Druk op onderstaande knop om een positief berichtje achter te laten in mijn gastenboek (let wel : obsceniteiten worden eruitgeflikkerd !)
Motortoerisme...mijn hobby
Motortoerisme... mijn passie Enkele korte flashes uit mijn motorrijderscarrière die begon in 1972.
Regelmatig een korte impressie van de nieuwste modellen.
Ook komen de meest gekke motoren aan bod alsmede bijzondere verkeerssituaties.
Treffens en andere activiteiten.
En niet te vergeten mijn collectie 'Politie-bikes'en badges.
04-02-2010
Harley schenkt Haiti 28 motoren
Harley-Davidson heeft aangekondigd 28 overgebleven Buell motoren naar Haïti te verschepen. De motoren zullen ingezet worden om bij te dragen aan de wederopbouw van het door de aardbeving getroffen land. De motoren worden vanaf de fabriek naar de Dominicaanse Republiek verscheept, om vervolgens door dealerorganisatie MagnaMotors aan de VN hulptroepen in Haiti te worden overgedragen. De motoren zijn afkomstig uit de failliete boedel van Buell en worden door HD aan Haïti geschonken.
Harley-Davidson schenkt 28 nieuwe motorfietsen (Buell en Harley's) aan de reddingswerkers op Haïti. De moto's worden geleverd aan de Missie voor Stabilisering van de Verenigde Naties en kunnen gebruikt worden bij reddings- en bergingswerken. "Motoren garanderen een betere toegang en beweeglijkheid in de getroffen regio's dan andere grotere types voertuigen", aldus de fabrikant van de Harleys. De moto's blijven na de bergingswerken in Haïti, als schenking aan de regering. Maar is het echt wel dat wat ze daar nodig hebben ?
Het land heeft de laatste drie jaar al meer dan $1.000.000.000 ontvangen... : waar is al dat geld naartoe ?
In het milieu van de motorbendes hebben politieagenten met veel machtsvertoon veertien mensen opgepakt. Ze worden verdacht van drugsproductie en -handel. In Beringen, Heusden-Zolder en Nieuwerkerken hebben politieagenten gisteren cannabisplantages blootgelegd, samen goed voor duizend plantjes. Op hetzelfde moment hielden agenten ook op twaalf andere plekken in het land een huiszoeking, onder meer in Mol, Hasselt en Diest. Zo'n 180 agenten, onder meer van de speciale eenheden en de hondenbrigade, zouden aan de operatie hebben deelgenomen. Een deel van hen is ook binnengevallen in het clublokaal van de Hells Angels in Antwerpen en in het café Route 184' in Leopoldsburg, het stamcafé van de Red Devils, die als motorbende met de Hells Angels zijn geassocieerd.
In het totaal hebben de agenten veertien mensen opgepakt. Volgens het federaal parket, dat het onderzoek coördineert, is de meerderheid daarvan lid van een motorbende. Woordvoerster Lieve Pellens benadrukt dat dit niet automatisch betekent dat de Hells Angels en/of Red Devils als organisatie met de productie en handel van drugs te maken hebben.
BELGIË - In het milieu van de motorbendes hebben politieagenten met veel machtsvertoon veertien mensen opgepakt. Ze worden verdacht van drugsproductie en -handel. In Beringen, Heusden-Zolder en Nieuwerkerken hebben politieagenten gisteren cannabisplantages blootgelegd, samen goed voor duizend plantjes. Op hetzelfde moment hielden agenten ook op twaalf andere plekken in het land een huiszoeking, onder meer in Mol, Hasselt en Diest. Zo'n 180 agenten, onder meer van de speciale eenheden en de hondenbrigade, zouden aan de operatie hebben deelgenomen. Dat schrijft De Standaard vandaag.
Een deel van hen is ook binnengevallen in het clublokaal van de Hells Angels in Antwerpen en in het café Route 184' in Leopoldsburg, het stamcafé van de Red Devils, die als motorbende met de Hells Angels zijn geassocieerd.
In het totaal hebben de agenten veertien mensen opgepakt. Volgens het federaal parket, dat het onderzoek coördineert, is de meerderheid daarvan lid van een motorbende. Woordvoerster Lieve Pellens benadrukt dat dit niet automatisch betekent dat de Hells Angels en/of Red Devils als organisatie met de productie en handel van drugs te maken hebben.
Je ziet ze nog maar sporadisch rijden, de driewielers of trikes, maar misschien komt daar binnenkort verandering in. Het Duitse bedrijf Rewaco heeft de Suzuki Intruder als basis genomen voor twee driewielermodellen.
