De wekker liep af om 6.15u. Nadat ik beneden de boterhammen voor de kinderen en voor mezelf had gesmeerd ging ik Michael wekken om 7.15u. Een half uurtje later was Stephanie aan de beurt. Ik piepte ook even in de kamer van Nicolas maar daar was alles nog stil en hoorde ik een rustige ademhaling. Ik trok de deur dicht zodat hij niet gewekt zou worden door het lawaai van ons op de gang.

Om 8.30u hoorde ik Nic opstaan. Hij voelde zich wat slapjes en kloeg wat van hoofdpijn. Nadat hij een beetje platte kaas met suiker en een toastje met choco had gegeten nestelde hij zich in de zetel. Toen Vokke een beetje later binnenkwam begon het tot hem door te dringen dat ik snel zou vertrekken. Hij liet duidelijk blijken dat hij dat niet zo leuk vond. Hij vroeg of ik nog tijd had om hem in bad te steken. Het was echter al 9.10u en voor mij dus hoog tijd om te vertrekken. Zijn droevig snoetje deed mijn hart smelten en daarom heb ik hem maar gauw in bad gezet. Nadat ik zijn haartjes had gewassen (was snel gedaan) vroeg ik vokke om bij hem te gaan zitten totdat hij klaar was. Ik vertrok naar Tongeren.

Na een zalig badje kleedde Nic zich aan en installeerde zich weer in de zetel. Hij bleef wat klagen van hoofdpijn maar wou toch geen pilletje innemen. Hij belde Moeke op en vroeg wanneer ze zou langskomen. Moeke had hem immers beloofd dat ze vandaag iets zouden bakken. Even later zijn Marijs en Nicolas, moeke gaan halen. Ze bakten samen wafeltjes.

’s Middags at hij een tasje soep en een broodje. Om 13u kwam Juf Tilly. Het eerste uurtje ging goed en zat Nic aan tafel. Na de pauze was zijn kaarsje echter uit en moest Juf Tilly na een half uur stoppen. Hij belde me op het werk op en vroeg wanneer ik naar huis zou komen. Eigenlijk had ik nog werk genoeg, zeker met de vooruitzichten van meerdere uitstapjes naar Leuven tegen het einde van de week. Mijn moederhart begon echter te bloeden dus pakte ik mijn werk in en ben naar huis gereden. Ondertussen waren Michael en Steph thuisgekomen uit school. Michael vertrok een half uurtje later alweer naar de keeperstraining.

Toen ik thuiskwam was Carolien op bezoek (vroegere kinderoppas). Carolien had cakejes bij (chocoladecakejes en appelcakejes). Vanuit de zetel hoorde ik een hoge vreugdekreet en even later vloog Nic mij om de hals. Samen met moeke en Carolien heeft  Nicolas een gezelschapspelletje gespeeld terwijl ik aan het verslag van de blog werkte.

Om 17.30u kwamen ze Steph halen voor de tennistraining. Kort erna vertrok Carolien. Nic legde zich terug in de zetel en vroeg nu toch een pilletje voor zijn hoofdpijn. Michael kwam thuis rond 18.30u. De training was vrij goed geweest. Hij had eens kunnen praten met de keeperstrainer en kon zich wel vinden in zijn kritiek. Wel begon hij meer en meer last te krijgen van zijn knie. Het begint bij ons thuis zo stilaan een echt ziekenhuis te worden. Stephanie haar hand lijkt wel goed genezen maar sinds ze terug voluit is beginnen trainen krijgt ze weer last van haar scheenbeen (hoogst waarschijnlijk beenvliesontsteking) en dat is veel minder goed nieuws omdat ze deze dagen extra hard wou trainen voor haar eerste wedstrijd op 14 februari in Nazareth (Gent).

Rond 20u aten de kinderen. Marijs had kalkoengebraad met wortelenstomp gemaakt. Het was erg lekker. Nicolas had niet zoveel honger en at vooral de wortelenstomp met appelmoes. Ik  hielp Michael wat met zijn studies en ik vertrok rond 20.15u naar de tennistraining. Vokke bleef bij de kinderen. Het was, zoals gewoonlijk, een fijne, voor mij toch wel intensieve training (de vermoeidheid speelt me tijdens zo’n intense fysieke inspanningen wel parten). Na de training dronk in nog gauw een glas en kwam rond 22u terug thuis. De kinderen waren nog wakker.

Na een verfrissende douche ruimde ik beneden nog wat op en ging met de twee jongens naar boven. Na de gebruikelijke ceremonie van tandenpoetsen en spoelen keek ik met de jongens nog even naar Studio I  en stopte ik Nic onder. Hij zag er moe en bleek uit en ik hoopte maar dat het voor ons allen een rustige nacht zou worden. Michael en ik gingen ook slapen..het was ondertussen al 23.30u geworden. Nog twee keer slapen en de druk op mijn schouders zou weer wat minder zwaar aanvoelen…

03-02-2009, 21:37 Geschreven door Marleen  

Ik stond vanmorgen op om 7.30u. Ik moest Michael op tijd wekken omdat die een voetbalwedstrijd moest spelen  op Torpedo om 9.30u. Terwijl we samen iets aten keken we naar de herhaling van Studio 1. Om 8.30u werd hij opgehaald door Jonas (buurjongen en voetbalmaat) en zijn ouders. Normaal gezien gaat er altijd iemand van ons mee maar vandaag moest ik met Nic rond 10.00u in Leuven zijn en zou het mij dus niet lukken. Michael zegt altijd wel dat hij dat niet zo erg vindt maar wij weten wel beter en proberen er altijd voor te zorgen dat er iemand is. Zo had ik voor vandaag Vokke gevraagd.

Nic werd wakker rond 8.30u en had zin in chocoladebroodjes van de bakker. Omdat ik een half uur later als moest vertrekken naar Leuven heb ik me gauw verder klaargemaakt en ben naar de bakker gereden. Toen ik thuis kwam at Nic twee chocoladebroodjes  waarna hij zich klaarmaakte.  Om 9.10u vertrokken we naar Leuven. En weer was het zalig weer om te rijden en maakte het zonnetje ons blij. Onderweg praatten we over de voetbal (jammer dat de eerste ploeg van STVV gisteren niet had kunnen winnen. Wat was dat voor een tumult in de wedstrijd van Standard? Wat zou de U11 van STVV in Eupen gaan doen? Winnen natuurlijk, maar met hoeveel? Hopelijk kan Genk straks winnen op het veld van Lokeren…) In Diest kwam er een Mazarati de autostrade op gereden. En daar kwam die andere liefde van Nicolas naar boven: mooie sportieve auto’s. Voor we het wisten moesten we de Mazarati in Leuven laten verder rijden want wij moesten eraf. Jammer volgens Nic… (dat belooft voor later. Guy en ik hebben het al tegen mekaar gezegd: die gaan we in het oog moeten houden!)

Terwijl we van de parking naar het ziekenhuis wandelden zei Nicolas dat hij Gasthuisberg eigenlijk wel een mooi ziekenhuis vond. Met die glazen wandelgangen naar het ziekenhuis deed alles hem wat aan vakantie denken. Ik was erg verwonderd door deze opmerking omdat ik best zou kunnen begrijpen dat alles wat hem maar deed denken aan dit ziekenhuis bij hem een negatief gevoel zou oproepen. Eigenlijk besefte ik achteraf dat de ‘oude’ Nicolas weer stilletjes tevoorschijn kwam. Nic die vaak positief is ingesteld of zelfs bij slechte dingen ergens nog wel iets positiefs kan vinden.

Hij voelde zich vandaag iets minder goed dan gisteren. Hij had wat meer buikpijn en kreeg diarree. Echt klagen deed hij niet. Terwijl de chemo inliep keken we naar de eerste set van de finalewedstrijd tussen Federer en Nadal. Weer merkte hij op dat hij de tennisuitrustingen zo mooi vond. Toen de eerste helft afgelopen was vertrokken we.

We kwamen thuis rond 12.00u samen met Michael en Vokke. Michael was erg teleurgesteld. Ze hadden hun wedstrijd verloren met 1-5. Hij vond het jammer dat de wedstrijd was doorgegaan want het plein lag er erg hard en hobbelig bij en dat is voor een keeper natuurlijk onbegonnen werk. Vokke vertelde dat het zeker niet zijn fout was dat de wedstrijd verloren werd, dat de hele ploeg niet goed was en de toestand van het veld nog veel minder. De negatieve commentaar van zijn keeperstrainer (gelukkig niet van zijn eigen trainer) viel hem echter zwaar. Onze raad was dan ook om op de volgende keeperstraining  (morgen) eens te babbelen met zijn keeperstrainer.

We aten samen soep met een boterham. Kort na het eten voelde Nic zich echter weer niet goed. Het  scenario van  gisteren speelde zich opnieuw af: hij moest overgeven en voelde zich daarna weer wat beter. Daarna hebben we samen verder gekeken naar de tennisfinale. Ondertussen kwam Christoph (schoolvriend) met zijn ouders en zus  op bezoek. De jongens supporterden elk voor hun idool (Nic voor Federer en Christoph voor Nadal). De lol kon blijkbaar niet op want na de tennis begon het wereldkampioenschap veldrijden. Daar supporterden ze natuurlijk alle twee voor de Belgen. Tijdens het veldrijden viel Nic echter in slaap. Kort daarna vertrokken Christoph, Sophie, Katrien en Luc.

Terwijl Nic sliep studeerden Steph en Michael wat en werkte ik wat aan de microscoop. Rond 17.30u werd Nicolas wakker. Hij at nog een bordje soep. Om 18.15u moest ik met Michael vertrekken naar de sporthal  in Kuringen waar hij een zaalvoetbalwedstrijd moest spelen. Deze wedstrijd startte om 19.00u. Nonkel Peter, Tante Ann, Mathias en Karen kwamen supporteren. Het werd een spannende wedstrijd,  mooi om naar te kijken. De wedstrijd eindigde met een gelijkspel (4-4). Toch waren onze jongens ontgoocheld omdat ze eerst een achterstand hadden goedgemaakt en tot twee minuten voor het einde 4-3 voorstonden. Een dubieuse beslissing van de scheidsrechter zorgde voor het gelijkspel. Het eindresultaat was eigenlijk correct, de manier waarop niet. Maar, dat was weer eens een goede levensles voor onze  jongens. De dingen lopen nu eenmaal niet altijd zoals ze zouden moeten lopen en zeker niet zoals we zelf  het liefste hebben dat ze lopen.

Rond 21.00u kwamen Michael en ik thuis. Vokke was  ondertussen, op verzoek van Nicolas, pizza’s gaan halen bij ‘Da Mario’. Zij hadden gelukkig al gegeten. Nadat ze ons eerst hadden wijsgemaakt dat er maar twee kleine stukjes over waren hebben Michael en ik toch nog een kleine pizza opgegeten. Nicolas was ondertussen terug in de zetel gaan liggen. We hebben ons allemaal bij hem geïnstalleerd en keken naar het einde van de Pappenheimers en naar de Smaak van de Keyser. Zoals gewoonlijk viel ik na een tiental minuten in slaap en bleef de rest van de familie wakker. Moeke en Vokke vertrokken naar huis. Wij ruimden beneden wat op en gingen ook naar boven. Nicolas poetste zijn tanden en kroop dan in bed en sukkelde weer in slaap. Stephke kroop in haar bed en ging nog wat lezen. Michael en ik keken naar het nieuws. Na het nieuws maakten we Nic wakker voor zijn mondspoeling zodat hij daarna nog naar de voetbal kon kijken. En wat dacht je…hij bleef wakker hoor, want hij wou weten wat Genk gedaan had. Hij was blij dat ze gewonnen hadden en ook dat Jelle Vossen zo goed gespeeld had. Michael voelde zich nog eens gesterkt door de uitspraak van Gilles De Bilde die vertelde dat het eigenlijk een schande was dat er gevoetbald werd op dergelijke velden… Met een tevreden gevoel kroop iedereen in zijn bed. Ik kreeg van Nicolas twee kruisjes… één voor papa.

02-02-2009, 19:03 Geschreven door Marleen  

Toen ik deze morgen wakker werd rond 7u was de plaats naast mij leeg. Toen ik bezorgd de gang op kwam zag ik het licht in de bureau branden. Guy kon blijkbaar niet meer slapen en was nog enkele praktische dingen aan het afwerken op de computer. Omdat het niet meer de moeite was om terug te gaan slapen ging ik maar naar beneden om koffie te zetten en de picknick voor Guy klaar te maken. Een half uurtje later hoorde ik de deur van de living opengaan. Tot mijn verbazing was het Nicolas die zelf naar beneden was gekomen. Hij wist natuurlijk dat ze Guy gingen komen halen rond half negen en hij wou absoluut papa nog zien vooraleer die zou vertrekken. Even later waren ook Steph en Michael beneden. Na een kort maar intens afscheid is Guy vertrokken rond 8.45u samen met Patje en Tom. Even later, rond 9u, vertrok Steph naar de turntraining. Ook voor mij en Nic was het stilaan tijd om te vertrekken naar Leuven daar we rond 10u moesten daar zijn.

Ook nu werd het weer een fileloze, aangename rit in een goed ‘skiweer’ (volgens Nicolas). We hebben fijn gebabbeld en wat gezongen en zoals gewoonlijk kwam ook het avondeten ter sprake. Hij had zin in frietjes van de frituur!

Onze chemo-sessie in Leuven verliep ook vlot.  Eigenlijk was het toch wel een fijn weerzien met enkele verpleegsters van de afdeling.  We mochten ons installeren in het TV-lokaaltje en hebben daar een half uurtje in de zeteltjes gezeten terwijl de chemo inliep. Daarna mochten we alweer naar huis vertrekken.

Op de terugweg vroeg Nic wat er op het programma stond voor de rest van de dag. Ik vertelde hem dat Christoph (U11 STVV) en zijn papa in de loop van de namiddag zouden langskomen. Hij vertelde me dat hij wel zin had om naar een voetbalwedstrijd te gaan kijken. Zijn eigen ploeg van STVV speelde jammer genoeg niet thuis en niet op zaterdag. Hij vroeg toen om even naar Hélène te bellen om te vragen of Cas vandaag thuiswedstrijd had. Hij had geluk. Cas zijn ploeg speelde thuis om 12.30u.

