Ik had onrustig geslapen en was al vroeg wakker. Mijn pols deed gelukkig al veel minder pijn. Nicolas was ook vroeg op. Hij zou deze voormiddag voor het eerst sinds zijn ziekte terug meevoetballen met zijn ploeg. Het was de laatste competitiematch van dit seizoen. Ze moesten tegen Brussels spelen, die kampioen geworden waren in hun reeks. We konden volgens Nicolas niet vroeg genoeg daar zijn. Al om 8u45 wou hij vertrekken, terwijl we pas om 9u15 in STVV moesten zijn.

Ruim op tijd kon ik Nic afzetten aan de poort van het jeugdcomplex. Daarna reed ik terug naar Hasselt, enerzijds omdat ik nog enkele zaken moest kopen voor de “tegelaars”, anderzijds omdat ik Marleen moest uithalen, zodat we maar met 1 auto in St. Truiden zouden zijn. Omdat het wat langer duurde voordat ik het gevraagde materiaal vond, belde Marleen al om 10u om te vragen waar ik was. Ik was gelukkig al op weg naar huis, zodat we 5 minuten later terug naar St. Truiden konden rijden. Het is op zaterdagvoormiddag altijd bijzonder moeilijk om in de buurt van het jeugdcomplex een parkeerplaats te vinden, want er is dan ook altijd een rommelmarkt bezig op de grote parking van de veemarkt. Gelukkig viel het dit keer wel mee, zodat we net op tijd daar waren om de aftrap te kunnen zien.

Het was een beetje een bijzondere dag vandaag. Niet alleen omdat Nicolas voor de eerste keer terug meespeelde met de U11, maar ook omdat de U12 kampioen konden worden als zij wonnen vandaag. (De U12 van Brussels en STVV stonden op plaats 1 en 2 in hun competitie.) Marleen en ik keken natuurlijk in hoofdzaak naar de match van de U11, maar we volgden toch ook met een half oog de match op het andere veld.

Het ging niet zo goed met de U11. Ze waren de betere ploeg, maar maakten hun doelkansen niet af. De verse kampioenen deden dat wel. Daardoor vielen er in de eerste helft 3 doelpunten aan de verkeerde kant. Vijf minuten voor de rust bracht trainer Nathan onze Nicolas in het veld. Er steeg toen een spontaan applaus op uit het publiek en dat doet toch wel iets als je dat hoort. Ook Nikkel had het gehoord, want hij scoorde ei zo na bij zijn eerste baltoets. De keeper kon de bal nog net met de vingertoppen tegenhouden. Even later gingen we dus rusten met 0-3 op het bord. De U12 hadden het ook niet gemakkelijk gehad. Zij stonden zelfs achter met 1-2.

Na de rust speelde bleef het speloverwicht ook bij ons, maar kregen we toch nog een tegendoelpunt. Gelukkig voor ons kon STVV ook een doelpunt maken, zodat er toch nog een wedstrijd was. Nicolas mocht deze keer 10 minuten voor het einde oplopen. Hij deed zijn best, maar verder dan een tweede goal kwamen ze niet. De eindstand was dus 2-4. Bij de U12 was het spannender. Zij slaagden er toch nog in om te winnen met 3-2, zodat zij kampioen waren geworden! Bij de festiviteiten verbroederden de beide ploegen van STVV zich en kregen die van ons ook een glas (kinder-)champagne te drinken. Na de match werd er nog iets gedronken, maar om 13u waren we terug thuis.

Vokke en nonkel Hendrik waren nog steeds bezig met hun tegelwerken in de WC. We aten iets kleins en daarna gingen we even rusten in de zetel. Om 14u vertrok Marleen naar de Runkster Tennis, want haar ploeg moest daar interclub spelen. Marleen zelf had echter afgebeld, want ze was nog steeds te ziek om te kunnen spelen. Nicolas wou graag meegaan met Marleen, omdat hij wist dat een deel van zijn vrienden ook daar zouden zijn. Ik bleef nog even in de zetel liggen, tot Carla (kinesiste) mij belde. Ik zou bij haar langs gaan om mijn pols te laten behandelen, maar blijkbaar was ik gewoon onze afspraak van 14u vergeten. Ik verontschuldigde mij en we maakten een nieuwe afspraak voor 18u30. Omdat ik nu toch wakker was, vertrok ik maar meteen met Steph en Mich naar Runkst om mee te gaan supporteren.

Het weer was intussen zodanig omgeslagen van mooi lenteweer in de voormiddag, naar een koude wind en betrokken in de namiddag, dat de meeste supporters al vlug in het cafetaria terug te vinden waren. Terwijl wij daar zo iets zaten te drinken, ging Nicolas naar Cas zijn thuis om daar te gaan spelen met nog een paar andere vrienden. Om 17u15 ging ik hem daar halen, want Dominique zou om 17u30 bij ons thuis langskomen om een aantal “voice overs” (stem van Nic) op te nemen voor zijn film. We kregen ook al een kleine preview van de toekomstige film te zien. Marleen en Stephanie bleven nog een tijdje op de tennis. Om 18u15 moest ik iedereen achterlaten, omdat ik naar Carla moest voor mijn kinesitherapie. De behandeling verliep probleemloos, maar een nieuwe afspraak maken ging minder vlot, vooral omdat ik volgende week terug moest werken en omdat Nicolas dan ook weer naar Leuven moest voor 4 dagen.

Carla haar praktijk is in Kuringen gelegen. Zo kon ik van daar makkelijk naar de Carrefour rijden om daar eten te gaan kopen voor vanavond. Ik kocht kebab van lamsvlees met wokgroenten en daar wilde ik frieten bij bakken. Om 20u was ik terug thuis. Marleen en Stephanie reden net achter mij de oprit op. Vokke en nonkel Hendrik hadden hun werkzaamheden al gestaakt en zaten in de keuken iets te drinken om te bekomen van het geleverde werk. Even later vertrokken zij.

Na het avondeten keken we allemaal samen naar de familiefilm “RV” met Robin Williams op TV. Toen de film gedaan was konden we net op tijd naar Studio 1 zappen om de samenvattingen van de voetbal nog te zien. Daarna was het hoog tijd om te gaan slapen. Ik moest echter nog een blogverslagje maken, dus bleef ik alleen onder. Toen ik even later op onze slaapkamer kwam, lagen Marleen en Nicolas daar in een diepe slaap. Ik probeerde even om Nic wakker te krijgen, maar dat lukte niet meteen. Dus besloot ik om hem dan maar te laten liggen… en ben ik in zijn bed gaan slapen.

26-04-2009, 21:27 Geschreven door Guy  

Het was voor mij een onrustige nacht, want ik werd regelmatig wakker van de pijn in mijn rechter pols. Ik moest er toch vroeg uit, omdat ik al om 8u in het ziekenhuis verwacht werd voor een ochtendvergadering. Deze duurde tot 9u. Daarna deed ik vlug mijn zaalronde en dan was het tijd om naar de dienst radiologie te gaan voor de NMR van mijn pols. De radioloog vroeg of ik akkoord kon gaan met een arthrografie, dwz dat ze eerst contraststof in het gewricht spuiten en dan pas foto’s nemen. Vermits ik pijn had, toch wat ongerust was en vooral ook wou weten wat er aan de hand was, ging ik natuurlijk akkoord. De inspuiting viel wel mee. Daarna moest ik op mijn buik gaan liggen met mijn rechter arm gestrekt voor mij. Mijn pols werd geblokkeerd met een paar gewichten, de verpleger zette een koptelefoon op mijn hoofd om mijn oren te beschermen tegen het lawaai van de NMR en daarna begon de scan. Het onderzoek duurde 20 minuten. Dus ik had tijd genoeg om na te denken. Terwijl ik daar zo lag dacht ik aan onze Nic en hoe hij toen in december ook een NMR moest ondergaan in Leuven. Hij onderging dat toen heel rustig, maar ik besef zéér goed hoe beangstigend zo een scanner kan zijn. Ik weet wat een NMR inhoud en ik lig hier maar voor een banaliteit, maar hij wist toen nog niets van al deze onderzoekingen en hij lag daar voor iets levensbedreigend…

De scanner toonde een ernstige ontsteking van het polsgewricht (synovitis), waarschijnlijk op basis van een klein scheurtje in een klein ligament (gewrichtsband). Rusten en Brufen zouden verbetering moeten brengen. Ik was al blij dat het niet erger was en dat er geen botletsel was.

Om 11u was ik terug thuis. Marijs was in de keuken aan het werk. Vokke en nonkel Hendrik waren weer aan het tegelen op het toilet. Nicolas zat op zijn kamer en was een toets aan het maken via bednet. Dimitri kwam om 11u30 voor de wekelijkse conditietraining. Hij had Julie meegebracht. Omdat Nic zijn toets nog niet af was moesten ze even wachten. Om 12u kwam Nic naar beneden. Ze wilden eerst wat tennissen op de oprit, maar omdat die vol auto’s stond (die van mij, Marijs, Vokke, nonkel Hendrik en Geert de tuinman) was er daar geen plaats meer om te spelen. Dus reden ze maar naar Runkster Tennis. Daardoor had ik even vrije tijd. Daarvan maakte ik gebruik om buiten in de zon het blogverslag van eergisteren te typen, want ik sta tegenwoordig regelmatig een verslag achter.

Iets na 13u kwamen Dimitri en Nicolas terug. (Julie was er niet meer bij, want zij moest om 13u terug in de les zijn.) Marijs had kip met Chinese saus en rijst gereed gemaakt voor ons. Dimi at vlug iets mee en moest toen ook weer naar de school vertrekken. Nicolas speelde na het eten wat op zijn PSP en ik trok weer naar de speelzolder. Werken kon ik niet met mijn pijnlijke pols, maar al de opgestapelde spullen opruimen ging wel. Vooral omdat Marijs mij goed hielp.

Rond 16u kwam Dominique nog een aantal shots opnemen voor zijn film. Na een half uurtje was hij weer weg. Vanaf toen begon Nic zich klaar te maken voor de voetbaltraining. Hij zorgde er ook voor dat ik deze keer wat vroeger klaar was, zodat we al om 16u50 naar St. Truiden konden vertrekken. We waren dus ruim op tijd ter plaatse.

Het was weer een prachtige dag en er zat nog meer volk dan gisteren op het terras. Ik dronk, samen met de andere papa’s, een paar pintjes en we aten wat bitterballen. Binnen de kortste tijd zat de training er op. Nic was weer niet moeten stoppen en had dus de ganse training kunnen volmaken. We hadden afgesproken dat, als hij de training goed aankon, ik aan trainer Nathan zou vragen of hij morgen eventueel ook mee mocht doen als speler. Nic had mij dat gevraagd, want het was de laatste match van het seizoen, tegen Brussels, de kampioen in hun reeks. Dus stapte ik op Nathan af en vroeg of er kans was dat Nic zou meespelen. De trainer lachte naar mij en zei dat hij dat zeker zag zitten. Onnodig te zeggen dat Nicolas heel opgewekt was toen we terug naar huis reden.

We waren om 20u terug thuis. Vokke en nonkel Hendrik stonden net klaar om te vertrekken. De werken in de WC waren weer een beetje opgeschoten, maar nog lang niet klaar. Marijs had spaghetti bolognese gemaakt en die aten we nu met ons vijven op. Je zag duidelijk dat Nic begon moe te worden. Daarom ging Marleen met hem al naar boven om 21u30. We waren er zeker van dat hij, eenmaal hij in ons bed zou liggen, niet meer lang wakker zou blijven. Bovendien had hij zijn rust meer dan nodig!

Stephanie bleef nog even onder om te kunnen chatten. Michael keek naar een of andere science fiction film op TV (X-man). En ik begon aan mijn 2^e blogverslag van de dag. Het verslag was nog niet af toen Michael ook ging slapen. Toen mijn verslag wel af was, was Stephanie ook klaar om naar boven te gaan.

Natuurlijk was Nicolas, bijna onmiddellijk nadat hij boven was, al ingeslapen. Nu moest ik hem dus weer wakker maken voor zijn mondspoeling. Daarna ging hij naar zijn eigen bed. Marleen was wel nog wakker. Ze was nog steeds echt ziek en had hoofd- en nekpijn en daardoor kon ze nu niet goed slapen. Ik was echter zelf doodop, zodat ik kort nadat ik in bed lag al in dromenland was.

26-04-2009, 00:34 Geschreven door Guy  

Na de ochtendroutine zat Nicolas om 8u45 weer klaar achter zijn PC om via Bednet les te kunnen volgen. Deze keer was hij wel uitgeslapen. Tot de speeltijd deed hij mee aan de klasactiviteiten. Na de pauze zou er een les Godsdienst en WO volgen, en die moest hij niet meedoen. (Nic moet sinds hij ziek is enkel de hoofdvakken volgen.) De juf had gezegd dat hij na de middag ook enkele boekbesprekingen kon volgen als hij dat wou, maar het was duidelijk dat hij daar niet zo veel zin in had.

De rest van de voormiddag kwam Nicolas mij helpen op de speelzolder. Hij gaf het materiaal aan, en hielp mij net zoals gisteren met zagen, boren en schroeven. ’s Middag aten we onder ons tweeën een tas soep en een paar sandwiches. Daarna werkten we weer verder.

Vokke en nonkel Hendrik waren vandaag ook weer vroeg aangekomen om de WC verder te betegelen. Er werd veel gezucht en geklaagd, maar het werk leek mij toch iets sneller vooruit te gaan dan gisteren. En het moet ook gezegd worden: Het was zeker geen gemakkelijk werk en wat er geplaatst was, zag er mooi uit. Ze werkten ’s middags iets langer, zodat ze pas na ons zijn komen eten en ze zouden vervolgens doorwerken tot na 20u.