Zon 75 km ten zuiden van Keulen, in de gemeente Lindlar, bevindt zich al twintig jaar lang het hoofdkwartier van Rewaco. Hier worden al jaar en dag driewielers gebouwd voor een echt nichepubliek. Rijden met een trike verschilt uiteraard heel wat van het rijden met een gewone motorfiets. Dat heeft natuurlijk te maken met de doelgroep. Veelal zijn het consumenten die graag opvallen. Maar met de komst van de omgebouwde Intruders mikt de producent op een toch ietwat ander publiek: ouderen die te veel moeite hebben om met een gewone motor te rijden, mensen met een lichte handicap en ook bezitters van een autorijbewijs. Het gevoel van het motorrijden blijft met de trike overeind. De bestuurder moet ook een helm dragen, een motorstuur vasthouden en schakelen zoals op een motor.
Ik ben echter nooit toegekomen aan een testrit met een van de twee nieuwe Suzuki/Rewacos. Als motorrijder is het waarschijnlijk toch even wennen. Bij lage snelheden schijnen ze het toch moeilijk te hebben om de voorvork stil te houden en bij het nemen van de bochten moeten men de hangover- motorreflex kunnen bedwingen. Het achterste gedeelte van deze trikes is een stuk breder dan dat van een motorfiets, zodat je in het midden van je baanvak moet rijden. Doe ik met mijn gewone moto zowiezo al. Je schijnt anders te manoeuvreren dan je gewend bent en rijden in de files doe je zoals eender ander welke auto : aanschuiven achter de autos en vrachtwagens. Handig is natuurlijk dat je bij het stoplicht gewoon kan blijven staan en de voeten niet op de grond moet plaatsen. Een veilig parkeerplaatsje vinden is weer andere koek en je zult vruchteloos zoeken naar zij- of centrale steun. Er zit een 'achteruit' op en een handrem houdt die driewieler perfect op zijn plaats. De passagier zit doorgaans een stuk comfortabeler dan op een traditionele motorfiets, maar toch gaat er een deel van het traditionele motorrijden verloren. Tegelijk blijft wel het gevoel van vrijheid overeind, want je rijdt in de buitenlucht. En wanneer je in optie kiest voor een topcase, kun je nog meer bagage meenemen. De standaardkoffer is trouwens behoorlijk ruim.
De modellen:
Rewaco CT 800 S Dit is de lichtste van de twee Suzuki/ Rewaco Trikes die in ons land worden ingevoerd. Schrik evenwel niet van zijn gewicht, want dat bedraagt 380 kg. Met een tweecilinder van 53 pk kom je toch wat kracht te kort. Het voorste gedeelte is bijna volledig dat van de bekende Suzuki Intruder, het achterste gedeelte maakt gebruik van het differentieel van de BMW 116 auto.
Achteraan is deze trike uitgerust met autobanden, vooraan zit een motorband en dus moet je er rekening mee houden dat je in totaal drie schoeisels per keer moet vervangen.
De secundaire overbrenging gebeurt met een cardanas. De topsnelheid van deze CT 800 S bedraagt 145 km/u. Hij kost zonder opties 21.530 euro.
Rewaco CT 1800 S Het grotere model weegt weliswaar 506 kg maar het motorgedeelte genereert een vermogen van 105 pk, goed voor een top van 162 km per uur. Ook het koppel van 155 Newtonmeter is indrukwekkend.
Net zoals kleine broer maakt hij gebruik van een integraal remsysteem, het is dus zaak om vooral de achterrem te gebruiken die tegelijk de voorrem bedient. De remkracht is voor de twee modellen ruim voldoende. De 800 heeft echter geen achteruitversnelling nodig, bij de 1800 komt die wel van pas. Deze optie betaal je 990 euro extra.
De basisprijs van de CT 1800 S bedraagt 29.530 euro. De Belgische invoerder zorgt er ook voor dat beide driewielers zijn uitgerust conform onze wetgeving.
Weetjes
* Beide modellen zijn vanaf deze maand in ons land verkrijgbaar. * In België volstaat het bezit van een B-rijbewijs om deze nieuwe modellen te besturen. Op de trike moet je de nummerplaat van een motorfiets aanbrengen. * De prijs van de verzekeringspolis ligt een stuk lager dan bij de gewone motorfiets en dat komt omdat trikes zelden betrokken zijn bij ongevallen. Ze worden ook veel minder gestolen dan gewone motorfietsen. * De filosofie van de triker is om langzaam te rijden en te genieten van zijn omgeving. * Jammer genoeg is het technisch onmogelijk om dergelijke driewielers te voorzien van een automaat, maar voor personen met een handicap kan de fabriek de nodige aanpassingen op maat uitvoeren.
Hieronder enkele biezondere karretjes. Motorzijspannen die we niet al te vlug zullen te zien krijgen op een Jumborun, hoewel er daar de laatste jaren ook al 'pareltjes' tussen zitten, evenals 'brokjes antiek' ! (zie dit blog onder 'jumborun')
Met dank aan mijn snorren-collega Eddy voor het toesturen van deze afbeeldingen.
