Ook vandaag had Nicolas Bednet opgezet. Hij zat op zijn kamer achter zijn computer toen juf Tilly om 9u45 aanbelde om les te komen geven. De les liep tot 11u30, maar Nicolas had er eigenlijk geen zin in. Juf Tilly moest hem echt motiveren om iets te doen.
Na de les hielp hij Marijse bij het koken. Dat ging hem duidelijk veel beter af. Michael en Stephanie kwamen s middags ook naar huis en bovendien begon hun blok ook. Daarom had Marijse kipfilet met kroketjes en champignons voorzien voor s middags. Nicolas toonde zijn ongebreidelde eetlust nog maar eens, want hij at met smaak een dubbele portie op. Hij heeft intussen niet alleen bolle wangen gekregen van de cortisone, maar ook een dik buikje van alles wat hij naar binnen speelt.
s Namiddags komen tante Ann en Mathias Nicolas halen. Joris en Louis (2 spelers van Runkst) moesten tegen elkaar een tenniswedstrijd spelen op het toernooi van Tenkie. Ze wilden naar die wedstrijd gaan zien en daarbij wilden ze Nicolas graag meenemen, zodat hij er weer eens uit zou zijn. Tante Ann had in de voormiddag met Marleen gebeld om dit te vragen, wat natuurlijk geen probleem was.
Toen ik thuis aankwam, zat Moeke met Julien in de keuken. Ze wilden Nicolas een bezoekje brengen, maar die was dus met Mathias en tante Ann mee. Het had geregend en de wedstrijd was daarom niet op Tenkie maar in de hal van Basvelden doorgegaan. Daardoor waren ze wat later,maar ze zouden nu snel terug naar huis komen en daarom waren Moeke en Julien maar even blijven wachten. Tegen 16u15 waren ze terug. Tante Ann en Mathias vertrokken kort daarna. Nicolas speelde een tijdje met Julien, tot die ook moest vertrekken met Moeke.
Marleen kwam thuis rond 18u. Nicolas moest van haar eerst zijn huiswerk afmaken, waarbij ze samen met hem ook een aantal zaken herhaalde. Daarna zijn we allemaal samen aan tafel gegaan voor het avondeten (Fishstick + salade + puree).
s Avonds zette Marleen zich weer achter haar microscoop om nog wat bij te werken. Mijn tennismatch was door de hevige regenval afgezegd, dus bleef ik thuis en keek ik samen met de kinderen naar Baantjer. Het programma was net gedaan toen ik opgeroepen werd voor een operatie. Toen ik terug kwam was het al na middernacht en sliep iedereen al weer.
Nicolas zag deze ochtend dat Michael zijn boterhammen thuis vergeten was, want die lagen nog in de keuken. Hij belde naar Marijse met de vraag of zij die straks naar de school zou kunnen brengen. In één ruk door gaf hij ook zijn wensen voor het avondeten door: kip met rijst en curry.
Marleen moest rond 9u naar Tongeren vertrekken, Vokke kon deze voormiddag niet komen en Marijs kwam pas om 10u. Daardoor bleef Nicolas een uurtje alleen. Hij probeerde eerst om op Bednet te komen, maar er was een probleem met de internetverbinding in de school. Dat betekende dus geen les vandaag! Hij speelde dan maar op de PSP en keek wat TV tot Marijse aankwam. Dan gaan ze samen naar de school voor Michael zijn boterhammen en daarna nog naar de bakker.
Om 11u beginnen ze aan het middageten. Dimi zou komen eten en daarom wilden ze spaghetti maken. Marijs laat Nicolas zo veel als mogelijk zelf doen en proeven. Als Dimitri er is eten ze samen, maar Dimi kan deze keer niet lang blijven. Extra trainen is trouwens ook niet meer nodig want Nicolas gaat vanavond toch al tennissen.
Tussen 13u30 en 15u komt juf Tilly. Vandaag gaat het beter. Nicolas concentreert zich goed en werkt goed mee. Ze spreken af dat juf Tilly morgen om 9u45 nog eens les komt geven.
Vokke brengt rond 16u een kort bezoekje. Dan komen Michael en Stephanie thuis van school. Ze eten samen een vieruurtje en vervolgens gaat Nicolas mee met Michael naar de tennisles. Vokke vertrekt dan ook weer. Nicolas valt in voor een gekwetste speler (Michiel), waardoor hij samen met Michael, Lucas en Mathias op het veld stond. Ze kregen vandaag les van meester Kevin. De andere jongens zijn allemaal ouder en spelen allemaal beter dan Nic. Dus had Nicolas het niet gemakkelijk. Als ik hem s avond vroeg hoe het geweest was, zei hij heel eerlijk dat het tennissen hem redelijk lukte, maar dat het vlot verplaatsen op het veld nog altijd een probleem was.
Marleen reed na haar werk rechtstreeks van Tongeren naar Runkst om de jongens terug te gaan halen. Stephanie kwam een beetje later ook thuis van de turntraining. Dan hebben ze samen gegeten. Ik was er toen nog altijd niet, want mijn operatieprogramma was zwaar uitgelopen. Daardoor kwam ik pas rond 20u45 thuis. Ze hadden gelukkig nog wat kip met rijst en curry overgelaten voor mij.
Nicolas studeerde s avonds nog een beetje en maakte wat huiswerk, zodat hij in orde was voor de les van morgen. Daarna keek hij naar TV, tot het tijd was om te gaan slapen.
Zoals elke weekdag riep ik Michael en Steph op rond 7u. Even later kwamen niet enkel zij, maar ook Nic naar beneden. Iedereen at zijn ontbijt op waarna Michael en Steph vertrokken naar school. Nic en ik gingen ons klaarmaken, want vandaag werden we weer rond 9u30 op de dagzaal in Leuven verwacht. Met een droevig gezichtje ging hij papa een zoen geven. Even later zaten we in de auto op weg naar Leuven. Het werd een stille rit. Het overgrote deel van de tijd was Nic echter wakker en keek hij maar wat voor zich uit. De cortisone werkten ook duidelijk op zijn gemoed. Hij was de laatste tijd stiller dan anders, wat meer gelaten. Het laatste kwartiertje viel hij dan toch in slaap.
We kwamen aan rond 9u20. Het was al vrij druk. Gelukkig was er nog een bedje vrij. Redelijk snel werd zijn porth-a-cath aangeprikt en werd er bloed getrokken. Rond 10u kwam Juf Kathleen aan voor een uurtje les. Samen met Nic maakte ze wat oefeningen in de herhalingsbundel van taal en rekenen.
Na de les kwam de dokter assistente langs om Nic even na te kijken. Alles was in orde dus mocht de chemo gestart worden. Alleen zijn bloeddruk was wat aan de hoge kant ook een bijwerking van cortisone.
Rond de middag at Nic een Bifi-worstje, een tas soep en een boterham met kippenwit, die we hadden meegebracht van thuis.
Rond 12u30 kwamen Moeke en Vokke toe. Ze kwamen me aflossen zodat ik even later kon vertrekken naar Tongeren. Ik wachtte nog even op Dr. Uyttebroeck, die haar zaalronde aan het doen was. Ook voor haar waren er geen problemen en deed Nic het zeer goed. Even later vertrok ik richting Tongeren.
Nic bracht de rest van de namiddag door met wat TV kijken en op de PSP spelen. Rond 16u was de laatste spoeling gedaan en vertrok hij samen met Moeke en Vokke naar huis. Rond de middag had hij naar Marijse gebeld om te vragen om een portie lasagne te ontdooien tegen dat hij thuiskwam. Dat was natuurlijk dik in orde gekomen. Dus toen Nic rond 16u30 thuiskwam, stond de lasagne klaar. Die at hij met veel plezier op. Even darvoor waren Steph en Michael van school thuis gekomen. Mic vertrok echter kort daarna weer naar Audry voor een uurtje bijles. Steph fietste samen met Jill naar Runkst,voor haar wekelijkse tennistraining.
Ik kwam thuis rond 18u30. Michael was boven aan het studeren en Nic lag stilletjes op de poef naar TV te kijken. Hij zag er wat moe uit. Dat was ook zo zei hij en hij had wat last van hoofdpijn. Even later kwam Steph ook thuis, kort erna gevolg door papa. Terwijl papa wat papierwerk deed studeerden Steph en Michael tot aan het avondeten. Marijse had worst en/of biefstuk gemaakt met aardappelen en boontjes.
Ik vertrok kort daarna naar de tennis voor een uurtje training. Steph werkte wat verder aan haar maquette. Nic rustte nog wat en keek wat TV (Zorgen voor Later en Aspe). Guy werkte boven verder op zijn bureau. Toen ik rond 22u terug thuis kwam hielp ik Steph nog even verder. Rond 23u was het voor iedereen hoog tijd om te gaan slapen.
Nicolas was al om 8u opgestaan en naar onder gegaan. Daar heeft hij eerst de tafel gedekt en daarna de afwasmachine leeggemaakt. Als Marleen onder kwam, had hij dat allemaal al in zijn eentje gedaan. Even later was Stephanie ook op, maar Michael en ik lagen toen nog te slapen. Nicolas studeerde s morgens een tijdje samen met Marleen en hij maakte een toets voor rekenen.
Als Michael en ik rond 9u ook opstaan wordt er ontbeten. Daarna gaan Marleen en ik stemmen. Omdat Nic niet achter wou blijven bij zijn broer en zus, die aan het studeren waren, ging hij met ons mee. Wij moesten in de sporthal van zijn school in Rapertingen gaan stemmen. We hadden geluk. Er stond weinig volk, zodat het stemmen vlot verliep. Nicolas dook samen met Marleen in het stemhokje en mocht Marleen haar stem intikken op het scherm. (Dat kan hij nu dus ook al weer, voor binnen een achttal jaren ) Na het stemmen stoppen we nog bij de bakker, voor het middageten.
