr. Uyttebroeck, die haar zaalronde aan het doen was. Ook voor haar waren er geen problemen en deed Nic het zeer goed. Even later vertrok ik richting Tongeren.
Nic bracht de rest van de namiddag door met wat TV kijken en op de PSP spelen. Rond 16u was de laatste spoeling gedaan en vertrok hij samen met Moeke en Vokke naar huis. Rond de middag had hij naar Marijse gebeld om te vragen om een portie lasagne te ontdooien tegen dat hij thuiskwam. Dat was natuurlijk dik in orde gekomen. Dus toen Nic rond 16u30 thuiskwam, stond de lasagne klaar. Die at hij met veel plezier op. Even darvoor waren Steph en Michael van school thuis gekomen. Mic vertrok echter kort daarna weer naar Audry voor een uurtje bijles. Steph fietste samen met Jill naar Runkst,voor haar wekelijkse tennistraining.
Ik kwam thuis rond 18u30. Michael was boven aan het studeren en Nic lag stilletjes op de poef naar TV te kijken. Hij zag er wat moe uit. Dat was ook zo zei hij en hij had wat last van hoofdpijn. Even later kwam Steph ook thuis, kort erna gevolg door papa. Terwijl papa wat papierwerk deed studeerden Steph en Michael tot aan het avondeten. Marijse had worst en/of biefstuk gemaakt met aardappelen en boontjes.
Ik vertrok kort daarna naar de tennis voor een uurtje training. Steph werkte wat verder aan haar maquette. Nic rustte nog wat en keek wat TV (Zorgen voor Later en Aspe). Guy werkte boven verder op zijn bureau. Toen ik rond 22u terug thuis kwam hielp ik Steph nog even verder. Rond 23u was het voor iedereen hoog tijd om te gaan slapen.
Nicolas was al om 8u opgestaan en naar onder gegaan. Daar heeft hij eerst de tafel gedekt en daarna de afwasmachine leeggemaakt. Als Marleen onder kwam, had hij dat allemaal al in zijn eentje gedaan. Even later was Stephanie ook op, maar Michael en ik lagen toen nog te slapen. Nicolas studeerde s morgens een tijdje samen met Marleen en hij maakte een toets voor rekenen.
Als Michael en ik rond 9u ook opstaan wordt er ontbeten. Daarna gaan Marleen en ik stemmen. Omdat Nic niet achter wou blijven bij zijn broer en zus, die aan het studeren waren, ging hij met ons mee. Wij moesten in de sporthal van zijn school in Rapertingen gaan stemmen. We hadden geluk. Er stond weinig volk, zodat het stemmen vlot verliep. Nicolas dook samen met Marleen in het stemhokje en mocht Marleen haar stem intikken op het scherm. (Dat kan hij nu dus ook al weer, voor binnen een achttal jaren ) Na het stemmen stoppen we nog bij de bakker, voor het middageten.
Als we terug thuis zijn begin ik aan mijn achterstallige blogverslagen en moet Nicolas van Marleen nog een paar herhalingsoefeningen voor taal en een toets Frans maken. Daarna beginnen Marleen en Nic aan het middageten. Ze maken alles klaar om smosjes te kunnen maken. (Eitjes koken, salade kuisen, tomaat snijden, enz )
Tijdens het middageten valt het op dat Nicolas moe geworden is. Even later gaat hij dan ook naar boven om op zijn bed te liggen, maar pas nadat hij mij gevraagd had om hem te roepen als ik naar de tennis zou vertrekken. Mijn interclubploeg moest vandaag eindronde spelen op Runkst (tegen een nog jonge ploeg van Bonenput) en ik zou, voor het eerst dit seizoen, meespelen in de dubbels.
Marleen en ik helpen Stephanie nog wat bij haar werk voor school. (Ze moet een maquettehuis maken voor TO.) Maar om 15u is het voor mij hoog tijd om naar Runkst te gaan. Als ik Nikkel wil roepen, ligt hij languit in slaap op zijn bed. Daarom beslis ik om hem maar te laten liggen. Hij kan zijn rust momenteel goed gebruiken en hij kan straks nog altijd samen met Marleen naar de tennis komen.
Bij mijn aankomst op Runkst wordt er niet getennist, owv een regenbui. Even later klaart het gelukkig op en starten de enkelwedstrijden. Het verloopt echter niet zo goed voor mijn ploeg, we staan achter met 2-4 na de enkels. Daardoor moeten we de 3 dubbels winnen, als we nog willen doorgaan.
Marleen en Nicolas komen rond 17u aan. Nicolas vindt het prettig om alle wedstrijden te volgen en vooral als ik even later aan mijn dubbelwedstrijd moet starten is hij er helemaal klaar voor. Ik speel samen met Jan, maar we kunnen het niet halen. We moeten onze meerdere erkennen in de jeugd van Bonenput. Onze ploeg verliest uiteindelijk de 3 dubbels en dus de hele ontmoeting. We zijn uitgeschakeld
Na de match blijft iedereen nog even napraten bij een drankje. Om 20u30 vertrekken Marleen en Nic naar huis. Ik krijg op de tennisclub eten, samen met de andere spelers, maar er was aan Nic beloofd dat hij vanavond frietjes van de frituur zou krijgen en dat was hij niet vergeten. Dus kan Marleen naar de frituur rijden en eten uithalen voor hun, Michael en Stephanie.
Als ik om 22u thuis ben, hebben Michael en Nicolas al een bad genomen en zitten ze nu samen in de zetel met de computer. Stephanie en Marleen zijn nog altijd aan de maquette aan het werken. Iedereen is echter moe, zodat we een half uurtje later allemaal gaan slapen. Morgen is het weer maandag, dat wil zeggen: laatste week les voordat de examens beginnen voor Michael en Stephanie, werken voor Marleen en mij, en nog maar eens een dag chemotherapie voor Nicolas
Zoals steeds de laatste tijd, was Nicolas weer vroeg wakker. Hij hield zich een beetje bezig tot hij met Marleen naar de bakker kon gaan. Ze reden ook door naar plantencentrum Vanstraelen om een plantje te halen voor Annick. Die was donderdag in Pellenberg geopereerd aan haar pols. De ingreep was goed verlopen en ze was vrijdag naar huis mogen komen. Marleen en Nicolas wisten dat ze straks op Runkst zou zijn, want haar dochter Yentl moest daar eindronde interclub spelen.