Een chauffeur is klaar om een testrondje in de straten van de Filippijnse hoofdstad Manilla te maken met een Japanse motor van 1000 cc. Dit zou wel eens het perfecte compromis kunnen zijn voor wanneer u een nieuwe wagen wil, terwijl uw vrouw liever een paar dure schoenen koopt. Het stadsbestuur van Manilla betaalde 1.230 euro voor het laten ontwerpen van deze roze vrouwenschoenmobiel. Daarmee wilde het de slabakkende schoenenindustrie een zool onder de hak steken, nu almaar goedkopere schoenen uit China worden geïmporteerd. Dit vihikel wordt ook wel eens 'de katapult' genoemd, verwijzend naar wat er gebeurd met de duozitter als het ergens frontaal tegenaan knalt.
Voor de 16de keer organiseerde 't Sjamp uit Gullegem/Moorsele hun 'wintertreffen'. Echt winter kon je het nog niet noemen, want de gemiddelde temperatuur bedroeg 13 graden. Het zou een rondrit over een afstand van 126 km worden over tamelijk vlotte wegen... als je kronkelende boerenwegels vlot kunt noemen. Er was pechverhelping voor de ongelukkigen en er waren voldoende benzinepompen op het traject voorzien.
De deelnemers werden geacht de wegcode te respecteren, hetgeen velen aan hun motorlaars lapten. Dat komt ervan als je een rondrit uitstippeld door tal van bebouwde kommen en over weggetjes waar je maar 30 / 50 / 70 km/u moogt rijden. Enkelen (ik ga hier geen namen noemen ) vonden het dan nog nodig om weelings te gaan demonstreren naast een groep motorrijders. En als je die 'stunter' er dan op wijst dat hij dat, als hij daar nu persé goesting voor geeft, beter alleen zou doen (om bij een valpartij geen omstaanders in zijn idiote gedrag te betrekken), kreeg je dan nog je nek volgescholden. Soit : You-Tube staat vol van die zogenaamde 'motorrijders'.
Het zal hem maar overkomen zoals een collega-stuntrijder tijdens het Izegemse Mandeltreffen deze zomer.
(zie verslag 23 augustus) !
Nu,'tSjamp kan er precies ook niet aan doen dat er weeral 'cowboy's' meereden die de rondrit onveilig maakten. Hoewel ze wel wisten over wie we het hier hebben...
De inschrijvingen vonden plaats in het zaaltje van de Heilige Theresia in Wevelgem. Stoere 'bikers' die pinten drinken voor ze gaan rijden... Dat begon daar al goed.
Ik krijg hierbij plots een leuk idee : aangezien drinken en (motor-)rijden helemaal niet samen gaan, waarom ook (zoals een algeheel rookverbod) niet eens een algemeen bierdrinken-verbod toepassen bij motortreffens ? Het zou toch weeral enkele doden schelen op een jaar...
Maar de trofeeën stonden keurig opgesteld achter de inschrijvingstafel met op kop de wisseltrofee voor de club met de meeste inschrijvingen.
En gezien het aantal van MTC 2-route uit Torhout, was die gegarandeerd voor hen. En 'Snorre' was een van hen...
10.00u en er waren er al die honger hadden ! Er was dan ook een bar voor de dorstigen en een hamburgerstand voor de hongerigen voorzien.
De zon scheen, het was niet eens koud maar er stond wel een strakke wind. Via de 'vogeltjeswijk' (je weet wel.. merelstraat, lijsterstraat,...) geraakten we aan de rand van Menen, maar sloegen direct de N32 op naar Roeselare. Even voor Moorsele zag ik een groepje jagers aan het werk en even later bereikten we Dadizele.
... rijden we naar Moorslede en Rollegem-Kapelle waar bij bandencentrale 'Lievens' in de Rennevoortstraat de eerste controle was.
En daar heb ik die 'Lucky Strike'-stunter eens goed zijn vet gegeven ! Het was stoppen met stunten of te voet naar huis.
Dan ging naar StEloois-winkel naar Lendelede waar een groepje 'wielerterroristen' de ganse rijbaan nodig hadden, daar waar ze op het fietspad moesten rijden ! Ze gaan't nooit leren !
Langs de vaart in Ingelmunster bereikten we via een stukje Stijn Streuvelsroute Ooigem en even verder Desselgem waar we over de Leiebrug opnieuw (voor de zoveelste keer) langs die tank passeerden.
Die Leiebrug heeft trouwens nog een stukje geschiedenis in petto.
Zo bereikten we Deerlijk met zijn mooie molen.
