Vorig weekend, vlak voor Milan's communiefeest heeft Sophie een tandje verloren. De meeste kindjes wisselen de eerste tandjes rond de leeftijd van 6 jaar. Sophie wordt binnenkort al 8! Er wiebelen maar liefst 4 tanden... Hopelijk vallen ze niet allemaal tegelijk uit, het zou nogal "een gat" geven. Ze stelt zich nu al de vraag "mama, hoe moet ik dan bokes en vlees eten? Och da's niet zo erg, want dan kunnen we elke dag havermoutpap eten".
Astrid had nog zo haar spreekbeurt voorbereid, had ze ons meermaals voorgezegd inclusief beeldmateriaal. Zoveel moeite en vandaag... steekt ze ook in bed. Ze voelt zich slappekes, heeft geen trek in bokes of cornflakes... kortom dezelfde symptomen als Albert gisteren. Albert voelt zich al een beetje beter wat het overgeven betreft, maar heeft koorts, hoofdpijn en een snotvalling. De juf werd geïnformeerd dus Albert was voor vandaag vrijgesteld. Herr Müller, Astrid's meester, heb ik dus ook opgebeld. Ook zij mocht een dagje thuisblijven. Morgen zien we wel weer.
Sophie is fris en monter naar school gegaan, Erik en ik zijn gaan werken. Een paar keer heb ik naar huis gebeld, maar alles bleek OK te zijn. Gelukkig ben ik op de middag thuis!
Albert stond al vroeg aan ons bed (6u30) met de melding dat hij zich niet goed voelde. Hoofdpijn, reuzehonger, misselijk. Eerst dachten we dat hij misselijk was van de honger, dan weer oververmoeid van de eindejaarsreis... al gauw bleek hij een buikgriepje opgelopen te hebben. Zijn klasgenootje Dominik is in Engelberg ook geveld geweest door het het virus en heeft waarschijnlijk Albert "angesteckt". Hij heeft dan 's morgens ook niet veel gegeten. Geen goesting in bokes, amper goesting in cornflakes. Het beetje dat hij gegeten heeft, heeft er niet lang in gezeten... Hij voelde zich ellendig, je kon het van zijn gezichtje aflezen.
Astrid moest huiswerk maken en Sophie heeft getekend. Erik trok erop uit met de fiets en heeft de Nufenenpas gedaan (75km - hoogteverschil van 1600m). Als hij terug was, was de chalet ook weer picobello en konden we eten. Een beetje later zijn we vertrokken. Omdat Albert echt "mottig" was, zijn we langs de Furka gereden en niet langs de Grimsel. De Grimselpas is net ietsje meer bochten en op kortere afstand stijgen. Onderweg zijn we 2x gestopt. Gelukkig hadden we een pot in de auto klaargezet en konden we die aan een riviertje weer proper maken zodat niemand er last van had. Toen we in Remetschwil waren, was hij (volgens mij toch) volledig "leeg". Hij heeft zijn bed vroeg opgezocht en onze meisjes ook. Morgen werken en school, behalve Albert die is voor een dagje vrijgesteld; maandag zien we wel hoe hij het stelt...
Dit weekend is er eentje om de handen uit de mouw te steken, maar alleen zo geraken we voort!
Omdat we niet willen dat de chalet het ganse jaar leeg laat als we weer in België wonen, hebben we besloten om de verhuur ervan (voor een stukje) uit handen te geven aan een immobiliënmakelaar. Zij bieden een totaal pakket aan, van publicatie op het internet tot de opkuis, de was, controle, de tuin, sneeuw ruimen etc. Klinkt allemaal zeer interessant. 's Avonds is er nog een andere makelaar geweest. We laten eerst alles eens goed bezinken alvorens een beslissing te nemen.
Terwijl Erik de tuin aanpakte (gras, onkruid en boordjes), ging ik met de schuurmachine tekeer zodat alle luikjes (vensters) klaar waren om te schilderen. Het schilderen zelf zal voor een andere keer zijn. Het was wel kwakkelweer, snikheet (27°C) maar af en toe toch dreigende wolken. Slechts zelden is er nat gevallen. De kids hebben zich ook goed geamuseerd. Albert had zijn waveboard meegenomen, Astrid de (verstelbare) inline skates zodat ze met Sophie kon afwisselen. Tegenwoordig wordt er ook veel badminton gespeeld.