Als we terug thuis zijn begin ik aan mijn achterstallige blogverslagen en moet Nicolas van Marleen nog een paar herhalingsoefeningen voor taal en een toets Frans maken. Daarna beginnen Marleen en Nic aan het middageten. Ze maken alles klaar om smosjes te kunnen maken. (Eitjes koken, salade kuisen, tomaat snijden, enz )
Tijdens het middageten valt het op dat Nicolas moe geworden is. Even later gaat hij dan ook naar boven om op zijn bed te liggen, maar pas nadat hij mij gevraagd had om hem te roepen als ik naar de tennis zou vertrekken. Mijn interclubploeg moest vandaag eindronde spelen op Runkst (tegen een nog jonge ploeg van Bonenput) en ik zou, voor het eerst dit seizoen, meespelen in de dubbels.
Marleen en ik helpen Stephanie nog wat bij haar werk voor school. (Ze moet een maquettehuis maken voor TO.) Maar om 15u is het voor mij hoog tijd om naar Runkst te gaan. Als ik Nikkel wil roepen, ligt hij languit in slaap op zijn bed. Daarom beslis ik om hem maar te laten liggen. Hij kan zijn rust momenteel goed gebruiken en hij kan straks nog altijd samen met Marleen naar de tennis komen.
Bij mijn aankomst op Runkst wordt er niet getennist, owv een regenbui. Even later klaart het gelukkig op en starten de enkelwedstrijden. Het verloopt echter niet zo goed voor mijn ploeg, we staan achter met 2-4 na de enkels. Daardoor moeten we de 3 dubbels winnen, als we nog willen doorgaan.
Marleen en Nicolas komen rond 17u aan. Nicolas vindt het prettig om alle wedstrijden te volgen en vooral als ik even later aan mijn dubbelwedstrijd moet starten is hij er helemaal klaar voor. Ik speel samen met Jan, maar we kunnen het niet halen. We moeten onze meerdere erkennen in de jeugd van Bonenput. Onze ploeg verliest uiteindelijk de 3 dubbels en dus de hele ontmoeting. We zijn uitgeschakeld
Na de match blijft iedereen nog even napraten bij een drankje. Om 20u30 vertrekken Marleen en Nic naar huis. Ik krijg op de tennisclub eten, samen met de andere spelers, maar er was aan Nic beloofd dat hij vanavond frietjes van de frituur zou krijgen en dat was hij niet vergeten. Dus kan Marleen naar de frituur rijden en eten uithalen voor hun, Michael en Stephanie.
Als ik om 22u thuis ben, hebben Michael en Nicolas al een bad genomen en zitten ze nu samen in de zetel met de computer. Stephanie en Marleen zijn nog altijd aan de maquette aan het werken. Iedereen is echter moe, zodat we een half uurtje later allemaal gaan slapen. Morgen is het weer maandag, dat wil zeggen: laatste week les voordat de examens beginnen voor Michael en Stephanie, werken voor Marleen en mij, en nog maar eens een dag chemotherapie voor Nicolas
Zoals steeds de laatste tijd, was Nicolas weer vroeg wakker. Hij hield zich een beetje bezig tot hij met Marleen naar de bakker kon gaan. Ze reden ook door naar plantencentrum Vanstraelen om een plantje te halen voor Annick. Die was donderdag in Pellenberg geopereerd aan haar pols. De ingreep was goed verlopen en ze was vrijdag naar huis mogen komen. Marleen en Nicolas wisten dat ze straks op Runkst zou zijn, want haar dochter Yentl moest daar eindronde interclub spelen.
Voordat ze naar de tennis reden brachten Marleen en Nic mij eerst nog naar de fietsenwinkel. Ik had woensdag mijn Vespa binnen gedaan voor een smeerbeurt en nu ging ik deze weer uithalen. Nadat ik mijn patiënten bezocht had in het ziekenhuis, reed ik ook naar Runkster Tennis. Daar waren verschillende kinderen interclub aan het spelen. Ook Mathias (=neefje) was daar bij. Het was een gezellige voormiddag, waarbij alle kinderen het beste van zichzelf gaven en de ouders er gezellig bij zaten. Nicolas kon zijn bloemetje ook aan Annick afgeven.
Opeens kreeg iemand het idee om af te spreken om vanavond samen met de kinderen te tennissen en dan iets op de club te eten. Heel snel hadden we een groep van 14 man (kinderen en volwassenen) en was Freddy (uitbater) ook bereid om voor het eten te zorgen. Nadat er afgesproken was om rond 18u30 samen te komen, gingen we naar huis. Het was intussen al na 13u, dus hoog tijd om te gaan eten. Michael had intussen gestudeerd en Stephanie was gaan turnen. De kinderen hadden zin in hot dog, dus maakte Marleen dat klaar.
Rond 15u ging iedereen even rusten. Michael keek naar de damesfinale op Roland Garros, en ik werkte nog een tijdje op de PC. Dan ging ik ook wat liggen. Ik viel al heel snel in een diepe slaap, want ik werd pas wakker toen Nicolas mij heel voorzichtig een kusje gaf en zie dat het al 18u was.
We maakten ons allemaal klaar om naar de tennisclub te gaan. Stipt om 18u30 waren we daar. Er was op dat ogenblik nog een interclubontmoeting van een damesploeg bezig, maar we hadden toch 3 velden, zodat we konden beginnen met spelen. We speelden verschillende korte dubbelwedstrijdjes met steeds wisselende koppels. (Meestal kind/volwassene.) Er werd ontspannen gespeeld, er werd veel gelachen en iedereen had veel plezier. Iedereen speelde met iedereen (Dirk, Petra, Jill, Roger, Yentl, Vic, Marleen, Michael, Stephanie, Nicolas en ik) en vooral Nicolas deed zijn uiterste best om ook een wedstrijdje te kunnen winnen.
Rond 21u stopten we met tennissen en kwam iedereen naar binnen. We moesten nog even wachten tot de interclubploeg de keuken terug had vrijgegeven, maar dan bereidden Freddy en Louke een heerlijke videe friet voor ons. Iedereen at met smaak. Binnen de kortste tijd was het 23u en hoog tijd om naar huis te gaan.
Achteraf was iedereen het erover eens dat het een heel gezellige avond was geweest en dus zeker voor herhaling vatbaar is.
We waren om 7u30 wakker. Geen tijd om te blijven liggen, want we moesten vandaag weer naar Leuven voor een nieuwe chemokuur. Omdat ik op vrijdagvoormiddag mij gemakkelijk vrij kan maken, zou ik deze keer met Nic mee naar Gasthuisberg rijden. Nicolas wilde graag zo vlug als mogelijk daar zijn, want zoveel te vlugger hij kan starten, zoveel te vlugger hij ook weer naar huis mag komen. We vertrokken om 8u40 en rond 9u30 kwamen we aan op de dagzaal pediatrie. De verpleging prikte Nic zijn porth-a-cath aan en deed een nieuwe bloedname.
Tijdens het wachten op de uitslag, ging Nicolas naar de ziekenhuisschool. We waren zijn boekentas echter vergeten, dus moest hij het zonder boeken stellen. Gelukkig hebben ze in de ziekenhuisschool de meeste schoolboeken. Daar zouden ze kopies uit nemen, zodat hij toch les kon volgen. Toen ik Nicolas na de les terug ging halen uit de ziekenhuisschool, bleek dat hij toch geen nieuwe les had gekregen omdat hij bij was met de lessen in zijn eigen klas. In plaats daarvan had hij oefeningen rekenen, Frans en taal gemaakt op de computer.
De bloeduitslag was goed en om 11u werd de chemo gestart. Vandaag kreeg hij slechts 1 kuur (Asparaginase) en spoeling.
Nicolas ademde de laatste tijd wat zwaarder. Je hoorde hem echt ademen als je naast hem lag. Dit verontruste vooral Marleen, omdat hij dat ook had toen hij ziek werd. (Toen drukte zijn tumoraal vergrote thymusklier op zijn luchtwegen.) Ik had daarom gevraagd of de dokters onze Nic nog eens goed wilden onderzoeken. Gelukkig toonde het klinisch onderzoek niets bijzonder, wat al een goed teken was, maar uit veiligheid zouden ze ook nog een nieuwe longfoto nemen om zeker te zijn dat er niet opnieuw vergrote klieren te zien waren.
Tijdens het inlopen van de chemo viel Nicolas in slaap. Toen de cliniclowns Bolleke en Do er aan kwamen heb ik hem echter moeten wakker maken, want hij had een cadeautje bij voor Bolleke: een plastic vestje van KRC Genk! Met een grote glimlach gaf Nicolas het cadeautje af, aangemoedigd door Do. Bolleke was een sportieve verliezer. Als rasechte KV Mechelen supporter deed hij toch het blauw-witte vestje aan. (Zijn gelaat bleef wel trouw aan de Mechelse kleuren. Hij sloeg geel en rood uit tot achter zijn oren.)
Om 12u deed Dr. Uyttebroeck haar ronde. Ook zij voelde niets bijzonders bij Nicolas en zij stelde ons gerust ivm de ademhaling. Dit zou ook een gevolg zijn van de cortisone. Ze vertelde ook dat de nawerking van de cortisone nog weken zou duren en dat de nawerking van de chemo op Nic zijn sportprestaties zeker nog maanden zou duren.
De longfotos werden rond 12u30 genomen. De dokters waren zo vriendelijk om deze fotos dadelijk te vergelijken met de vroegere opnamen en ze vonden absoluut niets verdachts. Dit was toch wel een grote geruststelling!
Toen we terug op de dagzaal aankwamen, was de spoeling ook net afgelopen en konden we naar huis vertrekken. We belden onderweg naar Marleen om haar het goede nieuws mee te delen en naar Marijs om het middageten te bestellen. Nicolas wilde deze keer graag ravioli eten. Om 13u40 kwamen we thuis aan. Net op tijd om vlug iets te eten en dan moest ik naar de praktijk vertrekken, want mijn raadpleging begon om 14u.