In de loop van de namiddag zag ik dat Nicolas moe begon te worden. Hij speelde meer, dan dat hij mij nog hielp. Hij zat voortdurend op de grond en bovendien begon hij meer en meer te zeuren over zijn voetbaltraining. Hij had namelijk de laatste keer dat hij in Gasthuisberg was aan de dokters gevraagd of hij terug mocht gaan trainen, als hij zich goed voelde. En de dokters hadden hem verteld dat dit helemaal geen probleem was. Omdat er maandag geen training was geweest (omwille van de spelersevaluaties op STVV), kon hij vandaag pas een eerste keer gaan trainen. Voor alle zekerheid hadden we vooraf aan trainer Nathan wel even gevraagd of Nic mocht komen meetrainen en dat was gelukkig geen probleem. Nu het grote moment naderde, begon het wachten tot we zouden vertrekken natuurlijk lang te duren voor hem. Omdat hij zo moe was heb ik hem aangeraden om even op zijn bed te gaan liggen. Gelukkig zag hij zelf ook in dat dit nodig was en even later lag hij effectief te slapen in zijn bed.

Toen Carla om 16u langskwam voor zijn wekelijkse massage, sliep hij nog steeds. Ze wou echter niet dat ik hem wakker maakte en daarom spraken we af om zijn behandeling uit te stellen tot morgen. Kort nadat Carla vertrokken was, werd Nikkel dan toch wakker. Vanaf toen was er geen houden meer aan. Ik moest stoppen met werken en een douche nemen, zodat we op tijd zouden kunnen vertrekken naar St. Truiden.

We kwamen om 17u20 aan op het jeugdcomplex van STVV. De training begon om 17u30. Nicolas wandelde door de poort en naar de kleedkamers, alsof hij er nooit was weggeweest. Maar de mensen die hem zagen verschoten wel. Zowel de spelers als de ouders waren blij verrast dat hij er terug bij was! Sommigen konden het zelfs niet geloven. Ik installeerde mij op het terras in de zon en dronk op mijn gemak een glaasje, terwijl Nicolas de ganse training uitdeed. Na de training vroeg ik kort aan trainer Nathan hoe het gegaan was, maar blijkbaar was het allemaal goed meegevallen. (De training was ook niet al te zwaar geweest, dus ik denk dat Nathan er wel rekening mee gehouden had dat Nicolas terug kwam meetrainen.) Nicolas mocht morgen zelfs terugkomen!

Blij om dit heugelijke nieuws stapten Nicolas en ik terug naar onze auto. Toen ik op het knopje van de afstandsbediening drukte, schoot er ineens een pijnscheut in mijn rechter pols. Van het ene ogenblik op het andere was mijn rechter pols bijna volledig geblokkeerd. Ik had er geen idee van wat het zou kunnen zijn, maar ik maakte mij wel wat ongerust, want met een geblokkeerde pols kon ik vanavond niet van wacht zijn… Daarom reed ik, nadat ik Nic thuis had afgezet, naar het Virga Jesse Ziekenhuis om mijn pols te laten nazien. Een gewone röntgenfoto en een echografie konden geen bijzonderheden tonen. Dus werd er een NMR van de pols afgesproken voor morgen. Ik belde een van mijn collega’s om mijn wacht over te dragen en ik was blij en dankbaar dat dit zonder enig probleem mogelijk was.

Terug thuis kon ik Marleen toch ook wat geruststellen. Ik vertelde dat er blijkbaar niets ernstigs aan de hand was, maar dat we toch op de uitslag van de NMR moesten wachten om te weten wat de diagnose kon zijn. Marleen warmde vervolgens voor mij mijn avondeten op (vogelnestjes met puree) en ondanks de pijn en het feit dat ik alleen maar met mijn linker hand kon eten, smaakte het mij toch.

We besloten deze toch wel mooie dag in de zetel voor TV. Na “Mijn Restaurant” ging iedereen naar boven. Michael en Stephanie gingen slapen. Nicolas poetste zijn tanden en kroop dan bij Marleen en mij in bed om nog een half uurtje te wachten voor zijn mondspoeling. Hij was echter zo moe, dat hij alleen maar het begin van “All Saints” gezien heeft. Tijdens het reclameblok heb ik hem wakker gemaakt, heeft hij zijn mondspoeling gedaan en daarna is hij in zijn eigen bed gaan slapen.

24-04-2009, 22:54 Geschreven door Guy  

Het was een korte nacht geweest! Michael en Stephanie waren zoals altijd op tijd klaar om naar school te gaan. Marleen was mij daarna ook komen oproepen, omdat ik van 9 tot 15u een dag van vergaderingen voor de boeg had. Nicolas sliep toen nog altijd en Marleen vroeg aan mij wat ze moest doen. Ik vond dat hij nu ook maar moest opstaan. Hij was niet ziek, maar was juist tot een gat in de nacht op stap (naar voetbal) geweest. Dan kon hij nu ook de moeite doen om zich klaar te maken en via Bednet de les te volgen. Natuurlijk was hij niet wild enthousiast toen hij moest opstaan, maar hij deed het wel en nog voor ik naar het ziekenhuis vertrok, zat hij al achter zijn computer.

Om 11u kwam juf Tilly voor een uurtje thuisonderwijs. Nicolas moest weer toetsen maken tot 12u. Hij was natuurlijk nog moe en ook een beetje hongerig, want hij had ’s morgens niet ontbeten. Bovendien betwijfel ik dat het resultaat goed was, met zo een slaapkop.

Al de ganse voormiddag waren Vokke en zijn broer, nonkel Hendrik, aan het werken in de WC op het gelijkvloers. Marleen en ik hebben daar een hele tijd geleden tegels voor gekocht en nu zouden zij er voor gaan zorgen dat de Wc’s onder en boven betegeld zou worden. Maar blijkbaar was dat toch niet zo simpel als men oorspronkelijk dacht. De tegels waren te zwaar, dus moest er speciale lijm gekocht worden. Ze waren te hard, dus konden ze niet gesneden en zelfs maar met moeite geslepen worden. De deurlijsten klopten niet met de tegels. Ze moesten nu al weten waar al de boorgaten moesten komen. De aansluiting van de ingebouwde WC was versleten. En ik vergeet er waarschijnlijk nog een paar… De lijst met problemen leek eindeloos. De 2 broers staan er al langer om bekend dat het 2 koppigaards zijn, die graag uitgebreid discussiëren over hoe en wat. Maar deze keer bereikte hun dispuut toch wel regelmatig een hoogtepunt. Uiteindelijk zijn ze toch begonnen met het plaatsen van de eerste tegels en langzaam aan hopen Marleen en ik dat de WC toch betegeld gaat geraken. Het was de bedoeling om op 3-4 dagen de 2 Wc’s af te werken, maar al na een halve dag was het duidelijk dat dit objectief niet ging gehaald worden.

Op de middag werd Moeke naar ons thuis gebracht door tante An. Ze at samen met de “werkmannen” mee ’s middags. Daarna begon ze aan een grote wafelenbak. (Onze kippen leggen zo veel eieren, dat er regelmatig moet “opgebakken” worden.)

Iets na de middag kwamen Christophe en Noah spelen met Nicolas. Het was prachtig weer, dus de 3 vrienden waren binnen de kortste tijd aan het voetballen in de tuin. Ze liepen alleen af en toe naar binnen om water te halen. Marleen had, zoals elke dag, gebeld om te weten hoe alles thuis verliep en hierbij had ze laten verstaan dat ze toch wel wat ongerust was omdat Nicolas zo weinig geslapen had. Ze had er dan ook bij Marijs op aangedrongen om er op te letten dat Nicolas voldoende zou rusten.

Toen ik om 15u thuiskwam waren er al heel wat wafels gebakken. Michael zat in de keuken te studeren, Stephanie was gaan turnen en de 3 jongens waren nog steeds aan het voetballen. Marijs was er dus nog steeds niet in geslaagd om hen te doen rusten. Even later kwamen ze weer om water vragen en toen heb ik ze alle drie even binnengeroepen, enerzijds om iets te drinken en van de wafels te proeven, anderzijds omdat Nicolas op die mannier toch even zou rusten. Ze hadden blijkbaar toch honger, want ze aten allemaal meerdere wafels op. Ook Vokke en nonkel Hendrik proefden samen met Marijs en mij van de wafels. Dat maakte dat er op het einde nog maar een paar wafels overschoten voor Marleen en Stephanie.

Rond 16u kwamen ze Noah en Christophe weer halen. Vanaf toen hielp Nicolas mij met de werkzaamheden op de speelzolder. Ik was daar opbergruimten onder het dak aan het maken en Nicolas hielp mij met het afmeten, zagen, vastschroeven, enz… We werkten door tot 18u30. Toen was het voor mij tijd om mij te gaan klaarmaken, want ik moest ’s avonds samen met Marleen naar de “machtsoverdracht” van de Lady Circle. Marleen was intussen al thuisgekomen. Ze voelde zich voor het eerst een klein beetje beter, maar ze zag er nog steeds maar bleekjes uit en ze hoestte en snoot toch nog veel. Rond 20u waren we gereed om te vertrekken. Vokke zou thuis blijven om te babysitten.

Wij hadden een gezellige avond in het clubhuis van de golf van Genk. Thuis keken ze ondertussen naar de halve finale voor de beker van Lierse- Genk Nicolas was blij dat Genk zich plaatste met 1-4 voor de finale tegen Mechelen. Terwijl de “mannen” naar de voetbal keken, heeft Stephanie de ganse tijd zitten chatten. Na de match zijn de kinderen gaan slapen. Vokke bleef onder wachten tot wij thuiskwamen. Omdat Marleen nog niet 100% was, moest hij niet zo lang geduld hebben. Om 23u30 waren we terug. Vokke ging toen naar huis en wij naar ons bed.

24-04-2009, 21:36 Geschreven door Guy  

Nic was al op toen ik onder kwam. Hij lag op de mat voor de TV en hij zie dat hij zich goed voelde. Even later ging hij zich aankleden en klaarmaken om Bednet op te starten. Vanaf 8u40 zat hij voor zijn PC en volgde hij weer de lessen in zijn klas. En deze keer moest hij niet vroegtijdig afhaken, maar volgde hij de les tot ’s middags. Ik vertrok om iets voor 9u naar de operatiezaal. Marleen ging naar Tongeren om 9u10. Marijs was intussen ook aangekomen en deze keer zag ze een goed gezinde Nicolas achter zijn computer zitten, toen ze boven ging opruimen. Vokke kwam om 9u50 al binnen. Hij wilde zichzelf graag geruststellen, omdat Nikkel zich gisteren en eergisteren niet zo goed voelde.

Tijdens de schoolspeeltijd in de voormiddag speelde Nicolas op zijn Playstation. Het spel verliep blijkbaar niet helemaal naar zijn zin, want hij sakkerde en riep plots zodanig hard dat Vokke en Marijs gelijktijdig naar zijn kamer vlogen. Rond 11u draagt Vokke een tas soep naar boven. Daarmee kon Nic het volhouden tot het einde van de voormiddag. Toen de les gedaan was, kwam Nicolas weer naar onder. Tot het middageten plakte hij stickers in zijn voetbal- wielrenners- en Disneyboek. Terwijl hij hier mee bezig was zong hij en at hij een kiwi en een klein chocoladebroodje. Voor Marijs kon het verschil met gisteren niet groter zijn. Toen moest hij nog overgeven en bekloeg hij er zich bij haar nog over dat hij volgende maandag al weer naar het ziekenhuis moest gaan en dat zij niet kon begrijpen hoe zwaar dat allemaal wel was. Nu was dit weer ver weg en zat hij plezier te maken. ’s Middags at hij samen met Vokke een portie lasagne.

Toen Moeke belde wilden zowel Nikkel als Vokke de telefoon opnemen. Ze kwamen gelijktijdig bij de telefoon, maar Vokke plaatste per ongeluk zijn (iets zwaardere) voet op de tenen van Nicolas. Hierdoor gingen er bij Nic 2 blaren open op zijn tenen, wat toch wel pijnlijk moet geweest zijn. Maar om Vokke te sparen hield Nic zich in. Hij ging wel bij Marijs klagen over zoveel lompheid en die verzorgde hem met wat Isobetadine en een plakker. Dankzij die goede zorgen was het leed een paar minuten later al weer vergeten.

Wat later gaat Nicolas op zoek achter iets om de tijd te doden. In de kelder komt hij het springkoord tegen dat hij van Dimitri gekregen heeft. Daarop doet hij zijn nieuwe tennisschoenen aan en gaat hij naar buiten om te kunnen springen. Als Vokke ziet dat het touwspringen niet zo goed lukt en zegt dat zijn springtouw niet zo goed is omdat het geen koorden touw is, begint er een hele discussie tussen die twee. Nic besluit met: “Dit touw is van Dimi en dus zeker het beste!” Daarop druipt Vokke stilletjes af. Hij heeft kunnen vaststellen dat Nicolas terug in orde is en dus kan hij weer vertrekken.