De Deerlijkse stenen molen "Ter Geest en Te Zande" is het sieraard van de gemeente. In de volksmond wordt hij ook wel "Klerksken molen" genoemd naar de eigenaar Declercq. Het "bevallig draaiende gebouw", zoals de molen in de dichterlijke taal wel eens wordt genoemd, kijkt sierlijk en statig op de Molenhoek neer. Een monument om trots op te zijn. Daarom is de molen sinds 1986 's nachts verlicht.
De molen was vroeger afhankelijk van de aloude heerlijkheid Ter Geest en kent een bewogen voorgeschiedenis. Eertijds stond er een houten staakmolen die in 1800 omwaaiede tijdens een hevige orkaan. In 1888 is de molen in brand gevlogen. Het was op Goede Vrijdag. De kinderen Declercq, die sinds het begin van de 19de eeuw eigenaar zijn van de molen, verloren de moed niet en zij bouwden de prachtige stenen windmolen. De molen is zeer groot en indrukwekkend opgebouwd.
Beneden is er een olieslagerij met twee pletwielen die zorgden voor het breken van het lijnzaad. Dan volgt de voorslag in de persen, het breken van de koeken en de naslag in de persen. Uiteindelijk worden de lijnzaakkoeken gebroken tot lijnmeel. Hogerop vinden wij verschillende zolders: voor de opslag van graan, de maalzolder waar de molenaar meest vertoeft en de steenzolder. Als koren- en oliemolen heeft hij drie koppels stenen en een haverpletter. Daarnaast ook twee pletwielen voor het zaad en de koeken.
Tot voor kort werkte hij hoofdzakelijk als korenmolen. Bij windstilte werden de tuigen aangedreven door een stoomketel of door een elektrische motor.
De huidige stenen windmolen "Ter Geest en Te Zande" dateert van 1888. Boven de ijzeren stelling leest men "gebouwd door ACJL Declercq 1888". Het ging om Aloïs, Camiel, Jules en Lucia Declercq.
Via Belgiek komen we in Otegem terecht waar aan de kerk een monument opgericht staat ter ere van Jef Planckaert, 'Flandrien 1934-2007'.
Jef Planckaert was beroepswielrenner van 1956 tot 1965. Hij wordt gezien als een van de beste Belgische renners van eind jaren vijftig begin jaren zestig.
Hoogtepunt was het jaar 1962 toen hij op de Citadel van NamenBelgisch kampioen werd, Parijs-Nice en de Ronde van Luxemburg won, Luik-Bastenaken-Luik op zijn naam schreef en tweede werd in het eindklassement van de Ronde van Frankrijk na Jacques Anquetil. Verder won hij in 1958 Omloop Het Volk en in 1957, 1960 en 1963 de Vierdaagse van Duinkerke.
Hij was ook een verdienstelijk ronderenner. In de Ronde van Frankrijk eindigde hij zes keer bij de eerste twintig in het eindklassement. In 1961 won hij de zesde etappe met aankomst in Belfort. Tijdens het seizoen 1962 was hij een gewaardeerd helper in de rode brigade (Faema-Flandria) van Rik Van Looy. Planckaert beëindigde zijn loopbaan in 1965 en overleed op 22 mei 2007 na een slepende ziekte op 73-jarige leeftijd.
Tijdens de Tour de France van 2007 werd stil gestaan bij Jefs overlijden. De Tour-karavaan trok op 10 juli door Otegem, de Belgische woonplaats van Planckaert alwaar Bernard Hinault, pr-directeur van de Tour, die dag samen met de weduwe van Planckaert een herdenkingsceremonie in het stadje bijwoonde.
Tijdens de Ommegangsfeesten van 2009 werd dan het standbeeld onthuld voor Jef Planckaert. Het beeld gemaakt door Carlos Cuwelier staat opgesteld in het centrum van Otegem.
Het was ondertussen 12.30u, ik installeerde mij op een bankje en een sandwichke ging er vlot in. De tweede controle was evn verder in cafe St Arnoldus op de plaats in Tiegem. Daar verneem ik dat er om en bij de 250 inschrijvingen waren.
Verder ging het naar Kaster, Kerkhove en over de Scheldebrug in Kluisbergen rijden we Oostvlaanderen binnen. Aan een pompstation zie ik enkele quads die pas terug waren van een 'uitstapje'...
We rijden nu op een stukje 'Ronde van Vlaanderen'-fietsroute ...
...en komen zo aan de achterkant van de Kluisberg uit. Dan gaat het een eindje dor het 'muziekbos' en passeren we de molen Ten Hotond.
