Nicolas had Bednet weer opgezet. Om 10u15 komt hij even naar beneden. Juf Griet had gezegd dat hij zo dadelijk een toets moest maken, maar met juf Tilly had hij afgesproken dat hij deze toets pas maandag moest maken. Dus vond hij dit nu niet juist. Maar na wat tegenpruttelen neemt hij 2 boterhamen mee naar zijn kamer en zorgt hij er toch voor dat hij op tijd klaar is om na de pauze de toets te maken. Achteraf is hij toch ook blij, want hij denkt dat hij de toets redelijk goed heeft gemaakt.
Om 11u30 komt Dimtri weer aan. Hij komt Nicolas uithalen om te gaan tennissen. Ze rijden onder hun tweeën naar Runkst en komen pas om 12u45 terug. Dan eet hij samen met Dimitri varkensribbetjes met stomp. Dimitri moet om 13u15 weer naar school. Dus blijft Nicolas achter met Marijs. Hij helpt haar eerst met de afwas en dan doet hij een keukenschort aan en begint hij te koken. Hij wil de spaghettisaus maken voor vanavond. Voor de lol spelen Marijs en Nicolas dan alsof ze deelnemen aan Mijn Restaurant. Nic roept om peper, zout of kruiden en Marijs probeert die hem dan zo snel mogelijk te geven, terwijl ze Ja chef roept. Ze hadden de grootste lol en lachten heel wat af, want Nicolas was volgens Marijs nog een paar graadjes erger dan chef Claudio.
s Namiddags gaan Nic en Marijs nog eitjes rapen en rijden ze naar de winkel voor broodjes met spek en boulet. Dat had Marijs gisteren aan de kinderen beloofd en dus wilde ze dit nu ook absoluut doen.
Om 16u30 brengt Marijs Stephanie naar het turnen. Die was al de hele week met de fiets rechtreeks van de school naar de turntraining gereden en Marijs vond dat ze dit nu wel kon doen voor Steph.
Om 16u45 gaat Nicolas opnieuw tennissen. Deze keer traint hij met Cas, Juul, Valeria, Maura, Isaline en Seppe. Hij wil ook nog wat trainen, want morgen mag hij met de dubbel meespelen tijdens de interclubontmoeting van Arnoud en Thibeau. Dat wordt dan meteen zijn eerste officiële tenniswedstrijd van dit seizoen.
Mama reed na haar werk naar Runkst en bracht Nicolas terug mee naar huis om 18u30. Ik had tegen dan ook al gedaan met werken en was terug op de zolder begonnen met het verven van het plafond. Michael vertrok even later naar de minivoetbalwedstrijd van Futsal Hasselt. Zijn ploeg was uitgenodigd en zou gehuldigd worden als kampioen van Limburg voor de wedstrijd.
We aten s avonds de spaghetti bolognese van Nicolas en keken daarna naar de film: Mr Bean op vakantie. Marleen was echter te moe en ging al slapen. Nicolas, Stephanie en ik keken de hele film uit en moesten regelmatig heel hard lachen. Michael was terug tegen het einde van de film, zodat we allemaal op tijd naar ons bed konden. Morgen moesten Michael en ik er weer vroeg uit, want dan zou de Minivoetbalploeg van Michael al om 8u moeten vertrekken naar Bonheiden. Daar werd de eindronde gespeeld tussen alle provinciale kampioenen.
Om 6u liep Marleen haar wekker af. Ik draaide mij nog eens om, maar zij stond op en maakte Nicolas wakker. Ze maakten zich klaar en vertrokken goed op tijd om al om 8u in Leuven te kunnen zijn. Nicolas werd daar op de dagzaal kindergeneeskunde verwacht voor een beenmergpunctie.
Michael en Stephanie stonden even later ook op en maakten zich klaar om naar school te vertrekken. Toen ik om 9u naar de praktijk reed, probeerde ik Marleen op te bellen om te horen hoe het daar ging, maar ik werd doorgeschakeld naar haar antwoordapparaat. Rond 10u belde Marleen mij zelf terug op. De beenmergpunctie was al gedaan en Nicolas was al terug wakker, maar ze moesten nog wachten op een longfoto en de dokter vooraleer ze naar huis mochten gaan. Pas om 13u belt een vrolijke Nicolas mij op om te zeggen dat ze onderweg zijn en dat alles goed verlopen is.
Marijs was thuis al begonnen aan een grote kom bouillonsoep, zodat ze Nicolas goed kon ontvangen. Om 13u30 kwamen Marleen en Nicolas thuis. Marleen nam dadelijk afscheid, want zij had nog een hoop werk te doen in Tongeren. Nicolas had nog maar eens grote honger. Het was hem niet aan te zien dat hij nog maar pas in slaap was gedaan. Hij nam eerst zijn medicatie in, at dan 2 boterhammen met kipfilet en at toen alles wat overgebleven was van de wok van gisterenavond ook nog op.
Vokke belde kort na de middag om te vragen of hij niet moest komen, maar Nicolas wou met Marijs mee naar het containerpark. Daar was hij nog nooit geweest en hij wou dit graag eens van nabij zien. Maar eenmaal daar vond hij het verstandiger om zijn inspanning te beperken tot het toezicht houden op de tas van Marijs. Deze handelde alles vlug af en om 15u30 waren ze al terug thuis.
Michael was om 16u terug uit school. (Stephanie was weer rechtstreeks van de school naar de turntraining gereden.) Tijdens het vieruurtje was Nicolas weer uitgehongerd. Hij at 2 tassen soep. Daarna deed hij het wat rustiger aan en keek hij een tijdje naar TV.
Arnout en Michael waren naar de tennisles gebracht door Marleen (mama van Arnout). Marleen werd daar rond 18u ook verwacht, want ze moest met haar interclubploeg naar Tessenderlo gaan. Nicolas reed maar al te graag met haar mee tot op de tennis. Hij zou daar even blijven en dan samen met Michael terug naar huis komen.
Om 18u30 moest Marijs hen gaan halen. Toen ze in Runkst aankwamen stonden Arnout, Michael en Nicolas op de hoek van de straat al te wachten. Maar toen ze bij Arnout zijn huis aankwamen, stonden Richard en Marleen hun buiten al lachend op te wachten. Arnout was Silke, zijn zus, helemaal vergeten. Die was dus achtergebleven op de tennis. Gelukkig kon ze met een vriendinnetje mee naar huis komen, zodat Marijs niet nog eens op en af moest rijden.
Omdat ik vanavond nog maar eens een vergadering had, was Vokke komen babysitten. Toen ik om 22u thuiskwam, viel het water met bakken uit de lucht. Omdat er een hoop vuil voor een rooster was blijven hangen, stond de beek naast ons huis heel hoog. Ik ben die rooster dan maar gaan schoonmaken, zodat het waterpeil terug kon zakken en we wat geruster de nacht in konden gaan. Vokke was zo vriendelijk om mij met een pillamp wat bij te lichten. Toen dit werkje gedaan was, is Vokke vertrokken.
Stephanie, Nicolas en ik keken nog naar Mijn Restaurant en zagen Diest uit de wedstrijd vliegen. Michael was toen nog aan het studeren. Na de uitzending zijn alle kinderen gaan slapen. Ik heb onder ook alle lichten uitgedaan en ben met mijn laptop in bed gekropen om nog 2 achterstallige verslagen te maken.
Toen ik om 0u30 het licht uitdeed, regende het nog steeds en was Marleen nog altijd niet thuis. Zij heeft getennist tot 1u en ze zou pas om 2u in bed kruipen, maar toen was ik al lang in dromenland.
Bijna was ik nog vergeten te zeggen dat Nicolas zijn longfoto helemaal in orde was. Zijn witte bloedcellen staan nog altijd redelijk laag, zodat er nog steeds een verhoogde infectiegevoeligheid is. Het resultaat van de beenmergpunctie zal pas binnen een paar dagen bekend zijn. Dat wordt dus nog even afwachten
Vokke kwam om 8u30 aan. Nicolas had toen net Bednet opgezet. Marleen was al naar Tongeren vertrokken en ik moest nu ook naar de praktijk. Terwijl Nic boven de les volgde, bakte Vokke zich zelf een eitje als ontbijt.
Marijs was eerst gaan winkelen en was pas om 11u45 terug thuis. Op dat ogenblik was Nicolas al ongerust geworden, want hij vreesde dat Marijs het middageten niet op tijd zou klaar hebben. Maar Marijs had ravioli meegebracht. Die zette ze even in de microgolfoven en even later konden Michael, Stephanie en Nicolas eten.
Moeke moest vandaag op Julien passen. Ze besloot om Julien mee te nemen tot bij ons. Ze kwamen rond 12u30 aan en aten eerst nog iets mee. Dan neemt Nicolas Julien mee naar buiten en beginnen ze daar te spelen. Opeens komt Ruben ook de tuin in. Hij was helemaal alleen met zijn fiets tot bij ons gereden.
Als ik wat later ook thuiskom zie ik Nicolas, Ruben en Julien onder hun drieën in de tuin spelen en lachen. Vooral Julien geniet duidelijk van de aandacht die hij van zijn grote neven krijgt. Als even later Tante Ann en Mathias ook nog op bezoek komen wordt er alleen nog maar meer plezier gemaakt.
Om 15u45 brengt Marijs Nicolas naar de tennis, want Dimitri had hem gevraagd of hij zin had om in te vallen voor een andere jeugdspeler tijdens een tennistraining. Door al dat buiten spelen was Nic blijkbaar moe geworden, want in de auto op weg naar Runkst viel hij zelfs in slaap. Marijs maakt hem wakker als ze aangekomen zijn en ze spreken af dat ze hem om 17u30 terug komt halen.
Als ze terug zijn eet Nicolas 4 boterhammen met kipfilet en 2 kiwis. Zijn eetlust is dus zeker terug! Hij had zich geamuseerd op de tennis, maar hij vond van zich zelf dat hij niet goed gespeeld had. Hij zei dat hij verloren had van spelers waar hij vroeger niet van zou verloren hebben, maar hij zag ook in waardoor dit kwam en hij tilde er dus niet zwaar aan.
Marleen kwam thuis om 19u30 en even later was Stephanie ook terug van de turntraining. Dan eten we allemaal samen ons avondeten. Vooral Nicolas vond de gewokte kip met groenten en rijst heel lekker. Na het eten moest ik al weer naar een vergadering vertrekken.
Tussen 20u30 en 21u30 gaan Marleen en Nicolas naar de Runkster Tennisclub om te supporteren voor Helene en Anniek tijdens hun interclubmatch. Michael en Stephanie gingen niet mee, maar bleven thuis studeren. Op de tennis krijgt Nicolas een heel mooi Coca Cola beest van Freddy. (Dit is een zeer grote witte knuffel, bestaande uit een soort van druppelvorm met een enorme rode mond op.) Hij is er heel blij mee en zet het beest na thuiskomst meteen op zijn kamer.
Als ik rond 22u15 thuis kom van de vergadering zijn alle lichten al uit. Michael en Stephanie lagen al in bed te slapen en Marleen en Nicolas waren ook al naar boven gegaan, omdat ze morgenvroeg al om 6u naar Leuven moesten vertrekken. Nicolas moest morgen een beenmergpunctie krijgen, om te zien of er nog enige tumoractiviteit terug te vinden is. Daarvoor zou hij nog maar eens in slaap gedaan worden.