Normaal komt Dimitri op dinsdagmiddag altijd oefenen met Nicolas, maar nu was hij er om 13u30 nog altijd niet. Om 13u35 belt Dimi om te zeggen dat hij in vertraging is, maar dat hij toch nog even zal langskomen. Als hij aankomt is juf Tilly er ook al, maar ze is toch bereid om nog even te wachten. Dimitri en Nicolas spelen gedurende een kwartiertje tennis op de binnenkoer, waarbij Dimitri er in slaagt om hem te doen lachen. Op die mannier is hij toch weer goed gezind om even later aan zijn toets te beginnen. Om 15u10 gaat juf Tilly naar huis. Morgen is ze er niet, maar dan kan Nicolas wel weer Bednet opstarten.

Ik kom om 15u20 thuis. Op dat ogenblik was Nicolas in de tuin aan het fietsen. Hij wilde me onmiddellijk laten zien hoe hij kon slippen met zijn fiets. Het was prachtig weer, zodat we nog een tijdje buiten bleven. Toen was het tijd voor Nic om zich te gaan klaarmaken, want nonkel Jan kwam hem om 17u halen om hem mee te nemen naar Mechelen voor de halve finale voor de beker tegen Cercle Brugge. Hij, Gylian en Nicolas waren daar op uitnodiging van Olivier Renard (keeper van KV Mechelen). Om 17u20 vertrokken ze.

Michael kwam even later terug thuis van de bijles wiskunde bij juf Audry. Marleen kwam rond 18u30 thuis. Ik was intussen weer wat gaan werken op de speelzolder. Om 19u30 kwam ik iets eten en daarna moest ik naar een vergadering van de gynaecologen. Terwijl ik in vergadering zat werd ik opgebeld door een opgewekte Nicolas om te zeggen dat het verlengingen waren en dat ze dus iets later zouden thuiskomen. Toen ik om 23u thuis kwam, was Nicolas natuurlijk nog steeds niet terug. Ik was nog net op tijd om samen met Michael en Marleen te zien hoe Mechelen uiteindelijk met penalty’s won. Na de match gingen Michael en Marleen slapen en bleef ik alleen onder om op Nicolas te wachten.

Ik schreef dit blogverslag, keek wat TV, deed wat administratief werk, deed mijn pyjama aan en poetste mijn tanden, kortom… ik moest lang wachten. Pas om 1u40 kwam Nicolas -nog altijd heel opgewekt- binnengewandeld. Hij vertelde dat het héél leuk was geweest, dat Renard bij hen was geweest (Cfr. foto!) en dat ze mopjes hadden verteld op de terugweg. Ik liet hem zo snel mogelijk zijn tanden poetsen, zijn pyjama aandoen en even later lagen we –eindelijk- allemaal in ons bed.

23-04-2009, 00:32 Geschreven door Guy  

Iedereen was om 7u30 wakker, want de paasvakantie was voorbij. Michael en Stephanie moesten weer naar school en vertrokken om 8u met de fiets. Nicolas maakte zich klaar om rond 8u45 via Bednet de lessen in zijn klas weer te kunnen volgen. Marleen voelde zich, na een onrustige nacht, niet beter. Ze had een Aspegic ingenomen en was zelfs terug in haar bed gaan liggen, tot dat ze hier het effect van zou voelen. Ik vond dat ze beter thuis kon blijven, maar Marleen vond dat ze toch moest gaan werken en dus vertrok ze even later naar haar labo in Tongeren.

Omdat Nicolas sinds hij terug was uit Leuven alles at en niet meer misselijk was geweest, vond ik dat hij zijn Zofran pil (antibraakmiddel) niet meer moest innemen vanmorgen. Daar kreeg ik even later toch weer spijt van toen Marijs mij kwam roepen. Nicolas was gestopt met Bednet en was op zijn bed gaan liggen omdat hij zich niet goed voelde. Ik gaf hem vlug een pil Litican (ook antibraakmiddel), maar even later kwam de yoghurt van het ontbijt er toch uit. Terwijl ik alles opruimde, ging Nicolas naar beneden. Blijkbaar was het ergste nu van hem af, want hij voelde zich nu toch iets beter. Uit alle veiligheid gaf ik hem toch nog een pilletje Zofran, maar de rest van de dag zou hij geen last meer hebben.

Zoals ik al eerder schreef had ik deze week onverwacht een paar dagen vrij gekregen. Dus moest ik vandaag niet gaan werken. (Behalve 1 raadpleging, die ik om 15u moest gaan doen.) Ik had besloten om de speelzolder dan maar eindelijk in orde te brengen. Nu Tom & Tom alles mooi geverfd hadden, was dat nog steeds een lelijke plek in ons huis. Terwijl ik daar bezig was, speelde Nicolas op zijn Playstation. Van misselijkheid had hij blijkbaar geen last meer, want vanaf 12u begon hij te zagen om iets te eten. Om 12u30 kreeg hij Marijs zo ver om met hem naar de bakker te rijden en daar voor hem enkele piccolo’s te halen. Even later zaten we samen in de keuken versgemaakte kervelsoep te eten. Vokke kwam toen ook even binnen om te zien hoe Nic het maakte. Hij kon echter niet blijven, want hij de rest van de dag met nonkel Marc ergens naar toe.

Om 13u30 stipt belde juf Tilly aan. Het was tijd voor het thuisonderwijs. Ik probeerde in het kort uit te leggen wat de ziekenhuisschool in Leuven had gedaan. Daarna begon de les.

Tijdens de les werkte ik eerst nog even op de zolder, maar dan was het bijna 15u en dus tijd om naar de praktijk te gaan voor de ene raadpleging die ik daar moest doen. (Het betrof een patiënte met een moeilijke verloskundige voorgeschiedenis, waarbij ik een probleem vermoedde en dat wilde ik liever niet overdragen aan een collega.) Iets voor 16u reed ik met de Vespa terug naar huis om Nicolas op te halen, want die had om 16u een afspraak in het ziekenhuis voor de mondlaser.

Na de mondlaser reden Nic en ik de stad in om nieuwe (buiten)tennisschoenen te kopen. We bezochten 2 winkels in de stad, reden toen naar een winkel in Diepenbeek en eindigden uiteindelijk in Beverst, voordat we een paar vonden dat meneer Nicolas mooi vond en hem ook nog paste. Door al dat op en af gerij was het wel al na 18u toen we terug thuiskwamen en was Marijs zelfs al een beetje ongerust geworden. Uiteindelijk was Nic wel zo blij met zijn nieuwe tennisschoenen dat hij ze na thuiskomst aan iedereen liet zien. Marleen was toen ook net thuisgekomen, maar ze was nog steeds erg ziek. Haar tennisles van vanavond had ze al afgebeld. Nicolas en Marleen installeerden zich in de zetel voor de TV, maar het duurde niet lang of Nikkel viel in slaap. Vokke kwam ’s avond nog eens kijken hoe de dag geweest was, maar Nic was nog steeds in dromenland.

Ik had afgesproken om met Rik te gaan tennissen om 21u. Nicolas werd kort na mijn vertrek wakker. Hij at een half bord (worst, gekookte aardappelen en broccoli) en keek daarna samen met de rest naar “Homeless World Cup” met Gilles de Bilde en naar Aspe. Toen was het weer tijd om naar boven te gaan.

Toen ik thuiskwam moest ik Nicolas weer in zijn eigen bed leggen en was Marleen nog altijd aan het hoesten. Marleen had wel nieuws voor mij: Op STVV waren de evaluaties van de jeugdspelers geweest en er moest niemand van de ploeg van de U11 vertrekken. Voor volgend jaar zou dezelfde ploeg dan ook behouden blijven, dus met Nicolas!

21-04-2009, 23:41 Geschreven door Guy  

Marleen maakte Michael om 7u wakker, want hij moest om 8u15 op Torpedo zijn voor een match op KWS Alken. Nicolas was om 7u30 op. Ze ontbeten en daarna kwamen Arnout en Richard om Michael uit te halen. Marleen en Nicolas reden een tijdje later ook naar Alken om naar de wedstrijd te gaan zien. Omdat ik ’s nachts had moeten werken en nog steeds van wacht was, lieten ze mij slapen.

Tot hun verbazing stond bij hun aankomst niet Michael, maar Arnout in het doel. Michael had sinds 2 dagen pijn in zijn lies en had nu bij de opwarming te kennen gegeven dat hij nog steeds pijn had en dus beter niet kon voetballen. Dat maakte dat Nicolas en Marleen dus min of meer voor niet naar daar gereden waren. Ze bleven natuurlijk toch naar de match kijken, maar door de extreem koude wind was het buiten niet te harden. Ze zijn dan maar in een uithoekje van het cafetaria gaan zitten en zagen van daar uit dat de match eindigde op 4-4.

Om 11u30 was iedereen terug thuis. Michael en Nicolas gingen weer op de Playstation spelen en Marleen begon croque monsieurs te maken voor het middageten. Terwijl wij onze soep en de croques aan het opeten waren, kwam Dimitri even langs om te zien hoe het met Nic ging. Hij had Nic nog niet gezien sinds die weer terug thuis was. Het was Dimi zijn verjaardag, dus hebben we hem allemaal gefeliciteerd. Maar omdat we afgesproken hadden om straks te trainen met onze interclubploeg en we al geregeld hadden dat er dan ook een glas gedronken zou worden, werden er nu geen verdere festiviteiten gehouden. Toen Dimitri even later vertrok, begonnen Marleen en Nicolas met de voorbereidingen om een cake met banaan en chocolade te maken. Ze hadden dit bij “SOS Piet” gezien en wilden dit nu eens proberen. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog een beetje te rusten. Terwijl ik aan het rusten was kwamen Moeke, Vokke, tante An en nonkel Peter, te samen met Mathias en Karen op bezoek. De volwassenen vertrokken even later naar het prachtig vernieuwde tuincentrum van Vanstraelen om daar wat plantjes te gaan kopen. (Waarschijnlijk omdat Mathias zondag zijn plechtige communie zou doen.) De kinderen bleven bij ons om te spelen.

Toen ik terug wakker was, lagen de kinderen samen naar TV te kijken. Het was voor mij hoog tijd om mijn tennisspullen bij elkaar te zoeken om naar de tennistraining te gaan. Toen ik mijn tenniszak net ingepakt had, belde de familie Gilé aan. Ze waren gisteren teruggekomen uit de VS, waar ze Sander bezocht hadden. (Cfr. Vroegere verslagen) We waren blij te horen dat het een prachtige reis was geweest. Ze hadden van Sander ook een T-shirt meegekregen voor onze Nic, met de handtekening op van alle spelers van het ETSU (East Tennessee State Univesity) tennisteam. Om 16u45 vertrok ik naar de Runkster Tennis en liet ik de rest thuis achter. (Ik had mijn gsm bij, omdat ik nog tot morgenvroeg van wacht was, maar ik hoopte wel dat men mij nu niet zou nodig hebben.)

Nadat de “plantenkopers” ook terug waren werd de bananencake van Marleen en Nicolas geproefd. Deze viel zéér goed mee! Gelukkig was er ook nog een andere cake en taart, zodat iedereen die het wou toch iets kon eten bij de koffie, zelfs toen nonkel dirk en tante Ludwine met de kinderen ook nog even binnen kwamen wippen.

Er was afgesproken dat Marleen samen met de kinderen naar de tennis in Runkst zou komen. Dus vertrokken ze om 18u15, kort nadat de laatste gast vertrokken was. Ik had het geluk dat ik de ganse zondag niet opgeroepen werd, dus ik had de hele tijd zonder problemen kunnen tennissen. (Het was wel weer erg aanpassen om voor het eerst dit seizoen terug in open lucht en met de zon in de ogen te spelen.) Na de tennis gingen alle volwassenen op het terras in de zon zitten. De kinderen waren intussen al lang ergens in een of andere speeltuin aan het spelen. Eerst werd er iets tegen de dorst genuttigd, maar toen was het tijd voor iets beters en werden er 2 flesjes champagne gedronken op de gezondheid van Dimitri. Freddy (uitbater) had ook gezorgd voor enkele smakelijke hapjes, zodat er ook bij de drankjes die daarna volgden nog iets kon gegeten worden. Bovendien was er een interclubploeg van Runkst aan het spelen en dan is het de gewoonte dat er na de ontmoeting iets gegeten wordt. Zo kwam het dat Freddy varkensribentjes klaar had. Om een of andere reden kreeg Nicolas daar ook een volledige portie van en die heeft hij met smaak naar binnen gespeeld. Het was zo gezellig dat iedereen bleef zitten tot na 20u.

Ik zette mijn tennisnet in de auto van Marleen en reed toen met Nicolas achterop met de Vespa naar huis. Marleen reed met Michael en Stephanie eerst nog langs de frituur, want zowel Marleen als Nicolas hadden daar al een paar dagen zin in. Thuis werd de friet maar voor de helft opgegeten, want iedereen had zijn ergste honger al op de tennis gestild.

Daarna keken we nog naar een gedeelte van “Mercator”, gevolgd door de allerlaatste aflevering van “Flikken”. Toen dat gedaan was ging iedereen naar boven om te gaan slapen, want morgen zou de school weer beginnen. Ik schreef, zoals elke zondag, onder nog aan een blogverslag en toen ik daarna op mijn kamer kwam, lag Nicolas daar weer languit op mijn plaats te slapen. Ik hielp hem stilletjes in zijn bed, maar pas nadat hij zijn mondspoeling nog gedaan had.

Toen ik daarna ook in bed kroop, kreeg Marleen weer een verschrikkelijke hoestbui. Ze nam sinds vandaag antibiotica, maar het ging niet echt beter met haar griepaanval.