Een oeroude stenen oriëntatietafel op 150 m boven de zeespiegel, het hoogste punt van Oost-Vlaanderen. Op deze plaats (we staan hier op de Hotondberg) stond in 1684 al een staakmolen. In 1697 verkocht Pieter Mortroye onder bepaalde voorwaarden den hoothontmolen met het bijhorend erf aan Amant Declerck van Zulzeke. De staakmolen werd in het begin van de 19de eeuw vervangen door een stenen grondzeiler, ingericht als graan- en oliemolen. De molen werd geteisterd door blikseminslag in 1845 en nogmaals door brand in 1910, maar werd telkens hersteld. In 1910 werd wel het olieslagwerk verwijderd. In 1945 werd het korengemaal stopgezet, gevolgd door onttakeling van de molen. De binneninrichting werd weggenomen op een paar trappen na. Van de zware gewitte romp werd een uitkijktoren gemaakt, als een toeristische attractie bij de herberg "De Hotond", sinds 1957 uitgerust met een oriëntatietafel op het plat dak. In 2008 werd deze oriëntatietafel vernieuwd.
Conische, gewitte ronde bakstenen molenromp met drie niveaus, laagste met balklaag. Twee steekboogpoorten en kleine vensters met wijzigingen (vergrote en toegevoegde). Molen deels aan het zicht onttrokken door aan de straat gelegen woning met café, een sterk aangepaste, verhoogde en uitgebreide aanvankelijke landelijke laagbouw van ca. 1860.
Bij klare hemel tref je niet minder dan 108 Vlaamse en Waalse kerktorentjes aan.
Verder via Eidale de achterkant van de Kluisberg omrijden naar Russignies, Orroir en Escanafles waar een derde controlepost geïnstalleerd was in cafe 'Le Maréchal'.
Nu de mais van het land is, maken die plaats voor de suikerbiet. Vroeger nog ter plekke verwerkt in de teloorgegane suikerfabriek van Escanafles.
We laten Avelgem rechtsliggen en via een binnenweg arriveren we in Moen.
Weer vliegen een groepje 'bikers' loeihard door de centrumstraat. Ongehoord !
Over de vaartbrug gaat het richting StDenijs.
Daar bevinden we ons opnieuw op de Stijn Streuvelsroute en merk ik deze reuzenpompoenen op. Even een kiekje nemen...
Ter hoogte van resto 'Trekteurke' dit hertje in erbarmelijke toestand : staat 10 cm in de modder.
We komen aan in Zwevegem, nemen de richting Bellegem en rijden door dat miljonairskwartier aan de Smokkelpotstraat naar Marke. Daar staat de mooie Rodenburgmolen (of Abdijmolen) annex bakkerijmuseum. (zie http://www.molenechos.org/molen.php?AdvSearch=817)
Een vierde controle vond plaats in het clubgebouw van MTC 'tSjamp, cafe Trefpunt in de Bissegemstraat te Gullegem.
Het was ondertussen reeds 14.30u en de hoogste tijd om naar het eindpunt te rijden, Heilige Theresia in Wevelgem. Weer reden we langs de grens met Menen en kwamen we een kwartiertje later opnieuw uit in de 'vogeltjeswijk' waar we 6 uur geleden gestart waren. Daar stond nog deze DKW uit 1938. 98cc met motorplak !
Ik betwijfel het of die het ganse parcours heeft uitgereden !
Al bij al een mooie rit, jammergenoeg overschaduwd door motorrijders zonder verantwoordelijkheid die een smet vormen op het motorrijdersblazoen en beter een andere hobby gaan zoeken die minder gevaar opbrengt voor vrienden en collega's. Eigenlijk niets nieuws als je de streek kent als je broekzak, geen noemenswaardige bijzonderheden onderweg, rijden om te rijden : alleen interessant voor clubs die voor de trofeeën en de punten gaan. Niet voor herhaling vatbaar.
Staatssecretaris voor Mobiliteit Etiennne Schouppe (CD&V) is voorstander van het invoeren van een systeem van rekeningrijden in België.Nederland voert vanaf 2012 een elektronische wegentol in.
Schouppe wil het systeem in ons land binnen twee à drie jaar invoeren voor vrachtverkeer en nadien ook voor gewone wagens. De staatssecretaris wil echter wachten tot de technologie op punt staat, aldus zijn woordvoerder.
Bij die heffing moet rekening worden gehouden met het aantal gereden kilometers, de vervuilingsgraad van de wagen en het tijdstip waarop gereden wordt. 'Zo kan je ontraden van op bepaalde momenten, bijvoorbeeld tijdens de spits, de wagen te nemen', dixit Schouppes woordvoerder. Die benadrukt evenwel dat het strikt genomen om een bevoegdheid van de gewesten gaat.
Problemen met dit nieuwe systeem zijn:
1. Milieu wordt erdoor niet ontlast! electische auto's die later door burgers zelf opgeladen worden d.m.v. zonnepanelen moeten ook kilometerheffing gaan betalen. Dus mensen zijn in het nieuwe systeem minder gestimuleerd milieuvriendelijke oplossingen te zoeken voor mobiliteit.
