Het hout dat we in het najaar hadden laten leveren, gezaagd en gekliefd hebben, ligt niet zo stabiel. Erik had er al langer over nagedacht om een betere oplossing te zoeken en het hout eventueel op een andere plaats te stapelen. Samen met opa reed hij naar de Jumbo voor houten palen. Stenen telens van 50x50 en aluminiumplaten voor het dak waren al voorhanden. In de loop van de voormiddag bouwden ze samen een nieuw afdak. Omdat het afdak tegen de flank gebouwd werd, moesten ze eerst een deel zand uitgraven en waterpas leggen. Een heel karwei.
's Namiddags hebben we de kinderen in de speeltuin in Fieschertal afgezet om te spelen (weer ging Albert's bal mee). Erik was ondertussen met zijn fiets naar Bellwald gereden wat vlak tegenover Ernen ligt op zo'n 1600m hoogte en is het hoogste dorpje in de Goms (streek). Hij is gelijktijdig met ons aangekomen. Oma en opa trakteerden ons een drankje op het panoramisch terras van één van de cafeetjes. Lang zijn we niet weggebleven want de kids waren er niet bij.
In de voormiddag hebben we niet veel uitgespookt. Een technieker was om 8u15 al bij ons om de afwasmachine na te kijken. Die had het vorige maand begeven. Blijkbaar was er ergens een zekering doorgebrand. Niet moeilijk met een (industriële) afwasmachine van maar liefst 21 jaar oud. Afgezien daarvan is de machine in topconditie en kan gerust nog enkele jaren meegaan. Hout vasthouden!
Na het middageten trokken we naar het Zauberwald (toverbos) waar de kids konden spelen. Albert nam een bal mee zodat ze "buske stamp" konden spelen. De ganse namiddag hebben ze onafgebroken hetzelfde spelletje gespeeld. Wel grappig als Jill ook afklopt op de bal en "1-2-3 bedot" zegt!! Ze hebben zich echt geamuseerd. Overal in Zwitserland is er "Feuerverbot" omdat het al weken geen druppel meer geregend heeft! Worstjes braden en marshmellows smelten boven het vuur staat zeker de volgende keer op het programma.
Erik was rond 20u30 ook terug in Ernen! Hij heeft voor morgen een dagje verlof gepland en heeft zodoende ook nog een lang weekend. Oma en ik hebben nog een wandelingetje gemaakt tot in het dorp. We liepen nog "met de rapte" de kerk binnen. Het kerkhof is echt prachtig. Iedereen krijgt evenveel plaats en overal zie je dezelfde kruisbeelden. Alle graven zijn ook piekfijn tot in de puntjes verzorgd! Via een omweg zijn we weer naar chalet Bügeli gewandeld.
Vandaag hadden we niks speciaals gepland. De kids amuseerden zich in de tuin. In ons vijvertje wonen momenteel 2 dikke kikkers. Dat hadden we vorige week al ontdekt. Ze werden Fridolin en Elvin gedoopt. In plaats van die beestjes met rust te laten, hebben ze ze gevangen. Daarna werden ze weer vrijgelaten. Terwijl de kids de ganse tijd buiten speelden, was het rustig binnen om te poetsen. Met de muziek wat luider, gaat het allemaal een beetje beter! Laat in de namiddag kwamen dan onze volgende bezoekers aan: oma en opa. Vandaag konden ze wat langer opblijven. De chips die oma had meegebracht, heeft ons allen gesmaakt. Pickleschips kennen ze hier niet en de paprikachips die hier verkocht wordt, kan er niet eens aan tippen!
Astrid en Jill zijn vanmorgen vroeg naar de bakker geweest. Wat een service! Terwijl de kids zich buiten amuseerden, gaf ik de vensters een flinke beurt. Een heel karwei moet ik zeggen. Ik was blij dat dat klaar was. Veel tijd om een echte uitstap te doen schoot er helaas niet meer over. Een wandelingetje naar de kapel van Mühlebach ging er nog net af. Jill brandde een kaarsje voor haar overleden papa... De meisjes zijn nog in de sauna geweest behalve Albert. Hij had er absoluut geen zin in. Hij is op het voetbalveld wat gaan sjotten.