21-04-2009, 17:32 Geschreven door Guy  

Na een vrij rustige nacht (2x plassen en 2x pilletje) werd Nicolas om 8u gewekt voor het opmeten van zijn bloeddruk, temperatuur en gewicht. Nicolas wou nog steeds niets eten, dus moest Marleen in haar eentje ontbijten. Om 9u30 en 10u30 moest Nic braken. Tussendoor keek hij alleen maar wat naar TV. De dokter assistente kwam Nicolas om 12u onderzoeken. Op een lichte roodheid in de keel na was alles in orde.

Ondertussen had Vokke een telefoontje van Moeke gekregen. Ze was terug thuis! Dus was hij korte tijd later naar huis gereden om haar te gaan begroeten. Ik was van wacht dit weekend en moest regelmatig naar het ziekenhuis gaan. Toen ik in de late voormiddag terug binnenkwam waren Moeke en Vokke ook terug daar. Moeke was al weer druk bezig in de keuken met het maken van verse kippensoep “voor als Nicolas thuiskwam”.

In Leuven moest de spoeling doorgaan tot 13u. Toen kwam men bloed trekken en vanaf dan was het wachten op de uitslag. Als de concentratie chemotherapie in het bloed onder 0,2 zou zijn mocht Nicolas naar huis. Om het geluk een beetje te helpen, begon Marleen maar al met alles in te pakken, zodat ze straks vlugger zouden kunnen vertrekken.

Nadat Nicolas om 14u30 nog maar eens moest overgeven, kwam om 15u het verlossende bericht. De concentratie was 0,15. Dus ze mochten vertrekken! Eerst wilden ze mij nog foppen aan de telefoon door te zeggen dat de bloeduitslag niet goed was, maar daarna kreeg ik toch ook het goede nieuws. Terwijl Marleen de volgepakte koffer al naar de auto bracht, werd het infuus bij Nicolas verwijderd. Op weg naar Hasselt is Nicolas nog steeds zéér zwak. Hij ligt maar stilletjes op zijn kussen en valt tijdens de rit in slaap.

Om 16u15 waren ze eindelijk thuis. Nicolas gaat onmiddellijk naar de zetel en blijft daar stilletjes liggen. Na een kwartiertje wil hij toch een tas van Moekes kippensoep proeven. Ik was ondertussen een bevalling en een kleine ingreep gaan doen en kwam pas thuis toen Nic zijn soep aan het eten was. Het was precies of het mirakelsoep was! Met de minuut klaarde zijn gezichtje op en werd hij spraakzamer. Even later kon hij terug lachen en nog wat later begon hij mij te plagen. Tot ieders verbazing vroeg hij plots wat we ’s avonds zouden eten. Ik vroeg daarop waar hij zin in had en hij zei dat hij wel zin had in een pizza Margherita van bij da Mario. Maar hij had ook zin in een voorgerechtje. Ik moest terug een aardappel in de schil gevuld met spekjes voor hem maken, net zoals vorige zondag. Hoe kan je zo een vraag weigeren? Dus begon ik maar aan het gevraagde menu. Terwijl ik aan het koken ging, kwam Nicolas uit de zetel om met Michael op de Playstation te gaan spelen. Ze bleven boven spelen tot de aardappel klaar was. Toen hebben we allemaal samen onze patat opgegeten.

Marleen had afgesproken om vanavond samen met An (de mama van Jonas) naar een concert te gaan in Lummen. Het was een concert van het koor van Marleen (vrouw van Richard) en deze wou dan ook trakteren voor haar 40^e verjaardag. Terwijl Ik de pizza’s ging halen bij da Mario, te samen met Nicolas en Michael, vertrok Marleen naar het concert.

Toen we terug thuis waren at iedereen zijn pizza op, maar Nicolas was zo verstandig om die van hem niet helemaal op te eten. Na 4 dagen vasten, de kippensoep en de patat, zou dat wel een beetje te veel van het goede zijn geweest.

Nicolas wou absoluut de match van St. Truiden tegen Beveren zien op Exquis sport. St. Truiden won gemakkelijk, maar Lierse deed hetzelfde, zodat de titel pas volgende week beslist zal worden in de thuismatch van St. Truiden tegen Brussel. Na de match was Nicolas duidelijk vermoeid en moest ik weer naar het ziekenhuis voor 2 bevallingen. Moeke en Vokke zorgden er dan ook voor dat de kinderen alle drie in bed geraakten en bleven dan maar babysitten tot Marleen of ik terug thuis kwamen.

Marleen heeft het gewonnen. Ze kwam rond 24u terug thuis, waardoor Moeke en Vokke toen ook konden vertrekken. Ik ben pas om 1u thuisgekomen. Toen was het licht op onze kamer nog steeds aan. Marleen lag weliswaar al in bed, maar ze voelde zich zo ziek en zij moest zodanig hoesten, dat ze nog niet in slaap was kunnen vallen. Maar toen ik eenmaal naast haar lag, heeft het toch niet meer lang geduurd voordat we alle twee in slaap waren.

20-04-2009, 09:35 Geschreven door Guy  

De nacht was redelijk goed meegevallen. Nic was 2x gewekt voor zijn pillen en hij was ook 1x opgestaan om te gaan plassen. Om 8u30 zijn we opgestaan. Nicolas voelde zich nog steeds niet goed. Hij wilde absoluut niets eten. Zijn pillen nam hij wel zonder morren in. Ik kreeg ’s morgens ook een sms-bericht van Luc om te vragen of Christophe en hij rond 18u30 op bezoek mochten komen. Natuurlijk mocht dit van Nic, dan had hij meteen ook iets om naar uit te kijken.

Rond 9u30 moest hij nog maar eens braken. (Gelukkig lang genoeg na zijn pillen, zodat hij die niet opnieuw moest innemen.) Ik ruimde alles op en verschoot toen toch wel van zijn reactie. Hij zei dat hij naar het tenniskamp wilde gaan vandaag. Niet zozeer om te tennissen, maar wel omdat het vandaag “hotdog-dag” was. Nadat hij gebraakt had voelde hij zich weer even wat beter. Ik kreeg hem zo ver dat hij zich wou wassen en omkleden. De verpleging kwam hem ook wegen. Ondanks het feit dat hij weigerde om te eten sinds hij terug in het ziekenhuis was, bleef zijn gewicht toch stabiel op 38,3 kg.

Toen dat allemaal achter de rug was, wilde Nic weer in zijn bed gaan liggen. Ik overtuigde hem echter om eens in “de Bonte Specht” te gaan zien. Met slepende tred ging hij met mij mee. Daar aangekomen plofte hij in een zetel en bleef hij gewoon voor zich uitkijken. Juf Katrien kent haar pappenheimers duidelijk, want toen ze Nicolas daar zo zag vroeg ze of hij met de Playstation wou spelen. Nic gaf een bijna onzichtbaar ja knikje met zijn hoofd. Omdat de hare stuk was is ze speciaal voor hem een Playstation gaan halen op een andere eenheid. Ik liet hem dan maar alleen en ging terug naar de kamer om daar te werken aan het verslag van donderdag. Om 10u30 kwam Nicolas even terug op de kamer, maar hij kwam alleen maar even naar het toilet. Daarna ging hij verder spelen in de speelzaal.

Vokke kwam om 11u40 onze kamer binnen. Ik was net het einde van mijn verlag aan het typen. Vervolgens pakte ik mijn spullen bij elkaar en ging ik afscheid nemen bij Nic in de speelzaal. Hij was nog steeds een spelletje op de Playstation aan het spelen (James Bond) en een paar andere kinderen gaven hem hierbij af en toe advies. We namen kort afscheid en spraken af om elkaar morgen weer bij ons thuis te zien. Daarna vertrok ik naar Hasselt, want ik moest mijn zaalronde nog doen en daarna had ik nog een halve dag raadplegingen op de praktijk voor de boeg.

Nicolas kwam om 13u terug op de kamer bij Vokke. Hij nam zijn middagpil in en kreeg een eerste bloedname om te zien hoe hoog de dosis chemotherapie in zijn bloed nog was. Daarna viel hij in slaap in zijn bed. Marleen belde om 15u om te zien hoe het ging. Maar Nicolas bleef in zijn bed liggen en sliep nog verder. Om 16u15 moest hij weer braken en om 18u15 nog eens. Vanaf dan werd hij stilletjes beter.

Marleen kwam aan om 18u45. De computer op haar werk had het begeven, zodat ze er maar iets vroeger mee had opgehouden en naar Leuven vertrokken was. Nu was het tijd voor Vokke om weer terug naar Hasselt rijden. Onderweg naar zijn auto kwam hij eerst Luc en Christophe en daarna Mieke en Anneke tegen. Hij bleef natuurlijk bij iedereen even praten, zodat hij weer wat vertraging had en pas om 19u45 doodmoe bij ons thuis aankwam. (Daar zaten bompa en ik in de keuken een glaasje wijn te drinken.) Het zou voorlopig zijn laatste nacht bij ons worden, want morgen komt Moeke weer terug uit Oostenrijk. Michael was intussen met Richard en Arnout mee naar Genk om naar de match tegen Gent te gaan zien. Ik heb moeten passen deze keer, deels omdat ik moe was en deels omdat ik Stephanie niet graag alleen liet.

Luc en Christophe kwamen rond 19u aan bij Nikkel. Even later volgden  Mieke en Anneke en die had haar pasgeboren zoontje ook meegebracht. Ze bleven allemaal tot ongeveer 20u. Daarna keken Marleen en Nicolas naar Familie. Om 20u45 moest hij nog maar eens braken. Marleen gaf hem kort daarna zijn laatste pillen voor deze dag, zodat de kans wat groter zou zijn dat hij ze lang genoeg zou kunnen inhouden. Ze keken verder naar TV, maar Nic wilde dat Marleen het balkje met de uitslag van Genk – Gent (via teletekst) op de TV plaatste, zodat hij de tussenstand kon volgen. Niet dat dit echt nodig was, want Michael stuurde vanuit het stadion live sms-berichtjes door naar Marleen en Nic.

Om 22u sliep Nic al weer. Marleen kort daarna ook.

Vooral voor Marleen was het belangrijk dat ze een beetje rust kreeg, want sinds een paar dagen is zij erg aan het hoesten en vrees ik dat de vermoeidheid bij haar begint door te wegen.

19-04-2009, 23:39 Geschreven door Guy  

Marleen en Nicolas kenden een onrustige nacht. De verpleging kwam een aantal keren binnen voor verzorging en pillen. Pas na 2u waren ze echt in slaap gevallen. Nic stond nog 1x op om te gaan plassen, maar verder ging het goed. Om 7u moest hij nog eens plassen. Nicolas viel onmiddellijk terug in slaap, maar Marleen had het daar moeilijker mee.  Een kwartiertje later is ze dan maar opgestaan en heeft ze zich klaargemaakt voor de nieuwe dag.

Nicolas moest vandaag weer een ruggenmergpunctie met inspuiting van chemo in het ruggenmergvocht krijgen. Om 8u20 kwamen ze hem daarvoor halen. In de preoperatieve ruimte zag hij zijn vriend Tuur ook weer. Om 9u was het zijn beurt om in slaap gedaan te worden en 20 minuten later mocht Marleen hem in de PAZA (ontwaakruimte) terug opzoeken. Ze waren in een nabijgelegen ruimte aan het verbouwen en dat gaf een hels lawaai, maar onze Nikkel sliep er gewoon doorheen. Toen hij na een half uurtje even wakker werd zei hij alleen maar: “Ik wil naar het tenniskamp…”

Rond 10u15 waren ze terug op de kamer. Maar Nicolas begon de chemotherapie ook te voelen. Hij moest voor de eerste keer vandaag braken.

Er waren deze voormiddag ook 3 bezoekers. De eerste was de mama van Gerry (zus van Hilde Mouling). Zij kwam even een bezoekje brengen nu Gerry opgenomen was op het “slaaplabo”. De tweede ontmoeting was met de mama van Rick die in 2004 ook bloedkanker had, maar in 2007 hervallen was en onlangs een beenmergtransplantatie nodig had. Ze had via de blog een lieve e-mail geschreven, nadat ze met haar jongste zoon Carl in STVV was gaan voetballen en daar een foto van Nicolas had zien ophangen. Rick was nu in Leuven voor een volledige controle. Natuurlijk duimen we dat dit 100% mag meevallen. De derde bezoeker was Rob, die nog eens even langskwam om te zien of alles goed ging.

Vokke kwam om 12u aan, rond 12u30 was er de zaalronde van de dokters en Marleen vertrok korte tijd later naar Tongeren om daar te gaan werken. Nic viel na het vertrek van mamma in slaap en sliep door tot 14u. Toen kwamen zijn vriend Dries en zijn mama Annouck op bezoek. Intussen was de Methotrexaat ook helemaal ingelopen en was men met de spoeling begonnen. Vanaf nu ging Nic alleen nog veel vocht toegediend krijgen, zodat hij de chemo zo vlug mogelijk terug uitplast.

Nicolas zat er in het algemeen maar stilletjes bij, … tot Bolleke binnen kwam. De cliniclown slaagde er weer in om een lach op zijn gezicht te brengen. Gedurende 1u was het dolle pret met Bolleke, Nicolas en Dries.

Tussen 16u30 en 18u sliep Nicolas weer een hele poos. Om 18u moest hij weer een pil Leucovorin innemen (blaasbescherming). Ook daarna bleef hij maar stilletjes in zijn bed liggen.