Het wordt moeilijker en moeilijker om al de verslagen af te werken. Zowel Marleen als ik hebben drukke agendas, met ook veel avondactiviteiten. We zien elkaar nauwelijks, laat staan dat er tijd over is om verslagen te maken. Gelukkig maakt Marijs nog steeds kattebelletjes, waardoor ik ook nu nog (donderdagnacht bijna vrijdag) een verslagje kan maken. Want ons doel is toch om dit vol te houden tot het einde van Nicolas zijn intensieve therapie.
Ook deze ochtend volgde Nicolas de lessen via Bednet. Vokke zat onder de krant te lezen. Op andere dagen wachtte hij tot Marijs aankwam om terug naar Moeke te gaan, maar nu bleef hij zitten. Tijdens de speeltijd op school kwam Nicolas onder een tas kippensoep (Minute Maid) eten, maar daarna ging hij weer naar zijn kamer. Na de pauze was het les Frans. Het verliep blijkbaar niet zo goed voor onze Nic, maar de juf in de klas had dit vlug door en ze hielp hem dan ook gepast.
s Middag at Nicolas en eitje met spekjes. Daarna had hij afgesproken met Dimitri op de tennis van Runkst. Omdat Vokke nu toch naar Moeke ging, heeft die hem nog vlug naar daar gereden. Na de tennis bracht Dimi hem terug mee op zijn Vespa, waarna ze samen iets aten en Dimitri naar de school vertrok.
Juf Tilly was er weer om 13u45. Nicolas had er vandaag zin in. Hij werkte goed mee en was vrolijk. De les was dan ook vlug voorbij. Misschien zit het vooruitzicht van een nieuwe voetbaltraining daar voor iets tussen. Sinds de laatste chemo is Nicolas intussen zodanig gerecupereerd, dat hij van ons terug mag trainen op STVV. Toen hij deze voormiddag achter zijn PC zat, heeft hij daarover ook gechat met trainer Nathan.
Om vier uur eet Nic samen met Michael. Hij kiest voor chocopops. Ik kom even later thuis. Nicolas komt dadelijk op mij af en vraagt om zijn hiel in te windelen. De grote blaar die hij vorige training gekregen had, is nog niet volledig genezen, maar de genezing was toch al ver genoeg om zonder pijn zijn voetbalschoenen te kunnen aandoen. Met een plakker en een stuk tape was hij klaar om te vertrekken. Naar oude gewoonte bracht Vokke hem weer naar St. Truiden. Ze vertrokken ruim op tijd (dwz veel te vroeg), want Nicolas wilde absoluut niet te laat daar zijn.
Rond 20u was hij terug thuis. Hij was nog steeds erg goed gezind. Ze hadden loopoefeningen gehad, gevolgd door pasvormen en afwerkingsvormen en tot slot nog een wedstrijdje gespeeld.
Het avondeten bestond uit tomatensoep met balletjes en stoofvlees met wortelpuree. Daarna keek Nikkel nog naar Familie en Mijn Restaurant. Dan naar boven om zijn tanden te poetsen en uiteindelijk iets voor 23u uitgeput in slaap te vallen.
Maandagochtend! Dus weer school! Met een beetje tegenzin wou Nicolas toch achter de computer gaan zitten voor Bednet. Hij logde in en volgde de les in zijn klas tijdens de voormiddag. Vokke had gebeld met de vraag of hij moest komen deze voormiddag, want blijkbaar had hij ergens een werkje te doen. Maar aangezien Nic toch op zijn kamer de les aan het volgen was en de poetsvrouw er ook was, kwam hij pas rond 10u30 even kijken of alles in orde was. Kort daarna was hij weer weg. Marijs was natuurlijk ook aangekomen. Toen Nicolas tijdens de speeltijd op zijn Playstation speelde, bracht ze hem een tas Minutesoep.
s Middags wachtte Nic met eten, omdat hij wist dat ik rond 13u ook thuis zou komen. De les was een beetje tegengevallen, want het geluid uit de klas was om een of andere reden weggevallen, zodat hij op het einde niet meer had kunnen volgen. Toen ik thuiskwam aten we samen een broodje en een tas heerlijke, verse courgettensoep van Marijs.
Na het middageten had ik pauze tot 15u. Dan moest ik weer raadpleging gaan doen op de praktijk. In de tussentijd gingen Nicolas en ik al een grondlaag zetten op het dak en de muren van de speelzolder. We verfden tot 14u30. Toen moesten we stoppen, want anders kwam ik te laat.
Toen ik naar de praktijk vertrok, was Marijs wafels aan het bakken. Natuurlijk nam Nicolas onmiddellijk het ijzer over en begon hij de wafeltjes te bakken. De eerste wafeltjes waren perfect bruin, maar toen hij wat later niet goed oplette, waren de volgende wafels al heel wat donkerder gekleurd
Om 16u zijn Michael en Stephanie terug uit school. Marijs had croque Monsieur voorzien als vieruurtje. Stephanie vertrok samen met Jill naar de tennistraining. Michael moest naar de bibliotheek. Marijs wilde hem brengen en Nicolas ging maar al te graag mee. Als ze om 18u terug thuis komen vragen die twee hongerlijders een tas soep en brood. Ze konden niet wachten tot het avondeten.
Dominique kwam om 19u30 zijn afgewerkte film voorstellen. Omdat ik toen nog niet thuis was, toonde hij hem eerst aan de kinderen. Ik kwam om 19u40 binnen, maar kon maar heel even blijven, omdat ik al om 20u bij Carla verwacht werd voor mijn laatste kinébeurt. We hebben ons vlug allemaal omheen Dominique zijn computer gezet en keken naar de film. Het is een mooi en gevoelig document geworden, zonder vals sentiment en met een hoopvol einde. Iedereen vond het zéér geslaagd!
Tijdens de filmvoorstelling kwam bompa ook binnen. Hij kwam eens zien hoe het met Nicolas en met ons allemaal ging. Ik moest echter naar Carla vertrekken en heb iedereen achter gelaten voor een uurtje. Dominique is kort na mij vertrokken en kort daarna moest Marleen gaan tennissen. Nicolas liet bompa onze werkzaamheden op de zolder nog zien en dan is bompa ook naar huis gegaan.
Ik was om 21u terug thuis. De kinderen hadden hun avondeten al op (hamburger, boontjes en aardappelen) en waren naar TV aan het kijken. Na Aspe ging iedereen naar boven. Nicolas poetste zijn tanden en keek nog naar Studio 1, samen met Michael. Dan was het tijd om te slapen.
Ook vanochtend waren de kinderen al op toen ik opstond rond 8u (eigenlijk niet te geloven dat ik al twee ochtenden pas om 8u wakker werd. Dat was al een eeuwigheid geleden!). De jongens waren naar de herhaling van Studio 1 aan het kijken terwijl Steph in de zetel lag en wat opzoekingswerk deed voor een taak van school. (Waarschijnlijk was er nog niemand op de chat.) Net zoals de voorbije dagen wilden Steph en Nic een kommetje chocopops terwijl Michael liever een boterham at. Ik probeerde Michael op tijd achter zijn boeken te krijgen, want hij had om 11u afgesproken met Arnoud om een uurtje te gaan tennissen en hij moest daarna al om 13u terug zijn op Runkst voor de interclub.
De kinderen vroegen maar steeds wanneer papa naar beneden kwam omdat ze graag allemaal samen cadeautjes voor Moederdag wilden afgeven. Ik wilde Guy echter laten uitslapen. Het was immers een vermoeiende wacht geweest met na de keizersnede om middernacht ook nog een bevalling om 4u. Rond 9u15 slaagde Nicolas er toch in om papa wakker te krijgen. Nu kon hij eindelijk zijn cadeau afgeven! Samen met tante Ann (van nonkel Peter) had hij een mooie vaas met bloemen in mekaar geknutseld. Ik werd vandaag echt verwend want van Michael en Steph kreeg ik een sportieve sweater-golf van Bjorn Borg en van Guy kreeg ik twee nachtkleedjes! Toen alles uitgepakt was maakte iedereen zich klaar. Michael om zelf te gaan tennissen, Nic en ik om naar de interclub van Mathias (neefje) te gaan kijken in Alken. Steph en papa bleven thuis.
Het was heerlijk weer om buiten naar de tennis te kijken. Mathias moest enkel het dubbelspel meespelen. Toen deze wedstrijd net ging beginnen belde Guy me op om te zeggen dat ik naar Multiland in Kermt moest komen. Daar waren het vandaag superkortingen en hij had daar een mooie tuinset gezien voor op het terras aan de keuken. Ik reed vlug naar Kermt. Maar zoals gewoonlijk kwamen we niet alleen met een nieuwe tuintafel en stoelen naar huis maar ook met een nieuwe barbecue en verschillende potten verf. Michael had me ondertussen een bericht gedaan dat ze de interclub konden starten op 6 velden en Nicolas had me gebeld dat de interclub van Mathias was afgelopen (Ze hadden gewonnen!) en dat hij samen met Tante Ann, Nonkel Peter, Mathias, Karen, Moeke en Vokke (die waren daar ook aangekomen) iets klein gingen eten en daarna ook naar Runkst kwamen. Guy was ondertussen weer opgeroepen door het ziekenhuis voor een spoedgeval. Ik reed naar huis, at vlug iets met Steph en vertrok alweer samen met Steph naar Runkst.
Het werd een aangename, zonnige namiddag. Michael keken samen met ons naar de enkelspelen. (Hij had bij het tennissen in de voormiddag geen last meer gehad van zijn lies maar omdat hij al 14 dagen niet meer getraind had wou hij liever op het gemak beginnen met een dubbelwedstrijd.) Runkst deed het goed, zodat ze na de enkelspelen voorstonden met 4-2. Nic speelde samen met Mathias wat tennis op het midiplein. Toen de dubbels begonnen kwam ook Guy toe. Die was in de namiddag wat gaan rusten, want hij was doodmoe. Samen keken we naar de dubbels. Michael verloor wel samen met Michiel zijn dubbelwedstrijd, maar de hele ontmoeting werd gewonnen met 6-3.
Het was ondertussen al 20u en dus tijd om naar huis te gaan. Guy had zin in kebab. Hij vertrok samen met Nic met de Vespa om kebab te gaan halen. Ik reed met Steph naar huis.Michael kwam later thuis met de fiets, want die ging samen met zijn interclubploeg nog eten. Na het eten installeerden we ons voor de TV. Het plan was om naar Baantjer te kijken. Bij mij is dat echter niet gelukt, ik viel vrijwel onmiddellijk in slaap. Ook Guy heeft niet gekeken, die ging nog wat werken op de zolder. Toen Baantjer gedaan was ging ik met de kinderen naar boven. Michael en Steph kropen in hun bed. Nicolas poetste zijn tanden en kroop bij mij in bed om nog naar sport te kijken. Hij viel snel in slaap. Ook hij was flink moe. Hij had dit weekend echt genoten. Hij voelde zich weer goed en was blij dat hij kon sporten en spelen samen met zijn vrienden.