We zijn thuis een tas soep met een broodje gaan eten en vertrokken toen naar Torpedo, de ploeg waar zijn “voetbalcarrière” was begonnen. Het  zonnetje scheen heerlijk maar er stond een ijzig koude wind. Toch wou Nicolas niet vroeger naar huis. Hij was blij dat de jongens na een moeilijke wedstrijd toch wonnen met 3-1. Toen ik weer thuis aankwam werkte de afstandsbediening van de poort niet. Ik dacht dat dit weer met de kou te maken had en probeerde de poort manueel met de code te openen. Toen dat ook  niet lukte riep ik de hulp van Vokke in die ondertussen samen met Moeke was toegekomen. Na nog wat prutsen en prullen besloot ik Guy even op te bellen om te vragen hoe ik de poort dan met de sleutel moest open krijgen. Op dat moment struikelde Vokke echter over een paaltje op de oprit en viel al struikelend vrij hard op de grond. Het resultaat was dat Guy een gestresseerde, half gillende paniekerige vrouw aan de telefoon kreeg.  Zijn reactie was eigenlijk ongelooflijk: ‘Adem eens rustig in en uit, en probeer het nu nog eens’. Van beroepsmisvorming gesproken!!! Uiteindelijk viel alles nog wel mee: we hebben de poort met het sleuteltje open gekregen en Vokke is kort daarna weer recht gekomen en buiten wat pijn aan zijn ribben viel de schade nogal mee.

Rond 14.30u kwamen Christoph en zijn papa Luk toe. Christoph heeft zich naast Nic in de zetel geïnstalleerd en samen hebben we gezellig wat bijgebabbeld over allerlei zaken, maar natuurlijk ook over de voetbal. Luk vertelde dat ze ’s avonds gingen kijken naar de eerste ploeg van STVV. Hij vertelde ook aan Nic dat ze de wedstrijd STVV-Antwerp zouden uitzenden op TV.  Dat vond Nic natuurlijk heerlijk.

Christoph en Luk vertrokken rond 16.30u. Nic had tijdens hun bezoek behoorlijk wat snoepjes gegeten. Maar dat was blijkbaar niet genoeg geweest om zijn honger te stillen want na hun vertrek vroeg hij aan Moeke om pannenkoeken te bakken. Hij wou natuurlijk graag helpen (ik denk dat als hij genezen is hij een ervaren pannenkoekenbakker zal zijn!). Hij at met smaak 3 pannenkoeken op…of beter gezegd bijna op. Voor de laatste pannenkoek op was voelde hij zich plots niet goed. Op toilet heeft hij alles overgegeven. Onmiddellijk erna was hij echter weer OK want toen ik suggereerde om misschien maar beter geen frietjes te eten als avondeten begon hij te protesteren.

De rest van de avond verliep rustig met wat studeren (Steph en Michael) en wat rusten (Nicolas). Rond 19.30u wou Nic naar de frituur vertrekken (hij had de bestelling van iedereen al opgenomen en genoteerd op een papiertje). Hij kwam vragen of we nu aub konden vertrekken want anders zou hij een deel van de wedstrijd missen.

Er stond gelukkig niet te veel volk in de frituur zodat we snel weer terug thuis waren en konden eten. Nicolas heeft met smaak zijn frietjes en chicken fingers opgegeten en heeft zich dan in de zetel gezet om naar de voetbal te kijken. Ik denk dat hij maar een kwartiertje van de wedstrijd gezien heeft. Hij was uitgeput in slaap gevallen. De rit naar Leuven, de frisse buitenlucht en het ziek zijn hadden hem serieus afgemat. Samen met vokke, en Michael heb ik de wedstrijd uitgekeken. Daarna vertrokken moeke en vokke naar huis en gingen Michael en Stephanie slapen. Ik heb Nicolas wakker gemaakt en hem naar boven gebracht. Ik liet hem dadelijk zijn tanden poetsen en heb daarna samen met hem nog even naar TV gekeken. Het was nog te vroeg voor studio I, dat vond hij wel jammer. Het resultaat was dat hij kort daarna weer in slaap viel. Hij moet wel echt moe geweest zijn want hij sliep direct vrij vast. Ik moest mij natuurlijk wel wakker houden want nu was Guy er niet om mij te komen wekken. In gedachten overliep ik mijn eerste ‘man-loze’ dag. Ik gaf mezelf een matige score. Praktisch was alles vrij vlot verlopen. Het incident met de poort viel me zwaar. Waarom kan ik op zo’n momenten nu niet gewoon rustig blijven en mijn verstand gebruiken?? O.K. jongens… goed ik hoor de opmerkingen al komen! Wat mij wel was opgevallen was dat Nicolas zich enorm sterk hield vandaag. Hij zal het zeker niet leuk gevonden hebben dat hij weer moest overgeven. Hij wou dat echter niet laten zien. Onmiddellijk draaide hij zich naar mij toe en vertelde me dat hij zich veel beter voelde en dat het wel helemaal ok was. Het was net alsof hij mij niet nog meer ongerust wou maken. Hij weet heel goed dat zijn papa mijn grote steunpilaar is en ik altijd wat ongeruster ben als hij niet in de buurt is. Ook Michael en Steph doen hun best om het mij wat gemakkelijker te maken. Wij boffen toch enorm met zo’n drie schatten van kinderen!

Kort daarna heb ik Nic nog even wakker gemaakt om zijn mondspoeling te doen. Daarna ben ik in mijn bed gekropen, alleen,…en toch wel wat onrustiger dan gewoonlijk.

01-02-2009, 16:27 Geschreven door Marleen  

Om alle misverstanden te vermijden zal ik maar beginnen met te vertellen dat het verslag van de volgende dagen geschreven wordt door mij (Marleen). De reden hiervoor lezen jullie in de volgende verslagen…

Na een rustige nacht werd ik vanmorgen wakker rond 6.30u.  Het klassieke ochtendritueel kon beginnen: Michael oproepen om 7.45u, Steph rond 7.15u en ondertussen boterhammen smeren, koffie zetten,…Nadat Michael en Steph vertrokken waren naar school iets na achten ben ik mij boven verder gaan klaarmaken en heb ik wat opgeruimd. Nicolas lag nog rustig te slapen en dat gunde ik hem wel na de vroege ochtenden van in het begin van de week. Om half negen was het toch tijd om hem te wekken daar we rond 10u in Leuven moesten zijn. Na een licht ontbijtje (yoghurt met appeltjes en een sandwich met eitje) zijn we richting Leuven vertrokken. Het was, zoals gewoonlijk op dit latere uur, een probleemloze rit. Het zonnetje scheen en Nic voelde zich blijkbaar goed. We hebben gezellig gebabbeld over allerlei dingen. Ook het feit dat papa morgen op short-ski vertrok met zijn vrienden van de Rotary kwam ter sprake. Toen ik hem vroeg of hij het niet erg vond dat papa een paar dagen weg was moest hij wel toegeven dat hij hem erg zou missen…maar voegde er dan snel al lachend aan toe dat ik geen bang moest hebben want dat hij thuis was om mij te helpen en te steunen…

Rond 10u kwamen we aan in Leuven. Nadat de dokter assistente Nic had nagekeken kwam de verpleegster bloed trekken. We moesten niet wachten op het resultaat van het bloed zodat een tiental minuten later de chemotherapie al aanhing. Omdat het een product was dat maar over een kwartiertje moest inlopen hadden we ons in de zeteltjes geïnstalleerd en niet in een bed. Ik maakte nog even een babbeltje met de dokter-assistente en de verpleegster. Zij vertelden me dat het hen was opgevallen dat Nicolas sinds gisteren een stuk vrolijker en meer open voor de dag kwam. We waren het er allemaal over eens dat het goede resultaat  van de scanner daarvoor verantwoordelijk was. Terwijl Nicolas eventjes op zijn NintendoDS speelde las ik enkele bladzijden in mijn boek (ondanks het feit dat het een goed boek is schiet het maar niet op…door het feit dat ik zo gemakkelijk afgeleid ben moet ik telkens stukken herlezen of begin ik onbewust weer stukken opnieuw te lezen). Na een kwartiertje spoelen mochten we ons alweer klaarmaken om te vertrekken. Ik maakte nog even concrete afspraken voor het weekend want in het weekend is de dagzaal gesloten en zaterdag en zondag moest Nicolas toch chemotherapie krijgen. In plaats van naar de dagzaal moeten we voor deze sessies op de afdeling zijn. Ik zag aan zijn gezichtje dat hij dat niet zo leuk vond (begrijpelijk, niet?)

Zoals gewoonlijk was Nic op de terugreis goed gezind.  Rond 12u kwamen we thuis aan. Daar stond Marijs, zoals gewoonlijk, op ons te wachten. Omdat ik tegen de middag verwacht werd op mijn werk in Tongeren vertrok ik kort daarna.

Rond 12.30u kwam Vokke aan even later gevolgd door Boyan (tennisvriend van Nic) en Dimi. Samen hebben ze frietjes van Marijs gegeten. Zoals afgesproken ging Nicolas weer wat  aan zijn conditie werken. Blijkbaar ging het vandaag een stuk beter dan de vorige keer. Het feit dat Boyan met hem mee deed maakte het allemaal natuurlijk wat aangenamer. De jongens hielden het buiten 40 min vol. Toen ze binnenkwamen waren ze nog net op tijd om de laatste spelletjes te zien van de halve finale van Nadal tegen Verdasco. Het was blijkbaar een schitterende wedstrijd geweest die meer dan 5 u had geduurd. Nicolas merkte achteraf op dat hij blijkbaar niet de enige was die die dag had afgezien.  Nadat Boyan vertrokken was kwam tante Ludwine rond 15.30u binnen. Ze had Ruben meegebracht. Kort daarna kwamen ook Michael en Steph thuis van school.  Toen een uurtje later ook tanteAnn met Mathias en Karen een bezoekje kwamen brengen werd het een leuke namiddag met veel plezier en spelletjes voor de kinderen en een ontspannende babbel met een tasje koffie met taart en cake voor de volwassenen.

Rond 18.30u kwam papa thuis na een hectische dag die ’s morgens vroeg begonnen  is met een operatie om 8u gevolgd door een aantal belangrijke besprekingen en vergaderingen en consultatie in de namiddag.

Doordat ik enkele voormiddagen met Nic in  Leuven had gezeten had ik op mijn werk ook wat extra’s te doen. Rond 19.10u ben ik in Tongeren vertrokken. Alvorens naar huis te rijden ging ik eerst Steph afhalen van de turntraining. Toen Michael even later thuiskwam van de voetbaltraining hebben we samen spaghetti gegeten. Nadat papa zijn valies had klaargemaakt voor de short-ski hebben we samen naar een opgenomen aflevering gekeken van ‘Van vlees en bloed’. Het was weer een sterke aflevering waar we regelmatig mee moesten glimlachen en lachen . De inspanningen van de namiddag begonnen blijkbaar hun tol te eisen want Nic werd moe en  was vrij vlug akkoortd om naar boven te gaan en zijn tanden te poetsen. Daarna zijn Michael en ik nog even bij hem in bed gekropen omdat hij nog een half uurtje moest wakker blijven om zijn mondspoeling te doen. Het resultaat was echter … dat we een kwartier nadien alle drie lagen te slapen. Gelukkig was daar onze papa nog… Even later  gingen we allemaal naar ons eigen bed.

31-01-2009, 21:32 Geschreven door Marleen  

We hebben Nicolas vandaag wat langer laten slapen. Pas om 8u15 is hij opgestaan. Een half uurtje later vertrokken Marleen en Nikkel voor een nieuwe chemokuur naar Leuven. Ze konden deze keer vlot doorrijden, want al om 9u30 waren ze op de dagzaal pediatrie. Omdat Nic zijn huiswerk gisteren niet meer gemaakt had, maakte hij nu van de gelegenheid gebruik om dit nog vlug te doen. Marleen bracht Nicolas stipt om 10u naar de ziekenhuisschool. Het was vandaag opnieuw juf Kathleen. Nicolas maakte de rest van zijn rekentoets van gisteren af. Hij deed dat blijkbaar goed want hij behaalde 19/20!

Toen hij om 11u weer terug op de dagzaal kwam, startte men met de chemotherapie (Cytosar). Deze moest over een kwartiertje lopen. Terwijl de chemo liep kwamen de cliniclowns binnen. (Die komen elke donderdag naar de dagzaal om de kinderen en hun begeleiders een beetje te verstrooien.) Nicolas en Marleen hadden hen vorige week ook al ontmoet, daarom herkende Nic hun en zij herkende hem ook. Hoe het kwam weet ik niet goed, maar Nicolas wou aan de cliniclowns een mop vertellen. Het was wel een “vuile mop” zo zei hij. Daarom deed “Bolleke” (mannelijke cliniclown) vlug de gordijnen rond het bed van Nicolas toe, om een beetje privacy te hebben. Toen kon Nikkel zijn mop vertellen: “Waaronder zie je het minst? Onder de rok van een priester of onder de rok van een non? …. Onder die van een non. Want daaronder zie je geen kloten!” en toen escaleerde het zaakje. Bolleke vertelde de ene onnozelheid na de andere. Zijn vrouwelijke collega kwam ook meedoen. Het werd altijd maar grappiger en onnozeler. Marleen en Nicolas gilden op een bepaald ogenblik van het lachen. Zelfs de verpleging en dokters kwamen kijken wat er aan de hand was…

Rond half één waren ze terug thuis. Marleen vertrok onmiddellijk naar Tongeren en liet Nicolas achter bij Marijs. Ze hadden net gedaan met eten, toen Anneke (de vroegere babysit) op bezoek kwam met haar baby. Ze was 2 weken geleden bevallen en wou nu haar zoontje Maximo nog aan Nicolas tonen, voordat ze binnenkort terug naar Spanje zou vertrekken. Om 15u gingen ze verder. Even later kwam Vokke aan. Hij had afgesproken om met Nicolas naar het Virga Jesse te rijden voor de mondlaser. Ze moesten om 16u daar zijn.

Na de laser had Nicolas weeral honger. Hij kreeg van Marijs 2 kippenbillen, die vlug verdwenen waren. Omdat het mooi weer was, is hij daarna is hij in de tuin rond de vijver gewandeld. Daarna is Nicolas in de zetel in slaap gevallen. Hij sliep tot 18u30, werd even wakker, om kort daarna terug in te slapen. Marleen was kort voor 19u thuisgekomen, maar had al om 19u30 tennisles. (Zij tennist al jaren, met 3 vriendinnen, op donderdagavond bij Phillip.) Ik was van wacht en moest naar een vergadering van het Borstcentrum. Na de vergadering was er ook nog een diner gepland, zodat ik pas laat terug zou zijn. Daarom bleef Vokke om te babysitten op onze 3 loebassen.

Ik kwam tussen 19u en 19u40 even naar huis om mij wat te verfrissen en al een klein stukje van het verslag van gisteren te maken. Nicolas sliep toen nog en Marleen stond op het punt om te vertrekken naar de tennisles. Om 19u40 vertrok ik naar de vergadering. Marleen was om 21u terug van haar tennisles. Vokke vertrok naar Moeke en Marleen en Nicolas hebben toen kip met rijst en curry gegeten. De 3 kinderen en Marleen hebben daarna naar “Van Vlees en Bloed” gekeken. Daarna ging iedereen naar boven. Michael en Stephanie gingen naar hun kamer om te slapen. Marleen en Nicolas keken nog naar “De Slimste Mens” op Nic zijn slaapkamer.