De Van Dammekes zijn nog niet vertrokken of er kondigt zich al een nieuwe bezoeker aan nl Jill, Astrid's beste vriendinnetje. 's Morgens had Astrid ze gebeld om te vragen of ze geen zin had om te komen. Dat was allemaal heel snel geregeld. Omstreeks 15u gingen we te voet naar Fiesch. Eerst langs de supermarkt en dan aan het station Jill oppikken. Deze keer met de bus terug naar Ernen. Astrid is héél content. Eindelijk is het dan toch gelukt want daar heeft ze lang op zitten wachten. Jill kan bij wijze van spreken altijd meekomen. Er is maar één probleem: onze auto zit vol. Katja, haar mama, had alles netjes uitgepluisd zodat Jill op voorhand wist waar ze moest overstappen (van Baden tot Zürich, overstappen, tot Brig, overstappen tot Fiesch). Jill is wel een jaartje ouder dan Astrid, maar toch... Een knappe prestatie. Van mij zou het (nog) niet mogen!!!
Aan alle mooie liedjes komt een eind. Ook aan het verblijf in Chalet Bügeli want de Van Dammekes zijn na het ontbijt weer naar Mortsel teruggekeerd. Tijd voor actie: poetsen en wassen. Erik is na het avondeten nog naar Remetschwil gereden. Voor hem is de paasvakantie ook afgelopen. Ik blijf met de kids in Ernen. Donderdagavond is onze papa weer terug!
Gisteren hadden Erik en ik toch wel spijt dat we niet geskied hadden. Daarom beslisten we om met de speciale abo-kaarten die we nog hadden, een dagje te gaan skiën in Saas Fee. De kids konden mee maar bleven liever in Ernen. Ingrid en Tom zagen het wel zitten om op de bende op te passen. Een uurtje rijden van Ernen naar Saas Fee. Da's een pak hoger gelegen en heeft dus nog voldoende sneeuw. We konden skiën tot op 3500 m (2 kabelbanen en de "metro"). Daarboven was het echt schitterend. 's Middag aten we in het draairestaurant "Metro-Alpin". Dit restaurant bij het bergstation Mittelallalin is recordhouder: het is het hoogste draairestaurant ter wereld en überhaupt het hoogste restaurant van Zwitserland. De belevenis Mittelallalin biedt een perfecte combinatie van piek- en smaakvreugde: middenin een glanzend witte sneeuw- en gletsjerwereld staat het restaurant op 3.500 m. hoogte boven Saas-Fee. Aan de grote panoramaschijf trekken tijdens de draaiing langzaam de Saas-Feer 3000- en 4000-plussers voorbij: Lenzspitze, Dom, Täschhorn, Allalinhorn, Alphubel, Rimpfischorn, Strahlhorn. Achter de etalage naar de geweldige alpenwereld, wordt in een aangename sfeer het beste van de inheemse keuken geserveerd. Het toppunt van genot op het dak van de Alpen! Lekker gegeten, nieuwe energie. Tijd om nog van de laatste afdalingen te genieten want dit was de laatste keer van het seizoen.
Tegen het avondeten waren we weer terug in Ernen. De kids hadden zich geamuseerd, Ingrid en Tom hebben genoten van de rust maar vooral van de zon!