Voordat ze naar de tennis reden brachten Marleen en Nic mij eerst nog naar de fietsenwinkel. Ik had woensdag mijn Vespa binnen gedaan voor een smeerbeurt en nu ging ik deze weer uithalen. Nadat ik mijn patiënten bezocht had in het ziekenhuis, reed ik ook naar Runkster Tennis. Daar waren verschillende kinderen interclub aan het spelen. Ook Mathias (=neefje) was daar bij. Het was een gezellige voormiddag, waarbij alle kinderen het beste van zichzelf gaven en de ouders er gezellig bij zaten. Nicolas kon zijn bloemetje ook aan Annick afgeven.
Opeens kreeg iemand het idee om af te spreken om vanavond samen met de kinderen te tennissen en dan iets op de club te eten. Heel snel hadden we een groep van 14 man (kinderen en volwassenen) en was Freddy (uitbater) ook bereid om voor het eten te zorgen. Nadat er afgesproken was om rond 18u30 samen te komen, gingen we naar huis. Het was intussen al na 13u, dus hoog tijd om te gaan eten. Michael had intussen gestudeerd en Stephanie was gaan turnen. De kinderen hadden zin in hot dog, dus maakte Marleen dat klaar.
Rond 15u ging iedereen even rusten. Michael keek naar de damesfinale op Roland Garros, en ik werkte nog een tijdje op de PC. Dan ging ik ook wat liggen. Ik viel al heel snel in een diepe slaap, want ik werd pas wakker toen Nicolas mij heel voorzichtig een kusje gaf en zie dat het al 18u was.
We maakten ons allemaal klaar om naar de tennisclub te gaan. Stipt om 18u30 waren we daar. Er was op dat ogenblik nog een interclubontmoeting van een damesploeg bezig, maar we hadden toch 3 velden, zodat we konden beginnen met spelen. We speelden verschillende korte dubbelwedstrijdjes met steeds wisselende koppels. (Meestal kind/volwassene.) Er werd ontspannen gespeeld, er werd veel gelachen en iedereen had veel plezier. Iedereen speelde met iedereen (Dirk, Petra, Jill, Roger, Yentl, Vic, Marleen, Michael, Stephanie, Nicolas en ik) en vooral Nicolas deed zijn uiterste best om ook een wedstrijdje te kunnen winnen.
Rond 21u stopten we met tennissen en kwam iedereen naar binnen. We moesten nog even wachten tot de interclubploeg de keuken terug had vrijgegeven, maar dan bereidden Freddy en Louke een heerlijke videe friet voor ons. Iedereen at met smaak. Binnen de kortste tijd was het 23u en hoog tijd om naar huis te gaan.
Achteraf was iedereen het erover eens dat het een heel gezellige avond was geweest en dus zeker voor herhaling vatbaar is.
We waren om 7u30 wakker. Geen tijd om te blijven liggen, want we moesten vandaag weer naar Leuven voor een nieuwe chemokuur. Omdat ik op vrijdagvoormiddag mij gemakkelijk vrij kan maken, zou ik deze keer met Nic mee naar Gasthuisberg rijden. Nicolas wilde graag zo vlug als mogelijk daar zijn, want zoveel te vlugger hij kan starten, zoveel te vlugger hij ook weer naar huis mag komen. We vertrokken om 8u40 en rond 9u30 kwamen we aan op de dagzaal pediatrie. De verpleging prikte Nic zijn porth-a-cath aan en deed een nieuwe bloedname.
Tijdens het wachten op de uitslag, ging Nicolas naar de ziekenhuisschool. We waren zijn boekentas echter vergeten, dus moest hij het zonder boeken stellen. Gelukkig hebben ze in de ziekenhuisschool de meeste schoolboeken. Daar zouden ze kopies uit nemen, zodat hij toch les kon volgen. Toen ik Nicolas na de les terug ging halen uit de ziekenhuisschool, bleek dat hij toch geen nieuwe les had gekregen omdat hij bij was met de lessen in zijn eigen klas. In plaats daarvan had hij oefeningen rekenen, Frans en taal gemaakt op de computer.
De bloeduitslag was goed en om 11u werd de chemo gestart. Vandaag kreeg hij slechts 1 kuur (Asparaginase) en spoeling.
Nicolas ademde de laatste tijd wat zwaarder. Je hoorde hem echt ademen als je naast hem lag. Dit verontruste vooral Marleen, omdat hij dat ook had toen hij ziek werd. (Toen drukte zijn tumoraal vergrote thymusklier op zijn luchtwegen.) Ik had daarom gevraagd of de dokters onze Nic nog eens goed wilden onderzoeken. Gelukkig toonde het klinisch onderzoek niets bijzonder, wat al een goed teken was, maar uit veiligheid zouden ze ook nog een nieuwe longfoto nemen om zeker te zijn dat er niet opnieuw vergrote klieren te zien waren.
Tijdens het inlopen van de chemo viel Nicolas in slaap. Toen de cliniclowns Bolleke en Do er aan kwamen heb ik hem echter moeten wakker maken, want hij had een cadeautje bij voor Bolleke: een plastic vestje van KRC Genk! Met een grote glimlach gaf Nicolas het cadeautje af, aangemoedigd door Do. Bolleke was een sportieve verliezer. Als rasechte KV Mechelen supporter deed hij toch het blauw-witte vestje aan. (Zijn gelaat bleef wel trouw aan de Mechelse kleuren. Hij sloeg geel en rood uit tot achter zijn oren.)
Om 12u deed Dr. Uyttebroeck haar ronde. Ook zij voelde niets bijzonders bij Nicolas en zij stelde ons gerust ivm de ademhaling. Dit zou ook een gevolg zijn van de cortisone. Ze vertelde ook dat de nawerking van de cortisone nog weken zou duren en dat de nawerking van de chemo op Nic zijn sportprestaties zeker nog maanden zou duren.
De longfotos werden rond 12u30 genomen. De dokters waren zo vriendelijk om deze fotos dadelijk te vergelijken met de vroegere opnamen en ze vonden absoluut niets verdachts. Dit was toch wel een grote geruststelling!