Mijn vergadering viel goed mee, maar kort na de vergadering was er een spoedgeval. Daarom moest ik juist voor het diner vlug even op en af naar het ziekenhuis rijden. Gelukkig kreeg ik mijn eten toch nog geserveerd toen ik terug was, zodat ik niet met honger naar huis moest. Om 23u15 was ik terug thuis. Er brandde nog licht op Nic zijn kamer. Hij moest nog alleen de mondspoeling doen. Daarna kon hij gaan slapen. Michael en Steph sliepen al lang. Marleen ging ook naar bed. En ik zette mij onder in de living met mijn PC om het verslag van gisteren af te werken. Pas na middernacht kon ik het op de blog plaatsen.

30-01-2009, 23:17 Geschreven door Guy  

Het was een belangrijke dag: de eerste dag van het derde behandelingsblok.

Vandaag ging Nicolas met Vokke naar Leuven. Ze moesten al vroeg vertrekken, want het zou een lange dag worden met eerst 1 kuur Endoxan (chemo) en dan 8u spoeling. Ik zou na mijn voormiddagraadpleging ook oprijden en Vokke aflossen. Zij vertrokken om 6u30. Net zoals gisteren sliep Nicolas op de heenweg. Hij merkte dus ook niets van de dagelijkse file. Om 7u30 ging thuis de telefoon. Het was Nicolas om te zeggen dat ze goed aangekomen waren. Ik vertrok kort daarna naar een vroege vergadering in het ziekenhuis. Marleen ging werken in Tongeren en Michael en Stephanie moesten naar school.

Nicolas werd zoals steeds weer door de dokter-assistente onderzocht. Het klinisch onderzoek was prima, maar ze had ook ander goed nieuws: de scanner had helemaal niets meer getoond! Er was niets meer van tumoractiviteit terug te vinden! Geen enkele abnormaliteit meer! Ze zei er zelfs bij: “Ik zou er maar een glaasje champagne op drinken.” Na het onderzoek werd de chemotherapie gestart en een uur later begon men met de spoeling. Terwijl ze daar zo zaten te wachten gingen Nicolas en Vokke even naar het ziekenhuiswinkeltje voor wat chips en een krantje. Van 10u tot 11u moest Nic weer naar de ziekenhuisschool. Juf Kathleen gaf hem een toets van Frans (18,5/20) en hij moest ook een rekentoets maken, maar na het eerste blad was de tijd al om. De rest moest hij morgen maar maken…

Toen Nicolas terug op de dagzaal kwam had hij honger. Hij had in de voormiddag naar Marijs gebeld om een bestelling te plaatsen: macaroni met kaas en hesp. En Marijs had dit speciaal voor hem klaargemaakt. Afspraak was dat ik dit eten zou meenemen als ik ’s middags naar Leuven zou rijden. Maar omdat het nog maar 11u was toen hij terug uit de les kwam, heeft hij zijn eerste honger maar met een zakje chips gestild. Hij vond het echt niet eerlijk dat er ’s middags niets fatsoenlijk te eten viel op de dagzaal. En hij deelde dit ook mee aan de verpleging, toen deze vroeg of hij niet een boterhammetje wou hebben.

Rond 13u had ik gedaan met werken. Ik belde naar Vokke, maar kreeg geen gehoor. Daarom belde ik naar Marleen. Die wist mij te vertellen dat de uitslagen van gisteren goed waren en dat ik voor Nicolas macaroni en zijn Nintendo DS moest meenemen. Voor ik naar Leuven kon vertrekken moest ik eerst nog even langs de carwash om terug iets te zien door mijn autoruiten, langs de kapper om mijn haar laten knippen en langs thuis om vlug iets te eten en Nic zijn bestelling mee te nemen. Tussendoor belde Vokke mij ook nog terug op. Het was dus eigenlijk een klein wonder dat ik al om 13u35 kon vertrekken.

Om 14U15 kwam ik aan op de dagzaal en zag ik Nicolas, op zijn intussen vaste stek -dicht bij de balie van de verpleging- op zijn bed zitten. Vokke zat naast hem op een stoel. Ze zaten daar gewoon voor zich uit te kijken. Maar zodra ze mij zagen begonnen ze te lachen. Nikkel lachte omdat hij eindelijk zijn macaroni met kaas en hesp kreeg. Vokke omdat hij goed nieuws had. Dr. Renaer was intussen ook op ronde geweest en ze had nog eens bevestigd dat alle uitslagen heel goed waren. Nicolas had zo’n grote honger dat hij niet meer kon wachten. Ik mocht de macaroni nog vlug even opwarmen in de microgolfoven, maar dan is hij er uitgehongerd op gevlogen en at de ganse kom in één keer uit. Vokke nam ondertussen afscheid, want hij moest in Hasselt nog een aantal zaken regelen. Nadat hij alles opgegeten had heeft Nicolas lange tijd op zijn Nintendo DS een voetbalspelletje gespeeld. Waarbij hij telkens met zijn vingers voor mij aangaf wat de tussenstand was. Om 16u45 kwam de dokter-assistente nog wat uitleg geven. Om 17u was de spoeling gedaan. Nicolas kreeg nog Zofran (= antibraakmiddel) intraveneus toegediend en hij moest nog eens in een potje plassen. (Tot mijn verbazing vroeg hij om een groter potje…want het was deze voormiddag, toen hij ook in een potje moest plassen, overgelopen!) Daarna mochten we naar huis.

Thuisgekomen maakten we van de gelegenheid gebruik om naar de opgenomen uitzending “Van Vlees en Bloed” van vorige donderdag te kijken. Michael, Nicolas en ik genoten van de schitterende humor en perfecte casting in deze topserie. Intussen waren Stephanie en Marleen ook thuisgekomen. Plots vroeg Nicolas of er nog kinderchampagne was. Hij had er zin in en de dokter had gezegd dat hij het verdiende, dus… Om het goede nieuws van de scanner te vieren hebben we toen een fles Kidibull voor de kinderen en een iets betere fles bubbels voor Marleen en mij opengedaan! Ik moest om 20u30 gaan tennissen met Roger en Dimitri en heb dus maar 1 glaasje gedronken. Maar ik wist dat er nog bezoek zou komen deze avond. Toen ik vertrok naar de tennis kwamen Carla en Annick de oprit opgereden. Carla kwam Nicolas nog eens masseren en hem enkele nieuwe oefeningen geven. Annick kwam met haar dochter Yentl zomaar op bezoek.

Toen ik thuis kwam van de tennis sliepen Michael en Stephanie al weer. Marleen en Nicolas waren nog wakker. Nic moest zijn mondspoeling nog doen en is dan ook gaan slapen. Ik moest nog een paar administratieve zaken doen, maar toen ik korte tijd later ook ging slapen, was Marleen al in dromenland. Maar goed ook, want zij zou morgenvroeg met Nicolas naar Leuven rijden voor de volgende chemotherapie.

30-01-2009, 00:53 Geschreven door Guy  

Vandaag was onderzoeksdag. Nicolas moest deze voormiddag in slaap voor een beenmergpunctie en hij zou om 12u40 een scanner van hals en borstkast krijgen, om te zien of er nog tekens van tumoractiviteit terug te vinden waren. Er mocht niets meer teruggevonden worden, anders zou dit een minder goed teken zijn!

Ik had verschrikkelijk slecht geslapen en bijna alle uren van de klok gezien. Maar zoals zo dikwijls was ik iets voordat ik moest opstaan toch opnieuw in slaap gevallen. Om 5u30 maakte Marleen Nicolas en mij wakker, want we moesten om 7u in Gasthuisberg zijn. Pijnlijk…  

We vertrokken om 6u10, dus tien minuten later dan gepland. Om 6u40 stonden we al stil in de file nog voor de afslag van Aarschot. Maar we waren, zonder al te veel vertraging, toch om 7u15 op de dagzaal pediatrie. Daar deed men de bloedname en vanaf toen was het wachten tot Nic naar de operatiezaal mocht voor de beenmergpunctie. Terwijl we daar aan het wachten waren, klaagde Nicolas van maaglast. Maar de verpleging kon hem niets geven, omdat hij nuchter moest blijven en ze toestemming van de dokter nodig hadden om hem iets langs de baxter toe te dienen. Even later kwam men wel zeggen dat we waarschijnlijk rond 8u15 naar de operatiezaal zouden mogen gaan. Daarom stelden ze voor om een ampul Zantac (=maagbescherming) mee te geven, zodat de dokters die in het operatiekwartier konden toedienen. We konden dus niet anders dan gewoon een beetje afwachten. Om zeker gereed te zijn als men ons zou komen halen, hielp ik Nic om zijn kleren uit en het operatiehemd aan te doen. Om 8u10 kwam men ons inderdaad halen. Ze reden Nicolas in zijn bed door alle gangen naar de “preoperatieve ruimte” (POR) en ik haastte mij om er achteraan te lopen. In de POR moesten we wachten tot we naar de operatiezaal zouden mogen. Ik kreeg een klein krukje, zodat ik mij naast Nic zijn bed kon zetten. En opnieuw was het wachten… Gelukkig viel Nicolas redelijk vlug in slaap, maar ik zat daar maar naar de muren te kijken. Af en toe kwam er een bekende langs ons door gewandeld, zoals enkele van mijn vroegere profs, personeel waar ik nog mee gewerkt had of een bekende dokter-assistent. Maar zij zagen of herkenden mij meestal niet en ik had er ook geen behoefte aan om keer op keer uit te leggen wat ik daar kwam doen. Verder was het verveling troef. Net zoals deze nacht tikte de tijd langzaam voorbij. En net zoals deze nacht was ik wakker, maar lag Nikkel rustig te slapen. Pas om 9u40, dwz na anderhalf uur wachten, reed men Nicolas de operatiezaal in. De anesthesist wou gelukkig –op expliciete vraag van Nicolas- hem opnieuw met de spuit (dus zonder het “vieze” masker) in slaap doen. De maagampul zou ze toedienen als hij sliep. Van zodra Nicolas sliep ben ik weggegaan en heb ik de dokters hun werk laten doen.

De narcose zou een klein half uurtje duren. Daarom besloot ik om vlug een krantje te halen in de ziekenhuiswinkel. In de hall van Gasthuisberg kwam ik Joke (medisch afgevaardigde) tegen. Toen ze vroeg hoe het ging, ben ik tegen haar afgelopen dat het een schande was om ons zo vroeg naar Gasthuisberg te laten komen om ons dan nog eens anderhalf uur in de POR te laten staan en Nic pas om 9u45 in slaap te doen…

Ik kocht mijn krant en haastte mij terug naar het operatiekwartier. Daar zei men dat Nicolas al in de ontwaakruimte was. Toen ik bij hem kwam lag hij nog in een diepe slaap, dus zette ik mij naast hem op een stoel en begon een beetje in mijn krant te lezen. Een kwartiertje later kwam de supervisor van anesthesie naar hem kijken en mocht hij terug naar de dagzaal pediatrie. Maar blijkbaar was er nog een misverstand, want pas een half uur later (om 11u) kwam men ons uiteindelijk halen.

Terug op de dagzaal kwam iemand van de verpleging ons vragen of we niet vroeger naar de scanner wouden gaan. Natuurlijk wilden we dat! Dus belde ze even naar radiologie en we hadden geluk: hij mocht onmiddellijk doorgaan. Ik hielp Nic om het operatieschortje uit te doen en zijn kleren terug aan te krijgen. Men bracht een rolstoel en ik zette Nicolas daarin om met hem naar de scanner te gaan. Maar dat was blijkbaar een beetje te snel… We moesten wachten tot er iemand van de vervoerdienst zou komen om ons naar de dienst radiologie te begeleiden. Dus wachtten we weer een tijdje. Om 11u30 was er echter nog steeds niemand langs geweest om ons weg te brengen. Dus kwam de verpleging ons zeggen dat we misschien toch beter zelf naar daar zouden gaan, omdat we anders misschien te laat zouden komen. Ik reed Nic met de rolstoel naar de scanner en daar moesten we bijna niet wachten. Een vriendelijke verpleger liet ons binnen, de scanner werd uitgevoerd en 15 minuten later reden we weer terug naar de dagzaal.

Vanaf nu mocht Nicolas terug eten en drinken. Natuurlijk had hij honger! Hij dronk een ganse cola leeg en at een grote kom soep op. Zijn honger was hiermee nog niet gestild, maar we hoopten om vlug te mogen vertrekken en dan thuis iets steviger te kunnen eten. Om 12u20 kwam men het infuus verwijderen en mochten we naar huis met het bericht dat we morgen om 8u terug verwacht werden. Dan zou men starten met de 1^e chemokuur van het 3^e blok. (1u chemo + 8u spoeling.)

Om 13u30 waren we thuis. Nicolas ging rechtstreeks aan de keukentafel zitten en at een gans bord lasagne op. Daarna legde hij zich neer in de zetel om naar de tennis te kijken op TV. Hij hield dit nog een tijdje vol, maar viel uiteindelijk toch in slaap. Ik had mij intussen ook even neergelegd om wat bij te slapen. Toen ik om 16u in de keuken kwam, waren Michael en Stephanie net thuis van de school. Nicolas lag nog steeds te slapen. Marijs had de keukentafel vol gezet met Frans brood, salade, gekookte eitjes, gesneden ajuin, beleg, enz.… zodat de scholieren een lekkere “smos” konden maken. Pas om 17u werd Nicolas wakker. Vanaf toen heeft hij TV gekeken.

Dominique heeft woord gehouden! Om 19u30 bracht hij het jong geweld van KRC Genk naar ons thuis. Drie youngsters (Jelle Vossen, Dimitri Daeseleire en David Hubert) bezochten Nicolas. Heerlijk hoe die jonge mannen eerst wat onwennig plaats nemen in de zetel, maar daarna geleidelijk meer los komen en vrijuit beginnen te praten over hun opleiding, hun carrière en het reilen en zeilen van Genk. Nicolas zat er naar te luisteren, stelde af en toe zelf een vraag en genoot vooral in stilte van dit erg fijn bezoek. Zelfs onze spraakwaterval Michael, die er bij was komen zitten, was stiller dan anders. Dominique vertrok rond 20u20 omdat hij zijn vader Romain moest afhalen op Torpedo (voetbalploeg Hasselt), maar de 3 Genkenaars bleven nog een tijdje verder praten met onze ganse familie. Pas om 20u45 vertrokken ze. Ze moesten trouwens op tijd hun bed in, want ze zaten alle drie in de kern van Genk die morgen de kwartfinale tegen Gent moet spelen.