Rond 23u30 kwam ook Guy in bed, nadat hij Nic in zijn eigen bedje had gelegd. Guy schreef nog twee verslagen voor de blog en kwam toen ook slapen. Hopelijk werd het nu wel een rustige nacht want morgen begon er weer een nieuwe werkweek.
Na een korte nacht werd ik vanmorgen rond 8u wakker. Ik was nog flink moe maar besloot om toch maar op te staan omdat ik aan Nic had beloofd om deze voormiddag samen met hem naar de interclub tennis te gaan kijken. Toen ik beneden kwam waren de kinderen al allemaal op. Nic en Steph aten een kommetje choco pops en Michael at een boterham. Even later vertrok Steph naar de turntraining. Het zou vandaag een extra lange training worden omdat de dans voor het lentefeest nog moest afgemaakt worden. Even later vertrok ik met Nic richting Runkst. Michael bleef thuis om wat te studeren omdat zijn heren interclubploeg morgen moest spelen en hij dan al een halve dag weg zou zijn. We stopten even bij de bakker voor wat sandwiches voor deze middag en wat koffiekoeken voor op de tennis. We kwamen toe op Runkst rond 9u45. Daar waren 4 interclubploegen van de jeugd aan het spelen, dus was er meer dan genoeg om te zien. Nic verplaatste zich van het ene plein naar het andere en genoot zichtbaar van het spel en het gezelschap van zijn vrienden. Toch zag je duidelijk dat het jeukte om zelf op dat plein te staan. Toen zijn vriend Cas hem even later vroeg om hem wat in te kloppen voor het dubbelspel kon hij niet snel genoeg op het plein staan. Er waren enkele spannende ontmoetingen bij waarbij de beslissing moest vallen in het dubbelspel. De jongens 12-reeks slaagde er zelfs in om deze beslissende dubbel te beslissen in een derde set, waarbij ze een achterstand van 2-5 nog konden omzetten in een overwinning met 5-7!
Guy was het hele weekend van wacht zodat we niet al te veel op zijn aanwezigheid moesten rekenen. Rond 12u kwam hij even langs en at samen met Nic een hotdog. Ik reed om 13u even naar huis om de broodjes voor Michael en Steph te brengen en zelf een tas soep te eten. Ik moest immers om 14u zelf interclub spelen met mijn ploeg. Het werd een fijne ontmoeting waar we moesten spelen tegen jonge meisjes van Yachting, die vooral na de wedstrijden toch wat onder de indruk waren van de zotte bedoening. Het was wel heel leuk dat we nog tijdens het dubbelspel een opmerking kregen dat we een vriendelijke en sympathieke ploeg waren. Nic amuseerde zich goed terwijl ik op het plein stond. Hij speelde samen met zijn vrienden op en rond de tennispleinen en kwam af en toe even kijken hoe zijn moeder het deed. Die was door een gebrek aan conditie fameus aan het afzien. Wat ik absoluut niet wou werd toch werkelijkheid: een drie-setter! Ik was compleet leeg, maar toen even later Nic het veld kwam opgelopen om mij een stevige knuffel te geven en te fluisteren dat hij heel fier was dat ik was blijven knokken en lopen en toch nog had gewonnen, voelde ik me veel beter!
Na de enkelwedstrijden moesten de dubbels nog gespeeld worden. Ondertussen waren Guy en Michael en Steph ook toegekomen zodat er voor die twee laatste wedstrijden behoorlijk wat supporters langs de lijn stonden. Dat is ook een van de leuke dingen aan deze interclubploeg: de kinderen willen graag meekomen omdat ze weten dat de andere kinderen er ook gaan zijn. En ook de mannen vinden elkaar altijd langs het veld en aan de toog en voorzien de wedstrijden van de nodige commentaar! Zoals verwacht werd het weer een zotte bedoening. We verloren uiteindelijk de ontmoeting met 2-4 maar dat kon de pret echt niet bederven. We dronken samen met de tegenstrevers nog een glas op het terras en dan was het tijd om te gaan eten. Ik kon echter niet blijven omdat Guy en ik verwacht werden op het verjaardagsfeestje van Brigitte. Ik vertrok dan ook samen met Nic rond 19u45 naar huis. Michael en Steph waren al met de fiets en Guy met de Vespa naar huis vertrokken.
Thuis waren Moeke en Vokke al aangekomen en stond het eten al op de kinderen te wachten. Moeke had Kip met kroketjes en appelmoes gemaakt. Terwijl Guy en ik ons klaarmaakten aten de kinderen en Moeke en Vokke. Het moet heel lekker geweest zijn want alles was op. Guy en ik vertrokken rond 21u. De kinderen keken naar een film en in het laat natuurlijk naar Studio 1.
Guy en ik kwamen thuis rond 00.15u. Het was een leuke avond geworden die ik echter gedeeltelijk zonder Guy had moeten doorbrengen omdat hij werd opgeroepen. Gelukkig was Carla daar zodat ik me niet zo alleen voelde. Ook nu moest Guy weer naar het ziekenhuis voor een keizersnede. Toen Moeke en Vokke ook vertrokken waren ging ik nog even bij de kinderen kijken, die allemaal rustig sliepen, en kroop uitgeteld mijn bed in. Een uurtje later kwam ook Guy thuis. Hij kroop doodmoe langs mij. Ik hoopte voor hem dat het een rustige nacht zou worden
Ik moest vandaag om 9u bij Carla zijn. Vokke was er vandaag niet en Nicolas wilde niet graag alleen achterblijven, dus ging hij mee met mij. We reden in een heerlijk lentezonnetje met de Vespa langs het kanaal naar Kuringen. Net om 9u kwamen we aan op de kinépraktijk. Ik kreeg eerst gedurende 10 minuten een soort van genezende stroom toegediend op mijn pols. Nicolas mocht zich intussen at bezighouden op de step in de oefenzaal. Ik zat in het kotje naast de oefenzaal en hoorde hem bezig zijn. Hierbij verschoot ik van het hoge tempo waarmee hij er van door ging. Na 10 minuten had hij er toch genoeg van en kwam hij bij mij zitten. Maar hij leek mij niet echt buiten adem. De rest van de therapie bleef hij bij Carla en mij. Op de terugweg moesten we nog even stoppen om te tanken. Om 10u waren we terug thuis.
Marijs was ook net aangekomen. Maar ze had het druk. Ze wou zo vlug mogelijk beginnen koken, want Nicolas ging weer tennissen met Dimitri. En naar gewoonte zouden we dan s middags samen eten. Dus moest Marijs vandaag 2x warm eten klaarmaken!
Nicolas en ik werkten deze voormiddag op de zolder. We moesten glasvezelbehang tegen het plafond lijmen, zodat we dit later mooi konden behangen. Nic hielp mee tot 11u15. Toen moest Marijs hem naar Runkst brengen, want Dimitri had op de tennisclub met hem afgesproken om 11u30. Ze zouden samen een tijdje tennissen, waarna Dimi hem terug naar ons zou brengen.
Om 12u30 waren ze terug. Nicolas kwam heel enthousiast naar boven op de zolder. Hij zei dat hij goed had kunnen tennissen. Dimitri had hem zelfs een compliment gegeven en dat gebeurt niet zo dikwijls! Nicolas en Dimi aten samen bloemkool en worst. Ik kon jammer genoeg nog niet mee-eten, want ik wou het behangerswerk tot een einde brengen voordat ik om 14u terug op de raadpleging moest zijn.
Als ik om 14u terug ga werken, is Marijs al weer aan het koken. Maar deze keer heeft ze een goede helper: Nicolas staat achter het vuur en is volop gehakt aan het bakken. Ze gaan samen lasagne maken. Je kan ook zien dat Nicolas volop hersteld is. Hij proeft regelmatig en alles wat er over blijft aan restjes speelt hij ook naar binnen.
Om 15u20 rijden Marijs en Nicolas samen naar de school in Rapertingen om Christophe af te halen. Eenmaal terug thuis gingen de twee vrienden dadelijk naar boven om met de Playstation te spelen.
Na het vertrek van Christophe eten Michael en Nicolas een tas verse soep met een sandwich. Korte tijd later, rond 18u, komt Marleen thuis. Net zoals gisteren hielp ze Nikkel weer met zijn huiswerk. En deze keer kregen ze het wel af.
Marleen en ik mochten deze avond tussen 19u en 20u naar de openingsreceptie van de nieuwe zaak van Bert en Lut (vrienden met de zaak Cocomo.) Aansluitend moesten we naar de Frietkotparty. Dit is een jaarlijks evenement dat door de Ladys Circle groep van Marleen georganiseerd wordt voor een goed doel. Dus kwamen Moeke en Vokke weer babysitten.
We hadden een gezellige avond, maar waren beiden o zo blij toen we om 1u thuiskwamen en ons bed in konden.
Vokke kwam deze morgen nog maar eens bij Nicolas zitten tussen 8u30 en 10u, zodat Marleen en ik op tijd op ons werk konden zijn en Nic niet alleen was. Marijs kwam om 10u aan. Nicolas had s morgens chocopops gegeten en speelde tot dan op de Wii. Nu moest hij van Marijs beginnen aan zijn huiswerk. Want hij had nog niet veel gedaan van de oefeningen die juf Tilly hem gegeven had.
Nicolas had tante An gisteren ook opgebeld om haar te vragen of zij hem vandaag wilde helpen bij zijn knutselwerkje. Hij wou voor Moederdag zelf iets maken om af te geven aan Marleen. Toen tante An vandaag kwam, besloten ze om een mooie vaas te maken in blauw en geel- van papieren servetten en behangerslijm. Het werd een mooi stuk. Marijs hing de vaas nadien buiten op een stok, zodat ze kon drogen. Maar ze moesten er wel aan denken om de vaas op tijd terug binnen te halen en te verstoppen voor Marleen, want die mocht natuurlijk van niets weten.
Carla had ook beloofd om vandaag langs te komen om Nicolas nog eens te behandelen. Om 14u30 was ze daar en genoot Nic van de massage. Daarna speelde Nicolas nog even buiten in de tuin met de frisbee, tot 16u. Toen kwam Vokke hem halen om samen naar de mondlaser te gaan. Gelukkig had Nic geen aften ontwikkeld deze keer. (Dus geen pijn. Dus kan hij wel eten en drinken. Dus minder krachtverlies.) We denken dat dit vooral te danken is aan het effect van deze mondlaser!
Bij thuiskomst zijn Michael en Stephanie ook terug van de school. Stephanie is al weer vertrokken naar haar turntraining, maar Michael heeft op Nic gewacht. Ze eten samen een broodje met een curryworst, wat Marijs voorzien had als vieruurtje. Daarna moet Michael studeren. Dus kijkt Nicolas maar naar TV en speelt hij een beetje met zijn PSP.
Om 18u is Marleen thuis. Ze helpt Nicolas met het afwerken van zijn huiswerk, maar ze krijgen het toch niet helemaal af. De rest wordt dan ook uitgesteld tot morgen.
Ik was vanavond weer niet thuis. Na het Borstcentrum kwam ik vlug even naar huis om, samen met Marleen, de wagen van bompa terug op de parking aan het station te plaatsen. (Bompa zou vannacht thuiskomen van Wenen.) Daarna moest ik onmiddellijk weer naar het ziekenhuis. Het Borstcentrum hield daar een symposium over lymfoedeem (=dikke arm na borstkanker).