Toen we terug op de dagzaal aankwamen, was de spoeling ook net afgelopen en konden we naar huis vertrekken. We belden onderweg naar Marleen om haar het goede nieuws mee te delen en naar Marijs om het middageten te bestellen. Nicolas wilde deze keer graag ravioli eten. Om 13u40 kwamen we thuis aan. Net op tijd om vlug iets te eten en dan moest ik naar de praktijk vertrekken, want mijn raadpleging begon om 14u.
In de namiddag helpt Nicolas Marijs met het klaarmaken van de zalm-tagliatelli voor vanavond. Dan valt hij in slaap in de zetel. Michael en Stephanie komen intussen thuis van school. Michael vertrekt weer naar de bijles en Stephanie mag weer gaan turnen. Als Michael terug thuis is, wordt Nicolas ook terug wakker en eet hij een tas soep. Daarna kijken ze samen naar de halve finale op Roland Garros tussen Federer en Del Potro. Het verliep niet zo goed, want hun favoriet, Roger Federer, stond achter.
Marleen en ik moesten vanavond naar het jaarlijkse afscheidsdiner voor de stagiairs en de assistenten van de dienst gynaecologie. Daarom kwamen Moeke en Vokke babysitten. Na ons vertrek hebben ze eerst de wedstrijd uitgezien en dan samen gegeten. (Marleen kreeg tijdens het diner opeens een smsje met de mededeling dat Federer de 5e set toch gewonnen had.) Daarna hebben ze naar de film Stuart Little gekeken.
Toen Marleen en ik thuiskwamen lagen de kinderen allemaal in bed. Moeke zei dat ze nog naar diene fielm met dé moas gezien hadden en dat ze dan gon sloapen waren. Wij volgden dat voorbeeld dan maar.
Nicolas had deze morgen weer Bednet opgezet om de les te volgen. Vokke was om 9u aangekomen en Marleen en ik waren gaan werken.
Om 9u45 komt Nic naar beneden. Dan was het een les Godsdienst in de klas en die moest hij niet meedoen. (Hij moet alleen de hoofdvakken volgen.) Dus had hij nu een uurtje vrij. (1 les + 1 speeltijd.) Als hij van Marijs hoort dat die naar de Boerenbondwinkel gaat voor kippeneten, gaat hij maar al te graag met haar mee. Vokke vertrekt dan weer naar huis. Ze kopen niet alleen het kippeneten, maar gaan daarna ook nog naar de Delhaize voor fruit en een paar bijkomstigheden. Als ze terug thuis zijn volgt Nicolas weer verder bednet.
Nicolas vraagt de laatste tijd voortdurend achter eten. Wat eten we om 12u, om 16u, vanavond? Door de cortisone heeft hij een ongebreidelde eetlust. Als we proberen om hem er op te wijzen dat hij dikker wordt en dat hij toch een beetje moet gaan oppassen, kan hij soms prikkelbaar reageren. Maar ook gedragsveranderingen zijn mogelijk onder cortisone, dus wachten we maar af tot volgende week. Dan mag hij de cortisone weer afbouwen over 10 dagen en zal hij hopelijk weer de oude worden.
Om 12u eet Nic nog wat spaghetti. Daarna wil hij nog wat helpen met de aardappelen, maar hij wordt vlug moe. Dan gaat hij maar weer in de zetel liggen tot Juf Tilly komt om 13u30 voor het thuisonderwijs. Ze moet haar les echter ook wat vroeger stoppen, want Nicolas is volgens haar Vermoeid in zijn hoofd. Als ze weer weg is eet Nicolas nog wat van de wok van gisteren en daarna nog een halve pizza.
Nicolas had aan Dimitri gevraagd of hij terug wat meer mocht tennissen. Omdat de examens er aan kwamen en omdat er hier en daar toch al eens iemand gekwetst uitviel, zou dit volgens Dimi zeker lukken. Zo kon hij deze namiddag al met Michael mee naar de tennistraining. Vanaf 16u maakte hij zich samen met Michael klaar. De training begon om 17u. Hij trainde een klein uurtje mee met de rest, maar achteraf hoorde ik dat hij het bij de loopoefeningen niet gemakkelijk had gehad. In tegenstelling met vroeger eindigde hij nu altijd als laatste, hoe hard hij zijn best ook probeerde te doen. Als ik hem daar s avonds over aansprak, zei hij dat hij zich toch goed geamuseerd had.
Marleen moest om 18u in diepenbeek zijn om samen met Dirk te dubbelen voor het toernooi van het Demerstrand. Marijs bracht Nicolas na zijn training ook naar daar, want Nicolas wilde maar al te graag supporteren voor zijn mama. Helaas verloren ze hun match tegen een betere tegenstander. Maar ze hadden wel een fijne wedstrijd gehad.
Ik had na de raadpleging in het Borstcentrum nog een vergadering in het ziekenhuis. Daardoor kwam ik pas om 22u thuis. Iedereen lag toen in de zetel naar TV te kijken naar een film Transporter II.
Toen All Saints begon zijn we allemaal naar boven gegaan. De kinderen zijn dadelijk gaan slapen en Marleen en ik hebben het einde van de uitzending ook niet gehaald.
Nicolas kende een goede nacht. Hij had goed geslapen en was ook deze morgen niet misselijk. Omdat hij zich goed voelde, stelden Marleen en ik voor om Bednet op te zetten, zodat hij de lessen in de klas kon volgen. Voor een keertje had hij daar precies niet zo veel zin in en moesten we zelfs wat aandringen, maar even later zat hij toch achter zijn computer.
Vokke kwam Marleen aflossen, zodat zij kon gaan werken. Ik was toen al naar de praktijk vertrokken. Toen Marijs, rond 10u, aankwam was het speeltijd op school. Nicolas zat bij Vokke in de keuken een tas Minutesoep te eten, maar even later zat hij toch terug achter zijn PC. Als hij tegen 11u50 naar onder komt, heeft Marijs de spaghettisaus al klaargemaakt. Nicolas wil de spaghetti zelf in het water gooien en hij zorgt ook al voor de rijst voor de wokschotel van vanavond. Wat later dekt hij de tafel, zodat ze kort daarna kunnen eten. Na het middageten gaat hij in de zetel liggen en valt hij kort daarna in slaap. Terwijl Nic slaapt begint Marijs al aan de wokschotel voor vanavond. Als Nicolas terug wakker wordt komt hij de rest van de schotel mee afwerken en proeft hij regelmatig eens of het wel lekker genoeg is.