Na dit plezante bezoek vertrok ik naar de Rotary. De rest heeft iets gegeten en daarna een tijdje TV gekeken. Om 22u30 ging iedereen slapen. Toen ik om 23u thuis kwam sliepen Michael en Stephanie al en lagen Nicolas en Marleen pas in bed.

28-01-2009, 19:04 Geschreven door Guy  

Vandaag moest Nicolas weer om 9u in Leuven zijn voor zijn laatste chemokuur van blok 2. Marleen had beloofd om hem te brengen. Maar omdat ze ook in Tongeren moest zijn, zou Vokke wat later op de ochtend ook oprijden. Dan kon Marleen van Leuven naar Tongeren rijden om te gaan werken en zou hij bij Nikkel blijven.

Nicolas was, zoals bijna altijd, maar stilletje geweest tijdens de rit naar Gasthuisberg. Na het gebeurlijke aanprikken van de porth-a-cath en de bloedname, was het even wachten op het onderzoek door de dokter. Nicolas had inderdaad een paar stevige aften in zijn mond, maar verder was alles OK. Marleen vertelde ook dat we wat ongerust waren over het hoesten, maar volgens de dokter-assistente waren de longen toch zuiver. Daarna moesten ze weer wachten op de bloedresultaten vooraleer hij de Asparaginase (chemo) kon krijgen. Vokke kwam iets voor 10u aan in Gasthuisberg. Om 10u werd Nikkel weer in de ziekenhuisschool verwacht. Hij had eerst geen zin om naar daar te gaan. Hij voelde zich niet zo goed en wou dat hij –net als vorige keer- aan bed les zou krijgen. Voor een keer drong Marleen toch een beetje aan. Ze zei tegen hem dat hij beter wel naar ginder kon gaan, omdat er daar meer mogelijkheden waren om les te geven en omdat hij daar recht aan een tafel kon zitten. Nicolas was redelijk vlug om te praten. Marleen bracht hem tot aan de ziekenhuisklas en vertrok daarna naar Tongeren. Nic kreeg 1 uurtje Frans van meester Kristof. De les viel uiteindelijk toch wel mee. Vanaf dan was het wachten op de bloeduitslag. Pas rond 12u was deze bekend en kon de chemo gestart worden. Deze moest weer over 1u lopen en daarna moest er ook weer gespoeld worden. Nic at ’s middags een boterham met confituur en sliep de rest van de tijd. Om 13u45 konden ze naar huis vertrekken.

Marleen had mij in de loop van de voormiddag gebeld met de mededeling dat het allemaal wat aan het uitlopen was in Leuven. De geplande les van juf Tilly, van 14-15u bij ons thuis, had ze daarom al afgezegd. Ik was ’s middags thuis komen eten. Daarna had ik mij aan de computer op mijn bureau gezet om mijn mails te beantwoorden en een aantal overschrijvingen te doen. Plots hoorde ik een opgewekt stemmetje onder aan de trap roepen: “Wij zijn thuis!” Ik werkte vlug de laatste betalingen af en ging naar onder. Daar zat Nicolas, met een keukenschort, aan de keukentafel lasagne te maken. Want dat was zijn bestelling geweest voor vanavond. Mijnheer had, behalve Vokke, ook een reuzenhonger meegebracht uit Leuven. Op het aanrecht stonden een paar borden spaghetti en in de oven stond een pizza te bakken. Toen ik vroeg waarom dat was, zei Marijs dat Nic geen zin had in spaghetti en dus had ze voor hem maar een pizza gebakken. Ik vond dat er toch een beetje over. Een beetje verwennen mag natuurlijk wel, maar Nic begint er aardig de truc van weg te krijgen om zijn wensen gedaan te krijgen…

Ik moest om 15u terug op de raadpleging zijn. Dus liet ik Nicolas achter bij Vokke en Marijs. Hij maakte de lasagne af, belde dan naar Moeke om haar te vertellen dat alles goed ging, poetste zijn tanden en maakte zich dan klaar om terug naar het Virga Jesse ziekenhuis te gaan. Daar had hij om 16u een afspraak om zijn aften nog eens te laten laseren. Een klein half uurtje later was hij al terug. Hij ging niet in de zetel liggen, zoals hij de laatste tijd meestal gedaan had, maar zette zich naast Michael op de poef om naar TV te kijken. Marijs bracht hem daar nog een kommetje met stukjes fijn gesneden meloen.

Marleen was met mijn wagen naar Leuven en Tongeren gereden, omdat haar wagen naar de garage moest voor een herstelling. Om 17u was ze terug thuis van haar werk en wou ze met Marijs naar de garage rijden om haar wagen terug te halen. Nicolas wou meerijden, en Michael is dan ook maar meegegaan. Toen ze terug kwamen heeft Nicolas nog een pannenkoek (die nog over was van gisteren) opgegeten en is daarna toch in slaap gevallen.

Om 19U40 was ik ook terug thuis. Nic was net terug wakker geworden, Stephanie was aan het chatten, Michael was naar TV aan het zien en Marleen zat aan haar microscoop te werken. De kinderen hadden nog geen zin om te eten, dus zetten Marleen en ik ons in de keuken en dronken een tasje soep terwijl we een beetje bijpraatten. Marleen liet het daarbij, want zij ging dadelijk tennissen. Ik at ook nog een bord lasagne, want ik moest pas om 21u30 gaan tennissen met Rik. Toen Marleen naar de tennis vertrok, zette ik mij naast Nic in de zetel. Hij wou nu wel zijn lasagne proeven, dus warmde ik voor hem, en de 2 andere kinderen, een bord op in de microgolfoven. Michael en Stephanie aten aan tafel, Nic in de zetel. Terwijl wij daar zo zaten kwam bompa binnen. Hij zei dat hij nog eens buiten wou komen en dus kwam hij eens zien hoe het met ons allemaal ging. Nic lag stilletjes in de zetel, terwijl bompa en ik de gebeurtenissen van de laatste dagen overliepen. Om 21u ging bompa weg en heb ik mij klaargemaakt om naar de tennis te gaan. Toen ik vertrok moest ik de kinderen even alleen laten, want Marleen had pas om 21u30 gedaan met tennissen, maar zou daarna dadelijk naar huis gaan.

Het was fijn om nog eens te sporten en het verstand op nul te zetten. Na een goede douche en een heerlijk fris pintje was ik om 23u terug thuis. Nicolas en ik zouden morgen om 7u in Leuven moeten zijn en ik moest nog een aantal spullen bijeenrapen om morgen mee te nemen. Thuis lagen Marleen en Nikkel samen in bed, op Nic zijn kamer, naar “Spoed” te kijken op VTM. (De uitzending was verlaat omdat er eerst een lang programma was geweest over Kim de Gelder, de moordenaar van Dendermonde.) Ik kroop bij hun in bed en met ons drieën hebben we “Spoed” uitgekeken. Toen moest Nic dringend gaan slapen, want morgen moesten we al om 5u30 terug op. Uiteindelijk was het al na middernacht toen ik zelf in bed kroop.

27-01-2009, 20:43 Geschreven door Guy  

Het was een mooie, zonnige, maar koude zondag. Nikkel was goedgezind opgestaan en had samen met Michael gespeeld tot dat die moest vertrekken. De jeugdvoetbalmatchen in nationale afdeling (reeks van Nicolas) waren nog maar eens afgelast, maar in de reeks van Michael (provinciale kadetten) werd er gewoon gespeeld. Gelukkig kan Michael altijd meerijden met Richard (buurman, vriend en afgevaardigde van de voetbal), zodat Marleen en ik nog wat langer thuis konden blijven bij Nikkel. Ik zou wat later naar de match gaan kijken. Marleen en Nicolas zouden thuis blijven. Stephanie was nog steeds bij haar vriendin Merle, waar ze was blijven slapen.

Nicolas had voor de zoveelste keer zin in een omelet en dus maakten we hem een echte omelet met ajuin, spekjes en tomaten. Het was een plezier om te zien hoe smakelijk hij alles opat. Marleen en ik verschoten toch wel een beetje toen Nic plots vroeg: “Mag ik meegaan naar de voetbalmatch van Michael?” Natuurlijk mocht hij dat. Elke beweging die hij doet is goed voor hem. Dus kleedden we ons allemaal warm aan, namen we 2 klapstoeltjes mee en vertrokken we even later naar Vroenhoven. Toen we aankwamen was de eerste helft al even bezig. We namen de klapstoeltjes uit de koffer en wilden ons ergens langs de lijn neerzetten om de match te volgen. Er waaide echter zo’n gure, koude, onaangename wind, dat Nikkel al na 5 minuten helemaal verkleumd was. De kantine mocht hij niet binnengaan, omwille van het infectiegevaar. Dus zat er niets anders op dan terug in de auto te gaan zitten en van daaruit de match te volgen. Gelukkig stond de wagen net achter de goal, zodat Nicolas zijn broer in de 2^e helft goed kon volgen. (Michael is namelijk doelwachter.) Het was een ongelijke match. Nic zag zijn broer dan ook verliezen met 4-O!

Om 13u10 waren we terug thuis. Omdat we twintig minuten later bezoek verwachtten, heeft Marleen iedereen vlug iets te eten gegeven. Gelukkig was het bezoek ook een kwartiertje later. Om 13u45 kwamen Glenn (speler U11 van STVV) en Roy (idem) met Nicolas spelen. Natuurlijk waren ze niet alleen, maar hadden ze beiden hun ouders (Gino & Sonja en Stefan en Linda) en hun kleine broer (Bjorn en Aaron) bij. De kinderen gingen al heel vlug met de Playstation spelen op Nic zijn kamer. De volwassenen bleven onder gezellig praten. Omstreeks 15u15 kwamen Vokke en Moeke binnen. Ze waren op hetzelfde ogenblik als tante Ann, Yannik, Quirine en Gylian toegekomen. Ze kwamen enerzijds zomaar even op bezoek, maar anderzijds had Gylian al de dubbels van Nic zijn voetbalstickers terug bij. Hij had ze allemaal gesorteerd, zodat hij en Nicolas ze vanaf nu makkelijk zouden kunnen ruilen.

Nadat de voetbalvrienden vertrokken waren, kreeg Moeke het idee om pannenkoeken te bakken. Nicolas was door al de bezigheden van de dag al redelijk vermoeid geworden, maar toch wilde hij absoluut Moeke helpen bij het klaarmaken van het deeg en het bakken van de pannenkoeken. Ze waren nog maar net begonnen met bakken of er kwam al volk bij. Nonkel Marc, tante Sofie en Julien sloegen niet af om een hapje mee te eten. Iedereen zat ergens in de keuken om te bakken, of rond de tafel in de living om te eten. Marleen en Michael waren intussen al weer vertrokken naar een nieuwe sportactiviteit. Om 16u30 was er afgesproken om samen te komen voor de minivoetbal. De ploeg van Michael moest immers om 18u in Lommel een competitiematch gaan spelen.

Om 16u45 kwamen Carla (vriendin + kinesiste) en haar zoon Joris op bezoek. Ze kwam Nikkel wat bewegingsoefeningen opleggen, maar ze had ook massageolie en zelfs handdoeken bij om hem eens goed te masseren. Eerst was Nikkel wat weigerachtig, maar toen het meeste volk weg was heeft hij toch ingestemd. Gedurende een dik half uur heeft Carla al zijn, steeds dunner wordende, spieren gemasseerd. En je zag dat hij er deugd van had! Toen Carla vertrok zei ze tegen mij dat ze met Nic gesproken had. Dimitri zou instaan voor de plezante oefeningen en voor haar moest hij wat saaie oefeningen doen. Vandaag had ze hem opgedragen om heel eenvoudig het gestrekte been een aantal keren op te heffen. Dit moest hij met beide benen meermaals per dag doen.

Nadat iedereen vertrokken was keerde de rust in huis terug. Iedereen was moe. Nicolas nog het meest. Hij viel dan ook kort nadat het rustig werd in een diepe slaap. Rond 20u arriveerden nonkel Peter, tante Ann Mathias en Karen. Ze kwamen Mathias afzetten. Die ging vannacht bij Moeke en Vokke slapen omdat hij morgen geen school had. Hij zou dan bij hun wat gaan studeren. Nicolas was toen juist wakker geworden. Moeke had al weer heerlijk eten klaargemaakt, maar iedereen wou wachten op Marleen en Michael. Om 20u30 kwamen ze thuis. Michael had deze keer wel dik gewonnen met 2-13. We zaten allen samen aan tafel en het was echt lekker!

Na het avondeten hebben we allemaal, zoals elke zondag, naar “De Smaak van de Keyser” gekeken. Dit wil zeggen: allemaal, behalve Marleen en Nicolas, want die waren al weer in slaap gevallen. Na de uitzending vertrokken Moeke, Vokke en Mathias naar huis. Michael en Stephanie gingen slapen. Nicolas en Marleen lagen nog even in de zetel. Plots zag ik een gestrekt been omhoog en omlaag gaan. Het was het been van Nicolas. Hij was dus, half slapend, de oefeningen van Carla al aan het uitvoeren…

Kort daarna zijn Marleen en Nicolas ook naar boven gegaan.

Vandaag ging het duidelijk beter met Nicolas. Hij had eigenlijk maar van 1 ding echt last, van de aften in zijn mond. Natuurlijk deed het pijn las hij iets moest eten of drinken, maar ook spreken was al pijnlijk en de speekselvloed begon ook weer duidelijk toe te nemen. Hij wou de ganse dag geen stomatitiscocktail nemen, omdat hij vond dat die een vieze smaak heeft. Pas ’s avonds, net voor hij naar bed ging, gaf hij toe. Hij poetste zijn tanden, ging in zijn bed liggen en liet mij dan –eindelijk- toe om de pijnstillende cocktail op de pijnlijke plaatsen aan te brengen. Behalve de aften begon ik toch ook een beetje ongerust te worden in de lichte hoest die Nikkel begon te krijgen. Zowel Marleen als ik dachten hetzelfde: Dat het maar niet het begin is van een of andere infectie! Morgen moest hij terug naar Leuven. Goed! Dan kunnen ze hem daar nog eens grondig nazien…

26-01-2009, 15:05 Geschreven door Guy  

De voormiddag was een gewone voormiddag zoals vele andere voormiddagen. Nicolas was op zijn vaste plaats in de zetel gaan liggen en keek TV. Hij ging ook even naar boven om zijn tanden te poetsen. Het half uur wachten op de mondspoeling bracht hij door op zijn kamer met de Playstation. Stephanie was, zoals elke zaterdag, naar een 3u durende turntraining. Michael moest eigenlijk studeren, maar het kwam er maar niet van. Hij hield Nicolas overal gezelschap. Keek Nic naar TV, lag Michael er naast. Ging Nic naar boven, ging Michael mee. Kwam Nic weer naar onder, begeleidde Michael hem. Nicolas zelf had vandaag duidelijk een mindere dag. Hij had tamelijk veel last van aften, was meer vermoeid en klaagde ook van hoofdpijn. Zodanig zelfs dat ik hem een Dafalgan moest geven om het wat draaglijker te maken.