Ik had intussen een hele dag gewerkt. Bij mijn zaalronde kreeg ik echter een verrassing van een van mijn patiënten. Zij had via haar relaties op STVV een hele hoop gadgets van STVV voor onze Nic geregeld, maar er was ook een bijzonder cadeau bij. Zij was er namelijk in geslaagd om 2 kaarten te bemachtigen voor de laatste thuismatch van STVV tegen Brussels op zondag 26-04-2009! Als alles normaal verloopt zou dit de match moeten zijn waarin STVV kampioen wordt in 2^e klasse en dus terug promoveert naar 1^e klasse. En het bijzondere is dat er voor deze match al een tijdje geen kaarten meer te krijgen zijn…

Toen ik rond 18u30 uit het ziekenhuis kwam, belde ik eerst even naar Vokke en Nicolas om te vragen of ik nog iets moest meenemen naar Leuven. Maar Nic was nog steeds niet goed en had geen enkele wens. Nadat ik thuis een paar spullen ingepakt had reed ik naar Leuven. Onderweg voelde ik wel dat ik zéér slecht geslapen had vannacht. (Ik had gedurende meer dan 2 uur –zonder enige aantoonbare reden- wakker gelegen.)

Om iets voor 20u kwam ik binnen op de kamer. Nicolas lag diep onder zijn deken weggedoken. Ik kreeg maar met moeite een kusje van hem. Vokke moest bijna onmiddellijk vertrekken, want hij was gevraagd om te gaan babysitten bij nonkel Marc en hij zou daar dan ook blijven slapen. Nadat Vokke weg was heb ik Nic zijn cadeautjes gegeven en er kwam toch weer een lachje op zijn gezicht. Toen hij de 2 kaarten voor de “kampioenenmatch” zag was hij zichtbaar blij en verrast. Hij vroeg hij even later of wij dan wel konden gaan, maar ik stelde hem gerust. Hij moest pas de maandag daarna terug naar Leuven komen.

Het was mij redelijk vlug duidelijk dat Nicolas zich nog steeds niet goed voelde. Hij had veel last van misselijkheid en braakte rond 21u nog maar eens een hoop slijmen uit. Ik mocht ook niet eten op de kamer van hem, want door de geur van eten werd hij al ziek. Dus at ik in de zeteltjes van de ontvangstruimte vlug mijn spaghetti op en ging ik daarna weer bij Nic op de kamer samen naar TV kijken. We keken naar MLF en daarna naar de voetbalmatch van Manchester City tegen Hamburg, maar na een kwartiertje vroeg Nic of “Mijn Restaurant” nog niet begon. Nicolas die liever niet naar voetbal keek… hij voelde zich dus echt niet goed!

Kort na de uitzending van Mijn Restaurant viel Nicolas terug in slaap. Hij had zijn tanden nog niet gepoetst en zijn mondspoeling nog niet gedaan, maar hij lag zo rustig te slapen dat ik het geen goed idee vond om hem daarvoor terug wakker te maken.

17-04-2009, 23:20 Geschreven door Guy  

Marleen riep Nicolas en mij op om 7u30. We moesten ons klaarmaken om weer maar eens naar Leuven te gaan. De nodige spullen werden ingepakt, er werd iets kleins gegeten en dan was het tijd om te vertrekken. Nikkeltje had nu toch een paar traantjes laten rollen over zijn wangen, maar hij vermande zich en zette zich zonder morren naast mij in de auto. Nicolas was eerst maar stil in de auto, maar geleidelijk aan was hij toch weer beginnen praten, o.a. over het tenniskamp van gisteren. (Zo vertelde hij dat hij stijve en pijnlijke spieren had van al de inspanningen die hij gisteren en eergisteren had moeten doen.) We reden vlot naar Gasthuisberg waar we ons rond 9u15 konden inschrijven. Even later stonden we op E 341 op het vierde verdiep, maar er was geen kamer vrij. We kregen kamer 1 voorlopig toegewezen, wat eigenlijk een gesprekslokaal is, tot er later op de dag een echte kamer vrij zou komen.

Nicolas en ik doodden de tijd met een paar spelletjes “Valkuil”. Na 45 minuten kwam men ons halen voor de bloedname. In de dokterskamer werd Nic zijn porth-a-cath weer aangeprikt en het bloedstaal afgenomen. Daarna ging Nic naar de “Bonte Specht” om daar een beetje te spelen. Hij schilderde er ondermeer een schildpap van papier-maché. Ik maakte in de tussentijd het blogverslag en belde ook even naar Marleen.

Rond de middag onderzocht de dokter assistente Nicolas. Ze keek ook even in zijn oor, nadat ik verteld had dat hij er vorige week over geklaagd had, maar alles bleek toch in orde te zijn. De bloeduitslag was ook goed. Nicolas had voldoende witte en rode bloedcellen. We moesten eigenlijk niet echt wachten op deze bloeduitslag om de chemo op te starten, want er zijn geen “startvoorwaarden” bij dit blok. Wat wel belangrijk was, is dat Nic eerst nog iets moest krijgen om de urine basisch te maken. Dat werd om 11u45 aangehangen en moest over een kwartiertje inlopen.

Nicolas had ’s middags niets willen eten. Hij dronk alleen een beetje appelsap. Ook al had hij nog geen chemo gekregen vandaag, hij gedroeg zich toch al alsof hij midden in zijn kuur zat. Hij liep wat gebogen (Maar dat was misschien door de stijfheid?), wilde niet veel doen en zeker niets eten. Omdat hij nergens zin in had ging hij maar in de zetel liggen. Ik dekte hem toe met zijn voetbaldeken en even later viel hij in slaap.

Nadat hij een half uurtje geslapen had, maakte ik hem wakker om te plassen. Want zolang men de pH van de urine niet wist, kon men niet starten met de chemotherapie. Hij plaste met veel moeite 30 cc en ik mat een pH van 7. Blijkbaar was dat toch voldoende, want even later kwam men de eerste zak chemotherapie aanhangen. Hij startte met een kleine zak Methotrexaat die over 1 uur moest lopen, daarna zouden er 2 grote zakken volgen met dezelfde chemo, die samen over 24u moesten toegediend worden. Nic was intussen al lang weer in slaap gevallen.

Om 14u moest ik hem toch weer wakker maken voor zijn pil colimycine. (Want de pillen die hij anders thuis moet innemen, moet hij nu ook verder innemen.) De kleine zak Methotrexaat werd nu ook vervangen door een eerste grote zak. Even later kwam Dr. M. Renaer op zaalronde. Alles bleek goed te gaan. Er waren geen problemen. We spraken ook kort over het vervolg: na deze 4 dagen volgde er nog een opname van 4 dagen, dan 2 weken geen chemotherapie en dan terug een laatste intensief blok chemotherapie van 6 weken in totaal. Daarna zou het onderhoudsschema starten dat nog eens anderhalf jaar zou duren. We mochten –als alles goed zou gaan- in de zomer wel op vakantie gaan. Nadat Dr. Renaer verderging hebben Nic en ik nog eens naar Marleen gebeld om haar van alles op de hoogte te brengen. De rest van de namiddag bleef Nic in de zetel liggen. Toen de wielerkoers (Scheldeprijs) begon om 15u15 keek hij met een half oog soms naar TV.

Vokke kwam om 16u aan op onze voorlopige kamer. Hij kwam mij aflossen, zodat ik iets later naar Hasselt kon vertrekken, want ik moest mijn eigen zaalronde nog doen bij de patiënten die ik gisteren geopereerd had. Ik stapte een kwartiertje later in de auto en liet Nic en Vokke achter in Leuven.

Rond 17u kregen Nicolas en Vokke dan toch hun definitieve kamer. Het was dit keer echter een klein kamertje met uitzicht op een binnenkoertje van het ziekenhuis. (Dus een groot verschil met anders, toen we een telkens een grotere kamer kregen met uitzicht op de voorzijde van Gasthuisberg.) Blijkbaar is Nicolas toch terug in slaap gevallen, want Vokke moest hem om 19u waker maken voor een pil. Ze kwamen toen ook zijn temperatuur meten en die was 37,8 °C. Waarschijnlijk reageerde zijn lichaam toch een beetje op de Methotrexaat.

Marleen was iets na 19u toegekomen bij Nicolas en Vokke op de kamer. Net op tijd, want een kwartiertje later moest Nic een eerste keer overgeven. Om 19u30 kwamen Rob en Inge op bezoek. Toen zij weg waren heeft Marleen haar eten koud opgegeten, omdat Nic anders misselijk kon worden van de geur van het warme eten. Desondanks heeft hij om 21u toch nog een tweede keer moeten overgeven.

Nicolas keek ’s avonds nog naar de eerste helft van de voetbalmatch Manchester United tegen Porto, waarbij er ondermeer een wereldgoal van Ronaldo te zien was. Hier genoot hij geweldig van. Hij belde ondermeer naar Vokke en Michael om uitleg te geven over deze goal en toen ik even later naar Marleen belde, deed hij tegen mij zijn verhaal nog eens over. Het einde van de match heeft hij echter niet gehaald. Om 21u30 was hij terug in slaap gevallen.

16-04-2009, 21:52 Geschreven door Guy  

Om 8u vertrok ik met de Vespa naar het ziekenhuis voor een dagje opereren. Na mijn vertrek riep Marleen de kinderen op. Ze hebben ontbeten en een beetje naar TV gekeken, maar daarna was het tijd om zich klaar te maken voor het tenniskamp. Om 9u20 vertrokken ze gedrieën met de fiets. Onderweg pikten ze nog heel wat vriendjes op. Eerst was Lucas aan de beurt, vervolgens reden ze naar Cas en Merle, waar Anton en Arnout ook al aangekomen waren. Van daar ging het in groep verder naar Runkst.

Het tenniskamp begon om 10u. Omdat het gisteren namiddag goed meegevallen was, ging Nicolas proberen om nu een ganse dag deel te nemen. Zo een dag tenniskamp bestaat uit 4 delen. In de voormiddag begint het met conditietraining, een pauze en dan tennistraining. Na het middageten is er eerst sport & spel en dan weer tennistraining. Onze kinderen hadden van Marleen een smosje meegekregen als middageten, maar Nicolas had tijdens de eerste pauze in de voormiddag al zo’n honger dat hij zijn smos toen al op had. ’s Middags heeft hij dan maar een tas soep met beschuit gegeten in het clublokaal. Hij zei achteraf dat het allemaal heel fijn geweest was en dat hij alles goed heeft kunnen volhouden. Alleen tijdens de conditietraining heeft hij moeten passen. Dat was tijdens een oefening waarbij er gedurende 5 minuten moest gelopen en gespurt worden over de lengtes van de tennisvelden. Toen voelde hij zijn hartje zodanig bonken dat hij zelf aanvoelde dat het beter was om te stoppen met deze oefening. Ik vond dat achteraf een verstandige beslissing, want moeten opgeven is eigenlijk iets nieuws voor Nic. Dat hij nu inzag dat het voor hem beter was om in de huidige omstandigheden niet tot het aller uiterste te gaan vond ik wel knap van hem.

Mijn operatieprogramma was een heel stuk ingekort doordat er een grote operatie weggevallen was. Daardoor had ik om iets na 15u al gedaan met werken. Het was prachtig zomerweer, dus besloot ik om met de Vespa langs Runkst te rijden om te zien hoe het daar ging. Ik zette mij op een bank in de zon, tussen de tennisvelden in, en zag dat Michael en Nicolas zich helemaal gaven tijdens de tennistraining. Vooral bij Nic straalde het plezier er van af. Na maanden afwezigheid deed het hem duidelijk deugd om nog eens met zijn vrienden te kunnen meespelen op het veld. Hij sloeg met evenveel overtuiging als vroeger op de ballen en genoot van elk punt dat hij maakte. Maar je zag ook dat de verplaatsingen op het veld soms wat moeilijker waren en dat hij, door de chemotherapie en het gebrek aan training, een conditionele achterstand had opgelopen.

Stephanie was toen al niet meer daar. Zij had vandaag geen turntraining, waardoor ze in de voormiddag mee kon doen aan het tenniskamp. Voor de namiddag had ze afgesproken om samen met Sophie en Tine bij Eva (allemaal turnvriendinnen) te gaan spelen. Ze zou daar dan ook blijven slapen en morgenvroeg zou ze van daar naar de turntraining gaan.

Terwijl ik naar de tennis zat te kijken kwam Dominique ook plots aan. Hij kwam een paar beelden maken van Nic op het tennisveld en zou daarna mee naar huis gaan om daar ook nog wat te filmen voor zijn eindwerkfilm.

Om 15u30 was het tenniskamp gedaan. De kinderen dronken nog iets op het terras en maakten zich toen klaar om met de fiets terug naar huis te rijden. Opdat zij makkelijker zouden kunnen fietsen, nam ik hun tennisnetten over en vertrok toen met deze 2 tennisnetten op de Vespa. Ik stopte onderweg nog even bij Peter (vriend & onze verzekeringsmakelaar), omdat de rekeningen van het ziekenhuis binnen blijven komen en Peter dit allemaal voor ons in orde brengt met de hospitalisatieverzekering, waarvoor dank.

Toen ik thuis binnenkwam zaten Dominique (die intussen al doorgereden was) en Vokke aan de tafel in de keuken. Marijs had daarop allerlei lekkere zaken klaargezet, zodat de jongens dadelijk konden eten als ze thuiskwamen. Even later waren Nic en Michael er ook. Dominique filmde een aantal thuissituaties en speelde daarna nog een hele tijd met de 2 jongens. Ik werkte intussen nog een beetje op mijn bureau en ging daarna naar buiten in de tuin om het blogverslag van maandag te schrijven. (Ook dat laatste heeft Dominique gefilmd.) Om 18u moest Dominique vertrekken, want hij moest voetbaltraining gaan geven aan zijn duiveltjes. Korte tijd later kwam Marleen thuis. Nicolas was toen aan het chatten met zijn vrienden.