2. Files worden niet opgelost: de werkgevers betalen de extra kosten voor vervoer toch wel.
3. Het invoeren kost bakken met geld, wat weer verhaald moet worden op de burgers.
4. Mensen die het niet kunnen betalen, en toch willen rijden zullen altijd blijven rijden in de meer vervuilende auto's van de jaren tachtig of daarvoor, terwijl pas in de jaren 1990 tot nu de meeste schone auto's zijn geproduceerd.
5. motoren (DE oplossing tegen files) zullen uiteindelijk ook belast worden.
Het is de volgende ordinaire maatregel om de burgers de laten bloeden voor de expansiedrift van de overheid.
Stel, een gemiddeld milieuvriendelijke auto van tegenwoordig rijdt 20 km op 1 liter. wanneer ze 7 cent per km gaan eisen, dan betaal je dus bovenop je benzineprijs van 1,40, nog eens 20x0,07= 1,40 aan kilometerheffing, dus eigenlijk een verdubbeling van de benzineprijs.
Het gevolg hiervan is dat de bevolking aan dit nieuwe systeem gewend raakt, waarna de overheid ook nog eens de brandstof kan verhogen om de overheidskosten te betalen.
Ik denk niet dat het überhaupt haalbaar is, want :
1. Het inbouwen van kastjes duurt zo'n 30 minuten voor iemand die geoefend is. Er rijden in België en Nederland ruim 20 miljoen auto's rond die zo'n kastje nodig hebben. Dat kost 4 miljoen manuur. Even omgerekend is dat 500.000 dagen werk voor mensen die 100% productiviteit hebben. Waar halen ze die tijd vandaan?
2. Het GPS-systeem is eigendom van het Amerikaanse leger. Tijdens de eerste Golfoorlog hebben we al kunnen zien dat dat consequenties kan hebben voor de betrouwbaarheid. Ook nu heeft mijn navigatiesysteem er moeite mee om de satellieten te vinden als ik te snel begin met rijden.
Oh ja, Galileo moet nog de lucht in, de ESA is nog niet zover, en ik weet niet hoeveel vertraging de kredietcrisis in Europa gaat opleveren.
3. Taximeters gaan gemiddeld 3 tot 5 jaar mee. Zullen de rekeningrijderskastjes betrouwbaarder zijn? Zeker als ze in korte tijd in zulke grote aantallen geproduceerd moeten worden?
Minder betalen bij deze overheid bestaat trouwens niet. Bij het invoeren verdwijnen de provinciale opcenten en de provincies willen die inkomsten wel hebben. Het rekeningrijden wordt dus een fractie goedkoper dan de motorrijtuigenbelasting (incl. opcenten), maar daar gaan we natuurlijk gewoon via een ander kanaal de provinciale belastingen naast betalen en dat wordt niet meegerekend.
Al met al: ook motorrijders gaan er in het nieuwe systeem op achteruit, want die moeten mee betalen via de provinciale belastingen en de 9 miljard voor het systeem van rekeningrijden moet ook opgehoest worden (voordat er inkomsten uit het rekeningrijden zijn).
Motorrijder uit Ingelmunster gewond na motorongeval
Motorrijder uit Ingelmunster gewond na motorongeval in Meensesteenweg te Izegem
Maandagavond raakte een 17-jarige jongeman uit Ingelmunster gewond na een motorongeval in de Meensesteenweg ter hoogte van de Plantaan.
De jonge motorrijder raakte de controle kwijt over het stuur en kwam tegen een boordsteen terecht. Daarna ramde hij een verkeerspaal en uiteindelijk kwam hij terecht tegen een verkeersbord.De jongeman werd gewond naar het ziekenhuis overgebracht
Een mistige morgen, een beetje frisjes, maar dat weerhield mezelf en onze kleine Milan niet om een motorritje te maken. Een mistige morgen verwijst mestal naar een zonnige middag en dat is wat wij motorrijders nog het liefst hebben, nietwaar. We hadden de keuze : het Guldensporentreffen in Kortrijk, de MR-voor-MS-rit in Zwevegem of het Grusmulltreffen. Milan koos voor de Grusmulls... de naam allleen al...
Het werd een bepijlde toeristische rondrit van ongeveer 170 km door Zuid-Westvlaanderen en Noord-Frankrijk met start een aankomst bij de sporthal aan de StElooiswinkelstraat te Ledegem.
Als een volleerde biker schiet Milan zich op mijn peeceetje, in de gedachte van 'ik zal dat hier eens in gang zetten...'
Jaja, hij weet al de sleutel om te draaien en dat spel te demareren ! Nog een 'chance' dat hij niet met zijn voeten aan de grond kan, of hij was er gegarandeerd al mee weg !