Om 12u kwam Gracy onverwacht op bezoek. Ze was bij haar vader in het ziekenhuis geweest en was van daar rechtstreeks naar ons gereden. Omdat we Michael eindelijk achter zijn boeken gekregen hadden, zaten Nicolas, Marleen en ik samen met Gracy in de zetel. Het spreken werd hierbij voornamelijk door Marleen en Gracy gedaan, terwijl Nic en ik ons beperkten tot luisteren. Nicolas was duidelijk moe aan het worden en viel iets voor 13u in slaap. Ik moest om 13u Stephanie gaan halen van de turntraining. Kort nadat we terug thuis waren is Gracy vetrokken.

We hadden afgesproken om vandaag naar de stad te gaan. Ik wou, nu de aansluiting in orde was, een digicorder van Telenet kopen voor Nic zijn TV. Daarnaast wou ik hem ook een hartslagmeter kopen, omdat hij soms een zéér hoge pols kreeg bij de minste inspanning en ik hoopte om in de solden nog een nieuw paar schoenen te vinden. Stephanie had, zoals zo dikwijls, ergens een paar mooie schoenen gezien. En Michael moest mee omdat hij een weddenschap verloren had en 2 playstation-spelletjes moest kopen –van zijn eigen geld- voor Nicolas. Nadat we iets gegeten hadden, hebben we Marleen en Nicolas thuis achtergelaten. We waren weg van 14u tot 16u. De spelletjes waren vlug gekozen; de hartslagmeter moesten we bestellen en zou pas dinsdag daar zijn; Stephanie kreeg haar paar mooie botjes en ik vond inderdaad een nieuw paar schoenen. De digibox was ook al geen probleem. Tot slot zijn we nog even bij Ici Paris langs geweest, om een bestelling van Marleen mee te nemen en dan wou iedereen terug naar huis. Nic had geslapen tot 15u15. Dan heeft hij een beetje pasta gegeten. Toen wij thuiskwamen moesten alle aankopen geshowd worden aan de twee thuisblijvers. Gelukkig werd alles goedgekeurd.

Moeke en Vokke waren naar een begrafenis geweest in de voormiddag en kwamen iets na 16u even langs om te kijken hoe het ging. Iets later waren ze al weer weg, want ze hadden hun mooie kleren aan en wouden zich omkleden. Vanavond zouden ze komen babysitten, want Marleen en ik waren ingeschreven voor de nieuwjaarsreceptie van de Runkster Tennis.

Michael en Stephanie hebben wat gestudeerd, Nic heeft TV gekeken en geslapen, Marleen heeft ook een beetje gerust en ik heb een uur nodig gehad om de digicorder te installeren. (Ik had de juiste code niet en moest zelfs naar een hulplijn bellen, maar uiteindelijk lukte het!) Omdat er een promotie was, waarbij je gratis gedurende 1 maand “Prime” kreeg, hebben we naar een film op Prime kunnen kijken. Marleen vroeg op een bepaald ogenblik of die nieuwjaarsreceptie met eten bij was. Ik wist nog dat ik 10€ per persoon moest betalen en zei dus dat je voor dat geld onmogelijk veel zou kunnen eten. Daarom hebben we, samen met de kinderen, Moeke en Vokke, een lekker frietje gegeten. Daarna omkleden, kusjes geven en dan vertrokken we naar de tennis. Stephanie ging met ons mee, want zij ging bij Merle (vriendin van tennis) slapen. Tot onze verbazing zat iedereen daar stevig te eten en toen ik zag wat ze aan het eten waren herinnerde ik het mij: het was breugeliaans buffet. Er was massaal veel eten… waar Marleen en ik bijna niets van gegeten hebben. Maar gedronken en gebabbeld hebben we wel. Het was een gezellige avond!

Toen we om 0u30 terug thuis kwamen, vertelde Vokke dat Michael en Nicolas kort na ons vertrek al naar boven waren gegaan. Ze hadden nog wat TV gekeken, op de Playstation gespeeld en tot slot nog naar studio 1 gezien, voor de samenvatting van de gespeelde voetbalmatchen. Daarna is Micky naar zijn eigen kamer gegaan om te slapen. Toen wij thuiskwamen waren ze alle twee al een tijdje in dromenland…

25-01-2009, 22:37 Geschreven door Guy  

Marleen haar wagen moest om 8u in de garage zijn. Zij reed haar wagen naar daar en ik ben nagereden om haar terug naar huis te brengen. Daarna is Marleen met de reservewagen naar het ziekenhuis van Tongeren gereden. Ik heb op vrijdag sinds kort een administratieve voormiddag. Dus kon ik thuis bij Nicolas blijven. Omdat hij mij bij het opstaan al gevraagd had om een nieuwe afspraak te maken om zijn mondaften te laten laseren, belde ik rond 8u30 naar Ingrid in het Virga Jesse ziekenhuis. We mochten om 10u30 komen. Maar op dat uur zou Dimitri opnieuw conditietraining komen geven aan Nikkel. Dus stuurde ik een berichtje dat we de training een klein beetje moesten uitstellen tot 11u. Even later belde Dimitri mij zelf op om de training af te zeggen. Hij had keelpijn en voelde zich ziek en durfde daarom de les niet laten doorgaan. Ik was het hier natuurlijk helemaal mee eens. We moeten het risico op een infectie best zo klein mogelijk houden!

Wat later in de voormiddag heeft Nicolas een bad genomen. Alleen zijn klein bleek hoofdje met kleine donshaartjes stak boven het schuim uit. Maar in dat hoofdje zaten nog steeds kleine pretoogjes en om de mond speelde nog steeds een guitige lach. Ik zat naast zijn bad op de grond en zo spraken we een tijdje over wat Nicolas zoal mocht verwachten de komende dagen, hoe lang de porth-a-cath nog moest blijven zitten, hoe weinig spieren hij nog had, enz.…

We waren mooi op tijd in het ziekenhuis en Nic mocht onmiddellijk naar de laserkamer. Terwijl zijn aften behandeld werden, ben ik vlug op de materniteit mijn patiënten gaan goedendag zeggen. Toen de behandeling afgelopen was ben ik hem gaan halen, maar ik moest nog 1 patiënt op de chirurgische afdeling zien. Nic wou wel even meegaan tot ik gedaan had. Terwijl ik naar de patiënt ging, kwam de verpleging bij Nikkel zitten om even met hem te praten. Zij gaven hem ook een cadeaubon van 15 € voor de Standard boekhandel.

Toen we terug uit het ziekenhuis waren, vroeg ik aan Nic of hij al terug naar huis wou of eerst nog iets wou doen. We besloten om de stad in te wandelen. Eerst gingen we naar de Standard Boekhandel, waar we 2 avonturenfilms kozen (Indiana Jones). Daarna wandelden we verder naar de winkel van nonkel Luc en tante Anne (Kolfstraat). Natuurlijk was Nicolas intussen redelijk moe geworden, maar gelukkig kon hij in de winkel even in een zeteltje zitten om wat te rusten. Hij vroeg of de nieuwe tenniscollectie er al was, maar daarvoor moest hij binnen een paar weken nog eens terugkomen.

Om ons stadsbezoek nog wat te rekken, vroeg ik of hij zin had in een bepaald soort fruit. We waren immers dicht bij “het Vitamientje” (grootste groenten- en fruitwinkel van Hasselt) en dan konden we daar iets gaan halen. Nicolas zei onmiddellijk en met een grote glimlacht dat hij zin had in meloen. Dus vertrokken we naar het Vitamientje. Maar het wandelen werd voor Nic toch steeds moeilijker, dus besloten we om in de winkel van nonkel Jan en tante Ann (Kapelstraat) even te rusten. Zowel Jan als Ann waren afwezig, maar van Monique (verkoopster) mocht Nicolas natuurlijk even rusten. Ik liet Nic daar achter en wandelde vlug 1 straat verder naar het Vitamientje om voor hem meloen te kopen. Toen ik terugkwam met een honingmeloen en een cavaillon, was Nicolas terug in staat om de terugweg aan te vatten.

Het was intussen al 11u50 en natuurlijk had Nikkel al weer honger. Dus stopten we onderweg naar huis in zijn vaste broodjesbar (Stijnen) voor 2 Bicky Burgers. (Ik kan hem toch ook niet alleen laten eten, hé…) Nicolas wou dat we onze burgers daar ter plaatse opaten en daarom hebben we ons op de stoeltjes neergezet. Natuurlijk belde Marleen mij op mijn gsm terwijl wij daar zo zaten, om te vragen waar we ergens zaten en wat we daar aan het doen waren. Ik heb Nicolas het woord maar laten doen… Op de terugweg naar onze auto kwamen we nog een paar bekenden tegen, zodat we uiteindelijk pas om 12u40 terug thuis waren. Marijs was blij om ons te zien. Ze wist enkel dat we naar het ziekenhuis waren voor de lasertherapie en was dus stilletjes ongerust aan het worden omdat het zo lang duurde. (Ze dacht al dat het misschien iets te maken had met het feit dat Nic zich gisteren in zijn vinger gesneden had.) Nicolas ging onmiddellijk in de zetel liggen. Hij at nog een stuk honingmeloen, wou daarna nog naar de Australian Open (Federer tegen) kijken, maar was zo moe dat hij al snel in slaap viel.

Om 13u belden Gilbert en Vera (eerste trainer + afgevaardigde van Nicolas bij STVV) aan de poort. Ze hadden met Vokke afgesproken om vandaag Nicolas te bezoeken. Nic lag echter nog maar pas te slapen, zodat we hem maar rustig lieten slapen. Ik sprak met Gilbert en Vera tot Vokke aankwam. Tesamen met Vokke, kwam ook Jan (reeds jaren medisch vertegenwoordiger bij de gynaecologen) aan. Hij kwam een truitje van Genk (getekend door alle spelers) en een truitje van de nationale ploeg van Israel (getekend door Barda) afgeven. Nicolas was erg blij met deze collector items! Vokke nam het even later van mij over, want ik moest om 14u weer aan mijn raadpleging beginnen.

Na het bezoek van zijn vroegere trainer en afgevaardigde wou Nicolas naar zijn kamer gaan. Hij heeft wat gerust en op de Playstation gespeeld. Toen Stephanie en Michael thuis kwamen, was Nic nog steeds op zijn kamer, maar even later is hij samen met de anderen in de keuken een croque monsieur komen eten. Daarna hebben Michael en Nic op Eurosport naar tennis en voetbal gekeken. Michael vertrok om 18u30 naar de voetbaltraining. Nicolas was intussen in de zetel patience aan het spelen op de computer. Marleen was om 18u45 terug van haar werk. Zij zag Nicolas, die aan het chatten was, in de zetel zitten met Dominique er naast. (Dominique was zomaar eens even binnengesprongen om te horen hoe het ging.) Rond 19u30 is Dominique naar Torpedo (voetbal) vetrokken, waar Michael hem nog even zag.

Marleen belde mij na het vertrek van Domi op met de vraag of ik Stephanie wou afhalen van de turntraining. Aangezien ik net gedaan had met werken, reed ik rechtstreeks door van de praktijk naar de turntraining. Toen Steph en ik even later thuis binnenkwamen, was Nicolas al weer aan het chatten met zijn vrienden. Stephanie had grote honger en kon niet langer wachten. Daarom hebben we met ons vieren spaghetti gegeten. Michael was pas om 20u30 terug van zijn voetbaltraining. Hij was helemaal verkleumd. Marleen at met hem nog een beetje spaghetti mee, zodat hij niet alleen aan tafel moest zitten. Daarna hebben Marleen, Michael en Stephanie naar een film op VTM gekeken. Ik heb mijn verslag van de vorige dag afgewerkt en op de blog geplaatst.

De laatste bezoeker van de dag was bompa. Hij wou weten hoe je een vliegticket kan boeken via internet. Dat heb ik hem dan maar even voorgedaan. Toen bompa vertrok, lagen Marleen en Nicolas al weer even te slapen voor TV. Marleen werd even later wakker en is dan maar met Nicolas naar bed gegaan. Na de film zijn Michael en Stephanie gaan slapen. Ik lag rond 24u ook in bed.

24-01-2009, 16:10 Geschreven door Guy  

Hoe schrijf je iets over een dag waar je helemaal niet bij was? Nic zijn dag zal wel net zo gevuld geweest zijn als alle vorige dagen, maar ik weet er totaal niets van. Ik ben ’s morgens raadpleging gaan doen, over de middag gaan vergaderen, in de namiddag raadpleging Borstcentrum gedaan en ’s avonds naar Leuven gereden om te vergaderen met de professor over de opleiding gynaecologie. Pas om 23u was ik terug thuis en toen heb ik Nic nog net in zijn bed zien duiken. Terug gaan werken is dus langs de ene kant wel fijn omdat je er even uit bent, terug in je normale routine kan geraken, je patiënten terug kan behandelen, je collega’s terugziet, enz… Maar het is zeker ook makkelijk om gewoon thuis bij Nicolas te blijven, want dan kan je er voor hem zijn, kan je hem motiveren om te bewegen, moet je niet op andere mensen terugvallen en kan je noteren wat er zoal gebeurd voor de blog. Dit alles om maar te zeggen dat alles wat volgt informatie uit tweede hand is. En dat dit in de toekomst nog wel een aantal keer het geval zal zijn…

’s Morgens zijn Nicolas en Marleen weer vertrokken naar Leuven voor een nieuwe chemokuur. Nic voelde zich echter niet goed. Hij sliep de ganse heenrit en ook ginder was het allemaal maar slapjes. Na de bloedname en de controle door de dokter, moest er weer gewacht worden op de bloedresultaten en de chemotherapie zelf. Omdat Nikkel zichtbaar in een slechte periode zat, kwam juf Katleen hem aan zijn bed les geven, op de dagzaal pediatrie. Hij leerde iets bij over Frans en rekenen, dat hopen wij tenminste. Wat later waren de bloeduitslagen bekend en kon de Asparaginase gestart worden. Tijdens de duur van het infuus heeft Nicolas gelezen in het 2^e boek van “De Voetbalgoden – Gevaarlijk spel”, dat hij van de schrijver gekregen had. Maar hij heeft het deze keer niet in 1 keer uitgelezen omdat hij zich niet zo goed voelde en hij maar een halve dag in Leuven moest blijven. (Hij heeft wel tegen Marleen gezegd dat hij alleen maar tijdens zijn verblijf in Gasthuisberg wil lezen in deze boeken.) Na de chemokuur kreeg hij de spoeling en mocht Nic weer vertrekken. Ze passeerden echter voordat ze naar huis kwamen eerst nog even langs het ziekenhuiswinkeltje voor een paar knakworstjes en een zak chips. Rond 13u kwamen Nicolas en Marleen thuis aan. Marijs had voor hem intussen 2 pizza’s gehaald bij de broodjeszaak van Stijnen en die hebben hem goed gesmaakt.