Marleen en kinderen aten samen porijstomp met varkensgebraad. Maar dan moest Marleen ook vertrekken. Ze had om 20u30 een vergadering van het jeugdbestuur van de tennisclub, waarop ze niet afwezig wilde blijven. De kinderen bleven even alleen achter tot ik rond 22u terug thuis was. Toen heb ik iedereen in bed gestoken en ben ik beginnen schrijven aan de verslagen van de 2 voorbije dagen.
Deze dag begon met een slecht gezinde Nicolas. Toen ik aan de ontbijttafel zat kwam hij mopperend voorbij gewandeld. Hij zocht duidelijk iets, maar ik had geen idee wat. Even later wist Marleen mij te vertellen dat hij een spelletje voor zijn PSP aan het zoeken was. Sinds Nic ziek is wemelt het bij ons van deze spelletjes. Maar nu moest hij 1 bepaald spel hebben. Michael en hij hadden er gisteren nog mee gespeeld en nu was het weg
Vokke kwam weer om 8u30 binnen om te babysitten tot Marijs zou komen. Hij zag de slecht gezinde Nic, maar hielp toch niet mee zoeken. Net toen ik op het punt stond om naar de praktijk te vertrekken, gaf Nicolas zijn zoektocht op. Nu wou hij met de Wii spelen. Maar er was een groot probleem. De Wii was niet goed aangesloten. Dus moest ik, voordat ik vertrok naar mijn werk, dit nog in orde maken.
Marijs kwam aan om 10u45. Nicolas was nog steeds op zijn Wii aan het spelen, maar het ging hem duidelijk niet goed af. Hij was meer kwaad, dan dat hij plezier had in zijn spel. Marijs moest lang smeken om Nicolas zo ver te krijgen dat hij stopte met spelen en zich ging aankleden. Kort nadien is Vokke vertrokken.
Omdat hij zich verveelde heeft Nic daarna Marijs geholpen met het middageten. Hij hielp bij het aanmaken van een nieuwe kom soep, dekte de tafel, bakte de patatjes, pelde de eitjes, enz
s Middags kwamen Michael en Stephanie thuis, zodat ze samen konden eten. Daarna keken ze wat naar TV, maar Michael en Steph moesten studeren en konden dus niet met Nicolas spelen. Dus probeerde Marijs maar weer om hem wat bezig te houden.
Ik kwam om 14u30 thuis voor een vrije namiddag. Nicolas was op dat ogenblik op zijn PSP aan het spelen, want nu Michael terug was had die het gezochte spelletje vlug gevonden. Ik at vlug iets en begon dan weer te werken op zolder. Enkel voor de behandeling van mijn pols bij Carla onderbrak ik de werkzaamheden voor een korte tijd.
Christophe had laten weten dat hij deze namiddag niet kon komen spelen. Hij beloofde wel om vrijdag rechtsreeks van de school naar Nicolas te komen. Gelukkig kwam Mathias wel spelen. Om 16u bracht nonkel Peter hem tot bij ons. Nicolas en Mathias speelden eerst samen op Nic zijn kamer met de Playstation. Wat later zaten ze onder naar TV te kijken. Om 18u kwam nonkel Peter Mathias weer halen, maar tegen dan had Michael ongeveer gedaan met studeren en Marleen was er even later ook. (Stephanie was tussen 16u30 en 19u30 gaan turnen.)
We aten rond 20u15 avondeten. Marijs had kip curry gemaakt en het smaakte! Nicolas was vanaf dan klaar voor de 2e halve finale Champions League tussen Chelsea en Barcelona. Michael en hij waren voor Chelsea, ik voor Barcelona. Marleen keek naar de eerste helft, maar ging toen naar boven. Stephanie zat weer te chatten en ging kort na de rust ook slapen. Dus bleven de mannen alleen onder naar het voetbal zien. Het was een spannende, maar niet zo mooie wedstrijd, waarbij de beste ploeg het uiteindelijk gehaald heeft! ;-)
Nadat de jongens van hun teleurstelling bekomen waren zijn zij ook gaan slapen. Ik deed nog wat bureauwerk en kon pas om 23u45 naast Marleen in bed kruipen.
Vandaag was ik weer om 7u50 vertrokken naar de operatiezaal. Nicolas was toen al op en zat onder naar TV te zien. Marleen maakte zich klaar om naar Tongeren te vertrekken en Michael en Stephanie waren al naar school. Vokke komt om 8u30 binnen om bij Nic te blijven tot Marijs komt. Hij heeft dan altijd wat papierwerk bij.
Marijs was eerst nog om boodschappen gegaan, voordat ze kwam werken. Toen ze aankwam zag ze Nicolas, nog steeds in zijn pyjama, een hardgekookt eitje eten. Zijn eetlust is sinds gisteren teruggekomen en nu eet hij weer een ganse dag! Na het eitje vroeg hij zelfs nog om een tas soep en het was nog lang geen middag
Dimitri was ook weer present. Om 12u15 kwam hij om Nicolas te trainen. Maar die had nog steeds veel last van de grote blaar op zijn hiel. Hij kon nog steeds geen gesloten schoen verdragen, enkel open pantoffels. Desondanks speelden ze toch een partijtje tennis op de parking, waarbij ze dan een soort van net ophangen om 2 speelvelden te maken. Echt lopen kon Nicolas natuurlijk niet op zijn sloefen, maar hij vond het toch fijn.
Nicolas had de dag voordien op de tennis aan Dimitri gevraagd of hij bleef eten na de training en Dimitri had ja gezegd. Dus aten ze samen hun middageten op. Nicolas kreeg een bord lasagne en Dimi kreeg de overschot van gisteren, konijn met wortelstomp.
Om 13u30 kwam juf Tilly voor het thuisonderwijs. Daar had Nicolas vandaag echter niet echt zin in. De les verliep dan ook moeilijker dan anders omdat hij veel vlugger afgeleid was en zijn aandacht er moeilijk kon bijhouden. Na anderhalf uur hield juf Tilly er dan ook mee op. Maar ze gaf hem wel voldoende huiswerk mee, want de volgende les zou pas volgende week doorgaan.
In de loop van de namiddag kwam Vokke weer terug. Hij hielp Nicolas bij het inplakken van de laatst gekregen stickers in zijn wielrennen- en Disneyplakboek.
Mijn operatieprogramma was zéér goed meegevallen, zodat ik al om 16u terug thuis was. Ik dronk een tas koffie en at een wafeltje, waarna ik weer naar de speelzolder ging om daar weer verder te werken. De muren en het plafond waren bijna geschuurd en bijgeplakt, nu moest ik nog plinten zagen en plaatsen, en er moest nog heel veel afgekit worden met silicone. Nicolas kwam korte tijd later ook naar boven om mij te helpen. Maar hij kon absoluut niet tegen het lawaai van de cirkelzaag, zodat ik al weer vlug alleen aan het werken was.
Michael heeft vandaag sportdag gehad. Natuurlijk was hij weer gevallen en nu kwam hij naar boven om zijn verwondingen door mij te laten nazien. Zijn scheenbeen was er het ergst aan toe. Er stond een mega buil op en de huid erover was duidelijk geplet. Wat ijs en ontsmetten en het zou allemaal wel in orde komen.
Stephanie had ook sportdag gehad en was ook gevallen, maar zij was gewoon in het water gevallen bij een parcours rond de vijvers. Gelukkig had ze reservekleding bij.
Marleen kwam thuis rond 18u. Ze was iets vroeger dan anders omdat ze vanavond interclub moest gaan spelen op Runkst.
Ik werkte op de zolder tot 19u30. Toen nam ik een douche en maakte ik mij klaar om naar de Rotary te gaan. Door omstandigheden was het weer een tijdje geleden dat ik nog een vergadering had kunnen bijwonen. Zoals altijd was het weer een fijne avond. Ook daar is het altijd weer een beetje thuiskomen.
Toch vertrok ik iets vroeger dan anders omdat ik hoopte nog iets van Marleen haar interclubwedstrijd te kunnen zien. Ik reed naar Runkst, maar nog voordat ik mijn wagen parkeerde, wist ik al dat ik te laat was omdat de veldverlichting al uit was. De dames zaten al allemaal binnen aan de toog. De ploeg van Marleen had verloren met 2-4, maar Marleen had haar enkelwedstrijd wel gewonnen. Ik dronk nog een paar glaasjes mee, maar ging door toen het eten begon want ik moest Vokke gaan aflossen. Om 0u30 was ik thuis. Daar lagen Michael en Nicolas in slaap in de zetel. Ze hadden naar de Champions league match gekeken, maar hadden het einde niet gehaald. Vokke was nog naar TV aan het kijken. Ik maakte Michael en Nicolas wakker en stuurde ze naar boven. Daarna ging Vokke naar huis en ik naar bed. Marleen was kort na 1u ook thuis.
Vandaag was het weer gewoon werk- en schooldag dus stond ik op rond 6u45. Om 7u riep ik Steph en Michael op. Die vertrokken een uurtje later al weer naar school. Nic sliep nog en mocht ook wat later blijven slapen omdat het deze week geen bednet was. Zijn klas had deze week natuurweek waardoor ze alle dagen op de kinderboerderij in Kiewit zaten.
Rond 8u30 kwam Nic naar beneden. Hij had goed geslapen en voelde zich vrij goed. Hij had enkel wat last van hoofdpijn. Na een glas fruitsap at hij een yoghurt. Rond 9u vertrok papa en kwam Vokke binnen. Kort erna ben ik vertrokken naar het werk. Toen Marijse toekwam rond 10u lag Nic nog altijd in de zetel. Om Nicolas wat in beweging te krijgen hadden we gevraagd dat hij ervoor kon zorgen dat de abonnementen van Genk bij Richard (onze buurman) geraakten. Natuurlijk wil Nic heel graag naar de bekerfinale gaan op de Heizel en blijkbaar krijgt men met een abonnement voorrang voor het verkrijgen van een kaart. Richard zou de abonnementen dan bezorgen aan Paul en die is zo vriendelijk om dit allemaal in orde te brengen.
Ons opzet had blijkbaar gewerkt want Nic vertelde tegen Marijse dat hij zich moest klaarmaken om naar Richard te gaan. Even later ging hij dan ook samen met Vokke tot bij de buren en vervulde zijn opdracht. Toen ze terugkwamen wou Nicolas absoluut Marijse helpen in de keuken. Het was duidelijk dat Nic zijn broer en zus miste op deze schooldag, zeker nu hij zichzelf niet kan bezighouden met bednet. Hij vertelde Marijse dat hij zin had in kippenbouillon en bijgevolg was hij even later bezig met het kuisen van de groenten.