In de namiddag helpt Nicolas Marijs met het klaarmaken van de zalm-tagliatelli voor vanavond. Dan valt hij in slaap in de zetel. Michael en Stephanie komen intussen thuis van school. Michael vertrekt weer naar de bijles en Stephanie mag weer gaan turnen. Als Michael terug thuis is, wordt Nicolas ook terug wakker en eet hij een tas soep. Daarna kijken ze samen naar de halve finale op Roland Garros tussen Federer en Del Potro. Het verliep niet zo goed, want hun favoriet, Roger Federer, stond achter.
Marleen en ik moesten vanavond naar het jaarlijkse afscheidsdiner voor de stagiairs en de assistenten van de dienst gynaecologie. Daarom kwamen Moeke en Vokke babysitten. Na ons vertrek hebben ze eerst de wedstrijd uitgezien en dan samen gegeten. (Marleen kreeg tijdens het diner opeens een smsje met de mededeling dat Federer de 5e set toch gewonnen had.) Daarna hebben ze naar de film Stuart Little gekeken.
Toen Marleen en ik thuiskwamen lagen de kinderen allemaal in bed. Moeke zei dat ze nog naar diene fielm met dé moas gezien hadden en dat ze dan gon sloapen waren. Wij volgden dat voorbeeld dan maar.
Nicolas had deze morgen weer Bednet opgezet om de les te volgen. Vokke was om 9u aangekomen en Marleen en ik waren gaan werken.
Om 9u45 komt Nic naar beneden. Dan was het een les Godsdienst in de klas en die moest hij niet meedoen. (Hij moet alleen de hoofdvakken volgen.) Dus had hij nu een uurtje vrij. (1 les + 1 speeltijd.) Als hij van Marijs hoort dat die naar de Boerenbondwinkel gaat voor kippeneten, gaat hij maar al te graag met haar mee. Vokke vertrekt dan weer naar huis. Ze kopen niet alleen het kippeneten, maar gaan daarna ook nog naar de Delhaize voor fruit en een paar bijkomstigheden. Als ze terug thuis zijn volgt Nicolas weer verder bednet.
Nicolas vraagt de laatste tijd voortdurend achter eten. Wat eten we om 12u, om 16u, vanavond? Door de cortisone heeft hij een ongebreidelde eetlust. Als we proberen om hem er op te wijzen dat hij dikker wordt en dat hij toch een beetje moet gaan oppassen, kan hij soms prikkelbaar reageren. Maar ook gedragsveranderingen zijn mogelijk onder cortisone, dus wachten we maar af tot volgende week. Dan mag hij de cortisone weer afbouwen over 10 dagen en zal hij hopelijk weer de oude worden.
Om 12u eet Nic nog wat spaghetti. Daarna wil hij nog wat helpen met de aardappelen, maar hij wordt vlug moe. Dan gaat hij maar weer in de zetel liggen tot Juf Tilly komt om 13u30 voor het thuisonderwijs. Ze moet haar les echter ook wat vroeger stoppen, want Nicolas is volgens haar Vermoeid in zijn hoofd. Als ze weer weg is eet Nicolas nog wat van de wok van gisteren en daarna nog een halve pizza.
Nicolas had aan Dimitri gevraagd of hij terug wat meer mocht tennissen. Omdat de examens er aan kwamen en omdat er hier en daar toch al eens iemand gekwetst uitviel, zou dit volgens Dimi zeker lukken. Zo kon hij deze namiddag al met Michael mee naar de tennistraining. Vanaf 16u maakte hij zich samen met Michael klaar. De training begon om 17u. Hij trainde een klein uurtje mee met de rest, maar achteraf hoorde ik dat hij het bij de loopoefeningen niet gemakkelijk had gehad. In tegenstelling met vroeger eindigde hij nu altijd als laatste, hoe hard hij zijn best ook probeerde te doen. Als ik hem daar s avonds over aansprak, zei hij dat hij zich toch goed geamuseerd had.
Marleen moest om 18u in diepenbeek zijn om samen met Dirk te dubbelen voor het toernooi van het Demerstrand. Marijs bracht Nicolas na zijn training ook naar daar, want Nicolas wilde maar al te graag supporteren voor zijn mama. Helaas verloren ze hun match tegen een betere tegenstander. Maar ze hadden wel een fijne wedstrijd gehad.
Ik had na de raadpleging in het Borstcentrum nog een vergadering in het ziekenhuis. Daardoor kwam ik pas om 22u thuis. Iedereen lag toen in de zetel naar TV te kijken naar een film Transporter II.
Toen All Saints begon zijn we allemaal naar boven gegaan. De kinderen zijn dadelijk gaan slapen en Marleen en ik hebben het einde van de uitzending ook niet gehaald.
Nicolas kende een goede nacht. Hij had goed geslapen en was ook deze morgen niet misselijk. Omdat hij zich goed voelde, stelden Marleen en ik voor om Bednet op te zetten, zodat hij de lessen in de klas kon volgen. Voor een keertje had hij daar precies niet zo veel zin in en moesten we zelfs wat aandringen, maar even later zat hij toch achter zijn computer.
Vokke kwam Marleen aflossen, zodat zij kon gaan werken. Ik was toen al naar de praktijk vertrokken. Toen Marijs, rond 10u, aankwam was het speeltijd op school. Nicolas zat bij Vokke in de keuken een tas Minutesoep te eten, maar even later zat hij toch terug achter zijn PC. Als hij tegen 11u50 naar onder komt, heeft Marijs de spaghettisaus al klaargemaakt. Nicolas wil de spaghetti zelf in het water gooien en hij zorgt ook al voor de rijst voor de wokschotel van vanavond. Wat later dekt hij de tafel, zodat ze kort daarna kunnen eten. Na het middageten gaat hij in de zetel liggen en valt hij kort daarna in slaap. Terwijl Nic slaapt begint Marijs al aan de wokschotel voor vanavond. Als Nicolas terug wakker wordt komt hij de rest van de schotel mee afwerken en proeft hij regelmatig eens of het wel lekker genoeg is.
Nicolas heeft de laatste tijd een overdreven eetlust ten gevolge van zijn cortisone. De ganse dag door eet hij regelmatig tussendoortjes. Hij at zijn soep en zijn spaghetti, maar kreeg daarnaast van Marijs meloen en een paar kiwis, en om 17u vroeg hij ook nog eens om wat overgebleven konijn van gisterenavond. We hebben hem al gewaarschuwd dat hij een dikkerd gaat worden, maar het is sterker dan hem zelf. Gelukkig mag hij vanaf volgende week de dosis cortisone weer afbouwen, zodat hij dan waarschijnlijk wel weer naar een normaal eetschema zal gaan. Dan zal hij ook terug gaan ontzwellen, want momenteel zie je duidelijk aan Nikkel zijn bolle wangen en opgeblazen voorkomen, dat hij hoge dosissen cortisone krijgt.
In de loop van de namiddag kijkt hij naar de tennis op TV en toen Michael even tijd had voor hem, hebben ze zelfs een half uurtje buiten op de oprit samen tennis gespeeld.
Ik had s morgens mijn Vespa binnen moeten doen voor een smeerbeurt. Daarna had ik raadplegingen gedaan en had ik vergaderd tot 18u. Toen belde ik naar huis om te vragen of Marijs mij kon komen halen. Ik kreeg Nicolas aan de lijn en hij gaf het bericht door aan Marijs. Even later was Marijs daar, maar achterin de wagen zat Nicolas te glunderen. Hij was meegekomen om mij af te halen. Tot mijn spijt kon ik weeral niet lang bij hem zijn. Om 19u moest ik weer terug in het ziekenhuis zijn voor een volgende vergadering. Daarna zou ik voor het eerst terug sinds 6 weken terug gaan tennissen. (Ik voelde dat mijn pols nog niet 100% in orde was, maar het werd ook niet erger, dus wilde ik het toch proberen.)
Na mijn vergadering reed ik naar Runkst, waar ik net op tijd was om een uurtje met Dimitri te tennissen. Tot mijn grote vreugde hield mijn pols het, zonder pijn. Tijdens de les dacht ik opeens dat ik Nicolas op het terras zag zitten en toen we van het veld kwamen zat hij daar inderdaad op Marleen haar schoot. Het was intussen al na 22u, zodat ze even later terug naar huis moesten vertrekken. Daar aangekomen heeft Nicolas zich dadelijk klaargemaakt om te gaan slapen.
Na een fijn lang weekend moest Nicolas vandaag weer 3 chemokuren krijgen, dwz dat hij lang in Gasthuisberg zou zijn. Vorige week was hij 5 dagen ziek geweest van deze kuur en dus hadden wij nu schrik dat het weer hetzelfde zou zijn. Marleen had zich daarom deze voormiddag vrijgemaakt. Op die mannier kon ze Nicolas zelf naar Leuven brengen. Omdat ze geen hele dag weg kon blijven op het werk zouden Vokke en Moeke haar rond de middag komen aflossen.
De heenrit verliep probleemloos. Nicolas sliep zelfs even in de auto. Dan gebeurde de bloedname en werd er weer gewacht op de uitslag om met de chemo te kunnen starten. Gelukkig was de uitslag goed, zelfs beter dan vorige week, en kon men wat later starten. Nicolas doodde de tijd met spelen op zijn PSP en kijken naar TV. (Gelukkig was het Roland Garros, zodat er altijd wel iets te zien was.) s Middag at hij de boterhammen die hij van thuis had meegebracht en dat was al een goed teken, want tijdens andere kuren wilde hij liefst niets eten.
Moeke en Vokke kwamen aan rond 13u, zodat Marleen even later naar Tongeren kon rijden. In de loop van de namiddag kwamen Roger en Annick ook op bezoek. Annick moest op consultatie komen in Gasthuisberg om de laatste zaken af te spreken voor een polsoperatie die nu donderdag zou doorgaan. En omdat ze er nu toch waren sprongen ze maar even bij Nicolas binnen.