Een uurtje later wilde Nicolas Marijs helpen bij het versnijden van de kip. (Marijs wou videe maken voor vanavond.) Hij was nog niet lang aan het helpen of hij sneed toch wel, tot grote verschrikking van Marijs, plots in zijn vinger! Marijs heeft hem dan maar snel verzorgd met wat Isobetadine (ontsmetting) en een plakker, maar helpen deed hij niet meer. En Marijs bleef achter met een (onterecht!) schuldgevoel zo groot als een huis.

Na zijn middagsoep heeft Nicolas geslapen tot 16u. Wat later kwam Vokke langs om te zien hoe het met zijn oogappel ging. Gelukkig voelde die zich deze namiddag veel beter dan in de voormiddag. Rond 17u had Nic toch weer honger, want hij at een bord pasta en daarna nog wat vers fruit.

’s Avonds ging Michael naar zijn tennistraining, zoals elke donderdag. Stephanie daarentegen bleef thuis van de turntraining om te kunnen studeren. Toen iedereen terug thuis was hebben ze allemaal samen videe (“met Nicolas bloed”) gegeten.

Rond 20u30 kwamen 3 vriendinnen van Marleen op bezoek: Linda, Peggy en Helene (die was ook terug meegekomen). De dames hebben gezellig gebabbeld en een glaasje witte wijn gedronken. Pas rond 22u45 zijn ze naar huis gegaan. En Marleen vertelde achteraf dat ze het erg fijn had gevonden om nog eens te kunnen bijpraten met haar vriendinnen.

Zoals ik al eerder schreef ben ik om 23u thuis gekomen. Nicolas en Michael gingen net slapen. Stephanie lag al in haar bedje. Ik ben dan nog snel begonnen aan het verslag van woensdag en kon het nog net voor 24u op de blog plaatsen. Daarna ben ook ik doodop naar bed gegaan.

23-01-2009, 21:38 Geschreven door Guy  

Toen ik deze morgen aan Nicolas vroeg hoe hij zich voelde, deed hij weer teken van “zus en zo”. Marleen en ik moesten weer gaan werken. (Maar ik slechts voor een halve dag, omdat ik ’s woensdags mijn vaste vrije halve dag heb.) Vokke zou weer komen “babysitten”. Daarom had ik voor Nic een pilletje Litican klaar gelegd, zodat hij dat kon innemen als hij zich misselijk zou blijven voelen.

Om 9u30 begon het thuisonderwijs weer. Nicolas en juf Tilly zaten opnieuw aan tafel in de living, maar deze keer heeft Nikkel de 2 lesuren niet kunnen volmaken. Om 11u was hij zo moe, dat hij niet meer kon opletten. Juf Tilly besloot dan maar om de laatste 30 lesminuten te schrappen. Nadat ze weg was, heeft Nicolas een half uurtje geslapen in de zetel. ’s Middags heeft hij goed gegeten en daarna TV gekeken, samen met Vokke. Ik kwam om 13u30 thuis. Nicolas lag nog steeds in de zetel naar TV te kijken. Hij zag er maar bleekjes uit en toen ik vroeg hoe het met hem ging, zei hij dat hij zich nog steeds niet goed voelde. Omdat hij nog geen Litican had ingenomen, gaf ik hem nu een pilletje. Stephanie was in de woonkamer aan het studeren en Michael zat met zijn schoolboeken in de keuken. Ik had de post ook mee binnen gebracht. Er was een groot pak voor Nicolas bij. Het waren 3 boeken van (de Hasseltse) uitgeverij Clavis! Nadat Nicolas “Gevecht om de cup” had uitgelezen, had de schrijver Gerard van Gemert ons gecontacteerd via de blog, met de belofte om het vervolg naar Nic op te sturen. Hij heeft dus zeker woord gehouden!

Rond 14u30 kwamen Helene en haar dochter Merle (vrienden van Runkster tennis.) op bezoek. We gingen naast Nic in de zetel zitten en spraken over allerlei zaken. Iedereen nam deel aan het gesprek: Michael kwam al snel bij ons zitten, Stephanie volgde alles met haar neus in haar boeken, maar ook Nicolas voelde zich duidelijk beter en sprak vlotjes mee. Om iets na 15u vetrok Michael naar de voetbaltraining. Even later gingen Helene en Merle ook verder.

Zoals elke dag probeerde ik ook nu weer om Nicolas uit zijn zetel te krijgen. Hij wou niet wandelen, niet voetballen, niet naar de winkel, eens… Tot ik voorstelde om mij te helpen bij een klusje. Morgenvroeg zou de technieker komen om Nic zijn TV goed aan te sluiten, maar daarvoor moest er een kabel vanuit de kelder naar zijn kamer getrokken worden. Om het deze mannen een beetje gemakkelijker te maken, wou ik al een wachtbuis steken door de vloerplaten, over de zolder, tot in de kruipzolder achter Nic zijn slaapkamer. Nicolas was, vroeger al, de enige van mijn kinderen die met plezier meehielp als er klusjes gedaan moesten worden. En ook nu wou hij mij een handje toesteken. Maar eenmaal op de zolder, na een klein kwartiertje werken, zag ik dat zijn kaarsje helemaal op was. Hij zei niets, maar ik moest niet aandringen toen ik vroeg of hij niet liever terug wou gaan liggen. Terwijl ik de wachtbuizen installeerde, heeft hij eerst even gerust en daarna een strip gelezen.

Om 17u voelde Nicolas zich blijkbaar wat beter, want hij stelde zelf voor om met Marijs mee te gaan om Michael af te halen van de voetbaltraining. Terwijl zij weg waren kwam bompa op bezoek met Cederique, Fabrice en Gylian. Gylian had op school een voetbalsticker kunnen ruilen voor Nicolas en wou hem die nu zelf afgeven. Toen Nicolas even later terug binnen kwam, hebben ze deze sticker (van een speler van Genk) dadelijk ingeplakt in het voetbalboek. Om 18u waren bompa en de neefjes al weer weg. (Maar Fabrice had wel zijn jas bij ons vergeten! Die zal dus nog eens mogen terugkomen.) Michael en Nicolas keken een tijdje op Eurosport naar de tennis en naar het skiën. Maar ook nu weer viel Nicje in slaap. Pas om 19u werd hij weer wakker. Ik vertrok om 19u30 naar een vergadering in het ziekenhuis en ging van daar rechtstreeks naar Alken om te tennissen met Roger.

Nicolas voelde zich nog steeds niet geweldig. Hij at een maar een beetje van de kalkoen met wortelpuree, ook al was het heel lekker. De ganse avond had hij last van een toegenomen speekselvloed door de aften in zijn mond. Dit weerhield hem niet om toch naar de uitreiking van de gouden schoen te kijken en hij was uiteindelijk blij dat een van zijn favorieten (Witsel) de gouden schoen mocht winnen. Na de uitzending ging iedereen naar boven en begon het dagelijkse ritueel van tanden poetsen, Slimste Mens, mondspoeling en slapen. En net zoals gisteren was alles weer donker en stil toen ik thuiskwam.

22-01-2009, 23:43 Geschreven door Guy  

Voor het eerst sinds lang was Nicolas de langslaper! Hij werd door Marleen wakker gemaakt op 8u30. Toen waren Michael en Stephanie al lang vertrokken naar school en ik moest even later ook vertrekken om te gaan opereren. Toen ik vroeg hoe hij zich voelde, deed Nic teken met zijn handen van “zus en zo”. Het was toch al een aantal dagen geleden dat hij toegaf dat hij zich niet zo goed voelde. Omdat ik dacht dat hij meer last van misselijkheid had, gaf ik hem een Litican-pilletje. Gelukkig ging het kort daarna toch al wat beter. Om 8u50 kwam Vokke aan en zou Marleen naar haar werk kunnen vertrekken. Maar Nicolas wist nog dat ik hem gisteren gevraagd had om deze voormiddag een bad te nemen. Dus vroeg hij aan zijn mama of die het bad eerst nog wou laten vollopen en hem dan wou helpen om er in te gaan. Eenmaal hij in bad zat, is Marleen dan toch kunnen vertrekken naar haar werk. Na het bad speelde Nic wat op de Playstation. Hij voelde zich blijkbaar toch niet echt lekker, want toen Vokke vroeg om eens naar buiten te gaan omdat het zonnetje scheen, wilde Nikkel dit liever niet doen.

Iets voor 11u30 kwamen Nicolas en Vokke aan op de oncologieafdeling van het Virga Jesse Ziekenhuis. Nic had weer last van aften in zijn mond gekregen en mocht die opnieuw met de laser laten behandelen. Ze moesten helemaal niet wachten en de behandeling zelf ging ook zeer vlot. Na minder dan 15 minuten konden ze weer naar huis. Daar aangekomen vroeg Nicolas of hij nu wel eens in de tuin mocht wandelen. (Hij weet namelijk dat hij minstens 1x/dag een fysieke inspanning moet doen van mij.) Ze liepen een toertje rond de vijver, maar toen kwamen Nic en Vokke weer naar binnen omdat de ravioli klaar was.

Stipt om 13u begon de les van juf Tilly. Gedurende 2 uur kreeg Nikkel les in rekenen, taal en Frans. Gans die tijd zaten ze met hun tweeën aan de tafel in de woonkamer. En Nicolas heeft echt zijn best gedaan om goed op te letten. Ook weer stipt om 15u was de les gedaan en vertrok juf Tilly weer. Omdat ik maar een klein operatieprogramma had, kwam ik al om 15u15 thuis aan. (Vijf minuten eerder had tante An moeke thuis afgezet.) Ik kreeg het relaas van de voorbije uren en blijkbaar was het allemaal nogal meegevallen. Nicolas zag er nog redelijk helder uit en daarom sleepte ik hem opnieuw mee naar buiten, ook al omdat het zonnetje nog zo mooi scheen. We namen een voetbal mee en al passen gevend slenterden we door de ganse tuin. Aan de voetbalgoal hebben we afwisselend even in het doel gestaan. Daarna hebben we nog een voetbalspelletje gedaan, zodat we uiteindelijk pas na een dik half uurtje terug naar binnen zijn gegaan. Nicolas zei dat hij het toch wel fijn had gevonden. Mij viel vooral op dat hij erg verzwakt was en maar met moeite tegen de bal kon stampen. Hij kon al helemaal niet met de bal lopen of iemand dribbelen. Maar ik voelde ook dat hij overduidelijk zijn zin om met de bal te spelen niet verloren had.

Om 16u kwamen Michael en Stephanie thuis van school. Marijs ontving ze met 2 vers gebakken pizza’s. Stephanie at een stuk en vertrok dan naar de turntraining. Michael en Nicolas aten de rest van de pizza’s helemaal op. Daarna keek Nic een tijdje naar de Australian Open (=tennistoernooi) op TV. Na een tijdje viel hij echter in slaap. Nonkel Andre en tante Jet kwamen even op bezoek, terwijl hij sliep. Nicolas heeft hen echter niet gezien. Hij sliep door tot het bijna 18u was. Intussen was Marleen ook terug thuis gekomen.

Marijs had voor ’s avonds goulash met rijst klaargemaakt. Normaal eet Nic dit heel graag, maar nu had hij daar om een of andere reden geen zin in. Marleen heeft daarom een portie spaghetti voor hem klaargemaakt, maar ook daarvan heeft hij niet zo veel gegeten. Waarschijnlijk was het pilletje Litican uitgewerkt en had hij toch weer meer last van de misselijkheid, maar hij zei er niets over. Na het eten is Nicolas naast Marleen in de zetel gaan liggen en hebben ze samen even naar TV gekeken. Opeens vroeg Nic aan Marleen of zij hem wou helpen met zijn huiswerk. Juf Tilly had aan hem gevraagd om een aantal rekenoefeningen te maken en dat wou hij nu doen. Samen met Marleen werkte hij alles af. Intussen was het stilletjes na 22u geworden. Iedereen ging naar boven. Michael en Stephanie gingen elk naar hun eigen kamer en waren vlug in slaap. Nicolas en Marleen keken op Nic zijn slaapkamer nog naar “De Slimste Mens”. Daarna zijn zij ook gaan slapen.

Ik was om 19u15 naar de Rotaryvergadering vertrokken, voor de eerste keer sinds half december. Het was een heerlijke vergadering! Natuurlijk ontving ik heel veel sympathiebetuigingen, maar het was vooral een complexloze en ontspannende avond, waarin er heel veel gelachen werd. Toen ik om 23u30 thuis kwam was het huis helemaal donker. Ik ging, zoals altijd, de kinderen nog een kruisje geven. Ze lagen alle drie rustig te slapen. Marleen sliep ook, maar werd toch wakker toen ik bij haar in bed kroop. Ze vroeg hoe het geweest was, was blij dat ik terug was en viel kort daarna terug in slaap. Ik keek nog naar het nieuws met de eedaflegging van Barack Obama en begon daarna ook aan mijn nachtrust.