Rond 12u begon hij honger te krijgen. De bouillon was natuurlijk nog niet klaar. Daarom at hij al een bordje spaghettisaus met stokbrood. Om 12u45 at hij samen met Vokke een tas verse soep, waarna Vokke naar huis ging. Na het eten rustte Nic even uit in de zetel. Zoals afgesproken kwam Juf Tilly rond 13u30. Het was de bedoeling om anderhalf uur les te geven. In het begin slaagde Nic er nog in om aandachtig de les Frans te volgen. Naarmate de tijd vorderde verslapte zijn aandacht echter zodat Juf Tilly een kwartiertje vroeger gestopt is met de les. Dat Nic nog niet helemaal de oude was werd duidelijk toen hij even later weer terug te vinden was in de zetel. Hij speelde wat op zijn PSP.
Rond 16u kwam Vokke terug. Nic had immers een afspraak in het Ziekenhuis voor een laserbehandeling van zijn aften en zoals gewoonlijk vergezelde Vokke hem. Toen ze weer thuis kwamen waren Steph en Michael ook terug uit school. Die waren echter ook snel weer weg. Steph kleedde zich om en vertrok met de fiets samen met haar vriendin Jill naar de tennistraining. Michael ging een uurtje naar Audry. Bijgevolg was Nic weer alleen thuis. Hij liet merken dat hij dat niet zo leuk vond. Hij keek wat TV en speelde op zijn PSP. Om 16u30 at hij een bord spaghetti. Rond 17u30 was Michael terug thuis en zijn gezicht klaarde wat op.
Zoals gisteren afgesproken kwam Dominique rond 18u15 langs. Hij moest nog een laatste scene en wat bijkomende voice-overs opnemen voor zijn film. Ik kwam thuis rond 18u45. Een half uurtje later was ook papa thuis. Ik at vlug een tas soep en ging me klaarmaken om te gaan tennissen. Omdat ik morgen interclub had was de training met Els verplaatst naar vandaag. Toen ik even later weg was at Guy samen met de kinderen. Marijse had konijn met wortelenstomp gemaakt. Guy had om 20u30 een afspraak bij Carla (kinesiste). Michael en Nicolas wouden graag meegaan. Op de terugweg naar huis sprongen ze nog even op de tennisclub binnen zodat we samen nog iets hebben gedronken. Nic voelde zich duidelijk beter en genoot van de gesprekken en het geplaag van meester Dimi. Rond 21u45 vertrokken we naar huis. Thuis keken we nog naar het laatste deel van Aspe. Papa begon aan het verslag van zondag, Michael en Steph gingen slapen (die hadden morgen sportdag en moesten vroeger op school zijn) en Nicolas en ik gingen naar de badkamer. Ik nam gauw een douche terwijl Nic zijn tanden poetste. In bed keken we nog naar het laatste deel van Studio 1. Hierna viel Nic in slaap. Toen Guy even later naar boven kwam maakte die Nic wakker om zijn mondspoeling te doen. Kort erna lag iedereen in zijn eigen bed.
Nicolas is vandaag om 8u30 opgestaan. Hij wou deze keer toch iets eten. Ik kreeg van Marleen een zachtgekookt eitje, maar Nicolas weet dat hij geen zachtgekookt eitje mag hebben owv het infectiegevaar. Dus werd het een hardgekookt eitje voor hem. Hij at alleen zijn eitje op. Een boterham wou hij nog niet.
Om 10u vertrok ik naar de tennis. Ik wou gaan supporteren voor mijn interclubploeg. Ook al kon ik zelf nog niet meedoen owv mijn polsblessure. Nicolas kwam even later met Marleen ook naar daar, maar Michael en Stephanie bleven thuis om te studeren. Ik keek naar de verschillende matchen en supporterde voor alle spelers van Runkst. Nicolas installeerde zich weer met zijn benen omhoog tussen de velden en keek vooral naar de match van meester Dimitri. Het zonnetje scheen vandaag echter niet. Er waren wolken en er stond een koude wind. Dimi won zijn match redelijk vlot in 2 sets en ook de rest van de ploeg deed het goed. Na de 6 enkels stonden we voor met 4-2.
De andere matchen interesseerden Nic duidelijk minder, want hij zonderde zich af met zijn vrienden Boris en Joris. Je zag dat hij er plezier in had om met zijn vrienden te kunnen praten, spelen en gewoon samen zijn. Ze bleven onder hun drieën, tot Joris naar huis moest. Toen gingen Nicolas en ik even naar binnen om iets te drinken en deze keer nam Nicolas een warme chocomelk.
Ondertussen was Michael ook aangekomen op de tennis. Hij was met Richard meegekomen. Michael had nog steeds last van zijn lies en kon dus ook nog niet spelen, maar hij wou ook gaan supporteren voor zijn interclubploeg. Die moest s namiddags in Opglabbeek gaan spelen. Daarom verzamelden ze op Runkst om van daaruit te vertrekken.
Marleen wou graag naar huis gaan, maar Nicolas wou absoluut ook nog naar de dubbels kijken. Er moest nog 1 dubbel gewonnen worden door de ploeg om de ontmoeting te kunnen winnen Maar uiteindelijk werden de 3 dubbels gewonnen en wonnen we dus met 7-2. Pas toen alle matchen gespeeld waren, wilde Nicolas naar huis gaan met Marleen, maar het was nog steeds een beetje tegen zijn zin. Marleen had echter afgesproken met Dominique om 14u. Die moest nog enkele laatste beelden en vooral wat voice overs opnemen voor zijn film. Ik bleef nog even op de club om samen met de ploeg een glas te drinken op de overwinning en om samen met de tegenstanders een bord spaghetti te eten.
Marleen had croque monsieur gemaakt als middageten en om 14u15 was Dominique aangekomen. Toen ik om 15u30 thuiskwam was Dominique nog daar. Hij was echter niet gelukkig. Zijn camera deed het niet, dus had hij geen bijkomende beelden kunnen filmen. Maar ook zijn microfoon functioneerde niet goed, zodat ook de voice over niet kon opgenomen worden. Dominique moest dus onverichter zake weer naar huis, maar zou morgen een nieuwe poging wagen.
Om 16u kwam Bompa de reservesleutel van zijn auto brengen. Hij zou morgenvroeg naar Wenen vertrekken voor een paar dagen. Eerst met de auto naar het station, dan met de trein naar Zaventem en van daar met het vliegtuig naar Wenen. Nu had hij graag dat ik morgen zijn auto ging ophalen aan het station en deze daar donderdag terug zou zetten. Dan moest deze daar niet zo lang buiten blijven staan.
Omdat Nicolas zin had in pannenkoeken bakte Marleen er in de vooravond. Nikkel hielp bij het aanmaken van het deeg. Bakken deed hij niet, maar hij at wel een paar pannenkoeken op. Michael kwam om 20u terug thuis. Zijn interclubploeg had ook gewonnen. Moeke en Vokke kwamen iets later ook even binnen om te zien hoe Nikkel het maakte, maar ze vertrokken kort daarna weer.
Als avondeten wou Nicolas graag spaghetti bolognese en opnieuw hielp hij Marleen bij het koken. Zijn eetlust begon duidelijk terug te komen. Veelspaghetti heeft hij echter niet meer gegeten maar wat wil je ook na de croque monsieur s middags en de pannenkoeken in de namiddag.
Na Mercator en Baantjer gingen Michael en Stephanie slapen. Nicolas poetste zijn tanden en dook daarna bij Marleen en mij in bed om nog naar Studio 1 te kijken. Zowel Marleen als Nicolas sliepen echter voordat het programma begon. Toen ik hem na Studio 1 wakker maakte om hem naar zijn bed te brengen, heb ik hem toch maar verteld dat Anderlecht gelijk gespeeld had in Tubbeke en dat de titelstrijd in eerste klasse dus nog steeds niet beslist was.
Het eerste wat Marleen deze morgen deed, was naar Nicolas gaan kijken. Ze voelde aan zijn hoofd dat hij geen koorts meer had en was meteen gerustgesteld. Nicolas sliep op dat ogenblik nog, want we hadden gisteren tot 1u s nachts naar Troy gekeken. Stephanie sliep ook nog altijd, gelukkig, want zij had vanavond een belangrijke turnwedstrijd.
Marleen reed wat later dan anders naar de bakker, voor de wekelijkse chocoladebroodjes en croissants. Ze passeerde ook even langs de apotheek, omdat Nic bijna geen pillen meer had. Maar omdat dit magistraal te maken tabletten zijn, moest Marleen daar later op de middag voor terugkomen. Nicolas at een half chocoladebroodje, maar braakte dat na 10 minuten toch weer uit. Hij was duidelijk nog niet de vertrouwde bengel van anders. Doordat hij tussen zijn voorlaatste en zijn laatste chemotherapie 4 dagen minder recuperatietijd heeft gehad, denk ik dat hij nu meer en langer last zal hebben van de nevenwerkingen. De koorts van gisteren was waarschijnlijk nog een gevolg van de slijmvliesontsteking in zijn slokdarm en maag en de hoofdpijn van de laatste 2 dagen is waarschijnlijk een gevolg van de bloedarmoede.
We hadden afgesproken met Dr. Raes om rond 11u opnieuw op controle te komen in het ziekenhuis. Omdat Stephanie nog wat spullen uit de stad nodig had, wilden Marleen en Stephanie graag meerijden tot aan het ziekenhuis en van daaruit naar de winkels wandelen. Michael bleef niet graag alleen achter en ging mee naar de stad. Op de spoedgevallendienst wou men eerst terug een bloedstaal afnemen, maar hiervoor moest er opnieuw geprikt worden. (Gisteren had men het infuus in zijn rechter hand met een antistollings-slotje afgesloten en laten zitten, maar Nicolas had daar s nachts zo een jeuk van gekregen, dat ik het had moeten verwijderen. Hij zei dat hij anders niet kon slapen van de jeuk.) Nic zijn temperatuur werd gecontroleerd en deze was 36,5 °C. Hij had dus geen koorts meer. Daarna was het wachten op de uitslag. Nicolas lag stilletjes op de onderzoekstafel en had weer last van speekselvloed. Een dik half uur later waren de laboresultaten er. Hij had nog maar 800 (!) witte bloedcellen. Dit was veel te weinig en dit betekende dus dat hij zeer vatbaar was voor infecties momenteel! Maar omdat hij geen koorts meer had en zich toch iets beter voelde, mochten we van Dr. Raes toch terug naar huis. We moesten Nicolas wel goed in het oog houden en mochten bij elk probleem terug contact opnemen.
Marleen, Stephanie en Michael waren ook net terug van hun shoppingronde en zaten in de auto al op ons te wachten. We reden van het ziekenhuis rechtstreeks naar de apotheek om Nic zijn pillen te halen, maar de chemopil mochten we voorlopig toch niet meer toedienen. (We zullen maandag naar Leuven moeten bellen om te vragen wanneer we deze terug moesten starten.) Nicolas was intussen zo blij dat hij niet in het ziekenhuis moest blijven, dat hij toch wat opklaarde. Toen er iemand suggereerde om naar Runkst te gaan, omdat daar de interclubploeg van Michael en Nicolas aan het spelen waren, was Nic onmiddellijk akkoord. Dus reden we niet naar huis, maar rechtstreeks naar de tennisclub. We keken niet alleen naar de ploegen van Michael en Nicolas, maar ook naar de nationale jeugdploeg van Boris en Joris, 2 vrienden van onze Nic. We hadden geluk met het weer. De zon brandde, maar er was ook een fris briesje. Ideaal dus om buiten te zitten. Nicolas installeerde zich op een bank met zijn voeten omhoog, zodat hij liggend de tennis kon volgen. Binnen de kortste tijd was hij omringd door vrienden en kennissen en je zag hem helemaal opfleuren. Hij at zelfs een hotdog en dronk er een Fanta bij. En die bleven er in!