Rond 19u werd er gegeten. Marijs had rosbief met wortelen klaargemaakt, maar omdat Nic geen rood vlees mocht eten had ze voor hem een worst gebakken. Even later was Dominique er terug. Hij moest van Marleen ook nog wat “typisch” beeldmateriaal hebben. Marleen werd dan maar gefilmd terwijl ze aan haar microscoop aan het werk was. Nadat hij voldoende filmmateriaal had bleven we nog even napraten over voetbal en Torpedo. Omstreeks 20u30 vertrok Dominique naar huis, want hij wou –net zoals wij- de Champions League match zien op TV. Marleen had afgesproken om te gaan tennissen en vertrok kort nadien.

De thuisblijvers (Vokke, Michael, Nicolas en ik) zagen een schitterende match tussen Chelsea en Liverpool. Het werd uiteindelijk 4-4 en het bleef spannend tot het einde. Na de match wou iedereen ook nog de samenvatting van Bayeren Munchen – Barcelona zien, maar toen was het hoog tijd om te gaan slapen en ging iedereen naar boven. Marleen kwam even later ook terug thuis.

Morgen zouden we weer naar Leuven moeten gaan voor 4 dagen opname en chemotherapie. Tot nu toe had Nic daar nog niet over gezeurd. Misschien wel omdat hij zich de laatste dagen zo goed voelde…?

15-04-2009, 14:37 Geschreven door Guy  

Vandaag was bijna iedereen al om 8u wakker. Michael moest al om 9u op Torpedo zijn, want om 10u had hij zijn eerste match op het voetbaltoernooi in Wellen. Van daar kon hij dan met de rest van de ploeg meerijden naar het voetbalveld van Wellen. Omdat Vokke als eerste volwassene helemaal klaar was, bracht hij Michael weg. Tegen dat hij terug was van Torpedo, waren wij ook allemaal klaar. Er werd ontbeten en om 9u40 vertrokken Marleen, Nicolas, Vokke en ik ook naar Wellen. Stephanie ging kort na ons met de fiets naar de turntraining.

Het was eerst redelijk koud, zodat we blij waren dat we onze jas toch maar meegenomen hadden, maar gaandeweg brak de zon toch meer door de wolken, zodat het toch nog een mooie dag werd. De eerste match speelden we tegen Bilzen. Deze werd vlot gewonnen met 2-0. Daarna moesten we wachten tot 12u40 voor de strijd om de 9^e of 10^e plaats. Nicolas bracht deze tijd al voetballend door, o.a. met zijn neefje Julien. (Want nonkel Marc was met Julien ook komen supporteren voor Michael.) De 2^e match was tegen Kermt Hasselt. Hierin had Torpedo de betere kansen, maar zoals zo dikwijls in voetbal…als je de goals niet maakt wordt je bestraft. Kermt won uiteindelijk na penalty’s met 0-0 (7-8). We dronken nog een pintje buiten in de zon, maar toen was het hoog tijd om naar huis te gaan, want Michael en Nicolas werden beiden op de Runkster tennis verwacht voor het paaskamp.

Toen we thuis aankwamen was het al 13u30. Er werd vlug iets gegeten, de tennisnetten werden opgepakt en even later was ik weer op weg. Naar Runkst deze keer. Om 14u kwamen we daar aan. (De rest bleef thuis om op hun gemak iets te kunnen eten. Zij zouden wat later nakomen.) Dimitri was verwittigd dat Michael later ging zijn owv zijn voetbaltoernooi. Dus dat was geen probleem. We hadden ook gevraagd of Nicolas eens mocht proberen om mee te tennissen. Nu zijn chemotherapie uitgesteld was tgv de feestdagen bij Pasen, was hij volgens ons voldoende hersteld om dit te proberen. Als het lukte, kon hij morgen ook nog een dag meedoen. Maar woensdagochtend werd hij wel terug in Leuven verwacht.

De andere kinderen waren al een halve dag aanwezig, dus moesten Michael en Nicolas zich eerst nog opwarmen. Daarna namen ze beiden deel aan de tennistraining tot het einde om 15u30. Ik bleef eerst een tijdje zien of het voor onze Nic wel zou gaan, maar ik zag al snel dat dit helemaal geen probleem was. Hij sloeg op de ballen alsof hij helemaal niet ziek meer was. Het balgevoel was er duidelijk nog. Alleen het lopen en spurten gingen hem wat moeilijker af.

Omdat ik er gerust in was ging ik even kijken op het voetbaltoernooi van Runkst VV. Daar was de miniemenploeg van Romain (de vroegere ploeg van Nicolas, toen hij nog bij Torpedo speelde) de halve finale aan het spelen. Ze wonnen deze overtuigend, zodat ze in de finale zaten! Na deze match ging ik terug naar de tennisvelden, waar de kinderen aan hun laatste oefeningen bezig waren. Marleen en Stephanie waren intussen ook aangekomen en ze hadden Vokke meegebracht. Die wou natuurlijk zelf ook eens komen zien hoe zijn poulain het er van af bracht op een tennisveld.

Nadat de tennisstage gedaan was, wou Nicolas ook naar de finale van de voetbal gaan zien. Hij had de omroeper van Runkst VV horen zeggen dat Torpedo de finale moest spelen tegen… Kermt Hasselt. De 2^e helft werd net op gang gefloten toen we aankwamen. De stand was toen O-1 voor Kermt, maar Torpedo wist dit met gemak om te draaien en won meer dan verdiend met 4-1! Marleen, Vokke, Stephanie en Michael waren ook gebleven tot na de match, zodat we dan allemaal samen naar huis konden gaan.

De rest van de namiddag bracht het merendeel van de familie door voor TV. Michael had een opgenomen film (Eragon, over een drakenrijder) opgezet. Alleen Marleen en Nicolas keken niet echt mee. Nic zat met de computer een of ander voetbalspelletje te spelen en Marleen probeerde om nog wat te werken aan haar microscoop.

Om 19u begon ik aan het avondeten. Als voorgerecht was er een aardappel in de schil met spekjes gebakken in kruidenboter en kruidenkaas, afgewerkt met peper, zout en bieslook. Daarna aten we biefstuk friet met salade en tomaten. Als drank had ik iets speciaals voor Vokke: een “Mechels Reuzenbier” van 2001. Vokke, als rasechte Mechelaar moest toegeven dat hij dit nog nooit gedronken had. En het smaakte nog goed ook. Ons 75 cl fles was vlug leeg! Blijkbaar had iedereen ook honger gekregen na een dag in openlucht, want er werd stevig gegeten.

Tussen 20u en 21u30 gingen Marleen, Michael en Nicolas nog even terug naar Runkster Tennis. Daar waren vriendinnen van Marleen inter-club aan het spelen en Marleen wou graag even gaan supporteren. De jongens gingen maar al te graag mee. Stephanie en Vokke bleven thuis TV kijken. Ik probeerde intussen op mijn bureau een deel administratie te doen op de computer.

Nadat Marleen en Nic terug waren keken ze nog naar Aspe en Studio 1. Daarna was het slaaptijd.

14-04-2009, 18:22 Geschreven door Guy  

Naar gewoonte was Marleen weer vroeg op. Al om 8u ging ze op paaszondag naar beneden. De rest volgde pas om 9u. We ontbeten om 9u30 en daarna moest iedereen zich klaarmaken om op zijn paasbest naar de mis te kunnen gaan. Bompa was de avond voordien thuisgekomen van zijn skiverlof en er was afgesproken dat heel de familie Orye om 11u3O naar de paasmis zou gaan in de Catharinakerk. Vokke ging natuurlijk mee. De kerk zat stampvol. We waren iets te laat en hadden het geluk dat we nog voldoende stoelen uit de doopkapel konden nemen om op te zitten. Op die mannier konden we de lange paasmis toch zittend meemaken. Na de mis kregen we allemaal een gekookt eitje van de pastoor.

Daarna werd er naar de boerderij van bompa gereden. Daar was het paaskonijn geweest. Er lagen overal eitjes verstopt. Alle kinderen gingen mee zoeken. En als je dacht dat alleen de jongste kinderen mee zochten, dan heb je het mis. Ook de grootste kleinkinderen zochten met evenveel plezier mee naar de verstopte eitjes. Nadat alle eitjes gevonden waren, werden de tuintafels en stoelen buiten gezet. Marleen (de huishoudster bij bompa) had gezorgd voor heerlijke tomatensoep, gevolgd door lamsgebraad met kroketten. Als dessert was er fruitsalade. Bompa zat aan een tafeleinde, Vokke aan het andere en tussenin alle kinderen en kleinkinderen van de familie Orye. We aten allemaal ons buikje rond.

Rond 14u kwamen we terug thuis. De laatste rommel van de barbecue van gisteren werd nog opgeruimd. Daarna installeerde iedereen zich voor TV om naar “Parijs – Roubaix” te kijken. Er was maar 1 probleem: het was nog meer dan 120 km! Zowat iedereen viel dus voor korte of langere tijd in slaap, maar toen de laatste 30 km begonnen was iedereen ook weer wakker. We zagen dus allemaal hoe Nic zijn favoriet, Tom Boonen, als eerste over de eindmeet kwam en 2 handen met 3 vingers in de lucht stak voor zijn 3^e overwinning. Nicolas genoot duidelijk mee van deze mooie overwinning.

Na de koers bleven Vokke en de kinderen naar TV zien, ik ging buiten in de tuin kijken hoe de lente zich doorzette en Marleen werkte nog een beetje aan haar microscoop. Nadat ik door de ganse tuin gewandeld had en terug naar binnen kwam, ben ik uiteindelijk toch maar aan het blogverslag van vrijdag begonnen. Maar omdat dat al weer 2 dagen geleden was, had ik het niet zo gemakkelijk om alle gegevens terug te vinden. Eigen schuld; ik had maar vroeger moeten beginnen met schrijven. (Maar ik heb mijn les geleerd. Dit verslag heb ik op zondagavond al grotendeels afgewerkt.) Terwijl ik aan het schrijven was, heeft de rest naar Moeke gebeld om haar een zalig paasfeest te wensen. Het viel daar allemaal goed mee en het was daar in Oostenrijk blijkbaar ook mooi weer.

Om 20u aten we. We konden kiezen tussen macaroni met kaas en hesp of spaghetti bolognese. Marleen ruimde de keuken nog een beetje op en ik schreef het blogverslag van zaterdag. Michael en Vokke keken naar “Mercator” en Nicolas was –net zoals Stephanie- aan het chatten. Hij moest daar echter mee ophouden toen zijn PC uitviel omdat de batterij leeg was en Stephanie haar oplaadkabel niet wou afstaan.

Daarna was het tijd voor “Flikken. Wij zaten allemaal onder in de zetel, Stephanie ging boven naar Louis – Louise kijken en we hoorden haar soms lachen tot onder. Na flikken ging iedereen naar boven om zich om te kleden. Maar Nic en Michael wilden opblijven voor Studio 1 om de samenvatting van Anderlecht – Club Brugge te zien. Vokke was te moe en ging zijn bed in. Stephanie volgde dit voorbeeld. Marleen en ik hebben nog net gezien dat Anderlecht gewonnen had, maar hebben toen de TV afgezet. Op Nic zijn kamer werd de uitzending wel helemaal uitgekeken.

13-04-2009, 17:59 Geschreven door Guy  

We hadden allemaal een minder goede nacht gekend. Nicolas was ’s morgens opgestaan om te gaan plassen en was dan bij Marleen en mij in bed gekropen. Daar was hij bijna onmiddellijk terug in slaap gevallen. Marleen stond op om 8u. De rest iets later. Om 9u30 vertrok Stephanie met de fiets naar de turntraining. Ze moest deze keer wel met de fiets gaan, want er was niemand om haar straks terug te halen omdat de rest allemaal naar de voetbal van Michael ging kijken.

Ik ben voor een keertje ook eens naar de bakker geweest. Maar dat was veel later dan Marleen dit gewoonlijk doet. Daardoor zaten we pas om 10u30 aan de ontbijttafel. Nicolas deed zijn eerste zonde van de dag: hij at met veel smaak een “Berlijnse bol”, iets wat hij eigenlijk niet mag omdat er pudding in zit. (Infectiegevaar volgens Leuven…)

Na het ontbijt ben ik met Marleen haar auto naar de carwash gereden. Dat is een van de weinige dingen die Marleen echt niet graag doet, dus moet ik dit af en toe maar doen. Toen ik terugkwam heb ik mijn Vespa voor het eerst sinds de winter ook maar eens gewassen. Daarna ben ik met mijn eigen auto ook nog eens naar de carwash gereden. Deze keer ging Nicolas mee om mij gezelschap te houden. Thuis nam Marleen intussen een heerlijk ontspannend bad.

Toen ik om 11u30 terug binnen reed, kwamen Richard en Arnout onze Michael net uithalen voor de voetbal. De provinciale kadetten van torpedo waren ingeschreven voor het paastoernooi in Wellen. Ze moesten om 13u en om 14u20 een match van 2 keer 15 minuten spelen.