Rond 18u mocht Nic naar huis vertrekken. Ik was toen net thuisgekomen na een lange operatiedag. Ik stond in de tuin wat te genieten van het mooie weer, toen ik plots een opgewekte stem op mij hoorde roepen. Het was Nicolas die op mij toe kwam gelopen. Hij zag er veel beter uit dan vorige week. Hij lachte en vroeg zelfs wat er te eten was vanavond. (Sinds hij terug hoge dosissen cortisone moet nemen is zijn eetlust beduidend toegenomen!) Wat een verschil met vorige week, toen hij stilletjes in de zetel moest gaan liggen en alles uitbraakte!
Ik kon tot mijn spijt niet lang bij Nicolas blijven, want ik had mij ingeschreven voor een bedrijfsbezoek bij MK 1907 (het vroegere Marlux Klaps) via de Rotary. Toen ik vertrok rond 19u was hij de rest van zijn avond aan het plannen. Hij ging samen met Marleen naar de tennis van Runkst om Michael af te halen. Daar dronken ze eerst iets op het terras, voordat ze terug naar huis kwamen.
Als avondeten was er konijn met wortelenpuree. Nicolas at met smaak!
Natuurlijk werd er s avonds naar de finale van Mijn Restaurant gekeken. De favorieten van Nicolas wonnen het: Del Anno met Claudio en Gaëlle. Daarna was het weer hoog tijd dat Nicje terug in zijn bed lag.
Ik kwam rond middernacht thuis. Ik deed mijn ronde langs de kinderkamers en iedereen was in diepe slaap. Ook Nikkel lag rustig te slapen. De emmer stond wel naast zijn bed, maar was blijkbaar niet gebruikt
Ik werd vanmorgen gewekt door dezelfde drukte als iedere maandagochtend. Het was wel een vrije dag vandaag, maar daar viel niets van te merken. Stephanie moest vroeg opstaan omdat ze vandaag met de turnclub naar Bobbejaanland zouden gaan. Dus had Marleen haar om 8u opgeroepen en was ze om iets voor 9u afgehaald voor een lange dag.
Marleen en Nicolas gingen weer naar de bakker, waarna we samen ontbeten op het terras in de ochtendzon. Het gaf ons een echt vakantiegevoel. Nicolas bleef maar zeuren over het avondeten. Hij wilde absoluut weten wat we vanavond zouden klaarmaken. Sinds hij zich terug beter voelt, heeft hij voortdurend honger. (Waarschijnlijk is dit een gevolg van de hoge dosis cortisone die hij moet nemen.) Na wat overleg, besloten we om de nieuwe barbecue een eerste keer uit te proberen.
Na het ontbijt moest Nicolas studeren van Marleen. Doordat hij zich deze week niet goed had gevoeld, was daar tot nu niets van in huis gekomen, maar nu hij terug beter was, was het de hoogste tijd om de draad weer op te nemen. Juf Tilly had wat huiswerk en een toets achtergelaten. Dat maakte hij nu allemaal af.
Om 11u reden we naar Runkst. Michael zijn interclubploeg moest aantreden voor een eerste ontmoeting van de eindronde. Michael speelde echt niet goed en verloor zijn match. Maar de andere ploegleden deden het gelukkig beter, zodat het na de enkelwedstrijden 4-2 stond voor Runkst. Het was toen al na 13u. Nicolas en Marleen hadden honger en Nicolas verveelde zich een beetje, want er was niemand om met hem te spelen. Dus besloten we om terug naar huis te gaan om iets te eten.
Nog voor ik iets gegeten had werd ik opgeroepen voor een bevalling. Toen ik een uurtje later terug was, hadden Marleen en Nicolas al lang gedaan met eten en waren ze naar de match van Roger Federer aan het zien op TV. Nadat ik zelf ook iets gegeten had legde ik mij bij Nicolas in de zetel. Marleen zette zich toen achter haar microscoop om wat te werken. Zowel Nicolas als ik haalden het einde van de match niet. We vielen alle twee in slaap.
Toen ik terug wakker werd, was ik alleen thuis. Marleen en Nicolas waren blijkbaar naar het toernooi van Stevoort gereden, om daar naar een wedstrijd van Merle te zien. Even later kwam Michael binnen. Zijn ploeg had de ontmoeting gewonnen met 5-4 en dus gingen ze weer een ronde verder. Op zich was dat prachtig, maar langs de andere kant komen de examens er wel aan )
Rond 18u begon ik de groenten te kuisen en kookte ik de aardappelen voor de barbecue van vanavond. Tegen dat Marleen en Nic thuiskwamen was alles klaar. Ik had net de barbecue opgezet en had het vlees er pas opgelegd. Toen het vlees gebakken was belde Stephanie om te zeggen dat ze bijna terug in Hasselt waren en dat ze een kwartiertje later kon afgehaald worden. Marleen at nog vlug een klein worstje en vertrok dan om Steph te halen.
Stephanie had een heerlijke dag gehad, maar ze was nu ook doodop en ze had geen honger. Dus had ik meer dan vlees genoeg voor iedereen. Omdat het hem smaakte, nam Nicolas nog een 3e stukje, maar hij kreeg dit toch niet op.
Marleen kon ook nog maar een klein beetje eten, want ze moest om 20u30 weer op Runkst zijn voor de tennisles van Dimitri. (Nu het toernooi op Runkst gedaan is, begint daar stilletjes het normale leven weer.) De kinderen keken naar Roland Garros, naar Zorgen voor Later en naar Aspe. Daarna gingen ze slapen.
Ik schrok vanmorgen vroeg wakker rond 5u30 en dacht dat ik iets gehoord had. Toen ik het uur op de wekker zag draaide ik me nog eens om en viel even terug in slaap. Om 6u15 schrok ik terug wakker. Wat ongerust stond ik op en ging even kijken in de kamer van Nic. Die lag klaarwakker in zijn bed op zijn PSP te spelen!!! Toen ik hem vertelde dat het nog erg vroeg was zei hij me dat hij niet meer kon slapen. Ik was zelf nog moe en kroop terug in mijn bed. Om 8u stipt stond Nic aan mijn bed om te zeggen dat het tijd was om op te staan. Ik had hem beloofd dat ik met hem naar het tornooi van Benoit Thans zou gaan. Zijn ploeg, U11 van STVV speelde daar vandaag hun laatste tornooi van het seizoen. Hij had gehoopt om te kunnen meespelen maar aangezien de chemosessie van deze week erg zwaar was geweest was daarvan geen sprake. Gelukkig voelde hij zich goed genoeg om te gaan kijken. Guy en ik suggereerde om toch maar zijn voetbalschoenen mee te nemen zodat hij tussen de wedstrijden in wat zou kunnen voetballen met zijn vrienden.
We vertrokken rond 9u15 richting Blegny, nadat we eerst Vokke waren gaan uithalen. We kwamen, na een probleemloze rit, toe rond 10u. We zagen nog net de tweede helft van de eerste wedstrijd. Die eindigde op 0-0 ondanks een duidelijk overwicht van STVV. Nic was blij zijn voetbalvrienden en trainer terug te zien en liep na de wedstrijd onmiddellijk het plein op om iedereen een hand te geven. Een uurtje later eindigde ook de tweede wedstrijd van STVV op een gelijkspel (1-1) tegen Virton. Na die wedstrijd kwam Nic me opzoeken om te vragen naar de autosleutels. De trainer had hem verteld dat hij Nic op de spelerslijst had gezet zodat hij zeker s middags met de groep mee kon gaan eten. Hij had terloops ook gevraagd of Nic niet wou meespelen. Op weg naar de auto praatte ik even met Nic en probeerde hem voorzichtig duidelijk te maken dat ik vreesde dat hij niet echt zou meekunnen op dit niveau. Hij zei dat hij dat zelf ook heel goed wist maar dat hij het wel wou proberen, zeker omdat trainer Nathan het gevraagd had.
Om 12u40 volgde dan de derde wedstrijd tegen Grivegnee. Die werd vlot gewonnen met 5-0 en Nic mocht op het einde een tijdje meedoen. Mijn vrees kwam uit. Door de zware chemotherapie van de laatste week was Nicolas niet alleen heel erg verzwakt maar was ook zijn motoriek aangetast zodat hij enorm veel moeite had om te lopen. Ook zijn bewegingen waren erg vertraagd om nog maar niet te spreken van de kracht van zijn passen en schoten. Eigenlijk deed het me erg pijn om hem daar zo te zien staan vechten tegen zijn eigen lichaam want hij wou wel echt maar het ging gewoon niet. Gelukkig konden zijn ploegmaats veel opvangen.
s Middags gingen de jongens, de trainer en de begeleiders samen eten. Ze kregen spaghetti met tomatensaus (geperste tomaten volgens de jongens!).
Door het hoge doelpuntensaldo in de laatste wedstrijd eindigde STVV als groepswinnaar. De volgende wedstrijd (kwartfinale) moest gespeeld worden tegen de tweede van groep D. Ook deze wedstrijd werd gewonnen zodat we al in de halve finale zaten. Zowel in de kwartfinale als de halve finale speelde Nic de laatste vijf minuten mee. Altijd met dezelfde wil en verbetenheid om toch maar beter te doen, maar telkens met diezelfde hindernissen . Die benen die niet wilden doen wat hij wou, die voeten die niet wilden volgen, die kracht die er niet was Bij momenten kon ik de ontgoocheling op zijn gezichtje zien, maar toen ik hem na afloop vroeg of hij het fijn vond knikte hij vol overtuiging van ja.
Om 17u40 moesten de jongens de finale spelen tegen Rusas (een voetbalschool uit Schaarbeek). Deze ploeg was qua gestalte, kracht en techniek erg sterk, maar toch wonnen onze jongens al voetballend en met bij momenten mooi combinatievoetbal de wedstrijd met 2-0. Toch wel mooi voor de spelers en de trainer dat ze dit laatste tornooi mochten afsluiten als tornooiwinnaar!