Omstreeks 15u werden de 5. Klässler terug in Remetschwil verwacht. Moe maar heel content stapten ze uit de bus; moe maar met veel lawaai. Ze hebben het goed gehad, geweldig goed weer en een toffe sfeer. Ze zijn een dagje naar het avonturenpark geweest, gaan rodelen, naar het meertje (Brunni) waar we zelf ook al een paar keer geweest zijn, naar een Käserei, een bezoek aan het Engelger kloster, etc. Een voor een allemaal leuke en interessante dingen.
's Avonds zijn we nog naar Ernen gereden. Albert zijn oogskes zijn snel dichtgevallen in de auto!
Schoolfeest Sint-Gabriël-College te Boechout Zaterdag 14 mei 2011
Het schoolfeest 2011 had als centrale thema "Schatten op zolder". De oudervereniging organiseerde een echte retro fotostudio. Veel bezoekers lieten zich gaan met de verkleedkleren, nestelden zich stijlvol in het jaren '20 decor en werden op geheel ambachtelijke wijze op de gevoelige plaat vereeuwigd. Dat leverde mooie portretten op, foto's zoals vroeger, toen er voor een foto nog tijd was. Astrid liet zich gemakkelijk overhalen...
Albert had afgelopen donderdag al zijn valieske in de school afgegeven. Vanmorgen vertrokken ze naar Engelberg op "Klassenlager" (klassen-kamp of "eindejaarsreis"). Hij heeft er zo naar uitgekeken, van maandag tot vrijdag met de kindjes van de klas op stap in de bergen. En dan nog wel Engelberg, de gelukzak. Astrid is vorig jaar naar het Pfadiheim (scoutslokaal) in Baden geweest. Wat een verschil. Zo zie je maar, andere leerkracht, andere keuze. We duimen in ieder geval op goed weer!
Omdat de kids geen zin hadden om mee naar een meubelwinkel te rijden, besloten ze om mee naar de misviering voor Milan zijn communie te gaan. We trokken er dus alleen op uit. Mooie meubelen hebben we gezien, maar misschien is het toch beter om te gaan kiezen na de verhuis. We hebben natuurlijk wel het plan, maar een keertje goed afmeten en met stoelen "afbakenen" tot waar alles komt, is geen slecht idee. Besluit: de oude meubelen verhuizen toch nog eens mee!
Milan wordt vandaag 8 jaar. Op de middag werd iedereen bij oma verwacht voor een boke en een stukje verjaardagstaart. We hebben het niet lang getrokken want om 13u begon de opendeurdag in Sint-Gabriël, dat stond ook op onze "to-do-lijst". Milan werd ook ingeschreven. De kans is groot dat Albert zelfs bij Yannick in de klas zit... Er was vanalles te doen. Astrid liet zich fotograferen, het chemielokaal werd bezocht, de klimmuur moesten ze allemaal eens uittesten. Wat ze wel tof vonden is de koersfiets op rollen: als je trapt wordt een ballon opgeblazen. Wie zijn ballon eerst kan laten springen, en dus het snelste fietst, wint. Astrid, Yannick en Albert reden verschillende keren tegen mekaar. Sophie haar beentjes waren te kort maar op de klimmuur is ze wel 2x geweest. Astrid heeft al dikwijls gevraagd om naar de klimmuur te gaan in Mortsel. Dat zullen we zeker doen als we terug in Hove wonen!