Ik verfriste mij vlug en daarna was het hoog tijd om iets te eten. Om 12u40 vetrokken Marleen, Vokke, Nicolas en ik naar Wellen. We waren net op tijd daar voor de eerste match tegen Wellen zelf. Deze ploeg was in de provinciale reeks net kampioen geworden en was duidelijk veel sterker dan onze ploeg. Ze wonnen dan ook verdiend met 1-0, waarbij wij niet één keer kans hadden om een goal te maken en Michael zelfs nog een paar goede reddingen moest doen om erger te voorkomen. Tussen de 2 wedstrijden in dronken de ouders samen iets in de buitenlucht. Nicolas speelde een beetje voetbal met een andere jongen.

De tweede match tegen Nieuwerkerken verliep veel beter, maar dit was dan ook een gewestelijk ploeg. Deze keer had de tegenstander geen enkele kans en stond Michael er dus voor spek en bonen bij. We wonnen meer dan verdiend met 2-0. Nu bleek achteraf dat, door een eigenaardigheid van het reglement, Nieuwerkerken voor ons eindigde in de poule omdat ze met 3-0 gewonnen hadden tegen nog een andere ploeg en dus een beter doelsaldo had. (Maar Torpedo had niet tegen deze zwakke ploeg mogen spelen en Nieuwerkerken had niet tegen Wellen moeten spelen!) De ploeg die geen enkele kans tegen ons kon creëren eindigde dus 2^e, na Wellen en wij waren 3^e. Daardoor zouden wij op paasmaandag in de voormiddag voor de 9^e tot de 12^e plaats moeten spelen.

Om 15u40 waren we allemaal terug thuis. Stephanie was na het turnen natuurlijk al lang met haar fiets naar huis gereden en zat weer maar eens op de computer te chatten in de zetel. Dimitri kwam ook nog even langs om de Galaxy terug te brengen, want hij was daar mee op skivakantie geweest. (Hij heeft de auto zelfs gestofzuigd. Iets wat hij bij zijn eigen auto waarschijnlijk nog nooit gedaan heeft!) Vokke installeerde zich buiten in het zonnetje, maar Marleen, de kinderen en ik gingen weer naar de stad voor een tweede poging om kleren te kopen.

We gingen eerst langs “2x Kadett” omdat Nic daar nog een bon voor een T-shirt had. Hij had die gekregen van Anniek (verkoopster in dezelfde winkel, mama van Julie en vriendin van de familie). Het was Anniek zelf die Nicolas hielp kiezen. Het werd een mooie polo met blauwe en roze strepen. We kochten in de stad nog wat kleren voor alle drie de kinderen en ik vond voor mijzelf een hemd en een polo. Marleen was dus de enige die niets voor zichzelf gekocht had.

Dan was het tijd voor Nic zijn 2^e zonde: We kochten ijsjes op de grote markt. Hij koos een hoorntje met passievruchten- en bananenijs.

Omwille van het mooie weer hadden we zin om te barbequen vanavond. We hadden een beetje rondgebeld en Roger, Annick en Yentl en Peter, Helene en de kinderen kwamen graag meeëten. Dus moesten we nadat we uit de stad kwamen nog eerst langs de Delhaize om de nodige spullen te kopen. Dat was een goed idee omdat we daar alles in één moeite konden kopen, maar het was ook een slecht idee omdat Marleen daar een hele hoop bekenden tegenkwam en natuurlijk aan iedereen de nodige uitleg moest geven. Om 18u40 reden we de parking van de Delhaize af en vanaf 19u werden de gasten verwacht.

Gelukkig was iedereen een beetje later en hielpen de kinderen wat mee, zodat we alles toch redelijk in orde hadden toen het bezoek aankwam. We dronken een glaasje buiten in de tuin. Ik deed het vuur aan en een uurtje later begonnen we te bakken. Maar omdat het intussen redelijk fris geworden was, besloten om toch maar binnen te gaan zitten om te eten. Het werd een gezellige ongedwongen avond tussen vrienden. De kinderen speelden eerst met elkaar en keken dan naar een film. De ouders zaten gezellig aan tafel en dronken een glas wijn.

Om 24u ging iedereen naar huis en gingen wij ook allemaal slapen. Het was een mooie dag geweest!

12-04-2009, 21:15 Geschreven door Guy  

Ze hebben mij deze nacht om 5u30 opgeroepen voor een bevalling. Ik was kort daarna terug thuis, maar kon niet dadelijk terug inslapen. Eens ik toch terug in slaap viel, heb ik onrustig geslapen, maar wel tot 9u30. Marleen was natuurlijk al lang wakker. Zij had ’s morgens het verslag van woensdag gemaakt, omdat we daar gisterenavond niet meer aan toegekomen waren. (We moeten alle twee toegeven dat we er niet goed meer in slagen om de verslagen op tijd op de blog te krijgen. Maar we blijven wel ons best doen om van iedere dag een verslagje te maken.) Michael had ook slecht geslapen en bleef wat langer liggen. Stephanie en Nicolas waren rond 8u30 opgestaan.

Toen ik opstond was Stephanie net vertrokken naar haar turntraining. Michael en Nicolas lagen voor de televisie. Marijse was ook al aangekomen en tot mijn verbazing was ook Vokke in de keuken. Hij had Moeke naar de kapper gebracht en was dan maar doorgekomen. Terwijl ik nog aan de ontbijttafel zat, kwamen tante An en Mathias binnen. Mathias zou de ganse dag komen spelen. Ik moest even later naar het ziekenhuis vertrekken om mijn zaalronde en een operatie te gaan doen. Over de middag was er ook een vergadering gepland.

Het was een prachtige lentedag, bijna zomers met temperaturen tot 26 °C! De jongens speelden dan ook een partijtje voetbal in de voormiddag. Daarna moesten ze binnen komen eten van Marijs. Er was stokbrood en alles wat nodig is om een “smos boulet” te maken. Om 14u kwam Christophe aan. Hij had gebeld om te vragen of hij deze namiddag met Nicolas mocht komen spelen. Nu was er een man meer om te voetballen, maar ze hebben ook gewoon naar TV gekeken en op de Playstation gespeeld. Tante An kwam Mathias rond 16u15 halen en even later moest Christophe ook terug naar huis. Natuurlijk was dit veel te vroeg volgens de jongens.

Moeke kwam rond dat uur ook even langs om afscheid te nemen. Ze zou die nacht met de familie Dubin op skivakantie vertrekken. Dat wil zeggen: nonkel Dirk met zijn gezin, tante An met haar gezin en een paar vrienden gingen een weekje skiën in Oostenrijk. Nonkel Marc kon niet mee omdat tante Sophie geen verlof kon krijgen en wij konden in de huidige omstandigheden natuurlijk ook niet mee. Moeke en Vokke zouden meegaan om te genieten en te wandelen. Maar toen Vokke vernam dat Nic die week ook naar Leuven moest voor zijn chemotherapie, besloot hij om thuis te blijven en Moeke alleen mee te sturen. Hij zou dan wel een weekje bij ons komen logeren.

Marleen was wat vroeger gestopt met werken, omdat ze met de kinderen wou gaan shoppen. Ze kwam thuis om 16u45. Een kwartier later vertrokken ze naar de stad. De kinderen (maar eigenlijk ook Marleen en ikzelf) hadden dringend wat extra kleren nodig. Om 17u45 belde Marleen mij op de praktijk. Ze vroeg of ik na mijn raadpleging geen zin had om samen met hun iets te drinken op een terrasje. Natuurlijk zag ik dat wel zitten. We spraken af op de grote markt.

Om 18u30 had ik gedaan met werken en reed ik met mijn Vespa naar de grote markt. Daar zaten ze met hun vieren op het terras van de Pax. Door het late vertrekuur had alleen Steph kans gehad om iets te kopen: een mooi bloesje en een hemdje. Dat liet ze mij nu zien.

Terwijl wij daar zo zaten te genieten van het mooie weer, kreeg ik plots het idee om ook in de stad iets te eten. Door het infectiegevaar voor Nic konden we al een tijdje niet meer op restaurant gaan, maar nu het zo’n mooi weer was, konden we gemakkelijk ergens op een terrasje buiten iets eten. We belden naar Vokke en spraken af dat we in “De Vogelsanck” iets gingen eten. Stephanie ging achterop bij mij op de Vespa en de rest wandelde door de Demerstraat tot daar. Zoals altijd werden we goed ontvangen. We kregen een prachtig plaatsje op het overdekt terras, buiten tegen de muur. Even later was Vokke ook daar. Het werd een prachtige avond met lekker eten en vooral een gezellige babbel met de kinderen. Het was eigenlijk te lang geleden dat we allemaal samen zo hebben kunnen bijpraten. Om 21u30 vertrokken we helemaal voldaan. Deze keer mocht Nicolas mee met de Vespa. De anderen moesten eerst een heel stuk wandelen tot aan de auto van Marleen of Vokke.

Thuis werd er nog even naar “Step up”, een film TV gekeken. Daarna was iedereen moe en klaar om te gaan slapen. Vokke kreeg Michael zijn kamer. Michael sliep samen met Nicolas in het grote bed op Nic zijn kamer.

12-04-2009, 19:34 Geschreven door Guy  

We hadden vannacht een huis vol slapers. Roy lag bij Nicolas op de kamer, samen in het grote bed van Nic. Louise lag bij Steph op de kamer, maar op de matras afkomstig van Michael zijn bed. Michael had dus geen matras meer, maar die hebben we geholpen door kussens van een oude zetel op zijn bed te leggen. Gelukkig konden Marleen en ik wel rustig in ons eigen bed slapen.

Toen Marleen en ik gingen werken waren enkel de jongens al op. De meisjes waren nog steeds op hun kamer. Marijs kwam een uurtje later aan. De jongens zaten toen al lang in de zetel met hun PSP te spelen, maar van de meisjes was er nog steeds geen teken van leven. Om 10u30 staan de meisjes dan eindelijk op. Stephanie zorgt dan voor het ontbijt van haar vriendin Louise. Ze bleken alle twee “chocomondjes” te hebben en daarom was de keus beperkt tot sandwiches, stokbrood of boterhammen, maar allemaal met choco. Om 10u45 gaan Michael, Roy en Nicolas buiten voetballen tot 12u15. De meisjes keken ondertussen even naar TV in de woonkamer, maar gingen daarna weer naar boven op Stephanie haar kamer.

Als de jongens binnenkomen, drinken ze een tas bouillonsoep. Vervolgens eten ze met hun drieën videe, met of zonder bitterballen, en frieten. De meisjes wilden niet samen met de jongens eten. Zij aten dus pas om 13u. Na het middageten spelen de jongens op de Wii. Ze speelden een of ander spelletje van Mario, maar het lukte Nicolas maar niet om de hamer bij het hamerslingeren in het veld te gooien. Hoe goed hij zijn best ook deed, zijn hamer eindigde altijd in het veiligheidsnet. Natuurlijk veroorzaakte dit de nodige hilariteit bij de twee anderen.

Michael had met een paar van zijn vrienden afgesproken om te gaan zwemmen in Hengelhoef. Om 13u30 kwam men hem uithalen. Hij zou wegblijven tot 19u.

Als Michael vertrokken is, gaan Nicolas en Roy terug buiten. De meisjes hadden zich al weer teruggetrokken op hun kamer om op de computer naar één van hun gehuurde Dvd’s te kijken. Ze bleven daar tot Louise rond 16u werd opgehaald.

De jongens blijven voetballen tot 15u. Dan komen ze naar binnen. Het is het stilletjes tijd om zich te wassen en klaar te maken, want Roy moest op tijd vertrekken naar St. Truiden voor de voetbaltraining van STVV. Voordat Vokke met hun naar daar rijdt, krijgt Roy nog een kommetje pudding en eet Nic nog een tas soep met stokbrood. Om 16u30 vertrekken ze. Het was de bedoeling dat ze Roy zouden afzetten en daarna weer naar huis rijden, maar éénmaal daar aangekomen, wou Nic een deel van de training zien. Vokke ging dan maar een glaasje drinken, tesamen met de ouders van de andere spelers. Uiteindelijk zouden ze de hele training daar blijven. Pas kort voor 20u kwamen ze terug thuis.

Marleen was iets na 19u thuisgekomen van haar werk in Tongeren. Michael was toen ook al terug. Stephanie had naar films gezien tot dan. Ik kwam om 20u thuis aan, nadat ik nog een bevalling gedaan had. Mijn collega was zo lief geweest om de wacht van nu donderdag met mij te wisselen met die van volgende week. Omdat de opname van Nic uitgesteld was, omwille van paasmaandag, tot woensdag, kon ik op die manier volgende week bij Nicolas in Leuven blijven. Daardoor was ik nu wel van wacht tot morgen 8u.

We aten allemaal samen. De kinderen aten nog een restje lasagne van gisteren. Marleen en ik aten de videe van vandaag. Na het eten keken we naar MLF (Man Liberation Front). WE hadden hier de voorbije 2 weken geweldig mee kunnen lachen, dus de verwachtingen waren tamelijk hoog. Tot onze spijt vonden we de aflevering van deze week iets minder geslaagd.

Omdat Roger en Peter vandaag interclub moesten spelen op Runkst, vertrokken Michael en ik nog naar de tennisclub om even te supporteren. Marleen, Stephanie en Nicolas zouden eerst ook mee gaan, maar ze waren intussen te moe geworden en besloten om toch maar thuis te blijven. Achteraf gezien namen ze de verstandige beslissing. De ploeg van Runkst kreeg er stevig van langs en verloor de ontmoeting tegen Stevoort met 4-1. Gelukkig was het weer wel goed. Het was helemaal niet koud.