In het dorp hadden we al eens geinformeerd of er in Kühboden (Aletscharena) nog geskied kan worden. Er ligt zeker nog genoeg sneeuw maar omdat overdag de zon hevig schijnt en het 's nachts nog goed vriest, liggen de pistes er gevaarlijk bij. Geen reden om nog persé te gaan skiën. Bovendien hebben we voldoende skiplezier gehad. Enkel in de hoger gelegen gebieden is het nog goed doenbaar. Een daguitstap naar Kühboden stond vandaag op het programma. Alle sleeën gingen met ons mee. We zijn eerst helemaal met de kabelbaan tot op de Eggishorn (2926 m) gegaan. Daar boven heb je een grandioos 360°-zicht op de Aletschgletsjer. In het kabelbaanstation konden we picknicken. Er staan tafels ter beschikking om vrij te gebruiken. Zo zaten we goed beschut tegen de koude wind en konden we van het panorama genieten.
Na de picknick zijn we weer afgezakt naar Kühboden (2220 m). De kids konden met de slee spelen terwijl wij ons neerploften in het salon van Hotel Eggishorn. De zon brandde op je gezicht. Erik heeft het niet lang uitgehouden en is vroeger teruggekeerd naar de chalet om nog met zijn fiets te rijden. Wij bleven nog wat zitten, lekker nixen! De meisjes zijn met tante Ingrid en nonkel Tom met de auto meegereden, de jongens zouden met mij de bus nemen. Die hadden we blijkbaar toch gemist en Erik is ons dan maar komen halen. 's Avonds werd er Boggle gespeeld.
Terug wat beter weer. Enkel dinsdag was het wat minder warm (17°C) en heeft de zon zich pas laat in de namiddag laten zien. Koud is het wel niet! Omdat de paashaas niet overal gelijktijdig kan zijn, komt hij in Zwitserland al wat vroeger om van hieruit via Frankrijk in België te belanden! De jongens waren Sophieke te snel af. Zij mochten alles terug netjes verstoppen todat ze eindelijk haar schoenen aan had! Dan ging het rapen nog sneller natuurlijk...
Erik is na de middag met zijn koersfiets naar Naters gereden waar we hem op een parking opwachtten. Naters ligt vlakbij Brig en is van Ernen gezien altijd bergafwaarts. Hij had dan ook een gemiddelde van 35Km/u op zijn tellerke staan. Hup, de fiets effe in de koffer en te voet verder naar Brig. Daar was het markt : een gezellige drukte in de Briger binnenstad. De kids hadden een "Zuckerwatte" (suikerspin) afgeluisd van tante Ingrid. Omdat de boys nog steeds geen deftige bal hadden om te sjotten, gingen we ook op zoek naar een sportwinkel waar wél ballen verkocht worden. En ja, wie zoekt, die vindt! 3 héél tevreden gezichtjes. Erik is met zijn fiets teruggereden. Ondertussen hadden de boys het voetbalveld al opgezocht. Alle 3 hetzelfde tenueke. Van de Lierse, hoe kan het anders!!!
Er is er één jarig hoera, hoera... en dat is Astrid! Ze mag vandaag 12 kaarsjes uitblazen! Omdat we gisteren al een fikse wandeltocht maakten, was het vandaag rustdag. 't Is te zeggen... we wandelden wel te voet naar Fiesch en terug! Van een inspanning kan je niet echt spreken. Deze keer heeft er niemand geklaagd of gezaagd. Een echte verjaardagstaart hebben we niet gevonden, wel allemaal aparte "pateekes" en die zagen er goed uit! In Restaurant/Café/Hotel Schmitta konden we even verpozen. Ingrid en Tom trakteerden. Tom en ik bestelden een goeie straffe Kaffee Luz (Zwitserse specialiteit) die we al van ver konden ruiken. Sophieke haar Cola was snel om(gegooid) maar de kelner, een eche Hollander, bracht terstond een nieuwe.
's Namiddags speelden de kids in het Zauberwald en daarna konden we ons aan de pateekes tegoed doen. Een echte verjaardsagstaart komt dan nog, eentje met kaarsjes én vuurwerk. Helaas... weeral een dag van de vakantie voorbij.
's Morgens zagen de velden mooi wit maar tegen een uur of 10 was de sneeuw weer weg.