Van het ene naar het andere. Volgend adres: Milan's communiefeest in de Meylhoeve. Over het weer mochten we zeker niet klagen, het is droog gebleven en de zon liet zich geregeld zien. De kids konden de ganse tijd buiten spelen. Als iedereen (behalve Tim die kwam wat later) zijn aperitiefje leeg had, konden we aan tafel. Het was koud buffet met enkele warme gerechten, zo was er wat lekkers voor iedereen. De "Tischbombe" die we hadden meegebracht, viel in goede smaak. Iedereen, dus niet alleen de kleintjes, keek gespannen toe toen de lont werd aangestoken. Die van de meisjes vloog wel 2m hoog! Aan mooie liedjes komt een einde, ook aan Milan's communiefeest. De kids zijn onmiddellijk in bed gekropen want morgen hebben we een lange reis voor de boeg
Normaal gezien hadden de kinderen vandaag school. We hadden toelating gevraagd om een dagje te "spijbelen" zodat ook Albert en Sophie (zaterdag) een kijkje konden nemen in hun toekomstige school. Erik had vandaag een aantal afspraken lopen. Ik deed in de loop van de voormiddag een aantal boodschappekes, samen met Astrid.
Astrid had de mama van Klaartje gebeld om te vragen wanneer het school uit was. We zouden haar opwachten aan de schoolpoort. Astrid, Klaartje en Carolien zijn letterlijk in elkaars armen gevlogen. Omstaanders begrepen het niet helemaal... Ook Sophie's vriendinnetje Elise was daar. Ze mochten met de mama van Klaartje mee, ook Elise ging mee, wat dus allemaal op voorhand netjes geregeld was. Ze zou de meisjes tegen 17u terug bij oma droppen. Zo gezegd zo gedaan. Content dat ze waren. Sophieke in de 7e hemel omdat ze nu eindelijk Elise nog eens kon terugzien. De tijd was echter veel te kort. Niet getreurd, ze zullen mekaar binnenkort wat meer kunnen opzoeken! Terwijl wij aan de schoolpoort van Regina Pacis stonden te wachten, werd Yannick aan de poort van het Sint-Gabriël door oma en Albert opgewacht. Yannick kwam blijkbaar als eerste de schoolpoort uitgelopen, recht naar Albert. Wat een blij weerzien!
Tegen 17u werden we dan op het volgende adres verwacht nl bij moeke en voke in Boechout. Een hele menu: verse soep, Vlaamse frietjes met kip en groentjes! Een beetje later is ook tante Els, Ward en Matizzke aangekomen. Ze brachten de pruimentaart die ze een tijdje geleden bij de Ward besteld hadden. Het ideale dessert met een taske koffie... Ze vielen "in plukken" binnen want kort daarna waren ook Sam en Erik daar. Omdat het gisteren ook al té laat was, zijn we niet blijven plakken. Om 21u zijn we weer naar oma gereden, maar de kids moesten onmiddellijk gaan slapen. Wij hebben het ook niet lang getrokken.
Als iedereen thuis was, konden we vertrekken. Rond 18u vertrokken we in Remetschwil maar al gauw stonden we in Rheinfelden een uur vast in de file. Dat was minder plezant. Gelukkig is Sophie vlak ervoor in slaap gevallen De rest van de reis is vlotjes verlopen. Om 21u moesten de oogjes dicht en snaveltjes toe met als gevolgd dat kort daarna de Mastjes in slaap gevallen zijn. De ene al wat sneller dan de andere. In Hove aangekomen zijn we met veel hindernissen (lees: omweg) op onze bestemming geraakt. Om 00u30 lag iedereen in bed.
Vrijdag zijn we na 't werk nog naar Ernen gereden. Onderweg langs de autostrade was het bord "Furka" op "open" gezet, maar enkele kilometers verder stond er terug "gesperrt". We namen het zekere voor het onzekere en zetten de auto op de trein door de tunnel.
Zaterdag reden Erik en ik eerst naar de Jumbo. De verfspuitmachine die in de chalet stond, deed het niet al te best meer. Dan maar een nieuwe gekocht. Toen ging het razendsnel!! Wat een gerief. In een mum van tijd waren de 4 luikjes volledig geschilderd (2 lagen). De bergflank tegenover de Jumbo in Brig smeulde hier en daar nog. Al meer dan een week zijn ze daar onophoudelijk met 2 helikopters aan het blussen.