Nicolas heeft de laatste tijd een overdreven eetlust ten gevolge van zijn cortisone. De ganse dag door eet hij regelmatig tussendoortjes. Hij at zijn soep en zijn spaghetti, maar kreeg daarnaast van Marijs meloen en een paar kiwis, en om 17u vroeg hij ook nog eens om wat overgebleven konijn van gisterenavond. We hebben hem al gewaarschuwd dat hij een dikkerd gaat worden, maar het is sterker dan hem zelf. Gelukkig mag hij vanaf volgende week de dosis cortisone weer afbouwen, zodat hij dan waarschijnlijk wel weer naar een normaal eetschema zal gaan. Dan zal hij ook terug gaan ontzwellen, want momenteel zie je duidelijk aan Nikkel zijn bolle wangen en opgeblazen voorkomen, dat hij hoge dosissen cortisone krijgt.
In de loop van de namiddag kijkt hij naar de tennis op TV en toen Michael even tijd had voor hem, hebben ze zelfs een half uurtje buiten op de oprit samen tennis gespeeld.
Ik had s morgens mijn Vespa binnen moeten doen voor een smeerbeurt. Daarna had ik raadplegingen gedaan en had ik vergaderd tot 18u. Toen belde ik naar huis om te vragen of Marijs mij kon komen halen. Ik kreeg Nicolas aan de lijn en hij gaf het bericht door aan Marijs. Even later was Marijs daar, maar achterin de wagen zat Nicolas te glunderen. Hij was meegekomen om mij af te halen. Tot mijn spijt kon ik weeral niet lang bij hem zijn. Om 19u moest ik weer terug in het ziekenhuis zijn voor een volgende vergadering. Daarna zou ik voor het eerst terug sinds 6 weken terug gaan tennissen. (Ik voelde dat mijn pols nog niet 100% in orde was, maar het werd ook niet erger, dus wilde ik het toch proberen.)
Na mijn vergadering reed ik naar Runkst, waar ik net op tijd was om een uurtje met Dimitri te tennissen. Tot mijn grote vreugde hield mijn pols het, zonder pijn. Tijdens de les dacht ik opeens dat ik Nicolas op het terras zag zitten en toen we van het veld kwamen zat hij daar inderdaad op Marleen haar schoot. Het was intussen al na 22u, zodat ze even later terug naar huis moesten vertrekken. Daar aangekomen heeft Nicolas zich dadelijk klaargemaakt om te gaan slapen.
Na een fijn lang weekend moest Nicolas vandaag weer 3 chemokuren krijgen, dwz dat hij lang in Gasthuisberg zou zijn. Vorige week was hij 5 dagen ziek geweest van deze kuur en dus hadden wij nu schrik dat het weer hetzelfde zou zijn. Marleen had zich daarom deze voormiddag vrijgemaakt. Op die mannier kon ze Nicolas zelf naar Leuven brengen. Omdat ze geen hele dag weg kon blijven op het werk zouden Vokke en Moeke haar rond de middag komen aflossen.
De heenrit verliep probleemloos. Nicolas sliep zelfs even in de auto. Dan gebeurde de bloedname en werd er weer gewacht op de uitslag om met de chemo te kunnen starten. Gelukkig was de uitslag goed, zelfs beter dan vorige week, en kon men wat later starten. Nicolas doodde de tijd met spelen op zijn PSP en kijken naar TV. (Gelukkig was het Roland Garros, zodat er altijd wel iets te zien was.) s Middag at hij de boterhammen die hij van thuis had meegebracht en dat was al een goed teken, want tijdens andere kuren wilde hij liefst niets eten.
Moeke en Vokke kwamen aan rond 13u, zodat Marleen even later naar Tongeren kon rijden. In de loop van de namiddag kwamen Roger en Annick ook op bezoek. Annick moest op consultatie komen in Gasthuisberg om de laatste zaken af te spreken voor een polsoperatie die nu donderdag zou doorgaan. En omdat ze er nu toch waren sprongen ze maar even bij Nicolas binnen.
Rond 18u mocht Nic naar huis vertrekken. Ik was toen net thuisgekomen na een lange operatiedag. Ik stond in de tuin wat te genieten van het mooie weer, toen ik plots een opgewekte stem op mij hoorde roepen. Het was Nicolas die op mij toe kwam gelopen. Hij zag er veel beter uit dan vorige week. Hij lachte en vroeg zelfs wat er te eten was vanavond. (Sinds hij terug hoge dosissen cortisone moet nemen is zijn eetlust beduidend toegenomen!) Wat een verschil met vorige week, toen hij stilletjes in de zetel moest gaan liggen en alles uitbraakte!
Ik kon tot mijn spijt niet lang bij Nicolas blijven, want ik had mij ingeschreven voor een bedrijfsbezoek bij MK 1907 (het vroegere Marlux Klaps) via de Rotary. Toen ik vertrok rond 19u was hij de rest van zijn avond aan het plannen. Hij ging samen met Marleen naar de tennis van Runkst om Michael af te halen. Daar dronken ze eerst iets op het terras, voordat ze terug naar huis kwamen.
Als avondeten was er konijn met wortelenpuree. Nicolas at met smaak!
Natuurlijk werd er s avonds naar de finale van Mijn Restaurant gekeken. De favorieten van Nicolas wonnen het: Del Anno met Claudio en Gaëlle. Daarna was het weer hoog tijd dat Nicje terug in zijn bed lag.
Ik kwam rond middernacht thuis. Ik deed mijn ronde langs de kinderkamers en iedereen was in diepe slaap. Ook Nikkel lag rustig te slapen. De emmer stond wel naast zijn bed, maar was blijkbaar niet gebruikt
Ik werd vanmorgen gewekt door dezelfde drukte als iedere maandagochtend. Het was wel een vrije dag vandaag, maar daar viel niets van te merken. Stephanie moest vroeg opstaan omdat ze vandaag met de turnclub naar Bobbejaanland zouden gaan. Dus had Marleen haar om 8u opgeroepen en was ze om iets voor 9u afgehaald voor een lange dag.