Zo lijkt het me beter.
Bij aankomst in Ledegem (20 minuutjes rijden van Izegem...) stonden de wegkapiteins en de leden van M.T.C. De Grusmulls de deelnemers op te wachten.
Voor de hongerigen waren er broodjes en kon je zelfs al een hotdog krijgen.
Binnen ontmoette ik opnieuw onze 'nestor' aan de inschrijvingstafel.
Motorclub 'tSjamp uit buurgemeente Gullegem was er met een grote delegatie aanwezig. (zie http://www.tsjamp.be/)
het waren deze pijlen die we moesten trachten te volgen. Maar geen nood : er hingen er genoeg !
Via landelijke wegels reden we naar Dadizele, Moorsele waar we even halt maakten aan deze Kezelberg Begraafplaats. De Belgische bevolking schonk deze grond als eeuwig durende rustplaats 'der helden uit de verbondene legers' gesneuveld tijdens de eerste wereldoorlog en 'wier gedachtenis wij hier eeren'...
Dan gaat het richting Menen en Wevelgem waar we even verder in Lauwe op een wedstrijd triathlon stuiten.
Ola ! wat zien we hier vanaf de overbrugging van de E17 in Marke ? Een vrachtwagen met aanhanger op zijn kant waarbij de lading prinsesseboontjes wijdverspreid over de oprit en de autosnelweg lagen. Brandweermannen waren reeds druk in de weer met schop en veegborstel als de takelwagen al arriveerde.
Uitwijkmanoeuver ? Klapband? Hopelijk is de chauffeur er met de schrik vanaf gekomen...
We rijden verder over Marke, dwars door het 'miljoenenkwartier' in de Smokkelpotstraat waar ze de ene villakast naast de andere neerzetten. Crisis ? Welke crisis ?
Rare jongens, daar op de boerenbuiten...
Niet alleen in Izegem kennen we dat... ook hier in Tombroek/Rollegem.
Twee meiden op een trike !
We kruisen de N58 ter hoogte van de café A la Barrière Leclercq en rijden via Herseaux, Evregnies, Dottignies (langs de 'Repos des Alliès') over Saint Leger en Estaimpuis.
12.00u. : een 'stop' dringt zich op en we vinden die langs de Doornikse baan in Pecq een friterie 'Le Cabanon'.
Een combinatie van kleine restauratie en frietkot annex danszaaltje. Back to the sixties ! Accordeon musette en plaatjes uit de jaren '60 van Sheila, Richard Antony, Eddy Mitchel ('Twist à St Tropez''...) en Rock&Roll uit de VS.
Maar met een charmante frietkotmadam die alsmaar kushandjes wierp naar de camera.
Milan had een reuzenhonger en installeerde zich alvast aan een tafeltje.
Na de lekkere frietmaaltijd wierpen we nog vlug een kijkje op de rommelmarkt die daar buiten op de parking aan de gang was.
Niet veel soeps - een vijftal standjes - ...
... ware het niet dat daar een blinkertje op een aanhangwagen ston mooi te zijn... een TERROT uit 1955 (kostprijs 1800 euro);
Hoewel hij meer lijkt op het onderstaande EDT-fabrieksmodel uit 1950... !
Een 'plaspauze' even voorbij de brug in Warcoing, niet vermoedende dat de eerste controlepost vlak achter de bocht lag...
l'Escale in herinnes was een eerste halte voor een controlestempel.
In Obigies kruisen we enkele motorrijders die de rit MRvoorMS-Zwevegem reden.
Dan gaat het een heel stuk door het industriepark Tournai Ouest 1 en 2 voor we weer de landbouwwegels van Marquain en Froidmont doorkruisten.
Even een rustpose aan de watertoren.
Milan die dacht van een grazende koe te kunnen aaien... Ze zagen hem van ver afkomen in zijn fluovestje !
Ja, zo'n verhakkelde verkeersborden treft men regelmatig aan in de Walen.
Een zelfportretje in een straathoekspiegel in Esplechin...
Van daar gaat het richting Rumes en Mouchin en via de Hameau de Sartaine in Bachy rijden we Frankrijk binnen.
Milan is dan ook in vanallesennogwat geïnteresseerd : nu moest ik in de Rue Clemenceau in Bachy eventjes stoppen voor dat kapelletje : een uit een reeks van 3 waarrond een wandeling is gemaakt.
We rijden naar Genech en Ouvrignies waar we over het stukje autosnelweg A23 van Lille naar Valenciennes (op de achtergrond de 'Air de Genech' met Totalstation)...
Huquinville, Cappelle-en-Pévèle en Wattines, waar we dit merkwaardig tuintje tegenkomen...
Het blijkt een 'Jardin Magique' te zijn, met personages gemaakt uit bloempotten (vooral wielrenners overtrokken met oude versleten rennerstruitjes...) Gratis inkom... 'Simple comme bonjour...'