Nic was erg moe en viel op de terugweg in slaap. Hij was echter vlug terug wakker toen we thuis aankwamen want we werden nog verwacht op het communiefeest van Joris (tennisvriend). Guy, Michael en Stephanie waren al rond 18u30 naar daar gegaan. Door het feit dat de ploeg van Nic de finale had gehaald was ons verblijf in Blegny wat langer uitgevallen en kwamen wij pas rond 20u30 toe. We werden heel warm onthaald door de vrienden van de tennis, aten nog lekker van het heerlijk buffet en dronken samen nog een glas. Nic was te moe om nog buiten te gaan spelen en installeerde zich in de zetel en keek wat TV. Guy werd ondertussen weer naar het ziekenhuis geroepen voor een bevalling. Rond 22u30 reden we uitgeput naar huis waar iedereen moe maar voldaan zijn bed in kroop.
Toen ik Nic ging onderstoppen vroeg ik nog eens of hij het een leuke dag had gevonden. Zijn oogjes blonken en hij knikte overtuigend van ja. Bij mezelf duurde het even voor ik de slaap kon vatten: het beeld van een houterige, strompelende Nic in gevecht met zijn eigen lichaam liet me niet los Vooral de vertwijfeling en ontgoocheling op zijn gezichtje bleven me bij
Voor mij begon deze morgen een lange wacht van 3 dagen. Voor zaterdag en zondag had ik nog een assistente, die veel van het kleine werk kon overnemen, zodat het dan wel zou meevallen. Maar vanaf Pinkstermaandag stond ik er alleen voor. Doordat ik van wacht was kon ik niet veel plannen en kon Marleen ook niet veel op mij rekenen, want ik moest zien dat ik altijd op tijd in het ziekenhuis kon zijn.
Marleen wekt Stephanie om 8u. Kort daarna staan Nicolas en Michael ook op. Als Stephanie even later met de fiets vertrekt naar de turntraining, gaan Marleen en Nicolas naar de bakker. Als ze terug thuiskomen, komen bompa en Gylian ook net aan met de fiets. Gylian verveelde zich en wilde daarom naar Nicolas komen om samen met hem wat te spelen. Terwijl we ontbijten kunnen we wat bijpraten met bompa.
Michael heeft nieuwe tennisschoenen nodig en moest daarvoor naar de tenniswinkel gaan. Nicolas wilde heel graag mee en dus ging Gylian ook mee. Als ze terug thuiskomen laat een tevreden Michael zijn nieuwe schoenen zien. Natuurlijk heeft hij ook een nieuw tennisshirt gekregen en heeft Nicolas van Marleen het blauwe bloesje van Roger Federer gekregen. Hij is daar heel gelukkig mee.
Tot het middageten spelen de jongens op de Playstation en kijken ze naar tennis op Roland Garros, terwijl Michael studeert. Als Steph terug is van de turntraining eten we samen op het terras soep met pistolets en koude schotel (gekookte eitjes van onze kippen, sla, tomaat, zelf gemaakte zalmsalade, ) Daarna springen ze met hun vieren een tijdje op de trampoline en hebben ze veel plezier. Korte tijd later fiets Gylian weer terug naar bompa.
s Namiddags gaan Marleen, Stephanie en Nicolas naar de stad om zomerkleren. Michael blijft thuis achter, omdat hij nog moet studeren. Ik doe ondertussen wat bureauwerk en daarna een dutje.
Als ze terug zijn moet Marleen zich vlug klaarmaken, want ze moet om 18u in Diepenbeek een dubbelmatch spelen met Dirk voor het toernooi van Het Demerstrand. Ze spelen daar al jaren samen en hebben tot nu toe nog nooit (!) een match gewonnen. Al de kinderen gaan mee om te supporteren. Ik rij wat later na, want ik moet onmiddellijk terug kunnen komen als ze mij bellen. Als ik 40 minuten daar ben, word ik inderdaad opgeroepen voor een bevalling, maar tegen dan is de match zo goed als gewonnen voor Marleen en Dirk. Hun allereerste overwinning op het Demerstrand!
Na de wedstrijd rijdt Petra (vrouw van Dirk) met de kinderen al naar Runkst, want daar moesten Roger en Jan de halve finale dubbel heren spelen op het toernooi van Runkst. Ik ging na de bevalling ook naar daar en installeerde mij op het terras. Zoals tijdens het hele toernooi, werden er ook nu hamburgers gebakken. De kinderen en ik hadden honger en dan kan zo een hamburger of Bicky Burger wel smaken.
Marleen en Dirk komen wat later ook aan op Runkst. Zij hadden op het Demerstrand nog iets gedronken en hun volgende match afgesproken. Gedoucht hadden ze zich daar echter niet, want daarvoor moest je naar de sporthal. Dan kwamen ze liever naar hun eigen club op Runkst.
Ik zie Roger en Jan nog winnen, dus ze zullen morgen finale moeten spelen, maar dan word ik weer opgeroepen voor het ziekenhuis, waar ik 2 bevallingen na elkaar moest doen. Marleen had intussen rond 22u30 afscheid genomen op de tennis en was met de kinderen naar huis gekomen. Iedereen was doodop, dus werden de tanden gepoetst en ging iedereen naar bed.
Ik kwam even thuis na de laatste bevalling, maar nog voor ik in bed lag moest ik weer terug naar het ziekenhuis voor een dringende ingreep. Deze verliep vlot, maar het was intussen wel al bijna 1u geworden toen ik thuiskwam. Natuurlijk sliep iedereen tegen dan al lang.
Na een goede nachtrust had Nicolas s morgens ontbeten en voelde hij zich toch weer iets beter. Toen ik opstond lag hij weer op zijn vaste plaats in de zetel.
Ik had tussen 8u30 en 9u30 een vergadering in het ziekenhuis en daarna moest ik mijn zaalronde nog doen, zodat ik pas om 10u terug bij Nicolas was. Marleen wilde hem zo lang niet alleen laten en daarom was zij bij hem gebleven tot ik terug was. Nu vertrok ze snel naar haar werk in Tongeren.
Omdat Nic zich wat beter voelde, had ik graag dat hij wat beweging kreeg. Daarom gaf ik hem de keus tussen mee vissen voor de vijver gaan kopen of mee naar de stad gaan voor een paar kleine boodschappen. Na wat aandringen van mijn kant, koos hij voor de stad. Nadat hij zich klaargemaakt had, reden we met de Vespa naar het centrum. Nicolas liep samen met mij door de stad en we werkten ons lijstje helemaal af. De voorbije week was echter nog niet verteerd, want je zag dat hij het moeilijker begon te krijgen, naarmate we langer in de stad waren. Maar er was ook een goed teken: hij had weer honger en wilde een pizzaatje eten. Dus stopten we even bij de moeder van Stijn Stijnen en daar hebben we aan een tafeltje iets gegeten en gerust.
Om 12u15 waren we terug thuis. Dimitri was ook pas aangekomen met zijn Vespa. (Hij was om 11u al eens langsgekomen, maar was even terug naar huis gegaan, omdat wij toen nog in de stad waren.) Nicolas was echter nog niet voldoende gerecupereerd om al terug te sporten; zeker niet na onze stadstocht. Marijs had voor ons chipolata met spinaziestoemp gemaakt en ondanks het pizzaatje at Nicolas daar ook nog een bordje van.
Ik vertrok om 13u45 naar de praktijk en Nicolas sliep tot 15u. Dan komt hij, met zijn hoofd op zijn kussen, aan de keukentafel bij Marijs zitten. Die was de lasagne voor vanavond aan het maken. Even later wil hij Marijs toch helpen en haalt hij een barkruk om mee aan het vuur te staan, want gewoon rechtstaan zag hij niet zitten.
Toen Michael wat later thuiskwam van school, wilde Nicolas zijn lasagne al proeven en een uurtje later at hij nog 2 boterhammen met kipfilet. Tegen 18u ging hij in bad. Ik had hem dat gisteren al opgedragen, maar toen was hij daar nog niet toe in staat. Nu ging hij uit eigen beweging.
Marleen kwam om 18u15 thuis. Zij moest vanavond weer interclub spelen in Runkst. Toen ik om 18u45 aankwam, vertrokken Marleen en Nicolas net naar de tennis. Michael had een laatste voetbaltraining en zou van daar rechtstreeks naar Runkst rijden. Ik at thuis wat van de lasagne en wachtte daar op Stephanie. Die was weer gaan turnen. Nadat Steph ook iets gegeten had, reden we naar de tennisclub.
Er waren bijna geen kinderen op de tennisclub en Marleen had gevraagd om enkel te mogen dubbelen. Daardoor viel er voor Steph en Nic niet veel te beleven. Bovendien was het redelijk koud. Toen Michael ook aangekomen was, besloten ze gedrieën om terug naar huis te gaan. Marleen bracht hen weg en kwam dan terug om te dubbelen. Ik dronk samen met de vrienden een paar pintjes op het terras en hield van daar ook de wedstrijd van Marleen in het oog. Toen die gedaan was reed ik naar huis, zodat de kinderen niet meer alleen zouden zijn.
Michael, Stephanie en Nicolas lagen allemaal in de zetel naar Pearl Harbor te zien. Nicolas zei dat ik bij hem moest komen liggen, want dat het een mooie film was. Zo keken we samen nog naar het einde van de film. Toen was het al na middernacht en dus de hoogste tijd om te gaan slapen.
Marleen was pas s nachts rond 1u30 thuisgekomen na haar verloren tennismatch. Toch had ze Michael en Stephanie al om 7u opgeroepen. Nicolas was om 7u30 uit zijn eigen opgestaan, maar je zag dadelijk dat hij zich nog niet goed voelde. Hij at wat yoghurt en dronk een beetje chocolademelk. Daarna kreeg hij van Marleen zijn pillen en plaatste ze een Emla-pleister, zodat het aanprikken van de porth-a-cath straks pijnloos kon gebeuren.
Ik denk dat het de eerst keer was sinds de chemotherapie gestart werd dat Nicolas voor een nieuwe kuur naar Gasthuisberg moest, zonder dat hij eerst gerecupereerd was van de vorige.