Marleen en Nicolas gingen weer naar de bakker, waarna we samen ontbeten op het terras in de ochtendzon. Het gaf ons een echt vakantiegevoel. Nicolas bleef maar zeuren over het avondeten. Hij wilde absoluut weten wat we vanavond zouden klaarmaken. Sinds hij zich terug beter voelt, heeft hij voortdurend honger. (Waarschijnlijk is dit een gevolg van de hoge dosis cortisone die hij moet nemen.) Na wat overleg, besloten we om de nieuwe barbecue een eerste keer uit te proberen.
Na het ontbijt moest Nicolas studeren van Marleen. Doordat hij zich deze week niet goed had gevoeld, was daar tot nu niets van in huis gekomen, maar nu hij terug beter was, was het de hoogste tijd om de draad weer op te nemen. Juf Tilly had wat huiswerk en een toets achtergelaten. Dat maakte hij nu allemaal af.
Om 11u reden we naar Runkst. Michael zijn interclubploeg moest aantreden voor een eerste ontmoeting van de eindronde. Michael speelde echt niet goed en verloor zijn match. Maar de andere ploegleden deden het gelukkig beter, zodat het na de enkelwedstrijden 4-2 stond voor Runkst. Het was toen al na 13u. Nicolas en Marleen hadden honger en Nicolas verveelde zich een beetje, want er was niemand om met hem te spelen. Dus besloten we om terug naar huis te gaan om iets te eten.
Nog voor ik iets gegeten had werd ik opgeroepen voor een bevalling. Toen ik een uurtje later terug was, hadden Marleen en Nicolas al lang gedaan met eten en waren ze naar de match van Roger Federer aan het zien op TV. Nadat ik zelf ook iets gegeten had legde ik mij bij Nicolas in de zetel. Marleen zette zich toen achter haar microscoop om wat te werken. Zowel Nicolas als ik haalden het einde van de match niet. We vielen alle twee in slaap.
Toen ik terug wakker werd, was ik alleen thuis. Marleen en Nicolas waren blijkbaar naar het toernooi van Stevoort gereden, om daar naar een wedstrijd van Merle te zien. Even later kwam Michael binnen. Zijn ploeg had de ontmoeting gewonnen met 5-4 en dus gingen ze weer een ronde verder. Op zich was dat prachtig, maar langs de andere kant komen de examens er wel aan )
Rond 18u begon ik de groenten te kuisen en kookte ik de aardappelen voor de barbecue van vanavond. Tegen dat Marleen en Nic thuiskwamen was alles klaar. Ik had net de barbecue opgezet en had het vlees er pas opgelegd. Toen het vlees gebakken was belde Stephanie om te zeggen dat ze bijna terug in Hasselt waren en dat ze een kwartiertje later kon afgehaald worden. Marleen at nog vlug een klein worstje en vertrok dan om Steph te halen.
Stephanie had een heerlijke dag gehad, maar ze was nu ook doodop en ze had geen honger. Dus had ik meer dan vlees genoeg voor iedereen. Omdat het hem smaakte, nam Nicolas nog een 3e stukje, maar hij kreeg dit toch niet op.
Marleen kon ook nog maar een klein beetje eten, want ze moest om 20u30 weer op Runkst zijn voor de tennisles van Dimitri. (Nu het toernooi op Runkst gedaan is, begint daar stilletjes het normale leven weer.) De kinderen keken naar Roland Garros, naar Zorgen voor Later en naar Aspe. Daarna gingen ze slapen.
Ik schrok vanmorgen vroeg wakker rond 5u30 en dacht dat ik iets gehoord had. Toen ik het uur op de wekker zag draaide ik me nog eens om en viel even terug in slaap. Om 6u15 schrok ik terug wakker. Wat ongerust stond ik op en ging even kijken in de kamer van Nic. Die lag klaarwakker in zijn bed op zijn PSP te spelen!!! Toen ik hem vertelde dat het nog erg vroeg was zei hij me dat hij niet meer kon slapen. Ik was zelf nog moe en kroop terug in mijn bed. Om 8u stipt stond Nic aan mijn bed om te zeggen dat het tijd was om op te staan. Ik had hem beloofd dat ik met hem naar het tornooi van Benoit Thans zou gaan. Zijn ploeg, U11 van STVV speelde daar vandaag hun laatste tornooi van het seizoen. Hij had gehoopt om te kunnen meespelen maar aangezien de chemosessie van deze week erg zwaar was geweest was daarvan geen sprake. Gelukkig voelde hij zich goed genoeg om te gaan kijken. Guy en ik suggereerde om toch maar zijn voetbalschoenen mee te nemen zodat hij tussen de wedstrijden in wat zou kunnen voetballen met zijn vrienden.
We vertrokken rond 9u15 richting Blegny, nadat we eerst Vokke waren gaan uithalen. We kwamen, na een probleemloze rit, toe rond 10u. We zagen nog net de tweede helft van de eerste wedstrijd. Die eindigde op 0-0 ondanks een duidelijk overwicht van STVV. Nic was blij zijn voetbalvrienden en trainer terug te zien en liep na de wedstrijd onmiddellijk het plein op om iedereen een hand te geven. Een uurtje later eindigde ook de tweede wedstrijd van STVV op een gelijkspel (1-1) tegen Virton. Na die wedstrijd kwam Nic me opzoeken om te vragen naar de autosleutels. De trainer had hem verteld dat hij Nic op de spelerslijst had gezet zodat hij zeker s middags met de groep mee kon gaan eten. Hij had terloops ook gevraagd of Nic niet wou meespelen. Op weg naar de auto praatte ik even met Nic en probeerde hem voorzichtig duidelijk te maken dat ik vreesde dat hij niet echt zou meekunnen op dit niveau. Hij zei dat hij dat zelf ook heel goed wist maar dat hij het wel wou proberen, zeker omdat trainer Nathan het gevraagd had.
Om 12u40 volgde dan de derde wedstrijd tegen Grivegnee. Die werd vlot gewonnen met 5-0 en Nic mocht op het einde een tijdje meedoen. Mijn vrees kwam uit. Door de zware chemotherapie van de laatste week was Nicolas niet alleen heel erg verzwakt maar was ook zijn motoriek aangetast zodat hij enorm veel moeite had om te lopen. Ook zijn bewegingen waren erg vertraagd om nog maar niet te spreken van de kracht van zijn passen en schoten. Eigenlijk deed het me erg pijn om hem daar zo te zien staan vechten tegen zijn eigen lichaam want hij wou wel echt maar het ging gewoon niet. Gelukkig konden zijn ploegmaats veel opvangen.
s Middags gingen de jongens, de trainer en de begeleiders samen eten. Ze kregen spaghetti met tomatensaus (geperste tomaten volgens de jongens!).