's Namiddags reed Erik met de fiets naar Saas Almagell en wij zouden hem een dik uur later oppikken. In Ernen was het 27°C en puffend warm, in Saas Almagell was het "amper" 19°C. Wat een verschil. Gelukkig zijn we altijd op alles voorzien. Een lekkere coupe crème à la glace ging er bij iedereen - ondanks het grote temperatuurverschil - goed in. Alhoewel... ik was content met een stukje warme Apfelstrudel met ijs. Erik is terug tot in Visp gereden en daar pikten we hem weer op. Het laatste stukje mocht hij met de auto meerijden
Zondag speelden we met de kids op het voetbalveld. Erik en Albert hebben gesjot, de meisjes speelden een partijtje badminton. Sophie doet het met momenten beter dan Astrid! We weten dat er op zondag niet mag gewerkt worden, maar daar trekken we ons niks van aan. Het gras werd gemaaid en de klaver uitgetrokken. Wist je, dat je in Zwitserland op zondag ook geen was mag buiten hangen? Werken noemen ze dat... maar een ganse menu koken, daar heeft niemand bezwaar tegen. Dat valt waarschijnlijk onder een andere categorie of logica.
Deze keer wisten we het zeker, de passen zijn allemaal weer open, behalve de Nufenen. We reden via de Grimsel naar huis. Helemaal boven lag er nog een massa sneeuw. Op bepaalde stukken tot zelfs 2 meter naast de weg. Er is niks naar beneden geschoven toen we passeerden... Onderweg, vlak voorbij Sins, hebben we op een graanveld welgeteld 18 reigers gezien. Een beetje verder is er een restaurant dat "Zum Storch" noemt. Nu weten we waarom. Daar hebben we er al dikwijls gezien.
De kids in 't school, Erik op kantoor en ik in de tuin. Niet in de ligstoel of op mijn knieën onkruid wieden maar de luiken van de chalet afschuren. Met een schuurmachine gaat het redelijk snel vooruit. Alhoewel... ik was blij dat dat gedeelte achter de rug was zodat ik het gevecht met de verfborstel kon aangaan. Eén luikje had ik gedaan maar al gauw bleek er iets niet te kloppen. De (nog nieuwe) pot verf die in de chalet stond, was niet de juiste verf. Het was verf voor een verfpistool. Dat hadden we natuurlijk wel gezien, maar proberen gaat altijd mee. Het is dus bij "slissen" gebleven.
Sophie heeft vandaag geen les in de klas, maar wel in het bos. Ze liepen te voet naar het moeras- en natuurgebied "Torfmoos" in Niederrohrdorf. Daar zijn wij zelf ook al een paar keer gaan wandelen. Tijdens de lessen van Realien (W.O.) leren ze over de kikkers; vandaar deze uitstap. Sophie is één en al interesse, neemt prentjes mee naar school en heeft ook haar kikkerknuffel aan de kindjes getoond!
Alles gaat weer zijn gewone gangetje. Er is slechts één verschil met de afgelopen weken, zeg maar maanden. Het heeft vandaag eindelijk geregend!! Wat zijn de bomen, de plantjes en de struiken blij. Ook de koeien en de paarden in de wei doen zich tegoed aan nat gras! Helaas was het geluk van korte duur. Te kort althans want lang heeft het niet geregend. Beter dat dan niks. Dat neemt niet weg dat je nergens in Zwitserland in het bos mag BBQ-en.
Oma en opa zijn na het ontbijt weer naar Hove vertrokken. Als zij weg waren, is Erik nog tot aan de voet van de Furkapas gereden met zijn fiets. Er zijn sinds zaterdag al 2 passen open nl de Gotthard en de Klausen. Dit is 2 weken vroeger dan normaal. Tot Hotel Rhônequelle kon hij fietsen, vanaf daar was de weg afgesloten. Als Erik terug was van het fietsen, was de chalet weer helemaal spic & span. Rond 15u trokken we de deur achter ons toe en ging het weer richting Remetschwil. Gedaan met de vakantie!
In de voormiddag werd de laatste hand aan het afdak gelegd, in de namiddag trokken we naar Binn. Een schoon dorpje gelegen in een prachtige vallei, vlak achter Ernen. Een klein wandelingske en spelen in de speeltuin werd unaniem goedgekeurd. Astrid en Sophie zijn daarna met oma en opa weer met de auto teruggereden. Albert ging met ons mee tevoet terug.