Omdat Albert enkele een platte bal had, konden de jongens moeilijk of niet voetballen. Wel erg als je weet dat er vlak tegenover de chalet het voetbalveld van FC Ernen ligt. Bijgevolgd moesten we op zoek naar een nieuwe, lederen bal. In de sportwinkels in Fiesch worden geen ballen verkocht (?). Wat een tegenvaller... Ingrid deed zich wel een nieuwe jas cadeau. Nog langs de supermarkt en de bakker en weer naar huis. Na het middageten trokken we te voet naar Chäserstatt dat vlak boven Mühlebach ligt op een hoogte van 1777 m. Er moest dus ongeveer 577 meter geklommen worden. Aan de "Waldkapelle Maria Hilf" konden degene die moe waren al effe op adem komen! Een mooie kapel die in gebouwd werd van 1690 - 1709. De kapel behoort tot één van de belangrijkse erfgoed kapellen in de Goms (streek).
Nadat ieder kind zijn kaarsje brandde, zetten we onze weg verder. Puffen, zagen en vragen "is 't nog ver", hebben we dikwijls gehoord! Het leek wel een echt hindernissenparcours. Hier en daar lag er nog sneeuw wat de wandeling tot een echt avontuur maakte. Goed opletten was de boodschap. Onderweg bij de waterkrachtcentrale aten we nog een boke, maar lang konden we niet blijven zitten want het was niet bepaald warm... Milan is daarna in tranen uitgebarsten, zijn handen waren stijf gebrozen van de sneeuw. Kort daarna, bij het bergop wandelen, kreeg iedereen het weer warm en verdwenen ook de krokodillentranen en de snottebellen! Wat een pech want het bergrestaurant Chäserstatt was nog gesloten tot 1 juli. Altijd zijn we op alles voorzien, er was eten en drinken voor iedereen. Via Mühlebach zijn we weer naar de chalet gewandeld. Alhoewel iedereen het terug al lang aangenaam warm had, hebben Ingrid en Tom zich eerst in de sauna gewaagd. Erik, Sophie, Astrid en ik daarna. De jongens hadden geen zin. Met blozende wangen zat iedereen aan tafel (raclette). Beneden was het relatief snel stil!
Blauwe hemel, geen wolkje aan de lucht. Morgen zou het minder zijn dus moesten we er vandaag dubbel van profiteren! Erik vertrok al met zijn koersfiets en wij zouden hem ergens onderweg oppikken, op weg naar Leukerbad. Blijkbaar een foutje in de communicatie want we kwamen hem niet tegen! Terwijl iedereen in Leukerbad effe moest wachten, ging ik Erik in Albinen oppikken, hij was er dus bijna. Eerst nog gepicknickt en daarna het zwembad, het Burgerbad, in. Er was redelijk wat volk, maar plaats genoeg voor ons! De kids hebben we bijna niet gezien. Zij gleden onafgebroken van de "Rutschbahnen", met of zonder band. Af en toe kwamen ze ons buiten opzoeken. Ja, buiten, want de meeste baden zijn niet overdekt. Het was echt zaaaaaaaalig, lekker lui in het warme water hangen, de zon in het gezicht. Ideaal om te verbranden dus opletten was de boodschap! Er was voldoende afwisseling. Zo konden we bubbellen in het Plauschbad, in het heet stoombad met warm bronwater, het stroomversnellingsbad (binnen), glijbanen, watermassage, het Fussbad, etc. In de grote vakantie komen we zeker nog eens terug, alhoewel me een bezoekje aan het Brigerbad ook wel tof lijkt. Voor de nieuwsgierigen onder jullie: neem eens een kijkje op : www.burgerbad.ch
Als iedereen goed doorweekt was, dus enkele uren later, vertrokken we terug richting Ernen met tussenstop in Fiesch. In Restaurant Schmitta koos iedereen iets lekkers uit en aten we ons buikje rond. Vrij laat zijn we naar Chalet Bügeli teruggekeerd. Moe maar voldaan. Het was vandaag "just a perfect day"...