Door het hoge doelpuntensaldo in de laatste wedstrijd eindigde STVV als groepswinnaar. De volgende wedstrijd (kwartfinale) moest gespeeld worden tegen de tweede van groep D. Ook deze wedstrijd werd gewonnen zodat we al in de halve finale zaten. Zowel in de kwartfinale als de halve finale speelde Nic de laatste vijf minuten mee. Altijd met dezelfde wil en verbetenheid om toch maar beter te doen, maar telkens met diezelfde hindernissen . Die benen die niet wilden doen wat hij wou, die voeten die niet wilden volgen, die kracht die er niet was Bij momenten kon ik de ontgoocheling op zijn gezichtje zien, maar toen ik hem na afloop vroeg of hij het fijn vond knikte hij vol overtuiging van ja.
Om 17u40 moesten de jongens de finale spelen tegen Rusas (een voetbalschool uit Schaarbeek). Deze ploeg was qua gestalte, kracht en techniek erg sterk, maar toch wonnen onze jongens al voetballend en met bij momenten mooi combinatievoetbal de wedstrijd met 2-0. Toch wel mooi voor de spelers en de trainer dat ze dit laatste tornooi mochten afsluiten als tornooiwinnaar!
Nic was erg moe en viel op de terugweg in slaap. Hij was echter vlug terug wakker toen we thuis aankwamen want we werden nog verwacht op het communiefeest van Joris (tennisvriend). Guy, Michael en Stephanie waren al rond 18u30 naar daar gegaan. Door het feit dat de ploeg van Nic de finale had gehaald was ons verblijf in Blegny wat langer uitgevallen en kwamen wij pas rond 20u30 toe. We werden heel warm onthaald door de vrienden van de tennis, aten nog lekker van het heerlijk buffet en dronken samen nog een glas. Nic was te moe om nog buiten te gaan spelen en installeerde zich in de zetel en keek wat TV. Guy werd ondertussen weer naar het ziekenhuis geroepen voor een bevalling. Rond 22u30 reden we uitgeput naar huis waar iedereen moe maar voldaan zijn bed in kroop.
Toen ik Nic ging onderstoppen vroeg ik nog eens of hij het een leuke dag had gevonden. Zijn oogjes blonken en hij knikte overtuigend van ja. Bij mezelf duurde het even voor ik de slaap kon vatten: het beeld van een houterige, strompelende Nic in gevecht met zijn eigen lichaam liet me niet los Vooral de vertwijfeling en ontgoocheling op zijn gezichtje bleven me bij
Voor mij begon deze morgen een lange wacht van 3 dagen. Voor zaterdag en zondag had ik nog een assistente, die veel van het kleine werk kon overnemen, zodat het dan wel zou meevallen. Maar vanaf Pinkstermaandag stond ik er alleen voor. Doordat ik van wacht was kon ik niet veel plannen en kon Marleen ook niet veel op mij rekenen, want ik moest zien dat ik altijd op tijd in het ziekenhuis kon zijn.
Marleen wekt Stephanie om 8u. Kort daarna staan Nicolas en Michael ook op. Als Stephanie even later met de fiets vertrekt naar de turntraining, gaan Marleen en Nicolas naar de bakker. Als ze terug thuiskomen, komen bompa en Gylian ook net aan met de fiets. Gylian verveelde zich en wilde daarom naar Nicolas komen om samen met hem wat te spelen. Terwijl we ontbijten kunnen we wat bijpraten met bompa.
Michael heeft nieuwe tennisschoenen nodig en moest daarvoor naar de tenniswinkel gaan. Nicolas wilde heel graag mee en dus ging Gylian ook mee. Als ze terug thuiskomen laat een tevreden Michael zijn nieuwe schoenen zien. Natuurlijk heeft hij ook een nieuw tennisshirt gekregen en heeft Nicolas van Marleen het blauwe bloesje van Roger Federer gekregen. Hij is daar heel gelukkig mee.
Tot het middageten spelen de jongens op de Playstation en kijken ze naar tennis op Roland Garros, terwijl Michael studeert. Als Steph terug is van de turntraining eten we samen op het terras soep met pistolets en koude schotel (gekookte eitjes van onze kippen, sla, tomaat, zelf gemaakte zalmsalade, ) Daarna springen ze met hun vieren een tijdje op de trampoline en hebben ze veel plezier. Korte tijd later fiets Gylian weer terug naar bompa.
s Namiddags gaan Marleen, Stephanie en Nicolas naar de stad om zomerkleren. Michael blijft thuis achter, omdat hij nog moet studeren. Ik doe ondertussen wat bureauwerk en daarna een dutje.
Als ze terug zijn moet Marleen zich vlug klaarmaken, want ze moet om 18u in Diepenbeek een dubbelmatch spelen met Dirk voor het toernooi van Het Demerstrand. Ze spelen daar al jaren samen en hebben tot nu toe nog nooit (!) een match gewonnen. Al de kinderen gaan mee om te supporteren. Ik rij wat later na, want ik moet onmiddellijk terug kunnen komen als ze mij bellen. Als ik 40 minuten daar ben, word ik inderdaad opgeroepen voor een bevalling, maar tegen dan is de match zo goed als gewonnen voor Marleen en Dirk. Hun allereerste overwinning op het Demerstrand!
Na de wedstrijd rijdt Petra (vrouw van Dirk) met de kinderen al naar Runkst, want daar moesten Roger en Jan de halve finale dubbel heren spelen op het toernooi van Runkst. Ik ging na de bevalling ook naar daar en installeerde mij op het terras. Zoals tijdens het hele toernooi, werden er ook nu hamburgers gebakken. De kinderen en ik hadden honger en dan kan zo een hamburger of Bicky Burger wel smaken.
Marleen en Dirk komen wat later ook aan op Runkst. Zij hadden op het Demerstrand nog iets gedronken en hun volgende match afgesproken. Gedoucht hadden ze zich daar echter niet, want daarvoor moest je naar de sporthal. Dan kwamen ze liever naar hun eigen club op Runkst.