Vokke zijn auto was nog in de garage. Daarom reden hij, Moeke en Nicolas vandaag met mijn Audi naar Leuven. Deze keer verliep de rit beter en moesten ze niet meer in de file staan. Op de dagzaal pediatrie werd er weer bloed afgenomen en moesten ze daarna een uurtje wachten op de uitslag. Dan werd de chemo gestart. Vandaag moest Nic maar 1 kuur krijgen, die ongeveer 1u moest inlopen en waarna er gedurende anderhalf uur moest nagespoeld worden. Alles ging redelijk vlot, zodat ze al om 13u20 terug naar huis konden gaan.
Om 14u30 komen ze aan. Nicolas gaat echter onmiddellijk naar zijn emmertje en moet nog maar eens overgeven. Tot grote verbazing van Marijs vraagt hij daarna om een tas soep. Hij neemt ook nog een pil Litican (antibraakmiddel) in en valt daarna voor korte tijd in slaap.
Als hij wakker wordt is het leven precies terug gekomen. Hij praat mee met Vokke en Marijs en begint zelfs weer aan eten te denken. Als Michael thuiskomt, eet hij ook een beetje lasagne en drinkt hij wat ijskoud water, omdat hij daar een frisse mond van krijgt. Nicolas gaat ook een discussie aan met Vokke over welk programma ze gaan zien op TV. Vokke had het hierbij niet gemakkelijk, want Nicolas weigerde om naar Sturm der Liebe te kijken!
Als Michael rond 17u naar de tennisles is, vraagt Nikkel iets kleins om te eten. Marijs geeft hem dan maar een beetje overschot van de kip met rijst van gisteren. Daarna verveelt hij zich eigenlijk wat. Daarom gaat hij naar boven om met zijn Playstation te spelen, maar even later komt hij toch weer naar beneden en vraagt opnieuw om ijskoud water. Na een half uurtje naast Vokke in de zetel gezeten te hebben, valt hij toch weer in slaap.
Marleen rijdt om 18u van haar werk rechtstreeks naar Runkst, om Michael van de tennisles te halen. Stephanie was dan nog op haar turntraining. Ik kwam pas om 20u thuis. Toen was Nicolas al terug wakker, maar hij lag toch maar stilletjes op zijn vaste plaats in de zetel. Hij moest niet meer overgeven, maar je zag dat hij nog niet in orde was en dat hij nog moe was. Toen ik hem vroeg hoe hij zich voelde, zei hij niets, maar draaide hij alleen maar met zijn handje als teken van zus en zo.
s Avonds at Nicolas, voor de eerste keer deze week, terug mee met ons aan tafel. We keken nog wat naar TV en vooral naar Mijn Restaurant. Daarna is iedereen gaan slapen.
Als je de dag, zoals Nicolas, moet beginnen met over te geven van bij het wakker worden om 8u s morgens, dan belooft dat niet veel goeds.
Nicolas stond toch op en ging naar onder. Daar at hij wat yoghurt en dronk hij wat fruitsap. Zijn pillen moest hij ook innemen, maar de misselijkheid was niet weg. Ongeveer 20 minuten later moest hij alles terug overgeven. Marleen en ik twijfelden even of hij nu opnieuw zijn pillen moest innemen, maar we besloten om hem dit maar niet aan te doen.
Marijs kwam aan om 9u. Toen Marleen 20 minuten later vertrok, was Nic nog steeds niet goed. Vijf minuten later moest hij dan ook voor de derde keer overgeven. Nadat Marijs hem een Litican (=antibraakpil) gaf, viel hij toch in slaap.
Marleen had juf Tilly een berichtje gestuurd dat Nic echt niet in staat was om les te volgen, maar dit was blijkbaar niet aangekomen, want om 10u30 kwam juf Tilly toch langs. Ze gaf dan maar een paar bundels met oefeningen en een enveloppe met een toets af, voor als Nikkel terug beter zou zijn. Ze liet ook weten dat ze zeker bereid was om terug te komen op een ander ogenblik.
Nicolas had van dit alles niets gemerkt. Hij sliep gewoon door tot 12u. Toen hij wakker werd wilde hij iets eten. Na overleg met Marijs koos hij voor een pakje spaghetti carbonara. Hiervan at hij de helft op. (De andere helft werd door Stephanie opgesmuld.) Marijs had voor de rest spirelli gekookt en had daar de overgebleven vogelnestjes met tomatensaus bij gegeven. Nicolas heeft hier ook wat van geproefd. Daarna bleef hij in de zetel liggen, waarbij hij afwisselend naar Roland Garros keek en sliep.
Ik kwam rond 14u thuis. Het was mijn vrije namiddag en ik had, voor het eerst sinds lang, niets gepland. Stephanie was boven aan het studeren en zou even later naar de turntraining gaan. Michael keek een tijdje TV, studeerde wat en reed ook naar Torpedo om daar zijn nieuwe voetbaltraining voor het volgend seizoen al te gaan passen. Ik werkte een tijdje op mijn bureau en wilde dan naar de film The Davinci Code zien, die Michael voor mij opgenomen had, maar ik viel in slaap en werd pas om 18u30 terug wakker. Ondertussen was Moeke gepasseerd om wat strijk mee te nemen, had Marijs het avondeten (kip met rijst en curry) klaargemaakt en had Nicolas daar om 17u al een klein bordje van gegeten. Marijs was rond 18u naar huis vertrokken.
Marleen was om 19u30 thuisgekomen na een zware dag op het werk. We wachtten nog even tot Stephanie thuis was en hebben toen iets gegeten. Nicolas voelde zich nog steeds niet goed en bleef in de zetel liggen zonder iets te eten.
Om 20u45 werd er natuurlijk naar de Champions League finale gekeken tussen Barcelona en Manchester United. Ik supporterde voor Barca, Michael en Nic voor ManU. Marleen vertrok rond 21u naar de tennis voor haar 2e toernooimatch. Nicolas moest rond dat tijdstip ook zijn laatste pillen (4!) van de dag innemen, maar hij was weer erg misselijk. Toen hij zich recht zette, kwam alles er weer uit. Daarna kon hij de pillen toch innemen en bleven ze er ook in.
Barcelona won verdiend met 2-0, maar Nic was te ziek om het zich aan te trekken. Hij lag er maar stilletjes bij en had de kracht niet om te reageren. Onmiddellijk na de match zijn we dan ook naar boven gegaan om te gaan slapen. Omdat hij zich zo zwak voelde heb ik hem zijn tanden in bed laten poetsen en deed ik daarna het licht uit op zijn kamer. Dus zonder mondspoeling of zonder de TV op zijn kamer aan te doen. Even later lag Nicolas dan ook te slapen, wat misschien wel het beste was wat hij nu kon doen.
Voordat ik het licht op zijn kamer uitdeed heb ik hem er wel aan herinnerd dat hij morgen zijn shirt van Racing Genk wilde aandoen om naar Gasthuisberg te gaan. Hij weet dat Bolleke (de cliniclown) dan altijd langskomt op de dagzaal pediatrie en dat is een fervente supporter van KV Mechelen. Het idee om Bolleke te kunnen plagen met hun verlies in de bekerfinale, bracht voor het eerst die dag een lachje op zijn gezicht
Toen Nicolas deze ochtend wakker werd was het bijna 7u30. Marleen zette zich even naast hem op bed en vroeg hoe het met hem ging. Zijn spontane reactie was: Deze kuur is toch zwaarder dan ik gedacht had. Dat zag je ook aan hem. Hij had gisteren een paar keer moeten overgeven en ook nu zag hij er nog steeds niet schitterend uit. Toch kwam hij mee naar onder en installeerde hij zich daar in de zetel voor de TV.
Nicolas had al een tijdje het plan om naar het laatste voetbaltoernooi van zijn ploeg te gaan. De U 11 van STVV speelden dit weekend in het toernooi van Benoit Thans. Stiekem hoopte Nic dat hij nog eens met zijn ploeg zou kunnen meespelen. Daarom wilde hij ook graag gaan trainen deze week. Maar nu hij zich zo slecht voelde, zag hij in dat hij vanavond onmogelijk kon meetrainen We probeerden hem wat te troosten door te zeggen dat hij donderdag maar 1 chemokuur moest ondergaan en daar waarschijnlijk minder ziek van zou zijn. Misschien kon hij dan wel gaan trainen. En anders moest hij zich toch maar tevreden stellen met supporteren voor zijn ploeg
Ik moest al om 8u in de operatiezaal zijn en Michael en Stephanie waren al naar school vertrokken. Marleen bleef dus alleen achter bij Nicolas. Ze maakte voor hem een eitje dat hij heel voorzichtig, maar met smaak opat. Marijs kwam om 9u aan, zodat Marleen naar haar werk kon gaan. Moeke had al gebeld om te zeggen dat Vokke vandaag met de auto naar de garage moest, maar dat zij wel wilde invallen om bij Nikkel te blijven. Om 10u30 kwamen Moeke en Vokke binnengevallen. Vokke bleef achter, maar Moeke reed even later weer naar huis, want daar was ook werk genoeg en donderdag zouden ze al weer in Leuven zijn voor Nicolas zijn volgende chemo.
Nicolas had intussen zijn wensen kenbaar gemaakt aan Vokke. Hij bestelde een broodje spek voor s middags en vanavond had hij graag vogelnestjes met tomatensaus. Dus moest Vokke naar de Delhaize rijden om de bestelling te gaan halen. Daarna zorgde Vokke voor het broodje spek, terwijl Marijs zo vlug mogelijk aan het avondeten begon.
Vokke had voor zichzelf ook 2 maatjes meegebracht. Om 12u30 nam hij zich een glaasje witte wijn en zette hij zich met de krant aan tafel. Dit ontlokte bij Nicolas volgende commentaar: Vokke is weer op restaurant!
Het broodje spek ging echter niet vlot naar binnen. Hij heeft het maar met stukjes opgegeten: om 11u een beetje, om 12u30 nog een beetje en de rest om 17u. Nicolas is ook de ganse dag in de zetel blijven liggen. Geen enkele keer is hij rechtgekomen om eens naar buiten te gaan of om boven op zijn Playstation te gaan spelen. Ofwel sliep hij, ofwel keek hij wat naar TV.