Toen we om 15u wouden vertrekken, ging hij met tegenzin mee naar huis. Ik zette eerst iedereen thuis af en reed daarna door naar de carwash. Toen ik thuiskwam had Marleen 2 grote omeletten gemaakt en konden we allemaal iets eten. (Nicolas at dus ook een stuk omelet.) Daarna gingen we wat rusten. Marleen en de kinderen gingen in de zetel liggen, maar ik heb mij buiten in het zonnetje geïnstalleerd. Maar niet voor lang. Na een half uur moesten we ons weer klaarmaken om naar Houthalen te vertrekken. Daar zou het Vlaams Kampioenschap turnen plaatsvinden. Marleen en ik wilden beiden naar de wedstrijd, zodat Michael en Nicolas alleen achterbleven. Moeke en Vokke waren deze namiddag ergens op bezoek, maar ze zouden rond 18u-18u30 naar ons thuis rijden, zodat Michael en Nic niet lang alleen zouden zijn.
Het werd een mooie turnwedstrijd, ondanks een slecht begin. Stephanie kwetste zich al bij het inturnen, toen ze slecht neerkwam bij een sprong. Toch turnde ze goed verder. Haar sprong was matig, maar de brug- en balkoefening waren redelijk goed. Haar grondoefening was zelfs prima! Voor het eerst sinds lang lachte ze ook tijdens deze grondoefening en dat levert altijd iets meer punten op. Ze moest meer dan 40 punten halen om zich te plaatsen voor het nationale kampioenschap en ze deed dit met glans. Ze behaalde zelfs meer dan 44 punten en werd eervol 6e. Einde mei mag Steph dus naar Charleroi voor het Belgisch Kampioenschap!
Op de terugweg belden we naar huis. Daar hadden ze frietjes gehaald, maar Nicolas had maar 2 chickenfingers gegeten. Stephanie had nu natuurlijk ook zin in frieten, dus reden we langs het Mollenhol. We aten onze frietjes thuis op en deze keer moest Nicolas niet gaan lopen van de geur. Hij bleef gewoon in de zetel liggen.
Tot slot keken we nog naar de film Deja Vue met Denzel Washington. Daarna was iedereen klaar om te gaan slapen.
Het was vandaag een vrije dag voor iedereen. Ze hadden vrij mooi weer voorspeld. Dus alles was aanwezig om er een leuke, ontspannende dag van te maken.
Ik stond op rond 7u30, zette de koffie en ruimde de keuken wat verder op. Rond 8u kwamen de kinderen naar beneden. Nicolas en Michael installeerden zich op de poef voor de televisie. Nic wou enkel een tas chocolademelk drinken. Hij voelde zich niet zo erg goed en klaagde wat van hoofdpijn. Hij ging wat apart in de zetel liggen en wou enkel een beetje drinken. Voor de rest vroeg hij nog een handdoek om zijn slijmen op te vangen, want die liet hij nog altijd uit zijn mond lopen. (Hij heeft schrik dat hij meer zou braken als hij deze slijmen zou inslikken.) Toen ik hem die handdoek onder zijn hoofde legde voelde ik dat hij wat warmer aanvoelde. Ik nam zijn temperatuur. Hij had 37°2. Op zich was dat niet zo verontrustend, maar wat mij niet zo erg aanstond was het feit dat hij daar maar zo futloos lag. Ik besloot hem nog wat tijd te gunnen en ging verder met opruimen van living, keuken en berging. Toen de was in stak ging ik in de living wat aan de microscoop werken. Steph was ondertussen vertrokken naar de turntraining. Het was haar laatste training voor het Vlaams Kampioenschap, dat morgenavond door zou gaan in Houthalen. Stilletjes hoopte ze dat ze zich zou kunnen plaatsen voor het Belgisch Kampioenschap dat enkele weken later zou doorgaan in Wallonië. Hiervoor moest ze 40 punten halen. Het zou niet gemakkelijk worden Michael studeerde wat voor school en Guy was op het toilet nog wat aan het afwerken. Hij hing het pompbakje op en installeerde de toiletpapierhouder en borstelhouder. In de loop van de voormiddag kwam Vokke ook even langs. Die kwam natuurlijk vooral kijken hoe het met Nicolas ging, maar besloot toen toch om ook Guy nog wat te helpen.
Rond de middag stelde ik voor aan Nic om een badje te gaan nemen. Daarmee was hij wel akkoord. Na het bad dook hij echter weer direct de zetel in en bleef maar stilletjes liggen. Toen ik opnieuw zijn temperatuur nam wees de thermometer 37°6 aan. Vooral het feit dat Nic zo futloos bleef begon me wat te verontrusten.
Toen Steph terug kwam van de turntraining om 13u20 was het tijd om wat te eten. Doordat we gisterenavond op verplaatsing hadden gegeten, was het lekkere eten van Marijse blijven staan. We besloten dan maar om dat deze middag op te eten. We kookten wat tagliatelle en aten hierbij Marijs haar zalmschotel met asperges. Die was heerlijk! Nic wou echter niets eten. Hij dronk alleen wat water bij zijn pilletjes. Kort na de middag viel Nicolas in slaap. Stephanie en Michael werkten wat voor school en Guy ging verder klussen op zolder. Ik besloot om ook maar wat verder te werken aan de microscoop. Mijn onaangenaam, ongerust gevoel geraakte ik echter niet kwijt. Regelmatig ging ik voelen aan Nics hoofd, maar dat werd er volgens mij niet koeler op. Toen hij rond 18u uiteindelijk wakker werd was zijn toestand nog altijd dezelfde: hij voelde zich niet zo goed, wou niets anders doen dan stilletjes in de zetel liggen en hij voelde nog altijd warm aan. De thermometer gaf nu 37°9 aan. Helemaal overstuur ging ik overleggen met Guy wat we nu moesten doen. Er was ons immers in Leuven op het hart gedrukt dat bij een temperatuur van 38° contact moest opgenomen worden met het ziekenhuis, met in de meeste gevallen een opname tot gevolg. In deze fase van de therapie waar deze kinderen zo goed als geen weerstand meer hebben is het zeer belangrijk om een eventuele infectie zo snel mogelijk te behandelen met antibiotica via een infuus.
We wisten even niet goed wat doen. Guy vond het echter zinloos om zo ver naar Leuven te rijden als we hier in Hasselt, in onze achtertuin, een goed ziekenhuis hadden met een zeer goede pediatrie afdeling. Zo vertrokken we rond 18u30 naar het Virga Jesse Ziekenhuis. Guy had thuis Dr. Raes (pediater van wacht) al opgebeld. Die had de eerste instructies al gegeven. Toen we aankwamen op spoed waren ze al verwittigd van onze komst en werd er onmiddellijk bloed afgenomen. Vervolgens werd Nic onderzocht door de dokter-assistente en even later ook door Dr. Raes zelf. Er was niks speciaals te horen op de longen of te voelen in zijn buik. De oorthermometer gaf hier 38°2 aan. Nic voelde zich nog steeds niet goed en even later vroeg hij voor een bakje om over te geven. Terwijl we aan het wachten waren op de bloedresultaten werd er wat gebabbeld, ondermeer over het feit dat de afdeling Pediatrie in Hasselt zich aan het voorbereiden was om kankerpatiëntjes via dagopname te kunnen behandelen. (De zware chemokuren, zoals die van Nicolas, zouden wel in Leuven blijven.) De tijd vloog voorbij. Opeens kregen we het uur in het oog. Het was al 20u30. Toen kwam het minder goede nieuws dat een deel van Nics eerste bloedname was gestold en bepaalde testen opnieuw moesten gebeuren. Er moest dus opnieuw bloed getrokken worden en omdat dat resultaat nog even op zich zou laten wachten stelde Guy voor dat ik naar huis zou gaan om Michael en Steph eten te geven en eventueel ook Nics koffer te maken. We wisten immers dan de kans groot was dat hij zou moeten blijven. Het was alleen niet duidelijk of we in Hasselt mochten blijven, dan wel dat we naar Leuven zouden moeten rijden.
Ik kwam thuis aan en voelde me ellendig. Ik wist dat dit alles noodzakelijk was en dat niemand daar iets aan kon doen, maar ik zag het even niet meer zitten. We waren pas terug van 4 dagen ziekenhuis waar Nic weer ellendig was geweest, Guy en ik elkaar nauwelijks gezien hadden, en ik vond ook dat ik voor de twee oudsten te weinig had kunnen doen. Ook voor Steph was dit verloop geen goede voorbereiding op een turnwedstrijd, die voor haar toch wel belangrijk was. Ik moest me snel weer bijeenrapen want ik had niet veel tijd. Ik zette de oven aan en warmde een pizza op voor Michael en een lasagne voor Steph. Ondertussen maakte ik Nic zijn koffer en de mijne. Ondanks het feit dat ik absoluut geen honger had (stress) besloot ik toch maar een tas soep te eten met een stukje brood. Toen die net uit was belde Guy me op met de mededeling dat ik hem en Nic mocht komen halen. Ik kon niet snel genoeg in de auto zijn en in het ziekenhuis. Onderweg naar huis deed Guy me de uitleg. Dr. Raes had contact gehad met Gasthuisberg en had overlegd met de pediater-oncoloog van wacht daar. Die vertelde dat ze daar in Leuven maar antibiotica begonnen te geven via het infuus vanaf 38°5. Ze stelden voor om nog even af te wachten. We moesten Nics temperatuur in het oog houden deze nacht en de volgende dagen en ook kijken hoe zijn algemene toestand zou evolueren. Nic was natuurlijk ontzettend blij dat hij weer mee naar huis mocht. Dat hij nog niet volledig in orde was bleek toen we thuis aankwamen. Hij ging rechtstreeks naar boven, omdat hij bij het binnenkomen in de keuken en living de geur van het eten niet kon verdragen. Ik volgde hem naar boven en we kwamen net op tijd aan op het toilet waar hij weer eens overgaf. Hierna voelde hij zich iets beter. Ik deed zijn pyjama aan en installeerde hem in bed. Ik at samen met Guy nog een kleinigheid en ruimde beneden op. Toen was mijn kaars volledig uit. Omdat de volgende nacht waarschijnlijk ook een onrustige zou worden besloot ik om naar bed te gaan. Steph en Michael keken beneden naar Troy. Naar die film had Nic ook al enkele dagen uitgekeken. Toen ik naar boven ging bleek dat ook Guy en Nicolas naar deze film aan het kijken waren. Ik kroop in mijn bed maar stond een half uurtje later weer op om even te gaan kijken bij Nicolas. Guy stelde me gerust met de mededeling dat zijn temperatuur al gedaald was naar 37°5. De tweede keer kroop ik met een iets geruster gevoel in bed. Toen de film gedaan was is iedereen in zijn eigen bed gaan slapen.