Overal waren de wandelwegen afgespannen wegens "Holzschlag" dus mochten we eigenlijk niet in het bos. Omdat het zondag was, werd er niet gewerkt en werd het verbod aan onze laars gelapt. Er waren nog andere wandelaars die hetzelfde idee hadden. Zoiets zouden we anders NOOIT doen. Op bepaalde stukken was het weggetje (net breed genoeg voor één wandelaar) versperd door omgezaagde bomen. Erover klauteren was de boodschap maar dat maakt het nu net nog plezanter. Albert doet niet liever...
's Avonds stond er raclette op het menu. Iedereen heeft goed zijn best gedaan. Tja, dat smaakt toch altijd!
Opa en Erik hebben de laatste houtblokken nog verlegd. Ik heb een tijd lang geholpen maar ben er dan van tussenuit gemuisd. Oma en ik maakten nog een toerke. Deze keer passeerden we langs de galg. De kids hadden geen zin om mee te gaan. Zij hadden andere dingen te doen dan te wandelen...
Omdat Jill vandaag weer naar huis vertrok, reden we kort na het middageten al naar Brig, zodat Astrid en Jill nog effe konden shoppen. Oma was ook mee gegaan. Om 15u20 stipt vertrok de trein in het station van Brig. Deze keer moest ze overtappen in Visp en Bern. Telkens ze overgestapt was, kreeg Astrid een smsje zodat we wisten dat alles OK was. 's Avonds belde ze nog om te laten weten dat ze goed was aangekomen.
Het hout dat we in het najaar hadden laten leveren, gezaagd en gekliefd hebben, ligt niet zo stabiel. Erik had er al langer over nagedacht om een betere oplossing te zoeken en het hout eventueel op een andere plaats te stapelen. Samen met opa reed hij naar de Jumbo voor houten palen. Stenen telens van 50x50 en aluminiumplaten voor het dak waren al voorhanden. In de loop van de voormiddag bouwden ze samen een nieuw afdak. Omdat het afdak tegen de flank gebouwd werd, moesten ze eerst een deel zand uitgraven en waterpas leggen. Een heel karwei.
's Namiddags hebben we de kinderen in de speeltuin in Fieschertal afgezet om te spelen (weer ging Albert's bal mee). Erik was ondertussen met zijn fiets naar Bellwald gereden wat vlak tegenover Ernen ligt op zo'n 1600m hoogte en is het hoogste dorpje in de Goms (streek). Hij is gelijktijdig met ons aangekomen. Oma en opa trakteerden ons een drankje op het panoramisch terras van één van de cafeetjes. Lang zijn we niet weggebleven want de kids waren er niet bij.
In de voormiddag hebben we niet veel uitgespookt. Een technieker was om 8u15 al bij ons om de afwasmachine na te kijken. Die had het vorige maand begeven. Blijkbaar was er ergens een zekering doorgebrand. Niet moeilijk met een (industriële) afwasmachine van maar liefst 21 jaar oud. Afgezien daarvan is de machine in topconditie en kan gerust nog enkele jaren meegaan. Hout vasthouden!
Na het middageten trokken we naar het Zauberwald (toverbos) waar de kids konden spelen. Albert nam een bal mee zodat ze "buske stamp" konden spelen. De ganse namiddag hebben ze onafgebroken hetzelfde spelletje gespeeld. Wel grappig als Jill ook afklopt op de bal en "1-2-3 bedot" zegt!! Ze hebben zich echt geamuseerd. Overal in Zwitserland is er "Feuerverbot" omdat het al weken geen druppel meer geregend heeft! Worstjes braden en marshmellows smelten boven het vuur staat zeker de volgende keer op het programma.
Erik was rond 20u30 ook terug in Ernen! Hij heeft voor morgen een dagje verlof gepland en heeft zodoende ook nog een lang weekend. Oma en ik hebben nog een wandelingetje gemaakt tot in het dorp. We liepen nog "met de rapte" de kerk binnen. Het kerkhof is echt prachtig. Iedereen krijgt evenveel plaats en overal zie je dezelfde kruisbeelden. Alle graven zijn ook piekfijn tot in de puntjes verzorgd! Via een omweg zijn we weer naar chalet Bügeli gewandeld.