Juf Tilly was er om 13u45 voor het thuisonderwijs, maar ook dan kon Nic niet aan tafel komen zitten en bleef hij liever in de zetel liggen. Hij werd ook vlug moe. Daarom stopte juf Tilly, na een uurtje rekenen en taal, de les maar iets vroeger dan anders. Kort nadat ze weg was is Nicolas in slaap gevallen en heeft hij geslapen tot 16u. In de vooravond keek hij samen met Michael naar de wedstrijden van Roland Garros op TV.
Marleen was maar korte tijd thuisgekomen, want ze moest vanavond een dubbelwedstrijd spelen voor het open toernooi van Runkster Tennis. Dus hebben de kinderen en ik zonder haar onze vogelnestjes moeten opeten. Nicolas vroeg ook een klein bordje, maar wilde dit liefst niet aan tafel, maar in de zetel opeten. Even later had hij zijn kleine portie op en vroeg hij toch nog een extra portie bij. De kookkunsten van Marijs deden hem dus blijkbaar toch weer zin krijgen om te eten.
Na Familie keek hij nog naar de wedstrijd van Christophe Rochus in Roland Garros en daarna begon Mijn Restaurant. Nicolas begon echter meer en meer te klagen van maagpijn, maar toch zei hij dat hij niet moest overgeven. Nadat hij tot zijn vreugde- gezien had dat de Bigarreaux van Sint Truiden de finale gehaald had, ging hij naar boven om zich klaar te maken om te gaan slapen. Tijdens het tandenpoetsen moest hij opeens wel overgeven en kwam al het eten van vanavond er terug uit. (Gelukkig had hij zijn pillen meer dan een uur geleden al ingenomen, zodat hij die niet opnieuw moest innemen.)
Terwijl ik de pompbak van de badkamer proper maakte, heeft Nicolas zich al in zijn bed neergelegd. Toen ik even later naar hem ging zien, moest ik hem terug wakker maken voor zijn mondspoeling. Hij wilde daarvoor niet meer opstaan, dus heb ik hem dat maar in zijn bed laten doen, in plaats van in de badkamer. Daarna wilde hij liefst van al slapen en mocht ik van hem het licht op zijn kamer uitdoen.
Ik hoorde Marleen om 1u binnenkomen. Ze had gewonnen en moet morgen om 22u15 opnieuw spelen. Dan zal ze dus ook weer laat thuis zijn.
Na een heerlijke tijd zonder chemotherapie, waarin we de echte Nicolas weer terugzagen met pretlichtjes in de ogen, een gezonde eetlust en energie voor twee- was het nu tijd om aan het laatste intensieve chemoblok te beginnen. Vokke zou Nicolas s morgens naar Leuven brengen. (Ze werden daar verwacht rond 9u30.) Marleen en ik moesten gaan werken, maar Marleen zou wat vroeger stoppen om dan naar Leuven te rijden om Vokke af te lossen en met Nic naar huis te komen.
Om 8u30 kwamen Moeke en Vokke bij ons aan. Even later was Nicolas klaar om te vertrekken. Hij nam, een beetje tot mijn verbazing, opgewekt afscheid. Misschien omdat hij wist dat hij niet daar moest blijven, maar na de chemotherapie terug naar huis mocht komen. Hij had echter een lange dag voor de boeg, want vandaag zou hij 3 chemokuren krijgen (Vincristine, Adriamycine en Asparaginase).
Ze hadden echter pech! Het wegdek van de autosnelweg was door de warmte van de laatste dagen ergens in de buurt van Leuven omhoog gekomen en daardoor stond er een gigantische file vanaf Tielt-Winge in de richting van Leuven. Ze moesten 2 uur in de file staan voordat ze in Leuven aankwamen. Nicolas had het grootste deel van deze verloren tijd slapend doorgebracht.
Pas om 10u30, dus 1 uur later dan voorzien, kwamen ze aan op de dagzaal pediatrie. Nic zijn porth-a-cath werd aangeprikt en er werd een bloedstaal afgenomen. (Marleen had er gelukkig aan gedacht om een Emla-pleister aan te brengen, zodat dit allemaal pijnloos kon gebeuren.) Daarna moesten ze een tijdje wachten voordat de chemotherapie kon gestart worden. Nic bracht deze tijd weer slapend door. s Middags wilde hij, naar gewoonte in Leuven, nog maar eens niets eten. Moeke en Vokke haalden zich wel iets uit de cafetaria. Na een tijdje kwam dan het bericht dat de chemo mocht gestart worden.
Tussen 14u en 15u moest Nicolas naar de ziekenhuisschool. Daar kreeg hij les van een vervangster, want juf Kathleen was er nog altijd niet. Ze oefenden een toets rekenen in, terwijl de eerste chemo inliep. Van zodra Nicolas terug op de dagzaal was legde hij zich weer in bed en sliep hij nog een tijdje. De momenten dat hij wel wakker was speelde hij op zijn PSP.
Doordat ze een uur later aangekomen waren, konden ze ook pas een uur later vertrekken, want de chemo moet volgens vastgelegde tijdsschemas inlopen. Men kan zo een chemokuur niet vlug een beetje sneller laten lopen. Nicolas was daar absoluut niet gelukkig om. Hij wilde zo vlug als mogelijk terug naar huis en dat liet hij tijdens het laatste uur meermaals blijken. Bovendien begon je aan hem te zien dat hij zich minder goed begon te voelen.
Rond 19u mochten ze eindelijk vertrekken.
Doordat ze zoveel vertraging hadden opgelopen tijdens de heenreis, had Marleen, na overleg met Vokke, Moeke en Nicolas, besloten om toch maar door te werken in Tongeren en er voor te zorgen dat ze thuis zou zijn als Nikkel terug naar huis kwam. Ik had een ganse dag raadpleging gehad en was pas om 19u30 thuis gekomen. Marleen was maar net voor mij aangekomen en ze was blij dat ze haar belofte toch had kunnen houden, want Nicolas, Moeke en Vokke kwamen pas om 20u aan. Nic sleepte zich onmiddellijk naar de zetel en liet zich daar in vallen met een diepe zucht. Van de opgewekte jongen die deze morgen vertrokken was, bleef er niets meer over. Hij had het duidelijk moeilijk De emmer moest naast de zetel klaar gezet worden en hij wilde absoluut niets eten. Even later moest hij dan ook overgeven, waarna hij zich maar heel kort wat beter voelde. Zijn pillen nam hij dan ook maar met de grootste moeite in.
De ganse avond bleef Nicolas stilletjes in de zetel liggen en keek hij wat naar TV. Om 22u is hij samen met Michael en Stephanie naar boven gegaan om te gaan slapen.
Toen ik rond 23u30 boven kwam sliep iedereen al. Op de kamer van Nicolas had Marleen een lichtje laten branden en ze had de emmer naast het bed gezet, maar Nicolas lag rustig te slapen in zijn bed. Dus deed ik het licht uit en hoopte ik dat hij een goede nachtrust zou hebben.
Toen ik om 8u opstond waren Nicolas en Marleen onder al bezig met rekenoefeningen. Ze studeerden tot 9u! Ondertussen kwamen Stephanie en Merle (die was blijven slapen) ook naar beneden. Michael volgde iets later.
Er werd maar iets kleins gegeten, want we werden allemaal om 10u verwacht in Diest voor de brunch. Peter baat daar sinds kort de taverne van de Halve Maan uit en hij had een verrassingsfeestje georganiseerd voor Helene haar 41e verjaardag. Marleen en ik moesten echter elk met onze wagen naar daar rijden, want Stephanie moest om 12u al weer terug in Alken zijn, om van daar naar Charleroi te vertrekken voor het Belgisch Kampioenschap turnen!
Het werd een verassing voor Helene. Er waren een twaalftal kinderen en een twintigtal volwassenen uitgenodigd zonder dat ze iets in de gaten had. We kregen cava als aperitief en daarna een heerlijke brunch. Marleen en Stephanie waren toen al weer vertrokken, want ons Steph begon toch een beetje zenuwachtig te worden en wilde zeker niet te laat komen.
De kinderen mochten allemaal gaan zwemmen in het prachtige zwembad van de Halve Maan, maar onze Nikkel mocht dit niet omwille van het infectiegevaar. Hij stond er eerst maar een beetje beteuterd bij, tot Michael, die zijn zwembroek ook niet had meegenomen, met hem in het avonturenpark is gaan spelen.
Om iets voor 13u zijn Michael, Nicolas en ik terug naar Hasselt gereden. We hadden Roger meegenomen, want die moest om 13u30 aan zijn interclubmatch beginnen. (Dan konden Annick en de kinderen nog even blijven.) Ik durf zelf nog altijd niet tennissen, dus had ik ook voor deze ontmoeting verstek moeten geven. Nadat we Roger afgezet hadden reden we door naar huis. Michael moest dringend wat studeren, want de examens komen er aan, en Nic en ik hadden behoefte aan een beetje rust. We namen ons voor om een half uurtje te rusten en dan terug naar Runkst te rijden om te supporteren voor mijn interclubploeg.
Toen we aankwamen op Runkst waren alle enkelmatchen nog bezig. Er werd op 6 velden tegelijk gespeeld. We wonnen de enkels met 4-2, maar verloren dan wonder boven wonder- onze drie dubbels, zodat de overwinning naar de ploeg van As ging. Het maakte echter niest meer uit, want zelfs na dit verlies eindigden we nog als eerste van de poule en gingen we door naar de eindronde.
Michael was op het einde van de dubbelwedstrijden ook nog naar Runkst gefietst, want hij wist dat er nog een extraatje ging komen. We hadden namelijk afgesproken om de 2 youngsters van onze ploeg (Boris en Alexander) te dopen vandaag. We hadden ze hier al weken geleden angst voor aangejaagd, waardoor ze zenuwachtig naar dit ogenblik toeleefde. Het werd een brave doop: Ze moesten zich verkleden, zo iets drinken tussen het volk van de cafetaria en dan een ballenregen ondergaan van hun ploegmaten op plein 1, onder het oog van een vol terras.