Het werd een vrij rustige nacht. Nic maakte mij twee keer wakker om te plassen en hijzelf werd twee maal wakker gemaakt voor zijn pilletje Leucovorin. Van slapen kwam er echter niet zo veel in huis. Door het feit dat ik me de laatste dagen en weken minder goed voelde door mijn zware verkoudheid, heb ik alleen nog maar meer bewondering gekregen voor wat onze Nic allemaal moet doorstaan. Dat heeft me dan ook grotendeels recht gehouden (OK toegegeven, de zware antibiotica waren uiteindelijk toch wel noodzakelijk om me weer in de goede richting te doen evolueren). Ik vond dat ik het niet kon maken om daar zielig in een hoekje te blijven zitten met een banale verkoudheid, terwijl Nic nog altijd een zware strijd op leven en dood aan het leveren was en daarbij veel meer moest afzien dan ik. Een groot deel van de nacht heb ik dan ook gewoon gerust en naar hem gekeken. Het feit dat mijn verjaardag dit jaar wel op een heel originele manier is verlopen maakte mij allemaal niet uit. Het enige spijtige vond ik dat we maar met ons tweetjes waren en dat Michael, Steph en Guy er niet konden bij zijn
Om 7u werd Nic wakker en moest hij weer plassen. Om 7u30 ben ik opgestaan en heb me klaargemaakt. Ik zou bij Nic blijven tot dat moeke en Vokke me kwamen aflossen. Ik moest vandaag nog gaan werken. Door het feit dat ik dinsdag ook maar een halve dag had gewerkt was er flink wat werk blijven liggen, zodat ik het niet kon maken om vandaag thuis te blijven. Nicolas voelde zich nog altijd niet bijster goed. Hij bleef maar stilletjes liggen in zijn bedje en liet het speeksel uit zijn mond lopen op een handdoek. Toen ik hem vroeg waarom hij dat deed, vertelde hij mij dat hij hoopte dat hij daardoor minder zou moeten overgeven. Om 9u15 dwong ik hem toch om zijn pillen in te nemen. Uiteindelijk was daar ook een antibraakmiddel bij. Na twintig minuten moest hij toch overgeven. Daarna voelde hij zich wat beter. Ik heb hem toen wat gewassen en zijn gewone kleren aangedaan en hoopte dat hij dan wat actiever zou worden. Hij wou alleen maar wat TV kijken. Ik begon dan maar de valiezen klaar te maken zodat ik al een deel mee naar huis kon nemen als ik vertrok.
Rond 10u30 waren Moeke en Vokke al daar. Een half uur later vertrok ik richting Tongeren.
Om 11u was de spoeling afgelopen en kort erna trokken ze bloed. Op het resultaat van dit bloedonderzoek moesten we wachten om te weten of we naar huis mochten vertrekken (de chemowaarde moet genoeg gedaald zijn). Ondertussen kwam Rob van Inge een bezoekje brengen. (Hij is medisch vertegenwoordiger en moet daardoor ook geregeld op Gasthuisberg zijn. Als Nic daar ligt neemt hij altijd even tijd om binnen te springen.)
Nic voelde zich nog altijd niet erg goed, ondanks het feit dat hij weet dat de kans vrij groot is dat hij gauw naar huis mag. Rond 11u45 moest hij weer overgeven.
Om 13u kwam Juf Elke langs en kreeg Nicolas een uurtje les. Ook nu namen ze samen een les rekenen en taal door. Nic hield het een vol uur uit. Na dat uurtje les kwam het verlossende bericht dat ze naar huis mochten. Ze moesten nog even wachten tot de porth-a-cath afgekoppeld was. Toen dat gebeurd was zijn ze richting Hasselt vertrokken. Tijdens het stappen naar de auto had Nic geklaagd van pijn aan zijn hiel en vertelde hij aan Vokke dat hij daar blaren had. (Na maanden niet meer aan sport te hebben gedaan waren zijn voeten natuurlijk niet meer gewoon aan zijn sportschoenen. Ook door de chemo is zijn huid een stuk gevoeliger geworden.)
Ze waren nog maar net thuis gearriveerd of Nicolas vroeg al om een tas soep. De rest van de namiddag en vooravond heeft hij rustig op de zetel gelegen en wat gerust. Michael was rond 17u45 vertrokken naar de Olympia. Daar hadden ze afgesproken met de jongens, de trainer en afgevaardigden van zijn voetbalploeg om samen te bowlen en achteraf iets te eten.
Guy en ik kwamen ongeveer samen thuis rond 19u30. Marijs vertrok net naar huis. Vokke en Nonkel Hendrik waren de laatste dingen aan het afwerken op het toilet. Nic lag nog in zijn zetel. Toen we hem vroegen of hij eventueel zin had om mee te gaan naar de Olympia en daar samen met Michael en de ploeg iets te eten, sprong hij bijna uit zijn zetel. Hij wou maar al te graag meegaan! Bij het opstaan uit de zetel viel ons echter op dat hij pijn had. Het was nog altijd zijn blaar die pijn deed. Toen we die blaar even later goed bekeken bleek dat die er niet goed uitzag. Er was een ontsteking in gekomen en die moest goed verzorgd worden in Nic zijn geval. Guy knipte de blaarranden eraf zodat het beter zou kunnen genezen. Dat deed natuurlijk erg pijn en Nic schreeuwde het dan ook uit van de pijn. Daarna was het ergste leed geleden. Na een ontsmettend middel werd er wat Flamazinezalf op gedaan.
Op het moment dat we vertrokken kwam Steph aan met de fiets. Zij kwam van de turntraining (de voorlaatste training voor het Vlaams Kampioenschap op zaterdag). Zij was moe en bleef liever thuis. Zo vertrokken we rond 20u naar de Olympia. Daar waren de jongens net klaar met bowlen en dronken we samen met de rest nog een glas voor we samen aten. Nic at rustig mee. Hij had penne arabiata besteld en at er behoorlijk wat van op. Rond 22u was zijn kaarsje uit en zijn we naar huis gereden.
Thuis keken we samen met Steph nog naar het einde van Mijn Restaurant, waarna Steph ging slapen. Michael was ondertussen ook al naar zijn bed gegaan. Nicolas poetste zijn tanden en kroop bij mij in bed en samen keken we naar All Saints, terwijl papa het blogverslag van woensdag afmaakte. Even later viel Nic in slaap. Toen papa naar boven kwam maakte hij Nic wakker voor zijn mondspoeling waarna we allemaal in bed kropen. Eindelijk weer allemaal samen thuis!
De nacht verliep eigenlijk probleemloos. Nicolas sliep rustig, moest slechts 1x opstaan om te plassen en kreeg zijn pil Leucovorin om 5u. Om 7u45 maakte hij mij weer wakker om nog eens te plassen. Ik moet dan de fles halen op de badkamer, hij plast ze vol langs zijn bed en ik meet vervolgens hoeveel hij geplast heeft en wat de pH is en schrijf tot slot alles op een blad. Omdat ik nu toch wakker was, bleef ik ook maar op. Ik ging mij scheren en wassen en kleedde mij dan aan voor een nieuwe dag. Nicolas bleef stil in bed liggen. Hij kon af en toe wel lachen, maar hij voelde zich duidelijk nog niet goed.
De eerste die belde was Moeke. Zij belde al om 8u30 om te horen hoe het geweest was deze nacht. Tien minuten later belden we zelf naar Marleen om die proficiat te wensen. Marleen verjaarde vandaag, maar ik vreesde dat het een verjaardag in mineur zou worden. Ze was nog steeds ziek, Nicolas was opgenomen in het ziekenhuis en wij zouden elkaar maar even zien vanavond als we elkaar zouden afwisselen op de ziekenhuiskamer.
Zoals verwacht wilde Nic weer niet ontbijten. Ik mocht van hem wel een paar boterhammen eten op de kamer. Nicolas wou eerst even naar TV kijken, maar viel tussen 9u30 en 10u30 ook terug in slaap. Ik installeerde mij met mijn laptop en begon mijn mails te verwerken en daarna maakte ik het blogverslag van maandag en dinsdag.
Nicolas werd om iets voor 11u wakker. Net op tijd, want even later kwam men voor een bloedname en moest hij weer een pil Leucovorin innemen. Stipt om 11u kwam er een nieuwe juf op de kamer. Juf Kathleen was ziek en meester Christophe was er niet, dus kwam juf Elke vandaag eens zien of Nic les kon volgen. Eerst was hij niet erg te vinden voor de les, maar ik zei dat hij het maar moest proberen en dat ze altijd konden ophouden als het niet moest gaan. De juf zette zich naast zijn bed en ze namen samen een les rekenen en taal door. Alleen toen de verpleging het bord met middageten binnenbracht, wou hij niet doordoen. Hij zei dat hij misselijk werd van de geur. Pas na dat ik het bord in de badkamer gezet had, kon de les verder gaan tot 12u.
Na de les was Nicolas moe en een beetje misselijk. Hij wou weer niets eten en ook niet spelen of iets anders doen. Hij bleef gewoon in zijn bed liggen. Ik zette mij even in de zeteltjes op de gang om het middageten op te eten. Daarna schreef ik verder aan mijn laatste verslag.
Dr. Uyttebroeck kwam om 13u vertellen dat alles nog steeds goed ging. Toen de dokters buiten gingen wilde ik Nic zijn pillen van 13u geven, maar hij zei dat hij eerst moest braken. Onmiddellijk daarna slikte hij alle pillen af met een vies gezicht. Tot mijn grote verbazing vroeg hij toen om een wafeltje van Marijs! (Marijs had gisteren wafels gebakken en ik had er daar een aantal van meegebracht naar het ziekenhuis.) Dit was de eerste keer dat hij iets wou eten tijdens deze opname. Met kleine hapjes at hij het ganse wafeltje op.
Terwijl Nic de eerste hapjes van zijn wafeltje nam, kwam de muziekleraar vragen of hij mee muziek wou maken. Hij kwam op het juiste ogenblik, want Nicolas voelde zich duidelijk iets beter. We spraken af dat hij naar de muziekkamer zou komen van zodra het wafeltje op was. Ik maakte van de gelegenheid ook gebruik om Nic propere kleren aan te laten doen. Om 13u30 bracht ik hem naar de muziekkamer.
Om 14u kwamen Carla, Katrien en Joris toe op de kamer. Ze kwamen de moeder van Carla bezoeken, die sinds dit weekend opgenomen was in Leuven. Nicolas was nog niet terug, maar even later kwam hij toch terug binnengewandeld met zijn infuusstaander. Hij was wel niet erg spraakzaam. Als we vroegen wat hij gedaan had zei hij alleen maar: Ja, muziek gemaakt, hé. De familie Gilé ging na een half uurtje verder. Omdat Nic zich weer misselijk voelde had ik hem aangeraden om een beetje te slapen. Hij deed zijn ogen toe en viel redelijk snel in slaap. Ik was zelf ook moe en sliep ook anderhalf uur.
Om 17u waren we alle twee wakker. Nic moest toen ook weer pillen innemen. Tot zijn grote vreugde was de Zoviraxsiroop toegekomen, zodat hij die grote pil niet meer moest inslikken. Daarna keken we naar TV tot 18u. Toen kwam Johan Orye op bezoek. Johan is assistent maxillofaciale heelkunde in Gasthuisberg en via de blog wist hij dat Nic nu weer opgenomen was. We hadden een gezellige babbel tot 19u. Nic nam niet deel aan het gesprek. Hij lag met een handdoek op zijn kussen en keek rustig naar TV.