Ik zie Roger en Jan nog winnen, dus ze zullen morgen finale moeten spelen, maar dan word ik weer opgeroepen voor het ziekenhuis, waar ik 2 bevallingen na elkaar moest doen. Marleen had intussen rond 22u30 afscheid genomen op de tennis en was met de kinderen naar huis gekomen. Iedereen was doodop, dus werden de tanden gepoetst en ging iedereen naar bed.
Ik kwam even thuis na de laatste bevalling, maar nog voor ik in bed lag moest ik weer terug naar het ziekenhuis voor een dringende ingreep. Deze verliep vlot, maar het was intussen wel al bijna 1u geworden toen ik thuiskwam. Natuurlijk sliep iedereen tegen dan al lang.
Na een goede nachtrust had Nicolas s morgens ontbeten en voelde hij zich toch weer iets beter. Toen ik opstond lag hij weer op zijn vaste plaats in de zetel.
Ik had tussen 8u30 en 9u30 een vergadering in het ziekenhuis en daarna moest ik mijn zaalronde nog doen, zodat ik pas om 10u terug bij Nicolas was. Marleen wilde hem zo lang niet alleen laten en daarom was zij bij hem gebleven tot ik terug was. Nu vertrok ze snel naar haar werk in Tongeren.
Omdat Nic zich wat beter voelde, had ik graag dat hij wat beweging kreeg. Daarom gaf ik hem de keus tussen mee vissen voor de vijver gaan kopen of mee naar de stad gaan voor een paar kleine boodschappen. Na wat aandringen van mijn kant, koos hij voor de stad. Nadat hij zich klaargemaakt had, reden we met de Vespa naar het centrum. Nicolas liep samen met mij door de stad en we werkten ons lijstje helemaal af. De voorbije week was echter nog niet verteerd, want je zag dat hij het moeilijker begon te krijgen, naarmate we langer in de stad waren. Maar er was ook een goed teken: hij had weer honger en wilde een pizzaatje eten. Dus stopten we even bij de moeder van Stijn Stijnen en daar hebben we aan een tafeltje iets gegeten en gerust.
Om 12u15 waren we terug thuis. Dimitri was ook pas aangekomen met zijn Vespa. (Hij was om 11u al eens langsgekomen, maar was even terug naar huis gegaan, omdat wij toen nog in de stad waren.) Nicolas was echter nog niet voldoende gerecupereerd om al terug te sporten; zeker niet na onze stadstocht. Marijs had voor ons chipolata met spinaziestoemp gemaakt en ondanks het pizzaatje at Nicolas daar ook nog een bordje van.
Ik vertrok om 13u45 naar de praktijk en Nicolas sliep tot 15u. Dan komt hij, met zijn hoofd op zijn kussen, aan de keukentafel bij Marijs zitten. Die was de lasagne voor vanavond aan het maken. Even later wil hij Marijs toch helpen en haalt hij een barkruk om mee aan het vuur te staan, want gewoon rechtstaan zag hij niet zitten.
Toen Michael wat later thuiskwam van school, wilde Nicolas zijn lasagne al proeven en een uurtje later at hij nog 2 boterhammen met kipfilet. Tegen 18u ging hij in bad. Ik had hem dat gisteren al opgedragen, maar toen was hij daar nog niet toe in staat. Nu ging hij uit eigen beweging.
Marleen kwam om 18u15 thuis. Zij moest vanavond weer interclub spelen in Runkst. Toen ik om 18u45 aankwam, vertrokken Marleen en Nicolas net naar de tennis. Michael had een laatste voetbaltraining en zou van daar rechtstreeks naar Runkst rijden. Ik at thuis wat van de lasagne en wachtte daar op Stephanie. Die was weer gaan turnen. Nadat Steph ook iets gegeten had, reden we naar de tennisclub.
Er waren bijna geen kinderen op de tennisclub en Marleen had gevraagd om enkel te mogen dubbelen. Daardoor viel er voor Steph en Nic niet veel te beleven. Bovendien was het redelijk koud. Toen Michael ook aangekomen was, besloten ze gedrieën om terug naar huis te gaan. Marleen bracht hen weg en kwam dan terug om te dubbelen. Ik dronk samen met de vrienden een paar pintjes op het terras en hield van daar ook de wedstrijd van Marleen in het oog. Toen die gedaan was reed ik naar huis, zodat de kinderen niet meer alleen zouden zijn.
Michael, Stephanie en Nicolas lagen allemaal in de zetel naar Pearl Harbor te zien. Nicolas zei dat ik bij hem moest komen liggen, want dat het een mooie film was. Zo keken we samen nog naar het einde van de film. Toen was het al na middernacht en dus de hoogste tijd om te gaan slapen.
Marleen was pas s nachts rond 1u30 thuisgekomen na haar verloren tennismatch. Toch had ze Michael en Stephanie al om 7u opgeroepen. Nicolas was om 7u30 uit zijn eigen opgestaan, maar je zag dadelijk dat hij zich nog niet goed voelde. Hij at wat yoghurt en dronk een beetje chocolademelk. Daarna kreeg hij van Marleen zijn pillen en plaatste ze een Emla-pleister, zodat het aanprikken van de porth-a-cath straks pijnloos kon gebeuren.
Ik denk dat het de eerst keer was sinds de chemotherapie gestart werd dat Nicolas voor een nieuwe kuur naar Gasthuisberg moest, zonder dat hij eerst gerecupereerd was van de vorige.
Vokke zijn auto was nog in de garage. Daarom reden hij, Moeke en Nicolas vandaag met mijn Audi naar Leuven. Deze keer verliep de rit beter en moesten ze niet meer in de file staan. Op de dagzaal pediatrie werd er weer bloed afgenomen en moesten ze daarna een uurtje wachten op de uitslag. Dan werd de chemo gestart. Vandaag moest Nic maar 1 kuur krijgen, die ongeveer 1u moest inlopen en waarna er gedurende anderhalf uur moest nagespoeld worden. Alles ging redelijk vlot, zodat ze al om 13u20 terug naar huis konden gaan.
Om 14u30 komen ze aan. Nicolas gaat echter onmiddellijk naar zijn emmertje en moet nog maar eens overgeven. Tot grote verbazing van Marijs vraagt hij daarna om een tas soep. Hij neemt ook nog een pil Litican (antibraakmiddel) in en valt daarna voor korte tijd in slaap.