21-01-2009, 19:27 Geschreven door Guy  

Michael en Stephanie vertrokken zoals altijd naar school rond 8u. Nicolas was toen al lang op en had een licht ontbijt genomen. Marleen liep op en af om alles geregeld te krijgen. En ik liep nog slaapwakker rond en probeerde ook vlug iets te eten voor ik moest gaan werken. Stipt om 8u belde de technieker van de kabeltelevisiemaatschappij. Hij kwam kijken wat er juist moest gebeuren om de TV op Nic zijn kamer goed aan te sluiten, zodat hij een beter beeld zou hebben. Na een kwartiertje had hij alles gezien en zei hij dat hij donderdagvoormiddag alles in orde zou komen brengen. Kort daarna kwamen Moeke en Vokke aan. Er was afgesproken dat Vokke vandaag met Nicolas naar Leuven zou rijden. Moeke zou ondertussen bij ons thuis blijven om de poetsvrouw te helpen en alles nog een beetje op te ruimen. Nic kreeg nog vlug een Emla-pleister opgekleefd, zijn boekentas en reiskoffertje werden in de auto gezet en om 8u40 vetrokken ze naar Leuven. Marleen vertrok kort daarna naar Tongeren, want ze wou proberen om goed door te werken, zodat ze daarna nog vlug naar Leuven kon rijden om daar nog even bij Nicolas te zijn. Mijn vrije raadpleging begon pas om 9u en verliep zonder problemen. Ik kreeg tijdens de raadpleging een sms van Marijs dat ze Moeke terug naar haar thuis zou doen. Verder waren er geen bijzonderheden. Toen ik om 13u naar huis reed om iets te eten, probeerde ik Nicolas te bereiken op zijn nieuwe gsm. Er nam echter niemand op. Pas om 13u45 belde Nikkel zelf terug…

Ze waren blijkbaar pas om 9u40 in Gasthuisberg aangekomen, omwille van de gebruikelijke file. Op de dagzaal pediatrie had men de porth-a-cath onmiddellijk aangeprikt en bloed afgenomen. Het onderzoek door de dokter-assistente toonde, behalve gewichtstoename(!), niets bijzonders. Hierover waren we natuurlijk niet verbaasd, als je ziet wat Nikkel de laatste tijd allemaal eet. (Zijn ongebreidelde eetlust zou waarschijnlijk een gevolg zijn van de cortisonepillen, die hij nog altijd krijgt. Maar hij is de dosis wel al aan het afbouwen sinds een paar dagen.) In afwachting van de bloedresultaten moest Nicolas weer een uurtje naar de ziekenhuisschool. Daar moest hij rekenoefeningen maken. Om 11u was hij terug en werd de eerste chemotherapie toegediend over 1 uur. Deze tijd brachten Nic en Vokke door met het inplakken van de laatste voetbalstickers. Dan volgde de 2^e chemotherapie, die over 4 uur moest lopen. Vokke vertelde achteraf dat ze zich toen wel een beetje verveeld hadden, maar dat er gelukkig bezoek geweest was van Kris (een neef van mij), waarmee hij lang heeft kunnen praten. Dr. Uyttebroeck kwam ook op ronde en zij vond dat Nicolas er toch weer wat beter uit zag. De 3^e chemotherapie en de spoeling verliepen vlotjes en omstreeks 17u30 mochten Nicolas en Vokke naar huis vertrekken. Nicolas was intussen echter zo moe geworden, dat hij in de auto al vlug in slaap viel. Vokke maakte hem thuis wakker om naar binnen te gaan. Daar at hij 2 borden ravioli, maar daarna viel hij toch weer in slaap in de zetel.

Toen ik na de raadpleging thuis kwam rond 19u30 lagen zowel Nicolas als Vokke mooi te slapen in de zetel in de woonkamer. Stephanie was met een schooltaak bezig (Ze moest een originele uitnodiging maken.) en vroeg of er iemand haar een beetje kon helpen. Michael lag in de zetel naar TV te kijken. Marleen en ik aten vlug ons avondeten op, want Marleen ging wat later naar haar wekelijkse tennisles en ik verwachtte rond 20u15 bezoek van mijn Rotaryclub. Maar gelukkig was het bezoek een klein beetje later, zodat ik nog even de tijd had om Stephanie vooruit te helpen met haar taak. Om 20u30 kwamen Tom (voorzitter) en Eric (protocolmeester) binnen. Nicolas lag op dat ogenblik nog steeds te slapen. (Vokke was gelukkig wel al wakker geworden.) We lieten hem maar rustig liggen en hebben dan maar aan de tafel een paar glazen wijn gedronken. Rond 21u30 werd Nicolas wakker. Hij moest eerst even naar het WC, maar kwam daarna iedereen toch een handje geven. Korte tijd later zijn Tom en Eric vertrokken. (Als alles een beetje meevalt, zal ik hen morgen terugzien, want ik heb mij voor het eerst sinds lang nog eens ingeschreven voor een vergadering van de Rotary.)

Het bezoek was nog niet goed buiten of Nicolas vroeg of hij zijn avondeten nog mocht hebben. Hij had blijkbaar grote honger, want hij heeft het grote bord dat ik hem opwarmde helemaal opgegeten … en nog eens bijgevraagd. Terwijl hij daar zo zat te eten hebben Stephanie en ik haar taak afgewerkt en heeft Vokke mij verteld over de gebeurtenissen in Leuven, zodat ik dit verslag kon maken. Kort na het eten is iedereen naar boven gegaan. Stephanie en Michael gingen slapen. Nicolas en ik hebben nog in zijn bed naar Studio 1 gekeken, maar daarna heb ik ook bij hem het licht uitgedaan.

Morgen zal het weer een vermoeiende dag worden. Zo moet hij in de voormiddag naar het Virga Jesse ziekenhuis voor de mondlaser, krijgt hij in de namiddag voor de eerste keer thuis les en is er al bezoek gepland voor ’s avonds.

20-01-2009, 16:30 Geschreven door Guy  

Deze zondag begon zoals de vorige. Nicolas was vroeg op. Hij heeft de tafel gedekt om daarna te wachten tot iedereen onder was, om samen te kunnen ontbijten. Deze keer was ik de langslaper. Marleen kwam mij om 9u30 wakker maken met het bericht dat Nicolas op mij zat te wachten. Toen ik onder kwam zat iedereen al aan tafel. Nicolas had weer eieren met hesp besteld en zat smakelijk te eten. Na het eten hielpen Michael en Stephanie met het afruimen van de tafel. Stephanie moest om 11u weer bij haar vriendinnen zijn om haar groepswerk verder af te werken. Marleen heeft haar deze keer gebracht. Nicolas wou graag meerijden, maar moest in extremis thuis blijven omdat hij buikpijn en diarree had gekregen. Hij heeft dan maar op de Playstation gespeeld op zijn kamer. De rest van de voormiddag heeft Michael een beetje gestudeerd en ik heb buiten de kerstversiering opgeruimd en op de zolder gezet voor volgend jaar. Onwillekeurig dacht ik hierbij aan 7 december, toen ik de kerstversiering opgehangen had en er nog niets aan de hand was, maar ook aan december van 2009, wanneer ik de kerstversiering terug zal mogen uitpakken en we hopelijk stilletjes terug op weg zullen zijn naar Lech.

Om 13u kwamen Berkay en zijn mama op bezoek. We waren trouwens blij om te zien dat ze niet alleen gekomen waren. Ze hadden ook Moutir en zijn mama meegebracht. De kinderen hebben vooral over voetbal gesproken en hebben ook even op de Wii gespeeld. De ouders hebben een heel aangenaam gesprek gehad over de voetbalacademie van Thomas Caers, maar ook over de islam, het al of niet dragen van een hoofddoek en de lekkere pizzakebab die de papa van Berkay kan maken. Toen zij om 14u45 vertrokken, waren Moeke en Vokke even voordien binnengekomen. Nicolas en Vokke hebben samen in de zetel een dutje gedaan. Stephanie was ook terug thuisgekomen en was bracht haar namiddag door met het maken van een soort van zonne-energiepaneel voor haar groepswerk.

De laatste bezoeker van de dag was Els (tennisvriendin van Marleen). Ze kwam aan rond 17u. Nicolas was toen net een beetje aan het wakker worden, maar hij was nog redelijk suf. Els en Marleen hebben samen een glaasje gedronken. Ik ben wat later naar de tennis vertrokken. (Roger had mij vanmorgen gebeld met de vraag of ik voor een keer op zondag om 18u kon spelen.) Michael moest ‘s avonds minivoetbal spelen om 19u. Dus zijn Marleen en Michael om 18u15 vertrokken naar de sporthal van Kuringen. Els is toen ook verder gegaan.

Thuis kreeg Nic intussen grote honger. Hij had zin in bitterballen. Omdat er geen meer in de diepvries zaten, stelde Vokke voor om er dan maar te gaan halen in de frituur. Tot ieders verbazing stelde Nicolas voor om zelf mee te gaan. Ze bestelden bitterballen, chickenfingers en een hamburger speciaal voor Stephanie. In de frituur kwamen ze toevallig Gilbert (papa van Noah; schoolvriend van Nicolas en speler U11 van Genk) tegen. Natuurlijk ging het gesprek weer maar eens over voetbal. Terug thuis werd alles opgegeten. Daarna wou Nicolas met de kaarten spelen. Hij zette zich met Moeke aan de tafel in de living en speelde verschillende spelletjes patience.

Ik reed na de tennis onmiddellijk naar de sporthal van Kuringen om Michael nog te zien minivoetballen. Toen ik aankwam stonden ze 0-2 achter, maar uiteindelijk hebben ze nog 5-4 kunnen winnen. Tijdens de match belden ze van thuis uit om de bestelling voor het avondeten door te geven. Ze wilden kebab eten. Dus is Marleen in haar eentje naar huis gereden en zijn Michael en ik naar TAT-snacks gereden om voor iedereen kebab te halen. Pas om 21u kwamen we aan met het eten. Nicolas zat intussen terug in de zetel en wou liever niet aan tafel komen, maar rustig in de zetel eten. (Maar zijn kebab sloeg Nikkel helemaal in zijne smikkel.)

We keken allemaal nog naar “De smaak van de Keyser”, waarna Stephanie en Michael zijn gaan slapen. Ik besprak met Vokke nog even waar hij morgen juist moest zijn en wat hij allemaal moest doen, want Vokke zou morgen met Nicolas naar Leuven rijden voor de volgende chemokuur. Daarna zijn Moeke en Vokke naar huis gereden om te gaan slapen. Nicolas, Marleen en ik zijn om 23u naar boven gegaan. We hebben met ons drieën, in Nic zijn bed, nog naar Studio Sport gekeken. Met veel moeite haalden we alle drie het einde van de uitzending. Intussen was het al na middernacht. We hebben Nic een dikke nachtknuffel gegeven en even later was iedereen aan het slapen. De een al wat rustiger dan de andere.

19-01-2009, 14:00 Geschreven door Guy  

De voetbal was weer maar eens afgelast dit weekend. Sinds dat Nicolas ziek werd heeft de U 11 van STVV geen officiële match meer gespeeld. (Er zijn er zelfs die beginnen te denken dat er een soort van bezwering uitgesproken is.) Ook Michael zijn wedstrijd werd geannuleerd, zodat we een voetballoos weekend zouden hebben. Stephanie kon vandaag ook niet turnen, want ze moest voor school een groepswerk maken. Ik heb haar deze ochtend om 10u naar een vriendin in Kortessem gebracht, waar ze tot vanavond zou blijven werken. Pas om 17u30 werd ze thuis terug afgezet.

Nadat ik Stephanie weggebracht had, zijn Marleen, Michael, Nicolas en ik naar de stad gegaan. Nicolas had een bon van de Media Markt gekregen en wou hier iets van kopen. Het probleem was alleen dat hij beweerde niet te weten wat hij wou kopen. Maar toen we de Media Markt binnen waren, liep meneer toch min of meer recht naar de stand met de gsm’s. Hij koos zich dus een nieuwe gsm. En ik heb voor Marleen dan ook maar een nieuwe gsm gekocht, zodat ze vanaf nu ook bluetooth functie heeft en dus handenvrij kan telefoneren in de wagen. Tijdens het uitkiezen van deze gsm’s werd Nic toch meer en meer moe. Op het einde vroeg hij zelfs of hij niet ergens kon gaan zitten. Toen we terug buiten waren zijn Marleen en Nicolas dadelijk naar “2 x Kadet” gegaan, om daar aan Katrien (eigenares, mama van Eline) en Annick (verkoopster, mama van Julie en vrienden van Runkster tennis) goedendag te zeggen. Intussen gingen Michael en ik naar Bruninx optics, omdat Michael zijn bril nog maar eens een keer stuk was gegaan. Tot slot wou Nikkel nog iets eten en Michael wou natuurlijk ook iets. Dus hebben we een Bicky burger en een Bicky wrap gekocht bij de moeder van Stijn Stijnen. Ze hebben dat in de wagen opgegeten, op weg naar huis, want we moesten op tijd terug zijn omdat Nicolas zijn trainers van STVV vanmiddag rond 12u wouden langskomen.

Om iets voor 12u waren we terug thuis. De trainers waren wat later. Omdat de officiële match afgelast was, hadden ze een training gehouden en een match U11 tegen U12 gespeeld. Pas om 12u40 kwamen Nathan (trainer U11), David (trainer U12) en Mario (trainer U8) aan. We hebben allemaal samen in de zetel gezeten en hadden een gezellige namiddag. De tijd was snel vooruit gegaan, want opeens was het 15u. De drie trainers zijn toen samen vertrokken, waarschijnlijk op weg naar weer een ander voetbalgebeuren…

De volgende 45 minuten hebben we een beetje opgeruimd en heeft Nicolas wat gerust. Omstreeks 15u45 kwam nonkel Luc met Fabrice en Cederique kort langs om te vragen welk cadeau Nicolas graag zou hebben. (Ze wilden hem eigenlijk mee naar de stad nemen, maar daarvoor was hij te moe en bovenden zou er nu te veel volk in de stad zijn, waardoor het infectiegevaar weer te groot zou worden.) Even later vertrokken ze met de belofte dat ze wat later Nic zijn cadeau zouden binnenbrengen. Nicolas en ik zijn na hun vertrek de kippen eten gaan geven. Daarna wou hij Monopoly spelen, maar eenmaal terug binnen was hij zo moe, dat hij kort nadien in de zetel in slaap is gevallen. Ik heb mij ook even neergelegd en ben eveneens in slaap gevallen. Rond 18u werd ik wakker gemaakt door Fabrice. Hij kwam met Katrien en Cederique Nikkel zijn cadeautje brengen. Ze hadden een helikopter gekocht, die je met afstandsbediening kan besturen. (Michael heeft er de rest van de avond mee gespeeld.) Nonkel Jan en Gylian waren met de anderen meegekomen om Nic nog eens even te zien.

S’ Avonds hebben we chinees gehaald. Na het eten hebben we naar “Bad Boys 2” gekeken. Marleen en Stephanie zijn wat vroeger gaan slapen. Michael heeft de film uitgezien, maar Nicolas is een kwartier voor het einde in slaap gevallen. We hebben hem wakker gemaakt toen de film gedaan was en zijn met hem naar boven gegaan. Nadat hij zijn mond gespoeld had, is Nicolas zijn bedje ingekropen en is hij snel terug in slaap gevallen.

18-01-2009, 15:09 Geschreven door Guy  

Mijn eerste wacht -sinds meer dan 1 maand- viel tegen. Ik had ’s nachts 3 bevallingen mogen doen. Dus weer maar eens te weinig geslapen. Marleen heeft mij dan ook laten slapen toen ze naar haar werk vertrok. Omdat Nicolas niet graag in zijn eentje onder zit, was hij naar boven gekomen om op zijn slaapkamer met de Playstation te spelen. Toen ik opstond en mij ging wassen en scheren zat hij daar nog te spelen. Ik was nog in pyjama, maar hij had zijn sportkleren al aan, want Dimitri had afgesproken om deze voormiddag met hem te komen trainen.