Toen we 's avonds door het raam naar buiten keken, was het 'volle bak' aan het sneeuwen. Uiteraard is er niks blijven liggen.
Omdat we vandaag onze eerste bezoekers verwachten, nl de Van Dammekes, werden in de loop van de voormiddag de bedjes al opgemaakt en hadden we tijd genoeg om langs de supermarkt te lopen om onze voorraad aan te vullen. De kids bouwden nog een kamp maar daarvoor hadden ze materiaal nodig. Op één van de foto's zie je ze lopen met de kruiwagen... In de late namiddag waren ze er dan. Sophie en Albert waren ze tegemoet gelopen... Als alles goed en wel was uitgepakt, werd de pizza-oven heet gestookt en konden we pizza's bakken. Erik had "de klep" laten open staan en zo is er veel warmte ontsnapt. De laatste pizza's bakten we in de keuken voort. Mmmm, dat was lekker! Yannick, Milan, Albert en Sophie sliepen in de logeerkamer in de kelder. Astrid sliep liever bij ons op de kamer. Het heeft lang geduurd alvorens het stilletjes was beneden!
Om stipt 8u30 werd Sophie in de turnzaal van Oberrohrdorf verwacht voor haar 1e officiële turnwedstrijd, nl de interclub. Van zenuwachtigheid was helemaal niks te merken alhoewel ze opvallend vrolijk was. Misschien dan toch een tikkeltje nerveus! Om 9u30 ging de wedstrijd van start. De turnsters van de categoriën K1 - K2 - K5 - K6 en K7 moesten hun beste beentje voorzetten. Sophieke was letterlijk de kleinste van de hoop. Elk "kleintje" werd aan een "grote" gekoppeld. Sophie stond samen met ons buurmeisje Simone. De ringen gingen haar het beste af. Alles netjes gestrekt en een perfecte afsprong! Goed werk moet beloond worden. Sophieke behaalde de 2e plaats. Knap hé. Het zit dus wel degelijk in de familie, dat turntalent. Ze was wel een beetje teleurgesteld omdat er met een interclub geen échte medailles worden uitgedeeld. Maar niet getreurd, als je als 2e de kans krijgt om een prijs te kiezen, mag je van geluk spreken. Ze koos voor een springtouw die telt hoeveel keren je gesprongen hebt. Ieder kind kreeg eveneens een chocolade "Osterhase" van Lindt. Iedereen, ook de supporters, werden verwend met een hapje en een drankje.
Na de turnwedstrijd reden we direct door naar Ernen. Eindelijk vakantie, vooral Erik is dringend aan wat rust toe!
NAMIDDAG Omdat we vinden dat de kinderen niet altijd alleen thuis mogen blijven, wat ze soms wel liever doen, stond er deze namiddag een bezoekje aan het klooster van Muri op het programma. Een beetje cultuur opdoen kan zeker geen kwaad. We waren er al dikwijls voorbij gereden maar nog nooit gestopt. Albert leert bij Realien (W.O.) over kanton Aargau en dit klooster kwam ter sprake. De bouw van het klooster werd gestart in 1027 maar was pas veel later voltooid. Het duurde 3 eeuwen lang alvorens het klooster is zoals het we het nu kennen. De kloosterkerk heeft Romeinse krypta, een gotisch koor en een centraalbouw in barok. Binnen in de kloosterkerk was het koud maar héél mooi. Albert was onder de indruk van al dat (blad)goud! De prachtige binnenkoer met mooi aangelegde tuin en het kloosterpark zijn een streling voor het oog. Een gedeelte van het klooster is omgebouwd tot rustoord. Schitterend! Daar zou ik ook wel mijn oude dag willen slijten...
Na het klooster stond er nog een bezoekje aan de plezierluchthaven van Buttwil op het programma maar dat werd wegens "boe-onthaal" afgelast! Terug naar Remetschwil waar ze met de kinderen uit de buurt konden ravotten. Ze trokken met Benni, Michelle, Ramona en Manuel allemaal het bos in om een kamp te maken. Trouwens, vanmiddag hebben ze buiten in de tuin een echte picknick gehouden. Vervelen doen ze zich hier zeker niet...