In die regio al veel paardenkwekers tegengekomen, alsook rijscholen en zoals hieronder een paarden- en pony-pension. En het waren daar open-deur-dagen...
Onze Milan heeft er waarschijnlijk een speciale gave voor : het opmerken van dode dieren langs de weg... En zo ontdekte hij in Bersée in de vlucht ook deze vette muscusrat. Papa motard mocht zo maar eventjes omkeren.
De sukkelaar had waarschijnlijk een 'klop' gekregen en lag op het fietspad. Ik heb hem dan maar wijselijk in de gracht geschopt.
We rijden in 'Le Pays de Pévèle' en dat gaat over Mons-en-Pévèle, Deux Villes, Drumetz tot l'Attargette...
We rijden een stukje langsheen het Fôret Domaniale de Phalempain in Seclin (op 30 km van Rijsel.
Met zijn 679 ha ontvangen ze daar ruim 300.000 bezoekers per jaar.
Even langsheen het industriepark van Seclin en we rijden in Chemy voorbij een 'dierenkerkhof'. Ik had dat ook nog nooit van dichtbij gezien en dus de moeite waard om even af te stappen.
2de controle in 'Au Vid t'As Bon Siege' in Gondecourt.
Achter de hoek was er de parochiekerk waar een koets met twee boerenpaarden stond te wachten op toeristen voor rondritjes. Milan, dierenliefhebber in hart en nieren, daar natuurlijk direct naar toe...
De dag ervoor was daar nog een trouw geweest zodat de 'hartjes-confetti' nog aan de ingang van de kerk lagen...
Langs -weeral- een industriezone (deze keer van Gondecourt) arriveren we aan de brug over de Deûle, een verbindingskanaal van Duinkerke naar de Schelde en Rijsel. Maar het is in zeer lamentabele conditie. Zie maar eens op http://bordabord.org/news/contrat-de-plan-etat-region-2000-2006
Verder naar Quinquibus, Beaucamps en Ligny. Daar passeren we deze mooie kapel... Een bedevaartsoord waarin het hart begraven ligt van ene Monseigneur Paul-Arnaud Cardon de Garsignies, de Bisschop van Soissons van 1848 tot 1860.
Deze kapel werd opgericht ter nagedachtenis van 4 kinderen uit Ligny die sneuvelden tijdens de eerste wereldoorlog.
Dan gaat het verder naar Radinghem-en-Weppes, Ermitières-en-Weppes, Prémesques en Frelinghien waar we in de hameau de la Houlette weer een eigenaardigheidje ontdekken. De 82-jarige excentrieke 'monsieur Albert', daar woonachtig, is een verwoed verzamelaar van alles wat met de wereldoorlogen te maken heeft. Nooit zag ik in mijn leven een grotere rommelboel dan daar. Min of meer waardevolle stukken staan dan weer te verkommeren buiten waar ze eerder in een museum horen.
Naast zijn woning staat ook nog een monument ter ere van de 1250 Frans-joodse weerstanders die in 1944 vanhieruit per trein (le train de Loos) gedeporteerd werden naar Duitsland en waarvan er maar 130 uit de nazi-kampen levend terugkwamen na de bevrijdingen aldaar.
Jaarlijks wordt er hier aan dit monument nog een ceremonie gehouden...
Achter in de tuin nog enkele vliegtuigbommen...
... en een heus sportvliegtuig !
Dan gaat het weer richting België : in Ploegsteert de 'grens' over, Wijtschate, Hollebeke... Langsheen het Provinciaal Domein 'De Palingbeek' en het openluchtmuseum Hill 60.
In Geluveld reden we dan eventjes op het traject van een andere triatlonwedstrijd.
Zouden de organisatoren van de motorrit dan dan niet geweten hebben ????
Even tanken in Geluveld, want mijn wijzertje dreigde vervaarlijk naar de E (van empty).
Weeral hetzelfde : fluo-Milan, de schrik van de weidebeesten !
We passeren 'De Reutel' en d' Heksescheure' en dat ruikt verdacht veel naar Beselare ! Nog even de afslag Slijpskapelle en Moorsele en dan was het maar een boogscheut meer van Ledegem. We waren blijkbaar iets te laat voor de prijsuitreiking (maar er waren toch geen individuele bekers te verdienen) maar precies niet iedereen was al naar huis met zijn trofee...
Een mooie rit... Noord-Frankrijk is nog steeds onbekend terrein voor mij en je ziet eens een heel andere streek. Moet ik zeker nog eens overdoen.
Ik ben Guy Vandendriessche
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gewezen rijkswachter en veiligheidsagent.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: motortoerisme, terrariumdieren, plastic modelbouw, snorrenclub,....