Na de doop vertrokken Tom (de verver + ploeggenoot) en Dimi naar Standard. Het zijn fervente supporters van Standard en ze hadden het vandaag niet zo gemakkelijk gehad, nu wij hun konden plagen met het feit dat Genk zijn prijs van dit seizoen tenminste al beet had. De rest van de ploeg at nog samen met de tegenstander, waarna het tijd was om naar huis te gaan.
Al die tijd had ik nog niets van Marleen of Stephanie gehoord. Ik had al een berichtje gestuurd en proberen te bellen, maar ik kreeg geen enkele reactie terug. Pas om 20u belde Stephanie mij op. Ze hadden de gsm vergeten in de wagen!?! Gelukkig was alles goed verlopen. Steph was 12e geworden en had goed geturnd. Een kleine hapering op de brug kostte haar minstens een punt, maar dat maakte ze ruimschoots goed door niet te vallen van de balk.
Om 20u30 waren ze thuis. We aten buiten op het terras wat frietjes en vertelden aan elkaar hoe de dag was geweest.
Patje en Katrien brachten rond 21u nog een klein snoekje voor onze vijver. Daar zaten intussen zo veel kleine visjes op dat ik aan Patje (meester-visser!) gevraagd had om een kleine roofvis om dat klein grut wat uit te dunnen. Hij had die gisteren gevangen en die vis moest dus vandaag nog op onze vijver.
Marleen studeerde samen met Stephanie nog wat aan de keukentafel. Nicolas hielp intussen opruimen.
Om 23u keken we naar de samenvatting van Standard Anderlecht. Tot onze vreugde had Standard gewonnen en was het dus de nieuwe kampioen van België. Daarna maakte iedereen zich klaar om te gaan slapen, want morgen moest er weer gewerkt worden, weer naar school gegaan worden en erger nog moest Nicolas weer naar Leuven voor een nieuwe chemokuur! Dan begint hij aan het laatste intensieve chemoblok. Als alles goed gaat duurt dit tot half juli en kunnen we daarna hopelijk wat genieten van de vakantie
Vandaag was het Stephanie die interclub moest spelen. Marleen, Stephanie en Nicolas vertrokken al om 9u naar Runkst. Steph moest alleen met de dubbel meespelen, daarom bleef ik thuis tot Marleen mij belde dat de enkels gedaan waren. Michael lag toen nog in zijn bed te slapen.
Merle en Isaline hadden beiden gewonnen, dus kwam het in de dubbel er niet meer op aan. We zaten in het zonnetje te genieten toen er op de gsm van Marleen plots een bericht van Michael verscheen: Waar is iedereen? Blijkbaar was hij dus ook wakker geworden. Stephanie en Isaline verloren hun dubbel, maar de ploeg ging wel door naar de eindronde!
s Middags werd er thuis een stuk stokbrood en een tas soep gegeten, daarna reed Marleen weer terug naar Runkst voor haar interclubontmoeting. Nicolas ging weer met haar mee. Die zit tegenwoordig meer op de tennisclub van Runkst dan ergens anders
Marleen won haar enkelwedstrijd, maar moest niet dubbelen. Er waren om familiale redenen maar 3 speelsters van de andere ploeg komen opdagen, zodat er ook maar 1 dubbel kon gespeeld worden. De ontmoeting werd op die mannier natuurlijk door Runkst gewonnen.
Ik was thuis wat gaan rusten en wilde pas rond 16u naar de tennis gaan zien. We hadden kaarten voor de finale van de Beker van België tussen Genk en KV Mechelen op de Heizel. Daarvoor moesten we ten laatste rond 18u vertrekken.
We bleven op Runkst nog even wat hangen, aten er nog een Bicky Burger en dan vertrokken Michael, Nicolas, Jasper (vriend van Michael) en ik naar Brussel. Het ging vlot tot Sterrebeek. Vanaf daar was er file tot aan het stadium. We hadden voor de match nog de tijd om iets te eten en waren mooi op tijd op onze plaats in het stadium.
De wedstrijd verliep ideaal voor Genk. Ze wonnen dan ook verdiend met 2-0. Het was een prachtige ervaring. Het stadium was half blauw-wit en half rood-geel gekleurd en er was een toffe sfeer. Natuurlijk waren de supporters van Genk het luidruchtigst en groeide de sfeer tijdens de match. Nicolas genoot van de wedstrijd en van de ereronde van de spelers met de beker. Hij stuurde wel ook een berichtje naar nonkel Jan (Die was weer uitgenodigd door keeper Renaer van Mechelen.) om hem te zeggen dat hij Renaer moest feliciteren voor zijn goede match.
Na de ereronde gingen we zo snel als mogelijk naar onze auto, omdat we vreesden dat we anders weer lang in de file zouden staan. We reden vlot van de Heizelparking, hadden maar een paar minuten vertraagd verkeer naar de ring en konden dus vlot naar huis rijden. Nadat we Jasper bij zijn thuis afgezet hadden, waren we om 0u20 thuis.
Bij het binnenkomen zag Nicolas onmiddellijk dat we een loger hadden. De schoenen van Merle stonden in de berging aan de schoenenkast. Marleen had Stephanie en Merle meegenomen van de tennis en Merle bleef bij ons slapen. Morgenvroeg moesten we toch naar de Halve Maan in Diest voor een verrassingsfeestje voor Helene (de mama van Merle).
Voor de meeste van ons was het een brugdag vandaag, maar Marleen moest gaan werken. We stonden allemaal rond 9u op. Marleen zou rond 10u naar Tongeren vertrekken. Vokke was rond 9u30 tot bij ons gekomen, omdat hij met ons meereed naar Genk. Daar was de internationale Nike Premier Cup begonnen, met ondermeer de U15 van Genk. Hun trainer Dirk was Nicolas komen bezoeken in Genk en had een aantal fijne reactie gedaan op de blog, dus wilden we maar al te graag voor zijn ploeg komen supporteren. Bovendien speelde Thierry ook mee in dezelfde ploeg en die had in zijn beginjaren nog bij Michael op Torpedo gevoetbald.
Rond 9u40 reden Vokke, Nicolas, Mathias en ik naar het jeugdcomplex van Racing Genk. We waren net op tijd daar voor de eerste match. De U15 van Genk won meer dan verdiend met mooi combinatievoetbal van een Slavische ploeg met 1-0. Dan moesten we een uurtje wachten voor hun volgende match. Nicolas was trainer Dirk een handje gaan geven en nu kwam deze, na de bespreking met zijn ploeg, bij ons op het terras zitten voor een gezellige babbel. (Nicolas kreeg ook nog een officieel vlaggetje van Genk van hem.) Ik kan deze man alleen maar bedanken voor alles wat hij al voor Nic gedaan heeft. (Want wij kenden hem niet en toch heeft hij zich het lot van onze Nikkel aangetrokken.)
De tweede wedstrijd verliep veel minder goed. Tegen een sterke en grote Amsterdamse ploeg ging Genk met 0-2 de boot in. Toen moesten wij echter dringend terug naar Hasselt, want daar werden we al om 13u verwacht.
Nonkel Peter was met Tante An naar ons thuis gekomen om daar een brunch te maken. Toen we aankwamen was de tafel buiten gedekt en was het spek met eieren al gebakken. Iedereen schoof aan, behalve ik. Ik moest Stephanie naar een klasgenoot in Kortessem (Vliermaalroot) brengen voor een of andere schooltaak en de dames hadden afgesproken om 13u30.
Toen ik terug thuis kwam was iedereen vertrokken. Vanaf 14u was er een ontmoeting tussen de jeugdspelers van Runkst en die van Kermt. Nonkel Peter had eerst iedereen daar afgezet en had dan Michael naar Stevoort gebracht. Die moest ook een schooltaak maken en had daar met zijn klasgenoot afgesproken.
Ik kon dus op mijn gemak, in alle stilte, met de krant voor mij en zonder gestoord te worden mijn middageten eten
Na het eten heb ik nog een paar klusjes afgewerkt, een blogverslag gemaakt en ben dan ook naar Kermt gereden, in de hoop nog iets te zien van Nic zijn matchkes. Ik was echter nog maar net vertrokken of ik kreeg al telefoon van Stephanie met de vraag om haar te komen halen. Dus heb ik dat maar eerst gedaan en zijn we samen naar Kermt gegaan. Daar had Nic net zijn 3e en laatste match gespeeld. Nu stonden er andere spelers op het veld voor de laatste ronde. Om 17u15 werd de ontmoeting afgesloten, maar tegen dan had ik al weer bericht van Michael gehad dat hij ook gedaan had en afgehaald wilde worden.
Onderweg terug van Runkst stopten we in de Gamma. Daar stond een trampoline in aanbieding en dat is iets waar de kinderen al lang om zeuren. Marleen was er echter altijd al op tegen geweest omdat ze een trampoline gevaarlijk speelgoed vindt. Ik dacht dat ze daar intussen over was, maar ik moest mijn mening bijstellen toen we thuiskwamen met de trampoline. Ze was helemaal niet blij met dit nieuwe speeltuig! Maar ja, het was er nu toch
We aten allemaal vlug iets, want s avonds moesten we weer naar het tennistoernooi van Runkst voor de 2e wedstrijd van Jill en Michael. Het werd een thriller in 3 sets. Jammer genoeg verloor de jeugd tegen een meer ervaren koppel. De wedstrijd was echter uitgelopen tot bijna middernacht! Ze waren dus doodmoe toen ze van het veld kwamen. Bovendien was het een hele dag prachtig weer geweest, maar was het intussen zodanig afgekoeld dat Nicolas zelfs een deken nodig had om hem wat warm te houden.
Na de wedstrijd werd er nog iets gedronken en kort daarna zijn we naar huis gereden om te gaan slapen.