VOORMIDDAG Niemand had zin om mee op stap te gaan dus trokken Erik en ik er alleen op uit. Erik's koersfiets werd in de koffer gestoken en de kinderen werd de les opgespeld. Omdat Erik niet altijd in de buurt wil fietsen, reden we tot in Küssnacht. Hij begon aan zijn fietstocht en ik maakte een mooie wandeling aan de "Küssnachtersee" met zicht op de Mönch (4107 m), Eiger (3970 m) en de Jungfraujoch (3454 m). Staalblauwe hemel, hier en daar wel een witte sluierwolk maar die was welgekomen! Erik heeft zich in ieder geval goed ingesmeerd want gisteren op de voetbal is hij helemaal "uitgeslagen". Volgens Sophie is "papa een rode paprika, gene gele".
Een half uurtje heb ik daar van het uitzicht genoten en ben dan naar Brunnen gereden waar ik Erik weer zou ontmoeten. We hebben daar met z'n tweetjes op een bank aan het water gezeten en de mensen bekeken. Best gezellig! Een grote plezierboot vertrok net. Een gezellige drukte op het ponton. Ik ben nog een tijd lang blijven zitten. Van daaruit is Erik verder gereden naar Sins waar ik hem later weer oppikte. Vandaag heeft hij 55 km meer op zijn teller staan.
In de voormiddag was het een komen en gaan. Een koppel (weer een collega) kwam langs om een stapelbed (incl. matrassen) op te halen. De rieten ligstoel was nog niet verkocht en die namen ze ook nog mee! Dat kon wel niet allemaal in hun auto dus die zijn 2x langsgeweest! De andere collega is met een camionette langsgeweest. Hij nam van ons het andere stapelbed (incl. matrassen én dekbedjes), het kindertafeltje met 4 stoeltjes en de kindersofa mee. Opeens lijkt alles zo leeg, zeker in de kelder...
Ik ben ondertussen met onze meisjes op klerenjacht geweest. Astrid was laaiend enthousiast, maar Sophie haar gezicht hing tot op de grond! Ze wou zelfs niks passen en bleef in het pashokje stokstijf op het stoeltje zitten. Ik heb ze dan toch kunnen overhalen... maar met haar nieuwe outfit is ze niet gelukkig! Totdat we thuiskwamen... ze was de eerste die vroeg of ze de nieuwe kleren mocht aantrekken. Begrijpen wie begrijpen kan!
Na de middag zijn Erik, Albert en Sophie naar de voetbal gefietst. Albert speelde thuis. Ze hebben lang voorsprong gehad maar zijn uiteindelijk met 4-3 verloren. Volgens Albert is het de "goalie" zijn schuld. Dat manneke is nieuw in de club sinds 2 weken en laat volgens Albert alle ballen binnen.
Astrid en ik trokken de stad in waar we afspraken met Jill, Astrid's beste vriendin. Zij mochten tot 16u30 alleen op stap. Voor hen veel interessanter want de mama achterna lopen is ook niet leuk!
's Avonds (en ook 's middags) konden we in de tuin eten. Gelukkig hebben we de zonnewering nog want de parasol is weg! Het was maar liefst 25°C en in de zon "sogar" warmer!
Omdat mijn ABB-collega geen auto ter beschikking heeft, stelde ik voor om de tuinmeubelen die ze van ons wilde kopen, aan de deur af te leveren. Ze wou eigenlijk een "mobility car" huren om de spullen zelf af te halen maar dat wilden we niet. We brachten alles weg met veel plezier! Alles paste perfect in de auto nl de tafel, 4 stoelen, de kussens en de parasol. Dat moet in ieder geval niet mee verhuizen! Nu kunnen zij morgen ook buiten in het zonnetje op het terras eten want het belooft zomer te worden, althans voor efkes ...