Om 10u30 was Dimi inderdaad thuis. Hij ging onmiddellijk met Nicolas naar buiten en ik ben op mijn bureau gaan werken. Nicolas moest o.a. eerst de tuin 2x rondwandelen, daarna met een gewicht in de vorm van een raket gooien, korte stukjes lopen, baseball spelen, enz… Dimi nam telkens zijn pols na een inspanning, maar omdat die te hoog bleef, moest Nikkel altijd even rondwandelen tot zijn pols weer beter was. Op een bepaald ogenblik was Nic zelfs zo moe, dat hij alleen nog maar: “Zitten…” kon uitbrengen. Ik probeerde natuurlijk om een aanvaardbare foto voor de blog te maken, maar werd hierbij voor papa-razzi uitgemaakt. Na 40 minuten was Nicolas doodop en kreeg hij het te koud. Dus kwamen ze naar binnen, maar als je Dimitri kent weet je dat Nic natuurlijk nog niet mocht gaan rusten. Hij had nog iets in petto… Dimitri had een groot wit doek en rode verf meegebracht. De bedoeling was dat Nicolas een groot spandoek zou maken, dat ze later met hun tweeën op Standard omhoog zouden houden, eenmaal Nicolas genezen zou zijn. (Je moet wel weten dat Dimitri een hevige Standard supporter is!) Op het doek moest staan: “Nicolas dankt/merci Standard”. Maar nog voor het spandoek af was kwam Marijs iedereen roepen voor het middageten. Ze hadden beiden een zodanige honger dat ze onmiddellijk ophielden met verven. Ze zouden het spandoek een volgende keer wel afwerken.

Na het middageten dacht ik dat Nicolas vlug in slaap zou vallen. Ik was dus verbaasd toen hij vlotjes tegen mij begon te praten over het autosalon, nadat er hierover een item was op het nieuws van 13u. Nicolas vond dat er toch maar gewone auto’s stonden op het salon van dit jaar. Hij zag liever mooie blitse sportwagens. Hij zei ook dat hij daar eigenlijk heel graag eens naar toe wou gaan. Dus antwoordde ik dat ik dat graag met hem zou willen doen, maar dat daar nu toch te veel mensen rondliepen, waardoor hij te veel infectiegevaar zou hebben. Dat begreep hij dan weer. Hij dacht even na en zei toen: “En wanneer gaan we die skivakantie dan inhalen?” Maar ook daar kwamen we tot het besluit dat het beter was om te wachten tot hij genezen zou zijn. We spraken nog even verder over vakantie, auto’s en een aantal andere zaken, maar om 13u45 moest ik hem tot mijn spijt bij Marijs achterlaten, want ik moest mijn raadpleging gaan doen.

Tussen 14u en 15u heeft Nicolas Marijs geholpen om de lasagne voor vanavond klaar te maken. Vokke en Moeke kwamen aan rond 15u. (Moeke had weeral 2 cakes gebakken, een appelcake en een marmercake.) Even later kwamen Franky (tennisvriend Runkst) en zijn zoon Alexander op bezoek. Dominique kwam in de loop van de namiddag ook even langs, o.a. om een cadeautje van zijn moeder Florette af te geven. Tante Ann met Mathias en Karen en bompa kwamen tegen de avond nog eens kijken hoe het met Nikkel ging.

Toen ik aankwam om 19u30 was al het bezoek weg, behalve Moeke en Vokke. Michael zat in de zetel met de Nintendo DX te spelen. Nicolas zag er nu wel vermoeid uit. Marleen was nog niet thuis. Zij ging rechtstreeks van haar werk Stephanie van de turntraining afhalen. Om 20u15 kwamen ze binnen. Even later zaten we allemaal aan tafel van Nicolas zijn lasagne te eten. Het was lekker. En Nic zelf was fier dat er zo veel van gegeten werd.

Marleen en ik hadden toegezegd om naar de verjaardagsdrink te gaan van Christel. Nadat thuis alles een beetje geregeld was en wij ons opgefrist en omgekleed hadden, zijn we rond 21u40 vertrokken. De drink ging door in de kantine van de tennisclub van Runkst. Het was heel gezellig, maar toen we om 0u15 terug naar huis reden waren we beiden blij dat we konden gaan slapen. Nicolas was thuis, kort na ons vertrek, voor televisie in slaap gevallen. Pas om 23u hadden Moeke en Vokke hem wakker gemaakt en is hij zijn tanden gaan poetsen. Daarna heeft hij een tijdje naar een film gekeken op zijn slaapkamer, want zoals altijd moest hij een half uur later zijn mond nog spoelen met Perio-Aid. Op het ogenblik dat Marleen en ik thuiskwamen was iedereen nog maar pas naar bed en waren de lichten op kinderkamers nog maar pas uitgedaan. Marleen en ik hebben zowel Nicolas, als Stephanie en Michael dus nog even goedenacht kunnen wensen. Daarna zijn we naar ons eigen kamer gegaan en ben ik er nog net in geslaagd om Marleen een kusje te geven, voor ik zelf in slaap viel.

17-01-2009, 16:21 Geschreven door Guy  

Het was een zware nacht met weinig slaap. Nicolas had vannacht pijn gehad aan het beenmerg van zijn ribben. Deze pijn was pas overgegaan na een Dafalgan en een verwarmingskussen, maar toen was het al na 1u ’s nachts. Ik had mij bij hem in bed gelegd, om Marleen de kans te geven om een beetje rustig te slapen. Maar natuurlijk was die in het midden van de nacht ook nog eens komen zien of wij allebei sliepen. Nikkel sliep goed, maar ik werd wel weer wakker van haar gestommel. Dit alles maakt dat we beiden een onrustige nachtrust hebben gehad.

Om 6u15 moest Nic er al weer uit om naar Leuven te vertrekken. Marleen kwam hem wakker maken. Hij kleedde zich vlug aan maar mocht natuurlijk niets eten, want hij moest vandaag weer even in slaap gedaan worden voor een nieuwe ruggenprik. Om 6u40 zijn Marleen en Nic vertrokken naar Leuven. Onderweg was het -zoals verwacht- file, zodat ze uiteindelijk pas om 8u30 aankwamen in de dagzaal pediatrie. Ondertussen had ik nog even geprobeerd om te slapen, maar om 7u moest ik Stephanie en Michael oproepen om naar school te gaan. Michael ging, zoals altijd, met de fiets. Stephanie moest ik voor een keertje wegbrengen met de wagen, omdat ze gisteren haar fiets aan de school had laten staan. Ze was gisterenavond immers met de bus naar een vriendinnetje gegaan in Wellen voor een of ander schoolwerk en Marijs had haar van daar weer naar huis gebracht.

Nadat de dokter-assistente Nicolas nagezien had, moest hij zich klaarmaken voor de operatie. (Kleren uit, aanprikken porth-a-cath, aandoen operatiehemdje, wegbrengen naar de preoperatieve ruimte, enz…) Om 10u15 werd hij in slaap gedaan. Na een korte narcose met ruggenprik en inspuiten van een nieuwe dosis chemotherapie in het ruggenmergvocht, mocht Marleen 20 minuten later al weer bij een “slaapwakkere” Nicolas in de ontwaakruimte. Pas rond 11u was Nikkel goed wakker en mocht hij terug naar de daghospitalisatie vertrekken. Daar moest hij nog een tijdje wachten op de Asparaginase (chemotherapie) tot de bloeduitslagen bekend waren. Nicolas had echter grote honger gekregen en wou absoluut iets eten. Eerst moest hij van Marleen wat Fanta drinken, maar toen dat goed ging kreeg hij toch een kom erwtensoep met boterhammen. Marleen had ook een stuk appelcake en boterhammen met choco van thuis meegenomen en dat heeft hij ook allemaal opgegeten. Omdat de cake hem duidelijk smaakte belde Nic vanuit het ziekenhuis naar Moeke om “een nieuwe bestelling te plaatsen”. En natuurlijk begon die dadelijk aan een nieuwe appelcake…

Om 13u werd de chemo aangehangen. Die moest weer over een uur inlopen en daarna nog 30 minuten naspoelen. Nicolas bracht zijn tijd door met lezen in een nieuw boek (“De levensgevaarlijke reis van het Benedict Genootschap” van Trent Stewart), maar hij heeft duidelijk minder bladzijden gelezen dan maandag. Hij kon zich –door de narcose?- niet lang concentreren. Daarom heeft hij de rest van de tijd naar een film op de PC gekeken. Uiteindelijk mochten ze weer vertrekken en waren ze om iets na 15u terug thuis.

Om 18u was ik terug van het werk. Moeke en Vokke waren natuurlijk thuis, want Vokke moest weten hoe het geweest was en Moeke wou haar nieuwe appelcake afgeven. Nicolas was opgewekt en vrolijk. Hij was de voetbalstickers, die hij de laatste dagen weer gekregen had, aan het inplakken. Toen Marleen Michael moest afhalen van de tennisles om 19u vroeg zij of Nicolas niet mee wou gaan. Tot mijn verbazing wou hij dit, want hij zei: “ik zal maar meegaan, want anders zult gij toch weer beginnen zagen dat ik te weinig beweeg.” Marleen ging dus met Nicolas eerst Michael halen van de tennisles en aansluitend Stephanie van de turnles. Moeke, Vokke en Marijs gingen allen naar huis. Ik bleef dus alleen achter en ben maar weer eens aan een nieuw verslag begonnen.

Als avondeten had Marijs een heerlijk visgerecht gemaakt, maar speciaal voor Nikkel had ze ook enkele fishsticks gebakken. Na het eten was Nicolas doodop. Hij deed zijn pyjama aan en wou nog wat TV kijken, maar viel toch in slaap in de zetel. Om 21u15 is hij samen met Michael naar zijn slaapkamer gegaan. Ik dacht dat ze gingen slapen, maar in werkelijkheid hebben die 2 daar op de Playstation gespeeld. Nadat Michael effectief ging slapen, heeft Nicolas nog naar een groot stuk van “de slimste mens” gekeken. Toen ik uiteindelijk zelf ging slapen lagen Nicolas en Marleen naast elkaar te slapen, terwijl de televisie nog opstond. Ik heb alles uitgedaan en ben naar mijn slaapkamer gegaan. Marleen, die blijkbaar toch wakker geworden was, is kort daarna gevolgd.

16-01-2009, 12:57 Geschreven door Guy  

Deze voormiddag was Vokke opnieuw bij Nicolas omdat Marleen en ik moesten werken. Het was een gewone voormiddag waarin Nic, zoals elke dag, zijn pillen nam en zijn ochtendtoilet voltooide. ’s Middags heeft hij goed gegeten (Ravioli) en vanaf dan was het wachten op het bezoek. Om 14u kwam Christophe als eerste aan. Hij bracht Nicolas terug op de hoogte van de laatste nieuwigheden op school.

Toen ik om 16u thuis kwam, zaten Nicolas en Christoph samen in de zetel te spelen. Nonkel André (broer van mijn moeder), die intussen ook op bezoek was gekomen, zat met Vokke aan tafel te praten. We hebben samen een tasje koffie gedronken en van de cake geproefd, die Moeke en Marijs gemaakt hadden. Omdat Nicolas meer zou moeten bewegen, wou ik met hem naar buiten gaan. Maar dat zag hij echt niet zitten. Daarom probeerde ik hem te motiveren om met de Wii te spelen. (Dit is een spelcomputer met de televisie als scherm.) Op die mannier zou hij toch uit de zetel komen en wat beweging hebben. Na enig aandringen was hij akkoord om samen met Christoph op de Wii te “snowboarden”. (De speler staat dan op een controlebord. Dat is dan het snowboard en zo ski je een helling af op TV.) Op het ogenblik dat ze klaarstonden om te beginnen aan hun eerste spel, kwamen Tibo (speler U12 van STVV) en zijn mama binnen. Met hun drieën hebben ze dan een tijdje om beurten gespeeld.

Om 17u30 was er een eerste grote bezoekerswisseling. Christoph werd afgehaald door zijn mama en Tibo en zijn moeder gingen ook naar huis. Ze waren nog niet goed weg of Tony en Tobias (2 ploegmaten van U11 van STVV) kwamen al binnen met hun ouders. Nicolas was echter al wat meer vermoeid en wou liever niet meer met De Wii spelen, maar Tony en Tobias hebben om beurten een paar spelletjes gedaan. Intussen hebben de volwassenen even kunnen bijpraten in de zetel.

Om 18u30 vertrok ook dit bezoek en was het tijd voor de 2^e bezoekerswissel. Meester Thoelen, juf Griet en juf Tilly reden de parking op toen de anderen er af reden. Zij hadden gevraagd om even te mogen langskomen om Nicolas te bezoeken, maar ook om een paar zaken af te spreken ivm het thuisonderwijs. Natuurlijk waren zij wel blij om te zien dat het redelijk goed ging met Nicolas, maar of Nicolas zelf zo heel blij was om zijn leerkrachten terug te zien weet ik eigenlijk niet goed…

Het thuisonderwijs was snel geregeld. Nicolas gaat thuis 4u/week les krijgen van juf Tilly. Juf Griet, de eigenlijke leerkracht van Nic, zal hierover met haar overleggen. Daarnaast blijft de ziekenhuisschool gewoon doorgaan, op het ogenblik dat Nic in Gasthuisberg is voor therapie. Er zou binnenkort ook een vergadering zijn met de mensen van “Bednet”. Dit is een organisatie die er voor zorgt dat zieke kinderen thuis, via een PC en een webcam, een aantal lessen op school mee kunnen volgen. Meester Thoelen (de directeur van de school) had zowel voor het thuisonderwijs, als voor bednet al bijna alles geregeld.

’s Avonds hebben we heerlijk konijn met compote en puree gegeten. Nicolas heeft 2x bijgevraagd, want voor het ogenblik heeft hij (door de cortisone!) een ongebreidelde eetlust. Ik ben gaan tennissen en de rest van de familie heeft thuis naar het bekervoetbal op TV gekeken. Laat op de avond belde Marleen mij op om te zeggen dat Nicolas pijn had aan zijn ribben en een pols van 100. Toen ik even later thuis was, zag hij er inderdaad niet zo goed uit. Ik smeerde zijn borstkas goed in met Reparil gel, maar de pijn bleef. Hij kon er zelfs niet van slapen. We dachten dat hij misschien wat ongerust was voor morgen, omdat hij dan opnieuw een ruggenprik en chemotherapie zou krijgen. Daarom hebben we Nic in ons bed tussen ons beiden in gelegd, maar ook dat hielp niet. Ook na een Dafalgan 500 had hij nog steeds tranen in de ogen van de pijn aan zijn ribben. Plots schoot het mij te binnen dat de pijn wel eens van het beenmerg zou kunnen zijn. De chemotherapie kan soms zo een pijn uitlokken. Daarom hebben Marleen en ik het verwarmingskussen op zijn ribben gelegd. Dat had vorige week ook goed gewerkt toen hij pijn had in zijn rug en bekken. Gelukkig leek dit wel effect te hebben en is Nicolas even later in slaap gevallen.

15-01-2009, 18:28 Geschreven door Guy