Als hij wakker wordt is het leven precies terug gekomen. Hij praat mee met Vokke en Marijs en begint zelfs weer aan eten te denken. Als Michael thuiskomt, eet hij ook een beetje lasagne en drinkt hij wat ijskoud water, omdat hij daar een frisse mond van krijgt. Nicolas gaat ook een discussie aan met Vokke over welk programma ze gaan zien op TV. Vokke had het hierbij niet gemakkelijk, want Nicolas weigerde om naar Sturm der Liebe te kijken!
Als Michael rond 17u naar de tennisles is, vraagt Nikkel iets kleins om te eten. Marijs geeft hem dan maar een beetje overschot van de kip met rijst van gisteren. Daarna verveelt hij zich eigenlijk wat. Daarom gaat hij naar boven om met zijn Playstation te spelen, maar even later komt hij toch weer naar beneden en vraagt opnieuw om ijskoud water. Na een half uurtje naast Vokke in de zetel gezeten te hebben, valt hij toch weer in slaap.
Marleen rijdt om 18u van haar werk rechtstreeks naar Runkst, om Michael van de tennisles te halen. Stephanie was dan nog op haar turntraining. Ik kwam pas om 20u thuis. Toen was Nicolas al terug wakker, maar hij lag toch maar stilletjes op zijn vaste plaats in de zetel. Hij moest niet meer overgeven, maar je zag dat hij nog niet in orde was en dat hij nog moe was. Toen ik hem vroeg hoe hij zich voelde, zei hij niets, maar draaide hij alleen maar met zijn handje als teken van zus en zo.
s Avonds at Nicolas, voor de eerste keer deze week, terug mee met ons aan tafel. We keken nog wat naar TV en vooral naar Mijn Restaurant. Daarna is iedereen gaan slapen.
Als je de dag, zoals Nicolas, moet beginnen met over te geven van bij het wakker worden om 8u s morgens, dan belooft dat niet veel goeds.
Nicolas stond toch op en ging naar onder. Daar at hij wat yoghurt en dronk hij wat fruitsap. Zijn pillen moest hij ook innemen, maar de misselijkheid was niet weg. Ongeveer 20 minuten later moest hij alles terug overgeven. Marleen en ik twijfelden even of hij nu opnieuw zijn pillen moest innemen, maar we besloten om hem dit maar niet aan te doen.
Marijs kwam aan om 9u. Toen Marleen 20 minuten later vertrok, was Nic nog steeds niet goed. Vijf minuten later moest hij dan ook voor de derde keer overgeven. Nadat Marijs hem een Litican (=antibraakpil) gaf, viel hij toch in slaap.
Marleen had juf Tilly een berichtje gestuurd dat Nic echt niet in staat was om les te volgen, maar dit was blijkbaar niet aangekomen, want om 10u30 kwam juf Tilly toch langs. Ze gaf dan maar een paar bundels met oefeningen en een enveloppe met een toets af, voor als Nikkel terug beter zou zijn. Ze liet ook weten dat ze zeker bereid was om terug te komen op een ander ogenblik.
Nicolas had van dit alles niets gemerkt. Hij sliep gewoon door tot 12u. Toen hij wakker werd wilde hij iets eten. Na overleg met Marijs koos hij voor een pakje spaghetti carbonara. Hiervan at hij de helft op. (De andere helft werd door Stephanie opgesmuld.) Marijs had voor de rest spirelli gekookt en had daar de overgebleven vogelnestjes met tomatensaus bij gegeven. Nicolas heeft hier ook wat van geproefd. Daarna bleef hij in de zetel liggen, waarbij hij afwisselend naar Roland Garros keek en sliep.
Ik kwam rond 14u thuis. Het was mijn vrije namiddag en ik had, voor het eerst sinds lang, niets gepland. Stephanie was boven aan het studeren en zou even later naar de turntraining gaan. Michael keek een tijdje TV, studeerde wat en reed ook naar Torpedo om daar zijn nieuwe voetbaltraining voor het volgend seizoen al te gaan passen. Ik werkte een tijdje op mijn bureau en wilde dan naar de film The Davinci Code zien, die Michael voor mij opgenomen had, maar ik viel in slaap en werd pas om 18u30 terug wakker. Ondertussen was Moeke gepasseerd om wat strijk mee te nemen, had Marijs het avondeten (kip met rijst en curry) klaargemaakt en had Nicolas daar om 17u al een klein bordje van gegeten. Marijs was rond 18u naar huis vertrokken.
Marleen was om 19u30 thuisgekomen na een zware dag op het werk. We wachtten nog even tot Stephanie thuis was en hebben toen iets gegeten. Nicolas voelde zich nog steeds niet goed en bleef in de zetel liggen zonder iets te eten.
Om 20u45 werd er natuurlijk naar de Champions League finale gekeken tussen Barcelona en Manchester United. Ik supporterde voor Barca, Michael en Nic voor ManU. Marleen vertrok rond 21u naar de tennis voor haar 2e toernooimatch. Nicolas moest rond dat tijdstip ook zijn laatste pillen (4!) van de dag innemen, maar hij was weer erg misselijk. Toen hij zich recht zette, kwam alles er weer uit. Daarna kon hij de pillen toch innemen en bleven ze er ook in.
Barcelona won verdiend met 2-0, maar Nic was te ziek om het zich aan te trekken. Hij lag er maar stilletjes bij en had de kracht niet om te reageren. Onmiddellijk na de match zijn we dan ook naar boven gegaan om te gaan slapen. Omdat hij zich zo zwak voelde heb ik hem zijn tanden in bed laten poetsen en deed ik daarna het licht uit op zijn kamer. Dus zonder mondspoeling of zonder de TV op zijn kamer aan te doen. Even later lag Nicolas dan ook te slapen, wat misschien wel het beste was wat hij nu kon doen.
Voordat ik het licht op zijn kamer uitdeed heb ik hem er wel aan herinnerd dat hij morgen zijn shirt van Racing Genk wilde aandoen om naar Gasthuisberg te gaan. Hij weet dat Bolleke (de cliniclown) dan altijd langskomt op de dagzaal pediatrie en dat is een fervente supporter van KV Mechelen. Het idee om Bolleke te kunnen plagen met hun verlies in de bekerfinale, bracht voor het eerst die dag een lachje op zijn gezicht