Marleen kwam aan om 19u. Nicolas en ik gaven haar een dikke kus en wenste haar een gelukkige verjaardag. Tot mijn schande had ik de tijd nog niet gehad om een cadeautje voor haar te kopen, maar dat zal ik de komende dagen nog moeten goedmaken. Ik wou nog een glaasje drinken samen met Marleen, maar Marleen zei dat ze geen alcohol mocht drinken de komende dagen, omdat ze sinds gisteren een zware antibioticakuur moet volgen voor haar sinusitis. Dus zaten we maar even tegen elkaar, tot het tijd was voor mij om te vertrekken.
Ik vertrok uit het ziekenhuis om 20u, zodat ik nog op tijd bij Carla zou kunnen zijn voor om mijn pols te laten behandelen.
Marleen en Nic bleven achter op de kamer. Nicolas wou natuurlijk naar Manchester United Arsenal zien. Toen de match 5 minuten bezig was heeft hij nog eens moeten overgeven en iets later moest hij toch weer zijn avondpillen innemen. Om 21u30 viel Nicolas in slaap. Marleen keek nog wat naar TV tot 23u. Toen is zij ook gaan slapen.
Marleen was pas om 2u ingeslapen. Om 4u was ze weer wakker omdat Nicolas moest plassen en daarna kon ze weer niet inslapen tot 6u. Het was dan ook niet verwonderlijk dat ze zich s morgens versliepen. Pas om 7u45 werd Marleen wakker. Nicolas moest vandaag weer een ruggenprik krijgen, dus moesten ze op tijd klaar zijn om naar de operatiezaal te kunnen gaan. Daarom maakten ze zich vlug klaar. Om 8u konden ze al naar de operatiezaal vertrekken. Daar moesten ze dan wel weer wachten tot 9u. Toen hij op de operatietafel moest, voelde Nic zich niet goed en moest hij zelfs overgeven. De narcose en de punctie verliepen zonder problemen. Er werd ook terug chemotherapie ingespoten in het ruggenmerg. Marleen mocht om 9u40 weer bij hem komen in de PAZA (postoperatieve ruimte) en om 10u waren ze weer terug op de kamer.
Carla en haar dochter Katrien sprongen even later kort binnen op Nic zijn kamer om te zien hoe het met hem ging. (Carla haar moeder is sinds dit weekend ook opgenomen in Gasthuisberg.) Ze moesten echter al vlug weer terug naar Hasselt, want Katrien moest naar school en Carla moest gaan werken.
Moeke en Vokke arriveerden om 11u. Marleen kon nu met een gerust hart naar haar werk in Tongeren vertrekken. Nicolas lag bij haar vertrek stilletjes op zijn bed en keek naar TV.
De dokters kwamen om 12u15 binnen tijdens hun zaalronde. Alles was in orde. Nicolas sliep zowat de ganse namiddag. Dus kwam meester Christophe van de ziekenhuisschool nog een keer voor niets langs.
Ik had vandaag geopereerd tot 16u45. Toen was ik even naar huis gereden, waar nonkel Hendrik al weer aan het werk was in ons toilet. Hij had de tegels, die vorige week geplaatst waren, ingewassen zodat het er weer iets mooier uitzag. Morgen zouden Vokke en hij de laatste tegels rond het venster plaatsen en de WC en pompbak terug ophangen. (De WC boven moest daarna nog aan de beurt komen.) Om 17u30 werd ik weer bij Carla verwacht. Terwijl ze mijn pols behandelde vertelde ze mij dat ze bij Nic langs geweest was. Na de kiné ging ik in de Gamma nog wat spullen uithalen, zodat ik in het lange weekend nog wat op de zolder zou kunnen werken. Daarna reed ik weer naar huis om mijn koffer op te halen en naar Leuven te gaan. Voordat ik vertrok at ik thuis eerst nog iets, want Nicolas heeft niet graag dat er op zijn kamer gegeten wordt, omdat hij misselijk wordt van de geur van warm eten. Door dat alles had ik wat vertraging en kwam ik pas om 20u aan in Leuven.
Toen ik door de gangen van Gasthuisberg naar Nic zijn kamer liep, kwam ik tante An tegen. Ze was op terugweg van haar werk in Waterloo en was even gestopt onderweg naar Schaffen om te zien hoe het met Nikkel ging. Toen ik even later zelf ook op de kamer kwam, zag ik dat Mieke ook daar was. Ze had zelfs pizza bij voor Nicolas, maar die wou daar niet eens van proeven. (Ik heb de pizza dan maar in de koelkast gezet tot morgen.) Nicolas lag stilletjes in bed met een handdoek onder zijn hoofd. Door de chemotherapie had hij weer speekselvloed en dit liet hij gewoon uit zijn mond lopen. Zo moest hij het niet altijd inslikken, want dan moest hij daarop weer braken.
Twintig minuten na mijn aankomst gingen Moeke en Vokke naar huis en vertrok Mieke ook. Dus bleven Nicolas en ik alleen achter. Hij deed bijna onmiddellijk teken dat hij moest overgeven en toen dat voorbij was moest hij dringend plassen. Ik had dan ook de indruk dat hij zich tijdens het bezoek sterk gehouden had en gewacht had tot iedereen weg was om zich te laten gaan. Hij moet zich hierna toch iets beter gevoeld hebben, want hij begon nu toch wat te praten tegen mij, o.a. over de voetbalmatch van straks: Barcelona Chelsea.
Opeens zei Nicolas dat hij weer pijn in zijn benen had, net als gisteren. Hij weet intussen dat dit een teken van beenmergactiviteit is. Toen ik hem uitlegde dat dit eigenlijk goed was, omdat hij dan terug vlugger zou recupereren en aldus ook meer kans had om vlugger terug te kunnen sporten, vond hij het goed. Hij wou zelfs geen Dafalgan innemen. (Ook omdat hij de pil te groot vindt om in te slikken.)
Vanaf 20u45 keken we naar de halve finale Championsleague tussen Barcelona tegen Chelsea, waarbij Nic voor Chelsea was en ik voor Barca. Om 21u moest hij zijn pillen innemen. Hij had wel wat problemen om de grote pil Zovirax (tegen koortsblaas) in te nemen. Hij wilde dit pas doen nadat ik deze pil in kleine stukjes gebroken had, zodat hij ze makkelijker kon inslikken. Tijdens de pauze belden we naar Marleen. Daarna keken we naar de 2e helft van de wedstrijd. Nicolas werd weer wat stiller en deed regelmatig zijn ogen weer toe. Toch keek hij de match uit. Deze eindigde trouwens op een teleurstellende 0-0.
Nicolas moest nog 1x braken rond 23u. Daarna viel hij in slaap. Ik keek nog even TV, maar was ook moe en deed om 24u het licht uit.
Vanaf 7u was Marleen wakker. Ze riep eerst Michael en Stephanie op, omdat zij naar school moesten gaan. Om 7u45 was het Nicolas zijn beurt om op te staan. Hij stak de laatste zaken in zijn valies en maakte zich gereed om naar Leuven te gaan. Zoals te verwachten was, zag hij er weer geweldig tegen op om weer voor 4 dagen in het ziekenhuis te moeten blijven. Hij begon ook weer een koortsblaas te krijgen op zijn bovenlip. Hij kreeg dit voor hij ziek werd ook regelmatig, maar nu is er altijd wat meer ongerustheid: was dit door de stress van de opname, door de zon van het weekend of door de verminderde weerstand?
Moeke en Vokke zouden Nikkel vandaag naar daar brengen en zij zouden dan ook bij hem blijven tot Marleen hun s avonds zou aflossen. Om 8u30 waren ze thuis en even later konden ze vertrekken, zodat ze al om 9u30 in Gasthuisberg aankwamen. Nadat Nic ingeschreven was konden ze naar de kinderkankerafdeling gaan en daar was kamer 7 vrij, zodat alles zéér vlot verliep dit keer. Om 10u werd de porth-a-cath aangeprikt en om 11u werd de eerste zak chemotherapie al aangehangen.
Nicolas ging de rest van de voormiddag met de Playstation spelen in de Bonte Specht, maar toen hij s middags op zijn kamer kwam wou hij niets eten. Hij was weer begonnen aan zijn vastentijd van 4 dagen, zoals hij in dit chemoblok altijd doet. Om 13u30 viel hij in slaap. Meester Christophe kwam om 14u langs voor de ziekenhuisles, maar ze besloten om Nic te laten slapen en de les uit te stellen tot morgen. Tijdens de zaalronde van de dokters werd de koortsblaas op Nic zijn lip nog eens goed onderzocht en besloten de dokters om opnieuw Zovirax te starten. Verder waren er geen problemen.
De ganse namiddag bleef Nicolas in bed liggen, want hij voelde zich al niet meer goed. Hij keek naar TV en sliep vooral veel.
Marleen kwam toe om 18u45. Het was precies of Nicolas daar op gewacht had om een eerste keer over te geven, want Marleen was nog niet goed binnen of de eerste gulp kwam naar boven. Nadien voelde Nic zich even wat beter en keken ze naar het nieuws en naar Familie. Marleen at ondertussen een tas soep en een piccolo. Om 20u45 moest Nicolas al voor een 2e keer overgeven en om 22u voor de derde keer. Tussendoor keken ze naar De Italiaanse Droom en naar Aspe.
Nicolas klaagde s avonds ook opnieuw van pijn in zijn benen. Waarschijnlijk was dit weer een teken van beenmergactiviteit, wat op zich wel goed is voor de aanmaak van nieuwe bloedcellen. Omdat hij toch veel pijn begon te krijgen, belde Marleen naar de verpleging en kreeg Nikkel even later een pil Dafalgan, waarna het toch weer iets beter ging.
Ik was na een ganse dag raadpleging thuisgekomen rond 19u30. Marijs was net klaar met haar werk en kon even later vertrekken. Stephanie was gaan tennissen op Runkst en zat nu in de keuken te studeren. Michael lag in de zetel naar TV te kijken. Hij kon door zijn liesblessure nog altijd niet sporten. We aten samen scampis in currysaus en rijst. Vooral Stephanie vond dit heel lekker. Met Carla had ik afgesproken om 20u45. Toen ik daar aankwam om mijn pols te laten behandelen, kwamen daar nog 2 andere bekenden van Runkst binnen. Ze hadden allemaal een of ander kwaaltje aan hun interclubwedstrijd overgehouden en Carla vertelde mij dat er ook nog andere clubleden gepasseerd waren. Je zou u beginnen afvragen of tennis wel zo een gezonde sport is? Toen ik terug thuis was lag Michael onder voor TV en lag Stephanie in ons bed boven naar een ander programma te kijken. Rond 22u45 gingen de kinderen slapen. Ik deed nog wat administratief werk en ging pas een uurtje later naar bed.
In Leuven viel Nicolas om 22u30 in slaap. Marleen lag echter wakker tot 2u. Daarna sliep ze even tot 4u, want toen was Nicolas weer wakker om te plassen.