Om 22u vertrokken we weer naar huis. Daar waren ze naar “Mijn Restaurant” aan het zien, dus keken Mich en ik nog even mee. Daarna is iedereen gaan slapen.

10-04-2009, 23:04 Geschreven door Guy  

Nic stond ook vandaag op rond 8u30. Hij had zoals gewoonlijk goed geslapen maar had even tijd nodig om op gang te komen. Hij installeerde zich op de poef voor de TV. Steph had vandaag weer turntraining zodat ook zij op was om half negen. Michael kon wat langer uitslapen. Toen de jongens ontbeten hadden kwam Marijse toe rond half tien. Guy en ik waren rond negen uur vertrokken naar het werk want voor ons was het een gewone werkdag. Marijse had gisteren aan de jongens beloofd dat ze mee mochten gaan inkopen doen. Daar hadden ze vandaag niet zo veel zin in. Nadat ze hun  tanden gepoetst hadden en Nic’s mondspoeling gedaan was kwamen ze naar beneden met de mededeling dat ze meer zin hadden om te gaan fietsen. Ze vertrokken samen rond half elf: Marijse naar de winkel en de jongens op fietstocht. De afspraak was dat ze ten laatste om 12u terug thuis moesten zijn.

Toen Marijse rond half twaalf terug kwam van de winkel waren de jongens al thuis. Ze zaten aan de keukentafel en hadden zichzelf wat te eten genomen. Het was leuk geweest maar de wind had het fietsen zwaar gemaakt. Om niet dezelfde weg af te leggen als de vorige keer waren ze deze keer naar de Nietelbroek (huis van Tante An en Nonkel Luc) gereden. Deze keer wisten ze op voorhand dat er niemand zou thuis zijn want ook zij zijn een weekje gaan skiën.

De rest van de middag hielden ze zich bezig met spelletjes op de PSP en de Playstation. Om half een hadden  ze alweer grote honger en aten ze balletjes in tomatensaus. Even later kwam ook Steph terug van de training. Ze was redelijk goed gezind. De training ging vrij goed en Louise (schoolvriendinnetje) ging komen en zou blijven slapen. Omdat het weer nog redelijk goed was gingen de jongens na het middageten buiten voetballen. Rond 15u kwamen ze terug binnen. Het was stilaan tijd om hun klaar temaken. Ze wilden immers naar de competitiewedstrijd gaan kijken van de U11 van STVV tegen Olympic Charleroi.  Rond 16u vertrokken Guy, Vokke, Michael en Nic richting Sint Truiden. Het wordt stilaan een gewoonte:  STVV heeft weer gewonnen met een duidelijk verschil. Het werd 6-1. Zoals altijd genoot Nic van het buiten zijn en het weerzien met  zijn voetbalvrienden. Vorige zaterdag had ik met Stefan en Linda (mama en papa van Roy) afgesproken dat, indien Nic nog altijd goed was en Roy niet ziek was, Roy met ons mocht meekomen na de wedstrijd. Het is immers zeer opvallend hoe Nic zijn voetbal mist. Zowel het voetbal zelf (dat probeert hij nu op te vangen door veel te gaan voetballen in de tuin) als de omgeving met de jongens van de U11, de U12, zijn trainer Nathan, trainer David,… Omdat hij nu nog altijd in zijn ‘zware periode’ zit met veel chemotherapie die regelmatig zijn weerstand tot een minimum herleidt moeten we echter nog altijd voorzichtig zijn voor infecties. Omdat Nic’s weerstand de laatste controle nog redelijk goed was dachten we dat we wel eens een uitzondering mochten maken. Vandaar dat Roy mocht blijven slapen en de volgende dag blijven spelen tot het training was. Nic was ontzettend blij.

Toen ze thuiskwamen rond 19u15 hebben we gegeten. Marijse had lekkere lasagna klaargemaakt. Steph en Louise hadden rond zeven uur al gegeten en ze waren ondertussen al naar Stephs kamer vertrokken. De meisjes waren in de namiddag enkele videofilms gaan huren die ze op de laptop wouden gaan kijken. Wij aten samen met de drie jongens. Toen we net klaar waren werd er gebeld. Zoals afgesproken waren Jonathan (U11 STVV) en zijn ouders en zus Jessica daar. Ze hadden vorige week afgesproken dat ze vandaag nog eens gingen langskomen. Zoals gewoonlijk hadden ze ook nu een voetbaltruitje bij (Walter kent blijkbaar ook veel volk in het voetbalwereldje). Deze keer was het een truitje van Nico Vaesen.

Ik werd rond 20u opgehaald door Helene om naar een vergadering te gaan en moest Guy even alleen achterlaten met het bezoek en de logees. Toen ik rond 22u terug thuis kwam was iedereen er nog. De jongens hadden natuurlijk naar het voetbal gekeken op TV afgewisseld met wat spelen op de Playstation en het uitwisselen van voetbalstickers. Rond 22u30 vertrok het bezoek en konden we iedereen gaan installeren in een bed of op een matras. Nic en Roy poetsten hun tanden en keken nog naar de samenvatting van de voetbalwedstrijden. Intussen deed Nic zijn mondspoeling. Toen we even later gingen kijken lagen ze alle twee uitgeteld te slapen.

10-04-2009, 22:55 Geschreven door Marleen  

Nicolas voelde zich vanmorgen niet zo goed in zijn vel. Hij keek wat naar TV en speelde op zijn Playstation. Na een tijdje klaagde hij weer van hoofdpijn en kreeg hij van Marijs een halve Perdolan. Marleen en ik denken dat hij misschien weer wat last heeft van bloedarmoede. De vorige keren had hij toen ook hoofdpijn.

Wat later op de voormiddag had Nic zin om te voetballen. Maar de tuinman Geert had meststoffen op het gazon gestrooid en Michael had niet veel zin in voetbal. Even later hadden ze een nieuw plan waar ze wel alle twee mee akkoord waren: ze gingen naar bompa fietsen. Toen ze daar aankwamen ontdekten ze echter, wat ze eigenlijk al hadden kunnen weten: bompa was er niet, want hij was op vakantie. Ze bleven echter niet bij de pakken zitten en veranderden de eindbestemming van hun fietstochtje dan maar naar Moeke en Vokke. Daar zijn ze even naar binnen gegaan om hallo te zeggen, maar korte tijd later waren ze alweer terug op weg naar huis. Toen Marijs vroeg of Nicolas nu niet moe was van al dat fietsen, beweerde hij dat hij nog helemaal niet moe was en hij bewees dit dan ook door nog even op de hometrainer te gaan fietsen. Ik weet dus niet of we wel echt van bloedarmoede kunnen spreken, als hij dat allemaal kan doen…

’s Middags aten ze een eitje met spekjes en een tas versgemaakte tomatensoep met balletjes. Daarna hield Nic het wat rustiger en keek hij een tijdje naar TV en speelde hij wat op de Playstation. Vanaf 16u heeft hij de ganse tijd met Lego gespeeld om een futuristische helikopter in elkaar te knutselen. Hij volgde hierbij weer minutieus het bouwplan tot dat het eindresultaat helemaal in orde was. Toen Marleen om 18u30 thuiskwam was Nic nog altijd vlijtig aan het werken aan zijn Lego. Hij was aan het wachten tot Michael uit bad kwam, zodat hij erin kon. Even later was het zo ver en genoot Nic van een lekker warm badje.

Toen ik thuiskwam rond 19u15 lag Nic nog altijd in bad. Even later kwam hij eruit. Ik had een lange en vermoeiende operatiedag gehad en keek dus ook uit naar een ontspannend bad. Omdat ik naar de vergadering van de Rotary moest gaan kon ik vanavond niet samen met de kinderen en Marleen eten. Terwijl Marleen en de kinderen tagliatelle met balletjes in tomatensaus aten nam ik een bad. Even na achten vertrok ik naar de vergadering.

De jongens keken nog even naar Familie tot de voetbal begon. Ze keken naar de wedstrijd Manchester United - Porto en gingen nogal op in de wedstrijd. Marleen was ondertussen aan het werken aan de microscoop. Ze kreeg lichtjes de indruk dat haar beide zonen toch wel meer supporterden voor Manchester. Tegen het einde volgde dan ook een salvo van kreten, eerst van blijdschap, daarna van ontgoocheling.

Nic was tijdens de helft zijn tanden al gaan poetsen. Toen hij na de match naar boven gingen deed hij zijn mondspoeling en keek daarna samen met Michael op zijn kamer nog naar de samenvatting van de tweede wedstrijd. Stephanie was al lang op onze slaapkamer naar “iets anders dan voetbal” gaan kijken op TV. Toen iedereen naar boven kwam heeft ze samen met Marleen nog naar het einde van een aflevering van Telefacts gezien. Natuurlijk viel ons Leentje hierbij in slaap. Steph gaf haar na de uitzending een nachtzoen en vertrok naar haar eigen bed. Ik kwam thuis even na twaalven en vond in elke  kamer een slapend exemplaar, waarbij mijn plaats in het bed voor een keer nog vrij was.

08-04-2009, 19:28 Geschreven door Marleen  

De wekker liep af rond 6u45 en deze keer moest ik alleen opstaan. Het was vakantie dus de kinderen konden blijven liggen. Ik stond op en na het smeren van mijn boterhammen voor het werk laadde ik de afwasmachine uit en hing de was buiten op in het zonnetje. Nadat ik een volgende wasmachine had ingestoken was het tijd om Guy te wekken. Om half negen was het Stephanie haar beurt. Vakantie of geen vakantie, de turntrainingen blijven gewoon doorgaan, met dit verschil dat ze in de vakantie meestal doorgaan in de voormiddag. Vermits ze samen met Sophie en Eva met de fiets naar de training ging, moet ze thuis vertrekken rond half tien.

Om half negen kwam niet alleen Steph, maar ook onze Nic naar beneden. Hij had weer goed geslapen en had geen last van zijn oor meer gehad. (Oef!) Hij at een sandwich en dronk een glas fruitsap. Hij was wel een beetje droevig. Jonas (buurjongen en voetbalvriend van Michael) had gisteren na de wedstrijd gevraagd aan Michael en Arnoud om vandaag rond half twee naar zijn thuis te komen. Ze wilden wat voetballen en Playstation spelen. Hij had ook Nicolas uitgenodigd. Die wilde natuurlijk heel graag meegaan. Het was echter maandag en normaal gezien gaat hij op maandag en donderdag namiddag naar het Virga Jesse Ziekenhuis voor de laserbehandeling van zijn mond. Ik belde even met de tandartse die altijd zo vriendelijk is om Nicolas te behandelen. Zij was onmiddellijk bereid om de behandeling te verplaatsen naar de voormiddag. Nic’s gezicht klaarde direct op. Zo vertrok hij rond 10u15 samen met Vokke, die ondertussen was toegekomen, naar het ziekenhuis. Ik was al vertrokken naar het werk en belde op weg naar het werk Marijse op om haar op de hoogte te brengen van de plannen en de veranderingen.

Toen Nic weer thuis kwam aten ze samen wat kippensoep en pasta. Volgens Marijse is Nic’s eetlust weer helemaal terug. Zoals afgesproken vertrokken Michael en Nicolas rond 13u30 naar Jonas. Daar voetbalden ze buiten en speelden ze later binnen op de Playstation. Rond 15u30 kwamen ze terug naar huis omdat Michael om half vijf op de keeperstraining moest zijn. Nic had zich goed geamuseerd maar vond het wel wat spijtig dat ze niet langer hadden kunnen blijven. Hij ging buiten nog wat fietsen in de tuin. Steph was ’s middags ook thuis gekomen en na vijven keken ze samen wat TV.

Ik kwam thuis rond half zeven. Nic lag op de poef naar de TV te kijken. Ik vond dat hij er wat bleek en slapjes uitzag. Toen ik hem vroeg of hij ergens pijn had vertelde hij dat hij een beetje last had van hoofdpijn. Toen die een half uur later niet weg was gaf ik hem een pijnstiller. Even later kwam ook Michael thuis van de training. Toen papa ook binnenkwam rond 19u30 hebben we samen gegeten. Marijse had bloemkool gemaakt met aardappeltjes en biefstuk of worst. Na het eten keken de kinderen naar hun vertrouwde televisieprogramma’s. Na familie keken ze naar de laatste aflevering van Beauty en the Nerd en tenslotte naar een spannende aflevering van Aspe. Ik werkte ondertussen nog wat aan de microscoop terwijl Guy thuis een kleine vergadering had met een collega. Na Aspe gingen de kinderen en ik naar boven. Na het tandenpoetsen en het half uur wachten volgde Nic’s mondspoeling en kropen we in bed. Toen Guy om 00u15 ook kwam slapen heeft hij eerst Nic in zijn eigen bedje gelegd want zoals zo dikwijls was hij naast mij in bed in slaap gevallen.

Zoals trainer Nathan terecht opmerkte op de blog hadden we ons weer eens vergist in het aantal doelpunten dat de U11 van STVV had gescoord. Deze keer was het wel moeilijk om de tel niet kwijt te geraken. Gelukkig zaten we er niet te veel naast. We hadden ’s morgens onze fout zelf al ontdekt toen we de resultaten bekeken in de krant. Het was Guy ook opgevallen dat ze een enorm hoog aantal doelpunten hadden gescoord. Toen we dan verder keken naar de andere Nationale reeksen bleek dat dit aantal veruit het hoogste is van alle reeksen. Dit is al een zeer knappe prestatie. We duimen mee voor het behalen van de 200!

08-04-2009, 15:39 Geschreven door Marleen